Igal
Igal mađ. Igal | |
---|---|
Administrativni podaci | |
Država | Mađarska |
Region | Južna prekodunavska |
Županija | Šomođ |
Srez | Kapošvar |
Stanovništvo | |
Stanovništvo | |
— 2015. | 1.305[1] |
— gustina | 36,8 st./km2 |
Geografske karakteristike | |
Koordinate | 46° 31′ 51″ S; 17° 56′ 19″ I / 46.5308° S; 17.9385° I |
Vremenska zona | UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST) |
Površina | 36,06 km2 |
Poštanski broj | 7275 |
Pozivni broj | (+36) 82 |
Veb-sajt | |
http://www.igal.hu/ |
Igal (mađ. Igal) je grad u Mađarskoj. Igal je grad u okviru županije Šomođ.
Geografija
[uredi | uredi izvor]Lokacija
[uredi | uredi izvor]Igal se nalazi duž puta 6505 koji povezuje Kapošvar sa Santodom, 24 kilometra od Kapošvara i 40 kilometara od Balatona. Put 6503 od Bate do Igala i put 6507 od Kočole do Igala takođe dodiruju teritoriju naselja.
Naselje je okruženo poljima, vinogradima, šumama i brdima. Brdo Šomođ-Tolnaji prolazi duž njegove severne granice, u pravcu istok-zapad, i dostiže svoju najvišu tačku u blizini Igala, na 301 metar visokom brdu Čučoš.
Istorija
[uredi | uredi izvor]Godine 1211. u tapiji je nazvana Igalska vila (Igal villának), a 1272. godine upisana je kao selo. Već 1448. godine postoji dokument u kome se Igalt pominje kao opidum, odnosno kao trgovište. Godine 1462. dobio je pismo privilegije od kralja Matije i dozvolu da četiri puta godišnje održava nacionalni vašar. Godine 1687. u belešci paladina Pala Esterhazija je pisalo da je grad sa pijacom ponovo osvojen od strane Turaka, tada je razvoj naselja zastao i njegovo stanovništvo se smanjilo. U februaru 1707, vojska kuruca Rakocija je ovde pretrpela jedan od svojih najzežih poraza. Godine 1856. epidemija kolere je desetkovala stanovništvo.
Naselje koje se trenutno razvija zahvaljujući termama je grad od 1. jula 2009. godine.
Stanovništvo
[uredi | uredi izvor]Tokom popisa iz 2011. godine, 83,7% stanovnika se izjasnilo kao Mađari, 4,2% kao Nemci, 6% kao Romi i 0,2% kao Rumuni (13,9% se nije izjasnilo).
Verska distribucija je bila sledeća: rimokatolici 56,4%, reformisani 4,9%, luterani 1,5%, grkokatolici 0,1%, bez veroispovesti 10,9% (25,1% se nije izjasnilo).[2]