wiklina

wymowa:

​^?/i, IPA: [vʲikˈlʲĩna], AS: [vʹiklʹĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bot. Salix purpurea^[1], wierzba z młodymi czerwonymi pędami, rosnąca nad rzekami

(1.2) młode pędy kilku gatunków wierzb, które po obróbce wykorzystywane są w wikliniarstwie; zob. też wiklina w Wikipedii

(1.3) przedmioty z wikliny (1.2)

(1.4) wierzbowe zarośla

odmiana:

(1.4) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	wiklina
dopełniacz	wikliny
celownik	wiklinie
biernik	wiklinę
narzędnik	wikliną
miejscownik	wiklinie
wołacz	wiklino

przykłady:

(1.4) Jednak łagodne i wdzięczne zakręty łąki zwężały się coraz, aż ustąpiły miejsca wąskiej rozpadlinie, a ścieżki w głąb parowu prowadzące zaczęły piąć się po stokach gór; to nagie, skaliste, ostrymi rozpęknięciami poprzerywane i kolczystą wikliną zjeżone, to zielone i tajemniczo pod sklepieniami liściastej zarośli przepadające^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wikliniarstwo, wikliniarz

przym. wiklinowy, wikliniarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) wicker; (1.3) wickerwork
• francuski: (1.1) osier m; (1.2) osier m; (1.3) vannerie ż
• hiszpański: (1.1) mimbrera ż; (1.2) mimbre m/ż; (1.4) mimbreral m
• jidysz: (1.2) פֿלעכטוואַרג n (flechtwarg)
• nowogrecki: (1.1) λυγαριά ż, λύγος m/ż, αλυγαριά ż; (1.2) λυγαριά ż, κλαδί n λυγαριάς
• rosyjski: (1.1) лоза ż
• wilamowski: (1.1) vikla ż

źródła: