RWD-2
 RWD-2 podczas Challenge 1930 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
RWD |
| Typ |
samolot turystyczno-sportowy |
| Konstrukcja |
drewniana |
| Załoga |
2 osoby |
| Historia | |
| Data oblotu |
1929 |
| Wycofanie ze służby |
1935 |
| Liczba egz. |
4 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
9-cylindrowy silnik gwiazdowy Salmson 9Ad |
| Moc |
40 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
9,80 m |
| Długość |
6,15 m |
| Wysokość |
1,90 m |
| Powierzchnia nośna |
13,6 m² |
| Masa | |
| Własna |
268 kg |
| Użyteczna |
450 kg |
| Startowa |
500 kg |
| Zapas paliwa |
75 l |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
155 km/h |
| Prędkość przelotowa |
130 km/h |
| Prędkość minimalna |
70 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
3 m/s |
| Pułap |
3500 m |
| Zasięg |
550 km |
| Rozbieg |
120-140 m |
| Dane operacyjne | |
RWD-2 – polski samolot turystyczno-sportowy, skonstruowany przez zespół konstrukcyjny RWD na przełomie 1928 i 1929 roku.
Historia
[edytuj | edytuj kod]RWD-2 został skonstruowany jako rozwinięcie RWD-1 przez Stanisława Rogalskiego, Stanisława Wigurę i Jerzego Drzewieckiego. Prace konstrukcyjne rozpoczęły się jesienią 1928 roku, zakończono je na początku 1929 roku. Samolot charakteryzował się starannym opracowaniem aerodynamicznym, co doprowadziło do rezygnacji z bezpośredniej widzialności do przodu. Dlatego też zyskał przydomek „ślepa mysz”. Zasadnicza różnica w stosunku do RWD-1 dotyczyła napędu – w miejsce zawodnego i niewyrównoważonego w pracy dwucylindrowego silnika Scorpion, powodującego drgania konstrukcji, zastosowano cięższy, ale w miarę niezawodny i bardzo równo pracujący dziewięciocylindrowy silnik Salmson. Zastosowano też sztywniejszy kadłub i solidniejsze koła podwozia. Zmiany te wiązały się z przyrostem masy o około 60 kg[1].
Samolot był zbudowany w Warsztatach Sekcji Lotniczej Koła Mechaników Studentów Politechniki Warszawskiej. Pierwszy prototyp, o znakach rejestracyjnych SP-ACE, został oblatany przez Jerzego Drzewieckiego w lipcu 1929 roku[2]. Następnie prototyp odbył wieloetapowy lot na trasie około 1200 km dookoła Polski pilotowany przez Franciszka Żwirko i Stanisława Wigurę w lipcu 1929 roku. Następnie w sierpniu i wrześniu 1929 roku ta sama załoga odbyła lot na trasie Warszawa – Paryż – Barcelona – Warszawa (5000 km w ciągu 42 godzin lotu)[3]. Był to pierwszy tak daleki rajd samolotu turystycznego polskiej konstrukcji i produkcji. Jesienią 1929 roku RWD-2 zajął I miejsce w Locie Południowo-Zachodniej Polski[4]. 16 października 1929 roku Franciszek Żwirko wraz z Antonim Kocjanem ustanowili pierwszy polski międzynarodowy rekord lotniczy w wysokości lotu w klasie samolotów o masie własnej do 280 kg z wynikiem 4004 m[5].
W 1930 roku wybudowano trzy kolejne egzemplarze (SP-ADJ, -ADG, -ADH). Brały one udział w zawodach Challenge 1930. W próbie zużycia paliwa RWD-2 zajął pierwsze miejsce z wynikiem 5,2 kg/100 km[6]. Stanisław Płonczyński w klasyfikacji generalnej uzyskał 19. miejsce, Edward Więckowski zdobył 21. lokatę[7].
W marcu 1930 roku Franciszek Żwirko na RWD-2 wziął z powodzeniem udział w zimowym locie do Estonii na trasie Warszawa — Wilno – Ryga — Tallinn i z powrotem[8], a we wrześniu 1930 roku zwyciężył w Locie Południowo-Zachodniej Polski. We wrześniu 1930 roku cztery RWD-2 pilotowane przez por. Henryka Skrzypińskiego, Stanisława Rogalskiego, Jerzego Drzewieckiego i Stanisława Tondysa zajęły cztery pierwsze miejsca w III Krajowym Konkursie Awionetek w II kategorii samolotów[9][10]. W 1932 roku por. Robert Hirszbandt wykonał przelot samolotem RWD-2 z Warszawy do Londynu, było to pierwsze zarejestrowane użycie zaprojektowanego w Polsce samolotu do celów służbowych[11].
RWD-2 były pierwszymi w pełni udanymi, polskimi samolotami sportowymi produkowanymi seryjnie. Były one kupowane przez aerokluby i ostatecznie wycofane w 1935 roku[12].
Opis konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]
Dwumiejscowy (układ tandemowy) samolot sportowy w układzie wolnonośnego górnopłata konstrukcji drewnianej. Kadłub o przekroju prostokątnym, zwężający się na górze. Na prawej burcie drzwi do kabin, obie kabiny wyposażone w sterownice. Skrzydło niedzielone o obrysie trapezowym, jednodźwigarowe z dźwigarkiem pomocniczym. Do dźwigara kryte sklejką, dalej płótnem. Usterzenie klasyczne, krzyżowe, wolnonośne. Silnik gwiazdowy, 9-cylindrowy Salmson 9Ad o mocy 40 KM napędzający dwułopatowe śmigło ciągnące o stałym skoku. Zbiornik paliwa i zbiornik oleju (10 litrów) za silnikiem w kadłubie. Podwozie samolotu trójpunktowe, mocowane do kadłuba na krótkich wysięgnikach amortyzowane sznurem gumowym z płozą ogonową[13].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Glass 1976 ↓, s. 286-287.
- ↑ Jędrzejewski 2014 ↓, s. 184.
- ↑ Młody Lotnik 1929 ↓, s. 193.
- ↑ Dulęba, Glass 1983 ↓, s. 90.
- ↑ Cynk 1971 ↓, s. 489.
- ↑ Krzyżan 1988 ↓, s. 53.
- ↑ Krzyżan 1988 ↓, s. 59.
- ↑ Glass 1976 ↓, s. 287.
- ↑ Skrzydlata Polska 1930 ↓, s. 8.
- ↑ Prauss 2019 ↓, s. 210.
- ↑ Cynk 1971 ↓, s. 492.
- ↑ Glass 1976 ↓, s. 288.
- ↑ Glass 2004 ↓, s. 344.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy B. Cynk: Polish aircraft 1893-1939. London: Putman & Company, 1971. ISBN 0-370-00085-4. OCLC 831346721.
- Leszek Dulęba, Andrzej Glass: Samoloty RWD. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1983, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski. Nr 17. ISBN 83-206-0315-3. OCLC 38307708.
- Jerzy Jędrzejewski: Polscy piloci doświadczalni. Warszawa: Wydawnictwa Naukowe Instytutu Lotnictwa, 2014. ISBN 978-83-63539-05-4. OCLC 883576680.
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976. OCLC 830596725.
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze do 1939 r. T. 1. Sandomierz: Stratus, 2004. ISBN 83-916327-8-4. OCLC 749402398.
- Marian Krzyżan: Międzynarodowe turnieje lotnicze 1929-1934. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1988, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski. Nr 37. ISBN 83-206-0637-3. OCLC 21084651.
- Stanisław Prauss: Z Zakopanego na Stag Lane : wspomnienia konstruktora samolotów PZL-23 Karaś i PZL-46 Sum, współpracownika brytyjskich wytwórni lotniczych Westland, de Havilland i Hawker Siddeley. Warszawa-Kraków: Oficyna Wydawnicza Mireki, 2019. ISBN 978-83-65902-19-1. OCLC 1135394948.
- Biuletyn Aeroklubów Akademickich. „Młody Lotnik”. 8/1929, sierpień 1929. Warszawa: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. OCLC 947171525.
- III-ci Krajowy Konkurs Awionetek. „Skrzydlata Polska”. 4/1930, październik 1930. Warszawa: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.