| dbo:abstract
|
- Zhu Houzong - 朱厚熜 en xinès - (Pequín, 16 de setembre de 1507 - 23 de gener de 1567) prengué el nom de Jiajing (嘉靖 en xinès) en esdevenir l'onzè emperador de la Dinastia Ming (1368-1644) a la Xina. Va regnar durant 45 anys i va ser el segon regnat més llarg en la història de la dinastia (1521-1567). Zhu Houzong (朱厚熜) va néixer a Pequín el 16 de setembre de 1507. Era el quart fill de Zhu Youhang i cosí de l'emperador Zhengde que va morir sense deixar descendència, i sobre la base de les maniobres de l'emperadriu vídua i del conseller Yang Tinghe, Zhu va ser nomenat successor i va regnar amb el nom Jiajing, que significa "Pau Excel·lent". Durant la seva primera etapa de regnat nomenà ministres eficients i malgrat les seves actuacions de caràcter cruel amb centenars de funcionaris degradats, torturats o morts, el país va assolir una gran estabilitat, però en els darrers vint anys va abandonar els seus deures oficials i el govern va caure en mans de funcionaris corruptes, que conjuntament amb les agressions militars dels mongols i l'acció dels pirates japonesos va iniciar un procés de decadència de l'Imperi. Va tenir vuit fills i cinc filles. Va ser un fidel seguidor del taoisme i contrari al budisme. Va morir el 23 de gener de 1567 i està enterrat amb les emperadrius Chen, i Du a la part oriental del cementiri Ming de , amb el nom pòstum de Shizong. El va succeir el seu fill Zhu Zaihou amb el nom d'emperador Longqing. (ca)
- كان الإمبراطور جياجينغ (Jiajing Emperor) (ويد–جيلز: الإمبراطور تشيا تشينغ; (بالصينية: ); IPA: [tɕjɑ́tɕîŋ]; 16 سبتمبر 1507 – 23 يناير 1567) في أسرة مينج إمبراطور الصين الحادي عشر، الذي حكم من 1521 إلى 1567. المولود باسم تشو هوكونج (Zhu Houcong) (ويد-جيلز: تشو هوو-تسونغ)، وكان ابن عم السابق. ووالده، (Zhu Youyuan) (1476–1519)، أمير زنغ، كان الابن الرابع للإمبراطور تشنغ هوا (Cheng-hua) (1465–1487) وأكبر ثلاثة أبناء من خليلة الإمبراطور، السيدة تشاو (Shao). وكان يعني «الطمأنينة المثيرة للإعجاب». (ar)
- Císař Ťia-ťing (čínsky pchin-jinem Jiājìng, znaky 嘉靖; 16. září 1507 – 23. ledna 1567), vlastním jménem Ču Chou-cchung (čínsky pchin-jinem Zhū Hòucōng, znaky 朱厚熜), z dynastie Ming vládl v letech 1521–1567 mingské Číně. Nastoupil po svém bratranci, císaři Čeng-te. Po převzetí vlády s novým rokem vyhlásil éru „Dokonalého míru“, Ťia-ťing. Název éry je používán i jako jméno císaře. Ťia-ťing se narodil jako bratranec vládnoucího císaře Čeng-tea, proto se nepředpokládal jeho nástup na trůn. Nicméně Čeng-te zemřel bezdětný a vláda v čele s velkým sekretářem Jang Tching-cheem a císařovnou vdovou Čang Ťia-ťinga vybrala za nového panovníka. Po císařově nastolení vypukl mezi ním a většinou úředníků spor o způsob legalizace jeho nástupu, tento velký spor o obřady znamenal pro počátek vlády nového panovníka velký politický problém. Císař nakonec po třech letech zvítězil, přičemž jeho hlavní oponenti byli vyhnání ode dvora, nebo popraveni. Ťia-ťing se, podobně jako Čeng-te, rozhodl žít mimo pekingské Zakázané město a od roku 1542 přesídlil do Západního parku uprostřed Pekingu západně od Zakázaného města. V Západním parku vybudoval komplex paláců a taoistických chrámů, za vzor si přitom bral taoistickou koncepci Zemí nesmrtelných. V Západním parku se obklopil věrnými eunuchy, taoistickými mnichy a skupinou loajálních rádců (velkých sekretářů a ministrů obřadů), jejichž prostřednictvím řídil státní byrokracii. V čele Ťia-ťingových rádců a sekretářů stáli postupně Čang Fu-ťing, Sia Jen, Jen Sung a Sü Ťie. Na hranicích panoval zpočátku Ťia-ťingovy vlády klid. Na severu se Mongolové zprvu utápěli ve vnitřních rozbrojích, avšak po sjednocení Altan-chánem se od začátku 40. let domáhali obnovení svobodného obchodu, což císař odmítal a snažil se uzavřít hranice pomocí opevnění, Velké čínské zdi. Altan-chán reagoval nájezdy, v roce 1550 dokonce napadl předměstí Pekingu. Mingská vojska se omezovala na obranu. Válka ustala až po Ťia-ťingově smrti, kdy nový mingský císař Lung-čching připustil obnovení obchodu. Vážným problémem v éře Ťia-ťing byli i piráti wo-kchou, jejichž útoky několik desetiletí pustošily pobřeží jihovýchodních provincií, zejména Če-ťiangu, Fu-ťienu a Kuang-tungu. Pirátské útoky a násilnosti s nimi spojené začaly růst ve 20. letech 16. století, na což mingské úřady reagovaly zpřísněním zákonů bránících soukromému obchodu se zámořím. Násilnosti se staly vážným problémem ve 40. letech, vrcholu dosáhly v letech 50. a postupně byly potlačeny během 60. let, zejména po roce 1567, kdy Lung-čching svolil k uvolnění zákonů namířených proti námořnímu obchodu se zahraničím. Roku 1556 severní Čínu postihla mimořádně ničivá přírodní katastrofa, nejsmrtonosnější zemětřesení lidské historie s epicentrem v provincii Šen-si. Zahynulo při něm přes 800 000 lidí. Přes zkázu způsobenou zemětřesením se ekonomika rozvíjela, rostlo zemědělství, průmysl i obchod. Se vzestupem ekonomiky se měnila i společnost, oficiální čusistická interpretace Konfuciova učení ustupovala Wang Jang-mingovu individualističtějšímu pojetí. Zejména v pozdějších letech byl císař, v naději na prodloužení života, známý zájmem o mladé dívky a alchymii. Vyslal taoistické kněze sbírat po celé zemi vzácné nerosty na elixíry prodlužující život. Recepty na elixír nesmrtelnosti však obsahovaly arsenik, olovo a rtuť, což císaři přineslo zdravotní problémy a zřejmě zkrátilo jeho život. (cs)
- Jiajing (chinesisch 嘉靖; * 16. September 1507; † 23. Januar 1567), Geburtsname: Zhu Houcong 朱厚熜, Tempelname: Shizong 世宗, war der elfte chinesische Kaiser der Ming-Dynastie. Er herrschte von 1521 bis 1567 über China. (de)
- La Imperiestro Ĝiaĝing (ĉine: 嘉靖; piĝine: Jiājng; Wade-Giles: Chia-ching; 16-an de septembro 1507 - 23-an de januaro 1567) estis la 12-a imperiestro de la Ming-dinastio kiu regis de 1521 ĝis 1567. Naskita kiel Ĵu Huokong, li estis la la kuzo de iama imperiestro . Lia patro, (1476-1519), la Princo de Xing, estis la kvara filo de la Ĉenghua Imperiestro (ĉ. 1465-1487) kaj la plej aĝa filo de tri filoj naskitaj de la imperiestro-konkubino, Ŝao. La regna nomo de la imperiestro Ĝiaĝing,signifas "admirinda trankvileco" Kutimo diktis, ke imperiestro, kiu ne estis tuja posteulo de la antaŭa, estu adoptita de la antaŭa, por konservi seninterrompan linion. Tia postmorta adopto de Zhu Houcong de la Hongzhi-Imperiestro estis proponita, sed li rezistis, preferante anstataŭe, ke sia patro estu deklarita imperiestro postmorte. Ĉi tiu konflikto estas konata kiel la "Diskutaado de Grandaj Ritaj". La imperiestro venkis kaj centoj da liaj kontraŭuloj estis ekzilitaj, skurĝitaj en la imperia kortumo (廷杖), aŭ ekzekutitaj. Inter la ekzilito estis la poeto Jang Ŝen. Oni sciis, ke la imperiestro Ĝiaĝing estas inteligenta kaj efika; dum poste li strikis, kaj elektis ne partopreni iujn ŝtatajn kunvenojn, li ne neglektis la dokumentarojn kaj aliajn registarajn aferojn. La imperiestro ankaŭ estis konata kiel kruela kaj memgrandiga imperiestro kaj li ankaŭ elektis resti ekster la Malpermesita Urbo en Pekino por povi vivi izolite. Ignorante ŝtatajn aferojn, la imperiestro fidis je Ĵang Cong kaj Jan Song por pritrakti aferojn de la ŝtato. Post iom da tempo. La imperiestro ankaŭ forlasis la praktikon vidi siajn ministrojn entute ekde 1539, kaj dum preskaŭ 25 jaroj rifuzis doni oficialajn rendevuojn, elektante anstataŭe elsendi siajn dezirojn per eŭnukoj kaj oficiroj. Nur Jan Song, kelkaj eŭnukoj kaj taoismaj pastroj iam vidis la imperiestron. Ĉi tio poste kaŭzis korupton sur ĉiuj niveloj de la Ming-registaro. Tamen, la imperiestro estis inteligenta kaj sukcesis regi la kortegon. La Ming-dinastio ĝuis longan pacon, sed en 1542 la mongola ĉefo Altan-Ĥano komencis ĉikani Ĉinion ĉe la norda limo. En 1550 li eĉ atingis la antaŭurbojn de Pekino. Poste la Ming-registaro pacigis lin donante specialajn komercajn rajtojn. La Ming-registaro ankaŭ devis trakti piratojn kiuj atakis la sudorientan marbordon. Ekde 1550, Pekino pligrandiĝis per la aldono de la ekstera urbo. La plej mortiga tertremo de ĉiuj tempoj, la Tertremo en Ŝenŝjio de 1556, kiu mortigis pli ol 800.000 homojn, okazis dum la regado de la imperiestro Ĝiaĝing. Post 45 jaroj sur la trono (la dua plej longa regado en la dinastio Ming), la imperiestro Ĝiaĝing mortis en 1567, eble pro trodozo de hidrargo ĉina veneniga eliksiro, kaj lin sukcedis sia filo, la imperiestro . Kvankam lia longa regado donis al la dinastio epokon de stabileco, la neglekto de la oficialaj devoj de la imperiestro Ĝiaĝing rezultigis la malkreskon de la dinastio fine de la 16-a jarcento. Lia stilo de regado, aŭ la manko de ĝi, estis imitita de lia nepo poste en la jarcento. (eo)
- The Jiajing Emperor (Chinese: 嘉靖帝; pinyin: Jiājìng Dì; Wade–Giles: Chia-ching Ti; 16 September 1507 – 23 January 1567) was the 12th Emperor of the Ming dynasty, reigning from 1521 to 1567. Born Zhu Houcong, he was the former Zhengde Emperor's cousin. His father, Zhu Youyuan (1476–1519), Prince of Xing, was the fourth son of the Chenghua Emperor (reigned from 1464 to 1487) and the eldest son of three sons born to the emperor's concubine, Lady Shao. The Jiajing Emperor's era name, "Jiajing", means "admirable tranquility". (en)
- Jiajing (o Chia-ching) (嘉靖 ; 16 de septiembre de 1507-23 de enero de 1567) fue el undécimo emperador de la dinastía Ming. Reinó entre 1521 y 1567. Nacido Zhu Houcong, era el primo del emperador Zhengde. Su padre, Zhu Youyan, príncipe de Xing, fue el cuarto hijo del emperador Chenghua y el mayor de los tres hijos del emperador nacido con su concubina. El nombre de su era significa "Tranquilidad admirable".
* Datos: Q10011
* Multimedia: Jiajing Emperor / Q10011 (es)
- Kaisar Jiajing (Hanzi: 嘉靖, 1507-1567) adalah kaisar ke-11 dari Dinasti Ming yang memerintah dari tahun 1521 sampai 1567. Terlahir dengan nama Zhu Houcong (朱厚熜). Dia adalah anak sulung dari Zhu Youyuan dan sepupu dari kaisar sebelumnya, Zhengde. Dia menjadi kaisar setelah Zhengde mangkat tanpa meninggalkan keturunan. (in)
- Jiajing (chinois : 嘉靖帝, né dans la province de Hubei le 16 septembre 1507 et mort à Pékin le 23 janvier 1567), de son nom personnel Zhu Houzong (朱厚骢), est le onzième empereur de la dynastie Ming (1521-1566). Il succède à son cousin Zhengde, mort sans héritier. (fr)
- 嘉靖帝（かせいてい）は、明朝の第12代皇帝。諱は厚熜（こうそう）。廟号は世宗（せいそう）。日本では治世の元号から一般的に嘉靖帝と呼ぶ。 (ja)
- L'imperatore Jiajing (o Chia-ching, 嘉靖, nome templare: Shizong 世宗; Hubei, 16 settembre 1507 – Pechino, 23 gennaio 1567) è stato Imperatore di Cina dal 1521 al 1567, fu l'undicesimo imperatore della dinastia Ming. Nacque con il nome di Zhu Houcong 朱厚熜, e fu cugino dell'imperatore Zhengde. (it)
- 명 세종 가정제(明世宗 嘉靖帝, 1507년 9월 16일(음력 8월 10일) ~ 1567년 1월 23일(음력 1566년 12월 14일))는 중국 명나라 제11대 황제(재위 1521년 ~ 1567년)이며 휘는 후총(厚熜)이다. 묘호는 세종(世宗)이며 시호는 흠천이도영의성신선문광무홍인대효숙황제(欽天履道英毅聖神宣文廣武洪仁大孝肅皇帝)이다. 흥헌왕(興獻王)인 주우원(朱祐杬)의 차남으로 태어나 후사가 없던 정덕제의 뒤를 이어 황위에 올랐다. 불로장생설을 신봉하여 불로불사의 단약을 제조하는 것과 생부 흥헌왕을 황제로 추존하는 문제에 치중하여 정사를 돌보지 않았다. 또한 궁녀들의 월경액을 강제로 채취하다가 임인궁변(壬寅宮變)의 원인이 되기도 한다. (ko)
- Jiajing (16 september 1507 - 23 januari 1567) was de 11e keizer van de Chinese Mingdynastie tussen 1521 en 1567. Geboren als Zhu Houcong was hij de zoon van prins Xing, de jongste zoon van keizer Chenghua en ook een neef van keizer Zhengde die geen opvolgende zoon had. (nl)
- Jiajing (ur. 16 września 1507, zm. 23 stycznia 1567) – jedenasty cesarz Chin z dynastii Ming, panujący w latach 1521-1567. Kuzyn cesarza Zhengde. (pl)
- Чжу Хоуцун (кит. 朱厚熜, 16 сентября 1507 — 23 января 1567) — одиннадцатый император Китая с 1521 по 1567 из династии Мин. Правил под девизом Цзяцзин (嘉靖, Чудесное Умиротворение), посмертное храмовое имя — Ши-цзун (世宗). (ru)
- Jiajingkejsaren (嘉靖帝; Jiājìngdì), personnamn Zhu Houcong (朱厚熜); Zhū Hòucōng), född 1507, död 1567, var den kinesiska Mingdynastins elfte kejsare och regerade 1521 till 1567. Kejsar Jiajings var mycket kontroversiell och hans extrema åtgärder skapade många konflikter och problem. (sv)
- Jiajing (Hubei, 16 de setembro de 1507 – Pequim, 23 de janeiro de 1567) foi um imperador da China de 1521 a 1567, o 11º imperador da dinastia Ming. (pt)
- 明世宗朱厚熜（1507年9月16日－1567年1月23日），或稱嘉靖帝，號堯齋，一號雷軒，又號天池釣叟，明朝第12任皇帝，庙号世宗，年號嘉靖，正德十六年（1521年），明武宗駕崩無嗣，內閣首輔楊廷和立宗室旁支的朱厚熜入繼大統，即明世宗，明世宗是明憲宗之孫，明孝宗之姪，明武宗堂弟，兴献王朱祐杬次子。諡号「欽天履道英毅聖神宣文廣武洪仁大孝肅皇帝」。 世宗前期进行改革，銳意圖治，頗有作為，他说：“今天下諸司官員，比舊過多。我太祖初無許多，后来增添冗濫，以致百姓艱窘，日甚一日。”下令革除先朝蠹政，又嚴以馭下，史稱其“世宗習見正德時宦侍之禍，即位後御近侍甚嚴，有罪撻之至死，或陳屍示戒……又盡撤天下鎮守內臣及典京營倉場者，終四十餘年不復設，故內臣之勢，惟嘉靖朝少殺云。”，先後裁革錦衣衛及監局寺廠司庫、旗校、軍士、匠役十七萬餘人。且寸斬前朝钱宁、江彬和王綸等奸臣，天下翕然稱治，時稱嘉靖中興。 但世宗受人詬病處頗多，如他為了追封生父興獻王的問題，與楊廷和等朝臣引發嚴重衝突，即大禮議事件，世宗為了此事對大臣們進行了嚴重的大清洗。世宗在位中後期開始荒政，深居西苑不上朝，政令皆交由嚴嵩、嚴世蕃父子打理，只聽取其報告來把控朝局。嚴氏父子專權、貪贓枉法、陷害殘殺忠良之臣，世宗難辭其咎。後期因營建繁興而濫用民力，導致府藏告匱，民眾起義無數。世宗在宮中也暴虐無道，因虐待宮女導致壬寅宮變，險些喪命。 世宗在位期间陕西省发生人类历史上死亡人数最多的地震，史称“嘉靖大地震”，这场地震导致明朝国库连续两年亏空。 (zh)
- Чжу Хоуцун (кит.: 朱厚熜; піньїнь: Zhu Houcong), храмове ім'я Шицзун (кит.: 世宗; піньїнь: Shìzōng 16 вересня 1507 — 23 січня 1567) — одинадцятий імператор династії Мін. Девіз правління — Цзяцзін (Чудесне Вмиротворення). (uk)
|
| rdfs:comment
|
- كان الإمبراطور جياجينغ (Jiajing Emperor) (ويد–جيلز: الإمبراطور تشيا تشينغ; (بالصينية: ); IPA: [tɕjɑ́tɕîŋ]; 16 سبتمبر 1507 – 23 يناير 1567) في أسرة مينج إمبراطور الصين الحادي عشر، الذي حكم من 1521 إلى 1567. المولود باسم تشو هوكونج (Zhu Houcong) (ويد-جيلز: تشو هوو-تسونغ)، وكان ابن عم السابق. ووالده، (Zhu Youyuan) (1476–1519)، أمير زنغ، كان الابن الرابع للإمبراطور تشنغ هوا (Cheng-hua) (1465–1487) وأكبر ثلاثة أبناء من خليلة الإمبراطور، السيدة تشاو (Shao). وكان يعني «الطمأنينة المثيرة للإعجاب». (ar)
- Jiajing (chinesisch 嘉靖; * 16. September 1507; † 23. Januar 1567), Geburtsname: Zhu Houcong 朱厚熜, Tempelname: Shizong 世宗, war der elfte chinesische Kaiser der Ming-Dynastie. Er herrschte von 1521 bis 1567 über China. (de)
- The Jiajing Emperor (Chinese: 嘉靖帝; pinyin: Jiājìng Dì; Wade–Giles: Chia-ching Ti; 16 September 1507 – 23 January 1567) was the 12th Emperor of the Ming dynasty, reigning from 1521 to 1567. Born Zhu Houcong, he was the former Zhengde Emperor's cousin. His father, Zhu Youyuan (1476–1519), Prince of Xing, was the fourth son of the Chenghua Emperor (reigned from 1464 to 1487) and the eldest son of three sons born to the emperor's concubine, Lady Shao. The Jiajing Emperor's era name, "Jiajing", means "admirable tranquility". (en)
- Jiajing (o Chia-ching) (嘉靖 ; 16 de septiembre de 1507-23 de enero de 1567) fue el undécimo emperador de la dinastía Ming. Reinó entre 1521 y 1567. Nacido Zhu Houcong, era el primo del emperador Zhengde. Su padre, Zhu Youyan, príncipe de Xing, fue el cuarto hijo del emperador Chenghua y el mayor de los tres hijos del emperador nacido con su concubina. El nombre de su era significa "Tranquilidad admirable".
* Datos: Q10011
* Multimedia: Jiajing Emperor / Q10011 (es)
- Kaisar Jiajing (Hanzi: 嘉靖, 1507-1567) adalah kaisar ke-11 dari Dinasti Ming yang memerintah dari tahun 1521 sampai 1567. Terlahir dengan nama Zhu Houcong (朱厚熜). Dia adalah anak sulung dari Zhu Youyuan dan sepupu dari kaisar sebelumnya, Zhengde. Dia menjadi kaisar setelah Zhengde mangkat tanpa meninggalkan keturunan. (in)
- Jiajing (chinois : 嘉靖帝, né dans la province de Hubei le 16 septembre 1507 et mort à Pékin le 23 janvier 1567), de son nom personnel Zhu Houzong (朱厚骢), est le onzième empereur de la dynastie Ming (1521-1566). Il succède à son cousin Zhengde, mort sans héritier. (fr)
- 嘉靖帝（かせいてい）は、明朝の第12代皇帝。諱は厚熜（こうそう）。廟号は世宗（せいそう）。日本では治世の元号から一般的に嘉靖帝と呼ぶ。 (ja)
- L'imperatore Jiajing (o Chia-ching, 嘉靖, nome templare: Shizong 世宗; Hubei, 16 settembre 1507 – Pechino, 23 gennaio 1567) è stato Imperatore di Cina dal 1521 al 1567, fu l'undicesimo imperatore della dinastia Ming. Nacque con il nome di Zhu Houcong 朱厚熜, e fu cugino dell'imperatore Zhengde. (it)
- 명 세종 가정제(明世宗 嘉靖帝, 1507년 9월 16일(음력 8월 10일) ~ 1567년 1월 23일(음력 1566년 12월 14일))는 중국 명나라 제11대 황제(재위 1521년 ~ 1567년)이며 휘는 후총(厚熜)이다. 묘호는 세종(世宗)이며 시호는 흠천이도영의성신선문광무홍인대효숙황제(欽天履道英毅聖神宣文廣武洪仁大孝肅皇帝)이다. 흥헌왕(興獻王)인 주우원(朱祐杬)의 차남으로 태어나 후사가 없던 정덕제의 뒤를 이어 황위에 올랐다. 불로장생설을 신봉하여 불로불사의 단약을 제조하는 것과 생부 흥헌왕을 황제로 추존하는 문제에 치중하여 정사를 돌보지 않았다. 또한 궁녀들의 월경액을 강제로 채취하다가 임인궁변(壬寅宮變)의 원인이 되기도 한다. (ko)
- Jiajing (16 september 1507 - 23 januari 1567) was de 11e keizer van de Chinese Mingdynastie tussen 1521 en 1567. Geboren als Zhu Houcong was hij de zoon van prins Xing, de jongste zoon van keizer Chenghua en ook een neef van keizer Zhengde die geen opvolgende zoon had. (nl)
- Jiajing (ur. 16 września 1507, zm. 23 stycznia 1567) – jedenasty cesarz Chin z dynastii Ming, panujący w latach 1521-1567. Kuzyn cesarza Zhengde. (pl)
- Чжу Хоуцун (кит. 朱厚熜, 16 сентября 1507 — 23 января 1567) — одиннадцатый император Китая с 1521 по 1567 из династии Мин. Правил под девизом Цзяцзин (嘉靖, Чудесное Умиротворение), посмертное храмовое имя — Ши-цзун (世宗). (ru)
- Jiajingkejsaren (嘉靖帝; Jiājìngdì), personnamn Zhu Houcong (朱厚熜); Zhū Hòucōng), född 1507, död 1567, var den kinesiska Mingdynastins elfte kejsare och regerade 1521 till 1567. Kejsar Jiajings var mycket kontroversiell och hans extrema åtgärder skapade många konflikter och problem. (sv)
- Jiajing (Hubei, 16 de setembro de 1507 – Pequim, 23 de janeiro de 1567) foi um imperador da China de 1521 a 1567, o 11º imperador da dinastia Ming. (pt)
- Чжу Хоуцун (кит.: 朱厚熜; піньїнь: Zhu Houcong), храмове ім'я Шицзун (кит.: 世宗; піньїнь: Shìzōng 16 вересня 1507 — 23 січня 1567) — одинадцятий імператор династії Мін. Девіз правління — Цзяцзін (Чудесне Вмиротворення). (uk)
- Zhu Houzong - 朱厚熜 en xinès - (Pequín, 16 de setembre de 1507 - 23 de gener de 1567) prengué el nom de Jiajing (嘉靖 en xinès) en esdevenir l'onzè emperador de la Dinastia Ming (1368-1644) a la Xina. Va regnar durant 45 anys i va ser el segon regnat més llarg en la història de la dinastia (1521-1567). Va tenir vuit fills i cinc filles. Va ser un fidel seguidor del taoisme i contrari al budisme. (ca)
- Císař Ťia-ťing (čínsky pchin-jinem Jiājìng, znaky 嘉靖; 16. září 1507 – 23. ledna 1567), vlastním jménem Ču Chou-cchung (čínsky pchin-jinem Zhū Hòucōng, znaky 朱厚熜), z dynastie Ming vládl v letech 1521–1567 mingské Číně. Nastoupil po svém bratranci, císaři Čeng-te. Po převzetí vlády s novým rokem vyhlásil éru „Dokonalého míru“, Ťia-ťing. Název éry je používán i jako jméno císaře. (cs)
- La Imperiestro Ĝiaĝing (ĉine: 嘉靖; piĝine: Jiājng; Wade-Giles: Chia-ching; 16-an de septembro 1507 - 23-an de januaro 1567) estis la 12-a imperiestro de la Ming-dinastio kiu regis de 1521 ĝis 1567. Naskita kiel Ĵu Huokong, li estis la la kuzo de iama imperiestro . Lia patro, (1476-1519), la Princo de Xing, estis la kvara filo de la Ĉenghua Imperiestro (ĉ. 1465-1487) kaj la plej aĝa filo de tri filoj naskitaj de la imperiestro-konkubino, Ŝao. La regna nomo de la imperiestro Ĝiaĝing,signifas "admirinda trankvileco" (eo)
- 明世宗朱厚熜（1507年9月16日－1567年1月23日），或稱嘉靖帝，號堯齋，一號雷軒，又號天池釣叟，明朝第12任皇帝，庙号世宗，年號嘉靖，正德十六年（1521年），明武宗駕崩無嗣，內閣首輔楊廷和立宗室旁支的朱厚熜入繼大統，即明世宗，明世宗是明憲宗之孫，明孝宗之姪，明武宗堂弟，兴献王朱祐杬次子。諡号「欽天履道英毅聖神宣文廣武洪仁大孝肅皇帝」。 世宗前期进行改革，銳意圖治，頗有作為，他说：“今天下諸司官員，比舊過多。我太祖初無許多，后来增添冗濫，以致百姓艱窘，日甚一日。”下令革除先朝蠹政，又嚴以馭下，史稱其“世宗習見正德時宦侍之禍，即位後御近侍甚嚴，有罪撻之至死，或陳屍示戒……又盡撤天下鎮守內臣及典京營倉場者，終四十餘年不復設，故內臣之勢，惟嘉靖朝少殺云。”，先後裁革錦衣衛及監局寺廠司庫、旗校、軍士、匠役十七萬餘人。且寸斬前朝钱宁、江彬和王綸等奸臣，天下翕然稱治，時稱嘉靖中興。 但世宗受人詬病處頗多，如他為了追封生父興獻王的問題，與楊廷和等朝臣引發嚴重衝突，即大禮議事件，世宗為了此事對大臣們進行了嚴重的大清洗。世宗在位中後期開始荒政，深居西苑不上朝，政令皆交由嚴嵩、嚴世蕃父子打理，只聽取其報告來把控朝局。嚴氏父子專權、貪贓枉法、陷害殘殺忠良之臣，世宗難辭其咎。後期因營建繁興而濫用民力，導致府藏告匱，民眾起義無數。世宗在宮中也暴虐無道，因虐待宮女導致壬寅宮變，險些喪命。 (zh)
|
