Lola Racing Cars

Lola

Nome completo	Lola Racing Cars
Bandeira	Reino Unido
Baseada en	Huntingdon, Cambridgeshire,, Inglaterra
Tempadas en activo	15 (1962-1963, 1967-1968, 1974-1975, 1985-1991, 1993, 1997)
Número de pilotos
Debut	Gran Premio dos Países Baixos de 1962
Carreiras	149
Campionatos de Construtores	0
Campionatos de Pilotos	0
Vitorias	0
Pole positions	1
Voltas Rápidas	0
Puntos totais	0
Derradeiro GP	Gran Premio do Brasil de 1997

Lola Racing Cars, máis comunmente Lola, é unha compañía de enxeñaría de coches de competición fundada por Eric Broadley e con sede en Inglaterra. En 1998 foi adquirida por Martin Birrane tras un desastroso intento de interromper na Fórmula 1.

Lola fixo a súa primeira aparición na Fórmula Un en 1962, provendo chasis ao equipo Bowmaker Yeoman Racing de Reg Parnell, con John Surtees como piloto. O éxito foi inmediato cando o auto conseguiu a primeira posición de partida na súa primeira carreira. Porén os autos eran inconsistentes e tras só dúas tempadas Lola decidiu abandonar polo momento a construción de autos para a Fórmula 1. En 1967 Lola asistiu a Honda e Surtees co seu monopraza de Fórmula Un e modificaron o pesado deseño do Honda RA3000, que foi chamado extraoficialmente "Hondola" pola prensa.

A partir de entón, de vez en cando Lola continuou producindo autos de Fórmula un, pero non correron baixo o seu nome. Embassy-Hill de Graham Hill, FORCE de Carl Haas, Larrousse e Scuderia Italia correron con chasis construídos por Lola entre 1974 e 1993 con pouco éxito e un terceiro lugar de Aguri Suzuki para Larrousse de motor Lamborghini no Gran Premio do Xapón de 1990 como mellor posto.

A pesar do pobre desempeño, Lola foi convencida en 1996 para que producise un novo auto, esta vez nun equipo so o seu propio nome, para entrar na Fórmula 1 en 1998. Porén, o plan de Fórmula Un foi precipitado e con pouco financiamento. Lola orixinalmente planeaba presentarse en 1998, mais presións do patrocinador principal, MasterCard, ocasionaron que Lola debutase co seu novo monopraza en 1997. O monopraza tiña moitos problemas, pero o peor deles era a aerodinámica, xa que nunca foi probado nun túnel de vento, o cal era impensable para calquera dos seus competidores salvo Minardi. O coche era defectuoso, non fundamental, e a falta de probas no túnel do vento causoulle máis dunha broma. Malia os problemas, o equipo confiaba en poder rematar por diante doutros equipos. O resultado foi desastroso: ¡os monoprazas estaban totalmente fóra de ritmo e eran incluso máis lentos que os autos de Fórmula 3000 de Lola! Tras só unha carreira o equipo abandonou a Fórmula 1 inmediatamente. Desde entón Lola non amosou interese en regresar a Fórmula Un debido aos orzamentos multimillonarios que se requiren.

Lola foi un dos mellores provedores de chasis en carreiras de coches deportivos na década dos 60. Ademais de estar involucrado no desenvolvemento do Ford GT40, varias encarnacións do Lola T70 foron exitosamente usadas por todo o mundo, desde o Campionato Mundial de Resistencia a serie CanAm, ata 1973.

Lola dominou a serie CanAm cando foi revivida a finais da década dos 70, pero moitos afeccionados ao deporte do motor non consideran os monopraza desta etapa como verdadeiros autos deportivos, a pesar do seu limitado espazo para o volante. Máis recentemente Lola produciu unha cantidade reducida de autos deportivos para carreiras tipo Le Mans, ás veces destacando polos seus innovadores deseños, como o Lola 2000BK, co seu faro central adicional recordando un ciclope ou unha locomotora. Mentres, Lola non foi moi exitosa na máxima clase dos autos deportivos contra autos de fábrica como o Pescarolo-Judd ou o Audi R10, Lola tivo máis éxito na segunda clase (LMP2), incluíndo vitorias no campionato American Le Mans Series.

Tralo seu limitado éxito na década de 1960 na Fórmula 1, Lola puxo a súa atención na Fórmula 2, onde chegou a se-lo equipo de fábrica de BMW. Conforme os anos pasaron, Lola tivo considerablemente máis éxito na Fórmula 2 do que xamais tivo na Fórmula 1. Cando en 1986 a Fórmula 2 se converteu en Fórmula 3000, os seus monoprazas foron aínda máis dominantes, competindo con Ralt e Reynard. O dominio total de Lola chegou en 1995 cando a Fórmula 3000 internacional se converteu nun serial dun só construtor e a Lola se lle outorgou o contrato para construír todos os autos de Fórmula 3000, un contrato que foi renovado varias veces.

Lola construíu os chasis para a Indianapolis 500 desde os anos 60 --Graham Hill gaña no “Brickyard” en 1966 nun Lola. Al Unser, Sr. gañou a carreira en 1978 nun chasis modificado de Lola.

O CanAm era unha serie que se descoloraba que se derrubou en 1986, incitando a Lola a mover o seu foco a CART e a Indianapolis 500 que comezaba en 1985. De novo, Lola demostrou a súa capacidade de ter éxito en tódalas competicións fóra da Fórmula 1. Seis anos despois da súa entrada na Indycar, os afeccionados, como o coche no que gañaba Arie Luyendyk en Indianapolis 1990 era un Lola. A rivalidade entre Lola e Reynard estaba nos Estados Unidos e na serie europea F3000. En última instancia, Lola durou máis tempo que rivais, e no 2004 era o único fabricante restante na serie de Champcar. A presenza de Lola en Champcar terminará despois de 2006, cando a organización cambia de fabricante. Panoz será o seu substituto.

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo(s)	Chasis	Motor(es)	Pilotos	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	Puntos	Pos.
1962					NED	MON	BEL	FRA	GBR	ALE	ITA	USA	RSA									19	4º
	Bowmaker-Yeoman Racing Team	Mk4 Mk4A	Climax FWMV V8	John Surtees	Ret	4	5	5	2	2	Ret	Ret	Ret
				Roy Salvadori	Ret	Ret		Ret	Ret	Ret	Ret		Ret
1963					MON	BEL	NED	FRA	GBR	GER	ITA	USA	MEX	RSA								0	NC
	Reg Parnell Racing	Mk4 Mk4A	Climax FWMV V8	Maurice Trintignant	Ret
				Chris Amon	NTS	Ret	Ret	7	7	Ret	NTS
				Lucien Bianchi		Ret
				Masten Gregory					Ret	11			Ret
				Mike Hailwood							10
	Tim Parnell	Mk4	Climax FWMV V8	John Campbell-Jones					11
	DW Racing Enterprises	Mk4	Climax FWMV V8	Bob Anderson					12		12
1967					RSA	MON	NED	BEL	FRA	GBR	ALE	CAN	ITA	USA	MEX							0	NC
	Lola Cars Ltd.	T100	BMW M10 S4	Hubert Hahne							Ret
1968					RSA	ESP	MON	BEL	NED	FRA	GBR	ALE	ITA	CAN	USA	MEX						0	NC
	Lola Cars Ltd.	T100	BMW M12/1 S4	Hubert Hahne								10
1974					ARX	BRA	RSA	ESP	BEL	MON	SWE	NED	FRA	GBR	ALE	AUT	ITA	CAN	USA			1	12º
	Embassy Hill	T370	Ford Cosworth DFV V8	Graham Hill	Ret	11	12	Ret	8	7	6	Ret	13	13	9	12	8	14	8
				Guy Edwards	11	Ret		NSC	12	8	7	Ret	15	NTS	NSC
				Rolf Stommelen												Ret	Ret	11	12
1975					ARX	BRA	RSA	ESP	MON	BEL	SWE	NED	FRA	GBR	ALE	AUT	ITA	USA				0	NC
	Embassy Hill	T370 T371	Ford Cosworth DFV V8	Graham Hill	10	12	NSC
				Rolf Stommelen	13	14	7
1985					BRA	POR	SMR	MON	CAN	DET	FRA	GBR	ALE	AUT	NED	ITA	BEL	EUR	RSA	AUS		0	NC
	Team Haas	THL1	Hart 415T S4 (t/c)	Alan Jones												Ret		Ret	NTS	Ret
1986					BRA	ESP	SMR	MON	BEL	CAN	DET	FRA	GBR	ALE	HUN	AUT	ITA	POR	MEX	AUS		6	8º
	Team Haas	THL1	Hart 415T S4 (t/c)	Alan Jones	Ret	Ret
				Patrick Tambay	Ret	8	Ret
		THL2	Ford GBA V6 (t/c)	Alan Jones			Ret	Ret	11	10	Ret	Ret	Ret	9	Ret	4	6	Ret	Ret	Ret
				Patrick Tambay				Ret	Ret	NTS		Ret	Ret	8	7	5	Ret	NC	Ret	NC
				Eddie Cheever							Ret
1987					BRA	SMR	BEL	MON	DET	FRA	GBR	ALE	HUN	AUT	ITA	POR	ESP	MEX	XPN	AUS		3	9º
	Larrousse Calmels	LC87	Ford Cosworth DFZ V8	Yannick Dalmas														9	14	5
				Philippe Alliot		10	8	Ret	Ret	Ret	Ret	6	Ret	12	Ret	Ret	6	6	Ret	Ret
1988					BRA	SMR	MON	MEX	CAN	DET	FRA	GBR	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	ESP	XPN	AUS		0	NC
	Larrousse Calmels	LC88	Ford Cosworth DFZ V8	Yannick Dalmas	Ret	12	7	9	NSC	7	13	13	19	9	Ret	Ret	Ret	11
				Philippe Alliot	Ret	17	Ret	Ret	10	Ret	Ret	14	Ret	12	9	Ret	Ret	14	9	10
				Aguri Suzuki															16
				Pierre-Henri Raphanel																NSC
1989					BRA	SMR	MON	MEX	USA	CAN	FRA	GBR	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	ESP	XPN	AUS		1	16º
	Equipe Larrousse	LC88B LC89	Lamborghini 3512 V12	Philippe Alliot	12	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	NSPC	16	Ret	9	6	Ret	Ret
				Yannick Dalmas	NSC	Ret	NSC	NSC	NSC	NSC
				Éric Bernard							11	Ret
				Michele Alboreto									Ret	Ret	Ret	Ret	11	NSPC	NSC	NSPC
1990					USA	BRA	SMR	MON	CAN	MEX	FRA	GBR	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	ESP	XPN	AUS		11	6º
	Espo Larrousse F1	LC89B LC90	Lamborghini 3512 V12	Éric Bernard	8	Ret	13	6	9	Ret	8	4	Ret	6	9	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret
				Aguri Suzuki	Ret	Ret	Ret	Ret	12	Ret	7	6	Ret	Ret	Ret	Ret	14	6	3	Ret
1991					USA	BRA	SMR	MON	CAN	MEX	FRA	GBR	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	ESP	XPN	AUS		2	11º
	Larrousse	LC91	Ford Cosworth DFR V8	Éric Bernard	Ret	Ret	9	Ret	6	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	NSC	Ret	NSC	NSC
				Aguri Suzuki	6	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	NSC	NSC	Ret	NSC	Ret	NSC
				Bertrand Gachot																NSC
1993					RSA	BRA	EUR	SMR	ESP	MON	CAN	FRA	GBR	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	XPN	AUS		0	NC
	Scuderia Italia	T93/30	Ferrari Tipo 040 V12	Michele Alboreto	Ret	11	11	NSC	NSC	Ret	NSC	NSC	NSC	16	Ret	14	Ret	Ret
				Luca Badoer	Ret	12	NSC	7	Ret	NSC	15	Ret	Ret	Ret	Ret	13	10	14
1997					AUS	BRA	ARX	SMR	MON	ESP	CAN	FRA	GBR	ALE	HUN	BEL	ITA	AUT	LUX	XPN	EUR	0	NC
	MasterCard Lola	T97/30	Ford ECA Zetec-R V8	Vincenzo Sospiri	NSC	NCG
				Ricardo Rosset	NSC	NCG

A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1

• Honda

• Lola Cars InternationalArquivado 08 de marzo de 2012 en Wayback Machine. (en inglés)