kreska
Wygląd
kreska (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) zwykle cienka i krótka linia, niekoniecznie prosta; zob. kresa
- (1.2) pot. eduk. znak graficzny pełniący różne funkcje w języku pisanym, np. myślnik, dywiz, oznaczenie miękkości spółgłoski
- (1.3) slang. porcja narkotyku w proszku rozłożona na płaskiej powierzchni w cienką linię w celu wciągnięcia jej przez nos
- (1.4) pozioma linia na podziałce przyrządów mierniczych, oznaczająca odcinek skali
- (1.5) szt. sposób rysowania charakterystyczny dla danego rysownika
- (1.6) mar. dłuższy sygnał w alfabecie Morse'a
- (1.7) gw. (Małopolska) obwódka u kapelusza[1]
- odmiana:
- (1.1-7)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kreska kreski dopełniacz kreski kresek celownik kresce kreskom biernik kreskę kreski narzędnik kreską kreskami miejscownik kresce kreskach wołacz kresko kreski
- przykłady:
- (1.2) Zapomniałeś o kresce nad „s” w wyrazie „święto”.
- (1.3) Mam świetny towar, masz ochotę wciągnąć kreskę?
- (1.5) Wszędzie rozpoznam jego kreskę.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.3) wciągnąć kreskę
- (1.5) mistrzowska kreska • zdecydowana / subtelna kreska
- synonimy:
- (1.1) przest. kryska; gw. (Śląsk Cieszyński) piska
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kreskówka ż, kreskowanie n, zakreskowanie n, kreślenie n, zakreślenie n, zakreślenie n, wykreślanie n, wykreślenie n, skreślanie n, skreślenie n, kreślarz m, kreślarka ż, kreślarstwo n, wykres m
- czas. kreskować ndk., zakreskować dk., kreślić ndk., zakreślać ndk., zakreślić dk., wykreślić dk., skreślać ndk., skreślić dk.
- przym. kreskowy, kreślarski, wykreślny, kreskówkowy
- tem. słow. -kreślny
- związki frazeologiczne:
- gruba kreska • polityka grubej kreski • na kreskę • być pod kreską • mieć u kogoś kreskę • mieć kilka kresek gorączki
- uwagi:
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) vizë ż
- angielski: (1.1) stroke; (1.2) myślnik: dash, ukośnik: slash, backslash, łącznik: hyphen; (1.4) mark, graduation; (1.6) dash
- arabski: (1.1) خط
- chiński standardowy: (1.1) 笔 (bǐ)
- duński: (1.1) streg w; (1.2) streg w; (1.3) streg w; (1.4) streg w; (1.5) streg w
- esperanto: (1.1) streko
- kazachski: (1.1) сызық
- niemiecki: (1.1) Strich m; (1.2) Strich m, Häkchen n
- norweski (bokmål): (1.1) strek m
- norweski (nynorsk): (1.1) strek m/n
- rosyjski: (1.1) штрих m; (1.2) чёрточка ż; (1.4) чёрточка ż; (1.5) черта ż; (1.6) тире n
- szwedzki: (1.1) streck w
- ukraiński: (1.1) ри́ска ż
- wilamowski: (1.1) śtryjh́ m, śtrejch m; (1.2) śtryjh́ m, śtrejch m
- źródła:
- ↑ Jan Karłowicz, Słownik gwar polskich, t. 2, Akademia Umiejętności, Kraków 1900, s. 475.