[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Beniamin (Zaricki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Beniamin
Вениамин
Władimir Zaricki
Владимир Зарицкий
Metropolita orenburski i saraktaszyński
Kraj działania

Rosja

Data i miejsce urodzenia

12 września 1953
Stodulcy

Data śmierci

6 września 2023

Metropolita orenburski i saraktaszyński
Okres sprawowania

od 2015

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia orenburska

Śluby zakonne

27 maja 1977

Diakonat

30 marca 1975

Prezbiterat

6 kwietnia 1975

Chirotonia biskupia

14 sierpnia 2003

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

14 sierpnia 2003

Konsekrator

Aleksy II

Współkonsekratorzy

Juwenaliusz (Pojarkow), Sergiusz (Fomin), Wiktor (Olejnik), Arseniusz (Jepifanow), Paweł (Ponomariow), Eugeniusz (Rieszetnikow), Cyryl (Nakonieczny), Nifon (Sajkali), Aleksy (Frołow), Sawa (Wołkow), Aleksander (Iszczein), Aleksander (Agrikow), Teognost (Guzikow), Irynarch (Griezin)

Beniamin, imię świeckie Władimir Zaricki (ur. 12 września 1953 w Stodulcach, zm. 6 września 2023[1]) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły średniej został robotnikiem. W 1973 został hipodiakonem biskupa riazańskiego Szymona. 30 marca 1975 został wyświęcony na diakona, zaś 6 kwietnia tego samego roku – na kapłana. Został skierowany do pracy w soborze Zmartwychwstania Pańskiego w Iwanowie, a następnie mianowano go proboszczem parafii Ikony Matki Bożej „Znak” we wsi Krasnoje (obwód iwanowski). 27 maja 1977 złożył wieczyste śluby zakonne. W tym samym roku został przeniesiony do eparchii orłowskiej i liwieńskiej jako proboszcz parafii Narodzenia Pańskiego w Bołchowie. Po roku przeniesiony do parafii św. Mikołaja w Kromach, zaś w 1982 podniesiony do godności ihumena. W 1985 ukończył naukę w seminarium duchownym w Moskwie[2].

6 czerwca 1987 otrzymał godność archimandryty i został proboszczem parafii przy soborze św. Nikity w Orle. Dwa lata później został przeniesiony do monasteru św. Jana Teologa w Poszczupowie w eparchii riazańskiej, gdzie wypełniał obowiązki ekonoma[2].

11 grudnia 1990 powierzono mu zadanie odbudowy odzyskanego w tym roku przez Rosyjski Kościół Prawosławny, a zamkniętego w 1925 monasteru św. Mikołaja na Ugrieszy. W 1992, gdy świeckie instytucje ostatecznie opuściły dawne obiekty klasztorne, a w niektórych świątyniach monasteru wznowiono regularne odprawianie nabożeństw, został namiestnikiem monasteru (otrzymał on status stauropigii). Klasztorem kierował także po 2003, gdy został wyświęcony na biskupa lubierieckiego, wikariusza eparchii moskiewskiej[3].

W maju 2010 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przeniósł go na katedrę penzeńską i kuźniecką[2]. W 2012 jego tytuł uległ zmianie na biskup penzeński i niżniełomowski[4]. W tym samym roku został podniesiony do godności metropolity w związku z erygowaniem przez Święty Synod metropolii penzeńskiej[2]. W 2013 został przeniesiony na katedrę riazańską[5]. Dwa lata później został przeniesiony na katedrę orenburską[6]. Na urzędzie metropolity orenburskiego pozostał do śmierci w 2023 r.[2] Został pochowany w monasterze św. Mikołaja na Ugrieszy[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]