| dbo:abstract
|
- Guillem Durand, Guillem V Durand o Durand el Vell, (Puègmiçon, c. 1230 - Roma, 1 de novembre de 1296), també conegut com a Durand, Durandus, Durant, Duranti o Durantis (de la forma llatina Durandi filius, com a vegades signava), fou un canonista i escriptor litúrgic occità. Anomenat l'Especulador, en llatí "Speculator", per la seva obra "Speculum judiciale", com a eclesiàstic arribà a ser bisbe de Mende, al Comtat de Gavaldà (avui dia Losera. (ca)
- ويليام دوراند (بالفرنسية: Guillaume V Durand) هو عالم عقيدة وقسيس فرنسي، ولد في 1230 في Puimisson في فرنسا، وتوفي في 1 نوفمبر 1296 في روما في إيطاليا. (ar)
- Durandus von Mende OP (* um 1230 in Puimisson; † 1. November 1296 in Rom), auch Wilhelm (Guillaume) Durandus der Ältere oder Wilhelm Durand genannt, war ein französischer Dominikaner, Kanonist und Liturgiker. Von 1286 bis zu seinem Tod war er Bischof von Mende. (de)
- Guillaume Durand, or William Durand (c. 1230 – 1 November 1296), also known as Durandus, Duranti or Durantis, from the Italian form of Durandi filius, as he sometimes signed himself, was a French canonist and liturgical writer, and Bishop of Mende. (en)
- Guillermo Durando, Guillermo V Durando o Durando el Viejo, (Puimisson, c. 1230 – Roma, 1 de noviembre de 1296), también conocido como Durand, Durandus, Durant, Duranti o Durantis, de la forma italiana Durandi filius, como a veces firmaba, fue un canonista y escritor litúrgico francés. Llamado el Especulador, en latín "Speculator", por su obra "Speculum judiciale", como eclesiástico, llegó a ser obispo de Mende en Gévaudan. (es)
- Guillaume Durand, né vers 1230 à Puimisson près de Béziers et mort le 1er novembre 1296, dit le Spéculateur (en latin « Speculator ») en référence à son Speculum judiciale, était un ecclésiastique français. Il fut évêque de Mende en Gévaudan. (fr)
- Guglielmo Durante (francese Guillaume Durand, latino Guilelmus Durandus; Puimisson, 1230 – Roma, 1º novembre 1296) è stato un vescovo cattolico francese. (it)
- William Durandus (Puimisson, ca. 1230 – Rome, 1 november 1296) was een middeleeuws liturgische schrijver. Hij was een theoreticus van het kerkelijk recht in de tijd van de hooggotiek. Durandus studeerde rechten in Bologna en gaf nadien zelf les in Modena. Paus Clemens IV verzocht hem naar Rome te komen, maakte hem onderdeken en gaf hem de titel van het domheerschap bij Beauvais en Chartres. Daarna werd Durandus bij de pauselijke curie gevoegd als auditor generalis causarum sacri palattii. Als de secretaris van paus Gregorius X vergezelde hij hem tot aan het tweede concilie van Lyon in 1276, waar hij, als zijn secretaris, zijn nota’s optekende. In 1279 werd hij verkozen tot kardinaal van Chartres en ongeveer gelijktijdig ging hij naar Romagna om er pauselijk gouverneur te worden. Hij slaagde erin de opstand te onderdrukken onder . Hierbij verwoestte hij het kasteel della Ripa en stichtte er de stad Urbino. Deze slag gaf hem in 1286 de promotie tot bisschop door het kapittel van Mende. Inmiddels was zijn bisdom onder het beheer van zijn neef, William Durandus de jongere. Eveneens in 1286 bracht hij zijn werk Rationale divinorum officiorum uit. De acht boeken omvatten een gedetailleerd overzicht van de wetten, ceremonies, gewoontes en mystieke interpretaties van de Romeinse rituelen. Boek 1, in 1843 vertaald als “The Symbolism Of Churches And Church Ornaments” door J.M. Neale en B. Webb, gaat over de symbolen van de kerk zelf en zijn verschillende delen. “Rationale” is het meest complete middeleeuwse werk in zijn soort. Nu nog is het de standaard als het aankomt op de rituelen, kledij en symboliek uit de dertiende eeuw. Andere werken van zijn hand zijn onder meer Speculum Legatorium wat achteraf uitgebreid werd naar Speculum Judiciale, een werk over de kerkelijke rechten van legaten en de vormen van kerkelijke processen. In 1295 verbleef hij opnieuw in Italië als gouverneur van Romagna en , waar de weer in opstand kwamen. Hier kreeg hij een aanbod van de paus om te worden, maar wees dit aanbod af. Kort daarna kwam hij naar Rome waar hij stierf. Hij werd begraven in de in Rome, waar een soort ‘kruisweg’ zijn levensverhaal vertelt en een lijst van zijn werken weergeeft. (nl)
- Guilherme Durando (sinonímia: Guillaume V Durand, Guilherme Durand, William Durand, Guglielmo Durand, Wilhelmus Durantis) (* 1230 - † Roma, 1 de Novembro de 1296), foi humanista e eclesiástico francês, tendo sido nomeado em 24 de Abril de 1285 Bispo de Mende, em Gévaudan, é também autor da obra Speculum judiciale (Espelho judicial). (pt)
- Guillaume Durand znany również pod nazwiskiem Durandus, Duranti oraz Durantis, natomiast u Niemców występuje pod imieniem Wilhelm (ur. ok. 1230 w Puimisson w diecezji Béziers, zm. 1 listopada 1296 w Rzymie) – Francuz, biskup w Mende, specjalista od prawa kanonicznego i cywilnego, liturgista, prozelita. Miał przydomek Speculator od swojej najbardziej znanej pracy prawniczej Speculum judiciale. Pochodził ze szlacheckiej rodziny osiadłej w Langwedocji. Po początkowych naukach pobieranych w Béziers, przeniósł się do Lyonu, gdzie pod opieką Henriego de Suse ukończył gimnazjum. Już od 1251 roku był kanonikiem w Maguelone. Później, w okresie uniwersyteckim źródłem jego dochodu było uposażenie kanonika z Beauvais i z Narbonne.Prawo studiował w Bolonii u Bernardusa (z) Parmy (zm. 1266) oraz u Henricusa de Segusio. Doktorat uzyskał około 1255 roku, po czym przeniósł się do Modeny. Na tamtejszej uczelni, wykładając prawo kanoniczne, zyskał duże uznanie. Został mianowany kapelanem apostolskim i spowiednikiem (cappellanus et subdiaconus domini pape) Klemensa IV, w związku z tym przeniósł się do Rzymu.Obok papieża Grzegorza X, jako sekretarz, zasiadał w 1274 r. podczas soboru w Lyonie, w efekcie powstało Commentarius w concilium ... i kilka innych, drobniejszych prac. Za lepszego sprawozdawcę z soboru uważa się jednak nie Durandusa, lecz Garsiasa Hispanusa.Dla Grzegorza X i paru następnych papieży zarządzał patrymonium św. Piotra (był gubernatorem zarządcą państwa kościelnego). Z tej racji, w imieniu papieża Mikołaja III, w roku 1278 przyjmował hołd od Romanii. Od tegoż papieża dostał nominację na dziekana Chartres, jednak pod warunkiem, że przeniesie się tam i zostanie kapłanem. Miał tam być współpracownikiem papieskiego bratanka, kardynała Latinusa Malabranca. Z tą nominacją dostał pod zarząd jako legat Romanię i Toskanię, obie prowincje od 1274 roku były ogarnięte wojną domową.W 1281 został zwolniony z obowiązku objęcia Chartres i mógł dalej pozostać we Włoszech. Papież Marcin IV mianował go w 1281 roku wikarym, a w 1283 tymczasowym gubernatorem Romanii i Toskanii (miasta Ankona, Bolonia, Urbino). Środkami dyplomatycznymi i orężem obronił papieskie tereny przed zakusami prowadzących między sobą wojnę stronnictwami gwelfów (częściowo propapiescy) i gibelinów. Papież Honoriusz IV docenił te dokonania i pozostawił Durandusa przy sobie, pomimo iż z Francji doszły wieści o jego szansach wyboru na biskupa Mende. Stanowisko biskupa w Mende nie było obsadzone od 1278 r. Do jego objęcia jednak Durand nie miał potrzebnych tytułów i święceń. Mimo to 24 kwietnia 1285 r. kapituła katedry w Mende mianowała go biskupem. W lecie 1286 r. we Włoszech uzyskał konsekrację na biskupa. Mimo że na swoje dotychczasowe stanowisko miał już następcę, nadal pozostawał na miejscu w Bolonii. Ingres w Mende nastąpił dopiero 14 lipca 1291 roku.W 1295 r. papież Bonifacy VIII wezwał go na arcybiskupstwo do Rawenny. Durand odmówił, mimo to nie popadł w niełaskę. We wrześniu zgodził się w imieniu papieża wymusić posłuszeństwo we wcześniej zarządzanych przez siebie prowincjach (Romanii i Marchii Ankony). Jego wysiłki w tym względzie nie dały rezultatu. Prawdopodobnie zachorował, bowiem 6 października 1295 r. spisał swój testament. Wyjechał do Rzymu i nieco ponad rok później, 1 listopada 1296 r. zmarł. Został pochowany w Rzymie, w krypcie kościoła Sainte-Marie-de-la-Minerve. W treści inskrypcji na płycie nagrobnej jest przydomek comes belliger dla upamiętnienia jego udziału w wojnach o ziemie Państwa Kościelnego. Na stanowisku biskupa w Mende zastąpił go bratanek, również Guillaume Durand. Założył on w Mende szkołę dla księży pod wezwaniem Wszystkich Świętych, upamiętniając w ten sposób wuja (od daty jego śmierci). (pl)
- Guillaume Durand, född omkring 1237, död 1296, var en fransk rättslärd och liturgisk författare. Durands mest berömda verk är Rationale divinorum officiorum (1459), som utförligt behandlar romersk-katolsk ritual, den rituella symboliken, klädedräkten med mera. Av hans övriga skrifter märks arbeten i kanonisk rätt. (sv)
|
| rdfs:comment
|
- Guillem Durand, Guillem V Durand o Durand el Vell, (Puègmiçon, c. 1230 - Roma, 1 de novembre de 1296), també conegut com a Durand, Durandus, Durant, Duranti o Durantis (de la forma llatina Durandi filius, com a vegades signava), fou un canonista i escriptor litúrgic occità. Anomenat l'Especulador, en llatí "Speculator", per la seva obra "Speculum judiciale", com a eclesiàstic arribà a ser bisbe de Mende, al Comtat de Gavaldà (avui dia Losera. (ca)
- ويليام دوراند (بالفرنسية: Guillaume V Durand) هو عالم عقيدة وقسيس فرنسي، ولد في 1230 في Puimisson في فرنسا، وتوفي في 1 نوفمبر 1296 في روما في إيطاليا. (ar)
- Durandus von Mende OP (* um 1230 in Puimisson; † 1. November 1296 in Rom), auch Wilhelm (Guillaume) Durandus der Ältere oder Wilhelm Durand genannt, war ein französischer Dominikaner, Kanonist und Liturgiker. Von 1286 bis zu seinem Tod war er Bischof von Mende. (de)
- Guillaume Durand, or William Durand (c. 1230 – 1 November 1296), also known as Durandus, Duranti or Durantis, from the Italian form of Durandi filius, as he sometimes signed himself, was a French canonist and liturgical writer, and Bishop of Mende. (en)
- Guillermo Durando, Guillermo V Durando o Durando el Viejo, (Puimisson, c. 1230 – Roma, 1 de noviembre de 1296), también conocido como Durand, Durandus, Durant, Duranti o Durantis, de la forma italiana Durandi filius, como a veces firmaba, fue un canonista y escritor litúrgico francés. Llamado el Especulador, en latín "Speculator", por su obra "Speculum judiciale", como eclesiástico, llegó a ser obispo de Mende en Gévaudan. (es)
- Guillaume Durand, né vers 1230 à Puimisson près de Béziers et mort le 1er novembre 1296, dit le Spéculateur (en latin « Speculator ») en référence à son Speculum judiciale, était un ecclésiastique français. Il fut évêque de Mende en Gévaudan. (fr)
- Guglielmo Durante (francese Guillaume Durand, latino Guilelmus Durandus; Puimisson, 1230 – Roma, 1º novembre 1296) è stato un vescovo cattolico francese. (it)
- Guilherme Durando (sinonímia: Guillaume V Durand, Guilherme Durand, William Durand, Guglielmo Durand, Wilhelmus Durantis) (* 1230 - † Roma, 1 de Novembro de 1296), foi humanista e eclesiástico francês, tendo sido nomeado em 24 de Abril de 1285 Bispo de Mende, em Gévaudan, é também autor da obra Speculum judiciale (Espelho judicial). (pt)
- Guillaume Durand, född omkring 1237, död 1296, var en fransk rättslärd och liturgisk författare. Durands mest berömda verk är Rationale divinorum officiorum (1459), som utförligt behandlar romersk-katolsk ritual, den rituella symboliken, klädedräkten med mera. Av hans övriga skrifter märks arbeten i kanonisk rätt. (sv)
- Guillaume Durand znany również pod nazwiskiem Durandus, Duranti oraz Durantis, natomiast u Niemców występuje pod imieniem Wilhelm (ur. ok. 1230 w Puimisson w diecezji Béziers, zm. 1 listopada 1296 w Rzymie) – Francuz, biskup w Mende, specjalista od prawa kanonicznego i cywilnego, liturgista, prozelita. Miał przydomek Speculator od swojej najbardziej znanej pracy prawniczej Speculum judiciale. (pl)
- William Durandus (Puimisson, ca. 1230 – Rome, 1 november 1296) was een middeleeuws liturgische schrijver. Hij was een theoreticus van het kerkelijk recht in de tijd van de hooggotiek. Durandus studeerde rechten in Bologna en gaf nadien zelf les in Modena. Paus Clemens IV verzocht hem naar Rome te komen, maakte hem onderdeken en gaf hem de titel van het domheerschap bij Beauvais en Chartres. Daarna werd Durandus bij de pauselijke curie gevoegd als auditor generalis causarum sacri palattii. Als de secretaris van paus Gregorius X vergezelde hij hem tot aan het tweede concilie van Lyon in 1276, waar hij, als zijn secretaris, zijn nota’s optekende. In 1279 werd hij verkozen tot kardinaal van Chartres en ongeveer gelijktijdig ging hij naar Romagna om er pauselijk gouverneur te worden. Hij slaagd (nl)
|