نقش تربیت دینی درتحقق صلح جهانی

تاریخ این حقیقت را نشان می دهد که دین همواره نقش زیادی در جهان داشته است . بررسی رویدادهای تاریخی حکایت از آن دارد که گرایش های دینی ، در مواردی انگیزه ی برخوردها و خشونتهای گوناگون و حتی جنگ ها و یا در مواقعی زمینهساز صلح و تفاهم بینالمللی بوده اند . با توجه به نقش بسزای رویکردهای دینی در طول تاریخ و هم چنین به دلیل اوج گیری رفتارهای خشونتآمیز در سطح جهانی در دنیای معاصر و نیز شدت یافتن موضوع اتی مثل خشونت، ترور، جنگ و در مقابل طرح موضوع مدارا و مهرورزی و صلح در سطح جهانی که همگام با فرایند جهانی شدن مطرح می باشد، اکنون سوال اساسی این است که آیا دین امروزه هم می تواند نقش فعالی در زمینه ی صلح جهانی داشته باشد مقاله ی حاضر در صدد است تا نقش ترب یت دینی را در تحقق صلح جهانی تبیین نماید . بنابراین، این مطالعه درپی پاسخ گویی به سوالات زیر می باشد: آیا در شرایط جهانی شدن صلح به چالش کشیده میشود آیا دین می تواند تاثیر مثبتی در تحقق اهداف صلح جویانه داشته باشد در تربیت دینی ، چه رویکردی میتواند ضامن تحقق اهداف صلحجویانه باشد ویژگی های برنامهی درسی تربیت دینی مبتنی بر رویکرد نامبرده چیست برای پاسخ گویی به سوالات فوق از رویکرد پژوهشی توصیفی - تفسیری و روش سندکاوی استفاده می گردد. بررسیهای به عمل آمده در مقاله حاضر نشان می دهد که مناسب ترین ر ویکرد، الگوی تربیت دینی عرفانی است . مطابق این الگو و با توجه به اصل ظاهر و باطن در عرفان ، تربیت دینی از دو بخش تشکیل میشود: بخشی که به عالم وحدت، قطعیت و ثبات تعلق دارد و همان است که محور تعالیم تمامی ادیان بوده و می تواند صحت و سلامت جهانی واحد را تضمین نماید . این همان تربیت دینی عام یا همگانی است . بخش دیگر تعلق به سپهر کثرت گرایی و نسبیت دارد که نماد تفاوت های ادیان و آیین های گوناگون است و تربیت دینی اختصاصی نامیده می شود