Marion Bartoli

Jako juniorka wygrała US Open 2001. Klasyfikowana była na trzecim miejscu w rankingu juniorskim.

Zadebiutowała w gronie zawodowych tenisistek podczas French Open 2001, przegrywając w pierwszej rundzie z Kolumbijką Cataliną Castaño. Również w Australian Open 2002 odpadła w pierwszej rundzie, ulegając Słowence Tinie Pisnik. W tym samym roku grała w turnieju głównym French Open, przegrywając w pierwszej rundzie Ai Sugiyamą. W tym samym roku na kortach USTA National Tennis Center przebrnęła przez kwalifikacje, a następnie pokonała Arantxę Sánchez Vicario i Rossanę de los Ríos, ulegając dopiero w trzeciej rundzie Lindsay Davenport. Pierwszy turniej zawodowy, który zaliczyła, a który nie był imprezą wielkoszlemową miał miejsce w Gold Coast. Przegrała w pierwszym meczu z Silviją Talają.

W lipcu 2007 doszła do finału wielkoszlemowego Wimbledonu, pokonując w półfinale liderkę rankingu tenisistek, Justine Henin. W decydującym spotkaniu przegrała z Venus Williams 4:6, 1:6. Po US Open 2007 została najlepszą tenisistką z Francji, wyprzedzając dotychczasową nr 1 kraju Amélie Mauresmo. W 2013 roku zwyciężyła w zawodach gry pojedynczej na wielkoszlemowym Wimbledonie. W meczu mistrzowskim pokonała Sabine Lisicki 6:1, 6:4.

W przeciągu kariery wygrała w ośmiu turniejach w grze pojedynczej, a w jedenastu osiągała finał. W grze podwójnej triumfowała trzykrotnie, a cztery razy awansowała do finału następnie w nim przegrywając.

Była reprezentantką Francji w Pucharze Federacji w latach 2004 i 2013. Rozegrała łącznie cztery mecze – dwa wygrane spotkania singlowe i dwa pojedynki deblowe, z których jeden wygrała.

14 sierpnia 2013 roku, po przegranym spotkaniu z Simoną Halep w turnieju w Cincinnati, ogłosiła zakończenie kariery. Powodem miały być ciągle odnawiające się problemy zdrowotne i kontuzje^[1][2].

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Turniej	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	1R	1R	2R	2R	2R	2R	1R	QF	3R	2R	3R	3R	0 / 12	15 – 12
French Open	A	A	1R	1R	2R	1R	1R	2R	4R	1R	2R	3R	SF	2R	3R	0 / 13	16 – 13
Wimbledon	A	A	A	A	1R	3R	2R	2R	F	3R	3R	4R	QF	2R	W	1 / 11	28 – 10
US Open	A	A	A	3R	1R	2R	3R	3R	4R	4R	2R	2R	2R	QF	A	0 / 11	20 – 11
Ranking na koniec roku	–[a]	1120	345	106	57	41	40	17	10	17	11	16	9	11	13	1 / 47	79 – 46

Turniej	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	2R	3R	3R	A	1R	A	A	A	A	A	A	0 / 4	5 – 4
French Open	A	A	A	1R	2R	2R	3R	3R	1R	A	A	A	A	A	A	0 / 6	6 – 6
Wimbledon	A	A	A	A	2R	QF	3R	2R	3R	A	A	A	A	A	A	0 / 5	9 – 4
US Open	A	A	A	A	SF	1R	1R	2R	A	A	A	A	A	A	A	0 / 4	5 – 4
Ranking na koniec roku	–	–	–	282	20	37	47	33	113	–	–	–	–	–	–	0 / 19	25 – 18

Turniej	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	0 / 0	0 – 0
French Open	A	A	A	A	A	1R	A	A	A	A	A	A	A	A	A	0 / 1	0 – 1
Wimbledon	A	A	A	A	A	2R	A	A	A	A	A	A	A	A	1R	0 / 2	0 – 2
US Open	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	0 / 0	0 – 0
																0 / 3	0 – 3

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2019-07-13]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2019-07-13]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2019-07-13]  (ang.).