Meghann Shaughnessy

Jest zawodniczką praworęczną, z oburęcznym bekhendem oraz mocnym serwisem. Ma za sobą udaną karierę juniorską, uwieńczoną finałem w French Open w 1996. W kwietniu t.r. rozpoczęła karierę zawodową; już w swoim pierwszym podejściu do eliminacji turnieju WTA Tour w Budapeszcie awansowała do turnieju głównego, a w nim osiągnęła ćwierćfinał. W 1998 po raz pierwszy znalazła się w najlepszej setce rankingu, rok później osiągnęła pierwszy półfinał turniejowy (Bogocie); w 2000 wygrała turniej w Szanghaju, pokonując w finale reprezentantkę Uzbekistanu Irodę Tulyaganovą.

Najlepszy w jej karierze był rok 2001. Wygrała turniej w Quebecu, była w finałach w Scottsdale i Hamburgu oraz półfinałach w Gold Coast i Stanford. W turniejach wielkoszlemowych po raz pierwszy była w IV rundzie (1/8 finału), na Wimbledonie i French Open. Pokonała m.in. klasyfikowane w najlepszej piątce na świecie Conchitę Martínez, Monicę Seles i Venus Williams. Wystąpiła w turnieju Masters (WTA Tour Championships). We wrześniu 2001 osiągnęła najwyższą pozycję w rankingu w karierze – nr 11. Sezon zakończyła na miejscu nr 12.

W styczniu 2002 po awansie do finału w Sydney wyrównała swoją najlepszą lokatę w rankingu (11 WTA). Dalsza część sezonu była dla niej nieco mniej udana – pokonała wprawdzie wysoko notowane Jelenę Dokić i Serenę Williams oraz grała w czterech ćwierćfinałach turniejowych, ale w rankingu obsunęła się na koniec roku na pozycję nr 30. Do czołowej dwudziestki powróciła w 2003, m.in. dzięki wygranemu turniejowi (Canberra) i pierwszemu w karierze ćwierćfinałowi wielkoszlemowemu (Australian Open). Rok 2004 zakończyła na miejscu nr 40 na świecie, a 2005 – nr 66. W 2005 była w finale turnieju w Memphis; w półfinale pokonała Czeszkę Nicole Vaidišovą 7:6(8), 7:6(6), zdobywając w tym meczu 22 punkty asami serwisowymi, w finale przegrała z Rosjanką Wierą Zwonariewą.

Meghann Shaughnessy odnosi także znaczące sukcesy w grze podwójnej. Do końca 2005 wygrała dwanaście turniejów zawodowych, w dalszych dziewięciu osiągając finały. Pierwszy turniej wygrała w 2000 w Québecu w parze z Australijką Nicole Pratt. Najlepszy sezon w karierze deblowej zaliczyła w 2004, kiedy razem z Rosjanką Nadieżdą Pietrową wygrała siedem turniejów, w tym Miami, Berlin, Rzym i podsumowujący sezon Masters. W marcu 2005 została sklasyfikowana na pozycji nr 4 w rankingu światowym deblistek. W grze mieszanej była półfinalistką Australian Open 2001 i US Open 2006 (z Justinem Gimelstobem oddała mecz walkowerem parze Martina Navrátilová-Bob Bryan) oraz finalistką US Open 2007 (z Leanderem Paesem).

W latach 2002–2003 występowała w zespole narodowym w Pucharze Federacji. Przyczyniła się do awansu do finału tych rozgrywek w 2003, ale w meczu finałowym uległa obu reprezentantkom Francji – Mary Pierce i Amélie Mauresmo. Nigdy nie wystąpiła na Igrzyskach Olimpijskich.

Stosunkowo często Shaughnessy rezygnowała z występów turniejowych z powodu kontuzji. Kontuzje ograniczały jej starty m.in. w trzech kolejnych latach – 2003, 2004 i 2005.

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     A, brak startu

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2014-12-25]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-12-25]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2014-12-25]  (ang.).