volant
Aparença
Veire tanben : volent, volam |
- Participi present de volar.
/βu'lan/ França (Bearn) : escotar « volant »
vo|lant
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | volant | volants |
[βu'lan] | [βu'lans] | |
Femenin | volanta | volantas |
[βu'lanto̞] | [βu'lanto̞s] |
volant
- Que ten la facultat de volar, de s´envolar.
- Qu´es pas fixe, que se plaça e se desplaça ont se vòl.
- Fuèlha volanta se dit d’una fuèlha d’escritura o d’estamperiá qu'es pas ligada a una autra.
- Qu´es fixe, mas qu'es pas pausat dirèctament sul sol.
- Escalièr volant.
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
volant | volants |
[βu'lan] | [βu'lans] |
volant masculin
- (automobila) Organ en forma de ròda amb que se dona lo cap a un veïcul automobil.
- (badminton) Tròç de siure, de fusta, d´òs, ... cobèrt de cuèr e empennat que pòsca un temps se sosténer en l´aire après que foguèt lançat amb una raqueta.
- Mòla viraire d'un molin.
- (mecanica) (elipsi) Volant d’inercia.
- (per extension) (economia) Sèrva destinada a amortir las variacions subtas o imprevistas.
- Garnitura aponduta a de vestits de femna, de cortina, etc.
- Jòc
- Rauba, teissut
volant
- Partici present de volar.
- Participi present de volar.
Espanha (Barcelona) : escotar « volant »
- Oriental: central [buˈɫan], balear [voˈɫant], [vuˈɫan]
- Occidental: nord-occidental [boˈɫan], valencià [voˈɫant], [boˈɫan]
vo|lant
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | volant | volants |
Femenin | volanta | volantes |
volant
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
volant | volants |
volant masculin
volant
- Participi present de volar.
- Participi present de voler.
França (Lion) : escotar « volant »
/vɔ.lɑ̃/
vo|lant
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | volant | volants |
[vɔ.lɑ̃] | ||
Femenin | volante | volantes |
[vɔ.lɑ̃t] |
volant
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
volant | volants |
[vɔ.lɑ̃] |
volant masculin
volant
- Participi present de voler.