af

Niet te verwarren met: af-, a / f, Af, AF

• Geluid:  af    (hulp, bestand)
• IPA: / ɑf / (1 lettergreep)

• af

• In de betekenis van ‘bijwoord van plaats’ voor het eerst aangetroffen in 701 ^[1]
• ^[2]

	stellend
onverbogen	af
verbogen	(alleen predicaat)

af

1. klaar, gereed

   • Het werk is nog lang niet af. 

2. helemaal uitgeput

   • Na drie uur klimmen was ik helemaal af. 

• [1] onaf

• [2] (intensivering) bekaf, doodaf

• terug bij af
  weer in de begintoestand, zodat de tussenliggende inspanning nutteloos was
• af en toe
  soms, met lange tussenpozen, dus niet vaak

		vnw. bijw.
voorzetselbijwoord		af
persoonlijk		eraf
aanwijz.	nabij	hieraf
	veraf	daaraf
vragend/betrekk.		waaraf

af

1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord: niet langer op of aan iets

   • afwassen: hij waste de kopjes af 

2. prepositioneel deel van een voornaamwoordelijk bijwoord niet langer op of aan iets

   • De stank is er nog steeds niet af. 

3. scheidbaar deel van vanaf

   • Hij is van de weg af. 

4. iets ~ zijn niet langer iets zijn

   • Daarmee is hij politicus af 

• fa, fa.

• Het woord af staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "af" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.[3]

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• af

af

1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord: af; niet langer op of aan iets
2. prepositioneel deel van een voornaamwoordelijk bijwoord: af; niet langer op of aan iets

• of

• Afgeleid van het Nederlandse af

af

1. af; naar beneden gaan

   «Hy ry van die berg af.»

   Hij rijdt van de berg af.

2. af; ergens vandaan gaan

   «Hy hardloop van die ongeluk af.»

   Hij rent van het ongeluk af.

af

1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord: af; niet langer op of aan iets

   «Hy was die koppies af.»

   Hij wast de kopjes af.

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

• af

Naar frequentie	25

af

1. van, uit

   «Naboerne sprang til og fik manden hevet op af vandet.»

   Buren sprongen erbij en kregen de man uit het water eruit getild.

• af-
• op af
• ned af
• ud af

• af in:
  Det Danske Sprog- og Litteraturselskab
  Den Dankse Ordbog op website:ordnet.dk

• af

af

1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord: af; niet langer op of aan iets
2. prepositioneel deel van een voornaamwoordelijk bijwoord: af; niet langer op of aan iets

af + datief

1. van, weg van, vanaf

• 𐌰𐍆

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

• af

Naar frequentie	22

af

1. aan, van, uit

• birgðir af

• Afgeleid van het Oudnederlandse af

af

1. af; bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord

• ave
• āve
• of

• Nederlands: af
• Limburgs: aaf

• Vroegmiddelnederlands woordenboek - Instituut voor de Nederlandse taal

• af

• Afgeleid van het Middelnederduitse af

af

1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord: af; niet langer op of aan iets
2. prepositioneel deel van een voornaamwoordelijk bijwoord: af; niet langer op of aan iets

• aff
• aw
• of

af

1. of

• oder
• aor
• of

• af

af

1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord: af; niet langer op of aan iets
2. prepositioneel deel van een voornaamwoordelijk bijwoord: af; niet langer op of aan iets

• Afgeleid van het Proto-Germaanse *ab

af

1. van
2. uit

• Middelnederduits: af
  • Nedersaksisch: af

• af

af

1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord: af; niet langer op of aan iets
2. prepositioneel deel van een voornaamwoordelijk bijwoord: af; niet langer op of aan iets

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

af m

1. (anatomie) mond
2. taal

af

1. gratie, vergiffenis

• af

af

1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord: af; niet langer op of aan iets
2. prepositioneel deel van een voornaamwoordelijk bijwoord: af; niet langer op of aan iets

• of

• af

af

1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord: af; niet langer op of aan iets
2. prepositioneel deel van een voornaamwoordelijk bijwoord: af; niet langer op of aan iets

af

1. (Münsterlands), (Oostwestfaals), (Zuidwestfaals) bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord: af; niet langer op of aan iets
2. (Münsterlands), (Oostwestfaals), (Zuidwestfaals) prepositioneel deel van een voornaamwoordelijk bijwoord: af; niet langer op of aan iets

• aff
• aw

af

1. (Zuidwestfaals) of

• aor
• of

af

1. (primaten) aap
2. (communicatie) apenstaartje, at-teken

1. –
2. @

• off

af

1. verouderde spelling of vorm van av tot 1906

• Zie Wikipedia voor meer informatie. (Zweeds)

• Zie Wikipedia voor meer informatie. (Deens)

• SAOL i Projekt Runeberg
• Svenska Akademiens ordlista över svenska språket (SAOL)
  • SAOL 7 (1900): af
  • Regeringsdecreet 1906: af → av
  • SAOL 8 (1923): av