Jacques Santer

Jacques Santer

Data i miejsce urodzenia	18 maja 1937 Wasserbillig
Premier Luksemburga
Okres	od 20 lipca 1984 do 20 stycznia 1995
Przynależność polityczna	Chrześcijańsko-Społeczna Partia Ludowa
Poprzednik	Pierre Werner
Następca	Jean-Claude Juncker
Przewodniczący Komisji Europejskiej
Okres	od 25 stycznia 1995 do 15 marca 1999
Przynależność polityczna	Europejska Partia Ludowa
Poprzednik	Jacques Delors
Następca	Manuel Marín (p.o.)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Jacques Santer (ur. 18 maja 1937 w Wasserbillig) – luksemburski polityk i prawnik, poseł krajowy i europejski, minister, premier Luksemburga w latach 1984–1995, przewodniczący Komisji Europejskiej w latach 1995–1999.

Z wykształcenia prawnik, absolwent Uniwersytetu Strasburskiego oraz Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu. Zaangażował się w działalność Chrześcijańsko-Społecznej Partii Ludowej, od 1974 do 1982 był jej przewodniczącym.

W latach 1972–1974 pełnił funkcję sekretarza stanu w ministerstwa pracy i spraw społecznych. W latach 1974–1979 wykonywał mandat posła do Izby Deputowanych oraz eurodeputowanego I kadencji, od 1975 do 1977 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego PE. W 1979 powrócił do rządu jako minister finansów, pracy i zabezpieczenia społecznego. W 1984 objął urząd premiera Luksemburga. W swoich trzech rządach do 1995 był jednocześnie ministrem stanu (1984–1995), ministrem finansów (1984–1989), ministrem skarbu (1989–1994) i ministrem kultury (1989–1995)^[1]. Od 1987 do 1990 był przewodniczącym Europejskiej Partii Ludowej.

W styczniu 1995 przeszedł na stanowisko przewodniczącego Komisji Europejskiej. Zrezygnował z niego 15 marca 1999 razem z całą KE na skutek zarzutów o niegospodarność i nepotyzm, które miały dotyczyć części komisarzy (zwłaszcza francuskiej socjalistki Édith Cresson). Od 1999 do 2004 Jacques Santer ponownie był członkiem Parlamentu Europejskiego, reprezentował też krajowy rząd w Konwencie Europejskim.

• Nota biograficzna na stronie Konwentu Europejskiego. [dostęp 2022-03-16]. (fr.).
• Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2022-01-08].