Jagdpanther
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ pojazdu |
ciężki niszczyciel czołgów |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
5 |
| Historia | |
| Prototypy |
1943 |
| Produkcja |
1944–1945 |
| Wycofanie |
1945 (III Rzesza) lata 60. (Francja) |
| Egzemplarze |
392 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
1 silnik gaźnikowy, 12-cylindrowy Maybach HL 230 P30 o mocy 700 KM (515 kW) |
| Transmisja |
mechaniczna |
| Poj. zb. paliwa |
720 l |
| Pancerz |
grubość: 16 – 100 mm |
| Długość |
9,87 m |
| Szerokość |
3,27 m |
| Wysokość |
2,72 m |
| Prześwit |
0,56 m |
| Masa |
44 800 kg (45 500 kg) |
| Osiągi | |
| Prędkość |
55 km/h (po drodze) |
| Zasięg pojazdu |
250 km (po drodze) |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) |
1,60 m |
| Rowy (szer.) |
2,45 m |
| Ściany (wys.) |
0,90 m |
| Kąt podjazdu |
30º |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 armata KwK 43 kal. 88 mm 1 karabin maszynowy MG 34 kal. 7,92 mm | |
| Użytkownicy | |
| Niemcy, Francja | |
Jagdpanzer V „Jagdpanther” – niemiecki niszczyciel czołgów z czasów drugiej wojny światowej. Zbudowany na podwoziu czołgu Panther pojazd charakteryzował się skuteczną i sprawdzoną armatą 88 mm, bardzo dobrym pancerzem przednim i dobrą mobilnością.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Niszczyciel czołgów Jagdpanther został opracowany w zakładach Kruppa (prowadzących wcześniej prace nad niszczycielem czołgów na podwoziu PzKpfw V) i Daimler-Benz zgodnie z zamówieniem z sierpnia 1943 roku na samobieżne działo przeciwpancerne. Uzbrojenie wozu stanowić miał czołgowy wariant niemieckiej armaty przeciwpancernej PaK 43 kal. 88 mm – KwK 43. Była to broń, zdolna przebić z odległości 1000 m pancerz 193 mm nachylony pod kątem 60°. Opancerzenie przedziału bojowego miało wynosić 40–80 mm, potem jednak wydano polecenie pogrubienia pancerza czołowego do 100 mm.
W listopadzie 1942 zaprezentowana została pełnowymiarowa, drewniana makieta wozu. Przygotowania do produkcji seryjnej w zakładach Daimler-Benz rozpoczęły się na początku 1943 roku. Rozpoczęcie produkcji seryjnej planowano na grudzień 1943, ale pierwsze Jagdpanthery ostatecznie opuściły taśmę produkcyjną w styczniu 1944. Od 1944 do końca wojny (produkcja ustała w marcu) Niemcy zdołali wyprodukować 392 wozy, z czego 350 trafiło do jednostek.
Zastosowanie bojowe
[edytuj | edytuj kod]
W Jagdpanthery uzbrojone były samodzielne bataliony niszczycieli czołgów. Chrzest bojowy przeszły w Normandii (555. i 654. Panzerjagerabteilung) osiągając duże sukcesy, podobnie jak później w Ardenach. Na froncie wschodnim Jagdpanthery pojawiły się jesienią 1944 roku, skutecznie zwalczając radzieckie czołgi ciężkie IS-2. Pod koniec wojny walczyły w Niemczech.
Do końca wojny były najlepszymi niemieckimi niszczycielami czołgów, doskonale łączącymi dobrą manewrowość z potężną armatą nie mającą odpowiedników w uzbrojeniu alianckich pojazdów. Jednak pojazdy te pojawiły się zbyt późno i przede wszystkim w zbyt małej liczbie, aby w znaczący sposób wpłynąć na przebieg wojny.
Po wojnie pojazdy tego typu były używane przez Armię Francuską do lat 60.
Dodatkowe informacje
[edytuj | edytuj kod]30 VII 1944, w pobliżu normandzkiej wioski Les Longes, trzy pojazdy Jagdpanther z 654. schwere Heeres Panzerjäger Abteilung w ciągu dwóch minut zniszczyły w zasadzce cały szwadron czołgów Mk IV Churchill, czyli ok. 10-11 wozów[1].
W kulturze
[edytuj | edytuj kod]Jagdpanther wystąpił w kilku filmach i grach, takich jak:
- They Were Not Divided (1950);
- It Happened Here (1965);
- w serialu HBO Kompania braci: w odcinkach pt. Carentan i Replacements występuje replika Jagdpanther, która została zbudowana na podwoziu radzieckiego czołgu T-55;
- w filmie animowanym Szeregowiec Dolot.
- w grze World of Tanks, jako czołg 7 tieru oraz w grze War Thunder na IV erze z klasyfikacją bitewną 6.3.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Janusz Ledwoch: Jagdpanther. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 1999, s. 23. ISBN 83-7219-040-2.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Janusz Ledwoch: Jagdpanther. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 1999. ISBN 83-7219-040-2.
- Janusz Ledwoch: Jagdpanther Jagdtiger. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 1999. ISBN 83-7219-207-3.
- II wojna światowa encyklopedia uzbrojenia. Warszawa: Muza S.A., 2000, s. 47. ISBN 83-7200-646-6.
- Bogusław Wołoszański: Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Amber, 1997, s. 288. ISBN 83-7245-120-6.
- Peter Chamberlain, Hilary Doyle: Encyclopedia of German tanks of World War Two. Londyn: Arms & Armour, 1999, s. 128–130. ISBN 1-85409-518-8.
- Leland Ness: World War II Tanks and fighting vehicles the complete guide. Londyn: HarperCollins Publisher, 2002, s. 104. ISBN 0-00-711228-9.