[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Gotha G.IV

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gotha G.IV
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Producent

Gothaer Waggonfabrik

Typ

samolot bombowy

Konstrukcja

dwupłat o konstrukcji mieszane, podwozie – stałe

Załoga

3 (pilot, obserwator, strzelec pokładowy)

Historia
Data oblotu

1916

Lata produkcji

19171919

Dane techniczne
Napęd

2 silniki rzędowe Mercedes D.IVa

Moc

260 KM (191 kW, każdy)

Wymiary
Rozpiętość

23,71 m (górny płat)
21,90 m (dolny płat)

Długość

12,36 m

Wysokość

4,30 m

Powierzchnia nośna

89,50 m²

Masa
Własna

2400 kg

Startowa

3635 kg

Osiągi
Prędkość maks.

135 km/h

Prędkość przelotowa

110 km/h

Prędkość wznoszenia

4,2 m/s

Pułap

5000 m

Zasięg

700 km

Długotrwałość lotu

4 godz.

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe Spandau kal. 7,92 mm (ruchome)
300–500 kg bomb
Użytkownicy
Niemcy, Austro-Węgry, Polska

Gotha G.IVniemiecki średni samolot bombowy z okresu I wojny światowej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasie I wojny światowej lotnictwo niemieckie wobec niesprawdzenia się koncepcji bombardowań strategicznych przy pomocy sterowców, już na początku 1915 roku zwróciło się do wytwórni lotniczych o podjęcie produkcji samolotów bombowych mogących je zastąpić.

Produkcję tego typu samolotów w układzie dwupłata podjęła się wytwórnia Gothäer Wagonfabrik AG. Już w styczniu 1915 roku inż. Oskar Ursinus i inż. Helmut Friedel opracowali prototyp dwusilnikowego samolotu bombowego, który oznaczono jako Gotha G.I. Następnie w 1916 roku zbudowano kolejny prototyp oznaczony jako Gotha G.II opracowany przez inż. Hansa Burkharda i inż. Karla Rösnera. Oba te prototypy nie spełniały jednak warunków dla samolotów bombowych zdolnych do bombardowań strategicznych na terytorium przeciwnika.

W wytwórni Gotha pomimo tych niepowodzeń opracowano jednak kolejny prototyp, który został opracowany przez inż. Karla Rösnera na bazie produkowanego już seryjnie samolotu bombowego Friedrichshafen G.III. Samolot ten opracowano w 1916 roku i został on oznaczony jako Gotha G.IV[1].

Samolot Gotha G.IV spełniał warunki samolotu bombowego dla bombardowań strategicznych i został wprowadzony do produkcji seryjnej, która trwała do zakończenia I wojny światowej. Dane odnośnie do produkcji są rozbieżne, według niektórych źródeł wyprodukowano 50 samolotów w wytwórni Gotha, 100 na licencji w LVG i 80 na licencji w Siemens-Schuckert Werke (SSW)[2].

Użycie

[edytuj | edytuj kod]
Podwieszanie bomb pod samolot Gotha.

Samoloty Gotha G.IV były systematycznie wprowadzane do użycia w lotnictwie niemieckim. 30 samolotów produkcji LVG dostarczono lotnictwu Austro-Węgier[2].

Po raz pierwszy wzięły one udział w bombardowaniu Anglii w lutym 1917 roku. Potem uczestniczyły w wyprawach bombowych na Londyn w maju i czerwcu 1917 roku.

W 1918 użyto tych samolotów w nocnych wyprawach bombowych na Londyn i Paryż oraz w dziennych wyprawach bombowych na terytorium Francji.

Jeden samolot Gotha G.IV nr 213/17 (później 100/17) został zdobyty przez siły polskie 16 stycznia 1919 po jego lądowaniu pod Nowym Tomyślem (wbrew niektórym informacjom, nie został zdobyty na lotnisku Ławica)[3][2]. W dniu 30 kwietnia 1920 roku wcielony do polskiej 21. Eskadry Niszczycielskiej. Był używany operacyjnie podczas wojny polsko-radzieckiej od 20 maja do 2 sierpnia 1920[2]. 31 sierpnia 1920 został uszkodzony przy lądowaniu, po czym nie został naprawiony[2]. Polska otrzymała jeszcze jeden G.IV w styczniu 1921 w ramach reparacji wojennych, ale nie był używany. Ponadto, dwa niemieckie G.IV przymusowo wylądowały w Polsce w 1919 roku, lecz jeden został zniszczony, a co do drugiego brak informacji o jego losie[2].

Opis konstrukcji

[edytuj | edytuj kod]
Silnik Mercedes D.IVa eksponowany w MLP w Krakowie

Samolot Gotha G.IV był dwupłatowym samolotem bombowym o konstrukcji mieszanej.

Kadłub miał konstrukcję drewnianą, kratownicową i pokryty był płótnem. W jego przedniej części, wystającej przed komorę płatów, mieściła się wewnętrzna kabina obserwatora. Miała ona u góry otwór, przez który obserwator mógł obsługiwać zamontowany na obrotnicy ruchomy karabin maszynowy. Pod kabiną obserwatora i dolnym płatem znajdowały się zamki, na których podczepiano bomby. Za kabiną obserwatora pod górnym płatem znajdowała się odkryta kabina pilota, a za nią kabina strzelca. Strzelec obsługiwał zamontowany na obrotnicy ruchomy karabin maszynowy. Mógł on z niego prowadzić ogień do góry, na boki i dzięki podłużnemu otworowi w górnym pokryciu kadłuba i otworowi w dolnej części kadłuba również w dół, pod kątem 60º. Na końcu kadłuba zamontowano usterzenie klasyczne o konstrukcji metalowej.

Płaty o konstrukcji drewnianej dźwigarowej kryte płótnem. Lotki umieszczono na obu płatach. Płat górny miał większą rozpiętość.

Napęd samolotu stanowiły dwa silniki rzędowe umieszczone w gondolach z blach duraluminiowych zamocowanych do dolnego płata po obu stronach kadłuba.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ryszard Kaczkowski: Gotha G-IV, G-V. „Skrzydlata Polska”. 1/1971, s. 18, 3 stycznia 1971. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783. 
  2. a b c d e f Andrzej Morgała, Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924. Warszawa: Lampart, 1997. ISBN 83-86776-34-X, ss.183-186, 313
  3. Tomasz Kopański: Ławica rok 1919, w: Militaria czerwiec 1991, vol.1 no.1, s.30

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]