Zbrodnie w Halinówce
 Widok od strony Chołoniewicz na miejsce, gdzie do 1943 roku rozciągała się Halinówka | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejsce |
Halinówka |
| Data | |
| Liczba zabitych |
46 |
| Typ ataku | |
| Sprawca | |
Zbrodnie w Halinówce – zbrodnie dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na polskich mieszkańcach kolonii Halinówka, położonej w powiecie łuckim województwa wołyńskiego podczas rzezi wołyńskiej. W różnych okolicznościach w 1943 roku w tej miejscowości zabito 46 Polaków[1].
Halinówka była osadą, w której dominowała ludność polska; mieszkało w niej około 200 Polaków, 10 Czechów i 5 Ukraińców.
Na początku 1943 roku Ukraińcy zabili w pobliżu Halinówki 4 Polaków, którzy wracali z odwiedzin swych bliskich w tej miejscowości.
28 marca 1943 roku około północy do Halinówki przybył oddział UPA pochodzący z Zofiówki. Oddział ten przybył od strony Chołoniewicz, gdzie tego dnia zabił kilka osób i planował napaść na ludność polską zgromadzoną w kościele, lecz do napadu nie doszło, gdyż Polaków ostrzegł Ukrainiec o imieniu Hryć (zob. Zbrodnie w Chołoniewiczach). Ten sam Ukrainiec ostrzegł także Polaków w Halinówce, jednak część z nich nie wierząc jego słowom nie schroniła się w lesie i pozostała w domach.
Oddział UPA zaatakował Halinówkę na całej linii mordując napotkane osoby. Walkę z napastnikami podjęła 12-osobowa samoobrona pod dowództwem Stefana Rokity „Czarnego”. W wyniku tego napadu zginęło w Halinówce 40 osób[2], w tym 15 mężczyzn, 10 kobiet i 15 dzieci i młodzieży. 14 osób spośród zamordowanych pochodziło spoza Halinówki; ludzie ci przenieśli się do tej miejscowości sądząc, że jest w niej bezpieczniej. Wśród zamordowanych w Halinówce byli także dwaj mężczyźni uprowadzeni z Chołoniewicz - lekarz Schoen (Seheń) i nauczyciel Oleśniewicz. Upowcy spalili 6 gospodarstw.
Następnego dnia po napadzie do Halinówki przybył zaalarmowany oddział samoobrony z Huty Stepańskiej i ewakuował Polaków do tamtejszego ośrodka samoobrony. W kolonii pozostało małżeństwo w starszym wieku, które nie chciało wyjechać. Zostało ono zamordowane na początku kwietnia 1943 roku.
3 lipca 1943 roku upowcy spalili opustoszałą Halinówkę.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939–1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 621–622, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
- ↑ Grzegorz Motyka, Ukraińska partyzantka 1942-1960, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 2006, s. 314, ISBN 83-88490-58-3, OCLC 838973434.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko: Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939–1945. Warszawa: von Borowiecky, 2000. ISBN 83-87689-34-3.