Jan (Bratolubow)

Jan

Siergiej Bratolubow
Arcybiskup uljanowski
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	16 czerwca 1882 Kazań
Data i miejsce śmierci	27 lutego 1968 Uljanowsk
Miejsce pochówku	Uljanowsk
Biskup uljanowski
Okres sprawowania	1953–1959
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia uljanowska
Śluby zakonne	1907
Prezbiterat	do 1907
Chirotonia biskupia	1 sierpnia 1923

Jan, imię świeckie Siergiej Wasiljewicz Bratolubow (ur. 4 czerwca^?/16 czerwca 1882 w Kazaniu, zm. 27 lutego 1968 w Uljanowsku) – rosyjski biskup prawosławny.

Był synem prawosławnego protoprezbitera. W rodzinnym Kazaniu ukończył seminarium, a następnie Akademię Duchowną, uzyskując w 1906 stopień kandydata nauk teologicznych. Po otrzymaniu dyplomu został skierowany do pracy w seminarium duchownym w Symbirsku w charakterze asystenta inspektora. W roku następnym złożył wieczyste śluby mnisze przed arcybiskupem symbirskim i syzrańskim Jakubem, po czym objął obowiązki asystenta nadzorcy w szkole duchownej w Ust'-Sysolsku. W 1912 otrzymał godność archimandryty. Przez kolejne pięć lat kierował szkołą duchowną w Mohylewie, po czym sprawował kolejno obowiązki przełożonego monasteru Trójcy Świętej w Tiumeni oraz monasteru Ikony Matki Bożej „Znak” w Tobolsku^[1].

W 1923 przyjął chirotonię biskupią z rąk patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Tichona. Został wówczas wikariuszem eparchii tobolskiej i tiumeńskiej z tytułem biskupa bieriezowskiego^[1]. W eparchii tobolskiej propagował kult Jana Maksymowicza, biskupa tobolskiego^[2].

Już w roku następnym biskup Jan został skierowany do eparchii sarapulskiej jako jej wikariusz, biskup wotkiński. Następnie był biskupem szackim, wikariuszem eparchii tambowskiej (1927), ordynariuszem eparchii uralskiej (1929–1930) i biskupem kurgańskim (1930–1931). Jego służbę w Kurganie przerwało aresztowanie i skazanie na pięć lat pozbawienia wolności za działalność antyradziecką. Karę odbywał początkowo w łagrze w Taszkencie, a następnie w Bek-Budi. W 1936 został zwolniony, lecz już rok później aresztowano go ponownie. Skazany na dziesięć lat łagrów, został zwolniony przedterminowo w 1942^[1]. Bezpośrednio po opuszczeniu obozu został dowieziony na Sobór Biskupów Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego (pierwszy od Soboru Lokalnego w 1918)^[3]. W 1943 został powołany na katedrę iżewską, na której pozostał przez dwa lata. Następnie od 1945 do 1948 był arcybiskupem ufijskim, po czym został przeniesiony w stan spoczynku i skierowany do monasteru w Żyrowicach. W 1953 mianowano go arcybiskupem uljanowskim^[1].

Jako biskup żył wyjątkowo skromnie, często zachowywał się jak jurodiwy, wierni przypisywali mu dar jasnowidzenia^[1]. Wielokrotnie odbywał wizytacje w cerkwiach swojej eparchii. W 1959 władze radzieckie zlikwidowały eparchię uljanowską. Biskup Jan pozostał w Uljanowsku jako hierarcha w stanie spoczynku, tam też w 1968 zmarł. Został pochowany na cmentarzu miejskim w Uljanowsku w pobliżu cerkwi Zmartwychwstania Pańskiego^[1].