| dbo:abstract
|
- El predicat és la part de la frase que conté el verb i s'oposa al subjecte. Acostuma a dir alguna cosa del subjecte, normalment l'acció que aquest fa. Hi ha dos tipus bàsics de predicat: el nominal, amb el verb copulatiu, (ser, estar, semblar) i el verbal, quan el verb és predicatiu. El predicat nominal no designa cap acció sinó que expressa característiques o estats del subjecte. Dins el predicat verbal es distingeix, segons els complements que porti el verb, entre transitius (amb complement directe) o intransitius (sense). El nucli del predicat és el verb. Pot haver-hi oracions sense subjecte (les anomenades impersonals) però no sense predicat. Si hi ha sintagmes amb sentit ple però no formen un predicat per la manca de verb, es parla d'enunciat i no de frase. (ca)
- الخبر مصطلح نحوي يطلق على المتحدث به والحكم في الجملة الاسمية، يسند إلى المبتدأ، وللخبر ثلاثة أنواع إما أن يكون مفردًا أو جملة أو شبه جملة. الأصل في الخبر الرفع، إلا إذا دخل عليه ناسخ فإنه يتغير حكمه ككان أو أخواتها فإنه يُنصب أو إن وأخواتها فإنه يُرفع أو ظنتت وأخواتها فإنه يُنصب هو والمبتدأ معا. (ar)
- Přísudek (z lat. predikát) je základní větný člen přisuzující podmětu nebo samostatně vyjadřující činnost, stav nebo vlastnost, jako například prší ve větě Venku prší, či je zelený ve větě Strom je zelený. Zpravidla je to sloveso v určitém tvaru nebo pomocné (sponové) sloveso se jmenným nebo příslovečným tvarem. Přísudek je řazen mezi základní větné členy a s podmětem tvoří tzv. základní skladební dvojici. Jeho znalost je důležitá i pro správné určení pravopisu ve shodě přísudku s podmětem. Ve větě ho hledáme jako první (i dříve než podmět), vyjadřuje, co dělá podmět; nejčastěji je vyjádřen slovesným tvarem (jednoduchým nebo složeným). Přísudek můžeme rozdělit také na: holý (Petr studuje.), rozvitý (Petr dobře studuje.) a několikanásobný (Petr studuje a cestuje.) (cs)
- Prädikat (von lateinisch praedicatum, Partizip zu praedicare „ausrufen, rühmen“), in der traditionellen Grammatik auch Satzaussage, bezeichnet in der deutschen Grammatik in der Regel den Kernbestandteil in einem Satz, von dem ergänzende Satzteile abhängen (die Satzglieder wie Subjekt, Objekt, Adverbial). Der Begriff Prädikat ist allerdings mehrdeutig, und es sind verschiedene Definitionen im Umlauf. Ein Prädikat enthält meistens ein oder mehrere Verben, jedoch bezieht sich der Begriff Verb auf eine Wortart, hingegen Prädikat auf die grammatische Funktion, die Verben im Satz haben. Neben Verben können auch andere Wortarten beteiligt sein; in manchen Sprachen ist das Auftreten eines Verbs im Prädikat nicht einmal zwingend. In der Schulgrammatik besteht oft das Ziel, anschauliche Erklärungen des Prädikats anzubieten (etwa: „das Prädikat gibt an, was jemand tut“). Solche Erläuterungen fallen aber darauf zurück, die Bedeutung des Verbs zu beschreiben (bei der es auch nicht immer um ein „Tun“ oder „Geschehen“ geht). Die Funktion namens Prädikat, die sich vielmehr in den verschiedenen Arten von Abhängigkeit der Satzglieder zeigt, ist jedoch nicht vollständig auf der Inhaltsebene erfassbar. (de)
- El predicado es el conjunto de palabras que se agrupan en torno a uno de los dos núcleos de la oración, el verbo. Es un elemento necesario de la sentencia gramatical, es decir, es indispensable para que la oración tenga sentido. Siempre está formado por un verbo en forma personal y cumple la función de núcleo del predicado (o cópula, en las oraciones atributivas); el resto de los elementos que acompañan al verbo dependerán del tipo de oración que estemos analizando. Podemos distinguir dos tipos básicos de predicados en las oraciones simples:
* Atributo: Formados por un verbo copulativo (o semicopulativo) y un predicado nominal. El sujeto se relaciona semánticamente de forma directa con el atributo, que es lo que se dice de él; el verbo apenas tiene significado: solo sirve de enlace (o cópula) entre el sujeto y el atributo. A veces, este tipo de predicados pueden llevar otros complementos.
* Predicado verbal: Formados por un verbo no copulativo (que cumple la función de núcleo del predicado) y sus posibles complementos. (es)
- Gramatikan, predikatua subjektu bati buruz baieztatzen den zera da. Adibidez, "Arantxak begi urdinak ditu" esatean, "begi urdinak ditu" predikatua da. Epai gramatikalaren beharrezko elementua da, hau da, zentzua izan dezan ezinbestekoa da. Beti forma pertsonaleko aditz batek osatzen du eta predikatuaren nukleo-funtzioa betetzen du (edo kopula, atributu-perpausetan); aditzarekin batera doazen gainerako elementuak aztertzen ari garen perpaus-motaren araberakoak izango dira. Perpaus bakunetan oinarrizko bi predikatu-mota bereiz ditzakegu:
* Atributua: (edo erdikopulatibo) batez eta predikatu nominal batez osatuak. Subjektua semantikoki zuzenean lotzen da atributuarekin, hau da, berari buruz esaten denarekin; aditzak ez du ia esanahirik: subjektuaren eta atributuaren arteko lotura (edo kopula) baino ez du balio. Batzuetan, horrelako predikatuek beste osagarri batzuk eraman ditzakete.
* Aditz-predikatua: aditz ez-kopulatibo batez (predikatuaren nukleo-funtzioa betetzen duena) eta bere balizko osagarriez osatuak. (eu)
- En grammaire, le prédicat est une partie de la phrase simple. Sa notion connaît plusieurs interprétations, toutes prenant en compte son rapport avec une autre partie de la phrase simple, le sujet. Selon l’une des interprétations, le prédicat est un syntagme verbal, qu’il soit constitué d’un verbe seul, ou de celui-ci et d’un ou plusieurs éléments qui lui sont subordonnés. Par exemple, dans la phrase Pierre écrit une lettre à sa mère, le prédicat serait toute la partie de la phrase qui suit le sujet Pierre. Dans cette interprétation, dans une phrase isolée comme celle-ci, le prédicat est équivalent, du point de vue logique, à la partie d’une phrase appelée rhème, commentaire ou propos, c’est-à-dire ce qu’on dit du sujet, qui est, dans ce cas, le thème, c’est-à-dire ce dont on parle. Dans une autre interprétation, dans le cas d’un syntagme verbal dont le verbe est une copule (être, rester, paraître, etc.), on appelle prédicat l’adjectif, le nom, etc. qui font partie du syntagme verbal. Ainsi, dans les phrases Pierre est heureux, Pierre est devenu un ingénieur, les prédicats seraient heureux et un ingénieur. Parfois, dans le cas d’une telle phrase, on réduit la notion de prédicat à la propriété qui est conférée au sujet par la copule, ce qui veut dire qu’il ne pourrait être exprimé que par un adjectif. Pour Grevisse et Goosse 2007, des types de prédicats sont aussi bien un élément adjectival ou nominal appelé « attribut du sujet », uni à celui-ci par l’intermédiaire d’un verbe copule (ex. L’enfant paraît malade, Mon mari est médecin), que n’importe quel verbe : Le moineau pépie. Cette interprétation et l’appellation « prédicat » ou sa traduction se retrouvent dans des grammaires scolaires d’autres langues aussi : (en) predicate, (ro) predicat, (sr) predikat, (hu) állítmány. Dans ces grammaires, on parle de « prédicat nominal » (constitué de la copule et de l’attribut du sujet pris ensemble) et de « prédicat verbal » (l’autre type de prédicat selon Grevisse et Goosse 2007). Ce sont ces appellations qui sont utilisées ci-après. (fr)
- Dalam tata bahasa, predikat adalah bagian kalimat yang menandai apa yang dikatakan oleh pembicara tentang subjek dan biasanya merupakan jawaban atas pertanyaan mengapa atau bagaimana. Pada beberapa bahasa, misalnya bahasa-bahasa dalam rumpun bahasa Indo-Eropa, predikat harus mengandung unsur verba. Predikat (tindakan) dapat diikuti antara lain oleh objek dan adverbia. Kata predikat berasal dari bahasa Latin praedicatum yang artinya ialah "apa yang sedang dibicarakan". (in)
- The term predicate is used in one of two ways in linguistics and its subfields. The first defines a predicate as everything in a standard declarative sentence except the subject, and the other views it as just the main content verb or associated predicative expression of a clause. Thus, by the first definition the predicate of the sentence Frank likes cake is likes cake. By the second definition, the predicate of the same sentence is just the content verb likes, whereby Frank and cake are the arguments of this predicate. Differences between these two definitions can lead to confusion. (en)
- Il predicato (dalla lingua latina praedicatum, "ciò che viene affermato") è un elemento della frase (una parola o un gruppo di parole) o una frase elementare che può costituire insieme al soggetto una frase completa, fornendo al soggetto stesso il significato logico della sua esistenza nella frase. In italiano il predicato è per lo più un sintagma composto da un verbo o un verbo servile unito a un aggettivo o a un avverbio. Il predicato può essere un gruppo di parole comprensivo (io sono felice) o racchiudere altri elementi della frase (io ti ho visitato). Il predicato esprime solitamente una relazione fra soggetto e oggetto (Anna prende il libro, Mario corre) e viene quindi definito predicato verbale, oppure esprime una qualità o uno stato relativo al soggetto (si parlerà allora di predicato nominale): il pane è buono (è svolge la funzione di copula), la Liguria è parte dell'Italia. Il verbo essere, però, può avere funzione anche di predicato verbale quando assume il significato di stare, trovarsi e appartenere. Di conseguenza il verbo essere forma quasi sempre il predicato nominale, tranne nelle tre eccezioni sopra riportate. In molte lingue la sequenza di soggetto, predicato e oggetto in una frase è prestabilita. Le lingue fortemente flessive, come il latino o il tedesco, hanno una maggiore libertà di posizione rispetto alle lingue meno flessive, come l'italiano. In una frase sono considerati elementi costituenti fondamentali il soggetto, il verbo e l'oggetto. In molte lingue è comune la sequenza fissa di soggetto, predicato e oggetto. È questo il caso anche dell'italiano.Segue una lista delle sequenze sintattiche più comuni in varie lingue del mondo:
* SVO l'ordine in questo caso è soggetto-verbo-oggetto. È il caso dell'italiano: la madre ama il figlio o del francese: la mère aime l'enfant.
* SOV l'ordine più comune in queste lingue è soggetto-oggetto-verbo. È il caso del latino: mater filium amat o del giapponese: お母さんは息子を愛します ‘okāsan wa musuko [w]o aishimasu’.
* VSO in queste lingue l'ordine più comune è verbo-soggetto-oggetto. È il caso dell'arabo classico o dell'irlandese.
* Variazioni a fini sintattici: in alcune lingue l'ordine dei costituenti di una frase varia a seconda del contesto sintattico, come in tedesco, dove il verbo finito può assumere tre posizioni principali nella frase e determinare perciò una tipologia sintattica:
* Frase enunciativa: verbo finito in seconda posizione. Die Mutter hat heute die Suppe gekocht. L'ordine degli altri costituenti è variabile a piacere, l'importante è la posizione del verbo finito: Heute hat die Mutter die Suppe gekocht, Die Suppe hat heute die Mutter gekocht, ecc.
* Frase interrogativa: verbo finito in prima posizione. Hat die Mutter heute die Suppe gekocht?
* Frase subordinata: verbo finito in ultima posizione. ...weil die Mutter heute die Suppe gekocht hat. Nelle lingue in cui è frequente la frase nominale, spesso la posizione dell'aggettivo indica la funzione attributiva o predicativa. È il caso del latino: pulchra mulier (bella donna), mulier pulchra (la donna è bella), ma anche di altre lingue come il russo o l'egiziano.A volte la variazione dell'ordine dei costituenti può essere variato per dare un effetto espressivo o stilistico all'enunciato: tutto mi hanno rubato! (per esigenza di enfasi) oppure per ragioni foniche in composizioni poetiche: così percossa e attonita / la terra al nunzio sta. (it)
- 述語（じゅつご、predicate）とは、 1.
* 伝統文法では、ある節の要素のうち、主語でない部分のこと。主語以外の名詞句は述語に含まれる。 2.
* 現代言語学では、節の中心となる動詞とそれを修飾する部分のこと。名詞句は述語に含まれない。 述語が一つである文のことを単文（たんぶん）といい、述語が二つ以上存在する文を複文（ふくぶん）または重文（じゅうぶん）という。複文においてそれぞれの述語を中心としたまとまりが節である。 (ja)
- 서술어(敍述語, predicate)는 주어부와 함께 문장 구성의 기본 골격이 되는 핵심 요소로서, 주어의 동작·상태·성질 따위를 서술하는 말이다. (ko)
- De term gezegde verwijst in de zinsontleding naar hetgeen in een zin over het onderwerp wordt verteld. Het gezegde bevat in principe altijd alle werkwoorden in de hoofdzin of bijzin. Het gezegde wordt soms ook wel werkwoordgroep genoemd. De term "gezegde" is een vertaling van het Latijnse praedicatum (letterlijk: 'dat wat ergens over gezegd wordt'). Er wordt dan ook wel het leenwoord predicaat gebruikt. (nl)
- Na gramática, o predicado é um dos termos essenciais da oração, juntamente com o sujeito. Define-se o predicado como tudo aquilo que se diz ou o que se declara sobre o sujeito, ou tudo aquilo que se informa sobre o sujeito, que é o termo com o qual verbo concorda. Quando é um caso de oração sem sujeito, o verbo do predicado fica na forma impessoal, 3ª pessoa do singular. O núcleo do predicado pode ser um verbo significativo, um nome ou ambos. Há verbos que expressam ação (chamados de significativos). São eles:
* Verbo transitivo direto
* Verbo transitivo indireto
* Verbo transitivo direto e indireto
* Verbo intransitivo Há verbos que expressam estado e que são chamados de verbos de ligação, cuja funcionalidade é ligar o predicativo do sujeito ao sujeito. (pt)
- Orzeczenie – w składni – część zdania, która wyraża czynność podmiotu. Najczęściej jest wyrażone osobową formą czasownika (jest to wtedy tzw. orzeczenie czasownikowe), np. Jego żona biega codziennie. Po długiej, męczącej podróży doszliśmy do celu wyprawy. Orzeczenie wyrażone jednym czasownikiem nosi nazwę orzeczenia prostego. (pl)
- Predikat är en satsdel som normalt utgörs av eller innehåller satsens finita verb, till exempel fiskade i Erik fiskade. Därmed är predikatet också den mest centrala och mest obligatoriska satsdelen. En fullständig och avslutad mening kan bestå av endast ett predikat, till exempel uppmaningen Ät!, eller det italienska Piove (Det regnar). I språk med subjektstvång (till exempel svenskan) måste dock en grammatiskt korrekt sats oftast – om man bortser från imperativsatser – innehålla både subjekt och predikat. Om predikatet är en flerordskonstruktion finns följande möjligheter.
* Det finita verbet är ett temporalt eller passivbildande hjälpverb vilket tillsammans med en infinit form (infinitiv, supinum eller particip) bildar en analytisk (även kallad perifrastisk) verbform.
* Det finita verbet är ett modalt hjälpverb vilket tillsammans med infinitivformen av huvudverbet bildar en satsdel.
* Predikatsverbet är utbildat med en verbpartikel.
* Predikatsverbet är ett reflexivt verb. Det är alltså försett med ett pronomen i objektsform, vilket trots detta inte betraktas som objekt, utan som en del av predikatet. En infinitiv styrd av annat verb än hjälpverb kan ofta analyseras som objekt, till exempel Han försöker smita. Där en sådan analys inte är naturlig kan det finnas skäl att utöka kategorin hjälpverb; jfr följande exempel: Han verkar vara klok, Det visade sig vara fel. I vissa språk kan en infinitiv fungera som satskärna, alltså som predikat, till exempel tyska Aufhören! Även predikatlösa satser förekommer, till exempel All makt åt folket! Ett flerordspredikat är en fras vars beståndsdelar ofta är spridda i själva satsen. Då predikatet är spritt i satsen ger man det ofta en särskild markering när man gör satslösning på papper: Jag ville gärna dansa med Laila. Predikatet brukar ibland efterfrågas med frågan "Vad händer i satsen?". Sådana frågor fungerar ofta dåligt och är inte att rekommendera. (sv)
- Сказу́емое — главный член предложения, которым бывает глагол, связанный с подлежащим и отвечающий на вопросы: что делает предмет (или лицо)?,что будет делать?(лицо) что сделает? что с ним происходит?, каков он?, что он такое?, кто он такой? и др. Сказуемое обозначает действие или состояние предметов, лиц, действий, которыми выражено подлежащее. 1.
* Глагол может быть в различных формах наклонения и времени. В настоящем времени данная связка может быть нулевой, то есть формально не выраженной: 2.
* Пушкин был смел, честен в своих убеждениях. 3.
* Невский проспект есть всеобщая коммуникация Петербурга. 4.
* Глаголы с ослабленным лексическим значением: стать, становиться, казаться, называться, считаться, делаться и др.: 5.
* Все предметы стали отчётливыми. 6.
* Кустики барбариса казались огромными деревьями. 7.
* Глаголы с полным лексическим значением, обозначающие движение, состояние предмета: стоять, жить, ходить, сидеть, родиться и др: 8.
* Он увидел свою бричку, которая стояла совсем готовая. 9.
* А я сижу больной, как видите. От глагола-сказуемого нельзя поставить вопрос к определению, поэтому сочетания типа «стояла готовая», «сижу больной» представляют собой один член предложения - сказуемое (а не сказуемое и определение). (ru)
- При́судок (від чеськ. přísudek) — головний член речення, пов'язаний координацією з підметом, що виражає дію предмета, названого підметом. Найтиповіша форма присудка — дієслово в особовій формі, що означає дію чи стан суб'єкта, названого підметом.Присудок — головний член двоскладного речення, що характеризує підмет за дією чи ознакою. Присудок відповідає на питання що робить? що зробить ? що з ним робиться? у якому він стані? який він є? хто або що він є? При схематичному аналізі речення графічно позначається підкреслюванням двома рисками. (uk)
- 谓语（英語：predicate）有两种定义： 1.
* 广义：传统语法当中，表示句子中主语以外的部分，与主语呈陈述关系。主语以外的名詞短语也包括在内。 2.
* 狭义：现代语言学中，表示子句中的动词、形容词部分。名词短语不包括在内。 子句只有一个谓语。只有一个谓语的句子与子句无异，称为单句；有两个谓语或以上的句子则称为复句。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- El predicat és la part de la frase que conté el verb i s'oposa al subjecte. Acostuma a dir alguna cosa del subjecte, normalment l'acció que aquest fa. Hi ha dos tipus bàsics de predicat: el nominal, amb el verb copulatiu, (ser, estar, semblar) i el verbal, quan el verb és predicatiu. El predicat nominal no designa cap acció sinó que expressa característiques o estats del subjecte. Dins el predicat verbal es distingeix, segons els complements que porti el verb, entre transitius (amb complement directe) o intransitius (sense). El nucli del predicat és el verb. Pot haver-hi oracions sense subjecte (les anomenades impersonals) però no sense predicat. Si hi ha sintagmes amb sentit ple però no formen un predicat per la manca de verb, es parla d'enunciat i no de frase. (ca)
- الخبر مصطلح نحوي يطلق على المتحدث به والحكم في الجملة الاسمية، يسند إلى المبتدأ، وللخبر ثلاثة أنواع إما أن يكون مفردًا أو جملة أو شبه جملة. الأصل في الخبر الرفع، إلا إذا دخل عليه ناسخ فإنه يتغير حكمه ككان أو أخواتها فإنه يُنصب أو إن وأخواتها فإنه يُرفع أو ظنتت وأخواتها فإنه يُنصب هو والمبتدأ معا. (ar)
- Dalam tata bahasa, predikat adalah bagian kalimat yang menandai apa yang dikatakan oleh pembicara tentang subjek dan biasanya merupakan jawaban atas pertanyaan mengapa atau bagaimana. Pada beberapa bahasa, misalnya bahasa-bahasa dalam rumpun bahasa Indo-Eropa, predikat harus mengandung unsur verba. Predikat (tindakan) dapat diikuti antara lain oleh objek dan adverbia. Kata predikat berasal dari bahasa Latin praedicatum yang artinya ialah "apa yang sedang dibicarakan". (in)
- The term predicate is used in one of two ways in linguistics and its subfields. The first defines a predicate as everything in a standard declarative sentence except the subject, and the other views it as just the main content verb or associated predicative expression of a clause. Thus, by the first definition the predicate of the sentence Frank likes cake is likes cake. By the second definition, the predicate of the same sentence is just the content verb likes, whereby Frank and cake are the arguments of this predicate. Differences between these two definitions can lead to confusion. (en)
- 述語（じゅつご、predicate）とは、 1.
* 伝統文法では、ある節の要素のうち、主語でない部分のこと。主語以外の名詞句は述語に含まれる。 2.
* 現代言語学では、節の中心となる動詞とそれを修飾する部分のこと。名詞句は述語に含まれない。 述語が一つである文のことを単文（たんぶん）といい、述語が二つ以上存在する文を複文（ふくぶん）または重文（じゅうぶん）という。複文においてそれぞれの述語を中心としたまとまりが節である。 (ja)
- 서술어(敍述語, predicate)는 주어부와 함께 문장 구성의 기본 골격이 되는 핵심 요소로서, 주어의 동작·상태·성질 따위를 서술하는 말이다. (ko)
- De term gezegde verwijst in de zinsontleding naar hetgeen in een zin over het onderwerp wordt verteld. Het gezegde bevat in principe altijd alle werkwoorden in de hoofdzin of bijzin. Het gezegde wordt soms ook wel werkwoordgroep genoemd. De term "gezegde" is een vertaling van het Latijnse praedicatum (letterlijk: 'dat wat ergens over gezegd wordt'). Er wordt dan ook wel het leenwoord predicaat gebruikt. (nl)
- Orzeczenie – w składni – część zdania, która wyraża czynność podmiotu. Najczęściej jest wyrażone osobową formą czasownika (jest to wtedy tzw. orzeczenie czasownikowe), np. Jego żona biega codziennie. Po długiej, męczącej podróży doszliśmy do celu wyprawy. Orzeczenie wyrażone jednym czasownikiem nosi nazwę orzeczenia prostego. (pl)
- При́судок (від чеськ. přísudek) — головний член речення, пов'язаний координацією з підметом, що виражає дію предмета, названого підметом. Найтиповіша форма присудка — дієслово в особовій формі, що означає дію чи стан суб'єкта, названого підметом.Присудок — головний член двоскладного речення, що характеризує підмет за дією чи ознакою. Присудок відповідає на питання що робить? що зробить ? що з ним робиться? у якому він стані? який він є? хто або що він є? При схематичному аналізі речення графічно позначається підкреслюванням двома рисками. (uk)
- 谓语（英語：predicate）有两种定义： 1.
* 广义：传统语法当中，表示句子中主语以外的部分，与主语呈陈述关系。主语以外的名詞短语也包括在内。 2.
* 狭义：现代语言学中，表示子句中的动词、形容词部分。名词短语不包括在内。 子句只有一个谓语。只有一个谓语的句子与子句无异，称为单句；有两个谓语或以上的句子则称为复句。 (zh)
- Přísudek (z lat. predikát) je základní větný člen přisuzující podmětu nebo samostatně vyjadřující činnost, stav nebo vlastnost, jako například prší ve větě Venku prší, či je zelený ve větě Strom je zelený. Zpravidla je to sloveso v určitém tvaru nebo pomocné (sponové) sloveso se jmenným nebo příslovečným tvarem. (cs)
- Prädikat (von lateinisch praedicatum, Partizip zu praedicare „ausrufen, rühmen“), in der traditionellen Grammatik auch Satzaussage, bezeichnet in der deutschen Grammatik in der Regel den Kernbestandteil in einem Satz, von dem ergänzende Satzteile abhängen (die Satzglieder wie Subjekt, Objekt, Adverbial). Der Begriff Prädikat ist allerdings mehrdeutig, und es sind verschiedene Definitionen im Umlauf. (de)
- Gramatikan, predikatua subjektu bati buruz baieztatzen den zera da. Adibidez, "Arantxak begi urdinak ditu" esatean, "begi urdinak ditu" predikatua da. Epai gramatikalaren beharrezko elementua da, hau da, zentzua izan dezan ezinbestekoa da. Beti forma pertsonaleko aditz batek osatzen du eta predikatuaren nukleo-funtzioa betetzen du (edo kopula, atributu-perpausetan); aditzarekin batera doazen gainerako elementuak aztertzen ari garen perpaus-motaren araberakoak izango dira. Perpaus bakunetan oinarrizko bi predikatu-mota bereiz ditzakegu: (eu)
- El predicado es el conjunto de palabras que se agrupan en torno a uno de los dos núcleos de la oración, el verbo. Es un elemento necesario de la sentencia gramatical, es decir, es indispensable para que la oración tenga sentido. Siempre está formado por un verbo en forma personal y cumple la función de núcleo del predicado (o cópula, en las oraciones atributivas); el resto de los elementos que acompañan al verbo dependerán del tipo de oración que estemos analizando. Podemos distinguir dos tipos básicos de predicados en las oraciones simples: (es)
- En grammaire, le prédicat est une partie de la phrase simple. Sa notion connaît plusieurs interprétations, toutes prenant en compte son rapport avec une autre partie de la phrase simple, le sujet. Selon l’une des interprétations, le prédicat est un syntagme verbal, qu’il soit constitué d’un verbe seul, ou de celui-ci et d’un ou plusieurs éléments qui lui sont subordonnés. Par exemple, dans la phrase Pierre écrit une lettre à sa mère, le prédicat serait toute la partie de la phrase qui suit le sujet Pierre. Dans cette interprétation, dans une phrase isolée comme celle-ci, le prédicat est équivalent, du point de vue logique, à la partie d’une phrase appelée rhème, commentaire ou propos, c’est-à-dire ce qu’on dit du sujet, qui est, dans ce cas, le thème, c’est-à-dire ce dont on parle. (fr)
- Il predicato (dalla lingua latina praedicatum, "ciò che viene affermato") è un elemento della frase (una parola o un gruppo di parole) o una frase elementare che può costituire insieme al soggetto una frase completa, fornendo al soggetto stesso il significato logico della sua esistenza nella frase. In italiano il predicato è per lo più un sintagma composto da un verbo o un verbo servile unito a un aggettivo o a un avverbio. Il predicato può essere un gruppo di parole comprensivo (io sono felice) o racchiudere altri elementi della frase (io ti ho visitato). (it)
- Na gramática, o predicado é um dos termos essenciais da oração, juntamente com o sujeito. Define-se o predicado como tudo aquilo que se diz ou o que se declara sobre o sujeito, ou tudo aquilo que se informa sobre o sujeito, que é o termo com o qual verbo concorda. Quando é um caso de oração sem sujeito, o verbo do predicado fica na forma impessoal, 3ª pessoa do singular. O núcleo do predicado pode ser um verbo significativo, um nome ou ambos. Há verbos que expressam ação (chamados de significativos). São eles: (pt)
- Сказу́емое — главный член предложения, которым бывает глагол, связанный с подлежащим и отвечающий на вопросы: что делает предмет (или лицо)?,что будет делать?(лицо) что сделает? что с ним происходит?, каков он?, что он такое?, кто он такой? и др. Сказуемое обозначает действие или состояние предметов, лиц, действий, которыми выражено подлежащее. От глагола-сказуемого нельзя поставить вопрос к определению, поэтому сочетания типа «стояла готовая», «сижу больной» представляют собой один член предложения - сказуемое (а не сказуемое и определение). (ru)
- Predikat är en satsdel som normalt utgörs av eller innehåller satsens finita verb, till exempel fiskade i Erik fiskade. Därmed är predikatet också den mest centrala och mest obligatoriska satsdelen. En fullständig och avslutad mening kan bestå av endast ett predikat, till exempel uppmaningen Ät!, eller det italienska Piove (Det regnar). I språk med subjektstvång (till exempel svenskan) måste dock en grammatiskt korrekt sats oftast – om man bortser från imperativsatser – innehålla både subjekt och predikat. Om predikatet är en flerordskonstruktion finns följande möjligheter. (sv)
|
