[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Antoni Erazm Wołłowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Erazm Wołłowicz
ilustracja
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

1711
Gosławice

Data i miejsce śmierci

6 lipca 1770
Warszawa

Miejsce pochówku

Bazylika kolegiacka Świętej Trójcy w Janowie Podlaskim

Biskup diecezjalny łucki
Okres sprawowania

1755–1770

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1 maja 1738

Nominacja biskupia

12 maja 1755

Sakra biskupia

8 czerwca 1755

Odznaczenia
Order Orła Białego
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

8 czerwca 1755

Miejscowość

Warszawa[1]

Konsekrator

Antoni Dominik Tyszkiewicz

Współkonsekratorzy

Marcin Załuski
Ludwik Ignacy Riaucour

Antoni Erazm Wołłowicz herbu Bogoria (ur. 1711 w Gosławicach, zm. 6 lipca 1770 w Warszawie) – polski duchowny katolicki, biskup diecezjalny diecezji łuckiej w latach 1755-1770, pisarz wielki litewski w 1744 roku, duchowny sekretarz wielki litewski w 1748 roku, archidiakon żmudzki[2], kanclerz królowej Marii Józefy[3].

Był początkowo urzędnikiem, porzuciwszy jednak to zajęcie podjął studia w Rzymie, a następnie został wyświęcony na kapłana. Uzyskawszy doktorat podjął pracę duszpasterską jako kanonik łaski, gnieźnieński, wileński i dziekan warszawski. W 1754 roku został koadiutorem na biskupstwie łuckim, a 12 maja następnego roku papież Benedykt XIV prekonizował go na ordynariusza łuckiego.
Biskup Wołłowicz 8 września 1758[4], dokonał poświęcenia sanktuarium maryjnego w Leśnej Podlaskiej, zaprojektowanego przez Vincenzo Rachettiego i ojca Konstantyna Moszyńskiego. Murowana świątynia pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i Świętych Apostołów Piotra i Pawła jest dzisiaj perłą architektury baroku włoskiego w Polsce[5]. Miejscem spoczynku biskupa jest podziemie kolegiaty Trójcy Świętej w Janowie Podlaskim[6]. Był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 roku z województwa wołyńskiego[7].

W 1757 odznaczony Orderem Orła Białego[8].

Pochowany w kolegiacie Świętej Trójcy w Janowie Podlaskim[9].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 326.
  2. Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba. Kórnik 1994, s. 250.
  3. Encyklopedja powszechna z ilustracjami i mapami. T.8, Warszawa 1900, s. 899.
  4. Historia pojedynczych klasztorów paulińskich
  5. A. Mak Praojce czerpali siłę
  6. Rzymskokatolicka Parafia Trójcy Świętej w Janowie Podlaskim. [dostęp 2009-07-18].
  7. Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 74
  8. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 190.
  9. Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 131.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Krzysztof Rafał Prokop: Sylwetki biskupów łuckich. Biały Dunajec: Ostróg: "Wołanie z Wołynia", 2001. ISBN 83-911918-7-7.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]