Waldemar Fornalik

Waldemar Fornalik

Waldemar Fornalik (2012)
Pełne imię i nazwisko	Waldemar Józef Fornalik
Data i miejsce urodzenia	11 kwietnia 1963 Myślenice
Wzrost	173 cm
Pozycja	stoper (środkowy obrońca), defensywny pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1974–1983 Ruch Chorzów
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1983–1994 Ruch Chorzów 233 (4[1])
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1993 Polska B
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1993–1994 Ruch Chorzów (grający asystent) 1994–1995 Górnik Zabrze (asystent) 1995–1996 Polonia Bytom (asystent) 1996 Polonia Bytom 1997–1999 Ruch Chorzów (asystent) 1997 Ruch Chorzów (zastępstwo) 2000–2001 Wisła Kraków (asystent) 2001 Górnik Zabrze 2002–2004 Górnik Zabrze 2004–2005 Amica Wronki (asystent) 2005–2006 Odra Wodzisław Śląski 2006–2007 Polonia Warszawa 2008 GKS Bełchatów (ME)[2] 2008–2009 Widzew Łódź 2009–2012 Ruch Chorzów 2012–2013 Polska (selekcjoner) 2014–2017 Ruch Chorzów 2017–2022 Piast Gliwice 2022–2024 Zagłębie Lubin
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Waldemar Józef Fornalik (ur. 11 kwietnia 1963 w Myślenicach) – polski piłkarz i trener piłkarski, w latach 2012–2013 selekcjoner reprezentacji Polski. Obecnie pozostaje bez klubu po zwolnieniu z Zagłębia Lubin.

Podczas swej kariery zawodniczej występował jako obrońca. Jest wychowankiem Ruchu Chorzów, w którym grał przez całą karierę. W I lidze zadebiutował w wieku dwudziestu lat w wyjazdowym meczu ze Stalą Mielec, trener Ruchu Orest Lenczyk wystawił go na pozycji defensywnego pomocnika^[3]. W latach 1983–1994 rozegrał w Ekstraklasie 233 spotkania, zdobywając w nich cztery gole. W 1989 zdobył z Ruchem tytuł mistrza Polski.

Posiada licencję UEFA Pro Licence, uprawnienia trenera I klasy, ukończył Akademię Wychowania Fizycznego im. Jerzego Kukuczki w Katowicach^{[potrzebny przypis]}. Trzykrotnie w plebiscycie tygodnika Piłka Nożna został uznany za trenera roku (2009 (jako trener Widzewa), 2012 (trener Ruchu), 2019 (trener Piasta))^{[potrzebny przypis]}.

Kariera klubowa jako asystent

Był asystentem trenera Ruchu Chorzów w latach 1993-94 (za kadencji Edwarda Lorensa) i 1997-99 (Orest Lenczyk) oraz asystentem w drużynach Górnika Zabrze w latach 1994-95 (Edward Lorens) i Polonii Bytom w latach 1995-96 (Edward Lorens). Krótko był też pierwszym trenerem w bytomskim klubie (07-10.1996). Jako trener zadebiutował w ekstraklasie 18 października 1997, prowadząc zespół Ruchu w meczu z Wisłą Kraków (1:0) podczas nieobecności pierwszego szkoleniowca Niebieskich przebywającego wówczas za granicą^[4]. Następnie był też asystentem Wisły Kraków w latach 2000-01 (Orest Lenczyk)^{[potrzebny przypis]}. Jako asystent pracował też później w Amice Wronki w latach 2004-05 (Maciej Skorża)^{[potrzebny przypis]}.

Pierwszą dłuższą pracą jako I trener była praca w Górniku Zabrze (05-10.2001, 2002-04). Jako trener pracował w Ekstraklasie również w Odrze Wodzisław Śląski (2005-06). W 2005 w Odrze zastąpił na stanowisku pierwszego trenera Franciszka Smudę. (7 lat później, w 2012 zastąpił go również na stanowisku selekcjonera).

W sezonie 2005/06 Odra zajęła szóste miejsce w ekstraklasie. Następnie trenował m.in. Polonię Warszawa (2006-07) i Widzewa Łódź (2008-09). Co ciekawe do dziś są to jedyne kluby spoza Śląska w których pracował on jako I trener. Był też trenerem młodzieżówki oraz rezerw GKS Bełchatów (8.01.2008-30.06.2008), kiedy trenerem pierwszej drużyny był Orest Lenczyk (do 21.03.2008), Jan Złomańczuk (tymczasowo, 21.03.2008-21.05.2008), Paweł Janas (od 21.05.2008)

Ruch Chorzów

27 kwietnia 2009 zastąpił Bogusława Pietrzaka na stanowisku trenera Ruchu Chorzów. W sezonie 2011/2012 zdobył z nim wicemistrzostwo Polski i doprowadził do finału Pucharu Polski. Wśród kibiców chorzowskiej drużyny otrzymał przydomek Waldek King^[5]. 7 maja 2012 roku otrzymał nagrodę trenera sezonu Ekstraklasy^{[potrzebny przypis]}.

10 lipca 2012 został przez Polski Związek Piłki Nożnej wybrany selekcjonerem reprezentacji Polski^[6]. Prowadził ten zespół podczas eliminacji do mistrzostw świata 2014, w których Polska zajęła czwarte miejsce w swojej grupie, nie uzyskując awansu^{[potrzebny przypis]}. 16 października 2013, dzień po przegranym meczu z Anglią (0:2) został odwołany z funkcji selekcjonera^[7]. Pod jego wodzą drużyna narodowa rozegrała osiemnaście spotkań (osiem zwycięstw, cztery remisy, sześć porażek)^{[potrzebny przypis]}.

Powrót do Ruchu Chorzów

7 października 2014 ponownie został I trenerem Ruchu Chorzów, przejmując go od Jána Kociana^[8]. Ponownie odszedł z tego klubu 22 kwietnia 2017^[9] po przegranym meczu z Lechem Poznań (0:3). Zostawił wówczas Ruch na czternastym miejscu z tym samym dorobkiem punktowym, co drużyny będące na miejscach spadkowych^{[potrzebny przypis]}. Ostatecznie w tamtym sezonie Ruch spadł z Ekstraklasy^{[potrzebny przypis]}.

We wrześniu 2017 Waldemar Fornalik zastąpił Dariusza Wdowczyka na stanowisku trenera Piasta Gliwice^{[potrzebny przypis]}. Jego asystentem został jego młodszy brat Tomasz^{[potrzebny przypis]}. W sezonie 2018/19 zdobył z Piastem mistrzostwo Polski^{[potrzebny przypis]}. W Piaście pracował do 27 października 2022^[10].

29 listopada 2022 został trenerem Zagłębia Lubin, podpisał kontakt do 30 czerwca 2024^[11] który został przedłużony do 30 czerwca 2025. Trener zwolniony został 23 września 2024^[12].

Ruch Chorzów

• Wicemistrzostwo Polski: 2011/12
• Finał Pucharu Polski: 2008/09, 2011/12

Piast Gliwice

• Mistrzostwo Polski: 2018/19

Brat Tomasza Fornalika, polskiego piłkarza i trenera^[13].

• Mecze reprezentacji Polski w piłce nożnej mężczyzn prowadzonej przez Waldemara Fornalika

• Waldemar Fornalik w bazie 90minut.pl (pol.)