elegant
Del latin elegans, elegantia , « que sap causir »
/e.le'ɣan/
e | le | gant (4)
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Dialècte : lengadocian | ||
| Singular | Plural | |
| Masculin | elegant | eleganta |
| [e.le'ɣan] | [e.le'ɣantɔ] | |
| Femenin | elegants | elegantas |
| [e.le'ɣans] | [e.le'ɣantɔs] | |
elegant
- Que ten d’elegància.
- (Especialament) (Melhoratiu) Qualifica una solucion simple e satisfasenta.
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| elegant | elegants |
| [e.le'ɣan] | [e.le'ɣans] |
elegant
- Òme que mòstra d'elegància dins son vestit e son anar. (Per una femna se ditz eleganta)