Derewnia
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Populacja (2001) • liczba ludności |
|
Kod pocztowy |
80342 |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego | |
Położenie na mapie Ukrainy | |
50°09′36″N 24°01′26″E/50,160000 24,023889 |
Derewnia (ukr. Деревня) – wieś na Ukrainie, w rejonie żółkiewskim obwodu lwowskiego. Wieś liczy około 1420 mieszkańców.
W II Rzeczypospolitej do 1934 samodzielna gmina jednostkowa. Następnie należała do zbiorowej wiejskiej gminy Turynka w powiecie żółkiewski w woj. lwowskim[1].
W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie żółkiewskim województwa lwowskiego. W latach 1943–1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 32 Polaków[2].
Po wojnie wieś weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.
Z miejscowością związany był prof. Stanisław Starzyński (1853-1935) – znawca prawa konstytucyjnego, uczony i polityk. Tu się wychował i spędził ostatnie lata życia. Tu też w przypałacowej kaplicy, doszczętnie zniszczonej przez miejscowych po wysiedleniu Polaków z tych ziem, spoczęły jego doczesne szczątki, obok ojca i brata Tadeusza Starzyńskiego.
Pałac
[edytuj | edytuj kod]Przed II wojną światową znajdował się w niej okazały dwukondygnacyjny pałac Starzyńskich z majątkiem, na który składały się stawy rybne, piękny park, kaplica oraz młyn. Po wkroczeniu Sowietów pałac i kaplica zostały spalone a w latach następnych doszczętnie zburzone. Niedługo potem zniszczeniu uległ również park.
W wiosce znajduje się interesująca architektonicznie drewniana cerkiew z pierwszej połowy XIX w., której opiekunami byli Starzyńscy.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 557
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 1131, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897 .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Derewnia (z Niedziednią), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 7 .