marnotrawca

wymowa:

IPA: [ˌmarnɔˈtraft͡sa], AS: [marnotrafca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• akc. pob. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która wykorzystuje rzeczy (częściowo lub wcale), nieoszczędnie nimi gospodaruje, jest rozrzutna

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	marnotrawca	marnotrawcy
dopełniacz	marnotrawcy	marnotrawców
celownik	marnotrawcy	marnotrawcom
biernik	marnotrawcę	marnotrawców
narzędnik	marnotrawcą	marnotrawcami
miejscownik	marnotrawcy	marnotrawcach
wołacz	marnotrawco	marnotrawcy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) daw. marnotrawnik

antonimy:

(1.1) skąpiec

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) rozrzutnik, utracjusz

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. marnotrawnik m, marnotrawstwo n, marnotrawienie n, zmarnotrawienie n

forma żeńska marnotrawczyni ż

czas. marnotrawić ndk., zmarnotrawić dk.

przym. marnotrawny, marnotrawczy

przysł. marnotrawnie, marnotrawczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) squanderer, spendthrift, wasteful person
• białoruski: (1.1) марнатравец m
• niemiecki: (1.1) Verschwender m
• rosyjski: (1.1) расточитель m
• ukraiński: (1.1) марнотратник m, марнотратець m
• wilamowski: (1.1) desperok m

źródła: