[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Borys (Skworcow)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Borys
Boris Gawriłowicz Skworcow
Борис Гаврилович Скворцов
Biskup riazański i kasimowski
Kraj działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

30 września 1895
Strieszniewo

Data i miejsce śmierci

11 sierpnia 1972
Riazań

Miejsce pochówku ?
Biskup riazański i kasimowski
Okres sprawowania

1965–1972

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia riazańska

Śluby zakonne

16 lutego 1965

Prezbiterat

8 września 1917

Chirotonia biskupia

21 lutego 1965

Odznaczenia
Medal „Za ofiarną pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

21 lutego 1965

Miejscowość

Riazań

Miejsce

Sobór Zaśnięcia Matki Bożej

Konsekrator

Nikodem (Rotow)

Współkonsekratorzy

Aleksy (Ridigier), Palladiusz (Kaminski), Filaret (Denysenko)

Borys, imię świeckie: Boris Gawriłowicz Skworcow, ros. Борис Гаврилович Скворцов (ur. 18 września?/30 września 1895 w Strieszniewie, zm. 11 sierpnia 1972 w Riazaniu) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem kapłana prawosławnego, matkę stracił we wczesnym dzieciństwie. Po ukończeniu w 1917 r. seminarium duchownego w Riazaniu ożenił się i 8 września przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa michajłowskiego Pawła. Służył w cerkwi Świętych Borysa i Gleba w Riazaniu. W 1925 r. został aresztowany pod zarzutem prowadzenia działalności kontrrewolucyjnej razem z arcybiskupem riazańskim Borysem, biskupem pomocniczym Glebem i członkami kancelarii eparchialnej. Ostatecznie został uniewinniony.

W 1929 r., po zamknięciu przez władze radzieckie wszystkich cerkwi w obrębie Kremla riazańskiego, uzyskał zezwolenie na nadanie cerkwi Świętych Borysa i Gleba rangi soboru, w którym mógł służyć arcybiskup riazański Juwenaliusz. Mimo wydanej zgody, przez kilka miesięcy na przełomie lat 1929 i 1930 obiekt był odebrany parafii prawosławnej i zaadaptowany na magazyn zbożowy. W 1930 r. budynek przywrócono do użytku liturgicznego, zaś ks. Skworcow otrzymał godność protoprezbitera. W 1935 r. sobór Świętych Borysa i Gleba został zamknięty; duchowny został wówczas proboszczem ostatniej czynnej cerkwi w Riazaniu – cerkwi Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość”.

Za swoją działalność w czasie II wojny światowej został odznaczony Medalem „Za ofiarną pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”. W 1946 r. władze radzieckie zwróciły wiernym sobór Świętych Borysa i Gleba. Pod kierunkiem ks. Skworcowa przeprowadzony został jego remont, w tym wykonanie nowych, wzorowanych na XVI–XVII-wiecznych, fresków. W roku 1951 był jednym z delegatów Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego na III Wszechzwiązkową Konferencję Obrońców Pokoju w Moskwie.

16 lutego 1965 r. ks. Skworcow złożył wieczyste śluby mnisze (jego żona zmarła wiele lat wcześniej), zachowując dotychczasowe imię. Cztery dni później otrzymał godność archimandryty, zaś 21 lutego tego samego roku w soborze w Riazaniu przyjął chirotonię biskupią (obrzędowi przewodniczył metropolita leningradzki i ładoski Nikodem) z tytułem biskupa riazańskiego i kasimowskiego. Jako biskup działał na rzecz ponownego otwierania zamkniętych świątyń i niedopuszczenia do zamykania kolejnych, jak również odbierania Cerkwi elementów cennego wyposażenia obiektów sakralnych, zwłaszcza zabytkowych ikon.

Zmarł w 1972 r. i został pochowany na cmentarzu przy cerkwi Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość” w Riazaniu.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Православная Энциклопедия Борис, www.pravenc.ru ros.  [dostęp 2012-05-07]