| dbo:abstract
|
- Magnat, designa un noble o un altre home d'una alta posició social, per naixement, riquesa o altres qualitats. El mot deriva del llatí tardà, magnas, (genitiu magnatis), que significa «ciutadà dels principals del seu càrrec» o «senyor feudal de la més alta categoria». En referència a l'edat mitjana, el terme es fa servir sovint per distingir els propietaris territorials superiors i senyors de la guerra, com ara comtes, earls, ducs, i prínceps territorials de les baronies. El terme va ser especialment aplicat als membres del senat al Regne d'Hongria, anomenat Főrendihaz o Casa dels Magnats. També és una jerarquia dins de la noblesa generalment usada a Suècia, al Regne de Polònia (més tard a la Unió polonesolituana), i en alguns altres regnes medievals. A l'edat mitjana hi havia molts bisbes que posseïen feus com un magnat, i en recaptaven els rendiments i el delme. (ca)
- Velmož, nebo také magnát podle magnas, velký muž, z latinského magnus (velký), označuje šlechtice nebo jiného člověka ve vysokém společenském postavení, ke kterému jej mohl předurčit jeho původ, bohatství či jiné přednosti. Ve středověku se tento termín často užíval k odlišení výše postavených hrabat, earlů, vévodů aj., pod které zpravidla spadalo větší území, od baronů. (cs)
- Als Magnat wird seit dem 20. Jahrhundert ein mächtiger Adeliger, Gutsbesitzer oder davon abgeleitet ein sehr reicher Großindustrieller bezeichnet. Hauptsächlich verwendet wird der Begriff für einen Inhaber großer, eventuell auch branchenbeherrschender wirtschaftlicher Macht (siehe auch Tycoon). So wurde zum Beispiel John D. Rockefeller als „Ölmagnat“ bezeichnet. Etwas veraltet bezeichnet der Begriff auch einen Angehörigen des Hochadels, insbesondere in Polen und Ungarn, zuweilen auch in Böhmen. Das Wort ist eine Entlehnung aus mittellateinisch magnas (Plural magnates) bzw. magnatus (Plural magnati) Adliger, vornehme einflussreiche Person, dem bereits in der Vulgata bezeugtes spätlateinischen magnātus Großer, Oberhaupt eines Volkes (Plural magnātī) bzw. magnātēs (Plural) vorangehen, Bildungen zu lateinisch magnus („groß, vornehm“). (de)
- قطب، من الكلمة اللاتينية magnas وتعني رجل عظيم، هو رجل نبيل أو رجل في موقع اجتماعي عالٍ، بالميلاد، أو الثروة، أو غيرها من الصفات. بالإشارة إلى العصور الوسطى، غالبًا ما يتم استخدام المصطلح للتمييز بين ملاك الأراضي وأمراء الحرب الأعلى مثل الكونت وإيرل والدوق والامير، وفي بولندا لأغنى زلاتشتا. (ar)
- Ne konfuzu kun Grandegkapitalisto (tajkuno, oligarko, industria magnato) Magnato (novlatina) estas 'titolo' por ano de eminenta aŭ kortuma nobelaro, precipe de la angla, pola kaj hungara eminenta nobelaro. En pli ĝenerala senco magnato estas riĉega kaj influhava potenculo en industrio, negoco, financo ktp. aŭ grandbienulo. (eo)
- Magnate, del latín magnas y magnus 'grande' o gran hombre, designa un noble u otro hombre de una alta posición social, por el nacimiento, riqueza u otras cualidades. Desde el Bajo Imperio Romano y en los reinos germánicos que lo sucedieron en Occidente, magnate era una categoría social dentro de los honestiores equivalente a Senadores o Potentes, aplicable a los grandes terratenientes romanos y germanos. El término fue especialmente aplicado a los miembros del Senado en el Reino de Hungría, llamado Főrendihaz o Casa de los Magnates. También es una jerarquía dentro de la nobleza generalmente usada en Suecia, en el Reino de Polonia (más tarde en la Unión Polaco-Lituana), y en algunos otros reinos medievales. En la Edad Media un obispo algunas veces poseía territorios como un magnate, recaudando el rendimiento de los feudos e impuestos de los campesinos. (es)
- The magnate term, from the late Latin magnas, a great man, itself from Latin magnus, "great", means a man from the higher nobility, a man who belongs to the high office-holders, or a man in a high social position, by birth, wealth or other qualities in Western Christian countries since the medieval period. It also includes the members of the higher clergy, such as bishops, archbishops and cardinals. In reference to the medieval, the term is often used to distinguish higher territorial landowners and warlords, such as counts, earls, dukes, and territorial-princes from the baronage, and in Poland for the richest szlachta. (en)
- Magnat (du latin magnus, « grand » ; passe ensuite au latin médiéval Magnates, « les grands ») est le surnom de diverses personnalités puissantes dans les domaines de la finance et de l'industrie et des médias. Elle correspond de nos jours à l'expression « oligarque » qui s'attache parfois aux milliardaires d'origine russe. Depuis le Moyen Âge c'était la dénomination, donnée au premier rang des membres de la haute noblesse dans plusieurs pays d'Europe. L'expression s'associe surtout avec la szlachta polonaise, et les familles puissantes en Lituanie en Hongrie, Moldavie, ainsi qu'en Irlande, Écosse, Angleterre, France et en Lombardie où elle s'adresse aux banquiers lombards. Le surnom est apparu dans le haut Moyen Âge. Un magnat n'était pas seulement un grand propriétaire terrien, qui possédait des villes et des villages, et des moyens considérables dans sa trésorerie, il avait aussi une énorme influence sur l'économie et donc sur la politique du territoire. Comme a été montré dans le cas de la Pologne, un groupe de magnats, une véritable oligarchie au XVIIIe siècle, fut capable de renverser le gouvernement du pays (voir Targowica). Le surnom avec la renommée était souvent attaché au nom d'une famille et passait de génération en génération (voir par exemple la maison Lubomirski). (fr)
- Il magnate è una persona con autorità e potenza, in genere un industriale o un finanziere di importanza conclamata; è sinonimo del termine inglese tycoon, derivato dal titolo giapponese taicun. Nel medioevo, specialmente a Firenze, il termine magnate era usato, assieme a quello di Grande o Potente, per indicare il gruppo di individui che disponevano di notevoli risorse, ricchezze e proprietà, caratterizzati principalmente da una grande superiorità sociale e rappresentando la classe dirigente "de facto", e che non avevano ancora raggiunto lo status privilegiato di nobile, status che poteva essere raggiunto solo se questa potenza veniva tramandata e perpetrata negli anni. Oggi il termine viene utilizzato per indicare un uomo d'affari di successo particolarmente ricco e influente. (it)
- Magnaat (Latijn: magno-natus (hooggeborene), "magnatus") is een titel die wijst op de hoge positie van iemand. Vaak spreekt men ook wel van rijksgrote of landsgrote. Zo heten in Hongarije de leden van de , de , die krachtens de vroegere staatsregeling door hun geboorte aandeel hadden aan de vertegenwoordiging van het land. De vergadering van dezen droeg de naam Magnatenhuis. In Polen geeft men de naam van magnaten aan de senatoren, de leden van de rijksraad en de hoge adel. (nl)
- マグナート（magnat, magnate）は、ヨーロッパにおいて血筋や富などによって社会的に高い地位にある人物や貴族を指す。中世には、伯爵、公爵、プリンス（領国主）など領地を持つ貴族をマグナートと呼び、男爵とは区別することがあった。語源はラテン語で「偉大」という意味の言葉 magnus で、これが俗ラテン語で偉人を意味する magnas となった。 特にポーランド王国（後にポーランド・リトアニア共和国）では、マグナートと呼ばれる貴族階級が富と力を独占した。ポーランドのマグナートと同じような階級の例としては、中世後期以降のスペインで最高位の貴族を表すグランデ（grandee）や、中世スウェーデンの領主を現すストーマン（storman）があるが、これの単語はいずれも「偉人」という言葉から派生している。 またマグナートは、ハンガリー王国の上院議員（イギリスの貴族にあたる）を指す意味もあり、この議会は特にマグナート院（Főrendiház）と呼ばれる。 (ja)
- Магна́т (лат. magnatus, множ. magnati, от magnus, по ЭСБЕ — от лат. magno-nati, то есть «великим рождённые») — дворянин или человек, занимающий высокое социальное положение, по рождению (происхождению), богатству или другим качествам. (ru)
- Magnat (z łac. magnatus – możnowładca, wielki) – członek najbogatszej grupy szlachty, wywodzącej się ze średniowiecznego możnowładztwa. Magnaci zajmowali najwyższe urzędy państwowe oraz skupiali w swoich rękach wielkie majątki ziemskie (latyfundia), które tworzyły ich potęgę ekonomiczną. Poprzez podporządkowanie sobie biednej szlachty i utrzymywanie jej w zamian za głosy na sejmikach (system klienteli) magnaci zapewnili sobie całkowity wpływ na politykę państwa. Magnaci posiadali przywileje stanowe i rodowe. Od XVII wieku zaczęli odgrywać decydującą rolę w polityce Rzeczypospolitej. W XIX wieku zaczęto nazywać ich arystokratami. Magnaci posiadali prywatne miasta, zamki, rezydencje i wojska oraz sprawowali dożywotnie urzędy. Wśród nich były godności regionalne (wojewoda i kasztelan) oraz ministerialne (hetman, kanclerz, podskarbi i marszałek). Jeśli urząd hetmana lub kanclerza znalazł się w rękach kompetentnej osoby, jego pozycja była niemal równa królewskiej. Od końca XVI do połowy XVII wieku Rzeczpospolita miała wielu wybitnych kanclerzy i hetmanów. W połowie XVII wieku magnaci zaczęli traktować Rzeczpospolitą jako łup do rozgrabienia. W Europie środkowo-wschodniej od XVI do XVIII wieku magnaci byli najwyższą warstwą szlachty. Wzrost ich znaczenia nastąpił po unii lubelskiej w 1569 i przyłączeniu Litwy do Korony. Szczególny wzrost ich znaczenia nastąpił w XVII i XVIII wieku, gdy uzyskali decydujący wpływ na politykę państwa. Koniec wpływów magnatów nastąpił z upadkiem Rzeczypospolitej w 1795, chociaż elitą społeczeństwa pozostali co najmnej do powstania listopadowego (1830-1831). W odróżnieniu od Europy Zachodniej magnaci w Rzeczypospolitej nie byli wyodrębnieni pod względem prawnym. W Rzeczypospolitej było to około 80 rodzin, które w wielu pokoleniach utrzymywały majątki i wpływy. Whistorycznych opracowaniach okres XVII i XVIII określano mianem epoki oligarchii magnackiej. W klasycznym znaczeniu członek jednego z rodów magnackich (magnaterii, a także w późniejszym okresie posiadaczy tytułów: książąt, hrabiów, baronów, margrabiów, czyli markizów), dziedzic tytułów i majątku. Nieliczni szlachcice, zwani magnatami, posiadali olbrzymie majątki, liczące wiele folwarków, wsi, miast i tysiące poddanych, ale mieli takie same prawa polityczne jak pozostała część szlachty. Ponadto w okresie Rzeczypospolitej Obojga Narodów jedyny stosowany tytuł to tytuł księcia noszony tradycyjnie przez potomków rodów kniaziów litewskich (z nielicznymi wyjątkami, np. Radziwiłłowie herbu Trąby). Posiadanie tego tytułu nie wiązało się jednak ze specjalnymi prawami ani nawet nie oznaczało uznania za magnata, jeśli dana osoba nie posiadała odpowiednich dóbr – przykład to historia rodu Czartoryskich, który wcześnie podupadł i pomimo dziedzicznego tytułu książęcego nie był uznawany za magnacki aż do czasu, kiedy August II Mocny nadał tej rodzinie wielkie dobra, tak że stała się ona bogata i potężna. Niektórzy magnaci otrzymywali od cudzoziemskich władców arystokratyczne tytuły, ale w Rzeczypospolitej nie mieli prawa ich używać. Dopiero po rozbiorach wśród polskich rodów magnackich upowszechniło się używanie tytułów nadawanych przez władców państw zaborczych. (pl)
- Magnat (nylatin, plural magnates, "stormän") var förr en titel för ledamöterna av ungerska riksdagens första kammare eller överhus (magnattaffeln) och i Polen ledamot av riksrådet eller högadeln. Ordet kan i vidare bemärkelse åsyfta en storman, det vill säga en rik och mäktig man i allmänhet. (sv)
- Magnata, do latim pré-clássico magnas, um grande homem, do latim clássico magnus 'grande', designa um nobre ou outro homem em uma alta posição social, pelo nascimento, riqueza ou outras qualidades. O termo foi especialmente aplicado aos membros do Senado no Reino apostólico da Hungria, o Forendihaz ou Casa dos Magnatas. Também é um título nobiliárquico geralmente usado na Suécia, no Reino da Polônia (e mais tarde na República das Duas Nações, não exatamente à altura de pariato) e em alguns outros reinos medievais. Na Idade Média um bispo algumas vezes possuía território como um magnata, arrecadando o rendimento dos feudos e impostos dos camponeses. (pt)
- Магна́т (лат. magnus — великий) — можновладець, вельможа, князь. Людина високого соціального стану, шляхетського походження чи багата (великий землевласник, представник й багатої знаті). У середньовіччі — назва вищих землевласників і воєначальників вище барони: графи, герцоги, князі та територіальні принци. У переносному значенні — великий власник, багатій, олігарх. (uk)
- 大貴族（Magnate），語源自晚期拉丁语magnas 偉人之意，詞根則是自拉丁语magnus 「偉大的」，指稱因其出身、財富或其他實力而處在社會較高地位的貴族或一般人士。在中世纪時，該詞型通常用作指稱更高級別的領土所有者與军阀如伯爵（counts）、伯爵（earls）、公爵、領地性王爵而相區分開男爵（baronage），在波蘭就指代最富有的什拉赫塔。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Velmož, nebo také magnát podle magnas, velký muž, z latinského magnus (velký), označuje šlechtice nebo jiného člověka ve vysokém společenském postavení, ke kterému jej mohl předurčit jeho původ, bohatství či jiné přednosti. Ve středověku se tento termín často užíval k odlišení výše postavených hrabat, earlů, vévodů aj., pod které zpravidla spadalo větší území, od baronů. (cs)
- قطب، من الكلمة اللاتينية magnas وتعني رجل عظيم، هو رجل نبيل أو رجل في موقع اجتماعي عالٍ، بالميلاد، أو الثروة، أو غيرها من الصفات. بالإشارة إلى العصور الوسطى، غالبًا ما يتم استخدام المصطلح للتمييز بين ملاك الأراضي وأمراء الحرب الأعلى مثل الكونت وإيرل والدوق والامير، وفي بولندا لأغنى زلاتشتا. (ar)
- Ne konfuzu kun Grandegkapitalisto (tajkuno, oligarko, industria magnato) Magnato (novlatina) estas 'titolo' por ano de eminenta aŭ kortuma nobelaro, precipe de la angla, pola kaj hungara eminenta nobelaro. En pli ĝenerala senco magnato estas riĉega kaj influhava potenculo en industrio, negoco, financo ktp. aŭ grandbienulo. (eo)
- The magnate term, from the late Latin magnas, a great man, itself from Latin magnus, "great", means a man from the higher nobility, a man who belongs to the high office-holders, or a man in a high social position, by birth, wealth or other qualities in Western Christian countries since the medieval period. It also includes the members of the higher clergy, such as bishops, archbishops and cardinals. In reference to the medieval, the term is often used to distinguish higher territorial landowners and warlords, such as counts, earls, dukes, and territorial-princes from the baronage, and in Poland for the richest szlachta. (en)
- Magnaat (Latijn: magno-natus (hooggeborene), "magnatus") is een titel die wijst op de hoge positie van iemand. Vaak spreekt men ook wel van rijksgrote of landsgrote. Zo heten in Hongarije de leden van de , de , die krachtens de vroegere staatsregeling door hun geboorte aandeel hadden aan de vertegenwoordiging van het land. De vergadering van dezen droeg de naam Magnatenhuis. In Polen geeft men de naam van magnaten aan de senatoren, de leden van de rijksraad en de hoge adel. (nl)
- マグナート（magnat, magnate）は、ヨーロッパにおいて血筋や富などによって社会的に高い地位にある人物や貴族を指す。中世には、伯爵、公爵、プリンス（領国主）など領地を持つ貴族をマグナートと呼び、男爵とは区別することがあった。語源はラテン語で「偉大」という意味の言葉 magnus で、これが俗ラテン語で偉人を意味する magnas となった。 特にポーランド王国（後にポーランド・リトアニア共和国）では、マグナートと呼ばれる貴族階級が富と力を独占した。ポーランドのマグナートと同じような階級の例としては、中世後期以降のスペインで最高位の貴族を表すグランデ（grandee）や、中世スウェーデンの領主を現すストーマン（storman）があるが、これの単語はいずれも「偉人」という言葉から派生している。 またマグナートは、ハンガリー王国の上院議員（イギリスの貴族にあたる）を指す意味もあり、この議会は特にマグナート院（Főrendiház）と呼ばれる。 (ja)
- Магна́т (лат. magnatus, множ. magnati, от magnus, по ЭСБЕ — от лат. magno-nati, то есть «великим рождённые») — дворянин или человек, занимающий высокое социальное положение, по рождению (происхождению), богатству или другим качествам. (ru)
- Magnat (nylatin, plural magnates, "stormän") var förr en titel för ledamöterna av ungerska riksdagens första kammare eller överhus (magnattaffeln) och i Polen ledamot av riksrådet eller högadeln. Ordet kan i vidare bemärkelse åsyfta en storman, det vill säga en rik och mäktig man i allmänhet. (sv)
- Магна́т (лат. magnus — великий) — можновладець, вельможа, князь. Людина високого соціального стану, шляхетського походження чи багата (великий землевласник, представник й багатої знаті). У середньовіччі — назва вищих землевласників і воєначальників вище барони: графи, герцоги, князі та територіальні принци. У переносному значенні — великий власник, багатій, олігарх. (uk)
- 大貴族（Magnate），語源自晚期拉丁语magnas 偉人之意，詞根則是自拉丁语magnus 「偉大的」，指稱因其出身、財富或其他實力而處在社會較高地位的貴族或一般人士。在中世纪時，該詞型通常用作指稱更高級別的領土所有者與军阀如伯爵（counts）、伯爵（earls）、公爵、領地性王爵而相區分開男爵（baronage），在波蘭就指代最富有的什拉赫塔。 (zh)
- Magnat, designa un noble o un altre home d'una alta posició social, per naixement, riquesa o altres qualitats. El mot deriva del llatí tardà, magnas, (genitiu magnatis), que significa «ciutadà dels principals del seu càrrec» o «senyor feudal de la més alta categoria». En referència a l'edat mitjana, el terme es fa servir sovint per distingir els propietaris territorials superiors i senyors de la guerra, com ara comtes, earls, ducs, i prínceps territorials de les baronies. (ca)
- Als Magnat wird seit dem 20. Jahrhundert ein mächtiger Adeliger, Gutsbesitzer oder davon abgeleitet ein sehr reicher Großindustrieller bezeichnet. Hauptsächlich verwendet wird der Begriff für einen Inhaber großer, eventuell auch branchenbeherrschender wirtschaftlicher Macht (siehe auch Tycoon). So wurde zum Beispiel John D. Rockefeller als „Ölmagnat“ bezeichnet. Etwas veraltet bezeichnet der Begriff auch einen Angehörigen des Hochadels, insbesondere in Polen und Ungarn, zuweilen auch in Böhmen. (de)
- Magnat (du latin magnus, « grand » ; passe ensuite au latin médiéval Magnates, « les grands ») est le surnom de diverses personnalités puissantes dans les domaines de la finance et de l'industrie et des médias. Elle correspond de nos jours à l'expression « oligarque » qui s'attache parfois aux milliardaires d'origine russe. (fr)
- Magnate, del latín magnas y magnus 'grande' o gran hombre, designa un noble u otro hombre de una alta posición social, por el nacimiento, riqueza u otras cualidades. Desde el Bajo Imperio Romano y en los reinos germánicos que lo sucedieron en Occidente, magnate era una categoría social dentro de los honestiores equivalente a Senadores o Potentes, aplicable a los grandes terratenientes romanos y germanos. El término fue especialmente aplicado a los miembros del Senado en el Reino de Hungría, llamado Főrendihaz o Casa de los Magnates. (es)
- Il magnate è una persona con autorità e potenza, in genere un industriale o un finanziere di importanza conclamata; è sinonimo del termine inglese tycoon, derivato dal titolo giapponese taicun. Nel medioevo, specialmente a Firenze, il termine magnate era usato, assieme a quello di Grande o Potente, per indicare il gruppo di individui che disponevano di notevoli risorse, ricchezze e proprietà, caratterizzati principalmente da una grande superiorità sociale e rappresentando la classe dirigente "de facto", e che non avevano ancora raggiunto lo status privilegiato di nobile, status che poteva essere raggiunto solo se questa potenza veniva tramandata e perpetrata negli anni. (it)
- Magnat (z łac. magnatus – możnowładca, wielki) – członek najbogatszej grupy szlachty, wywodzącej się ze średniowiecznego możnowładztwa. Magnaci zajmowali najwyższe urzędy państwowe oraz skupiali w swoich rękach wielkie majątki ziemskie (latyfundia), które tworzyły ich potęgę ekonomiczną. Poprzez podporządkowanie sobie biednej szlachty i utrzymywanie jej w zamian za głosy na sejmikach (system klienteli) magnaci zapewnili sobie całkowity wpływ na politykę państwa. Magnaci posiadali przywileje stanowe i rodowe. Od XVII wieku zaczęli odgrywać decydującą rolę w polityce Rzeczypospolitej. W XIX wieku zaczęto nazywać ich arystokratami. (pl)
- Magnata, do latim pré-clássico magnas, um grande homem, do latim clássico magnus 'grande', designa um nobre ou outro homem em uma alta posição social, pelo nascimento, riqueza ou outras qualidades. O termo foi especialmente aplicado aos membros do Senado no Reino apostólico da Hungria, o Forendihaz ou Casa dos Magnatas. Também é um título nobiliárquico geralmente usado na Suécia, no Reino da Polônia (e mais tarde na República das Duas Nações, não exatamente à altura de pariato) e em alguns outros reinos medievais. (pt)
|