Gwary zachodniowielkopolskie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gwary zachodniowielkopolskie – grupa gwar języka polskiego, którą charakteryzuje^[1] między innymi:

silna dyftongizacja, w tym y, np. dobryj, żyjcie (dobry, życie), duo^ebryj kuot niszczyj myszyj
obniżenie artykulacji lub dyftongizacja u, np. lůdzie, sůknia, bódynek, bóudynek, ómar, óumar (budynek, umarł)
forma czasu przeszłego typu ja niozym
postać -yg (-ig), -ych (-ich) dopełniacza liczby pojedynczej przymiotników i zaimków w rodzaju męskim i nijakim, np. tyg dobryg chłopa
końcówka -me pierwszej osoby liczby mnogiej czasu teraźniejszego, np. siedzime

Przypisy

↑ Stanisław Dubisz, Halina Karaś, Nijola Kolis: Dialekty i gwary polskie. Wyd. I. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1995. ISBN 83-2140989-X.

Gwary miejskie	krakowska lwowska poznańska bydgoska łódzka warszawska
Gwary wielkopolskie	poznańska bydgoska północnowielkopolskie (Mazurów wieleńskich) zachodniowielkopolskie kujawska gnieźnieńska hazackie krajniackie kramska ochweśnicka pałuckie tucholskie chełmińsko-dobrzyńskie kociewska malborska
Gwary małopolskie	krakowska „góralska” podhalańska sądecka spiska żywiecka górali łąckich zagórzańska zagłębiowska kielecka czadeckie lasowska orawska sieradzko-łęczyckie
Gwary mazowieckie	kurpiowska mazurska warmińska warszawska ostródzka lubawska białostocka podlaskie suwalska łowicka
Gwary północno- i południowokresowe	wileńska lwowska
Gwary śląskie	cieszyńska niemodlińskie opolska bytomska oleska chazackie chwalimska czadeckie dolnośląskie jabłonkowska prudnickie gliwickie kluczborskie
Gwary kaszubskie (pomorskie)	północnokaszubskie środkowokaszubskie południowokaszubskie słowińska
Pozostałe dialekty i zespoły gwarowe o niejednoznacznym statusie	chełmińsko-kociewsko-warmiński nowe dialekty mieszane