Pericle Felici
| Kardynał prezbiter | |||
| |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 sierpnia 1911 | ||
| Data i miejsce śmierci |
22 marca 1982 | ||
| Prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej | |||
| Okres sprawowania |
1977–1982 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
28 października 1933 | ||
| Nominacja biskupia |
3 września 1960 | ||
| Sakra biskupia |
28 października 1960 | ||
| Kreacja kardynalska |
26 czerwca 1967 | ||
| Kościół tytularny | |||
| Data konsekracji |
28 października 1960 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Pericle Felici (ur. 1 sierpnia 1911 w Segni, zm. 22 marca 1982 w Foggii) – włoski duchowny katolicki, wysoki urzędnik watykański, kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Kształcił się w seminarium w Segni oraz na uczelniach rzymskich – Seminarium Papieskim oraz Papieskim Uniwersytecie Laterańskim. 28 października 1933 otrzymał w Rzymie święcenia kapłańskie. W latach 1934–1938 wykładał w Papieskim Uniwersytecie Św. Apolinarego w Rzymie, następnie był rektorem tej uczelni (1938–1948); wykładał także na Uniwersytecie Laterańskim. Otrzymał godności tajnego szambelana papieskiego (25 grudnia 1940) oraz papieskiego prałata domowego (20 września 1947); od września 1947 do 1960 był audytorem Roty Rzymskiej. W latach 1950–1959 ojciec duchowy Seminarium Papieskiego w Rzymie.
7 czerwca 1960 został mianowany sekretarzem generalnym Centralnej Komisji Przygotowawczej ds. Soboru Watykańskiego II; 3 września 1960 został arcybiskupem tytularnym Samosoty, sakry biskupiej udzielił mu 28 października t.r. w Rzymie papież Jan XXIII. W latach 1962–1965 był sekretarzem generalnym Soboru. 21 lutego 1967 mianowany proprezydentem Papieskiej Komisji Rewizji Kodeksu Prawa Kanonicznego, a 26 czerwca 1967 wyniesiony przez papieża Pawła VI do godności kardynalskiej; otrzymał tytuł diakona Sant’Apollinare alle Terme Neroniane-Alessandrine.
Od 1967 prezydent Papieskiej Komisji Interpretacji Dekretów Soboru Watykańskiego II, od sierpnia 1977 prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej. Uczestniczył w sesjach Światowego Synodu Biskupów, pełniąc przy nich funkcje prezydenta (1967) oraz członka sekretariatu generalnego (1977–1980). Brał również udział w dwóch konklawe w 1978. 26 sierpnia i 16 października wygłosił formułę Habemus papam, a 3 września i 22 października 1978 nakładał paliusze nowym papieżom. W czerwcu 1979 został podniesiony do godności kardynała prezbitera, a w listopadzie 1979 uczestniczył w I sesji plenarnej Kolegium Kardynalskiego w Watykanie.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
- Pericle Felici [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2013-08-11] (ang.).