PL176380B1

PL176380B1 - Urządzenie iniekcyjne

Info

Publication number: PL176380B1
Application number: PL94311759A
Authority: PL
Inventors: Ronald E. Wyrick
Original assignee: Washington Biotech Corp
Priority date: 1993-05-27
Filing date: 1994-05-26
Publication date: 1999-05-31
Also published as: EP0700307B1; AU7046294A; EP0700307A1; US5540664A; ATE213424T1; DE69429918T2; PL311759A1; EP0700307A4; ES2173117T3; DE69429918D1; RU2131748C1; CA2163005A1; US5665071A; WO1994027660A1; CA2163005C; AU683901B2; JPH08507239A

Abstract

1. Urzadzenie iniekcyjne, do wstrzykiwania plynnych leków, zawierajace cylinderek ze znajdujaca sie w nim komora, wewnatrz której jest osadzony przesuwnie podzespól strzyka- wki, mechanizm napedowy do przemieszczania podzespolu strzykawki, poruszajacy sie pomie- dzy polozeniem napietym a polozeniem wysu- nietym oraz mechanizm zwalniania napedu do kontrolowanego zwalniania mechanizmu na- pedowego z polozenia napietego do polozenia wysunietego, przy czym podzespól strzykawki zawiera ampulke na plynny lek polaczona prze- plywowo z igla oraz tloczek do wytlaczania plynnego leku z ampulki przez igle, znam ien- ne tym , ze podzespól (20) strzykawki zawiera walek (30) tloczka (28), polaczony z tloczkiem (28) i wychodzacy z ampulki (22) i walek (30) tloczka (28) posiada zamocowana na koncu przeciwnym do tloczka (28) glówke (34), która przylega do mechanizmu napedowego (40). F ig . 2 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie iniekcyjne do wstrzykiwania płynnych leków.

Automatyczne urządzenie iniekcyjne jest instrumentem umożliwiającym zaaplikowanie sobie płynnego leku poprzez ustawienie go w odpowiednim położeniu i uruchomienie. Urządzenie to zawiera szczelnie zamkniętą i sterylną, odmierzoną dawkę leku i można w nim przechowywać lek przez dłuższy okres, podczas którego nie jest używane. Urządzenie wprowadza niezależną dawkę automatycznie, dzięki czemu użytkownik nie musi wprowadzać igły kontrolując tę czynność wzrokowo, ani naciskać na tłoczek, jak w zwykłej strzykawce.

Automatyczne urządzenia iniekcyjne są szczególnie przydatne w nagłych wypadkach. Mogą zawierać antidotum na gazy paraliżujące na wypadek ataku chemicznego w warunkach bojowych, insulinę dla diabetyków, adrenalinę w razie reakcji alergicznych lub środek przeciwbólowy.

Automatyczne urządzenie iniekcyjne składa się zazwyczaj z podłużnej cylindrycznej obudowy i pojemnika ze środkiem medycznym. W pojemniku tym znajduje się dawka płynnego środka medycznego. Ponadto w skład takiego urządzenia wchodzi igła do wstrzykiwania środka medycznego pacjentowi. W skład urządzenia iniekcyjnego wchodzi również mechanizm zwalniający, który powoduje, że igła wnika w tkankę pacjenta i wstrzykuje lek z pojemnika.

Przy użyciu znanych, typowych urządzeń iniekcyjnych możliwe jest zaaplikowanie pojedynczej, jednorazowej dawki leku. Nie są one przystosowane do ponownego użycia. Po

176 380 jednorazowym użyciu wyrzuca się całe urządzenie. Wiąże się to z wysokimi kosztami i marnotrawstwem.

Inny problem jest związany ze stosunkowo krótkim czasem przetrzymywania niektórych leków. Czas przetrzymywania leku jest na ogół krótszy od żywotności automatycznego urządzenia iniekcyjnego. Oczekuje się, że automatyczne urządzenia iniekcyjne powinno przechowywać się przez dłuższe okresy czasu, często 5 lub więcej lat. 'Niestety, czas przechowywania wielu medykamentów nie jest porównywalny. Przykładowo, czasy przetrzymywania niektórych medykamentów wynoszą 1-2 lata lub są jeszcze krótsze. Tak więc dany medykament może stać się nieskuteczny przed użyciem strzykawki, co wiąże się z koniecznością wyrzucenia urządzenia nie używanego. To również przyczynia się do wysokich kosztów.

Niemożliwość ponownego załadowania automatycznego urządzenia iniekcyjnego wiąże się jeszcze w inny sposób z dodatkowymi kosztami. Przechowywanie zintegrowanych jednorazowych automatycznych urządzeń iniekcyjnych jest znacznie bardziej złożone i wymaga starannej inwentaryzacji zapasów oraz śledzenia ich przydatności do użycia. Zazwyczaj urządzeń tych nie można stosować do medykamentów wymagających magazynowania albo najlepiej przechowujących się w szczególnych warunkach (w chłodzie) ze względu na masę urządzenia iniekcyjnego. Medykamenty używane w automatycznych strzykawkach do nagłych wypadków również magazynuje się niezależnie od zapasów leków stosowanych w szpitalach. Czynniki te są szczególnie kłopotliwe i kosztowne w przypadku militarnych zastosować środków medycznych, ze względu na problemy logistyczne, przechowywanie i ogromne ilości.

Innym poważnym ograniczeniem jest niemożliwość wykonania nimi zastrzyku ręcznie w przypadku ich awarii. Może to zdarzyć się z wielu przyczyn. Igła strzykawki może wysunąć się w sposób nieprawidłowy, co uniemożliwia wykonanie zastrzyku. Inną potencjalną przyczyną może być wadliwe działanie, w wyniku którego lek nie wytryśnie z igły. Wadliwe działanie może być również skutkiem awarii mechanizmu spustowego i napędowego. Bez względu na rodzaj ewentualnej awarii, stanowi ona zagrożenie dla życia w znaczącej liczbie przypadków.

Dotychczasowe urządzenia iniekcyjne wytwarza się w postaci pojedynczych, zintegrowanych zespołów umożliwiających wykonanie jednego zastrzyku, po czym się je wyrzuca. Jednakże w przypadku awarii spustu, mechanizmu napędowego, strzykawki lub innego mechanizmu i nie zaaplikowania leku, pacjent nie może dostać się do leku zawartego w szczelnej jednoczęściowej obudowie. Nawet jeżeli pacjent dostanie się do fiolki z lekiem, to wewnętrznych elementów urządzenia nie można wykorzystać do ręcznego wstrzyknięcia leku. Ta niemożliwość wykorzystania w ten sposób wewnętrznych zespołów niektórych dotychczasowych konstrukcji wynika z tego, że w ampułce z lekiem lub w zespole strzykawki nie ma tłoczka, albo tłoczek jest częścią mechanizmu napędowego strzykawki, w związku z czym strzykawki nie można wyjąć i nie ma do niej dostępu po odjęciu zespołu wtryskowego. Zatem ze' stosowaniem dotychczasowych urządzeń iniekcyjnych wiąże się ryzyko nie zaaplikowania leku wskutek awarii mechanicznej.

Z amerykańskiego opisu patentowego nr 5 085 642 znane jest automatyczne urządzenie iniekcyjne przystosowane do noszenia na ubraniu użytkownika, zawieraj ące obudowę o kształcie i wymiarach zbliżonych do tradycyjnego wiecznego pióra. Obudowa składa się z podłużnego, zasadniczo cylindrycznego korpusu i oddzielnej nasadki o podłużnym, zasadniczo cylindrycznym kształcie, która jest wyposażona w podłużny zacisk. Nasadka jest zamocowana rozłącznie do korpusu. Zespół ampułki z lekiemjest umieszczony w pozycji składowania w przednim końcu wnętrza komory znajdującej się wewnątrz korpusu obudowy. Jednakże, zespół 'ampułki, przedstawiony w tym opisie, nie zawiera wałka tłoczka, a całe urządzenie jest przeznaczone jedynie do automatycznego wstrzykiwania leku.

Urządzenie iniekcyjne do wstrzykiwania płynnych leków, zawierające cylinderek ze znajdującą się w nim komorą, wewnątrz której jest osadzony przesuwnie podzespół strzykawki, mechanizm napędowy do przemieszczania podzespołu strzykawki, poruszający się pomiędzy położeniem napiętym a położeniem wysuniętym oraz mechanizm zwalniania napędu do kontrolowanego zwalniania mechanizmu napędowego z położenia napiętego do położenia wysuniętego, przy czym podzespół strzykawki zawiera ampułkę na płynny lek połączoną przepływowo z igłą oraz tłoczek do wytłaczania płynnego leku z ampułki przez igłę, według wynalazku charakteryzuje się tym, że podzespół strzykawki zawiera wałek tłoczka, połączony

176 380 z tłoczkiem i wychodzący z ampułki i wałek tłoczka posiada zamocowaną na końcu przeciwnym do tłoczka główkę, która przylega do mechanizmu napędowego.

Korzystnie urządzenie zawiera umieszczony wokół wałka tłoczka co najmniej jeden stoperek.

Korzystnie stoperek jest demontowalny z wałka tłoczka.

Korzystnie urządzenie zawiera wiele stoperków umieszczonych wokół wałka tłoczka.

Korzystnie co najmniej jeden z wielu stoperków jest demontowalny z wałka tłoczka.

Korzystnie na igle podzespołu strzykawki jest umieszczona ochronna osłonka, która jest sprzężona z elementem do usuwania osłonki.

Korzystnie na cylinderku jest sńwliwie osadzony uchwyt spustowy.

Korzystnie wałek tłoczka jest wałkiem o regulowanej długości.

Niniejszy wynalazek zapewnia automatyczne urządzenie iniekcyjne, które można załadować bezpośrednio przed użyciem, albo też, alternatywnie, sprzedawać już w stanie załadowanym. Urządzenie do wstrzykiwania można napełnić różnorodnymi środkami medycznymi w zależności od konkretnej sytuacji, a później opróżnić w celu odnowienia lub zmiany leku. Urządzenie to można napełniać wielokrotnie pakietami powszechnie stosowanymi w szpitalach, dzięki czemu nie ma potrzeby dublować zapasów i możliwe są lepsze warunki składowania. W razie używania pakietów indywidualnych lub utraty skuteczności zawartego w nich leku, pacjent wymienia po prostu pakiet na nowy, nie wyrzucając przy tym urządzenia iniekcyjnego. Dzięki temu wymienia się tylko takie pakiety, a nie całe urządzenia. Takie rozwiązanie może znacznie zmniejszyć koszty. Ponadto konstrukcja urządzenia do wstrzykiwania umożliwia pacjentowi dostęp do strzykawki i demontaż jej podzespołów. Podzespoły te można wykorzystać do ręcznego wstrzykiwania leków w razie awarii urządzenia iniekcyjnego lub pakietu, albo w sytuacji gdy użytkownik po prostu chce wykonać zastrzyk ręcznie. Opisane urządzenie obejmuje również przykłady wykonania z dwiema dawkami z możliwością aplikacji drugiej dawki. Drugą dawkę można wstrzykiwać zarówno automatycznie jak i ręcznie.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonaniajest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia rzut boczny urządzenia iniekcyjnego według niniejszego wynalazku, fig. 2 przekrój podłużny urządzenia z fig. 1 oraz podzespół strzykawki umieszczony w cylinderku urządzenia, przy czym na fig. 2 przedstawiono urządzenie w położeniu napiętym z podzespołem strzykawki wewnątrz cylinderka, fig. 3 - przekrój poprzeczny urządzenia podobnego do pokazanego na fig. 2, na którym widać je w położeniu wysuniętym, z podzespołem strzykawki wystającym częściowo z cylinderka, fig. 4 - częściowy przekrój poprzeczny końca urządzenia z fig. 2 w powiększeniu, z widocznym mechanizmem zabezpieczającym według wynalazku, fig. 5 - częściowy przekrój poprzeczny w powiększeniu, podobny do fig. 4 z usuniętym elementem zabezpieczającym i wciśniętym mechanizmem spustowym, fig. 6 - podłużny przekrój innego przykładu wykonania urządzenia według wynalazku, przy czym na fig. 6 widać urządzenie w położeniu napiętym z podzespołem strzykawki w całości wewnątrz cylinderka, fig. 7 - podłużny przekrój urządzenia podobnego do pokazanego na fig. 6, na którym jest ono w położeniu wysuniętym z podzespołem strzykawki¹ częściowo wystającym z cylinderka, fig. 8 - przekrój poprzeczny kołnierzyka stopującego stosowanego w urządzeniu z fig. 6, fig. 9 - przekrój podłużny futerału do przechowywania i' przenoszenia wielokrotnie napełnianego urządzenia iniekcyjnego według niniejszego wynalazku, fig. 10 - przekrój podłużny jeszcze innego przykładu wykonania urządzenia według wynalazku z przymocowanym do cylinderka elementem do zdejmowania osłonki, fig. 11 - przekrój podłużny urządzenia z fig. 10 w futerale według niniejszego wynalazku, fig. 12 - powiększony częściowy przekrój podłużny mechanizmu iniekcyjnego podobnego do urządzenia z fig. 11 w postaci zmodyfikowanej, gdzie szczegółowo przedstawiono urządzenie iniekcyjne w futerale oraz element do usuwania osłony, fig. 13 - przekrój podłużny jeszcze innego przykładu wykonania urządzenia według wynalazku ze. spustem, fig. 14 - przekrój podłużny urządzenia z fig. 13 schowanego w futerale według niniejszego wynalazku, fig. 15 - powiększony rzut alternatywnego pakietu wykonanego według niniejszego wynalazku.

Te same elementy i cechy oznaczono na wszystkich figurach rysunku tymi samymi oznaczeniami liczbowymi.

176 380

Na figurze 1 pokazano wielokrotnie napełniane, automatycznie urządzenie iniekcyjne 10 lub iniektor według niniejszego wynalazku. Urządzenie iniekcyjne 10 ma wydłużony korpus lub cylinderek 12 rozciągający się pomiędzy pierwszym, dalszym lub końcowym kapturkiem 14, a drugim, bliższym lub spustowym kapturkiem 16. Cylinderek 12 jest w zasadzie cylindryczną, pustą w środku rurką, wykonaną, korzystnie, z twardego, trwałego materiału, na przykład z metalu lub plastyku. Również kapturki 14 i 16 są wykonane z twardego, trwałego materiału. W cylinderku 12 znajduje się wydłużone, usytuowane podłużne okno 18, przez które można oglądać wnętrze rurki. Okno 18 może może być otwarte, nie wypełnione materiałem, albo, korzystnie, jest wykonane z materiału przezroczystego, na przykład przezroczystego plastyku.

Na figurze 2 i 3 widać urządzenie iniekcyjne 10 bardziej szczegółowo. Urządzenie iniekcyjne 10 jest przeznaczone do umieszczenia w nim podzespołu 20 strzykawki jednorazowego użytku. Podstawowym składnikiem podzespołu 20 jest pakiet 21 z lekiem. W pakiecie 21 znajduje się pojemnik lub ampułka 22 z płynnym lekiem 24 w środku. Korzystnie, ampułka 22 jest małą fiolką szklaną lub plastykową z odmierzoną dawką leku. Ilość leku (na przykład środka neutralizującego truciznę, antybiotyku, adrenaliny, insuliny, etc.) zmienia się w zależności od jego typu i oczekiwanych warunków stosowania. W pakiecie 21 znajduje się również igła podskórna 26 osadzona na dalszym końcu ampułki 22 za pomocą kapturka montażowego 27. W pakiecie 21 znajduje się również szczelny dla płynów tłoczek 28, dokładnie sprzęgający się z ampułką 22 i ślizgający się w jej środku. Korzystnie, tłoczek 28 jest wykonany z gumy lub materiału elastomerowego i ma łącznik w postaci kołka montażowego lub gwintowanego przedłużenia 29. Łącznik ten jest skierowany na zewnątrz i, jak widać, wychodzi na zewnątrz z tłoczka 28. Pakiet 21 jest dobrze znany i można go dostać na rynku.

Na tłoczku 28 podzespołu 20 strzykawki znajduje się również odłączalny wałek 30. Wałek 30 jest odłączalnie połączony z tłoczkiem 28 za pomocą odpowiedniego odłączalnego sprzęgiełka. Co prawda zaleca się sprzężenie gwintowe, ale rozłączalne połączenie pomiędzy wałkiem 30, a tłoczkiem 28 można zrealizować inną znaną techniką. Jak widać, sprzęgiełko nagwintowane przedłużenie 29, które wchodzi do środka w nagwintowaną komorę znajdującą się w wewnętrznym końcu wałka 30. W skład wałka 30 wchodzi tłoczysko 32 oraz główka 34 w postaci progu lub kołnierza. Korzystnie, wałek 30 tłoczka 28 jest wykonany z materiału sztywnego, na przykład z plastiku lub metalu.

Korzystnie, w podzespole 20 strzykawki znajduje się również osłonka ochronna 76 usytuowana wewnątrz cylinderka 12 wokół igły 26 pakietu 21. Końcówka igły 26 jest lekko zanurzona w główce osłonki 76 zabezpieczającej jej ostrze oraz uszczelniającej otwór igły 26 przed zanieczyszczeniami. Na główce osłonki 76 znajduje się kołnierzyk 78, który wchodzi do komory 79 w kapturku 14. Na osłonce 76 znajduje się cylindryczna część wybiegająca z główki i wchodząca do tulejki 130 w kapturku 27 na igłę 26. Zatem osłonka 76 stanowi ochronny kapturek izolacyjny utrzymuj ący sterylność igły 26 do chwili jej użycia. Podzespół 20 strzykawki jest tani w produkcji i zaraz po jednorazowej iniekcji leku 24 wyrzuca się go do śmieci.

Według wynalazku, wielokrotnie ładowalne urządzenie iniekcyjne 10 skonstruowano w taki sposób, że automatycznie obsługuje i wyrzuca pakiet 21. Jednakże, w razie awarii urządzenia, użytkownik jest w stanie wykonać zastrzyk ręcznie z,a pomocą demontowalnego podzespołu 20 strzykawki. Na wypadek uszkodzenia iniektora i niemożliwości jego uruchomienia, podzespół 20 strzykawki można z łatwością wyjąć z urządzenia iniekcyjnego 10 i używać jako samodzielną, ręcznie obsługiwaną strzykawkę. Ten aspekt wynalazku jest zaletą w porównaniu za znanymi ze stanu techniki iniektorami, które są całkowicie obudowane, w związku z czym nie można dostać się do wewnętrznej kapsułki z lekiem ani też jej zdemontować.

Cylinderek 12 wielokrotnie napełnialnego urządzenia iniekcyjnego 10 jest cylindryczny i posiada przestrzeń wewnętrzną 36 z. pierwszą komorą 37, albo inaczej komorą 37 pakietu, o wymiarach umożliwiających umieszczenie w niej podzespołu 20 strzykawki, oraz sąsiadującą z nią drugą komorą 39, lub inaczej komorą 39 napędu. W zalecanej postaci, pierwsza komora 37 ma kołowy przekrój poprzeczny o średnicy nieco większej od średnicy ampułki 22 tak, że podzespół 20 strzykawki może łatwo przesuwać. się wewnątrz przestrzeni 36 z położenia pierwszego lub schowanego pokazanego na fig. 2, do położenia drugiego lub roboczego pokazanego na fig. 3. Przekrój poprzeczny pierwszej komory 37 jest nieco większy od przekroju

17(5380 poprzecznego drugiej komory 39. Korzystnie, komora 37 wchodzi zbieżnie do komory 39, w wyniku czego powstaje stożkowy próg 41.

Automatyczne urządzenie iniekcyjne 10 zawiera również mechanizm napędowy 40 do wprowadzania igły 26 i wyrzucania leku 24 z pakietu 21. Mechanizm napędowy 40 jest zablokowany w położeniu napiętym i w sposób regulowany zwalniany za pomocą mechanizmu 50 zwalniania napędu. W urządzeniu iniekcyjnym 10 znajduje się również sprężyna pomocnicza lub napinająca 38, która utrzymuje podzespół 20 strzykawki z dala od końca wylotowego. Korzystnie, podzespół 20 strzykawki opiera się o próg 41, co dodatkowo chroni igłę 26 przed możliwością nieumyślnego przesunięcia do położenia roboczego. Próg 41 zapobiega również przemieszczeniu się tego podzespołu ku mechanizmowi napędowemu 40, względem tłoczka, i przedwczesnemu wytłoczeniu płynu wewnątrz cylinderka w sytuacji, na przykład, przypadkowego upuszczenia urządzenia. Sprężyna napinająca 38 działa również łącznie z osłonką 76 jako zawieszenie i amortyzator wstrząsów, utrzymując bezpiecznie podzespół 20 wewnątrz cylindrycznej osłonki podczas transportu i w warunkach, które mogą spowodować przesunięcie lub odskok podzespołu 20.

W skład mechanizmu napędowego 40 wchodzi podłużny pręcik 42, który może ślizgać się w przestrzeni 36 cylinderka 12 pomiędzy położeniem napiętym (fig. 2), a jednym lub więcej położeniem wysuniętym (fig. 3). Mechanizm napędowy 40 ma również sprężę główną lub napędową 44 do napinania i przemieszczania pręcika 42 do położenia wysuniętego. Korzystnie, napędowy pręcik 42 jest element sztywnym, wykonanym -z plastyku lub metalu, biegnącym osiowo wewnątrz cylinderka 12. Na pręciku 42 znajduje się uderzająca lub kontaktowa główka 46 opierająca się w położeniu napiętym o główkę 34 na tłoczku i o część tylną 48. Główka 46 stanowi równocześnie kołnierz sprzęgający sprężyny napędowej 44, o który opiera się sprężyna napędowa 4. Sprężyna napędowa 44 jest zestrojona osiowo z podzespołem 20 strzykawki i owinięta spiralnie wokół pręcika 42. W położeniu napiętym mechanizm napędowy 40 znajduje się wewnątrz drugiej komory 39 w przestrzeni 36 cylinderka 12.

Mechanizm 50 zwalniania napędu utrzymuje mechanizm napędowy 40 w położeniu napiętym do chwili, kiedy użytkownik jest gotowy do wykonania zastrzyku. W skład mechanizmu 50 zwalniania napędu wchodzi zaczep 52 oraz spust 54, który po uruchomieniu lub wciśnięciu zwalnia zaczep 52. Ponadto w skład mechanizmu 50 zwalniania napędu wchodzi również element zabezpieczający 56 zapobiegający uruchomieniu spustu 54 i zwolnieniu zaczepu 52. Spust 54 stanowi element końcowego kapturka 16 i może przemieszczać się względem cylinderka 12 z położenia spoczynkowego lub wysuniętego do położenia wciśniętego, w którym opiera się o pierścieniowy kołnierz 55 na zewnętrznej powierzchni cylinderka '12. Przesunięcie spustu 54 z położenia spoczynkowego do wciśniętego wyzwala ruch urządzenia.

Na figurze 4 i 5 przedstawiono szczegółowo mechanizm 50 zwalniania napędu. Zaczep 52 składa się z mechanizmu zapadkowego sprzęgającego rozłączalnie mechanizm napędowy 40 z mechanizmem 50 zwalniania napędu. Mechanizm zapadkowy zaczepu 52 zawiera końcówki 62 w kształcie strzałek lub kolców, znajdujące się na wielu zębach 64 (umieszczonych na tylnej części 48 pręcika 42). Zęby 64 wychodzą przez otwór zaczepowy 58 i zatrzaskują się na ściance końcowej 60 cylinderka 12. Korzystnie, ściankakońcowa 60jest metalową pierścieniową tarczą wtłoczoną w plastykowy cylinderek 12, ale może też być plastykową końcówką, stanowiącą integralną część cylinderka 12. Zęby 64 są zbudowane w taki sposób, że odchylają się od normalnego, rozłożonego w kierunku promieniowym położenia, pokazanego na fig. 4, do zwężonego w kierunku promieniowym położenia pokazanego na fig. 5, w którym umożliwiają końcówkom 62 przechodzenie przez otwór 58. Zęby 64 mogą odchylać się w sposób kontrolowany do położenia zwężonego pod opisanym dalej działaniem spustu 54.

Zabezpieczający element 56 wprowadza się centralnie pomiędzy liczne zęby 64 i przez otwór 58 z zadaniem utrzymania zębów 64 w położeniu rozłożonym w taki sposób, żeby końcówki 62 pozostawały zaczepione za ściankę końcową 60. Zabezpieczający element 56 można wyjmować z urządzenia 10 w kierunku pokazanym strzałką 66 (fig. 4). Zabezpieczający element 56 jest odpowiednio połączony ze spustem 54, co zapobiega przedwczesnemu zeskoczeniu końca, ale umożliwia rozłączenie ręczne.

176 380

Spust 54 wciska się lub uruchamia siłą zewnętrzną (na przykład wywieraną przez kciuk użytkownika) działającą w kierunku pokazanym strzałkami 68 na fig. 5. Na spuście 54 znajduje się popychacz 70, który po wciśnięciu spustu 54 porusza się i sprzęga z zewnętrznymi skośnymi powierzchniami na końcówkach 62. Korzystnie, popychacz 70 mą skośną powierzchnię wewnętrzną pasującą do skośnych powierzchni na końcówkach 62. Popychacze 70 dopychają końcówki 62 do siebie do ich zeskoczenia ze ścianki końcowej 60 i wysunięcia · się przez otwór 58. W tym punkcie następuje zwolnienie mechanizmu napędowego 40, po czym sprężyna napędowa 44 przesuwa mechanizm napędowy 40 przez cylinderek 12, kolejno wysuwa i wbija igłę 26, a następnie wytłacza lek 24 przez igłę 26.

Jak widać na fig. 2 i 3, lewy kapturek 14 jest rozłączalnie połączony z cylinderkiem 12, co umożliwia wkładanie i wyjmowanie podzespołu 20 strzykawki. W zalecanej postaci wykonania, na zdejmowanym kapturku 14 i końcu wylotowym 72 cyłinderka 12 znajdują się dopełniające gwinty, umożliwiające nakręcanie zdejmowanego kapturka 14 na cylinderek 12, ale możliwe są również inne elementy sprzęgające. Kapturek 14 można nakręcać na cylinderek 12 do położenia, w którym dochodzi do pierścieniowego kołnierza 73 uformowanego na zewnętrznej powierzchni cylinderka 12. Po nałożeniu na cylinderek 12, kapturek 14 w zasadzie zamyka przestrzeń 36, i przeciwnie, po odłączeniu od cylinderka 12 otwiera przestrzeń 36, umożliwiając wyjęcie podzespołu 20 strzykawki. W zdejmowanym kapturku 14 znajduje się kanał lub otwór 74 na igłę 26, którym igła 26 pakietu 21 może wysuwać się, kiedy użytkownik używa urządzenia iniekcyjnego 10 i podzespół strzykawki 20 jest wysunięty (fig. 3).

Osłonka 76 pokrywa otwór 74, zapobiegając zanieczyszczeniu igły 26. Korzystnie, osłonka 76 jest wykonana z materiału odkształcalnego, na przykład gumy, który może wybaczać się pod działaniem sprężyny napędowej 44 mechanizmu napędowego 40, jak pokazano na fig. 3. Podczas przemieszczania podzespołu 20 strzykawki w cylindrze 12 pod działaniem mechanizmu napędowego 40, kołnierzowa część osłonki 76 opiera się o wewnętrzną powierzchnię kapturka 14, natomiast główkę osłonki 76 przebija igła 26. Wewnętrzna powierzchnia kapturka 14 jest stopniowana pod sprężynę napinającą 38 i kołnierzową część osłonki 76.

Poniżej opisano ogólnie sposób działania urządzenia iniekcyjnego 10 według wynalazku odwołując się do fig. 2 i 3. Po skonstruowaniu, puste urządzenie iniekcyjne 10 można magazynować przez dłuższy okres czasu. Poszczególne podzespoły strzykawek z różnymi typami leków wytwarza się i magazynuje oddzielnie, w zależności od charakterystycznych dla nich trwałości. Po upływie terminu przydatyności leku, poszczególne podzespoły strzykawek można wyrzucić. Jednym ze sposobów wytwarzania podzespołów jest po prostu zmodyfikowanie istniejących pakietów z osłonkami i odłączalnymi tłoczkami, jak tu opisano. W takim stanie użytkownik może wykonać zastrzyk ręcznie za pomocą takiego podzespołu. W tym celu należy usunąć osłonkę 76, wprowadzić igłę 26 i nacisnąć ręką tłoczek 28 w typowy sposób.

W celu automatycznego wykonania zastrzyku, przed czasem przewidywanego użycia, do automatycznego urządzenia iniekcyjnego 10 wkłada się odpowiedni podzespół 20 z wybranym lekiem 24. Najpierw zdejmuje się kapturek 14 z końca wylotowego 72 cylinderka 12. Jeżeli urządzenie nie jest jeszcze napięte, to można włożyć odpowiedni pręcik do przestrzeni w cylinderku 12 i wymusić przemieszczenie mechanizmu napędowego 40 do położenia napiętego pokazanego na fig. 2, po czym włożyć zabezpieczający element 56. Następnie do cylinderka 12 wkłada się podzespół 20 strzykawki przez otwór wylotowy i ustawia w nim w taki sposób, że osłonięta igła 26 jest skierowana na zewnątrz ku końcowi wylotowemu 72. Sprężynę napinającą 38 nasuwa się na osłonkę 76 i nakręca kapturek 14 na cylinderek 12. W tym położeniu urządzenie iniekcyjne 10 znajduje się w stanie napiętym z podzespołem 20 bezpiecznie schowanym wewnątrz obudowy cyłinderka 12, jak pokazano na fig. 2. Urządzenie iniekcyjne 10 jest załadowane i gotowe do użycia.

Okienko 18 w cylinderku 12 umożliwia użytkownikowi obejrzenie pakietu 21 i leku 24. Po takiej kontroli wzrokowej użytkownik może szybko określić względne położenia tłoczka, poziom dawki oraz stan leku (przykładowo, oceniając zmętnienie lub zmianę barwy).

Uruchomienie urządzenie iniekcyjnego 10 polega na usunięciu elementu zabezpieczającego 56 i wciśnięciu spustu 54 w celu zwolnienia zaczepu 52. Spowoduje to wyzwolenie energii potencjalnej zmagazynowanej w sprężynie napędowej 44 mechanizmu

176 380 napędowego 40 i przemieszczenie podzespołu 20 przez cylinderek 12. Igła 26 przebija główkę osłonki 76 i wychodzi przez otwór 74 w kapturku 14. Równocześnie pod działaniem sprężyny napędowej 44 wypacza się cylindryczna część osłonki 76 i ściska sprężyna napinająca 38. Podzespół 20 strzykawki zatrzymuje się po dojściu do końca cylinderka 12, po przejściu odległości wystarczającej do wprowadzenia odsłoniętej igły 26 w tkankę użytkownika. Całkowicie ściśnięta sprężyna napinająca 38 działa na ampułkę 22 lub na kapturek 27 igły 26 jak stoperek zatrzymujący ich ruch.

Po wysunięciu zespołu 20 strzykawki do położenia roboczego, działająca nadal siła pchająca mechanizmu napędowego 40 wywiera na wałek 30. Powoduje to przemieszczenie tłoczka 28 pakietu 21 i wytłoczenie płynnego leku 24 przez igłę podskórną 26. Tłoczek 28 napiera do chwili zetknięcia się główki 34 z ampułką 22 lub innego zastopowania jego ruchu. Zarówno urządzenie jak i pakiety skonstruowano w taki sposób, że odległość, najaką przesuwa się tłoczek 28, precyzyjnie odpowiada · wprowadzeniu określonej dawki leku 24.

Po zakończeniu wstrzykiwania użytkownik może wyciągnąć urządzenie 10 i igłę 26. Następnie urządzenie 10 można ponownie załadować. W tym celu odłącza się po prostu kapturek 14, wyjmuje opróżnioną strzykawkę i wyrzuca. Mechanizm napędowy 40 ponownie napina się wkładając cienki przyrząd (na przykład śrubokręt, pióro lub ołówek) do cylinderka 12 'i popychając pręcik 42 przeciwko sile sprężyny 44 do chwili zwężenia się kolczastych końcówek 62 i ich przejścia przez otwór 58, a następnie rozszerzenia się do zatrzaśnięcia za ścianką 60 (fig. 4). W tym miejscu można ponownie włożyć element zabezpieczający 56, zapobiegając w ten sposób niepożądanemu uruchomieniu mechanizmu. Następnie do cylinderka 12 można włożyć nowy podzespół 20 strzykawki z tym samym lub innym lekiem i ponownie założyć kapturek 14.

Na figurze 6-8 przedstawiono inny, zalecany przykład wykonania wielokrotnie napełnialnego urządzenia iniekcyjnego 100 według niniejszego wynalazku. Urządzenie iniekcyjne 100 jest przeznaczone do wielokrotnego wykonywania zastrzyków (zazwyczaj dwóch) za pomocą tego samego podzespołu strzykawki. Urządzenie 100 jest bardzo podobne do urządzenia 10 z fig. 2-5 i podobne elementy na wszystkich figurach oznaczono tymi samymi numerami identyfikacyjnymi. Poniżej opisano szczegółowo tylko odróżniające cechy urządzenia iniekcyjnego 100.

W urządzeniu iniekcyjnym 100 znajduje się demontowany stoperek 102 do zatrzymywania ruchu mechanizmu napędowego 40 w położeniu wysuniętym po jego zwolnieniu. Stoperek 102 znajduje się wewnątrz cylinderka 12 w takim położeniu, że co najmniej częściowo otacza tłoczysko 32 podzespołu 20 strzykawki. Promieniowy wymiar stoperka 102 dobrano w taki sposób, że opiera się o końcówkę ampułki 22. Długość stoperka 102 ustalono z góry tak, że ten sam podzespół 20 strzykawki zapewnia w przybliżeniu równe dawki wszystkich zastrzyków. W swojej zalecanej postaci, demontowany stoperek 102 zawiera dwie półcylindryczne części kołnierzowe, pierwszą 104 i drugą 106, usytuowane wokół tłoczyska 32 (fig. 8).

Podczas działania, do urządzenia 100 ładuje się podzespół 20 strzykawki, po czym zwalnia się go i uruchamia w zasadzie podobnie jak opisano powyżej. Jednakże w tym przykładzie wykonania ' stoperek 102 zatrzymuje ruch tłoczka 28 przed całkowitym wstrzyknięciem leku z ampułki 22. ' Bardziej szczegółowo, główka 34 wałka 30 jest wciśnięta do chwili jej sprzężenia się z kołnierzowymi częściami 104 i 106. Podczas tej częściowej drogi tłoczka 28 wstrzykuje się pierwszą dawkę leku. Jeżeli użytkownik pragnie wykonać drugi zastrzyk z pozostałej części leku, zdejmuje po prostu kapturek 14, i wyjmuje podzespół 20 strzykawki z cylinderka 12. Umożliwia to 'wyjęcie dzielonego kołnierza, co jest łatwe dzięki jego podziałowi. Następnie ponownie napina się urządzenie, wciskając mechanizm napędowy 40. Częściowo opróżniony podzespół 20 strzykawki ponownie wkłada się do cylinderka 12 i zakłada kapturek końcowy 14. Po usunięciu stoperka 102 urządzenie 100 jest w zasadzie identyczne z urządzeniem 10 i jest gotowe do drugiego uruchomienia. Po uruchomieniu mechanizmu napędowego 40 tłoczek 28 wciska się dalej do ampułki 22, skąd wytłacza pozostały płynny lek przez igłę 26.

Dzięki budowie wielokrotnie ładowalnego urządzenia iniekcyjnego 100 użytkownik może alternatywnie wstrzyknąć drugą dawkę ręcznie, bez ponownego napinania i ładowania urządzenia. Użytkownik może po prostu wyjąc podzespół 20 strzykawki z urządzenia, zdjąć stopujące kołnierze 104, 106 i ręcznie wstrzyknąć lek tylko za pomocą podzespołu 20 strzykawki. Takie rozwiązanie jest bardzo użyteczne w skrajnie niebezpiecznych sytuacjach, kiedy czynnikiem o

176 380 decydującym znaczeniu jest czas i nie można go tracić na ponowne napinanie i ładowanie urządzenia iniekcyjnego 100. Sposoby otwierania i wyjmowania podzespołu 20 strzykawki w celu ręcznego wykonania zastrzyku zarówno urządzenia iniekcyjnego 10 jak i 100 są podobne. Może to być niezbędne ze względu na trudności mechaniczne jak i z innych przyczyn.

Należy również zauważyć, że urządzenie według niniejszego wynalazku można zastosować do zmniejszania lub eliminacji strat wartościowych leków. Dotychczas wartościowe leki w strzykawkach do nagłej pomocy były marnowane. Wynika to z działania czynnika czasu i zamknięcia leku wewnątrz iniektora. Niniejszy wynalazek można wykorzystać do zapobiegania stratom tego typu na dwa różne sposoby. Po pierwsze, strzykawki można napełniać lekami tylko w razie potrzeby i możnaje pobierać z regularnych zapasów magazynowych pakietów. Po drugie, leki stosowane w iniektorach według wynalazku można w nich umieszczać, a następnie usuwać, w odpowiednim czasie umożliwiającym szpitalom lub innym instytucjom medycznym ich wykorzystanie w normalnym trybie, co eliminuje wyrzucanie pakietów ze względu na przeterminowanie. Dzięki temu nie marnuje się iniektora głównie z powodu starzenia się leku i można go używać jako rezerwowego lub ponownie naładować.

Na figurze 9 przedstawiono zalecany futerał 110, który można stosować w urządzeniach iniekcyjnych według niniejszego wynalazku. Wymiary futerału 110 są dobrane w taki sposób, że wchodzi do niego urządzenie iniekcyjne 10 lub 100. Futerał 110 składa się z dwóch połówek, pierwszej 112 i drugiej 114, łączonych ciernie, w wyniku czego powstaje cylindryczna, pusta w środku obudowa. W pierwszej połówce 112 znajduje się piankowa wkładka 116 umieszczona na jej końcu i stanowiąca poduszkę amortyzującą, zapobiegającą przesuwaniu się urządzeniu wewnątrz futerału 110. Na zewnętrznej powierzchni futerału 110 jest osadzona skuwka 118 podobna do skuwek używanych w długopisach i, podobnie jak one, służąca do mocowania futerału 110 do kieszeni koszuli albo podobnego elementu. W futerale 110 znajduje się również kieszonka 120 na tabletki 122, na przykład na doustne leki antyhistaminowe.

Na figurze 10 przedstawiono jeszcze inny przykład wykonania wielokrotnie ładowalnego urządzenia iniekcyjnego 150 według niniejszego wynalazku. Urządzenie iniekcyjne 150 jest bardzo podobne do urządzenia 10 z fig. 2-5, w związku z czym szczegółowo opisano tylko cechy odróżniaj ące je od innych.

Urządzenie iniekcyjne 150 ma zmodyfikowany kapturek 152 na dalszym końcu wylotowym, który nakręca się na koniec wylotowy 72 cylinderka 12. W zmodyfikowanym końcowym kapturku 152 znajduje się kanał 74 na igłę 26, którym może wysuwać się igła 26 podczas robienia zastrzyku. Na igłę 26 w urządzeniu 150 znajduje się ochronna osłonka 154. Osłonka 154 chroni i utrzymuje sterylność igły 26 i jest wykonana, korzystnie, z plastyku lub gumy. Wymiary osłonki 154 dobrano w taki sposób, że może przechodzić przez kanał 74 igły 26 w końcowym kapturku 152.

W urządzeniu iniekcyjnym 150 znajduje się również element 156 do usuwania osłonki 154, który sprzęga się i usuwa osłonkę ochronną 154 z igły 26. Element 156 do usuwania osłonki 154 jest przymocowany odłączalnie do wylotowego końca72 cylinderka 12. Korzystnie, element 156 do usuwania osłonki 154 zawiera cylindryczną, otwartą z jednego końca, sekcję 158 oraz końcową ściankę 160. Średnica wewnętrznej powierzchni cylindrycznej sekcji 158 jest w przybliżeniu równa średnicy zewnętrznej powierzchni końcowego kapturka 152, tak że element 156 do usuwania osłonki 154 można osadzać ciernie, nasuwając go na końcowy kapturek 152. na wylotowym końcu 72. Możliwe są również inne urządzenia sprzęgające, takie jak sprzęgła gwintowe. Korzystnie, element 156 do usuwania osłonki 154 jest wykonany z twardego i trwałego materiału, na przykład z plastyku lub metalu.

W elemencie 156 do usuwania osłonki 154, w jego końcowej ściance 160, znajduje się otwór zaciskający 162. Jego wymiary są dobrane w taki sposób, że ochronna osłonka 154 wchodzi w niego i zaciska się w nim ciernie. W trakcie wyciągania elementu 156 do usuwania osłonki 154 z urządzenia iniekcyjnego 150 otwór zaciskający 162 chwyta osłonkę 154 i równocześnie zdejmuje ją, odsłaniając igłę 26 do wykonania zastrzyku. Alternatywnie, w otworze 162 elementu 156 do usuwania osłonki 154 mogą znajdować się kolce (patrz fig. 12), które w nią wchodzą. Konstrukcję tego typu zaleca się w przypadku stosowania osłonki gumowej.

176 380

Na figurze 11 przedstawiono urządzenie iniekcyjne 150 umieszczone w ochronnym futerale 170, wykonanym według kolejnego aspektu niniejszego wynalazku. Futerał 170 jest pustym w środku, w zasadzie cylindrycznym zespołem o wymiarach dostosowanych do urządzenia 150. Futerał 170 składa się z dolnej lub przedniej części 172 i górnej lub tylnej części 174. Urządzenie iniekcyjne 150 można wyjmować z futerału 170 po ręcznym rozłączeniu części 172 i 174. W normalnych warunkach, po zdjęciu tylnej części 174, iniektor znajduje się w części przedniej 172. W przedniej i tylnej części 172,174 futerału 170 znajdują się zastrzyki cierne 176 utrzymujące obie te części razem w postaci zespołu rozłączalnego ręcznie.

W futerale 170 znajduje się również uchwyt 178 na element 156 do usuwania osłonki 154. Uchwyt 178 jest sprzężony ciernie z elementem 156 do usuwania osłonki 154, na przykład dzięki ścisłemu pasowaniu wymiarowemu powierzchni komplementarnych, albo dzięki zastosowaniu pasowania tych powierzchni z lekkim wciskiem. Uchwyt 178 do elementu 156 do usuwania osłonki 154 sprzęga się i przytrzymuje element 156 do usuwania osłonki 154 w taki sposób, że podczas wyciągania iniektora z przedniej części 172 futerału 170 następuje automatyczne usunięcie ochronnej osłonki 154 z igły 26. W ten sposób iniektor 150 jest natychmiast gotowy do wyciągnięcia z niego elementu zabezpieczającego 56 i uruchomienia, co eliminuje dodatkowy etap usuwania osłonki 154. Alternatywnie, futerał 170 można skonstruować bez uchwytu na element 156 do usuwania osłonki 154, a element 156 do usuwania osłonki 154 i sprzężoną z nim osłonkę 154 można usuwać ręcznie po wyjściu iniektora z futerału 170.

N a figurze 12 przedstawiono szczegółowo w powiększeniu wylotowym koniec urządzenia iniekcyjnego 150 w futerale 170 oraz zastrzykowy element 156 do usuwania osłonki 154. W skład elementu 156 do usuwania osłonki 154 wchodzi kolczasty zastrzask 180, który zaciska się roboczo na osłonce 154. Osłonka 154 z łatwością wchodzi do zatrzasku 180,' ale napotyka na opór podczas wychodzenia. Dzięki temu zatrzask 180 łatwo nasuwa się na osłonkę 154 podczas instalowania elementu 156 do usuwania osłonki 154nacylinderku 12 urządzenia iniekcyjnego 150. Jednakże podczas wyjmowania urządzenia iniekcyjnego 150 z futerału 170 zatrzask 180 zaciska się na osłonce 154, usuwając ją podczas zsuwania się części 172 futerału 170 z wylotowego końca 72 cylinderka 12.

W zalecanej konstrukcji, zatrzask 180 jest zatrzaskiem jednokierunkowym, umożliwiającym osłonce 154 łatwe wsuwanie się w pierwszym kierunku podczas wsuwania się części 172 futerału 170 na urządzenie iniekcyjne 150, ale stawiajacym oprór podczas zsuwania się osłonki 154 w drugim, przeciwnym kierunku, podczas zsuwania się części 172 futerału 170 z iniektora 150. Zatrzask 180 zawiera liczne uchylne występy 182 (np. cztery występy) z kolczastymi uchwytami 184 na wewnętrznych końcówkach. Kolczaste uchwyty 184 mają skośne powierzchnie 186 ułatwiające wsuwanie się osłonki 154, oraz ostre, skierowane do środka końce, które zaciskają się na osłonce 154 podczas jej wchodzenia w zatrzask 180. Alternatywnie, zamiast występów 182 można zastosować pierścienie lub fartuchy (nie pokazane), ale o takim samym lub podobnym przekroju poprzecznym jak kolczaste występy 182 z fig. 12.

Na figurze 13 przedstawiono jeszcze inny zalecany przykład wykonania wielokrotnie ładowalnego urządzenia iniekcyjnego 200 według niniejszego wynalazku. Urządzenie iniekcyjne. 200 jest podobne do urządzenia iniekcyjnego 10 z fig. 2-5 i urządzenia iniekcyjnego 150 z fig, 10. Jednakże w odróżnieniu od tych wcześniejszych wersji, w iniektorze 200 znajduje się uchwyt spustowy 202 połączony z mechanizmem 50 do zwalniania napędu. Korzystnie, uchwyt spustowy 202 ma postać tulejki stanowiącej zewnętrzną obudowę iniektora 200. Korzystnie, tulejka uchwytu spustowego 202 ma kształt cylinderka o nieco większej średnicy od cylinderka 12 i można ją na niego wsuwać.

Korzystnie, na górnym końcu uchwytu spustowego 202 znajduje się końcowa ścianka 203. W ściance 203 znajduje się otwór 205, przez który przechodzi kołek zabezpieczający 57 elementu zabezpieczającego 56. Otwór 205 pełni również rolę elementu zwalniającego spust w postaci zwężających się powierzchni 71, które opierają się na końcówkach 62 kolczastego uchwytu mechanizmu napędowego i zwężają je. Po usunięciu elementu zabezpieczającego 56, uchwyt spustowy 202 może zsuwać się z położenia spoczynkowego do położenia roboczego, przesuwając się na fig. 13 w lewo względem cylinderka 12. Zatem po przesunięciu uchwytu

176 380 spustowego 202 do położenia uruchomionego, mechanizm zwalniania napędu 50 uruchamia mechanizm napędowy 40.

Uchwyt spustowy 202 zawiera pasującą do ręki tulejkę 204, która wchodzi na cylinderek 12 i przesuwa się po nim. Tulejka 204 przemieszcza się względem cylinderka 12 ze swojego położenia spoczynkowego lub nie zwolnionego, do położenia roboczego lub zwolnionego. Korzystnie, tulejka 204 biegnie w zasadzie wzdłuż cylinderka 12 od jego bliższego końca 13 do jego dalszego końca, wylotowego 72. Korzystnie, tulejka 204 rozciąga się na co najmniej 75% długości cylinderka 12 do położenia w sąsiedztwie końcowego kapturka 152. Bardziej korzystnie, w położeniu napiętym, ale nie zwolnionym, tulejka 204 rozciąga się na długości wystarczającej do zetknięcia się z wewnętrzną krawędzią czołową elementu 156 do usuwania osłonki 154. Zadaniem takiej oporowej więzi obu elementów jest zabezpieczenie ograniczenia ruchu tulejki 204 w kierunku podłużnym w stanie uzbrojonym, do czasu usunięcia elementu 156 do usuwania osłonki 154 i samej osłonki 154 z wylotowego końca iniektora 200. Zatem, pomimo usunięciu elementu zabezpieczającego 56, w większości sytuacji iniektor 200 można uruchomić tylko po usunięciu osłonki 154 i elementu 156 do usuwania osłonki 154. W związku z tym, w pokazanej konstrukcji, element 156 do usuwania osłonki 154 funkcjonuje równocześnie jako drugi element zabezpieczający.

Ponadto na fig. 13 pokazano, że cylinderek 12 i uchwyt spustowy 202 można wykonać w taki sposób, żeby uchwyt spustowy 202 pozostał na cylinderku 12 i żeby elementy te były sprzężone mechanicznie. Korzystnie, funkcje te można realizować łącznie dzięki elementowi ustalającemu w postaci jednego lub więcej ustalaczy cylinderka 12, sprzężonych z uchwytem spustowym 202. Jak widać, na cylinderku 12 znajdują się dwa komplementarne zaczepy ustalające 242 wchodzące w odpowiednie szczeliny 241. Korzystnie, na zaczepach ustalających 242 znajduje się dolna powierzchnia, poprzeczna w stosunku do podłużnej osi iniektora 200. Korzystnie, część górna jest nachylona pod kątem, co przypomina część powierzchni stożkowej. Te nachylone pod kątem powierzchnie górne służyły do ułatwiania montażu uchwytu spustowego 202 z cylinderkiem 12, polegającego na wprowadzaniu cylinderka 12 w wylotowy koniec uchwytu spustowego 202 oraz zniekształceniu odpowiednich części w stopniu wystarczającym do zestrojenia zaczepów 242 ze szczelinami 241, w które mają wchodzić.

Szczeliny 241 są wykonane w ściance lub przez ściankę uchwytu spustowego 202. W załadowanym i nie zwolnionym położeniu iniekfcora200, na dolnych powierzchniach zaczepów 242 opierają się dolne końce szczelin 241. Po usunięciu elementu zabezpieczającego 56 można wcisnąć uchwyt spustowy 202 w taki sposób, żeby spust mógł ślizgać się względem cylinderka 12.

Zaczepy 242 i szczeliny 241 tworzą również mechaniczne sprzężenie pomiędzy uchwytem spustowym 202 a cylinderkiem 12. Bardziej szczegółowo, sprzężenie to zapobiega nadmiernym ruchom w kierunku podłużnym. Ponadto zapobiega ono również względnemu ruchowi obrotowemu cylinderka 12 i uchwytu spustowego 202. Tego typu blokada obrotów umożliwia skręcanie końcowego kapturka 152 względem cylinderka 12, z jednoczesnym trzymaniem uchwytu spustowego 202. Skręcenie to jest potrzebne do usuwania i instalowania końcowego kapturka 152 względem cylinderka 12, jak również podczas ręcznego użytkowania awaryjnego, lub do załadowywania i rozładowywania iniektora 200. Konstrukcja tego typu umożliwia również bardziej skuteczne działanie uchwytu spustowego 202 dzięki temu, że jest ręcznie zaciskaną częścią, za pośrednictwem której przenosi się siła zarówno do wprowadzania jak i do wyciągania igły z ciała osoby, której robi się zastrzyk.

Najbardziej korzystnie, cylinderek 12 i uchwyt spustowy 202 wytwarza się z materiału przezroczystego, na przykład z przezroczystego plastyku. T aka konstrukcj a umożliwia użytkownikowi zaglądanie do iniektora i sprawdzenie, czy znajduje się w nim pakiet. Umożliwia również użytkownikowi sprawdzanie stanu leku w ampułce, sygnalizowanego jego odbarwieniem lub zmętnieniem.

W celu uruchomienia iniektora 200, użytkownik najpierw odłącza element 156 do usuwania osłonki 154, usuwając równocześnie osłonkę 154. Następnie użytkownik usuwa element zabezpieczający 56, doprowadzając tym samym iniektor 200 do stanu gotowości. Użytkownik chwyta uchwyt spustowy 202 ręką i wstrzykuje lek szybkim ruchem ramienia, w wyniku którego otwór wylotowy 72 dochodzi do jego ciała w odpowiednim do zrobienia zastrzyku punkcie. Po

176 380 zetknięciu się z użytkownikiem, cylinderek 12 zatrzymuje się, ale tulejka 204 spustu porusza się nadal, zwalniając mechanizm napędowy 40. Pod działaniem sprężyny napędowej 44, mechanizm napędowy 40 wbija igłę 26 podzespołu 20 strzykawki w tkankę użytkownika i wytłacza odpowiednią dawkę leku 24.

Uchwyt spustowy 202 ułatwia wykonanie zastrzyku dzięki łatwemu działaniu chwytowouchylnemu. Ma to zwłaszcza istotne znaczenie dla użytkowników osłabionych i o mniejszej wydolności z punktu widzenia uruchamiania opisanego wcześniej, a wymagającego większej siły, spustu zwalnianego kciukiem.

Należy zauważyć, iż, najbardziej korzystnie, przedstawione na fig. 10 i 13 przykłady wykonania wyposaża się w układ stopujący, który reguluje i ogranicza przemieszczenie tłoczka strzykawki. Na fig. 10 przedstawiono, że zalecany układ tego typu zawiera pierwszy stoperek 188 i drugi stoperek 189. Pierwszy stoperek 188 jest stoperkiem zdejmowanym, mającym postać, korzystnie, komplementarnych połówek, otaczających tłoczysko. Górny koniec pierwszego stoperka sprzęga się z kołnierzem 34 tłoczyska. Reguluje on ilość leku wstrzykiwanego w pierwszej dawce. Dzielony pierwszy stoperek 188 usuwa się zdejmując wylotowy kapturek 152 i wysuwając podzespół 20 strzykawki z cylinderka 12. Po usunięciu dzielonych kołnierzy, drugi kołnierz 189 pełni rolę stoperka tłoczka podczas wstrzykiwania drugiej dawki. Główka 34 tłoczka opiera się na drugim stoperku 189. Korzystnie, drugi stoperek 189 ma postać nie demontowalnego pierścionka osadzonego -na tłoczysku. Drugi stoperek 189 umożliwia odpowiednią regulację objętości drugiej wstrzykiwanej dawki.

Na figurze 14 przedstawiono urządzenie iniekcyjne według wynalazku w futerale 270 podobnym do futerału 170. Futerał 270 ma część górną lub pierwszą 274 o wymiarach zapewniających cierne sprzężenie z częścią dolną lub drugą 272. Na figurze 13 pokazano futerał 270 ze znajdującym się w nim urządzeniem iniekcyjnym 200. Korzystnie, w dnie lub końcu dolnym znajduje się pojemnik 298 na końcówkę, w który wchodzi końcówka osłonki 154, na którą nie działają znaczniejsze siły. W futerale 270 znajduje się ponadto amortyzator 299 końcówki usytuowany w sąsiedztwie, pojemnika 298. Futerał 270 jest zaopatrzony w skuwkę 291 do mocowania w kieszeni użytkownika. W futerale 270 mogą ponadto znajdować się, w razie potrzeby, dodatkowe leki, na przykład tabletki 292.

Na figurze 15 pokazano alternatywny pakiet lub podzespół 20 strzykawki, który, korzystnie, można stosować z urządzeniami iniekcyjnymi wykonanymi według niniejszego wynalazku. Pakiet z fig. 15 ma regulowany wałek 330. Korzystnie, regulowany wałek 330 zawiera pierwszy element 331 wałka 330. Pierwszy element 331 wałka 330 ma pierwszy lub stopujący łącznik w postaci, korzystnie, gwintowanego pojemnika 332, w który wchodzi gwintowany kołek łączący 29 osadzony na stoperku strzykawki. Ponadto na pierwszym elemencie 331 wałka 330 znajduje się drugi lub regulacyjny łącznik w postaci, korzystnie, gwintowanego pojemnika 336 w główce wałka 330. W pojemnik łączący 336 w główce wałka 330 wchodzi drugi element 335 wałka 330 w układzie, korzystnie, umożliwiającym regulację osiową. Najbardziej korzystnie, regulację osiową realizuje się za pomocą gwintowanej końcówki umożliwiającej wkręcanie i wykręcanie drugiego elementu 335 z pojemnika 336, co reguluje położenie kontaktowej główki 334. Konstrukcję tego typu można wykorzystać do regulacji i kompensacji zmian długości strzykawki oraz położenia stoperka wewnątrz ampułki. Korzystnie, główkę 334 reguluje się za pomocą czujnika (nie pokazanego) wskazującego pożądane położenie główki 334, a następnie wkręcając drugi element 335 wałka 330 w taki sposób, żeby główkę 334 w odpowiednim położeniu. Korzystnie, w przypadku, kiedy zawartość ampułki ma być wstrzyknięta w dwóch w przybliżeniu równych dawkach, długość stoperka 188 wybiera się w taki sposób, żeby stanowiła w przybliżeniu połowę odległości pomiędzy stoperkiem 189, a powierzchnią styku główki 334 wałka 330.

Wielokrotnie ładowalne urządzenie iniekcyjne według niniejszego wynalazkujest korzystne ze względu na swoją maksymalną uniwersalność z punktu widzenia łatwości i wygody ręcznego lub automatycznego wstrzykiwania pojedynczej lub wielokrotnej dawki leku. Wynalazek poprawia również niezawodność w razie mechanicznej awarii urządzenia iniekcyjnego, ponieważ użytkownik może z łatwością dostać się do podzespołu 20 strzykawki i wstrzyknąć lek ręcznie.

Przedstawione wynalazki są użyteczne w zastosowaniu do wstrzykiwania leków i produkcji urządzeń do wstrzykiwania leków.

176 380

64 ν\ κ\·\

\]fiinffiihffiffiffi£iO\QihQpigicni^ih£riiri(h£h λ ih ^_tllltn FksAwfiwWUWWWW

54

176 380

ί

Η

176 380

106

176 380

*1 ί

«=1

176 380

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Urządzenie iniekcyjne, do wstrzykiwania płynnych leków, zawierające cyłinderek ze znajdującą się w nim komorą, wewnątrz której jest osadzony przesuwnie podzespół strzykawki, mechanizm napędowy do przemieszczania podzespołu strzykawki, poruszający się pomiędzy położeniem napiętym a położeniem wysuniętym' oraz mechanizm zwalniania napędu do kontrolowanego zwalniania mechanizmu napędowego z położenia napiętego do położenia wysuniętego, przy czym podzespół strzykawki zawiera ampułkę na płynny lek połączoną przepływowo z igłą oraz tłoczek do wytłaczania płynnego leku z ampułki przez igłę, znamienne tym, że podzespół (20) strzykawki zawiera wałek (30) tłoczka (28),· połączony z tłoczkiem (28) i wychodzący z ampułki (22) i wałek (30) tłoczka (28) posiada zamocowaną na końcu przeciwnym do tłoczka (28) główkę (34), która przylega do mechanizmu napędowego (40).
2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zawiera umieszczony wokół wałka (30) tłoczka (28) co najmniej jeden stoperek (102,188, 189).
3. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że stoperek (102) jest demontowalny z wałka (30) tłoczka (28).
4. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że zawiera wiele stoperków (102,188,189) umieszczonych wokół wałka (30) tłoczka (28).
5. Urządzenie według zastrz. 4, znamienne tym, że co najmniej jeden z wielu stoperków (1^^, 188,189) jest demontowalny z wałka (30) tłoczka (28).
6. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że na igle (26) podzespołu (20) strzykawki jest umieszczona ochronna osłonka (154), która jest sprzężona z elementem (156) do usuwania osłonki (154).
7. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że na cylinderku (12) jest suwliwie osadzony uchwyt spustowy (202).
8. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że wałek (30) tłoczka (28) jest wałkiem (330) o regulowanej długości.