Richard Mead

Richard Mead

Data i miejsce urodzenia	11 sierpnia 1673 Stepney, Londyn
Data i miejsce śmierci	16 lutego 1754 Londyn
Zawód, zajęcie	Lekarz

Zobacz multimedia związane z tematem: Richard Mead

Richard Mead (ur. 11 sierpnia 1673 w Stepney, zm. 16 lutego 1754 w Londynie) – angielski lekarz. Jego praca o występowaniu chorób zakaźnych i ich zapobieganiu, A Short Discourse concerning Pestilential Contagion, and the Method to be used to prevent it, wydana w 1720 roku, ma historyczną wartość dla zrozumienia mechanizmów chorób zakaźnych^[1].

Richard Mead urodził się w londyńskiej dzielnicy Stepney. Był jedenastym (z trzynastu) dzieci duchownego Matthew Meada (1630–1699)^[2]. Początkowe nauczanie pobierał w domu, u ojca i u prywatnych nauczycieli^[3]. W 1689 roku wstąpił na uniwersytet w Utrechcie, gdzie studiował literaturę klasyczną pod kierunkiem Johanna Graeviusa(inne języki). W 1692 roku przeniósł się na studia medyczne do uniwersytetu w Lejdzie^[3]. Tam uczęszczał na wykłady Paula Hermanna(inne języki) i Archibalda Pitcairne'a. W 1695 przeniósł się do Uniwersytetu Padewskiego, gdzie 16 sierpnia tego samego roku uzyskał doktorat z filozofii i medycyny^[4].

Był kolekcjonerem malarstwa, rzadkich ksiąg, drogich kamieni i preparatów zoologicznych. Okazy te udostępniał do celów badawczych w bibliotece swojego domu przy zbiegu ulic Great Ormond Street i Powis Place w Bloomsbury, dzielnicy Londynu^[5]. W tym miejscu umiejscowiony został później szpital dziecięcy Great Ormond Street Hospital(inne języki)^[6].

Mead pobierał od ludzi zamożnych wysokie honoraria, osoby biedne leczył za darmo. Jego roczny dochód oceniano na 7 tysięcy funtów szterlingów^[6][a]. Zachował się katalog jego kolekcji, która została sprzedana na aukcji 11 marca 1755 i dniach następnych^[7]. Kolekcję tę sprzedano za sumę 10 550 funtów i 17 szylingów (obecnie około 2 200 000 dolarów amerykańskich)^[8][9].

Wiejska posiadłość Meada znajdowała się w Old Windsor w hrabstwie Berkshire. Mead został pochowany w Temple Church w Londynie, jego pomnik znajduje się w Opactwie Westminsterskim, popiersie wykonał Peter Scheeremaker.

Mead był dwukrotnie żonaty, z pierwszą żoną miał dziesięcioro dzieci, z których troje dożyło wieku dojrzałego^[10].

Po ukończeniu studiów, Mead powrócił w 1696 roku do Londynu, gdzie rozpoczął udaną praktykę lekarską. Jego pacjentami byli m.in. królowa Anna i Isaac Newton^[6]. W roku 1727 został lekarzem króla Jerzego II, którego leczył już wcześniej, gdy ten był księciem Walii^[11].

W 1703 został przyjęty do Royal Society, w 1706 został wybrany do Rady Towarzystwa, a w 1717 roku został jego wiceprezydentem^[12].

Pracę w szpitalu św. Tomasza w Londynie rozpoczął 5 maja 1703 roku. Członkiem Royal College of Physicians(inne języki) został jednak dopiero 25 czerwca 1708 roku, po uprzednim otrzymaniu, 4 grudnia 1707 roku dyplomu lekarza na Uniwersytecie w Oxfordzie. Osoby studiujące medycynę za granicą nie mogły bowiem zostać przyjęte do Towarzystwa^[3].

Mead był bardzo zainteresowany anatomią. Od 1711 roku był przez cztery lata wykładowcą anatomii w Towarzystwie Cyrulików i Chirurgów^[11].

Mead przyjaźnił się z Dr Johnem Radcliffem(inne języki)John Radcliffe, który był uznany za największy autorytet medyczny w kraju^[13]. Po śmierci Radcliffa w 1714 roku Mead przejął tę rolę i jego pacjentów, i symboliczną laskę ze szczerozłotą rękojeścią^[14].

W zakresie psychiatrii prezentował przekonanie, że tak zwane opętanie przez demony było przejawem jednej z chorób psychicznych. Wyraził to w książce: Medica Sacra: komentarz o najważniejszych chorobach wspomnianych w Biblii^[15].

Mead brał udział w utworzeniu szpitala dziecięcego Foundling Hospital^[6], był jednym z jego dyrektorów i doradców. Foundling Hospital był raczej przytułkiem dla opuszczonych dzieci niż szpitalem w dzisiejszym rozumieniu. Jednak dzięki staraniom Meada wyposażony został w izbę chorych i aptekę.

Mead był wolnomularzem, nie wiadomo jednak, do jakiej należał loży^[16].

• 1702 Pierwszą publikacją Meada była wydana w 1702 roku książka o naturze trucizn (Mechanical Account of Poisons)^[17].
• 1703 Jego praca Acarus Scabiei o naturze świerzbu ukazała się Philosophical Transactions of the Royal Society^[18].
• 1704 Traktat Luminaries in medicine: Richard Mead, James Gibbs, and solar and lunar effects on the human body in early modern England^[19][20][b]
• 1720 Traktat A Short Discourse Concerning Pestilential Contagion, and the Methods to prevent it. Praca ta zawiera nowe podejście do przyczyn i leczenia chorób zakaźnych, była podstawą do wprowadzenia postępowania epidemiologicznego^[1]. Do 1744 roku ukazało się 9 wydań^[21].
• 1722 A Discourse on the Plague^[22]
• 1724 Oratio Anniversaria Harveiana^[23]
• 1747 De variolis et morbillis dissertatio^[24][25]
• 1749 A Discourse on the Scurvy^[26]
• 1749 Medica Sacra or a Commentary on the Most Remarkable Diseases Mentioned in the Holy Scriptures^[15]
• 1752 Monita et praecepta medica (Wskazówki i reguły medyczne)^[27]

.

• Alexander Chalmers: The General Biographical Dictionary: Containing an Historical and Critical Account of the Lives and Writings of the Most Eminent Persons. Londyn: J. Nichols, 1815.

• Matthew Maty: Authentic Memoirs of the Life of Richard Mead, M.D.. Londyn: Whiston & White, 1755.

• Richard Mead: The Medical Works of Richard Mead, Volume III, Containing Medical Precepts and Cautions; Medica Sacra, or a Commentary on the Diseases mentioned in Scripture. Edinburgh: Donaldson and Reid, 1765.

• Anna MarieA.M. Roos Anna MarieA.M., Luminaries in Medicine: Richard Mead, James Gibbs, and Solar and Lunar Effects on the Human Body in Early Modern England, „Bulletin of the History of Medicine”, 74, 2000, s. 433–457, DOI: 10.1353/bhm.2000.0129 .

• K.F.K.F. Russell K.F.K.F., The Anatomical Library of Dr. Richard Mead (1673-1754), „Journal of the History of Medicine and Allied Sciences”, 2, 1947, s. 97-109, PMID: 20242558 .

• StevenS. Seifert StevenS., Richard Mead: One for the ages, „Clinical Toxicology”, 49, 2011, s. 53–55, DOI: 10.3109/15563650.2010.545359 .

• ArnoldA. Zuckerman ArnoldA., Plague and Contagionism in Eighteenth-Century England: The Role of Richard Mead, „Bulletin of the History of Medicine”, 2014, s. 273-308, DOI: 10.1353/bhm.2004.0105, PMID: 15211050 .