[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Rudawka guamska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rudawka guamska
Pteropus tokudae[1]
Tate, 1934
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

nietoperze

Podrząd

rudawkokształtne

Nadrodzina

Pteropodoidea

Rodzina

rudawkowate

Podrodzina

Pteropodinae

Plemię

Pteropodini

Rodzaj

rudawka

Gatunek

rudawka guamska

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Rudawka guamska[3] (Pteropus tokudae) – wymarły gatunek ssaka z podrodziny Pteropodinae w obrębie rodziny rudawkowatych (Pteropodidae).

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1934 roku angielsko-amerykański zoolog George Henry Hamilton Tate nadając mu nazwę Pteropus tokudae[4]. Holotyp pochodził z Guam, z Marianów, w Stanach Zjednoczonych[5].

Niezwykle ograniczone dane genetyczne zebrane ze starego okazu znajdującego się w muzeum pozwalają umiejscowić P. tokudae w pobliżu P. pelagicus[6]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[6].

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Pteropus: gr. πτερόπους pteropous „skrzydłostopy”, od πτερον pteron „skrzydło”; πους pous, ποδος podos „stopa”[7].
  • tokudae: dr Mitoshi Tokuda (1906–1975), japoński teriolog, napisał szereg prac naukowych w latach 30. i 40. XX wieku, w tym „A Revised Monograph of the Japanese and Manchou-Korean Muridae” (1941), a także przetłumaczył na język japoński „O powstawaniu gatunkówCharlesa Darwina[8].

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rudawka guamska występowała endemicznie na wyspie Guam, z archipelagu Marianów, należącym do Stanów Zjednoczonych[6].

Status zagrożenia

[edytuj | edytuj kod]

Został zanotowany po raz pierwszy w 1931, opisany naukowo w 1934 roku. Często dzielił siedliska z pokrewnym gatunkiem, Pteropus mariannus. Złapano tylko trzy osobniki, ostatni żywy okaz był samicą złapaną w 1967 roku, a trzecim osobnik zastrzelony przez myśliwych w 1968[2]. Od tamtej pory pomimo szeroko zakrojonych badań terenowyc nie stwierdzono jego wystąpienia[6]. Przyczyną wymarcia najprawdopodobniej były intensywne polowania miejscowej ludności (Czamorro), ale mogło to mieć związek z wprowadzeniem mnangrowca brunatnego (Boiga irregularis)[2][6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Pteropus tokudae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c F.J. Bonaccorso, K. Helgen, A. Allison & G. Wiles, Pteropus tokudae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2021-3 [dostęp 2022-06-11] (ang.).
  3. Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 86. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  4. G.H.H. Tate. Bats from the Pacific islands, including a new fruit bat from Guam. „American Museum novitates”. 713, s. 1, 1934. (ang.). 
  5. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Pteropus tokudae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-06-11].
  6. a b c d e C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 106–114. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  7. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 596, 1904. (ang.). 
  8. B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 415. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).