dywiz

wymowa:

IPA: [ˈdɨvʲis], AS: [dyvʹis], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) druk. znak graficzny w postaci krótkiej poziomej kreski biegnącej na wysokości średniej linii pisma lub nieco poniżej tej linii; stosowany przy dzieleniu wyrazu między wierszami oraz przy łączeniu wyrazów wieloczłonowych; zob. też dywiz w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dywiz	dywizy
dopełniacz	dywizu[1]	dywizów
celownik	dywizowi	dywizom
biernik	dywiz	dywizy
narzędnik	dywizem	dywizami
miejscownik	dywizie	dywizach
wołacz	dywizie	dywizy

przykłady:

(1.1) Nazwiska o dwóch członach równorzędnych trzeba pisać z dywizem^[2].

(1.1) W dawnych drukach różnie oznaczano dzielenie wyrazów, ale obecny stan jest taki, że kreskę podziałową stawia się na końcu wiersza, a ponawia na początku następnego tylko wtedy, gdy wyraz złożony, zapisywany z dywizem, został podzielony w miejscu dywizu^[3].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) łącznik, kreseczka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Divis^[1]

uwagi:

(1.1) nie mylić z myślnikiem

(1.1) zobacz też: łącznik • dywiz • półpauza • minus • pauza • myślnik

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Znaki typograficzne i interpunkcyjne

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hyphen
• duński: (1.1) bindestreg w
• hiszpański: (1.1) división ż, raya ż
• łotewski: (1.1) defise ż
• niemiecki: (1.1) Divis n, Bindestrich m, Hyphen n
• norweski (bokmål): (1.1) bindestrek m
• norweski (nynorsk): (1.1) bindestrek m/ż
• nowogrecki: (1.1) κεραία ż
• rosyjski: (1.1) дефис m
• szwedzki: (1.1) bindestreck n, divis w
• ukraiński: (1.1) дефіс m
• włoski: (1.1) lineetta ż

źródła: