[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Lew berberyjski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lew berberyjski
Panthera leo leo[1]
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Lew berberyjski
Ilustracja
Lew berberyjski w zoo w Rabacie
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Rodzina

kotowate

Rodzaj

lampart

Gatunek

lew afrykański

Podgatunek

lew berberyjski

Synonimy
  • Felis leo Linnaeus, 1758
  • Felis leo barbaricus Meyer, 1826
  • Felis leo nubicus Blainville, 1843

Lew berberyjski (Panthera leo leo[2]) – wymarły na wolności podgatunek lwa afrykańskiego[3], ssaka z rodziny kotowatych. Lew berberyjski był również nazywany „lwem północnoafrykańskim”[4], „lwem Atlasu”[5] lub „lwem egipskim”[6].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Długość grzywy waha się od 8 do 22 cm[7]. Lew mierzy od 2,30 do 2,80 m[7]. Według dziewiętnastowiecznych myśliwych to mógł być największy lew w historii, lecz nigdy nie udało się tego udowodnić, gdyż lwy w niewoli nie odżywiają się tak, jak na wolności, więc były mniejsze[8]. Badania przeprowadzane w Parku Narodowym Serengeti wykazały, że temperatura otoczenia oraz poziom testosteronu mają wpływ na wielkość i kolor lwów[9].

Historia nazwy

[edytuj | edytuj kod]
  • W 1939 roku Glover Morrill Allen stwierdził, że Felis leo barbaricus oraz Felis leo nubicus to ten sam podgatunek[13].

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Z przekazów historycznych można odczytać, że lew berberyjski występował wzdłuż Nilu oraz Morza Śródziemnego[14]. W XIV wieku p.n.e. Totmes IV polował na lwy berberyjskie[15]. W Libii przetrwał on do początku XVIII wieku, a w Maroku do 1890[16]. Przyczyną wymarcia były polowania, za które dostawało się nagrody[4]. Niektóre badania wykazywały, że lew berberyjski mógł żyć na wolności w małych grupach do połowy lat sześćdziesiątych w Algierii[17]. Lwy tego podgatunku są dalej hodowane m.in. w ZOO w Libercu[18].

Kultura

[edytuj | edytuj kod]

Lew berberyjski pojawia się wielokrotnie w starożytnej literaturze egipskiej[19]. Posągi i statuetki lwów znaleziono m.in. w Hierankonpolis[20]. Jedno z egipskich bóstw miało lwią głowę[21]. Ponadto, w Afryce Północnej wielokrotnie łapano lwy, aby oglądać je później w amfiteatrach[22]. Reprezentacja Maroka w piłce nożnej mężczyzn ma przydomek „Lwy Atlasu”, z tego tytułu kibice na meczach często noszą maski lwów[23]. Przydomek wziął się od innej nazwy lwa berberyjskiego[23].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Panthera leo leo, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Cédric Libert i inni, Leishmania infantum infection in two captive barbary lions (Panthera leo leo), „Journal of Zoo and Wildlife Medicine: Official Publication of the American Association of Zoo Veterinarians”, 43 (3), 2012, s. 685–688, DOI10.1638/2012-0056.1, ISSN 1042-7260, PMID23082544 [dostęp 2021-02-15].
  3. ATLAS LION [online], ROYAUME DU MAROC || Jardin Zoologique de Rabat, La rencontre sauvage [dostęp 2021-02-15] (ang.).
  4. a b Broward College Archives and Special Collections, Book of the lion, London: John Murray, Albemarle Street, W., 1913 [dostęp 2021-02-03].
  5. Wayback Machine [online], web.archive.org, 3 lipca 2007 [dostęp 2021-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2007-07-03].
  6. Smithsonian Libraries, Mammals of the Soviet Union, Washington, D.C.: Smithsonian Institution Libraries and National Science Foundation, 1988 [dostęp 2021-02-03].
  7. a b Museum of Comparative Zoology Harvard University, Verfentlichungen der Zoologischen Staatssammlung Mchen, Mchen: Die Staatssammlung, 1950 [dostęp 2021-02-03].
  8. (PDF) The North African Barbary lion and the Atlas Lion Project [online], ResearchGate [dostęp 2021-02-03] (ang.).
  9. Peyton West, Sexual Selection, Temperature, and the Lion’s Mane, „Science”, 297, 23 sierpnia 2002, s. 1339–1343.
  10. Carl von Linné, Lars Salvius, Caroli Linnaei...Systema naturae per regna tria naturae: secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis, t. 1, Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758 [dostęp 2021-02-15].
  11. Johann Nepomuk Meyer, Dissertatio inauguralis anatomico-medica de genere felium. Doctoral thesis., 1826.
  12. Henri Marie Ducrotay de Blainville, Ostéographie ou description iconographique comparée du squelette et du système dentaire des mammifères récents et fossils pour servir de base à la zoologie et la géologie, „J. B. Baillière et Fils.”, Tom 2, 1843, s. 176.
  13. Museum of Comparative Zoology Harvard University, Bulletin of the Museum of Comparative Zoology at Harvard College, Cambridge, Mass.: The Museum, 1939 [dostęp 2021-02-15].
  14. Xavier de Planhol, Le Paysage Animal. L’homme et la Grande Faune: Une Zoogéographie Historique.
  15. John Gardenen Wilkinson, The manners and customs of the ancient Egyptians., t. Tom 3, 1878.
  16. C.A.W. Guggisberg, Simba: the life of the lion.
  17. Simon A. Black i inni, Examining the Extinction of the Barbary Lion and Its Implications for Felid Conservation, „PLoS ONE”, 8 (4), 3 kwietnia 2013.
  18. lew berberyjski [online], www.zooliberec.cz [dostęp 2021-02-15].
  19. American Museum of Natural History Library, Wild beasts; a study of the characters and habits of the elephant, lion, leopard, panther, jaguar, tiger, puma, wolf, and grizzly bear, New York, C. Scribner’s sons, 1894 [dostęp 2021-02-15].
  20. B. Adams, The Followers of Horus. Studies Dedicated to Michael Allen Hoffman., Oxbow Press, s. 69–76.
  21. Toby Wilkinson, Early dynastic Egypt, London: Routledge, 1999, ISBN 0-415-18633-1, OCLC 39459003 [dostęp 2021-02-15].
  22. Field Museum of Natural History Library, Great and small game of Africa. An account of the distribution…, London: Rowland Ward, Limited, 1899 [dostęp 2021-02-15].
  23. a b AfricaNews, Atlas Lions of Morocco win second CHAN title in a row [Football Planet] [online], Africanews, 9 lutego 2021 [dostęp 2021-02-15] (ang.).