dokuczać

wymowa:

IPA: [dɔˈkut͡ʃat͡ɕ], AS: [dokučać] ​^?/i

znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. dokuczyć)

(1.1) sprawiać przykrość, kłopoty lub ból

odmiana:

(1.1) koniugacja I

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		dokuczać
czas teraźniejszy		dokuczam	dokuczasz	dokucza	dokuczamy	dokuczacie	dokuczają
czas przeszły	m	dokuczałem	dokuczałeś	dokuczał	dokuczaliśmy	dokuczaliście	dokuczali
	ż	dokuczałam	dokuczałaś	dokuczała	dokuczałyśmy	dokuczałyście	dokuczały
	n	dokuczałom	dokuczałoś	dokuczało
tryb rozkazujący		niech dokuczam	dokuczaj	niech dokucza	dokuczajmy	dokuczajcie	niech dokuczają
pozostałe formy czas przyszły m będę dokuczał, będę dokuczać będziesz dokuczał, będziesz dokuczać będzie dokuczał, będzie dokuczać będziemy dokuczali, będziemy dokuczać będziecie dokuczali, będziecie dokuczać będą dokuczali, będą dokuczać ż będę dokuczała, będę dokuczać będziesz dokuczała, będziesz dokuczać będzie dokuczała, będzie dokuczać będziemy dokuczały, będziemy dokuczać będziecie dokuczały, będziecie dokuczać będą dokuczały, będą dokuczać n będę dokuczało, będę dokuczać będziesz dokuczało, będziesz dokuczać będzie dokuczało, będzie dokuczać czas zaprzeszły m dokuczałem był dokuczałeś był dokuczał był dokuczaliśmy byli dokuczaliście byli dokuczali byli ż dokuczałam była dokuczałaś była dokuczała była dokuczałyśmy były dokuczałyście były dokuczały były n dokuczałom było dokuczałoś było dokuczało było forma bezosobowa czasu przeszłego dokuczano tryb przypuszczający m dokuczałbym, byłbym dokuczał dokuczałbyś, byłbyś dokuczał dokuczałby, byłby dokuczał dokuczalibyśmy, bylibyśmy dokuczali dokuczalibyście, bylibyście dokuczali dokuczaliby, byliby dokuczali ż dokuczałabym, byłabym dokuczała dokuczałabyś, byłabyś dokuczała dokuczałaby, byłaby dokuczała dokuczałybyśmy, byłybyśmy dokuczały dokuczałybyście, byłybyście dokuczały dokuczałyby, byłyby dokuczały n dokuczałobym, byłobym dokuczało dokuczałobyś, byłobyś dokuczało dokuczałoby, byłoby dokuczało imiesłów przymiotnikowy czynny m dokuczający, niedokuczający ż dokuczająca, niedokuczająca dokuczające, niedokuczające n dokuczające, niedokuczające imiesłów przysłówkowy współczesny dokuczając, nie dokuczając rzeczownik odczasownikowy dokuczanie, niedokuczanie

przykłady:

(1.1) Jeśli dokucza głód, mamy przy sobie dwie lub trzy tabliczki czekolady z dużą zawartością kakao^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) reg. śl. nagrować

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kucza ż, dokuczanie n, dokuczenie n, dokuczliwość ż, dokucznik mos, dokuczliwiec mos

czas. dokuczyć dk.

przym. dokuczliwy, dokuczny

przysł. dokuczliwie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) annoy, bother
• białoruski: (1.1) дакучаць, назаляць, надакучаць
• esperanto: (1.1) turmenti, persekuti, suferigi
• francuski: (1.1) agacer, vexer, importuner
• hiszpański: (1.1) fastidiar, molestar
• jidysz: (1.1) דערקוטשען (derkuczen)
• niemiecki: (1.1) ärgern, quälen
• rosyjski: (1.1) досаждать, донимать, докучать
• szwabski: (1.1) ärgara
• tuvalu: (1.1) fakafiufiu
• ukraiński: (1.1) докучати
• włoski: (1.1) infastidire, molestare, dar fastidio

źródła: