| dbo:abstract
|
- L'iconòstasi és un mur d'icones i pintures religioses que separa la nau del santuari o presbiteri en les esglésies cristianes de ritu bizantí, particularment les de tradició ortodoxa. La paraula prové del grec εἰκονοστάσι (-ον) (eikonostási (-a)), encara d'ús comú a Grècia i Xipre, que vol dir "icona en peu". Arquitectònicament, l'iconostàsi és una evolució del bizantí, en un procés completat el segle xv. (ca)
- Ikonostas je dřevěná nebo mramorová stěna s průchody, která v pravoslavných a řeckokatolických chrámech odděluje presbyterium od lodi (tedy nejsvatější, oltářní prostor chrámu od prostoru pro laiky) a na níž jsou podle závazného systému v několika řadách upevňovány ikony. Na samém vrcholu ikonostasu je umístěn kříž. (cs)
- Die Ikonostase (auch Ikonostasis oder (der) Ikonostas; griechisch εἰκονοστάσιον, von εἰκών, ἡ, ikón, „das Bild, welches einem Gegenstande gleicht, Ebenbild“ und στάσις, daraus στάση „Stand“ oder „Ständer“) ist eine mit Ikonen geschmückte Wand mit drei Türen, die in orthodoxen Kirchenbauten zwischen dem inneren Kirchenschiff und dem Altarraum (Bema) steht. Ikonostasen haben sich aus den frühchristlichen Templonanlagen entwickelt. Sie gehören zur Tradition der Ostkirchen. (de)
- Το εικονοστάσιο ή τέμπλο είναι ένα αρχιτεκτονικό κατασκεύασμα, το οποίο χωρίζει τον κυρίως ναό από το Ιερό Βήμα. (el)
- Ikonostazo aŭ ikonosepto estas septo en ortodoksa aŭ orienta katolika preĝejo, kiu apartigas la sanktejon kun la altaro disde la navo. Ĝi estas ofte skulptita el ligno kaj ornamita per ikonoj. Ikonostazo kutime estas pli alta ol personoj, sed ne tuŝas la plafonon, tiel ke la voĉo de la pastro estas aŭdebla en la navo. En ikonostazo estas tri pordoj:
* La reĝa pordo estas centre en la ikonostazo. Ĝi havas du alojn kaj portas bildojn de Maria, la arĥianĝelo Gabrielo kaj la evangelistoj. Super la pordo estas ikono pri Jesuo Kristo kiel mondreganto aŭ pri la lasta vespermanĝo, supre de ĝi la "granda ikono" pri la patrono aŭ festo, al kiu estas dediĉita la preĝejo.
* La norda pordo situas, vidate de la navo, maldekstre en la ikonostazo. Kutime ĝin ornamas bildo de la arĥianĝelo Mikaelo.
* La suda pordo situas dekstre en la ikonostazo. Kutime ĝin ornamas bildo de la arĥianĝelo Gabriel. (eo)
- Ikonostasi bat (grezierazko εἰκονοστάσι(-ον), eikonostási(-on), "ikono tokia") erlijiozko margolan eta ikonoz osatutako horma da, eliza batean nabea eta santutegia banatzen dituena. Bizantziar errituko elizetan erabiltzen da, batez ere Eliza Ortodoxoan. Aldarea eta eukaristiaren ospakizuna ezkutatzen ditu elizan bildu direnengandik, eta ikono sorta erakutsi ordena jakin bat jarraituz. (eu)
- In Eastern Christianity, an iconostasis (Greek: εἰκονοστάσιον) is a wall of icons and religious paintings, separating the nave from the sanctuary in a church. Iconostasis also refers to a portable icon stand that can be placed anywhere within a church. The iconostasis evolved from the Byzantine templon, a process complete by the 15th century. A direct comparison for the function of the main iconostasis can be made to the layout of the great Temple in Jerusalem. That Temple was designed with three parts. The holiest and inner-most portion was that where the Ark of the Covenant was kept. This portion, the Holy of Holies, was separated from the second larger part of the building's interior by a curtain, the "veil of the temple". Only the High Priest was allowed to enter the Holy of Holies. The third part was the entrance court. This architectural tradition for the two main parts can be seen carried forward in Christian churches and is still most demonstratively present in Eastern Orthodox churches where the iconostasis divides the altar, the Holy of Holies where the Eucharist is performed – the manifestation of the New Covenant – from the larger portion of the church accessible to the faithful. In the Eastern Orthodox tradition only men can enter the altar portion behind the iconostasis. However one will see women serving behind the iconostasis at female monasteries. The word comes from the Greek εἰκονοστάσι(-ον) (eikonostási(-on), still in common use in Greece and Cyprus), which means "icon stand". (en)
- El iconostasio es una pared que va desde la parte septentrional (norte) a la meridional (sur) en un templo ortodoxo, separando el santuario (situado al este) de la nave, parte central del templo. En el iconostasio, en un orden específico, se colocan los iconos, hecho que le ha dado su nombre, pues la palabra proviene del griego εἰκονοστάσιον (eiconostásion), que significa ‘exposición de iconos’. En el iconostasio hay tres puertas, que se abren o cierran en determinados momentos de la liturgia. La puerta central, con dos hojas, recibe el nombre de puerta santa, y está prohibido que entre por ella nadie que no sea clérigo. A la derecha se encuentra la puerta meridional, llamada también puerta diaconal, y a la izquierda la puerta septentrional. (es)
- Dalam Gereja Timur (Ortodoks dan sebagian Gereja Katolik Timur), Ikonostasis merupakan sebuah dinding yang berisi ikon dan lukisan keagamaan dan merupakan pemisah antara panti umat dengan panti imam dalam sebuah gereja. Ikonostasis juga dapat merujuk pada stan ikon yang dapat diletakkan di bagian mana saja dalam gereja. Kata Ikonostasis berasal dari bahasa Yunani εἰκονοστάσι(-ον) (eikonostási(-on), masih sering dituturkan di Yunani dan Siprus) yang berarti "stan ikon". (in)
- Une iconostase (du grec ancien : εἰκονοστάσιον, eikonostasion : « images dressées ») est une cloison, de bois ou de pierre, qui, dans les églises de rite byzantin, particulièrement orthodoxes, sépare les lieux où se tient le clergé célébrant (sanctuaire, prothèse et diaconicum) du reste de l'église où se tiennent le chœur, le clergé non célébrant et les fidèles. Elle cache les célébrants aux regards de l'assemblée pour présenter à leur place des icônes, selon un programme précis. Une iconostase est en général considérée comme une porte vers le monde divin. L'iconostase est différente du jubé, qui sert à séparer le chœur de la nef dans une église catholique. Le jubé n'est pas revêtu d'icônes et il sert d'ambon, de tribune, pour les lecteurs de l'épître et de l'évangile. (fr)
- イコノスタシス（iconostasis、「聖障（せいしょう）」と訳される）とは聖所（せいじょ・内陣）と至聖所（しせいじょ）を区切る、イコンで覆われた壁である。正教会と東方諸教会の聖堂で用いられる。日本正教会ではロシア語の"иконостас"（イコノスタス）に準拠し「イコノスタス」と呼ばれる事が多いが、ギリシャ語（εικονοστάσιο）・英語（iconostasis）に由来する「イコノスタシス」の表記も用いられる。 (ja)
- L'iconòstasi (AFI: /iko'nɔstazi/ o /ikonos'tazi/; dal greco eikonostasion, eikonostasis, "posto delle immagini", da eikon, immagine, e stasi "posizione"; cioè "posizione delle immagini"), anche chiamato tramezzo in Occidente, è una parete divisoria decorata con icone che separa la navata delle chiese di rito orientale (ortodosse e cattoliche) dal Bema (santuario) dove viene celebrata l'Eucaristia. (it)
- Een iconostase is een wand samengesteld uit iconen in de orthodoxe kerken. De altaarruimte wordt door deze iconostase afgeschermd voor de blikken van de gewone gelovigen. De altaarruimte, het "allerheiligste", mag enkel door de priester, diaken en altaardienaar worden betreden. In de westerse kerk kent de iconostase zijn pendant in de communiebank, het doksaal en het koorhek. (nl)
- Ikonostas (gr. eikonostasion, eikonostasis (od: eikón „obraz”, stásis „postawienie” ew. histemi „miejsce”); cs. ikonostaw lub obrazostav) – we wschodnich Kościołach chrześcijańskich tradycji bizantyńskiej ozdobna, wykonana z kamienia, drewna lub metalu, pokryta ikonami przegroda we wnętrzu cerkwi, która znajduje się między miejscem ołtarzowym (swiatłyszcze, sanktuarium, prezbiterium), a nawą (naos) przeznaczoną dla wiernych. Innym greckim określeniem jest templo. Ikonostas wywodzi się od templonu świątyń bizantyńskich. W starożytności elementem rozdzielającym główną nawę od prezbiterium była niewysoka, kamienna, marmurowa lub ażurowa barierka z bramką i kolumienkami, które u góry były łączone architrawem. Na takiej przegrodzie zawieszano wyobrażenia świętych i tkaniny dekoracyjne. Swoje kanoniczne formy jako uporządkowany zbiór obrazów (tak zwany ikonostas wysoki) umieszczonych na przegrodzie ołtarzowej ikonostas zyskał w XIV-XV wieku na Rusi. Z Rusi taka konstrukcja przeniknęła na Athos, skąd upowszechniła się na terenach dawnego Cesarstwa Bizantyńskiego, w Grecji oraz na pozostałym obszarze na Bałkanów. Ikonostas całkowicie różnicuje kościół grecki od rzymskiego pod względem układu wnętrza. Według nauki Cerkwi prawosławnej sanktuarium jest symbolem nieba, miejsca szczególnego przebywania Boga. Tam kapłan sprawuje Boską Liturgię, tam znajduje się tabernakulum (cs. darochranitielnica). Ikonostas wprowadza wiernych w mistykę wydarzeń dziejących się w miejscu ołtarzowym. Wierni mogą spoglądać na wizerunki świętych i proroków w celu lepszego zrozumienia Liturgii, zgodnie z poglądem, że człowiek nie jest w stanie pojąć rozumem dziejących się tam wydarzeń. Ikonostas obrazuje Niebo, którego namiastką staje się Sanktuarium. (pl)
- Иконоста́с (ср.-греч. εἰκονοστάσιον) — алтарная перегородка, более или менее сплошная, от северной до южной стен храма, состоящая из одного или нескольких рядов упорядоченно размещённых икон, отделяющая в византийском обряде алтарь от остального храмового помещения. (ru)
- Iconóstase ou iconostásio (do grego antigo tardio εικονοστάσιον, transl. eikonostásion, pelo grego medieval εικονὀστασις, transl. eikonóstasis ), nas igrejas cristãs do Oriente, é uma divisória ou biombo, encimado por uma arquitrave, que separa a nave, onde ficam os fiéis, do santuário, reservado ao clero. Decorado com imagens pictóricas dos santos (ícones), sustenta, normalmente, uma fileira de estátuas na trave superior. É um desenvolvimento muito particular do altar sagrado, com elementos oriundos do judaísmo, característico da arquitetura religiosa oriental. (pt)
- En ikonostas (av grek. ikon och stasis ’ställande’) är en skärmliknande vägg som är täckt med ikoner och placerad mellan koret och församlingen i en ortodox kyrka. Koret kallas för bema. Genom ikonostasen leder tre portar (det finns också ikonostas med fem portar). Den mellersta, den kungliga porten, leder fram till altaret och är den förnämsta. Den högra leder till en sakristia, kallad diakonikon, och den vänstra leder till prothesis, ett litet rum, där nattvardsgåvorna tillreds inför gudstjänsten. (sv)
- 在東方基督教裡，聖幛 (聖像壁、聖像屏或稱聖屏風) 是指教堂裡分隔與聖殿的一道牆壁，上面繪有聖像及宗教繪畫，又可指放置在教堂裡任何位置的可移動聖像圖畫。聖幛演變自拜占庭式建築的（Templon）。 聖幛一詞源自希臘語「εἰκονοστάσι」、「eikonostási」，這詞語仍在希臘及塞浦路斯通用，意指「聖像站立」。 (zh)
- Іконоста́с (іконостав, грец. — образ і місце) — стіна з ікон у храмі східного (візантійського) обряду, яка відокремлює вівтар від центральної частини церкви. Має «царські» та двоє бічних «дияконських» дверей (воріт). Іконостас стоїть на підвищенні — солеї, за «царськими» воротами має завісу. Символізує межу між небом і землею, оскільки вівтарна частина вважається пам'яткою Христу, конха — небосхилом, амвон — каменем перед гробницею Ісуса. Ще у Візантії IV–VI століть з'явилися мармурові парапети, що відокремлювали вівтарну частину, в VII столітті вони поступилися місцем . Однак перегороджувати цілісний інтер'єр храму візантійці вважали недоречним. І тільки у XIV столітті в церквах східних слов'ян виникла багатоярусна стіна з іконами. Колони перетворились у 12 пілястр (символ 12 «стовпів» Церкви — апостолів), поперечні тяги — у (дерев'яний брус вівтарної перегородки для встановлення ікон). (uk)
|
| rdfs:comment
|
- L'iconòstasi és un mur d'icones i pintures religioses que separa la nau del santuari o presbiteri en les esglésies cristianes de ritu bizantí, particularment les de tradició ortodoxa. La paraula prové del grec εἰκονοστάσι (-ον) (eikonostási (-a)), encara d'ús comú a Grècia i Xipre, que vol dir "icona en peu". Arquitectònicament, l'iconostàsi és una evolució del bizantí, en un procés completat el segle xv. (ca)
- Ikonostas je dřevěná nebo mramorová stěna s průchody, která v pravoslavných a řeckokatolických chrámech odděluje presbyterium od lodi (tedy nejsvatější, oltářní prostor chrámu od prostoru pro laiky) a na níž jsou podle závazného systému v několika řadách upevňovány ikony. Na samém vrcholu ikonostasu je umístěn kříž. (cs)
- Die Ikonostase (auch Ikonostasis oder (der) Ikonostas; griechisch εἰκονοστάσιον, von εἰκών, ἡ, ikón, „das Bild, welches einem Gegenstande gleicht, Ebenbild“ und στάσις, daraus στάση „Stand“ oder „Ständer“) ist eine mit Ikonen geschmückte Wand mit drei Türen, die in orthodoxen Kirchenbauten zwischen dem inneren Kirchenschiff und dem Altarraum (Bema) steht. Ikonostasen haben sich aus den frühchristlichen Templonanlagen entwickelt. Sie gehören zur Tradition der Ostkirchen. (de)
- Το εικονοστάσιο ή τέμπλο είναι ένα αρχιτεκτονικό κατασκεύασμα, το οποίο χωρίζει τον κυρίως ναό από το Ιερό Βήμα. (el)
- Ikonostasi bat (grezierazko εἰκονοστάσι(-ον), eikonostási(-on), "ikono tokia") erlijiozko margolan eta ikonoz osatutako horma da, eliza batean nabea eta santutegia banatzen dituena. Bizantziar errituko elizetan erabiltzen da, batez ere Eliza Ortodoxoan. Aldarea eta eukaristiaren ospakizuna ezkutatzen ditu elizan bildu direnengandik, eta ikono sorta erakutsi ordena jakin bat jarraituz. (eu)
- Dalam Gereja Timur (Ortodoks dan sebagian Gereja Katolik Timur), Ikonostasis merupakan sebuah dinding yang berisi ikon dan lukisan keagamaan dan merupakan pemisah antara panti umat dengan panti imam dalam sebuah gereja. Ikonostasis juga dapat merujuk pada stan ikon yang dapat diletakkan di bagian mana saja dalam gereja. Kata Ikonostasis berasal dari bahasa Yunani εἰκονοστάσι(-ον) (eikonostási(-on), masih sering dituturkan di Yunani dan Siprus) yang berarti "stan ikon". (in)
- イコノスタシス（iconostasis、「聖障（せいしょう）」と訳される）とは聖所（せいじょ・内陣）と至聖所（しせいじょ）を区切る、イコンで覆われた壁である。正教会と東方諸教会の聖堂で用いられる。日本正教会ではロシア語の"иконостас"（イコノスタス）に準拠し「イコノスタス」と呼ばれる事が多いが、ギリシャ語（εικονοστάσιο）・英語（iconostasis）に由来する「イコノスタシス」の表記も用いられる。 (ja)
- L'iconòstasi (AFI: /iko'nɔstazi/ o /ikonos'tazi/; dal greco eikonostasion, eikonostasis, "posto delle immagini", da eikon, immagine, e stasi "posizione"; cioè "posizione delle immagini"), anche chiamato tramezzo in Occidente, è una parete divisoria decorata con icone che separa la navata delle chiese di rito orientale (ortodosse e cattoliche) dal Bema (santuario) dove viene celebrata l'Eucaristia. (it)
- Een iconostase is een wand samengesteld uit iconen in de orthodoxe kerken. De altaarruimte wordt door deze iconostase afgeschermd voor de blikken van de gewone gelovigen. De altaarruimte, het "allerheiligste", mag enkel door de priester, diaken en altaardienaar worden betreden. In de westerse kerk kent de iconostase zijn pendant in de communiebank, het doksaal en het koorhek. (nl)
- Иконоста́с (ср.-греч. εἰκονοστάσιον) — алтарная перегородка, более или менее сплошная, от северной до южной стен храма, состоящая из одного или нескольких рядов упорядоченно размещённых икон, отделяющая в византийском обряде алтарь от остального храмового помещения. (ru)
- Iconóstase ou iconostásio (do grego antigo tardio εικονοστάσιον, transl. eikonostásion, pelo grego medieval εικονὀστασις, transl. eikonóstasis ), nas igrejas cristãs do Oriente, é uma divisória ou biombo, encimado por uma arquitrave, que separa a nave, onde ficam os fiéis, do santuário, reservado ao clero. Decorado com imagens pictóricas dos santos (ícones), sustenta, normalmente, uma fileira de estátuas na trave superior. É um desenvolvimento muito particular do altar sagrado, com elementos oriundos do judaísmo, característico da arquitetura religiosa oriental. (pt)
- En ikonostas (av grek. ikon och stasis ’ställande’) är en skärmliknande vägg som är täckt med ikoner och placerad mellan koret och församlingen i en ortodox kyrka. Koret kallas för bema. Genom ikonostasen leder tre portar (det finns också ikonostas med fem portar). Den mellersta, den kungliga porten, leder fram till altaret och är den förnämsta. Den högra leder till en sakristia, kallad diakonikon, och den vänstra leder till prothesis, ett litet rum, där nattvardsgåvorna tillreds inför gudstjänsten. (sv)
- 在東方基督教裡，聖幛 (聖像壁、聖像屏或稱聖屏風) 是指教堂裡分隔與聖殿的一道牆壁，上面繪有聖像及宗教繪畫，又可指放置在教堂裡任何位置的可移動聖像圖畫。聖幛演變自拜占庭式建築的（Templon）。 聖幛一詞源自希臘語「εἰκονοστάσι」、「eikonostási」，這詞語仍在希臘及塞浦路斯通用，意指「聖像站立」。 (zh)
- Ikonostazo aŭ ikonosepto estas septo en ortodoksa aŭ orienta katolika preĝejo, kiu apartigas la sanktejon kun la altaro disde la navo. Ĝi estas ofte skulptita el ligno kaj ornamita per ikonoj. Ikonostazo kutime estas pli alta ol personoj, sed ne tuŝas la plafonon, tiel ke la voĉo de la pastro estas aŭdebla en la navo. En ikonostazo estas tri pordoj: (eo)
- In Eastern Christianity, an iconostasis (Greek: εἰκονοστάσιον) is a wall of icons and religious paintings, separating the nave from the sanctuary in a church. Iconostasis also refers to a portable icon stand that can be placed anywhere within a church. The iconostasis evolved from the Byzantine templon, a process complete by the 15th century. The word comes from the Greek εἰκονοστάσι(-ον) (eikonostási(-on), still in common use in Greece and Cyprus), which means "icon stand". (en)
- El iconostasio es una pared que va desde la parte septentrional (norte) a la meridional (sur) en un templo ortodoxo, separando el santuario (situado al este) de la nave, parte central del templo. En el iconostasio, en un orden específico, se colocan los iconos, hecho que le ha dado su nombre, pues la palabra proviene del griego εἰκονοστάσιον (eiconostásion), que significa ‘exposición de iconos’. (es)
- Une iconostase (du grec ancien : εἰκονοστάσιον, eikonostasion : « images dressées ») est une cloison, de bois ou de pierre, qui, dans les églises de rite byzantin, particulièrement orthodoxes, sépare les lieux où se tient le clergé célébrant (sanctuaire, prothèse et diaconicum) du reste de l'église où se tiennent le chœur, le clergé non célébrant et les fidèles. Elle cache les célébrants aux regards de l'assemblée pour présenter à leur place des icônes, selon un programme précis. Une iconostase est en général considérée comme une porte vers le monde divin. (fr)
- Ikonostas (gr. eikonostasion, eikonostasis (od: eikón „obraz”, stásis „postawienie” ew. histemi „miejsce”); cs. ikonostaw lub obrazostav) – we wschodnich Kościołach chrześcijańskich tradycji bizantyńskiej ozdobna, wykonana z kamienia, drewna lub metalu, pokryta ikonami przegroda we wnętrzu cerkwi, która znajduje się między miejscem ołtarzowym (swiatłyszcze, sanktuarium, prezbiterium), a nawą (naos) przeznaczoną dla wiernych. Innym greckim określeniem jest templo. (pl)
- Іконоста́с (іконостав, грец. — образ і місце) — стіна з ікон у храмі східного (візантійського) обряду, яка відокремлює вівтар від центральної частини церкви. Має «царські» та двоє бічних «дияконських» дверей (воріт). Іконостас стоїть на підвищенні — солеї, за «царськими» воротами має завісу. Символізує межу між небом і землею, оскільки вівтарна частина вважається пам'яткою Христу, конха — небосхилом, амвон — каменем перед гробницею Ісуса. (uk)
|
