[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/

PL222725B1 - Sposób wytwarzania kompozycji i kompozycja zawierająca monomeryczne koniugaty pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22 o zmniejszonej zawartości frakcji niskoskoniugowanej - Google Patents

Sposób wytwarzania kompozycji i kompozycja zawierająca monomeryczne koniugaty pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22 o zmniejszonej zawartości frakcji niskoskoniugowanej

Info

Publication number
PL222725B1
PL222725B1 PL374523A PL37452303A PL222725B1 PL 222725 B1 PL222725 B1 PL 222725B1 PL 374523 A PL374523 A PL 374523A PL 37452303 A PL37452303 A PL 37452303A PL 222725 B1 PL222725 B1 PL 222725B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
seq
antibody
cdr
calicheamicin
residues
Prior art date
Application number
PL374523A
Other languages
English (en)
Other versions
PL374523A1 (pl
Inventor
Arthur Kunz
Justin Keith Moran
Joseph Thomas Rubino
Neera Jain
Eugene Joseph Vidunas
John Mclean Simpson
Paul David Robbins
Nishith Merchant
John Francis Dijoseph
Mark Edward Ruppen
Nitin Krishnaji Damle
Andrew George Popplewell
Original Assignee
Wyeth Corp
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Family has litigation
First worldwide family litigation filed litigation Critical https://patents.darts-ip.com/?family=29401497&utm_source=google_patent&utm_medium=platform_link&utm_campaign=public_patent_search&patent=PL222725(B1) "Global patent litigation dataset” by Darts-ip is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Application filed by Wyeth Corp filed Critical Wyeth Corp
Publication of PL374523A1 publication Critical patent/PL374523A1/pl
Publication of PL222725B1 publication Critical patent/PL222725B1/pl

Links

Classifications

    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K39/00—Medicinal preparations containing antigens or antibodies
    • A61K39/395—Antibodies; Immunoglobulins; Immune serum, e.g. antilymphocytic serum
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K31/00—Medicinal preparations containing organic active ingredients
    • A61K31/70—Carbohydrates; Sugars; Derivatives thereof
    • A61K31/7028—Compounds having saccharide radicals attached to non-saccharide compounds by glycosidic linkages
    • A61K31/7034—Compounds having saccharide radicals attached to non-saccharide compounds by glycosidic linkages attached to a carbocyclic compound, e.g. phloridzin
    • A61K31/704—Compounds having saccharide radicals attached to non-saccharide compounds by glycosidic linkages attached to a carbocyclic compound, e.g. phloridzin attached to a condensed carbocyclic ring system, e.g. sennosides, thiocolchicosides, escin, daunorubicin
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K31/00—Medicinal preparations containing organic active ingredients
    • A61K31/16—Amides, e.g. hydroxamic acids
    • A61K31/17—Amides, e.g. hydroxamic acids having the group >N—C(O)—N< or >N—C(S)—N<, e.g. urea, thiourea, carmustine
    • A61K31/175—Amides, e.g. hydroxamic acids having the group >N—C(O)—N< or >N—C(S)—N<, e.g. urea, thiourea, carmustine having the group, >N—C(O)—N=N— or, e.g. carbonohydrazides, carbazones, semicarbazides, semicarbazones; Thioanalogues thereof
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K47/00—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient
    • A61K47/50—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient the non-active ingredient being chemically bound to the active ingredient, e.g. polymer-drug conjugates
    • A61K47/51—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient the non-active ingredient being chemically bound to the active ingredient, e.g. polymer-drug conjugates the non-active ingredient being a modifying agent
    • A61K47/62—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient the non-active ingredient being chemically bound to the active ingredient, e.g. polymer-drug conjugates the non-active ingredient being a modifying agent the modifying agent being a protein, peptide or polyamino acid
    • A61K47/64—Drug-peptide, drug-protein or drug-polyamino acid conjugates, i.e. the modifying agent being a peptide, protein or polyamino acid which is covalently bonded or complexed to a therapeutically active agent
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K47/00—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient
    • A61K47/50—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient the non-active ingredient being chemically bound to the active ingredient, e.g. polymer-drug conjugates
    • A61K47/51—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient the non-active ingredient being chemically bound to the active ingredient, e.g. polymer-drug conjugates the non-active ingredient being a modifying agent
    • A61K47/68—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient the non-active ingredient being chemically bound to the active ingredient, e.g. polymer-drug conjugates the non-active ingredient being a modifying agent the modifying agent being an antibody, an immunoglobulin or a fragment thereof, e.g. an Fc-fragment
    • A61K47/6801—Drug-antibody or immunoglobulin conjugates defined by the pharmacologically or therapeutically active agent
    • A61K47/6803—Drugs conjugated to an antibody or immunoglobulin, e.g. cisplatin-antibody conjugates
    • A61K47/6807—Drugs conjugated to an antibody or immunoglobulin, e.g. cisplatin-antibody conjugates the drug or compound being a sugar, nucleoside, nucleotide, nucleic acid, e.g. RNA antisense
    • A61K47/6809—Antibiotics, e.g. antitumor antibiotics anthracyclins, adriamycin, doxorubicin or daunomycin
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K47/00—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient
    • A61K47/50—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient the non-active ingredient being chemically bound to the active ingredient, e.g. polymer-drug conjugates
    • A61K47/51—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient the non-active ingredient being chemically bound to the active ingredient, e.g. polymer-drug conjugates the non-active ingredient being a modifying agent
    • A61K47/68—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient the non-active ingredient being chemically bound to the active ingredient, e.g. polymer-drug conjugates the non-active ingredient being a modifying agent the modifying agent being an antibody, an immunoglobulin or a fragment thereof, e.g. an Fc-fragment
    • A61K47/6835—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient the non-active ingredient being chemically bound to the active ingredient, e.g. polymer-drug conjugates the non-active ingredient being a modifying agent the modifying agent being an antibody, an immunoglobulin or a fragment thereof, e.g. an Fc-fragment the modifying agent being an antibody or an immunoglobulin bearing at least one antigen-binding site
    • A61K47/6849—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient the non-active ingredient being chemically bound to the active ingredient, e.g. polymer-drug conjugates the non-active ingredient being a modifying agent the modifying agent being an antibody, an immunoglobulin or a fragment thereof, e.g. an Fc-fragment the modifying agent being an antibody or an immunoglobulin bearing at least one antigen-binding site the antibody targeting a receptor, a cell surface antigen or a cell surface determinant
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P21/00—Drugs for disorders of the muscular or neuromuscular system
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P29/00—Non-central analgesic, antipyretic or antiinflammatory agents, e.g. antirheumatic agents; Non-steroidal antiinflammatory drugs [NSAID]
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P35/00—Antineoplastic agents
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P35/00—Antineoplastic agents
    • A61P35/02—Antineoplastic agents specific for leukemia
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P43/00—Drugs for specific purposes, not provided for in groups A61P1/00-A61P41/00
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07K—PEPTIDES
    • C07K14/00—Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof
    • C07K14/435—Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from animals; from humans
    • C07K14/46—Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from animals; from humans from vertebrates
    • C07K14/47—Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from animals; from humans from vertebrates from mammals
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07K—PEPTIDES
    • C07K16/00—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies
    • C07K16/18—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans
    • C07K16/28—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans against receptors, cell surface antigens or cell surface determinants
    • C07K16/2803—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans against receptors, cell surface antigens or cell surface determinants against the immunoglobulin superfamily
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07K—PEPTIDES
    • C07K16/00—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies
    • C07K16/46—Hybrid immunoglobulins
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12N—MICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA
    • C12N15/00—Mutation or genetic engineering; DNA or RNA concerning genetic engineering, vectors, e.g. plasmids, or their isolation, preparation or purification; Use of hosts therefor
    • C12N15/09—Recombinant DNA-technology
    • C12N15/63—Introduction of foreign genetic material using vectors; Vectors; Use of hosts therefor; Regulation of expression
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07K—PEPTIDES
    • C07K2317/00—Immunoglobulins specific features
    • C07K2317/20—Immunoglobulins specific features characterized by taxonomic origin
    • C07K2317/21—Immunoglobulins specific features characterized by taxonomic origin from primates, e.g. man
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07K—PEPTIDES
    • C07K2317/00—Immunoglobulins specific features
    • C07K2317/20—Immunoglobulins specific features characterized by taxonomic origin
    • C07K2317/24—Immunoglobulins specific features characterized by taxonomic origin containing regions, domains or residues from different species, e.g. chimeric, humanized or veneered
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07K—PEPTIDES
    • C07K2317/00—Immunoglobulins specific features
    • C07K2317/50—Immunoglobulins specific features characterized by immunoglobulin fragments
    • C07K2317/54—F(ab')2
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07K—PEPTIDES
    • C07K2317/00—Immunoglobulins specific features
    • C07K2317/50—Immunoglobulins specific features characterized by immunoglobulin fragments
    • C07K2317/55—Fab or Fab'
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07K—PEPTIDES
    • C07K2317/00—Immunoglobulins specific features
    • C07K2317/50—Immunoglobulins specific features characterized by immunoglobulin fragments
    • C07K2317/56—Immunoglobulins specific features characterized by immunoglobulin fragments variable (Fv) region, i.e. VH and/or VL
    • C07K2317/565—Complementarity determining region [CDR]
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07K—PEPTIDES
    • C07K2317/00—Immunoglobulins specific features
    • C07K2317/60—Immunoglobulins specific features characterized by non-natural combinations of immunoglobulin fragments
    • C07K2317/62—Immunoglobulins specific features characterized by non-natural combinations of immunoglobulin fragments comprising only variable region components
    • C07K2317/622—Single chain antibody (scFv)
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07K—PEPTIDES
    • C07K2317/00—Immunoglobulins specific features
    • C07K2317/70—Immunoglobulins specific features characterized by effect upon binding to a cell or to an antigen
    • C07K2317/76—Antagonist effect on antigen, e.g. neutralization or inhibition of binding

Landscapes

  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Immunology (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Molecular Biology (AREA)
  • Epidemiology (AREA)
  • Proteomics, Peptides & Aminoacids (AREA)
  • Genetics & Genomics (AREA)
  • Biochemistry (AREA)
  • Biophysics (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • Zoology (AREA)
  • Cell Biology (AREA)
  • General Engineering & Computer Science (AREA)
  • Biomedical Technology (AREA)
  • Wood Science & Technology (AREA)
  • Microbiology (AREA)
  • Biotechnology (AREA)
  • Oncology (AREA)
  • Mycology (AREA)
  • Pain & Pain Management (AREA)
  • Rheumatology (AREA)
  • Hematology (AREA)
  • Plant Pathology (AREA)
  • Neurology (AREA)
  • Orthopedic Medicine & Surgery (AREA)
  • Physical Education & Sports Medicine (AREA)
  • Toxicology (AREA)
  • Gastroenterology & Hepatology (AREA)

Description

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 222725 (13) B1 (21) Numer zgłoszenia: 374523 (51) Int.Cl.
(22) Data zgłoszenia: 02.05.2003 A61K 47/48 (2006.01) (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego:
02.05.2003, PCT/US03/013910 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:
13.11.2003, WO03/092623
Opis patentowy przedrukowano ze względu na zauważone błędy
Sposób wytwarzania kompozycji i kompozycja zawierająca (54) monomeryczne koniugaty pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22 o zmniejszonej zawartości frakcji niskoskoniugowanej
(73) Uprawniony z patentu: WYETH HOLDINGS LLC, Nowy Jork, US
(72) Twórca(y) wynalazku:
(30) Pierwszeństwo: ARTHUR KUNZ, New City, US
02.05.2002, US, 60/377,440 JUSTIN KEITH MORAN, Valley Cottage, US JOSEPH THOMAS RUBINO, Towaco, US NEERA JAIN, New City, US
(43) Zgłoszenie ogłoszono: EUGENE JOSEPH VIDUNAS, Middletown, US
31.10.2005 BUP 22/05 JOHN MCLEAN SIMPSON, Upper Nyack, US PAUL DAVID ROBBINS, Upper Nyack, US NISHITH MERCHANT, Palisades Park, US
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono: JOHN FRANCIS DIJOSEPH, Woodbridge, US
31.08.2016 WUP 08/16 MARK EDWARD RUPPEN, Garnerville, US NITIN KRISHNAJI DAMLE, Upper Saddle River, US ANDREW GEORGE POPPLEWELL, Staines, GB (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Magdalena Tagowska
PL 222 725 B1
Opis wynalazku
Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania kompozycji i kompozycja zawierająca monomeryczne koniugaty pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22 o zmniejszonej zawartości frakcji niskoskoniugowanej (LCF) poniżej 10%.
Niniejszy wynalazek dotyczy dziedziny sposobów wytwarzania koniugatów monomeryczny cyt otoksyczny lek/nośnik („koniugatów”) o wyższym ładunku leku i zasadniczo zmniejszonej frakcji niskoskoniugowanej (LCF, ang. Iow conjugated fraction). Niniejszym ujawniono sposoby oczyszczania takich koniugatów, kompozycje farmaceutyczne je zawierające oraz ich zastosowania.
Koniugaty leków opracowane do ogólnoustrojowej farmakoterapii są swoistymi wobec celu środkami cytotoksycznymi. Koncepcja ta polega na sprzęganiu środka terapeutycznego z cząsteczką nośnika swoistego wobec określonej populacji komórek docelowych. Jako reszty kierujące naturalny wybór stanowią przeciwciała o wysokim powinowactwie wobec antygenów. Wraz z dostępnością przeciwciał monoklonalnych o wysokim powinowactwie obiecujące stały się perspektywy uzyskania środków terapeutycznych kierujących z przeciwciałem. Substancje toksyczne, które sprzęgano z przeciwciałami monoklonalnymi, obejmują toksyny, leki cytotoksyczne o niskim ciężarze cząsteczkowym, modyfikatory odpowiedzi biologicznej oraz radionuklidy. Koniugaty przeciwciało-toksyna nazywane są często „immunotoksynami”, podczas gdy immunokoniugaty składające się z przeciwciał i leków o niskim ciężarze cząsteczkowym, takich jak metotreksat i adriamycyna (ADRIAMYCIN), określane są mianem „chemioimmunokoniugaty”. Immunomodulatory obejmują modyfikatory odpowiedzi biologicznej, które są znane z funkcji regulujących, takie jak limfokiny, czynniki wzrostu oraz aktywujący dopełniacz czynnik jadu kobry (CVF, ang. cobra venom factor). Radioimmunokoniugaty składają się z radioaktywnych izotopów, które mogą być stosowane jako środki terapeutyczne do zabijania komórek przez napromienienie lub też do obrazowania. Oczekuje się, że specyficzne dostarczanie leków cytotoksycznych do komórek nowotworowych za pośrednictwem przeciwciała nie tylko zwiększy ich skuteczność przeciwnowotworową, ale również zapobiegnie niecelowanemu wychwytowi przez prawidłowe tkanki, poszerzając tym samym ich zastosowanie terapeutyczne.
Wynalazek obecny dotyczy immunokoniugatów obejmujących przeciwciało jako kierujący nośnik, o swoistości wobec determinant antygenowych na powierzchni komórek nowotworowych sprzężone z lekiem cytotoksycznym. Wynalazek dotyczy koniugatów cytotoksyczny lek - przeciwciało, w których przeciwciało wykazuje swoistość wobec determinant antygenowych w nowotworach złośliwych zależnych od limfocytów B, zaburzeniach limfoproliferacyjnych oraz przewlekłych chorobach zapalnych. Wynalazek dostarcza również sposobów wytwarzania takich immunokoniugatów. Niniejszym ujawniono również ich zastosowania terapeutyczne.
Do stosowania klinicznego w leczeniu różnych chorób, obejmujących raka i reumatoidalne zapalenie stawów, zatwierdzono wiele środków terapeutycznych opartych na przeciwciałach lub też są one poddawane badaniom klinicznym w wielu nowotworach złośliwych, obejmujących nowotwory złośliwe zależne od limfocytów B i chłoniaki nieziarnicze. Jednym z takich środków opartych na przeciwciałach jest rituximab (RITUXAN), nieznakowane chimeryczne ludzkie przeciwciało 1γ (region + my1V), które jest swoiste dla antygenu CD20 powierzchni komórki, wyrażanego na limfocytach B. Oparte na przeciwciałach środki terapeutyczne są zależne od cytotoksyczności z udziałem dopełniacza (CDCC) lub od zależnej od przeciwciał cytotoksyczności komórkowej (ADDC) wobec limfocytów B, bądź też od stosowania radionuklidów, takich jak lub co stwarza problemy związane z wytwarzaniem i stosowaniem dla klinicystów i pacjentów. W konsekwencji istnieje zapotrzebowanie na generację immunokoniugatów, które są pozbawione wad właściwych dla aktualnie stosowanych środków terapeutycznych opartych na przeciwciałach, do leczenia wielu nowotworów złośliwych, obejmujących nowotwory złośliwe układu krwiotwórczego, jak chłoniaki nieziarnicze (NHL) i które można łatwo i skutecznie wytwarzać i wielokrotnie stosować bez wywoływania odpowiedzi odpornościowej.
Do stosowania w leczeniu szpiczaków opracowano immunokoniugaty obejmujące związek z r odziny silnych środków przeciwbakteryjnych i przeciwnowotworowych, znanych pod wspólną nazwą kalicheamycyny lub kompleks LL-E33288 (patrz patent USA nr 4,970,198 (1990)). Najsilniejsze kalicheamycyny oznaczono jako γ1, a w niniejszym opisie po prostu jako „gamma”. Związki te zawierają metylotrisulfid, który można poddać reakcji z odpowiednimi tiolami, uzyskując disulfid i w tym samym czasie można wprowadzić grupę funkcyjną, taką jak grupa hydrazydowa lub inna grupa funkcyjna, która jest użyteczna do przyłączenia pochodnej kalicheamycyny do nośnika. (Patrz patent USA nr 5,053,394). W pracach nad terapiami wielu różnych nowotworów stosowanie monomerycznych
PL 222 725 B1 koniugatów pochodna kalicheamycyny/nośnik było ograniczone przez dostępność konkretnych środków kierujących (nośników), jak również przez metodologie sprzęgania, które prowadzą do powstawania agregatów białkowych, gdy wzrasta ilość pochodnej kalicheamycyny (tj. obciążenie lekiem) skoniugowanej z nośnikiem. Ponieważ wyższe obciążenie lekiem zwiększa siłę działania koniugatu, a zatem wskazane jest możliwe największe obciążenie nośnika lekiem, o ile zachowane jest powinowactwo wobec białkowego nośnika. Obecność agregatów białek, które mogą być nieswoiście toksyczne i immunogenne, a zatem powinny być wyeliminowane w zastosowaniach terapeutycznych, sprawia, że proces wytwarzania takich koniugatów w skali przemysłowej jest utrudniony, a wydajność produktów spada. Ilość kalicheamycyny wprowadzonej do białka nośnika (obciążenie lekiem) ilość agregatu wytworzonego w reakcji sprzęgania oraz możliwa do uzyskania wydajność końcowego oczyszczonego monomerycznego koniugatu są ze sobą powiązane. A zatem, należy wypracować kompromis pomiędzy wyższym obciążeniem lekiem i wydajnością końcowego monomeru, przez reg ulowanie ilości reaktywnej pochodnej kalicheamycyny, którą dodaje się w reakcji sprzęgania.
Tendencja cytotoksycznych koniugatów leków, a zwłaszcza koniugatów kalicheamycyny, do tworzenia agregatów, staje się problematyczna zwłaszcza wówczas, gdy reakcje sprzęgania prowadzi się stosując łączniki opisane w patentach USA nr 5,877,296 i 5,773,001. W takim przypadku wytworzone koniugaty w dużym procencie są w postaci agregatów, a oczyszczenie koniugatów wytworzonych tymi oryginalnymi sposobami (proces CMA) do zastosowania terapeutycznego, jest dosyć trudne. W przypadku niektórych białek nośnikowych nie jest wirtualnie możliwe wytworzenie koniugatów nawet z umiarkowanymi obciążeniami, z wyjątkiem produkcji w małej skali. W konsekwencji istnieje pilne zapotrzebowanie na ulepszone sposoby sprzęgania cytotoksycznych leków, takich jak kalicheamycyna, z nośnikami, które zminimalizują ilość wytwarzanych agregatów, a tym samym pozwolą na możliwie wysokie obciążenie lekiem w połączeniu z rozsądną wydajnością produktu.
Ujawniono już sposoby sprzęgania, w których wytwarza się monomeryczny koniugat pochodna kalicheamycyny/nośnik o wyższym obciążeniu lekiem i z wyższą wydajnością oraz o zmniejszonym tworzeniu się agregatów (patrz patenty USA nr 5,712,374 i 5,714,586, wprowadzone tu w całości przez odniesienie). Aczkolwiek w sposobach tych uzyskano koniugaty o zasadniczo zmniejszonej zawartości agregatu, stwierdzono następnie, że wytworzone koniugaty zawierają niepożądanie wysokie poziomy (% powierzchni w HPLC, 45-65%) niskoskoniugowanej frakcji (LCF), frakcji, która składa się głównie z niesprzężonego przeciwciała. Obecność LCF w produkcie powoduje nieefektywne wykorzystanie przeciwciała, ponieważ frakcja ta nie zawiera cytotoksycznego leku. Może ona również współzawodniczyć z koniugatem kalicheamycyna-nośnik, potencjalnie ograniczając możliwość dotarcia koniugatu do celu, a tym samym zmniejszając skuteczność cytotoksycznego leku. Tak więc, pożądany jest ulepszony sposób sprzęgania, w którym będzie można uzyskać znacznie mniejsze poziomy LCF, dopuszczalne poziomy ilości wytworzonych agregatów, bez znacznej zmiany własności fizycznych koniugatu.
Ze stanu techniki znane są również sposoby określania ilości pochodnych kalicheamycyny sprzęganych z przeciwciałem monoklonalnym. Na przykład, w publikacji Siegel i in. (Anal. Chem., 1997, 69 (14), 2716-2726) opisano zastosowanie spektrometrii mas (IR-MALDI/MS) do określenia średniego obciążenia oraz rozkładu pochodnych kalicheamycyny skoniugowanych z przeciwciałem monoklonalnym.
W dziedzinie znane są także sposoby rozdzielania skoniugowanych białek. W publikacji EP 263526 opisane zostały sposoby izolowania i oczyszczania koniugatów rozpuszczalna rekombinowana rycyna A (srRTA) - przeciwciało oraz koniugatów TNF - przeciwciało z zastosowaniem technik chromatograficznych (np. HIC i SEC), w celu ich oddzielenia od wolnego białka srRTA, które jest białkiem o właściwościach cytotoksycznych.
STRESZCZENIE WYNALAZKU
Wynalazek obecny dotyczy w ogólności sposobów wytwarzania monomerycznych koniugatów cytotoksyczny lek/nośnik („koniugatów”) o wyższym obciążeniu i zasadniczo zmniejszonej zawartości frakcji niskoskoniugowanej (LCF). Konkretnie, wynalazek dotyczy wytwarzania kompozycji zawierającej monomeryczne koniugaty pochodna kalicheamycyny/przeciwciało przeciwko CD22.
Sposobem według wynalazku uzyskuje się znacznie mniejsze poziomy LCF (poniżej 10%) bez zasadniczej zmiany własności fizycznych lub chemicznych. Sposobem według wynalazku uzyskuje się nie tylko znaczące zmniejszenie poziomów LCF, ale również znaczące zmniejszenie tworzenia się agregatów w porównaniu ze znanymi sposobami, jak również uzyskuje się znacznie większe obciążenie lekiem. Koniugaty według wynalazku mają wzór:
Pr(-X-W)m
PL 222 725 B1 w którym:
Pr oznacza przeciwciało anty-CD22,
X oznacza ulegający hydrolizie łącznik, który obejmuje hydrazon i ma strukturę produktu reakcji (a) hydrazydu na kalicheamycynie funkcjonalizowanej 3-merkapto-3-metylobutanoilohydrazydem z (b) kwasem 4-(4-acetylofenoksy)butanowym (AcBut);
W oznacza kalicheamycynę;
m oznacza średnie obciążenie dla oczyszczonego produktu sprzęgania, przy którym kalicheamycyna stanowi 4-10% wagowych koniugatu; a (-X-W)m oznacza pochodną kalicheamycyny.
Sposób według wynalazku obejmuje etapy:
(1) dodania pochodnej kalicheamycyny do przeciwciała anty-CD22, przy czym pochodna kalicheamycyny stanowi 4,5-11% wagowych przeciwciała anty-CD22;
(2) inkubowania pochodnej kalicheamycyny i przeciwciała anty-CD22 w nienukleofilowym, kompatybilnym z białkiem, buforowanym roztworze o pH w zakresie od około 7 do 9, z wytworzeniem kompozycji zawierającej monomeryczne koniugaty pochodna kalicheamycyny/przeciwciało antyCD22, przy czym roztwór obejmuje ponadto (a) organiczny współrozpuszczalnik, oraz (b) dodatek obejmujący co najmniej jeden kwas karboksylowy lub jego sól, wybrane z grupy składającej się z kwasu nonanowego, dekanowego, undekanowego i dodekanowego lub ich soli, przy czym inkubację prowadzi się w temperaturze w zakresie od około 30°C do około 35°C przez okres czasu w zakresie od około 15 minut do 24 godzin; oraz (3) poddawania kompozycji wytworzonej w etapie (2) rozdzielaniu na drodze chromatografii, w celu oddzielenia monomerycznych koniugatów pochodna kalicheamycyny/przeciwciało o obciążeniu kalicheamycyną w zakresie 4-10% wagowych i zawartości niskoskoniugowanej frakcji (LCF) poniżej 10%, od nieskoniugowanego przeciwciała, pochodnej kalicheamycyny i zagregowanych koniugatów.
Opisane niniejszym rozwiązania mogą znaleźć zastosowanie dla białkopodobnych nośników koniugatu wybranych z grupy obejmującej hormony, czynniki wzrostu, przeciwciała, fragmenty przeciwciał, mimetyki przeciwciał oraz ich odpowiedniki wytworzone genetycznie lub enzymatycznie.
W korzystnym wykonaniu, przeciwciało w kompozycji według wynalazku jest wybrane z grupy obejmującej przeciwciało monoklonalne, przeciwciało chimeryczne, ludzkie przeciwciało, humanizowane przeciwciało, przeciwciało jednołańcuchowe, fragment Fab i fragment F(ab)2.
W innym wykonaniu, humanizowane przeciwciało jest skierowane przeciwko antygenowi powierzchni komórki CD22.
W korzystnym wykonaniu, humanizowanym przeciwciałem przeciwko CD22 jest przeciwciało z przeszczepionym CDR, które obejmuje region zmienny łańcucha lekkiego 5/44-gL1 (SEKW. NR ID: 19) oraz region zmienny łańcucha ciężkiego 5/44-gH7 (SEKW. NR ID: 27).
W innym korzystnym wykonaniu, humanizowanym przeciwciałem przeciwko CD22 jest przeciwciało z przeszczepionym CDR, obejmujące łańcuch lekki o sekwencji przedstawionej w SEKW. NR ID: 28.
W jeszcze innym korzystnym wykonaniu, humanizowanym przeciwciałem przeciwko CD22 jest przeciwciało z przeszczepionym CDR obejmujące łańcuch ciężki o sekwencji przedstawionej w SEKW. NR ID: 30.
W jeszcze innym korzystnym wykonaniu, humanizowanym przeciwciałem przeciwko CD22 jest przeciwciało z przeszczepionym CDR obejmujące łańcuch lekki o sekwencji przedstawionej w SEKW. NR ID: 28 oraz łańcuch ciężki o sekwencji przedstawionej w SEKW. NR ID: 30.
W innym wykonaniu, humanizowanym przeciwciałem przeciwko CD22 jest przeciwciało z przeszczepionym CDR, które jest wariantem przeciwciała otrzymanego metodą dojrzewania powinowactwa i ma zwiększone powinowactwo wobec ludzkiego CD22.
Mimo, że w rozwiązaniach według wynalazku jest wykorzystywana kalicheamycyną, możliwe jest otrzymywanie analogicznych koniugatów, w których cytotoksycznym lekiem jest inhibitor polimeryzacji tubuliny, czynnik alkilujący, które wiąże się i rozrywa DNA inhibitor syntezy białek albo inhibitor kinaz tyrozynowych. Przykładowy lek cytotoksyczny jest wybrany spośród kalicheamycyn, tiotepy, taksanów, daunorubicyny, doksorubicyny, epirubicyny, esperamycyn, aktynomycyny, autramycyny, azaseryn, bleomycyn, tamoksifenu idarubicyny, dolastatyn/aurystatyn, hemiasterlin i maytanzynoidów.
W korzystnym wykonaniu wynalazku kalicheamycyną stanowiącą część koniugatu jest gamma-kalicheamycyna lub pochodna N-acetylowa gamma-kalicheamycyny.
W rozwiązaniach według wynalazku kalicheamycyna jest funkcjonalizowana 3-merkapto-3-metylobutanoilohydrazydem i jest sprzężona z przeciwciałem anty-CD22 przez ulegający hydrolizie
PL 222 725 B1 łącznik - kwas 4-(4-acetylofenoksy)butanowy (AcBut), który jest zdolny do uwolnienia cytotoksycznego leku z koniugatu po jego związaniu i wtargnięciu do komórek docelowych.
W sposobie według wynalazku w celu zmniejszenia agregacji i zwiększenia obciążenia lekiem, jako dodatek w sposobie sprzęgania stosuje się kwas oktanowy lub jego sól, albo kwas dekanowy lub jego sól.
W jeszcze innym aspekcie koniugaty według wynalazku oczyszcza się przez rozdzielanie metodą chromatografii.
W jednym z wykonań, jako sposób rozdzielania metodą chromatografii do oddzielenia monomerycznego koniugatu pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22 stosuje się chromatografię wykluczania zależnego od wielkości cząstek (SEC).
W innym wykonaniu, jako sposób chromatograficznego rozdzielania do oddzielenia monomerycznego koniugatu pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22, stosuje się HPLC, FPLC lub chromatografię z użyciem SEPHACRYL® S-200.
W korzystnym wykonaniu jako sposób chromatograficznego rozdzielania do oddzielenia monomerycznego koniugatu pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22, stosuje się chromatografię z interakcją hydrofobową (HIC). W szczególnie korzystnym wykonaniu, HIC prowadzi się stosując ośrodek do chromatografii Fenyl SEPHAROSE® 6 Fast Flow, Butyl SEPHAROSE® 4 Fast Flow, Octyl SEPHAROSE® 4 Fast Flow, TOYOPEARL® Ether-650M, ośrodek MACRO-PREP metyl HIC lub MACRO-PREP t-Butyl HIC. W jeszcze bardziej korzystnym wykonaniu, HIC prowadzi się stosując ośrodek do chromatografii Butyl SEPHAROSE® 4 Fast Flow.
W innym aspekcie wynalazek dotyczy kompozycji monomerycznego koniugatu pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22.
W korzystnym wykonaniu przeciwciało jest wybrane z grupy obejmującej przeciwciało monoklonalne, przeciwciało chimeryczne, ludzkie przeciwciało, humanizowane przeciwciało, przeciwciało jednołańcuchowe, fragment Fab i fragment F(ab)2. W jeszcze bardziej korzystnym wykonaniu, jako przeciwciało stosuje się humanizowane przeciwciało skierowane przeciwko antygenowi powierzchni k omórki CD22.
W jednym z wykonań, humanizowanym przeciwciałem przeciwko-CD22 jest przeciwciało z przeszczepionym CDR, które obejmuje region zmienny łańcucha lekkiego 5/44-gL1 (SEKW. NR ID: 19) oraz region zmienny łańcucha ciężkiego 5/44-gH7 (SEKW. NR ID: 27).
W innym wykonaniu, humanizowanym przeciwciałem przeciwko CD22 jest przeciwciało z przeszczepionym CDR, obejmujące łańcuch lekki o sekwencji przedstawionej w SEKW. NR ID: 28.
W korzystnym wykonaniu, humanizowanym przeciwciałem przeciwko CD22 jest przeciwciało z przeszczepionym CDR obejmujące łańcuch ciężki o sekwencji przedstawionej w SEKW. NR ID: 30.
W jeszcze innym korzystnym wykonaniu, humanizowanym przeciwciałem przeciwko CD22 jest przeciwciało z przeszczepionym CDR obejmujące łańcuch lekki o sekwencji przedstawionej w SEKW. NR ID: 28 oraz łańcuch ciężki o sekwencji przedstawionej w SEKW. NR ID: 30.
W innym wykonaniu, humanizowanym przeciwciałem przeciwko CD22 jest przeciwciało z przeszczepionym CDR, które jest wariantem przeciwciała otrzymanego metodą dojrzewania powinowactwa i ma zwiększone powinowactwo wobec ludzkiego CD22.
W korzystnym wykonaniu, kalicheamycyną jest gamma-kalicheamycyna lub N-acetylo-gamma-kalicheamycyna.
Dla celów sprzęgania z przeciwciałem pochodna kalicheamycyny jest funkcjonalizowana 3-merkapto-3-metylo-butanoilo-hydrazydem.
Łącznikiem stosowanym do sprzęgania leku kalicheamycyny - z nośnikiem - przeciwciałem anty-CD22 - jest ulegający hydrolizie łącznik, który jest zdolny do uwolnienia cytotoksycznego leku z koniugatu po jego związaniu i wejściu do komórek docelowych. Zdolnym do hydrolizy łącznikiem jest kwas 4-(4-acetylofenoksy)butanowy (AcBut).
Monomeryczny koniugat pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22, może być przedstawiony wzorem Pr(X-S-S-W)m, w którym: Pr oznacza przeciwciało przeciwko CD22; X oznacza zdolny do hydrolizy łącznik, który obejmuje produkt dowolnej grupy reaktywnej, która może reagować z przeciwciałem; W oznacza rodnik kalicheamycyny; m oznacza średnie obciążenie dla oczyszczonego produktu sprzęgania, przy którym kalicheamycyna stanowi 4-10% wagowych koniugatu; a (-X-S-S-W)m oznacza pochodną kalicheamycyny wytworzoną sposobem według wynalazku.
PL 222 725 B1
Przeciwciało w rozwiązaniach według wynalazku jest korzystnie wybrane z grupy obejmującej przeciwciało monoklonalne, przeciwciało chimeryczne, ludzkie przeciwciało, humanizowane przeciwciało, przeciwciało jednołańcuchowe, fragment Fab i fragment F(ab)2.
W korzystnym wykonaniu, przeciwciałem jest przeciwciało przeciwko CD22 o swoistości wobec ludzkiego CD22, które zawiera łańcuch ciężki, w którym domena zmienna obejmuje CDR o co najmniej jednej spośród sekwencji przedstawionych jako H1 na Fig. 1 (SEKW. NR ID: 1) dla CDR-H1, jako H2 na Fig. 1 (SEKW. NR ID: 2) albo jako H2' (SEKW. NR ID: 13) lub jako H2'' (SEKW. NR ID: 15) albo jako H2' (SEKW. NR ID: 16) dla CDR-H2, lub jako H3 na Fig. 1 (SEKW. NR ID: 3) dla CDR-H3, oraz łańcuch lekki, w którym domena zmienna obejmuje CDR o co najmniej jednej spośród sekwencji przedstawionych jako L1 na Fig. 1 (SEKW. NR ID: 4) dla CDR-L1, jak L2 na Fig. (SEKW. NR ID: 5) dla CDR-L2, albo L3 na Fig. 1 (SEKW. NR ID: 6) dla CDR-L3.
W innym korzystnym wykonaniu, przeciwciało przeciwko CD22 zawiera łańcuch ciężki, w którym domena zmienna obejmuje CDR o co najmniej jednej spośród sekwencji przedstawionych w SEKW. NR ID: 1 dla CDR-H1, SEKW. NR ID: 2 lub SEKW. NR ID: 13 lub SEKW. NR ID: 15 lub SEKW. NR ID: 16 dla CDR-H2, albo SEKW. NR ID: 3 dla CDR-H3, oraz łańcuch lekki, w którym domena zmienna obejmuje CDR o co najmniej jednej spośród sekwencji przedstawionych w SEKW. NR ID: 4 dla CDR-L1, SEKW. NR ID: 5 dla CDR-L2, albo SEKW. NR ID: 6 dla CDR-L3.
W jeszcze innym korzystnym wykonaniu, przeciwciało przeciwko CD20 obejmuje SEKW. NR ID: 1 dla CDR-H1, SEKW. NR ID: 2 albo SEKW. NR ID: 13 lub SEKW. NR ID: 15 albo SEKW. NR ID: 16 dla CDR-H2, SEKW. NR ID: 3 dla CDR-H3, SEKW. NR ID: 4 dla CDR-L1, SEKW. NR ID: 5 dla CDR-L2, oraz SEKW. NR ID: 6 dla CDR-L3.
W innym wykonaniu, humanizowanym przeciwciałem przeciwko CD22 jest przeciwciało przeciwko CD22 z przeszczepionym CDR, które obejmuje domenę zmienną obejmującą regiony zrębowe ludzkiego akceptora i CDR nieludzkiego donora.
W innym wykonaniu, humanizowane przeciwciało przeciwko CD22 zawiera region zrębowy ludzkiego akceptora, w którym regiony domeny zmiennej łańcucha ciężkiego przeciwciała są oparte na ludzkiej sekwencji zgodności podgrupy I i w pozycjach 1, 28, 48, 71 i 93 zawierają reszty nie ludzkiego donora. W innym wykonaniu, humanizowane przeciwciało zawiera ponadto reszty nieludzkiego donora w pozycjach 67 i 69.
W jednym z korzystnych wykonań, humanizowane przeciwciało z przeszczepionym CDR obejmuje domenę zmienną łańcucha lekkiego obejmującą region zrębowy ludzkiego akceptora oparty na ludzkiej sekwencji zgodności podgrupy I, która ponadto zawiera reszty nie-ludzkiego donora w pozycjach 2, 4, 37, 38, 45 i 60. W innym korzystnym wykonaniu przeciwciało z przeszczepionym CDR zawiera ponadto resztę nie-ludzkiego donora w pozycji 3.
W jeszcze innym wykonaniu, przeciwciało z przeszczepionym CDR obejmuje region zmienny łańcucha lekkiego 5/44-gL1 (SEKW. NR ID: 19) oraz region zmienny łańcucha ciężkiego 5/44-gH7 (SEKW. NR ID: 27).
W innym wykonaniu, przeciwciało z przeszczepionym CDR obejmuje łańcuch lekki o sekwencji przedstawionej w SEKW. NR ID: 28 oraz łańcuch ciężki o sekwencji przedstawionej w SEKW. NR ID: 30.
W jeszcze innym wykonaniu, przeciwciało z przeszczepionym CDR obejmuje łańcuch lekki o sekwencji przedstawionej w SEKW. NR ID: 28 oraz łańcuch ciężki o sekwencji przedstawionej w SEKW. NR ID: 30.
W jednym z wykonania przeciwciało przeciwko CD22 z przeszczepionym CDR stanowi wariant przeciwciała otrzymany metodą dojrzewania powinowactwa i ma zwiększone powinactwo wobec ludzkiego CD22.
W innym wykonaniu, przeciwciało przeciwko CD22 stanowi chimeryczne przeciwciało obejm ujące sekwencje domen zmiennych łańcucha lekkiego i ciężkiego przeciwciała monoklonalnego, jak przedstawione odpowiednio w SEKW. NR ID: 7 i SEKW. NR ID: 8.
W jeszcze innym wykonaniu, przeciwciało przeciwko CD22 obejmuje hybrydowy CDR ze skróconą sekwencją CDR donora, w której brakującą część CDR donora zastąpiono inną sekwencją, która tworzy funkcjonalny CDR.
W szczególnie korzystnym wykonaniu, kalicheamycynę stanowi gamma-kalicheamycyna lub N-acetylo-pochodna gamma-kalicheamycyny.
Niniejszym opisano również sposób wytwarzania stabilnej, liofilizowanej kompozycji monomerycznego koniugatu pochodna cytotoksycznego leku/nośnik. Stabilną liofilizowaną kompozycję monomerycznego koniugatu pochodna cytotoksycznego leku/nośnik wytwarza się przez (a) rozpuszczenie
PL 222 725 B1 monomerycznego koniugatu pochodna cytotoksycznego leku/nośnik do końcowego stężenia 0,5 do 2 mg/ml w roztworze zawierającym środek krioochronny w stężeniu 1,5%-5% wagowych, polimerowy wypełniacz w stężeniu 0,5-1,% wagowych, elektrolity w stężeniu 0,01 M do 0,1 M, czynnik ułatwiający rozpuszczanie w stężeniu 0,005-0,05% wagowych, czynnik buforujący w stężeniu 5-50 mM, przy którym końcowe pH roztworu mieści się w zakresie 7,8-8,2, oraz wodę; (b) porcjowanie powyższego roztworu do fiolek w temperaturze +5°C do +10°C; (c) zamrożenie roztworu w temperaturze mrożenia -35°C do -50°C; (d) poddanie zamrożonego roztworu początkowemu etapowi liofilizacji pod pierwszym ciśnieniem suszenia wynoszącym 20 do 80 mikronów przy temperaturze przechowywania od 10°C do -40°C przez 24 do 78 godzin; oraz (e) poddanie liofilizowanego produktu z etapu (d) drugiemu etapowi suszenia pod ciśnieniem suszenia wynoszącym 20 do 80 mikronów przy temperaturze przechowywania od +10°C do +35°C przez 15 do 30 godzin.
Środek krioochronny stosowany do liofilizacji koniugatu cytotoksyczny lek/nośnik może być wybrany z grupy obejmującej alditol, mannitol, sorbitol, inozytol, glikol polietylenowy, kwas aldonowy, kwas uronowy, kwas aldarowy, aldozy, ketozy, aminocukry, alditole, inozytole, gliceroaldehydy, arabinozę, liksozę, pentozę, rybozę, ksylozę, galaktozę, glukozę, heksozę, idozę, mannozę, talozę, heptozę, glukozę, fruktozę, kwas glukonowy, sorbitol, laktozę, mannitol, metylo-a-glukopiranozyd, maltozę, kwas izoaskorbinowy, kwas askorbinowy, sorbozę, kwas glukarynowy, erytrozę, treozę, arabinozę, allozę, altrozę, gulozę, idozę, talozę, erytrulozę, rybolozę, ksylulozę, psikozę, tagatozę, kwas glukoronowy, kwas glukonowy, kwas glukarynowy, kwas galakturonowy, kwas mannuronowy, glukozaminę, galaktozaminę, sacharozę, trehalozę, kwas neuraminowy, arabinany, fruktany, galaktany, galakturoniany, glukany, mannany, ksylany, lewan, fukoidan, karageninę, galaktokorolozę, pektyny, kwasy pektynowe, amylozę, pullulan, glukogen, amylopektynę, celulozę, dekstran, pustulan, chitynę, agarozę, keratynę, chrondroitynę, dermatan, kwas hialuronowy, kwas alginowy, żywicę ksantanową, skrobię, sacharozę, glukozę, laktozę, trehalozę, glikol etylenowy, glikol polietylenowy, glikol polipropylenowy, glicerol i pentaerytrytol.
Szczególnie korzystnym środkiem krioochronnym jest sacharoza, która jest obecna w stężeniu 1,5% wagowych.
Polimerowy wypełniacz stosowany w sposobie liofilizacji może być wybrany spośród Dextran 40 lub hydroksyetyloskrobi 40, a jego stężenie wynosi 0,9% wagowych.
Elektrolitem stosowanym w roztworze liofilizacyjnym może być chlorek sodu, który jest obecny w stężeniu 0,05 M.
W sposobie liofilizacji należy również stosować czynnik ułatwiający rozpuszczanie. Czynnikiem ułatwiającym rozpuszczanie może być środek powierzchniowo czynny, taki jak polisorbat 80, który jest obecny w stężeniu 0,01% wagowych.
Środek buforujący wykorzystywany do liofilizacji może stanowić trometamina, która jest obecna w stężeniu 0,02 M. Na początku etapu liofilizacji pH roztworu powinno wynosić 8,0. Roztwór zawierający koniugat cytotoksyczny lek/nośnik porcjuje się do fiolek w temperaturze +5°C przed rozpoczęciem tego etapu.
Poporcjowany roztwór w fiolkach zamraża się w temperaturze -45°C; zamrożony roztwór poddaje się początkowemu etapowi liofilizacji w warunkach pierwszego ciśnienia suszenia wynoszącego 60 mikronów i w temperaturze przechowywania -30°C przez 60 godzin; liofilizowany produkt poddaje się drugiemu etapowi suszenia w warunkach drugiego ciśnienia wynoszącego 60 mikronów i w temperaturze przechowywania +25°C przez 24 godziny.
Kompozycja zawierająca monomeryczne koniugaty pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22 o zmniejszonej zawartości frakcji niskoskoniugowanej może być stosowana w kompozycji leczniczej.
Rozwiązania według wynalazku umożliwiają leczenie pacjenta z zaburzeniem proliferacyjnym przez podawanie takiemu pacjentowi terapeutycznie skutecznej dawki kompozycji według wynalazku. Kompozycję tę można podawać podskórnie, dootrzewnowe, dożylnie, dotętniczo, doszpikowo, dok anałowo, przezskórnie, donosowo, miejscowo, dojelitowo, dopochwowo, podjęzykowo lub doodbytniczo.
Kompozycję leczniczą można podawać człowiekowi cierpiącemu na zaburzenie proliferacyjne, takie jak nowotwór. Zaburzeniem może być złośliwy rak pochodzenia nabłonkowego zależny od limfocytów B. Rakiem złośliwym zależnym od limfocytów B może być białaczka lub chłoniak, który wyraża antygen powierzchni komórki CD22.
Zaburzeniem może być także rak wywodzący się z nabłonka lub mięsak.
PL 222 725 B1
Niniejszym opisano sposób leczenia raka złośliwego zależnego od limfocytów B przez podawanie pacjentowi z takim rakiem terapeutycznie skutecznej ilości kompozycji zawierającej koniugat pochodna kalicheamycyny - przeciwciało przeciwko CD22 według wynalazku. Rakiem złośliwym zależnym od limfocytów B może być chłoniak, a zwłaszcza chłoniak nieziarniczy.
Opisane tu leczenie może obejmować podawanie koniugatu pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22 według wynalazku razem z jednym lub więcej środkami bioaktywnymi wybranymi spośród przeciwciał, czynników wzrostu, hormonów, cytokin, antyhormonów, ksantyn, interleukin, interferonów i leków cytotoksycznych.
W korzystnym wykonaniu, środkiem bioaktywnym jest przeciwciało, które jest skierowane przeciwko antygenowi powierzchni komórki wyrażanemu w nowotworach złośliwych zależnych od limfocytów B. W innym korzystnym wykonaniu, przeciwciało skierowane przeciwko antygenom powierzchni komórki wyrażanym w nowotworach złośliwych zależnych od limfocytów B jest wybrane z grupy obejmującej przeciwciało przeciwko CD129, przeciwciało przeciwko CD20 i przeciwciało przeciwko CD33. Przeciwciała takie obejmują przeciwciała przeciwko CD20, rituximab (RITUXAN).
Środkami bioaktywnymi mogą być również cytokiny lub czynniki wzrostu, które obejmują, ale nie wyłącznie interleukinę 2 (IL-2), TNF, CSF, GM-CSF i G-CSF.
Innymi środkami bioaktywnymi są hormony, które obejmują estrogeny, androgeny, progestyny i kortykosteroidy.
Środek bioaktywny może być cytotoksyczny lek wybrany spośród doksorubicyny daunorubicyny idarubicyny, aklarubicyny, zorubicyny, mitoksantronu, epirubicyny, karubicyny, nogalamycyny, menogarilu, pitarubicyny, walrubicyny, cytarabiny, gemcytabiny, triflurydyny, ancytabiny, enocytabiny, azacytydyny, doksyflurydyny, pentostatyny, broksurydyny, kapecytabiny, kladrybiny, decytabiny, floksurydyny, fludarabiny, gougerotyny, puromycyny, tegafuru, tiazofuryny, adriamycyny, cisplatyny, karboplatyny, cyklofosfamidu, dakarbazyny, winblastyny, winkrystyny, mitoksantronu, bleomycyny, mekloretamin, prednizonu, prokarbazyny, metotreksatu, fluorouracyli, etopozydu, taksolu, analogów taksolu i mitomycyny.
Kompozycję pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22 można podawać jako część schematu leczenia razem z jedną lub więcej niż jedną kombinacją cytotoksycznych leków wybraną spośród następujących kombinacji: CHOPP (cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna, prednizon i prokarbazyna); CHOP (cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna i prednizon); COP (cyklofosfamid, winkrystyna i prednizon); CAP-BOP (cyklofosfamid, doksorubicyna, prokarbazyna, bleomycyna, winkrystyna i prednizon); m-BACOD (metotreksat, bleomycyna, doksorubicyna, cyklofosfamid, winkrystyna, deksametazon i leukoworyna); ProMACE-MOPP (prednizon, metotreksat, doksorubicyna, cyklofosfamid, etopozyd, leukoworyna, mekloetamina, winkrystyna, prednizon i prokarbazyna); ProMACE-CytaBOM (prednizon, metotreksat, doksorubicyna, cyklofosfamid, etopozyd, leukoworyna, cytarabina, bleomycyna i winkrystyna); MACOP-B (metotreksat, doksorubicyna, cyklofosfamid, winkrystyna, prednizon, bleomycyna i leukoworyna); MOPP (mekloetamina, winkrystyna, prednizon i prokarbazyna); ABVD (ADRIAMYCIN/doksorubicyna, bleomycyna, winblastyna i dakarbazyna); MOPP (mekloetamina, winkrystyna, prednizon i prokarbazyna) naprzemiennie z ABY (ADRIAMYCIN/doksorubicyna, bleomycyna i winblastyna); MOPP (mekloetamina, winkrystyna, prednizon i prokarbazyna) naprzemiennie z ABVD (ADRIAMYCIN/doksorubicyna, bleomycyna, winblastyna i dakarbazyna), ChlVPP (chlorambucyl, winblastyna, prokarbazyna i prednizon); IMVP-16 (ifosfamid, metotreksat i etopozyd); MIME (metylo-gag, ifosfamid, metotreksat i etopozyd); DHAP (deksametazon, duża dawka cytarabiny i cisplatyna); ESHAP (etopozyd, metyloprednizolon, duża dawka cytarabiny i cisplatyna); CEPP(B) (cyklofosfamid, etopozyd, prokarbazyna, prednizon i bleomycyna); CAMP (lomustyna, mitoksantron, cytarabina i prednizon); i CVP-1 (cyklofosfamid, winkrystyna i prednizon).
Terapeutycznie skuteczną kompozycję koniugatu pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22 można podawać przed podaniem jednej lub więcej spośród powyższych kombinacji leków cytotoksycznych. Możliwe jest również jej podawanie po podaniu jednej lub więcej spośród powyższych kombinacji leków cytotoksycznych jako część schematu leczenia.
Rozwiązania według wynalazku dostarczają środków do leczenia agresywnych chłoniaków przez podawanie wymagającemu takiego leczenia pacjentowi terapeutycznie skutecznej kompozycji monomerycznego koniugatu pochodna kalicheamycyny - przeciwciało anty-CD22 razem z jednym lub więcej środkami bioaktywnymi wskazanymi powyżej lub jako część opisanych powyżej schematów leczenia.
PL 222 725 B1
Terapeutycznie skuteczną dawkę monomerycznego koniugatu pochodna kalicheamycyny/ przeciwciało anty-CD22 można podawać jako część schematu leczenia razem z przeciwciałem skierowanym przeciwko antygenowi powierzchni komórki wyrażanemu przez nowotwory złośliwe zależne od limfocytów B, i ewentualnie dawka taka obejmuje również jedną lub więcej kombinacji środków cytotoksycznych.
Niniejszym opisano zastosowanie monomerycznego koniugatu pochodna kalicheamycyny/ przeciwciało przeciwko CD22 według wynalazku do wytwarzania leku do leczenia zaburzenia proliferacyjnego. Lek taki można stosować do leczenia zaburzeń proliferacyjnych zależnych od limfocytów B, sam lub w kombinacji z innymi środkami bioaktywnymi.
KRÓTKI OPIS RYSUNKÓW
Na Fig. 1 przedstawiono sekwencję aminokwasów CDR mysiego przeciwciała monoklonalnego 5/44 (SEKW NR ID: 1 do 6)
Na Fig. 2 przedstawiono sekwencję DNA (SEKW NR ID: 52 i 53) i białka (SEKW NR ID: 7) domeny zmiennej łańcucha lekkiego (VL) mysiego przeciwciała monoklonalnego 5/44.
Na Fig. 3 przedstawiono sekwencję DNA (SEKW NR ID: 54 i 55) i białka (SEKW NR ID: 8) domeny zmiennej łańcucha ciężkiego (VH) mysiego przeciwciała monoklonalnego 5/44.
Na Fig. 4 przedstawiono strategię usuwania miejsca glikozylacji i reaktywnej lizyny w CDR-H2 (SEKW NR ID: 9-12 i 14).
Na Fig. 5 przedstawiono projekt przeszczepu dla sekwencji łańcucha lekkiego 5/44 (SEKW NR ID: 7). DPK-9 oznacza sekwencję szkieletu akceptora ludzkiej linii zarodkowej (SEKW NR ID: 17). Linie pionowe wskazują różnice pomiędzy resztami mysimi i ludzkimi. Sekwencje podkreślone wsk azują reszty donora, które zostały zachowane w przeszczepie. CDR wskazano tłustą pochyłą czcionką (nie przedstawione dla DPK-9). Przeszczep gL1 (SEKW NR ID: 19) obejmuje 6 reszt, a przeszczep gL2 (SEKW NR ID: 20) obejmuje 7 reszt szkieletu donora.
Na Fig. 6 przedstawiono projekt przeszczepu dla sekwencji łańcucha ciężkiego 5/44 (SEKW NR ID: 8); DP7 (SEKW NR ID: 21) oznacza sekwencję szkieletu akceptora ludzkiej linii zarodkowej. Linie pionowe wskazują różnice pomiędzy resztami mysimi i ludzkimi. Sekwencje podkreślone wskazują reszty donora, które zostały zachowane w przeszczepie. CDR wskazano tłustą pochyłą czcionką (nie przedstawiono dla DP7). Przeszczepy gH4 (SEKW NR ID: 24) i gH6 (SEKW NR ID: 26) obejmują 6 reszt szkieletu donora. Przeszczepy gH5 (SEKW NR ID: 25) i gH7 (SEKW NR ID: 27) obejmują 4 reszty szkieletu donora.
Na Fig. 7 przedstawiono mapę pMRR14 wektora.
Na Fig. 8 przedstawiono mapę pMRR10.1 wektora.
Na Fig. 9 przedstawiono wyniki testu Biacore dla chimerycznych mutantów 5/44.
Na Fig. 10 przedstawiono oligonukleotydy dla połączenia gH 1 5/44 i genu gL1 (SEKW NR ID: 32-47).
Na Fig. 11 przedstawiono mapę plazmidu dla przejściowego wektora pCR2.1 (544gH1).
Na Fig. 12 przedstawiono mapę plazmidu dla przejściowego wektora pCR2.2 (544gL1).
Na Fig. 13 przedstawiono kasety oligonukleotydów stosowanych do dalszych przeszczepów (SEKW NR ID: 56-65).
Na Fig. 14 przedstawiono wykres badania kompetycyjnego fluorescencyjnie znakowanego mysiego przeciwciała 5/44 i przeszczepionych wariantów.
Na Fig. 15 przedstawiono wykres badania kompetycyjnego fluorescencyjnie znakowanego mysiego przeciwciała 5/44 i przeszczepionych wariantów.
Na Fig. 16 przedstawiono pełną sekwencję DNA (SEKW NR ID: 29, 31,66 i 67) i białka (SEKW NR ID: 28 i 30) dla przeszczepionych łańcuchów ciężkiego i lekkiego.
Na Fig. 17 przedstawiono schemat koniugatu DMH przeciwciało-NAc-gamma-kalicheamycyna.
Na Fig. 18 przedstawiono wykres wpływu CMC-544 na wzrost chłoniaka zależnego od limfocytów B RAMOS.
Na Fig. 19 przedstawiono wykres wpływu CMC-544 na duże chłoniaki zależne od limfocytów B w modelu ksenoprzeszczepu u myszy nagich in vivo.
Na Fig. 20 przedstawiono wykres, na którym porównano wpływ CMC-544 wytworzonego w procesie sprzęgania z CMA-676 i z CMC-544 na wzrost chłoniaka RL.
Na Fig. 21 przedstawiono wykres, na którym wykazano, że duży chłoniak RL traktowany ritux imabem (RITUXAN) jest podatny na leczenie CMC-544.
PL 222 725 B1
Na Fig. 22 przedstawiono wykres ilustrujący wpływ rituximabu (RITUXAN) na cytotoksyczne działanie CMC-544.
Na Fig. 23 przedstawiono wykres ilustrujący działanie CMC-544, rituximabu (RITUXAN) i CMA-676 na przeżycie myszy SCID z rozsianym wczesnym chłoniakiem RAMOS B.
Na Fig. 24 przedstawiono wykres ilustrujący działanie CMC-544, rituximabu (RITUXAN) i CMA-676 na przeżycie myszy SCID z rozsianym późnym chłoniakiem RAMOS B.
Na Fig. 25 przedstawiono wykres ilustrujący działanie CMC-544, rituximabu (RITUXAN) i CMA-676 na przeżycie myszy SCID z rozsianym późnym chłoniakiem RAMOS B.
Na Fig. 26 przedstawiono wykres ilustrujący działanie CMC-544, rituximabu (RITUXAN) i CMA-676 na przeżycie myszy SCID z rozsianym późnym chłoniakiem RAMOS B.
Na Fig. 27 przedstawiono wykres ilustrujący działanie CMC-544, rituximabu (RITUXAN) i CMA-676 na przeżycie myszy SCID z rozsianym późnym chłoniakiem RAMOS B.
Na Fig. 28 przedstawiono wykres ilustrujący aktywność przeciwnowotworową CMC-544 z rituximabem (RITUXAN) i bez rituximabu wobec nieziarniczego chłoniaka RL.
Na Fig. 29 przedstawiono wykres ilustrujący aktywność przeciwnowotworową CMC-544 i CHOP wobec nieziarniczego chłodniaka RL.
SZCZEGÓŁOWY OPIS WYNALAZKU
Koniugaty według wynalazku zawierają cytotoksyczny lek - kalicheamycynę - derywatyzowany łącznikiem, który obejmuje grupę reaktywną, która reaguje z przeciwciałem anty-CD22 i tworzy koniugat pochodna cytotoksycznego leku-białkopodobny nośnik.
Poniżej opisano ulepszony sposób wytwarzania i oczyszczania takich koniugatów. W wyniku stosowania konkretnych współrozpuszczalników, dodatków i określonych warunków reakcji oraz określonego sposobu rozdzielania, uzyskuje się monomeryczny koniugat pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22 o znacznie zmniejszonej LCF. W przeciwieństwie do formy zagregowanej, forma monomeryczna ma istotną wartość terapeutyczną, a zmniejszenie LCF i zasadnicze zmniejszenie agregacji prowadzi do wykorzystania wyjściowego przeciwciała w terapeutycznie efektywny sposób przez zapobieżenie współzawodnictwu LCF z wysoko skoniugowaną frakcją (HCF, ang. Highly conjugatedfraction).
I. NOŚNIKI
Nośniki/środki kierujące w ogólności stanowią białkopodobne nośniki/środki kierujące. Jako nośnik/środki kierujące wymienić można hormony, czynniki wzrostu, przeciwciała, fragmenty przeciwciał, mimetyki przeciwciał oraz ich odpowiedniki wytworzone na drodze inżynierii genetycznej lub enzym atycznie i nośniki takie określa się dalej pojedynczo lub w odniesieniu do grupy jako „nośniki”. Zasadniczą własnością nośnika jest jego zdolność do rozpoznawania i wiązania się z przeciwciałem lub receptorem związanym z niepożądanymi komórkami, które następnie są internalizowane. Przykłady nośników, które można stosować ujawniono w patencie USA nr 5,053,394. Nośnikami stosowanymi według wynalazku są przeciwciała. Możliwe jest także wykorzystanie mimetyków przeciwciał.
Do wytwarzania mimetyków przeciwciał, które wiążą się z epitopami antygenowymi ze swoistością przeciwciała, stosowano wiele nie-immunoglobulinowych szkieletów białkowych (publikacja zgłoszenia PCT nr WO 00/34784). Przykładowo, zaprojektowano szkielet typu „mini body”, który jest pokrewny fałdzie immunoglobuliny, przez wykreślenie trzech nici z domeny zmiennej łańcucha ciężkiego przeciwciała monoklonalnego (Tramontano i in., J. Mol. Recognit. 7:9, 1994). Białko to obejmuje 61 reszt i można je stosować do prezentowania dwóch hiperzmiennych pętli. Te dwie pętle randomizowano i wybrano produkty do wiązania antygenu, ale jak do tej pory przydatność szkieletu okazała się nieco ograniczona, z uwagi na problemy z rozpuszczalnością. Innym szkieletem, który stosuje się do prezentacji pętli jest tendamistat, białko, które swoiście hamuje ssacze alfa-amylazy i stanowi 74 resztę, sześcioniciowego, beta-warstwowego białka typu „Sandwich”, którego warstwy utrzymywane są razem przez dwa wiązania disulfidowe. (McConnell i Hoess, J. Mol. Biol. 250:460, 1995). Szkielet ten obejmuje trzy pętle, ale do tej pory pod względem potencjału randomizacyjnego zbadano.
Jako szkielety badano inne białka i stosowano je do wykazania randomizowanych reszt na powierzchniach alfa-helikalnych (Nord i in., Nat. Biotechnol. 15:772, 1997; Nord i in., Protein Eng. 8:601, 1995), pętli pomiędzy alfa-helisami w wiązkach alfa-helis (Ku i Schultz, Proc. Natl. Acad. Sci. USA 92:6552, 1995) oraz pętli usztywnionych przez mostki disulfidowe, takich jak obecne w małych inhibitorach proteazy (Markland i in., Biochemistry 35:8045, 1996; Markland i in., Biochemistry 35:8058, 1996; Rottgen i Collins, Gene 164;243, 1995; Wang i in., J. Biol. Chem. 270:12250, 1995).
PL 222 725 B1
Przykłady nośników przeciwciał, które można stosować według wynalazku, obejmują przeciwciała monoklonalne, przeciwciała chimeryczne, przeciwciała humanizowane, ludzkie przeciwciała i ich biologicznie aktywne fragmenty. Przeciwciała takie są skierowane przeciwko antygenom powierzchni komórki wyrażanym na komórkach i/lub tkankach docelowych w zaburzeniach proliferacyjnych, takich jak rak. Przykłady konkretnych przeciwciał skierowanych przeciwko antygenom powierzchni komórki na komórkach docelowych obejmują, ale nie wyłącznie, przeciwciała przeciwko antygenowi CD22, który jest nadmiernie wyrażany w większości chłoniaków zależnych od limfocytów B; G5/44, humanizowaną formę mysiego przeciwciała monoklonalnego przeciwko CD22; przeciwciała przeciwko antygenowi CD33 powierzchni komórki, który jest przeważający w niektórych ludzkich nowotworach szp ikowych, zwłaszcza w ostrej białaczce szpikowej; pP67.6, humanizowaną formę mysiego przeciwciała przeciwko CD33 (patrz, patent USA nr 5,773,001); przeciwciało przeciwko antygenowi PEM stwierdzonemu w wielu nowotworach pochodzenia nabłonkowego, oznaczone jako mP67.6 (patrz I. D. Bernstein i in., J. Glin. Invest. 79:1153 (1987) i I. D. Bernstein i in., J. Immunol. 128:867-881 (1992)); oraz humanizowane przeciwciało przeciwko antygenowi węglowodan-Lewis Y, wyrażanemu nadmiernie w wielu guzach litych, oznaczone jako hu3S193 (patrz, patent USA nr 6,310,185 B1). Ponadto, na rynku dostępnych jest kilka przeciwciał, takich jak rituximab (RITUXAN) i trastuzumab (HERCEPTIN®), które również można stosować jako nośniki/środki kierujące. Rituximab (RITUXAN) jest chimerycznym przeciwciałem przeciwko CD20, stosowanym do leczenia różnych chłoniaków zależnych od limfocytów B, a trastuzumab (HERCEPTIN®) jest humanizowanym przeciwciałem przeciwko Her2 stosowanym do leczenia raka sutka.
W niniejszym wynalazku do stosowania jako nośnik wymienia się cząsteczkę humanizowanego przeciwciała z przeszczepionym CDR skierowanego przeciwko antygenowi powierzchni komórki CD22, oznaczonemu G5/44. Przeciwciało to jest humanizowaną formą mysiego przeciwciała monoklonalnego przeciwko CD22, które jest skierowane przeciwko antygenowi powierzchni komórki CD22, przeważającemu w pewnych chłoniakach ludzkich. Stosowane tu określenie „cząsteczka przeciwciała z przeszczepionym CDR” odnosi się do cząsteczki przeciwciała, w której łańcuch ciężki i/lub lekki obejmuje jeden lub więcej regionów determinujących dopasowanie (CDR), obejmujących zmodyfikowany CDR (dalej CDR) od przeciwciała donora (np. mysiego przeciwciała monoklonalnego) przeszczepiony do szkieletu regionu zmiennego łańcucha ciężkiego i/lub lekkiego przeciwciała akceptora (np. przeciwciała ludzkiego). Korzystnie, takie przeciwciało z przeszczepionym CDR zawiera domenę zmienną obejmującą regiony zrębowe ludzkiego akceptora, jak również jeden lub więcej spośród CDR donora, jak określone powyżej.
Do przeszczepiania CDR można stosować każdą odpowiednią sekwencję regionu zrębowego części zmiennej akceptora, biorąc pod uwagę klasę/typ przeciwciała donora, od którego pochodzą CDR, w tym regiony zrębowe mysie, naczelnych i ludzkie. Przykładami ludzkich regionów zrębowych, które można stosować w niniejszym wynalazku, są KOL, NEWM, REI, EU, TUR, TEI, LAY i P OM (Kabat i in., Sequences of Proteins of Immunological Interest, wydanie 5, 1991, U.S. Department of Health i Human Services, Public Health Service, National Institutes of Health). Przykładowo, KOL i NEWM można stosować dla łańcucha ciężkiego, REI można stosować dla łańcucha lekkiego, a EU, LAY i POM można stosować dla obydwu łańcuchów, ciężkiego i lekkiego.
W przeciwciałach z przeszczepionych CDR stosowanych w koniugatach według wynalazku korzystnie jako przeciwciało akceptora stosuje się przeciwciało obejmujące łańcuchy, które są homologiczne z łańcuchami przeciwciała donora. Łańcuchy ciężkie i lekkie akceptora nie muszą koniecznie pochodzić od tego samego przeciwciała i w razie potrzeby mogą obejmować łańcuchy złożone zawierające regiony zrębowe pochodzące od różnych łańcuchów.
W przeciwciałach z przeszczepionych CDR stosowanych w rozwiązanych według wynalazku regiony zrębowe również nie muszą obejmować dokładnie tej samej sekwencji, jak regiony przeciwciała akceptora. Przykładowo, reszty nietypowe można zmienić na reszty występujące częściej w danej klasie lub typie łańcucha akceptora. Alternatywnie, wybrane reszty w regionach zrębowych akceptora można zmienić, tak aby odpowiadały resztom obecnym w tej samej pozycji przeciwciała donora lub na resztę, która stanowi konserwatywne podstawienie dla reszty znajdującej się w tej samej pozycji przeciwciała donora. Zmiany takie powinny być utrzymane w zakresie minimum koniecznego do zachowania powinowactwa przeciwciała donora. Protokół doboru reszt w regionach zrębowych akceptora, które mogą wymagać zmiany, podano w publikacji PCT Nr WO 91/09967, której treść wprowadzono tu vi całości.
PL 222 725 B1
Reszty donora stanowią reszty z przeciwciała donora, tj. przeciwciała, od którego pierwotnie pochodzą CDR.
Przeciwciało stosowane w koniugacie według wynalazku może obejmować łańcuch ciężki, w którym domena zmienna jako CDR-H2 (jak określono w publikacji Kabat i in., (supra)) obejmuje H2', w którym sekwencję z potencjalnym miejscem glikozylacji usunięto w celu zwiększenia powinowactwa przeciwciała wobec antygenu.
Alternatywnie lub ponadto, przeciwciało w koniugacie według wynalazku może obejmować łańcuch ciężki, w którym domena zmienna jako CDR-H2 (jak określono w publikacji Kabat i in., (supra)) obejmuje H2'', w którym reszta lizyny znajduje się w pozycji 60. Tę resztę lizyny, która usytuowana jest w eksponowanej pozycji w obrębie CDR-H2, i zgodnie z przypuszczeniami może potencjalnie reagować z czynnikami sprzęgającymi, powodując zredukowanie powinowactwa wiązania z antygenem, zastąpiono alternatywnym aminokwasem.
Ponadto, przeciwciało w koniugacie według wynalazku może obejmować łańcuch ciężki, w którym domena zmienna jako CDR-H2 (jak określono w publikacji Kabat i in., (supra)) obejmuje H2''', w którym zarówno sekwencję z miejscem potencjalnej glikozylacji, jak i resztę lizyny w pozycji 60, zastąpiono alternatywnymi aminokwasami.
Przeciwciało w koniugacie według wynalazku może obejmować: przeciwciało kompletne obejmujące łańcuchy ciężkie i lekkie o pełnej długości; jego biologicznie aktywny fragment, taki jak fragment Fab, zmodyfikowany Fab, Fab', F(ab')2 lub Fv; monomer lub dimer o łańcuchu lekkim lub ciężkim; przeciwciało jednołańcuchowe, np. jednołańcuchowe Fv, w którym domeny zmienne ciężkiego i lekkiego łańcucha są połączone łącznikiem peptydowym. Podobnie, regiony zmienne łańcucha ciężkiego i lekkiego można odpowiednio łączyć z domenami innych przeciwciał.
Przeciwciało w koniugacie według wynalazku może również obejmować zmodyfikowany fragment Fab, w którym modyfikacja polega na addycji jednego lub więcej aminokwasów, w celu umożliwienia przyłączenia cząsteczki efektora lub reportera do C-końca łańcucha ciężkiego. Korzystnie, dodatkowe aminokwasy tworzą zmodyfikowany region zawiasowy zawierający jedną lub dwie reszty cysteinowe, do których może być przyłączona cząsteczka efektora lub reportera.
Domeny regionu stałego przeciwciała, jeśli są obecne, można wybrać w zależności od proponowanej funkcji przeciwciała, a zwłaszcza od funkcji efektorowych, które może być, lub mogą nie być, wymagane. Przykładowo, domenami regionu stałego mogą być domeny ludzkiej IgA, IgD, IgE, IgG lub IgM. Gdy przeciwciało przeznaczone jest do zastosowań terapeutycznycń i funkcje efektorowe przeciwciała są wymagane, szczególnie można stosować domenę regionu stałego ludzkiej IgG, a zwłaszcza izotypów IgG1 i IgG3. Alternatywnie, gdy przeciwciało jest przeznaczone do celów terapeutycznych, a funkcje efektorowe przeciwciała nie są ani wymagane ani pożądane, można stosować izotypy IgG2 i IgG4 lub można zmutować region Fc IgG1 w celu zniesienia funkcji efektorowych.
Przeciwciało stosowane w koniugacie według wynalazku ma powinowactwo wiązania co najmniej 5x10-8 M, korzystnie co najmniej 1x10-9 M, bardziej korzystnie co najmniej 0,75x10-10 M, a najkorzystniej co najmniej 0,5x10- M.
Niniejszym opisano koniugaty immunotoksyn oraz sposoby wytwarzania tych koniugatów z zastosowaniem wariantów przeciwciał lub mimetyków przeciwciał. Warianty przeciwciał stosowane w koniugatach według wynalazku są skierowane przeciwko CD22 i wykazują poprawione powinowactwo wobec CD22. Warianty takie można otrzymać zgodnie z wieloma protokołami powinowactwa dojrzewania obejmującymi mutowanie CDR (Yang i in., J. Mol. Biol., 254, 392-403, 1995), mieszanie łańcucha (Marks i in., Bio/Technology, 10 779-783, 1992), stosowanie czynników mutujących szczepy E. coli (Low i in., J. Mol. Biol., 260, 359-368, 1996), mieszanie DNA (Patten i in., Curr. Opin. Biotechnol., 8, 724-733, 1997), stosowanie prezentacji na fagu (Thompson i in., J. Mol. Biol., 256, 77-88, 1996) oraz metodą seksualnego PCR (ang. sexual PCR) (Crameri i in.. Nature, 391,288-291, 1998).
Do wyrażania sekwencji DNA kodujących nośnik obejmujący przeciwciała można stosować d owolny odpowiedni układ komórka gospodarza/nośnik. Do wyrażania, częściowo, fragmentów przeciwciał, takich jak fragmenty Fab i F(ab')2, a zwłaszcza fragmentów Fv i fragmentów przeciwciała jednołańcuchowego, na przykład jednołańcuchowe Fv, można stosować układy bakteryjne, na przykład E. coli, oraz układy z innymi mikroorganizmami. Do produkcji większych przeciwciał, obejmujących cząsteczki kompletnych przeciwciał, jako układy ekspresyjne można stosować eukariotyczne komórki gospodarza, np. komórki ssacze. Odpowiednie ssacze komórki gospodarza obejmują komórki CHO, komórki szpiczaka, komórki drożdży, komórki owadzie, komórki hybrydoma, komórki NSO, VERO lub PER C6. Odpowiednie układy ekspresyjne obejmują również zwierzęta i rośliny transgeniczne.
PL 222 725 B1
II. ŚRODKI TERAPEUTYCZNE
Niniejszym opisano środki terapeutyczne, takie jak cytotoksyczne leki, które hamują lub przerywają polimeryzację tubuliny, środki alkilujące, które wiążą się i przerywają DNA oraz środki, które h amują syntezę białek lub niezbędnych białek komórkowych, takich jak kinazy białkowe, enzymy i cykliny. Przykłady takich cytotoksycznych leków obejmują, ale nie wyłącznie, tiotepa, taksany, winkrystynę, daunorubicynę, doksorubicynę, epirubicynę, aktynomycynę, autramycynę, azaseryny, bleomycyny, tamoksyfen, idarubicynę, dolastatyny/aurystatyny, hemiasterliny, kalicheamycyny, esperamycyny i maytanzynoidy. W rozwiązaniach według wynalazku stosowana jest kalicheamycyna, która stanowi przykład antybiotyków przeciwnowotworowych opartych na trisulfidzie metylowym. Przykłady kalicheamycyn, odpowiednich do stosowania w obecnym wynalazku, ujawniono, na przykład, w patentach USA nr nr 4,671,958; 4,970,198; 5,053,394; 5,037,651 i 5,079,233. Korzystnymi kalicheamycynami są pochodne gamma-kalicheamycyny lub N-acetylowe pochodne gamma-kalicheamycyny.
III. KONIUGATY POCHODNA CYTOTOKSYCZNEGO LEKU/NOŚNIK
Koniugaty zawarte w kompozycji według wynalazku mają wzór
Pr(-X-W)m w którym:
Pr oznacza przeciwciało anty-CD22;
X oznacza ulegający hydrolizie łącznik, który obejmuje hydrazon i ma strukturę produktu reakcji (a) hydrazydu na kalicheamycynie funkcjonalizowanej 3-merkapto-3-metylobutanoilohydrazydem z (b) kwasem 4-(4-acetylofenoksy)butanowym (AcBut);
W oznacza kalicheamycynę;
m oznacza średnie obciążenie dla oczyszczonego produktu sprzęgania, przy którym kalicheamycyna stanowi 4-10% wagowych koniugatu, a (-X-W)m oznacza pochodną kalicheamycyny.
W opisie patentowym USA nr 5,773,001, ujawniono łączniki, które można stosować z pochodnymi nukleofilowymi, zwłaszcza hydrazydami i pokrewnymi substancjami nukleofilowymi, pochodzącymi od kalicheamycyn. Łączniki te są szczególnie przydatne w przypadkach, gdy lepszą aktywność uzyskuje się wówczas, gdy wiązanie utworzone pomiędzy lekiem i łącznikiem ulega hydrolizie. Łączniki takie zawierają dwie grupy funkcyjne. Jedną z tych grup stanowi na ogół grupa kwasu karboksyl owego, który stosuje się do reagowania z nośnikiem. Gdy kwasowa grupa funkcyjna jest odpowiednio aktywowana, wówczas może tworzyć wiązanie amidowe z wolną grupą aminową nośnika, taką jak, na przykład, grupa aminowa w łańcuchu bocznym lizyny w przeciwciele lub w innym białkopodobnym nośniku. Inną powszechnie stosowaną grupą funkcyjną jest grupa karbonylowa, tj. grupa aldehydowa lub ketonowa, która reaguje z odpowiednio zmodyfikowanym środkiem terapeutycznym. Grupy karbonylowe mogą reagować z grupą hydrazydową leku, z wytworzeniem wiązania hydrazonowego. Wiązanie to ulega hydrolizie, co umożliwia uwolnienie środka terapeutycznego z koniugatu po związaniu z docelowymi komórkami.
Bifunkcyjnym łącznikiem do stosowania w niniejszym wynalazku jest kwas 4-(4-acetylofenoksy)-butanowy (AcBut), który prowadzi do uzyskania korzystnego produktu składającego się z β-kalicheamycyny, γ-kalicheamycyny lub N-acetylo-y-kalicheamycyny funkcjonalizowanej przez reakcję z 3-merkapto-3-metylobutanoilohydrazydem, łącznika AcBut oraz ludzkiego lub humanizowanego przeciwciało IgG jako nośnika kierującego.
IV. SPRZĘGANIE MONOMERYCZNE
Naturalny hydrofobowy charakter wielu cytotoksycznych leków, łącznie z kalicheamycynami, stwarza trudności przy wytwarzaniu monomerycznych koniugatów leków z dobrymi obciążeniami lekiem i rozsądnymi wydajnościami, co jest konieczne w zastosowaniach terapeutycznych. Problem ten zaostrza się w wyniku zwiększonej hydrofobowości wiązania dostarczonego przez łączniki, takie jak łącznik AcBut, ujawniony w opisie patentowym USA nr 5,773, 001, jak również wskutek zwiększonej odległości kowalencyjnej oddzielającej środek terapeutyczny od nośnika (przeciwciała).
W związku z hydrofobowym charakterem leków występuje również agregacja koniugatów pochodna cytotoksycznego leku/nośnik o dużych obciążeniach lekiem. A zatem, w celu uzyskania zadowalających ilości monomerycznego produktu, często konieczne jest zmniejszenie obciążenia lekiem. Jak opisano dla koniugatów ujawnionych w opisie patentowym USA nr 5,877,296, z uwagi na nadmierną agregację, w niektórych przypadkach w warunkach reakcji ujawnionych w opisie patentowym USA nr 5,053,394, trudno jest wytworzyć koniugaty z rozsądnymi wydajnościami i z obciążeniami
PL 222 725 B1 lekiem użytecznymi do zastosowań terapeutycznych. W tych warunkach w reakcji sprzęgania jako współrozpuszczalnik stosuje się DMF. Tak więc, pożądane są sposoby, w których uzyska się wyższe obciążenia lekiem/wydajność, bez agregacji i towarzyszącej jej straty substancji.
Ulepszenia w kierunku zmniejszenia agregacji opisano w opisach patentowych USA nr 5,712,374 i 5,714,586. W opisach tych ujawniono białkopodobne nośniki obejmujące, ale nie wyłącznie, białka, takie jak ludzkie i humanizowane przeciwciało, które stosuje się do kierowania cytotoksycznych środków terapeutycznych, takie jak na przykład hP67.6 oraz inne humanizowane przeciwciała. W opisach tych stwierdzono, że zastosowanie nienukleofilowego, kompatybilnego z białkiem, buforowanego roztworu zawierającego (i) glikol propylenowy jako współrozpuszczalnik oraz (ii) dodatek obejmujący co najmniej jeden kwas C6-C18 karboksylowy, zasadniczo prowadzi do wytworzenia monomerycznych koniugatów pochodna cytotoksycznego leku/nośnik o większym obciążeniu lekiem/wydajności, zmniejszonej agregacji oraz o doskonałej aktywności. Jako korzystne kwasy opisano tam kwasy C7 do C12, a najkorzystniejszy okazał się kwas oktanowy (taki jak kwas kaprylowy) lub jego sole. Korzystnymi buforowanymi roztworami dla koniugatów wytworzonych z estrami N-hydroksysukcynimidu (OSu) lub innymi porównywalnie aktywnymi estrami, były buforowane fosforanem roztwory soli fizjologicznej (PBS) roztwory kwasu N-2-hydroksyetylo-piperazyno-N'-2-etanosulfonowego (bufor HEPES). Stosowane w tych reakcjach sprzęgania buforowane roztwory nie mogą zawierać wolnych grup aminowych lub związków nukleofilowych. Łatwo można określić bufory odpowiednie dla innych typów koniugatów. Alternatywnie, stwierdzono, że gdy stosuje się nienukleofilowy, kompatybilny z białkiem, buforowany roztwór zawierający t-butanol bez substancji dodatkowej, również uzyskuje się monomeryczne koniugaty pochodna kalicheamycyny/nośnik z większym obciążeniem lekiem/wydajnością i o zmniejszonej agregacji.
Ilość współrozpuszczalnika potrzebna do wytworzenia monomerycznego koniugatu zmienia się w zależności od białka i specjalista w tej dziedzinie techniki może ją łatwo określić bez prowadzenia dodatkowych eksperymentów. Ilość dodatku konieczna do efektywnego wytworzenia monomerycznego koniugatu również zmienia się w zależności od przeciwciała. Ilość tę może także ustalić specjalista bez prowadzenia dodatkowych badań. Zgodnie z opisami patentowymi USA nr 5,712,374 i 5,714,586, gdy w reakcjach sprzęgania stosuje się dodatek glikolu propylenowego w ilościach w zakresie od 10% do 60%, korzystnie 10% do 40%, a najkorzystniej około 30% w odniesieniu do łącznej objętości ro ztworu, oraz dodatek obejmujący co najmniej jeden kwas C6-C18 karboksylowy lub jego sól, a korzystnie kwas kaprylowy lub jego sól, w ilościach w zakresie od 20 mM do 100 mM, korzystnie od 40 mM do 90 mM, a najkorzystniej około 60 mM do 90 mM, uzyskuje się monomeryczne koniugaty pochodna cytotoksycznego leku/nośnik o wyższym obciążeniu lekiem/wydajności i o zmniejszonej agregacji. Oprócz glikolu propylenowego, można również stosować inne kompatybilne z białkiem organiczne współrozpuszczalniki, takie jak glikol etylenowy, etanol, DMF, DMSO, itd. Niektóre lub wszystkie spośród tych rozpuszczalników stosuje się do przeniesienia leku do mieszaniny, w której prowadzi się reakcję sprzęgania.
Zgodnie z tymi patentami, alternatywnie stężenie kwasu C6-C18 karboksylowego lub jego soli można zwiększyć do 150-300 mM, a ilość współrozpuszczalnika można zmniejszyć do 1-10%. W jednym z wykonań, jako kwas karboksylowy stosuje się kwas oktanowy lub jego sól. W korzystnym wykonaniu, kwasem karboksylowym jest kwas oktanowy lub jego sól. W innym korzystnym, wykonaniu, kwasem karboksylowym jest kwas kaprylowy lub jego sól, który stosuje się w stężeniu 200 mM kwasu kaprylowego razem z 5% glikolu propylenowego lub etanolu.
W innym alternatywnym wykonaniu w omawianych patentach, w reakcji sprzęgania można dodawać t-butanol w stężeniach w zakresie od 10% do 25%, a korzystnie 15% w stosunku do łącznej objętości roztworu, z wytworzeniem koniugatów pochodna cytotoksycznego leku/nośnik o wyższym obciążeniu lekiem/wydajności i o zmniejszonej agregacji.
Tak ustalone warunki sprzęgania stosowano do wytwarzania CMA-676 (Gemtuzumab Ozogamicin), który jest obecnie sprzedawany na rynku jako Mylotarg®. Ponieważ terapię tę wprowadzono do leczenia ostrej białaczki szpikowej (AML), metodą chromatografii jonowymiennej stwierdzono, ze kalicheamycyna nie jest rozprowadzona na przeciwciele w jednorodny sposób. Większość kalicheamycyny znajduje się na około połowie przeciwciała, a pozostała część jest obecna w LCF, która zawiera jedynie małe ilości kalicheamycyny. W konsekwencji, istnieje pilna potrzeba ulepszenia sp osobów sprzęgania cytotoksycznych leków, takich jak kalicheamycyna, z nośnikami, które zminimalizują stopień agregacji i umożliwią bardziej jednorodne obciążenie lekiem przy znacznie poprawionej wydajności stanowiącego produkt koniugatu.
PL 222 725 B1
Konkretny przykład stanowi koniugat G5/44-NAc-gamma-kalicheamycyna DMH AcBut, który określa się jako CMC-544 i który ogólnie przedstawiono na Fig. 17. Do opracowania CMC-544 pożądane było zmniejszenie ilości LCF do >10% w odniesieniu do całości przeciwciała i rozważano różne sposoby redukcji poziomów LCF. Końcowy rezultat może nie mieć wpływu na inne cechy immunokoniugatu, takie jak wiązanie antygenu i cytotoksyczność. Rozważane opcje obejmowały genetyczną lub fizyczną modyfikację przeciwciała, techniki rozdzielania chromatograficznego lub modyfikację waru nków reakcji.
W reakcji przeciwciała G5/44 z NAc-gamma-kalicheamycyną DMH AcBut OSu, z zastosowaniem znanych warunków (warunki stosowane do wytwarzania CMA-676) uzyskano produkt o własnościach fizycznych (obciążenie lekiem, LCF i agregacja) podobnych do CMA-676. Okazało się jednakże, że po sprzęganiu uzyskano niepożądanie wysoki poziom (50-60%) LCF. Optymalne warunki reakcji określono stosując statystyczną metodą projektowania eksperymentu, w której badano kluczowe parametry reakcji, takie jak temperatura, pH, wkład pochodnej kalicheamycyny oraz stężenie dodatku. Analiza tych badań wykazała, że wkład kalicheamycyny i stężenie dodatku mają najbardziej znaczący wpływ na poziom frakcji niskoskoniugowanej (LCF) i tworzenie się agregatów, zaś temperatura i pH mają mniejsze znaczenie. W dodatkowych badaniach wykazano również, że stężenia białkowego nośnika (przeciwciała) i współrozpuszczalnika (etanolu) mają podobnie małe znaczenie (w porównaniu z wkładem kalicheamycyny i stężeniem dodatku) dla kontrolowania LCF i poziomu agregatów. W celu zmniejszenia LCF do <10%, wkład pochodnej kalicheamycyny zwiększono od 3% do 8,5% (wag./wag.) w stosunku do ilości przeciwciała w reakcji. Zmieniono dodatek i zamiast kwasu oktanowego lub jego soli w stężeniu 200 mM (proces CMA-67 6) stosowano kwas dekanowy lub jego sól w stężeniu 37,5 mM. Reakcja przebiegała lepiej przy nieznacznie podniesionej temperaturze (30-35°C) i pH (8,2-8,7). Po wprowadzeniu tych zmian do warunków reakcji uzyskano zmniejszenie LCF do poziomu poniżej 10%, przy jednoczesnym zwiększeniu obciążenia kalicheamycyną i warunki takie określono jako warunki reakcji CMC-544 lub „nowy” warunki sposobu. W Tablicy 1 przedstawiono porównanie wyników otrzymanych w warunkach sposobu CMA-67 6 i CMC-544.
TABLICA 1:
PORÓWNANIE WARUNKÓW SPOSOBU CMA-676 I CMC-544
WARUNKI/WYNIKI WARUNKI SPOSOBU CMA-676 WARUNKI SPOSOBU CMC-544
Wkład kalicheamycyny 3,0% (wag./wag. w odniesieniu do ciężaru proszku) 8,% (wag./wag.)
Rodzaj i stężenie dodatku Kwas oktanowy/sól sodowa kwasu octanowego; 200 mM Kwas dekanowy/dekanian sodu; 37,5 mM
Temperatura 26°C 31-35°C
pH 7,8 8,2-8,7
Obciążenie kalicheamycyną (procent wagowy, badanie metodą UV) 2,4-3,5 7,0-9,0
Frakcja niskoskoniugowana (LCF) (przed oczyszczeniem) 45-65% powierzchni według HPLC <10%
Agregacja (przed oczyszczeniem) ~5% <5%
Agregacja (po oczyszczeniu) <2% <2%
Wzrost wkładu kalicheamycyny zwiększył obciążenie lekiem od 2,5-3,0% wagowych do 7,0-9,0% (najczęściej 7,5-8,5) wagowych i nie spowodował zwiększenia agregacji białka w reakcji. Z uwagi na zmniejszenie agregacji i LCF, w warunki sposobu CMC-544 uzyskano bardziej homogeniczny produkt. Nowym sposobem sprzęgania powtarzalnie wytworzono CMC-544 w skali multigramowej w odniesieniu do przeciwciała.
W powyższych reakcjach stężenie przeciwciała może mieścić się w zakresie od 1 do 15 mg/ml, a stężenie pochodnej kalicheamycyny, np. estru OSu N-acetylo-gamma-kalicheamycyny-DMH AcBut (stosowanego do wytwarzania koniugatów przedstawionych na Fig. 17), mieści się w zakresie 4,5-11% wagowych w odniesieniu do przeciwciała. Jako współrozpuszczalnik stosowano etanol, dla którego stwierdzono dobre wyniki przy stężeniach w zakresie od 6 do 11,4% (objętościowo). Reakcje prowadzono w PBS, HEPES, w kwasie N-(2-hydroksyetylo)piperazyno-N'-(4-butanosulfonowym
PL 222 725 B1 (HEPBS), albo w innym kompatybilnym buforze, przy pH 8 do 9, w temperaturze w zakresie od 30°C do 35°C, w czasie od 15 minut do 24 godzin. Specjalista w tej dziedzinie techniki bez trudności będzie w stanie ustalić dopuszczalne zakresy pH dla innych typów koniugatów. Stwierdzono, że gdy dla różnych przeciwciał stosuje się nieznaczne zmiany w kombinacjach opisanych powyżej dodatków, uz yskuje się lepsze obciążenie lekiem i lepszą wydajność monomerycznego koniugatu, a zatem należy rozumieć, że w celu osiągnięcia optymalnych rezultatów stosowanie danego nośnika białkowego m oże wymagać zmian w określonych warunkach lub w doborze dodatków.
V. OCZYSZCZANIE I ODDZIELANIE KONIUGATU
Po sprzęganiu monomeryczne koniugaty można oddzielić od nieskoniugowanych reagentów (takich jak białkopodobny nośnik i wolny cytotoksyczny lek/kalicheamycyna) i/lub od zagregowanych form koniugatów, konwencjonalnymi sposobami, takimi jak chromatografia wykluczania zależnego od wielkości cząsteczek (SEC), chromatografia interakcji hydrofobowej (HIC), chromatografia jonowymienna (lEC) lub chromatografia z ogniskowaniem (CF). Oczyszczone koniugaty są monomeryczne i zawierają zwykle od 4 do 10% wagowych cytotoksycznego leku/kalicheamycyny. W korzystnym wykonaniu, koniugaty oczyszcza się stosując chromatografię interakcji hydrofobowej (HIC). W sposobach stosowanych uprzednio do produkcji w skali przemysłowej koniugatów cytotoksyczny lek/kalicheamycyna-przeciwciało (proces CMA-676), jako jedyny etap oddzielania po sprzęganiu stosowano chromatografię wykluczania zależnego od wielkości cząsteczek. Aczkolwiek etap ten jest całkiem skuteczny zarówno do usuwania zagregowanego koniugatu, jak i do dokonywania wymiany buforu dla formulacji, nie jest on skuteczny do zmniejszenia zawartości LCF. W konsekwencji, proces z zastosowaniem SEC do kontroli zawartości LCF w końcowym produkcie opiera się wyłącznie na chemii reakcji sprzęgania. Inną wadą SEC jest ograniczenie objętości wprowadzanej do kolumny mieszaniny do reakcji sprzęgania (zwykle nie przekracza ona 5% objętości złoża kolumny). Ogranicza to poważnie wielkość serii (a zatem i wydajność produkcji), która może być przerobiona w danej przestrzeni produkcyjnej. W końcu, proces oczyszczania SEC prowadzi do znacznego rozcieńczenia koniugatu, co ogranicza stężenie białka, które jest można uzyskać w formulacji.
Gdy w koniugacie stosuje się lek cytotoksyczny o charakterze wysoce hydrofobowym, jak pochodna kalicheamycyny, wówczas korzystną metodą rozdzielenia skoniugowanego i nieskoniugowanego przeciwciała jest chromatografia interakcji hydrofobowej (HIC). W porównaniu z SEC, HIC ma trzy istotne zalety: (1) umożliwia skuteczne zmniejszenie zawartości LCF, jak również agregatu; (2) wydolność kolumny do HIC jest dużo większa; oraz (3) HIC zapobiega nadmiernemu rozcieńczeniu produktu.
Do skutecznego oddzielenia nieskoniugowanych składników i agregatów koniugatu od monomerycznych składników skoniugowanych w procesie sprzęgania, można stosować wiele wysoko wydajnych ośrodków do HIC, odpowiednich do produkcji w skali przemysłowej, takich jak butylo-, fenyloi oktylo- SEPHAROSE® 4 Fast Flow (Amersham Biosciences, Piscataway, NJ).
VI. KOMPOZYCJE I FORMULACJE
Niniejszym ujawniono sposób wytwarzania kompozycji/formulacji terapeutycznej lub diagnostycznej, obejmującej monomeryczny koniugat pochodna kalicheamycyny / przeciwciało anty-CD22 według wynalazku oraz farmaceutycznie dopuszczalną substancję pomocniczą, rozcieńczalnik lub nośnik.
Monomeryczny koniugat może być jedynym składnikiem kompozycji/formulacji terapeutycznej lub diagnostycznej lub można go łączyć z innymi składnikami aktywnymi, obejmującymi inne przeci wciała, na przykład składniki, którymi są przeciwciała przeciwko CD19, przeciwko CD20, przeciwko CD33, przeciwko limfocytom T, przeciwko IFN-γ lub przeciwko LPS, składniki nie-przeciwciała, takie jak cytokiny, czynniki wzrostu, hormony, antyhormony, leki cytotoksyczne i ksantyny.
Cytokiny i czynniki wzrostu, które można stosować do leczenia zaburzeń proliferacyjnych, takich jak rak, i z koniugatami pochodna cytotoksycznego leku/nośnik według wynalazku, obejmują interferony, Interleukiny, takie jak interleukina 2 (IL-2), TNF, CSF, GM-CSF i G-CSF.
Hormony powszechnie stosowane do leczenia zaburzeń proliferacyjnych, takich jak rak, które można stosować z koniugatami pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22 według wynalazku, obejmują estrogeny, takie jak dietylostilbestrol i estradiol, androgeny, takie jak testosteron i halotestyna (HALOTESTIN), progestyny, takie jak MEGACE® i PROYERA®, oraz kortykosteroidy, takie jak prednizon, deksametazon i hydrokortyzon.
Z koniugatem pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22 według wynalazku mogą być stosowane antyhormony, które są powszechnie stosowane do leczenia zaburzeń proliferacyjnych,
PL 222 725 B1 takich jak rak, jak na przykład antyestrogeny, tj. tamoksyfen, antyandrogeny, tj. flutamid i środki nadnerczowe.
Z koniugatem pochodna pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22 według wynalazku można stosować środki chemioterapeutyczne/przeciwnowotworowe powszechnie stosowane do leczenia zaburzeń proliferacyjnych, takich jak rak. Środki takie obejmują, ale nie wyłącznie, adriamycynę(ADRIAMYCIN), cisplatynę, karboplatynę, winblastynę, winkrystynę, bleomycynę, metotreksat, doksorubicynę, flurouracyle, etopozyd, taksol i różne jego analogi i mitomycynę.
Kompozycje korzystnie powinny zawierać terapeutycznie skuteczną ilość koniugatu według wynalazku. Stosowane tu określenie „terapeutycznie skuteczna ilość” odnosi się do ilości środka terapeutycznego, koniecznej do leczenia, złagodzenia lub zapobieżenia docelowej chorobie lub stanowi, lub do uzyskania wykrywalnego skutku terapeutycznego lub prewencyjnego. Terapeutycznie skuteczną dawkę dla danego koniugatu można początkowo określić w badaniach z hodowlą komórkową lub w modelach zwierzęcych, zwykle na gryzoniach, królikach, psach, świniach i naczelnych. Model zwierzęcy można również stosować do określenia odpowiedniego stężenia i drogi podawania. Informacje takie są następnie przydatne do oznaczenia dawek i dróg podawania dla ludzi.
Dokładna skuteczna ilość dla człowieka będzie zależeć od zaawansowania stanu chorobowego, ogólnego stanu zdrowia pacjenta, wieku, ciężaru ciała i płci pacjenta, diety, czasu i częstości podawania, kombinacji z innymi lekami, wrażliwości na lek oraz tolerancji/odpowiedzi na terapię. Ilość tę można określić na drodze rutynowych badań i pozostaje ona w gestii osądu lekarza prowadzącego. Na ogół, skuteczna dawka mieści się w zakresie 0,1 mg/m do 50 mg/m , korzystnie 0,4 mg/m do 30 mg/m , a bardziej korzystnie 2 mg/m do 9 mg/m , i oblicza się ją w odniesieniu do białkopodobnego nośnika.
Kompozycje można podawać pacjentowi osobno lub w kombinacji z innymi środkami, lekami lub hormonami. Dawka, w której podaje się monomeryczny koniugat pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22 według wynalazku, zależy od rodzaju leczonego, stopnia złośliwości chłoniaka lub białaczki, oraz od tego, czy koniugat stosuje się profilaktycznie, czy do leczenia istniejącego stanu.
Częstość dawki zależy od półokresu trwania koniugatu i długości jego działania. Gdy koniugat ma krótki półokres trwania (np. 2 do 10 godzin), konieczne może być podawanie jednej lub więcej dawek dziennie. Alternatywnie, gdy koniugat ma długi półokres trwania (np. 2 do 15 dni), konieczne może być podawanie jedynie jednej dawki dziennie, jednej dawki na tydzień lub nawet jednej dawki co 1 lub 2 miesiące.
Kompozycja może również zawierać farmaceutycznie dopuszczalny nośnik do podawania koniugatu z przeciwciałem. Nośnik nie powinien indukować produkcji przeciwciał szkodliwych dla biorcy przyjmującego kompozycji i nie powinien być toksyczny. Odpowiednimi nośnikami mogą być duże, powoli metabolizowane makrocząsteczki, takie jak białka, polipeptydy, liposomy, polisacharydy, polikwasy mlekowe, polikwasy glikolowe, polimeryczne aminokwasy, kopolimery aminokwasów oraz nieaktywne cząsteczki wirusów.
Można stosować farmaceutycznie dopuszczalne sole, na przykład z kwasami mineralnymi, takie jak chlorowodorki, bromowodorki, fosforany i siarczany, lub sole z kwasami organicznymi, takie jak octany, propioniany, maloniany i benzoesany.
Farmaceutycznie dopuszczalne nośniki w tych kompozycjach mogą ponadto zawierać ciecze, takie jak woda, sól fizjologiczna, glicerol i etanol. W kompozycjach mogą być również obecne substancje pomocnicze, takie jak czynniki zwilżające i emulgujące lub substancje regulujące pH. Nośniki takie umożliwiają wytworzenie kompozycji w postaci tabletek, pigułek, drażetek, kapsułek, cieczy, żeli, syropów, papek lub zawiesiny do spożywania przez pacjenta.
Korzystne postaci do podawania obejmują postaci odpowiednie do podawania pozajelitowego, np. przez wstrzykiwanie lub infuzję, na przykład przez wstrzykiwanie preparatów typu bolus lub przez ciągły wlew. Gdy produkt jest w postaci do wstrzykiwania lub infuzji, może on mieć postać zawiesiny, roztworu lub emulsji w olejowym lub wodnym nośniku i może zawierać środki ułatwiające formułowanie preparatu, takie jak czynniki zawieszające, konserwujące, stabilizujące i/lub dyspergujące.
Aczkolwiek stabilność buforowanych roztworów koniugatów jest odpowiednia do krótkotrwałego przechowywania, ich stabilność przy długim przechowywaniu jest słaba. W celu zwiększenia stabiln ości koniugatu i czasu jego przechowywania, koniugat pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22 można liofilizować do suchej postaci, którą rekonstytuuje się przed użyciem stosując odpowiednią sterylną ciecz. Dobrze znane są problemy związane z liofilizacją roztworu białka. Podczas procesów zamrażania i suszenia mogą wystąpić straty w drugorzędowej, trzeciorzędowej i czwarto18
PL 222 725 B1 rzędowej strukturze. W konsekwencji, konieczne jest wprowadzenie środków krioochronnych, które działają jako amorficzny stabilizator koniugatów, zachowując strukturalną integralność białka podczas procesu liofilizacji. Użytecznym środkiem krioochronnym jest alkohol cukrowy, taki jak alditol, mannitol, sorbitol, inozytol, glikol polietylenowy i ich kombinacje. Jako środek krioochronny można stosować kwas cukrowy, obejmujący kwas aldonowy, kwas uronowy i kwas aldarowy oraz ich kombinacje.
Jako środek krioochronny można również stosować węglowodan. Odpowiednimi węglowodanami są związki aldehydowe lub ketonowe zawierające dwie lub więcej grup hydroksylowych. Węglowodany mogą być cykliczne lub liniowe i obejmują, na przykład, aldozy, ketozy, aminocukry, alditole, inozytole, kwasy aldonowe, kwasy uronowe lub kwasy aldarowe albo ich kombinacje. Węglowodanem może być również mono-, di- lub poliwęglowodan, taki jak, na przykład, disacharyd lub polisacharyd. Odpowiednie węglowodany obejmują, na przykład, gliceroaldehydy, arabinozę, liksozę, pentozę, rybozę, ksylozę, galaktozę, glukozę, heksozę, idozę, mannozę, talozę, heptozę, glukozę, fruktozę, kwas glukonowy, sorbitol, laktozę, mannitol, metylo-a-glukopiranozyd, maltozę, kwas izoaskorbinowy, kwas askorbinowy, lakton, sorbozę, kwas glukarowy, erytrozę, treozę, arabinozę, allozę, altrozę, gulozę, idozę, talozę, erytrulozę, rybulozę, ksylulozę, psikozę, tagatozę, kwas glukuronowy, kwas glukonowy, kwas glukarowy, kwas galakturonowy, kwas mannuronowy, glukozaminę, galaktozaminę, sacharozę, trehalozę lub kwas neuraminowy, albo ich pochodne. Odpowiednie poliwęglowodany obejmują, na przykład, arabinany, fruktany, fukany, galaktany, galakturoniany, glukany, mannany, ksylany (takie jak, na przykład, inulina), lewan, fukoidan, karageninę, galaktokarolozę, pektyny, kwasy pektynowe, amylozę, pullulan, glikogen, amylopektynę, celulozę, dekstran, pustulan, chitynę, agarozę, keratynę, chondroitynę, dermatan, kwas hialuronowy, kwas alginowy, żywicę ksantanową lub skrobię. Szczególnie użytecznymi węglowodanami są sacharoza, glukoza, laktoza, trehaloza oraz ich kombinację. Szczególnie przydatnym środkiem krioochronnym jest sacharoza.
Korzystnym środkiem krioochronnym, który można stosować w procesie liofilizacji koniugatu pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22 jest węglowodan lub alkohol „cukrowy”, którym może być alkohol wielowodorotlenowy. Związkami wielowodorotlenowymi są związki, które zawierające więcej niż jedną grupę hydroksylową. Korzystnie, związki wielowodorotlenowe są liniowe. Odpowiednie związki wielowodorotlenowe obejmują, na przykład, glikole, takie jak glikol etylenowy, glikol polietylenowy i glikol polipropylenowy, glicerol lub pentaerytrytol; albo ich kombinacje.
Środkiem krioochronnym może być sacharoza, trehaloza, mannitol lub sorbitol.
Po sformułowaniu kompozycje zawierające koniugat pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22 według wynalazku można bezpośrednio podawać pacjentowi. Pacjentami mogą być zwierzęta. Jednakże, korzystnie kompozycje są wytworzone w postaci odpowiedniej do podawania ludziom.
Kompozycje takie można podawać wieloma drogami, obejmującymi, ale nie wyłącznie, podawanie doustne, dożylne, domięśniowe, dotętnicze, doszpikowe, dokanałowe, dokomorowe, przezskórne (patrz publikacja zgłoszenia PCT nr WO 98/20734), podskórne, dootrzewnowe, dojelitowe, miejscowe, podjęzykowe, dopochwowe lub doodbytnicze. Do podawanie kompozycji można również stosować rozpylacze pod ciśnieniem. Na ogół, kompozycje wytwarza się jako preparaty do wstrzykiwania w postaci ciekłych roztworów lub zawiesin. Można również wytworzyć stałe postaci odpowiednie do rozpuszczania lub zawieszania w ciekłych nośnikach bezpośrednio przed wstrzykiwaniem.
Na ogół kompozycje dostarcza się bezpośrednio przez wstrzykiwanie podskórne, dootrzewnowe, dożylne lub domięśniowe, albo do śródmiąższowej przestrzeni tkanki. Kompozycje można również podawać do miejsca zmienionego chorobowo. Można stosować schematy leczenia, w których podaje się dawkę pojedynczą lub dawki wielokrotne.
Należy rozumieć, że składnikiem aktywnym w kompozycji jest koniugat pochodna kalicheam ycyny/przeciwciało anty-CD22. Jako taki, składnik ten jest podatny na rozkład w przewodzie żołądkowe-jelitowym. A zatem, gdy kompozycję podaje się tą drogą, musi ona zawierać czynniki zabezpieczające koniugat przed rozkładem, które jednakże uwolnią koniugat natychmiast po zabsorbowaniu z dróg pokarmowych.
Dokładne omówienie farmaceutycznie dopuszczalnych nośników można znaleźć w publikacji Remington's Pharmaceutical Sciences (Mack Publishing Company, N.J. 1991).
Wynalazek obecny dostarcza monomerycznego koniugatu pochodna kalicheamycyny/humanizowane przeciwciało przeciwko CD22 (G5/44), CMC-544, który może być stosowany do leczenia zaburzeń proliferacyjnych, charakteryzujących się komórkami, które na swojej powierzchni wyrażają antygen CD22.
PL 222 725 B1
Zatem rozwiązania według wynalazku umożliwiają zastosowanie CMC-544 do wytwarzania kompozycji lub leku do leczenia zaburzenia proliferacyjnego, charakteryzującego się komórkami wyrażającymi CD22.
CMC-544 można również stosować w dowolnej terapii, w której pożądane jest zmniejszenie poziomu komórek wyrażających CD22, które są obecne u pacjentów. Konkretnie, kompozycję lub lek stosuje się do leczenia ludzi lub zwierząt z zaburzeniami proliferacyjnymi, a mianowicie chłoniakami i białaczkami, w który na powierzchni komórki wyrażany jest antygen CD22. Takie komórki wyrażające CD22 mogą być krążyć w organizmie pacjenta lub mogą być lokalizowane w konkretnym miejscu w organizmie w niepożądanie wysokiej ilości.
CMC-544 można również korzystnie stosować do leczenia nowotworów złośliwych związanych z limfocytami B, obejmujących chłoniaki i białaczki, a najkorzystniej chłoniaka nieziarniczego (NHL), ostrej białaczki limfocytowej (ALL), szpiczaka mnogiego, ostrej białaczki limfoblastycznej (ALL) i przewlekłej białaczki limfocytowej (CLL). Do leczenia pacjentów cierpiących na nowotwory złośliwe zależne od limfocytów B CMC-544 można stosować sam lub w kombinacji z innymi środkami bioaktywnymi.
Powszechnie stosowane bioaktywne środki obejmują czynniki wzrostu, cytokiny i środki cytotoksyczne. Środki cytotoksyczne powszechnie stosowane do leczenia zaburzeń proliferacyjnych, takich jak rak, które można stosować z CMC-544, obejmują antracyklinę, taką jak doksorubicyna, daunorubicyna, idarubicyna, aklarubicyna, zorubicyna, mitoksantron, epirubicyna, karubicyna, nogalamycuna, menogaril, pitarubicyna i walrubicyna przez okres do trzech dni; nukleozydy pirymidynowe lub purynowe, takie jak cytarabina, gemcytabina, triflurydyna, ancytabina, enocytabina, azacytydyna, doksyflurydyna, pentostatyna, broksurydyna, kapecytabina, kladrybina, decytabina, floksurydyna, fludarabina, gougerotyna, puromycyna, tegafur i tiazofuryna. Inne środki chemioterapeutyczne/przeciwnowotworowe, które można podawać w kombinacji z CMC-544, obejmują adriamycynę (ADRIAMYCIN), cispiatynę, karboplatynę, cyklofosfamid, dakarbazynę, winblastynę, winkrystynę, mitoksantron, bleomycynę, mekloretaminę, prednizon, prokarbazynę, metotreksat, flurouracyle, etopozyd, taksol i różne jego analogi i mitomycynę. CMC-544 można podawać jednocześnie z jednym lub więcej spośród tych środków terapeutycznych. Alternatywnie, CMC-544 można podawać po podaniu jednego lub więcej spośród tych środków terapeutycznych.
CMC-544 można również podawać sam, jednocześnie lub po podaniu kombinacji innych środków bioaktywnych, takich jak czynniki wzrostu, cytokiny, steroidy, przeciwciała, takie jak przeciwciało przeciwko CD22, rituximab (RITUXAN) i środki chemioterapeutyczne, jako część schematu leczenia. Ustalone schematy do leczenia złośliwych zaburzeń limfoproliferacyjnych obejmują CHOPP (cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna, prednizon i prokarbazyna), CHOP (cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna i prednizon), COP (cyklofosfamid, winkrystyna i prednizon), CAP-BOP (cyklofosfamid, doksorubicyna, prokarbazyna, bleomycyna, winkrystyna i prednizon), m-BACOD (metotreksat, bleomycyna, doksorubicyna, cyklofosfamid, winkrystyna, deksametazon i leukoworyna), ProMACE-MOPP (prednizon, metotreksat, doksorubicyna, cyklofosfamid, etopozyd, leukoworyna, mekloetamina, winkrystyna, prednizon i prokarbazyna), ProMACE-CytaBOM (prednizon, metotreksat, doksorubicyna, cyklofosfamid, etopozyd, leukoworyna, cytarabina, bleomycyna i winkrystyna), MACOP-B (metotreksat, doksorubicyna, cyklofosfamid, winkrystyna, ustalona dawka prednizonu, bleomycyna i leukoworyna), MOPP (mekloetamina, winkrystyna, prednizon i prokarbazyna), ABVD (adriamycyna (ADRIAMYCIN)/doksorubicyna, bleomycyna, winblastyna i dakarbazyna), MOPP naprzemiennie z ABY (adriamycyna (ADRIAMYCIN)/doksorubicyna, bleomycyna i winblastyna) i MOPP (mekloetamina, winkrystyna, prednizon i prokarbazyna) naprzemiennie z ABVD (adriamycyna (ADRIAMYCIN)/doksorubicyna, bleomycyna, winblastyna i dakarbazyna) i ChlVPP (chlorambucyl, winblastyna, prokarbazyna i prednizon). Terapia może obejmować fazę wprowadzającą, fazę wzmacniającą i fazę podtrzymującą leczenie. CMC-544 można także podawać sam, jednocześnie lub kolejno w dowolnym z opisanych powyżej schematów leczenia, jako część faz terapii wprowadzającej, wzmacniającej lub podtrzymującej.
Koniugaty według wynalazku można również podawać razem z innymi środkami bioaktywnymi i chemioterapeutycznymi, jako część schematu skojarzonej chemioterapii do leczenia nawracających agresywnych chłoniaków. Takie schematy leczenia obejmują IMVP-16 (ifosfamid, metotreksat i etopozyd), MIME (metylo-gag, ifosfamid, metotreksat i etopozyd), DHAP (deksametazon, duża dawka cytarabiny i cisplatyna), ESHAP (etopozyd, metylopredizolon, duża dawka cytarabiny i cisplatina), EPOCH (etopozyd, winkrystyna i doksorubicyna przez 96 godzin z dawkami typu bolus cyklofosfamidu i doustnymi dawkami prednizonu), CEPP(B) (cyklofosfamid, etopozyd, prokarbazyna, prednizon i bleomycyna), CAMP (lomustyna, mitoksantron, cytarabina i prednizon), CVP-1 (cyklofosfamid, winkrystyna
PL 222 725 B1 i prednizon), CHOP-B. (cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna, prednizon i bleomycyna), CEPP-B (cyklofosfamid, etopozyd, prokarbazyna i bleomycyna) i P/DOCE (epirubicyna lub doksorubicyna, winkrystyna, cyklofosfamid i prednizon). Dodatkowe schematy leczenia agresywnych chłoniaków mogą obejmować w fazie 1 pierwszą linię leczenia CHOP (cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna i prednizon)-rituximab (RITUXAN)-CMC-544, a następnie w fazie 2 i w fazie 3 leczenie CHOP-rituximab (RITUXAN), CHOP-CMC-544 albo CHOP-rituximab (RITUXAN)-CMC-544. Alternatywnie, faza 1 może obejmować w pierwszej linii leczenie COP (cyklofosfamid, winkrystyna i prednizon)-rituximab (RITUXAN)-CMC-544, a następnie w fazie 2 i w fazie 3 leczenie COP-rituximab (RITUXAN), COP-CMC-544 albo COP-rituximab (RITUXAN)-CMC-544. W innym wykonaniu, leczenie agresywnych chłoniaków może obejmować pierwszą lub drugą linię leczenia koniugatem CMC-544 przeciwciało-lek w fazie 1, a następnie w fazie 2 i w fazie 3 leczenie CMC-544 i CHOP (cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna i prednizon), CMC-544 i COP (cyklofosfamid, winkrystyna i prednizon), CMC-544 z rituximabem (RITUXAN) albo samym rituximabem (RITUKAN). Leczenie agresywnych chłoniaków może obejmować pierwszą linię leczenia koniugatem CMC-544, a następnie w fazie 2 i 3 leczenie samym CMC-544 lub w kombinacji z innymi schematami leczenia obejmującymi, ale nie wyłącznie, ESHOP (etopozyd, metylopredizolon, duża dawka cytarabiny, winkrystyna i cisplatin), EPOCH (etopozyd, winkrystyna i doksorubicyna przez 96 godzin z dawkami typu bolus cyklofosfamidu i doustnymi dawkami prednizonu) 1MVP-16 (ifosfamid, metotreksat i etopozyd), ASHAP (adriamycyna (ADRIAMYCIN), solumedrol, Ara-C i cisplatyna), MIME (metylo-gag, ifosfamid, metotreksat i etopozyd) i ICE (ifosfamid, cyklofosfamid i etopozyd). Szczegółowy opis leków cytotoksycznych stosowanych w chemioterapii nowotworów złośliwych, obejmujący kombinację schematów chemioterapii, dawkowanie, itd., które opisano w niniejszym zgłoszeniu, można znaleźć w publikacji Cancer Principles and Practice of Onc ology, red. Vincent T. DeVita, Samuelo Hellman, Steven A. Rosenberg, wydanie 6, wydawcy: Lippincott, Williams i Wilkins (2001) oraz w Physician's Cancer Chemotherapy Drug Manual, red. Edward Chu i Vincent T. DeVita, wydawcy: Jones i Bartlett, (2002).
Rozwiązania według wynalazku umożliwiają leczenie ludzi i zwierząt cierpiących lub narażonych na ryzyko wystąpienia zaburzenia proliferacyjnego, które charakteryzuje się komórkami wyrażającymi CD22, który obejmuje podawanie pacjentowi skutecznej ilości koniugatu pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22 według wynalazku.
Wynalazek opisano poniżej w odniesieniu do konkretnych przykładów wykonania, które mają charakter ilustracyjny i nie ograniczają zakresu wynalazku.
PRZYKŁAD 1
WYTWARZANIE PRZECIWCIAŁ KANDYDATÓW
Wybrano panel przeciwciał przeciwko CD22 z hybrydoma, stosując następujące kryteria wyboru: wiązanie się z komórkami Daudi, internalizacja na komórkach Daudi, wiązanie się z jednojądrzastymi komórkami krwi obwodowej (PBMC), internalizacja na PBMC, powinowactwo (wyższe niż 10-9M), mysie γ1 i szybkość produkcji. Jako korzystne przeciwciało wybrano 5/44.
KLONOWANIE GENU I WYRAŻANIE CZĄSTECZKI PRZECIWCIAŁA CHIMERYCZNEGO 5/44
a) Przygotowanie komórek hybrydoma 5/44 i przygotowanie RNA z tych komórek
Hybrydoma 5/44 wytworzono stosując technologię konwencjonalną dla hybrydoma, po immunizacji myszy ludzkim białkiem CD22. Z komórek hybrydoma 5/44 uzyskano RNA stosując zestaw RNEasy (Qiagen, Crawley, UK; Nr katalogowy 74106). Tak otrzymany RNA poddano odwrotnej transkrypcji do cDNA, jak opisano poniżej.
b) Rozmieszczenie CD22 na komórkach nowotworowych NHL
W celu zbadania występowania i rozmieszczenia barwnika prowadzono badanie immunohistochemiczne, stosując przeciwciała monoklonalne 5/44 przeciwko CD22. Do badania włączono kontrolne przeciwciała przeciwko CD20 i przeciwko CD79a w celu potwierdzenia występowania obszarów z nowotworami zależnymi od limfocytów B.
Badano łącznie 50 nowotworów, które podzielono na kategorie w następujący sposób, stosując systemy do klasyfikacji Working Formulation i REAL:
• 7 B białaczka limfoblastyczna/chłoniak (wysokie/l) • 4 B CLL/mały chłoniak limfocytowy (niskie/A) • 3 chłoniak limfoplazmocytowy/chłoniak immunocytarny (niskie/A) • 1 komórka kory mózgowej (Int/F) • 14 chłoniak grudkowy (niskie do Int/D) • 13 rozsiany chłoniak wielkokomórkowy (Int do wysokie/G, H)
PL 222 725 B1 • 6 niesklasyfikowanych (K) • 2 chłoniaki z limfocytów T
Czterdzieści chłoniaków zależnych od limfocytów B było pozytywnych wobec antygenu CD22 z przeciwciałem 5/44 przy stężeniu 0,1 μg/ml, a sześć następnych okazało się pozytywnych po zwiększeniu stężenia do 0,5 μg/ml. Dla pozostałych dwóch nowotworów zależnych od limfocytów B, które były negatywne przy stężeniu 0,1 μg/ml, ilość tkanki była niewystarczająca do badania wyższego stężenia. Jednakże, w równoległym teście z innym przeciwciałem przeciwko CD22 oznaczonym 6/13 (Celltech, Slough, UK), które dało silniejsze zabarwienie niż 5/44, dla wszystkich 48 chłoniaków z limfocytów B uzyskano zabarwienie pozytywne dla CD22.
A zatem, można wywnioskować, że antygen CD22 jest powszechnie wyrażany w chłoniakach zależnych od limfocytów B, a zatem stanowi on odpowiedni cel w immunoterapii NHL.
c) Klonowanie Vh i Vl metodą PCR
Stosując odwrotną transkryptazę zsyntetyzowano sekwencje cDNA kodujące domeny zmienne łańcucha ciężkiego i lekkiego 5/44 i otrzymano jednoniciowy cDNA, który jest kopią mRNA obecnego w całkowitym RNA. Następnie kopie te stosowano jako matrycę do amplifikacji sekwencji mysiego regionu zmiennego, stosując swoiste startery oligonukieotydowe i reakcję łańcuchową polimerazy (PCR).
i) Synteza cDNA cDNA zsyntetyzowano w mieszaninie reakcyjnej o objętości 20 μ!, zawierającej następujące reagenty: 50 mM Tris-HCl pH 8,3, 75 mM KCl, 10 mM ditiotreitolu, 3 mM MgCl2, 0,5 mM dATP, dTTP, dCTP i dGTP, 20 jednostek RNAzyny, 75 ng losowego startera heksanukleotydowego, 2 μg 5/44 RNA i 200 jednostek odwrotnej transkryptazy wirusa mysiej białaczki Moloneya. Mieszaninę inkubowano w temperaturze 42°C przez 60 minut, po czym reakcję zakończono przez ogrzewanie w temperaturze 95°C przez 5 minut.
ii) PCR
Porcje cDNA poddano PCR, stosując kombinacje starterów swoistych dla łańcucha ciężkiego i lekkiego. Jako startery w przód stosowano degenerowane pule starterów zaprojektowanych do annealingu z sekwencjami konserwatywnymi peptydu sygnałowego. Wszystkie te sekwencje zawierają, w kolejności, miejsce restrykcyjne (Vl Sful; Vh Hindlll) począwszy od 7 nukleotydów od końca 5', sekwencję GCCGCCACC (SEKW. NR ID: 50), pozwalającą na optymalną translację wytworzonych mRNA, kodon inicjacji oraz 20-30 nukleotydów opartych na sekwencjach peptydu liderowego znanych przeciwciał mysich (Kabat i in., 1991, supra).
Startery 3' są zaprojektowane tak, że obejmują połączenie J-C regionu zrębowego 4 przeciwciała i zawierają miejsce restrykcyjne dla enzymu BsiWI, ułatwiające wklonowanie fragmentu Vl PCR. Startery 3' łańcucha ciężkiego są mieszaniną zaprojektowaną tak, że obejmują połączenie J-C przeciwciała. W celu ułatwienia klonowania starter 3' obejmuje miejsce restrykcyjne Apal. Region 3' starterów zawiera mieszaną sekwencję opartą na sekwencjach znalezionych w znanych przeciwciałach mysich (Kabat i In. 1991, supra).
Kombinacje opisanych powyżej starterów umożliwiają bezpośrednie wklonowanie produktów PCR dla Vh i Vl do odpowiedniego wektora ekspresyjnego (patrz poniżej), z wytworzeniem chim erycznych (mysio-ludzkich) łańcuchów ciężkiego i lekkiego oraz ekspresję tych genów w komórkach ssaczych, z wytworzeniem przeciwciał chimerycznych żądanego izotypu.
Inkubacje (100 ul) w reakcjach PCR prowadzono w następujący sposób. Każda mieszanina reakcyjna zawierała 10 mM Tris-HCl pH 8,3, 1,5 mM MgCl2, 50 mM KCl, 0,01% wag./obj. żelatyny, 0,25 mM of dATP, dTTP, dCTP i dGTP, 10 pmoli mieszaniny starterów 5', 10 pmoli startera 3', 1 μl cDNA i 1 jednostkę polimerazy Taq. Mieszaniny reakcyjne inkubowano w temperaturze 95°C przez 5 minut, a następnie w cyklu w 94°C przez 1 minutę, w 55°C przez 1 minutę i w 72°C przez 1 minutę. Po 30 cyklach porcje każdej mieszaniny reakcyjnej analizowano metodą elektroforezy na żelu agarozowym.
Gdy annealing puli startera w obrębie miejsca startu regionu zrębowego I zastąpiono pulą startera peptydu sygnałowego, dla regionu V łańcucha ciężkiego otrzymano jedynie amplifikowany produkt DNA. Fragmenty wklonowano do wektorów sekwencyjnych DNA. Sekwencje DNA określono i poddano translacji, uzyskując wydedukowaną sekwencję aminokwasową. Tę wydedukowaną sekwencję zweryfikowano przez odniesienie do eksperymentalnie określonej N-końcowej sekwencji białka. Na Fig. 1 przedstawiono sekwencję aminokwasową CDR mysiego przeciwciała monoklonalnego 5/44. Na Fig. 2 i 3 przedstawiono sekwencję DNA/białko odpowiednio dla dojrzałych regionów V łańcucha lekkiego i ciężkiego mysiego przeciwciała monoklonalnego 5/44.
iii) Klonowanie molekularne fragmentów PCR
PL 222 725 B1
Sekwencje mysiego regionu V wklonowano następnie do wektorów ekspresyjnych pMRR10.1 i pMRR14 (Fig. 7 i 8). Są to wektory do wyrażania łańcucha lekkiego i ciężkiego zawierające DNA kodujący stałe regiony ludzkiego łańcucha lekkiego kappa i ludzkiego łańcucha ciężkiego gamma-4. Region Vl subklonowano do wektora ekspresyjnego przez trawienie restrykcyjne i ligację z wektora sekwencjonującego przy użyciu miejsc restrykcyjnych Sful i BsiWI i otrzymano plazmid pMRR10(544cL) (Fig. 8). Łańcuch ciężki DNA amplifikowano metodą PCR, a do wprowadzenia peptydu sygnałowego stosowano starter 5', a ponieważ nie otrzymano go w strategii klonowania, stosowano lider łańcucha ciężkiego mysiego przeciwciała z różnych hodowli hybrydoma (oznaczony 162). Starter 5' miał następującą sekwencję:
5' GCGCGCAAGCTTGCCGCCACCATGGACTTCGGATTCTCTCTCGTGTTCCTGGCACTCAT TCTCAAGGGAGTGCAGTGTGAGGTGCAGCTCGTCGAGTCTGG3' (SEKW. NR ID: 51).
Starter do tyłu był identyczny, jak stosowany w początkowym klonowaniu genu VH. Wytworzony produkt PCR trawiono enzymami Hindlll i Apal, subklonowano i jego sekwencję DNA potwierdzono wytwarzając plazmid pMRR14 (544cH) (Fig. 7). Po przejściowej kotransfekcji obydwu wektorów ek spresyjnych do komórek CHO otrzymano chimeryczne przeciwciało c5/44. Do tego celu jako reagent stosowano Lipofectamine, zgodnie z zaleceniaini producenta (InVitrogen:Life Technology, Groningen, The Netherlands. Nr katalogowy 11668-027).
II. USUNIĘCIE MIEJSCA GLIKOZYLACJI I REAKTYWNEJ LIZYNY
Sekwencję z potencjalnym N-związanym miejscem glikozylacji zauważono w CDR-H2 o sekwencji aminokwasowej N-Y-T (Fig. 3). SDS-PAGE, Western blotting i wybarwianie węglowodanem żeli 5/44 i ich fragmentów (obejmujących Fab) wskazuje, że miejsce to było faktycznie glikozylowane (nie pokazano). Ponadto, w eksponowanej pozycji w obrębie CDR-H2 obserwowano resztę lizyny, która jest zdolna do zmniejszenia powinowactwa wiązania przeciwciała przez dostarczenie dodatk owego miejsca do sprzęgania ze środkiem, z którym może być sprzęgane przeciwciało.
Do wprowadzenia podstawień aminokwasów do sekwencji CDR-H2 w celu usunięcia miejsca glikozylacji i/lub reaktywnej lizyny stosowano strategię PCR, jak przedstawiono na Fig. 4 (SEKW NR ID: 9-12 i 14). Do usunięcia miejsce glikozylacji stosowano startery do przodu kodujące mutacje N55Q, T57A lub T57V (Fig. 4, SEKW NR ID: 10-12), a czwarty starter do przodu zawierający podstawienie K60R wytworzono do usunięcia reaktywnej reszty lizyny (Fig, 4, SEKW NR ID: 14). W każdej z tych amplifikacji PCR stosowano starter do tyłu regionu zrębowego 4. Produkty PCR trawiono enz ymami Xbal i Apal i wstawiono do pMRR14 (544cH) (także przeciętego Xbal i Apal), otrzymując plazmidy ekspresyjne kodujące te mutanty. Mutacje N55Q, T57A i T57V odcinają miejsce glikozylacji przez zmianę sekwencji aminokwasów z dala od sekwencji zgodności N-X-T/S, zaś mutacja K60R zastępuje potencjalnie reaktywną lizynę resztą argininy o podobnym ładunku dodatnim. Otrzymane warianty plazmidów cH kotransfekowano z plazmidem cL i otrzymano wyrażane warianty przeciwciał chimerycznych.
III. OCENA AKTYWNOŚCI GENÓW CHIMERYCZNYCH
Aktywności genów chimerycznych oceniano po przejściowym transfekowaniu do komórek CHO i oznaczeniu stałych powinowactwo metodą analizy BiaCore®.
Powinowactwa chimerycznych 5/44 lub ich wariantów, w których usunięto miejsce glikozylacji lub ich reaktywną lizynę, badano stosując technologię BIA do wiązania z konstruktami CD22-mFC. Wyniki przedstawiono na Fig. 9. Wszystkie pomiary wiązania prowadzono stosując aparaturę BIAcore® 2000 (Pharmacia Biosensor AB, Uppsala, Szwecja). Badanie prowadzono przez zablokowanie CD22mFc immobilizowanym przeciw-mysim Fc. Przeciwciało było w fazie rozpuszczalnej. Do immobilizowanego przeciw-mysiego Fc wstrzykiwano próbki, wzorzec i kontrole (50 μΊ), a następnie przeciwiało w fazie rozpuszczalnej. Po każdym cyklu powierzchnię regenerowano 50 μl 40 mM HCl przy 30 gl/min. Analizę kinetyczną prowadzono stosując oprogramowanie BIAevaluation 3.1 software (Pharmacia).
Usunięcie miejsca glikozylacji w konstrukcie T57A spowodowało nieznacznie większe szybkości wiązania (ang. on-rate) i znacząco mniejsze szybkości dysocjacji (ang. off-rate) w porównaniu z chimerycznym 5/44, co dało około 5-krotną poprawę powinowactwa. Mutacja N55Q nie miała wpływu na powinowactwo. Wynik ten jest nieoczekiwany, ponieważ sugeruje, że usunięcie samego węglowodanu w oczywisty sposób nie wpływa na wiązanie (jak w przypadku zmiany N55Q). Poprawę powinowactwa obserwowano jedynie przy zmianie T57A. Zgodnie z jednym z możliwych wyjaśnień, niezależnie od obecności węglowodanu, treonina w pozycji 57 ma negatywny wpływ na wiązanie, które jest usuwa w wyniku konwersji treoniny do alaniny. Hipoteza, że istotna jest mała wielkość alaniny, a negatywny
PL 222 725 B1 wpływ treoniny ma związek z jej wielkością, jest oparta na wynikach uzyskanych z zastosowaniem mutacji T57V: nie jest korzystne zastąpienie waliny w pozycji 57 (nie pokazano).
Usunięcie reszty lizyny przez mutację K60R ma obojętny wpływ na powinowactwo, tj. wprowadzenie reszty argininy usuwa potencjalnie reaktywne miejsce, bez uszczerbku dla powinowactwa.
A zatem, do sposobu humanizacji włączono zarówno mutacje w celu usunięcia miejsca glikoz ylacji, jak i w celu usunięcia reaktywnej lizyny.
PRZYKŁAD 2
PRZESZCZEPIENIE CDR DO 5/44
Powyżej opisano metody klonowania molekularnego genów dla regionów zmiennych łańcucha ciężkiego i lekkiego przeciwciała 5/44 oraz ich zastosowanie do wytwarzania chimerycznych (mysio/ludzkich) przeciwciał 5/44. Na Fig. 2 i 3 przedstawiono sekwencje nukleotydowe i aminokwasowe domen VL i VH mysiego 5/44 (odpowiednio SEKW. NR ID: 7 i 8). W przykładzie tym opisano przeszczepienie CDR przeciwciała 5/44 do ludzkich regionów zrębowych w celu zmniejszenia potencjalnej immunogenności u ludzi, zgodnie z metodą Adair i in. (publikacja zgłoszenia PCT nr WO 91/09967).
I. PRZESZCZEPIENIE CDR Z LEKKIEGO ŁAŃCUCHA 5/44
Zestawienie sekwencji białkowej z sekwencjami najwyższej zgodności ludzkiego regionu V łańcucha lekkiego podgrupy I kappa wykazało 64% identyczności sekwencji. W konsekwencji, do skonstruowania łańcucha lekkiego z przeszczepionym CDR wybrane regiony zrębowe akceptora odpowiadały regionom ludzkiej linii zarodkowej O12 VK podgrupy I, sekwencji DPK9. Sekwencja akceptora regionu zrębowego 4 pochodziła od ludzkiej sekwencji JK1 linii zarodkowej regionu J (SEKW NR ID: 18).
Przedstawione na Fig. 5 porównanie sekwencji aminokwasów regionów zrębowych mysiego 5/44 (SEKW NR ID: 7) i sekwencji akceptora (SEKW NR ID: 17) wskazuje na 27 różnic pomiędzy łańcuchami donora i akceptora. W każdej pozycji analizowano potencjalną resztę mysią, która pośrednio bądź bezpośrednio przyczynia się do wiązania z antygenem, poprzez wpływ na upakowanie lub przy międzyprzestrzeni VH/VL. Gdy resztę mysią uznawano za ważną i wystarczająco różniącą się od reszty ludzkiej pod względem wielkości, polarności lub ładunku, wówczas resztę mysią zachow ywano. W oparciu o tę analizę skonstruowano dwie wersje łańcucha lekkiego z przeszczepionym CDR, o sekwencjach przedstawionych jako SEKW. NR ID: 19 i SEKW. NR ID: 20 (Fig. 5).
II. PRZESZCZEPIENIE CDR Z ŁAŃCUCHA CIĘŻKIEGO 5/44
Do łańcucha ciężkiego 5/44 przeszczepiono CDR, stosując tę samą strategię, jak w przypadku łańcucha lekkiego. Stwierdzono, że domena V ciężkiego łańcucha 5/44 jest homologiczna z ludzkimi łańcuchami ciężkimi należącymi do podgrupy I (70% identyczności sekwencji), a zatem jako region zrębowy akceptora stosowano ludzki region zrębowy VHl, DP7 linii zarodkowej podgrupy I. Sekwencje akceptora regionu zrębowego 4 pochodziły od ludzkiej sekwencji linii zarodkowej regionu J, JH4 (SEKW NR ID: 22).
Na Fig. 6 przedstawiono porównanie łańcucha ciężkiego 5/44 z regionami zrębowymi i jak można zauważyć, łańcuch ciężki 5/44 (SEKW NR ID: 8) różni się od sekwencji akceptora (SEKW NR ID: 21) w 22 pozycjach. Zgodnie z założeniem, że każda z tych zmian może przyczynić się do wiązania ant ygenu, skonstruowano 5 wersji łańcuchów ciężkich z przeszczepionym CDR, o sekwencjach przedstawionych jako SEKW. NR ID: 23, SEKW. NR ID: 24, SEKW. NR ID: 25, SEKW. NR ID: 26 i SEKW. NR ID: 27 (Fig. 6).
III. KONSTRUOWANIE GENÓW DLA PRZESZCZEPIONYCH SEKWENCJI
Zaprojektowano geny do kodowania przeszczepionych sekwencji gH1 i gL1 i zaprojektowano i skonstruowano serie nakładających się oligonukieotydów (Fig. 10, SEKW NR ID: 32-47). Do konstruowania genów regionów V z przeszczepionym CDR stosowano technikę składania PCR. Przygotowano mieszaniny reakcyjne o objętości 100 gl zawierające 10 mM Tris-HCl pH 8,3, 1,5 mM MgCl2, 50 mM KCl, 0,001% żelatyny, 0,25 mM of dATP, dTTP, dCTP i dGTP, 1 pmol każdego z „wewnętrznych starterów (T1, T2, T3, B1, B2, B3), 10 pmoli każdego z „zewnętrznych starterów (E1, R1) i 1 jednostkę polimerazy Taq (AmpliTaq, Applied BioSystems, Nr katalogowy N808-0171). Stosowano następujące parametry cykli PCR: 94°C przez 1 minutę, 55°C przez 1 minutę i 72°C przez 1 minutę, dla 30 cykli. Produkty reakcji przepuszczono następnie przez 1,5% żel agarozowy, odcięto i odzyskano na kolumnach QIAGEN spin (zestaw do ekstrakcji żelowej QIAquick nr katalogowy 28706). Wyeluowano DNA w objętości 30 gl. Porcje (1 gl) DNA gH1 i gL1 wklonowano następnie do wektora do klonowania pCR2.1 TOPO, stosując InYitrogen TOPO TA (nr katalogowy K4500-01) zgodnie z instrukcją producenta. Ten nieekspresyjny wektor służył jako przejściowy produkt do klonowania w celu ułatwienia sekwencjonowania dużej ilości klonów. Do identyfikacji prawidłowych klonów, zawierających gH 1
PL 222 725 B1 i gL1 stosowano sekwencjonowanie DNA przy użyciu starterów swoistych wobec wektora i otrzymano plazmidy pCR2.1 (544gH1) i pCR2.1 (544gL1) (Fig. 11 i 12).
Do wytworzenia humanizowanych przeszczepów gH 4, 5, 6 i 7 i gL2 stosowano metodę zastąpienia kasety oligonukleotydowej (SEKW NR ID: 56-65). Na Fig. 13 przedstawiono wzorzec kaset oligonukleotydowych. W celu skonstruowania każdego wariantu, wektor pCR2.1 (544gH1) lub pCR2.1 (544gL1)) przecięto wskazanymi enzymami restrykcyjnymi (XmaI/SacII dla łańcucha ciężkiego, XmaI/BstEII dla łańcucha lekkiego). Duży fragment wektora oczyszczono z agarozy na żelu i stosowano do ligacji z kasetą oligonukleotydową. Kasety składały się z 2 komplementarnych oligonukleot ydów (wskazanych na Fig. 13, SEKW NR ID: 56-65), zmieszanych w stężeniu 0,5 pmola/gl w objętości 200 gl 12,5 mM Tris-HCl pH 7,5, 2,5 mM MgCl2, 25 mM NaCl, 0,25 mM ditioerytrytolu. Annealing prowadzono przez ogrzewanie do temperatury 95°C przez 3 minuty w łaźni wodnej (objętość 500 ml), a następnie mieszaninę reakcyjną pozostawiono, aby powoli oziębiła się do temperatury pokojowej. Annealowaną kasetę oligonukleotydową rozcieńczono następnie w 10-krotnej objętości wody, po czym ligowano do odpowiednio skróconego wektora. Do potwierdzenia poprawności sekwencji stosowano sekwencjonowanie DNA, tworząc plazmidy pCR2.1 (5/44-gH4-7) i pCR2.1 (5/44-gL2). Następnie zweryfikowane przeszczepione sekwencje subklonowano do wektorów ekspresyjnych pMRR14 (łańcuch ciężki) i pMR10.1 (łańcuch lekki).
IV. AKTYWNOŚĆ WIĄŻĄCA CD22 W SEKWENCJACH Z PRZESZCZEPIONYM CDR
Wektory kodujące przeszczepione warianty kotransfekowano do komórek CHO w różnych kombinacjach, razem z pierwotnymi łańcuchami chimerycznego przeciwciała. Aktywność wiążącą poró wnywano w teście kompetycyjnym, porównując wiązanie pierwotnego mysiego przeciwciała 5/44 z wiązaniem z komórkami Ramos (otrzymanymi z ATCC, ludzka linia komórkowa limfoblastów chłoniaka, wyrażająca powierzchniowy CD22). Badanie to uważa się za najlepszy sposób porównania zdolności przeszczepów do wiązania się z CD22 powierzchni komórki. Wyniki przedstawiono na Fig. 14 i 15. Jak można zauważyć, pomiędzy poszczególnymi przeszczepami istnieje bardzo mała różnica i w porównaniu z macierzystym przeciwciałem mysim wszystkie z nich działają bardziej skutecznie niż przeciwciało chimeryczne. Wprowadzenie 3 dodatkowych reszt ludzkich przy końcu CDR-H2 (gH6 i gH7) nie miało wpływu na wiązanie.
Wybrano kombinację przeszczepu z najmniejszą liczbą mysich reszt gL1gH7. Łańcuch lekki z przeszczepem gL1 obejmuje 6 reszt donora. Reszty V2, V4, L37 i Q45 są resztami potencjalnie ważnymi dla upakowania. Reszta H38 znajduje się przy międzyprzestrzeni VH/VL. Reszta D60 jest resztą na powierzchni w pobliżu CDR-L2 i może przyczyniać się bezpośrednio do wiązania antygenu. Spośród tych reszt w sekwencjach zarodkowych ludzkich genów kappa z innych podgrup znaleziono reszty V2, L37, Q45 i D60. Łańcuch ciężki z przeszczepionym gH7 obejmuje 4 reszty regionu zrębowego donora (resztę R28 uważa się za część CDR-H1 zgodnie z definicją strukturalną stosowaną przy przeszczepianiu CDR (patrz Adair i in.. (1991), publikacja zgłoszenia patentowego PCT nr WO 91/09967)). Reszty E1 i A71 są resztami powierzchniowymi w pobliżu CDR. Reszta 148 jest potencjalną resztą upakowania. Reszta T93 jest obecna przy międzyprzestrzeni VH/VL. Spośród tych reszt w innych genach linii zarodkowej ludzkiej podgrupy I znaleziono reszty E1 i A71. Resztę 148 znaleziono w podgrupie 4 ludzkiej linii zarodkowej, a resztę T73 znaleziono w podgrupie 3 ludzkiej linii zarodkowej.
Cały DNA i sekwencję białkową dla łańcucha lekkiego i łańcucha ciężkiego, obejmującą przybliżone pozycje intronów w obrębie genów dla regionu stałego dostarczonych przez wektory, przedstawiono na Fig. 16 jako SEKW. NR ID: 29 i SEKW. NR ID: 28, odpowiednio, dla łańcucha lekkiego oraz jako SEKW. NR ID: 31 i SEKW. NR ID: 30, odpowiednio, dla łańcucha ciężkiego.
Z wektorów tych wycięto DNA kodujący geny łańcuchów lekkiego i ciężkiego. DNA łańcucha ciężkiego trawiono w miejscu 5' Hindlll, a następnie traktowano fragmentem Klenowa polimerazy I DNA E. coli i uzyskano tępy koniec 5'. Po przecięciu EcoRI w miejscu 3' uzyskano fragment łańcucha ciężkiego, który oczyszczono z żeli agarozowych. W ten sam sposób wytworzono fragment łańcucha lekkiego, z tępym końcem w miejscu 5' Sful i z miejscem 3' EcoRI. Obydwa fragmenty wklonowano do wektorów ekspresyjnych opartych na DHER i stosowano do wytworzenia stabilnych linii komórkowych w komórkach CHO.
PRZYKŁAD 3
SPRZĘGANIE NAc-GAMMA KALICHEAMYCYNA DMH ACBUT Z HUMANIZOWANYM PRZECIWCIAŁEM PRZECIWKO CD22 (G5/44)
PL 222 725 B1
W typowej reakcji sprzęgania, humanizowane przeciwciało przeciwko CD22 (G5/44) sprzęgano z NAc-gamma kalicheamycyna DMH AcBut OSu (pochodną kalicheamycyny) (patrz Fig. 17), przy czym docelowe stężenie białka wynosiło 7,5 mg/ml, a docelowe obciążenie pochodną kalicheamycyny wynosiło 8,5% wagowych w odniesieniu do ciężaru białka. Docelowe pH mieszaniny reakcyjnej wynosiło 8,5 ± 0,2, a docelowe stężenia innych składników reakcji były następujące: 50 mM kwasu N-(2-hydroksyetylo)piperazyno-N'-(4-butanosulfonowego) (HEPBS), 37,5 mM dekanianu sodu i 9% obj./obj. etanolu. Reakcję prowadzono w temperaturze 33° ± 2°C przez 1 godzinę. Przed oczyszczeniem uzyskano następujące wyniki analizy tej typowej reakcji: białko: 7,34 mg/ml; obciążenie kalicheamycyną: 82,7 μg//mg; agregat: 93,25%; i nieskoniugowane białko (LCF): 1,07% (% powierzchni UV zgodnie z HPLC).
Badano wpływ różnych powierzchniowo czynnych dodatków oraz ich stężeń na wydajność i czystość produktu w celu określenia ich wpływu na wytwarzanie skoniugowanego monomeru (patrz Tablica 2). Reakcje prowadzono przy utrzymywaniu wszystkich parametrów na stałym poziomie, z wyjątkiem dodatku i jego stężenia. Koniugaty wytworzone w tych reakcjach badano pod kątem stężenia białka, obciążenia kalicheamycyną, zawartości agregatu i LCF. Aczkolwiek zadowalające wyniki uzyskano dla wszystkich kwasów n-karboksylowych, w zakresie od Cg (heksanian) do C12 (dodekanian), najlepsze łączne rezutaty (niski poziom LCF, niski poziom agregau i wysoki odzysk monomerycznego koniugatu) otrzymano dla dekanianu w w zakresie stężeń w zakresie 30 mM do 50 mM.
TABLICA 2
WPŁYW DANEGO DODATKU I JEGO STĘŻENIA NA WYNIKI SPRZĘGANIA
Dodatek/stężenie Odzysk białka (% odzysku) Procent agregatu Procent LCF
Heksanian-500 mM 51,3 3,36 38,3
Heptanian-400 mM 49,9 4,7 20,6
Oktanian-200 mM 57,3 3,27 10,6
Nanonian-100 mM 54,7 1,41 0,3
Dekanian-50 mM 56,7 1,35 0,2
Undekanian-20mM 46,9 2,95 0,6
Dodekanian-5mM 65,6 0,78 7,0
PRZYKŁAD 4
SPOSÓB CHROMATOGRAFICZNEGO OCZYSZCZANIA I.
I. SPOSOBY ROZDZIELANIA CHROMATOGRAFICZNEGO
Aczkolwiek stwierdzono, że najlepszym ośrodkiem do HIC jest Butylo-SEPHAROSE® 4 Fast Flow, zadowalające wyniki można również uzyskać przy nieznacznej zmianie warunków chromatografii, stosując inne żywice, takie jak Octyl-SEPHAROSE® Fast Flow, PPG-600C (Tosoh Biosep), FRACTOGEL® EMD Propyl (EM Processing) i Source 15ISO (Amersham Biosciences, Piscataway, NJ).
Substancją wyjściową do oczyszczania była mieszanina z reakcji sprzęgania, zawierająca 7,2 mg/ml białka przy obciążeniu pochodną kalicheamycyny wynoszącym 83 μg/mg, z 10,1% zawartości agregatu (% powierzchni w HPLC) i z 5,6% zawartości LCF (% powierzchni w HPLC).
Po zakończeniu reakcji sprzęgania mieszaninę reakcyjną rozcieńczono czterokrotnie dodatkiem roztworu fosforanu potasu do końcowego stężenia fosforanu (pH 8,2) 0,7 M. Po wymieszaniu roztwór ten przesączono przez filtry 0,45 μ. Rozcieńczony roztwór wprowadzono na kolumnę z Butyl-SEPHAROSE® 4 Fast Flow. Łączna ilość wprowadzonego do kolumny białka wynosiła 29 mg na ml objętości złoża. Po przemyciu 0,7 M roztworem fosforanu potasu kolumnę eluowano gradientem od 0,7 M do 4 mM fosforanu potasu, pH 8,2. Wyeluowane z etapu z gradientem frakcje zebrano do dalszej obróbki, łącznie z pulą obejmującą monomeryczny koniugat z zawartością poniżej 1% powierzchni agregatu i LCF. Pulę tę wprowadzono na kolumnę odsalającą SEPHADEX G-25 (Amersham Biosciences) w celu wymiany buforu na odpowiedni dla formulacji, składający się z 20 mM Tris-HCl i 100 mM chlorku sodu przy pH 8,0. Oczyszczony preparat CMC-544 z wymienionym buforem miał następujące własności: obciążenie kalicheamycyną: 81 μg/mg; agregat: 0,4% (% powierzchni HPLC) LCF: 0,8% (procent powierzchni HPLC).
PL 222 725 B1
PRZYKŁAD 5
ANALIZA WIĄZANIA IMMUNOKONIUGATU NAC-GAMMA KALICHEAMYCYNA DMH ACBUT-G5/44 (CMC-544)
Wytworzony w powyższej reakcji sprzęgania immunokoniugat humanizowanego przeciwciała przeciwko CD22 (G5/44) z kalicheamycyną (CMC-544) analizowano w badaniach wiązania, w celu określenia, czy koniugat wytworzony ulepszonym sposobem może mieć szkodliwy wpływ na wiązanie antygenu. Jak przedstawiono w Tablicy 3, procedura sprzęgania nie ma wpływu na powinowactwo wiązania antygenu z przeciwciałem. Immunokoniugat CMC-544, wytworzony znanym i nowym sposobem sprzęgania, wiąże docelowy antygen z podobnym powinowactwem, które nie różni się od powinowactwa dla niekoniugowanego przeciwciała G5/44.
TABLICA 3
POWINOWACTWO WIĄZANIA CMC-544 WYTWORZONEGO SPOSOBAMI SPRZĘGANIA PRZY UŻYCIU CMA-676 i CMC-544
Przeciwciało przeciwko CD22 Kd (M) Ka (1/M) kd (1/s) ka (1/Ms) Procent LCF
Humanizowane G5/44 1,30 x 10'10 7,90 x 109 2,80 x 10'5 2,20 x 105 100
CMC-544 (21 μιτι/mg) (sposób z CMA-676) 1,20 x 10'10 8,10 x 109 6,10 x 10'5 4,90 x 105 25
CMC-544 (87 μm/mg) (sposób z CMC-544) 1,50 x 10'10 6,60 x 109 6,90 x 10'5 4,60 x 105 3,3
Analizy biosensoryczne prowadzono stosując BIAcore® 2000 (BIAcore AB, Uppsala, Szwecja). CD22mFc kowalencyjnie immobilizowano na biosensorowym chipie pokrytym karboksymetylodekstranem aktywowanym N-hydroksysukcynimidem (CMS), zgodnie ze standardowymi metodami chemicznego sprzęgania amin, przy gęstości białka około 2000 jednostek rezonansowych. Próbki CMC-544 lub G5/44 rozcieńczono w buforze HBS (10 mM HEPES, pH 7,4, zawierającym 150 mM NaCl, 3 mM EDTA i 0,005% polisorbat 20 (obj./obj.)) i w celu związania wstrzykiwano w stężeniu w zakresie 1 do 100 nM na powierzchnię chipu biosensorowego pokrytego CD22mFc przy szybkości przepływu 30 μ/min. przez 3 minuty. Po fazie wiązania dysocjację związanego przeciwciała monitorowano przez przemywanie chipa buforem HBS przez 15 minut. Powierzchnię antygenową regenerowano przez przemywanie przez 30 sekund biosensorowego chipa 15 μl buforu do regeneracji (10 mM NaOH i 200 mM NaCl), a następnie przez 2 minuty stanowiące czas stabilizacji przed następnym cyklem. Stałe kinetyczne obliczono metodą nieliniowej analizy regresji najmniejszych kwadratów, stosując model dop asowania krzywych wiązania 1:1 Lagmuir i program BIAevaluation (wersja 3.0, BIAcore). Wiązanie antygenu z CMC-544 oceniono metodą analizy rezonansu plazmonów powierzchniowych, stosując CD22mFc kowalencyjnie immobilizowany na biosensorowym chipie. Wyniki analiz kinetycznych wiązania CMC-544 i G5/44 z CD22mFc wskazują, że po dopasowaniu całości danych do modelu wiązania 1:1 Langmuir z wyrównaniem dla przeniesienia mas, zarówno CMC-544, jak i nieskoniugowany G544, wiążą CD22 z podobnym powinowactwem (CMC-544:CD22 KD = 200 pM; G5/44:CD22 Kd = 235 pM). Sprzęganie z kalicheamycyną nie ma wpływu na zdolność G5/44 do skutecznego wiązania CD22mFc.
Wiązanie CMC-544 i G5/44 z CD22 wyrażanym na powierzchni komórek chłoniaka zależnego od limfocytów B badano również metodą cytometrii przepływowej. W badaniu tym jako kontrole dopasowane do izotypu stosowano gemtuzumab przeciwko CD33 mAb (hP67.6) i jego koniugat z kalicheamycyną CMA-676 (gemtuzumab ozogamycyna). Jako kontrolę pozytywną stosowano rituximab (RITUXAN), chimeryczną ludzką IgG1 przeciwko ludzkiemu CD20 mAb. Jako kontrole negatywne stosowano również oczyszczone poliklonolne IgG1 i IgG4. Wiązanie CMC-544 i G5/44 z CD22 na Ramos lub RL BCL było podobne i odróżnialne od wiązania dla ludzkiej poliklonalnej IgG4. Dla RL BCL stwierdzono mniejszą powierzchnię wyrażania CD22 niż dla Ramos BCL. Dla porównania, wiązanie CMA-67 6 lub gL1 gH7 z obydwoma BCL było podobne do wiązania dla ludzkiej poliklonalnej JgG4, co jest zgodne z brakiem wyrażania CD33 (danych nie pokazano). Dla tych samych komórek stwierdzono silne wiązanie z rituximabem (RITUXAN) przeciwko CD20. W przeciwieństwie do hP67.6 i CMA-676, ani dla CMC-544 ani dla G5/44 nie wykazano żadnego wiązania z CD22- CD33+ w komórkach białaczki HL-60 (danych nie pokazano). Wyniki te sugerują, że sprzęganie G5/44 z kalicheamycyną nie ma wpływu na jej swoistość wobec antygenu. CMC-544 konkretnie rozpoznaje CD22 na
PL 222 725 B1 ludzkich limfocytach B, ale nie na limfocytach B mysich, szczurzych, psich, świńskich lub naczelnych (cynomolgus i rezus) (danych nie przedstawiono).
PRZYKŁAD 6
ANALIZA DZIAŁANIA CMC-544 IN VITRO I IN VIVO
I. CYTOTOKSYCZNOŚĆ IN VITRO
Porównywano działanie CMC-544 wytworzonego w procesach z zastosowaniem CMA-676 i CMC-544 na wzrost in vitro linii komórkowych chłoniaka zależnego od limfocytów B CD22, RL, Daudi, Raji i Ramos. W celu uwidocznienia nieswoistego wobec antygenu działania koniugatu stosowano dopasowany do izotypu koniugat kalicheamycyny skierowany na ludzkie CD33 (CMA-676). Użycie nieskoniugowanej N-Ac gamma kalicheamycyny DMH (lek uwolniony z koniugatu po hydrolizie kwasowej) wskazuje, że każda ze stosowanych linii komórkowych była wrażliwa na śmiertelne działanie kalicheamycyny. W Tablicy 4 przedstawiono wyniki tych badań w oparciu o równoważnik kalicheamycyny, a w Tablicy 5 przedstawiono te same wyniki wyrażone jako stężenia skoniugowanego białka przeciwciała. Dostarczanie kalicheamycyny do komórek CD22+ za pośrednictwem CD22 było co najmniej 10 razy bardziej skuteczne w zabijaniu docelowych komórek, niż w przypadku tego samego nieskoniugowanego leku. Dopasowany do izotypu koniugat kontrolny (CMA-676) miał cytotoksyczność mniejszą lub podobną jak nieskoniugowana pochodna kalicheamycyny. Jak widać w Tablicy 4, koniugat wytworzony w procesie sprzęgania z CMC-544 może zapewnić równoważne działanie cytotoksyczne przy mniejszych stężeniach przeciwciała, niż koniugat wytworzony w procesie sprzęgania z zastosowaniem CMA-676.
TABLICA 4
ZAHAMOWANIE WZROSTU PRZEZ SKONIUGOWANĄ KALICHEAMYCYNĘ (IC50 Pm dla kalicheamycyny)
LINIE KOMOREK CHŁONIAKA Z LIMFOCYTÓW B PROCES Z CMC-544 OBCIĄŻENIE CMC-544: 65 gG/MG PROCES Z CMA676 OBCIĄŻENIE CMC-544: 35 gG/MG KONTROLA NEGATYWNA OBCIĄŻENIE CMA-676: 35 gG/MG N-ACETYLO-GAMMA- -KALICHEAMYCYNA DMH
RL #1 6 30 600 226
#2 12 40 400 270
Daudi #1 21 80 1886 260
Raji #1 500 ND* 2800 460
#2 560 520 4100 490
Ramos #1 200 130 ND 700
#2 260 ND ND 1000
*ND, nie oznaczano
TABLICA 5
ZAHAMOWANIE WZROSTU PRZEZ SKONIUGOWANE PRZECIWCIAŁO (IC50 gg/ml PRZECIWCIAŁA)
LINIE KOMOREK CHŁONIAKA Z LIMFOCYTÓW B PROCES Z CMC-544 OBCIĄŻENIE CMC544: 65 gG/MG PROCES Z CMA-676 OBCIĄŻENIE CMC544: 35 gG/MG KONTROLA NEGATYWNA OBCIĄŻENIE CMA-676: 35 gG/MG PRZECIWCIAŁO- KONTROLNE 05/55
RL #1 0,09 0.86 17,14 >100
#2 0,18 1,14 11.43 >100
Daudi #1 0.32 2.29 53.89 >100
Raji #1 7.69 ND* 80,00 >100
#2 8.62 14.86 117,14 >100
Ramos #1 3,08 3,71 ND >100
#2 4,00 ND ND >100
*ND, nie oznaczano
PL 222 725 B1
Cytotoksyczność in Vivo. CMC-544 wytworzony w procesie wytwarzania CMC-544 badano w ksenoprzeszczepach chłoniaka zależnego od limfocytów B. W badaniach tych stosowano dwa nowotwory, chłoniaki z limfocytów B, RAMOS i RL. Chłoniak RL jest linią komórek chłoniaka nie-Burkitta, pochodzącą od NHL, zaś RAMOS pochodzi pierwotnie od komórek chłoniaka Burkitta. Na Fig. 18 przedstawiono reprezentatywne badanie, w którym CMC-544 i mysi odpowiednik tego przeciwciała wykazały skuteczność w hamowaniu wzrostu komórek chłoniaka z limfocytów B RAMOS w sposób zależny od dawki.
Koniugat humanizowanego przeciwciała okazał się bardziej skuteczny niż jego mysi odpowiednik. W badaniu tym najniższa dawka koniugatu kalicheamycyny zdolna do znacznego zahamowania wzrostu chłoniaka wynosiła 10 μg/kg skoniugowanej NAc-gamma kalicheamycyny-DMH. W przeciwieństwie do tego, nieskoniugowane przeciwciało, G5/44, w dawce 10 mg/kg podawanej dootrzewnowe w schemacie podobnym jak dla koniugatów, nie miało wpływu na wzrost nowotworu.
Podobne badania prowadzono stosując model chłoniaka RL. W Tablicy 6 przedstawiono łączną analizę z trzech niezależnych badań, w których oceniano przeciwnowotworowe działanie CMC-544 wobec nowotworów RL NHL o wielkości 300-400 mg u myszy nagich. Po 3 tygodniach CMC-544 w sposób zależny od dawki spowodował regresję nowotworów. Na podstawie analiz statystycznych powyższych badań minimalną dawkę CMC-544 w modelu chłoniaka RL ustalono na 20 μg/kg w odniesieniu do zawartości kalicheamycyny. W żadnych z tych trzech badań nie obserwowano przypadków śmiertelnych. Wyższe dawki (60-320 μg/kg) CMC-544 spowodowały prawie całkowitą regresję chłoniaka RL. Reasumując, wyniki uzyskane w modelach z dwoma chłoniakami z limfocytów B wyraźnie wskazują, że CMC-544 jest zdolny do spowodowania regresji nowotworu.
TABLICA 6
DZIAŁANIE PRZECIWNOWOTWOROWE CMC-544 WOBEC KSENOPRZESZCZEPÓW RL NHL U MYSZY NAGICH
DAWKA KALICHEAMYCYNY μG/KG ŚREDNI STOPIEŃ WZROSTU NOWOTWORU1 % T/C2 WARTOŚĆ P W FUNKCJI NOŚNIKA3
Nośnik 6,74 - -
20 2,87 43 0,011
40 1,34 20 <0,001
60 0,58 9 <0,001
80 0,54 8 <0,001
160 0,21 3 <0,001
320 0,10 1 <0,001
1 Stopień wzrostu nowotworu (RTG) obliczony jako (ciężar nowotworu po 3 tygodniach/ciężar nowotworu dnia 1) dla każdego zwierzęcia. 2100* (średni RTG dla dawki CMC-544 /średni RTG dla grupy z nośnikiem) 3 wartość p z jednostronnego testu t dla CMC-544 w porównaniu z nośnikiem, z zastosowaniem transformacji rank RTG jako zmiennej odpowiedzi. We wszystkich testach t błąd określano w oparciu o zbiorcze wariancje, s2, we wszystkich leczonych grupach (s2=154,54).
Stosując modele chłoniaka RL i RAMOS badano również zdolność CMC-544, wytworzonego nowym sposobem, do hamowania wzrostu dużych ustabilizowanych chłoniaków z limfocytów B w ksenoprzeszczepach. Nowotwory pozostawiono do wzrostu do fazy 1,5 lub 2 g ciężaru guza, a następnie CMC-544 lub dopasowany do izotypu koniugat jako kontrolę negatywną (CMA-67 6) podawano dotrzewnowo w dawce 160 μg/kg skoniugowanej kalicheamycyny, z zachowaniem początkowego schematu dawkowania w dniach 1, 5 i 9. Ten sam schemat dawkowania do spowodowania długotrwałej regresji nowotworów w małym stadium rozwoju (patrz Tablica 6). Jak przedstawiono na Fig. 19, podawanie CMC-544 myszom z dużym chłoniakiem RAMOS spowodowało stopniową regresję początkowego ciężaru chłoniaka, a po 20 dniach u trzech spośród czterech myszy z guzem guza nie stwierdzono. Monitorowanie tych uwolnionych od guza myszy aż do 50 dnia nie wykazało ponownego wzrostu cofającego się chłoniaka RAMOS. Dla porównania, w dopasowanej do izotypu grupie kontrolnej, CMA-676 nie wykazywał działania na wzrost nowotworu. Cztery spośród pięciu myszy z dużym
PL 222 725 B1 guzem, które leczono CMA-676, należało uśmiercić przez dniem 15, ponieważ ciężar guza osiągnął blisko 15% ciężaru ciała.
Podobne badanie z CMC-544 prowadzono w modelu chłoniaka RL. Dootrzewnowe podawanie CMC-544 w dawce 160 gg/kg przy podobnym schemacie, jak opisano uprzednio, w ciągu 30 dni spowodowało >90% regresję początkowego ciężaru chłoniaka RL. Jednakże, do dnia 45, u 2 myszy z grupy ze skurczonymi chłoniakami zaobserwowano ponowny wzrost guzów. Wyniki te wskazują, że CMC-544 jest zdolny do spowodowania regresji małych, jak również dużych, ustabilizowanych chłoniaków. W niewielu badaniach, tu nie przedstawionych, chłoniaki RL, które sporadycznie ponownie rosły po początkowej regresji wywołanej CMC-544, traktowano ponownie CMC-544. Badania te wykazały, że nowotwory RL były nadal reaktywne w drugim przebiegu leczenia CMC-544 i ponownie cofały się. A zatem, leczenie CMC-544 może być skuteczne przeciwko chłoniakom zależnym od limfocytów B, zarówno o małym, jak i o dużym ciężarze, z możliwością powtórzenia terapii.
II. PORÓWNANIE IN VIVO KONIUGATU WYTWORZONEGO W PROCESACH SPRZĘGANIA Z ZASTOSOWANIEM CMA-676 I CMC-544
Na Fig. 20 przedstawiono wyniki reprezentatywnych badań, w których myszom z ustabilizowanym chłoniakiem RL podawano dwie różne dawki (80 i 320 gg/kg skoniugowanej kalicheamycyny) CMC-544 wytworzonego w procesie sprzęgania z zastosowaniem CMA-676 i w procesie sprzęgania z zastosowaniem CMC-544, zgodnie ze standardowym schematem dawkowania. Jak oczekiwano, obserwowana skuteczność przeciwnowotworowa była zależna od dawki i nie stwierdzono różnicy w skuteczności pomiędzy dwoma preparatami CMC-544. W przeciwieństwie do powyższego, nieskoniugowana N-acetylo-gamma kalicheamycyna DMH, podawana dootrzewnowe w dawce 160 gg/kg, była nieaktywna. Jednakże, należy podkreślić, że dla każdej dawki skoniugowanej kalicheamycyny ilość białka stanowiącego przeciwciało w postaci koniugatu była czterokrotnie wyższa dla CMC-544 wytworzonego w procesie z użyciem CMA-676 niż dla wytworzonego w procesie z CMC-544. Ponieważ przede wszystkim zawartość kalicheamycyny w docelowym koniugacie jest odpowiedzialna za powodowanie działania przeciwnowotworowego, możliwe jest dostarczenie żądanej ilości kalicheamycyny poprzez koniugat wytworzony nowym sposobem z zastosowaniem dużo mniejszych ilości kierującego przeciwciała. W efekcie, zwiększone obciążenie koniugatu wytworzonego w procesie z CMC-544 uzyskuje się w związku z brakiem znacznych ilości frakcji niskoskoniugowanej (LCF).
III. LECZENIE NOWOTWORÓW OPORNYCH NA RITUXIMAB (RITUXAN)
Jako następny badano problem, czy chłoniaki zależne od limfocytów B, wzrastające po przerwaniu leczenia dostępnym na rynku rituximabem przeciwko CD20 (RITUXAN), nadal będą reagowały na leczenie CMC-544. Do tej pory, rozwijające się (nieustabilizowane) chłoniaki RL leczono przez 3 tygodnie rituximabem (RITUKAN). Wzrost chłoniaka RL był zahamowany, dopóki kontynuowano terapię rituximabem (RITUKAN). Po przerwaniu leczenia rituximabem (RITUKAN), chłoniaki RL gwałtownie urosły do wielkości około 1 g ciężaru i w tym czasie rozpoczęto leczenie CMC-544 w dootrzewnowej dawce 160 gg/kg. Jak przedstawiono na Fig. 21 i 22, chłoniaki RL nadal reagowały na CMC-544 i do dnia 60 u 80% myszy stwierdzono brak guza. A zatem, CMC-544 przy trzech jest zdolny do spowodowania regresji chłoniaków zależnych od limfocytów B, których wzrost można zahamować jedynie przez ciągłe dawkowanie rituximabu (RITUXAN).
PRZYKŁAD 7
DZIAŁANIE CMC-544 IN VITRO i IN VITRO
I. BADANIA WIĄZANIA I TOKSYCZNOŚCI
CMC-544 badano w testach na wiązanie z CD22, jak również pod kątem aktywności w modelach in vitro i in vivo. CMC-544 porównywano również z CMA-676, dopasowanym do izotypu kontrolnym koniugatem hP67.6 (IgG4) związanym z kalicheamycyną poprzez AcBut, i z rituximabem (RITUXAN), chimeryczną IgG1 przeciwko CD20 mAb, (IDEC Pharmceuticals, San Diego, CA.), który jest dostępny na rynku i został zakupiony z firmy Medworld Pharmacy (Chestnut Ridge, NY). W badaniach domeny wiążącej G5/44 stosowano następujące przeciwciała: BU12 (Celltech, Slough, UK); BLCAM, HD239 (Santa Cruz Biotach, Santa Cruz, CA); RFB-4 (Ancell Corp, Bayport, MN); SHCL-1, Leu 14 (Becton Dickinson, Franklin Lakes, NJ); 4KB128 i To 15 (Dako Corp, Carpinteria, CA); M6/13 i M5/44 (Celltech, Slough, UK). W badaniach na blokowanie jako dodatkowe przeciwciała stosowano SJ10 (Immunotech, Fullerton, CA) i M17.1.1, M19.1.1, M38.1.1 (Celltech, Slough, UK). Stosowane w tych badaniach linie komórkowe, obejmujące linię komórek Ramos chłoniaka Burkitta (CRL-1923) i linię komórek RL chłoniaka ziarniczego (NHL) otrzymano z American Type Culture Collection. W badaniu wykrywania mykoplazmy przez reakcję łańcuchową polimerazy (ATCC, Manassas, VA) stwierdzono,
PL 222 725 B1 że linie komórkowe są wolne od mykoplazmy. Linie komórkowe utrzymywano w formie hodowli w zawiesinie w pożywce RPMI zawierającej 10% FBS, 10 mM HEPES, 1 mM pirogronianu sodu, 0,2% glukozy, 100 U/ml soli sodowej penicyliny G i 100 gg/ml siarczanu streptomycy.
Zdolność G5/44 do hamowania wiązania mysiego mAbs o znanej swoistości wobec CD22 badano metodą analizy BIAcore®, przy użyciu Fc-CD22 immobilizowanym na chipie BIAcore® CMS. Porównywano jednostki rezonansu plazmonów powierzchniwych (RU) otrzymane dla immobilizowanego Fc-CD22 nienasyconego lub nasyconego uprzednio G5/44. Analizę interakcji biomolekularnych prowadzono stosując BIACORE® 2000. Przeciwciała przepuszczano przez powierzchnię kontrolą w ślepej próbie (komora przepływu 1, pełni funkcję kontroli, bez sprzężon ego białka) oraz przez badaną powierzchnię Fc-CD22 (komora przepływu 2) immobilizowanego na sensorowym chipie CM5, zgodnie z chemiczną metodą sprzęgania amin, do poziomu 9,042 RU. Otrzymany sensorgram s tanowi odpowiedź (RU) na komorę przepływu 2 minus odpowiedź (RU) na komorę przepływu 1. Drugi sensorgram otrzymano przez nasycenie komór przepływu G5/44 (100 (gg/ml), przed wprowadzeniem mysiego mAbs przeciwko CD22, które uprzednio scharakt eryzowano w odniesieniu do wiązania. Natychmiast po zmierzeniu odpowiedzi G5/44, poszczegó lne mysie mAbs przeciwko CD22 poddano perfuzji, bez usuwania G544. Rejestrowano również drugą łączną odpowiedź uzyskaną po związaniu się mysiego mAb przeciwko CD22 z CD22 pokr ytym G5/44. Gdy mysie przeciwciało wiąże się z CD22 w miejscach innych niż zajmowane przez G5/44, wówczas połączone odpowiedzi powinny być addytywne. Gdy wiązanie G5/44 z CD22 zakłóca lub zapobiega wiązaniu z drugim przeciwciałem, wówczas połączone odpowiedzi nie powinny być addytywne. Każdy z drugich połączonych pomiarów korygowano pod względem szy bkości dysocjacji „off-rate” dla interakcji G5/44:CD22.
G5/44 blokował wiązanie jedynie tych przeciwciał, które wiązały się z epitopem A/Igpodobną domeną 1 CD22 (SHCL1 Leu 14 i HD239), co oznacza, że G5/44 w tej domenie również wiąże CD22. Przeciwciała, które wiążą się z epitopem B/Ig-podobną domeną 3 CD22 (RFB-4), epitopem
C/Ig-podobną domena 4 CD22 (To 15) i Ig-podobną domeną 2 CD22 (4KB128), nie były blokow ane przez G5/44. Wyniki te wskazują, że miejsce wiążące G5/44 na CD22 jest zlokalizowane w pierwszej domenie Ig- podobnej, ponieważ zapobiega to wiązaniu tych przeciwciał mAb przeciwko CD22, które rozpoznają pierwszą Ig-podobną domenę CD22 (epitop A). Inne przeciwciała przeciwko CD22, M6/13 (Celltech, Slough, CJK), o nieznanej subswoistości, były również blokowane przez G5/44 (Celltech, Slough, UK), mapując tym samym miejsce wiążące M6/13 z epitopem A/Ig-podobną domeną 1 CD22. Przeciwciało M5/44, mysie macierzyste przeciwciało G5/44, o tej samej swoistości jak G5/44, hamuje wiązanie G5/44 i służy jako kontrola pozytywna. W badaniach tych rolę kontroli negatywnej pełni przeciwciało BU12 przeciwko CD19.
Wyniki przedstawiono w Tablicy 7.
TABLICA 7
WIĄZANIE MYSIEGO M/AB PRZECIWKO CD22 O OKREŚLONEJ SWOISTOŚCI Z FC-CD22 TRAKTOWANYM UPRZEDNIO G544. ODPOWIEDZI WIĄŻĄCE WYRAŻONO JAKO JEDNOSTKI REZONANSU PLAZMONÓW POWIERZCHNIOWYCH (RU)
Przeciwciało Epitop Domena Ig CD22 Odpowiedź 1 dla G544 Odpowiedź 2 po drugim mAb Odpowiedź 3 (Odpowiedź 2-1) Odpowiedź 3 dopasowana do stałej “OFF” G544 Wiązanie drugiego mAb bez G544 dostosowane do tła Hamowanie przez 0544 (%)
1 2 3 4 5 6 7 8
Przeciw CD22, SHCL-1 Leu 14 A 1.2 654,3 579.8 -74,5 9 29,3 69
Przeciw CD22, HD239 A 1 710,5 628,7 -81,8 1,7 19,3 91
Przeciw CD22, M 6/13 710,0 652,7 -57,3 26.2 152,4 83
PL 222 725 B1 cd. tablicy 7 ,
1 2 3 4 5 6 7 8
Przeciw CD22, RFB-4 B 3 703,5 1108.5 405 488.5 534 9
Przeciw CD22, 4KB128 2 691,0 1343,5 652,5 736.0 738,8 0
Przeciw CD22. To 15 C 4 676.9 1163,6 486,7 570.2 614,6 7
Przeciw' CD22. M 5/44 Kontrola pozytywna 725.1 679,3 -45,8 37,7 613,9 94
Anti CD19, BU12 Kontrola negatywna 686,2 602,7 -83,5 0 0 0
Stosując mysie przeciwciała mAb o znanej swoistości wiązania poszczególnych domen z CD22Bm badano również zdolność G5/44 do blokowania wiązania się tych przeciwciał z limfocytami B. Ponadto, badano również zdolność mAb do blokowania wiązania G5/44 z limfocytami B. W badaniach tych najpierw komórki Ramos w ilości 1 x 105 eksponowano na mysie przeciwciało przeciwko CD22 (10 gg/ml humanizowanego G5/44 lub mysiego monoklonalnego przeciwciała przeciwko CD22) przez 1 godzinę w temperaturze 4°C, a następnie komórki eksponowano na G5/44 (10 gg/ml). Komórki inkubowano jeszcze przez 1 godzinę w temperaturze 4°C. Po obróbce przeciwciałem limfocyty B wytrącono w postaci grudki i przemyto układem PBS-1% BSA i przez 30 minut w temperaturze 4°C dodawano odpowiednie drugie przeciwciało (kozie przeciwludzkie przeciwciało EITC (łańcuch ciężki i lekki) albo kozie przeciwmysie przeciwciało FITC (łańcuch ciężki i lekki)) w ilości 100 gl i w rozcieńczeniu 1:100 w układzie PBS-1% BSA. Komórki znowu wytrącono, przemyto i ponownie zawieszono w układzie PBS-1% BSA, po czym dodano do probówki zawierającej 250 gl układu PBS-1% formaldehyd. Związane z komórkami natężenie fluorescencji mierzono metodą cytometrii przepływowej, stosując cytometr przepływowy BD FACSort.
Wyniki wskazują, że uprzednia ekspozycja G5/44 na limfocyty B CD22+ spowodowała znaczne zahamowanie późniejszego wiązania przeciwciał mAb M5/44 i M6/13 przeciwko CD22. Dla porównania, G5/44 nie hamował wiązania przeciwciał przeciwko CD22 mAb RFB4, To15, HD239 i 4KB z limfocytami B. Brak znaczącego hamowania wiązania HD239 z limfocytami B przez G5/44, jak wykryto metodą cytometrii przepływowej, był nieoczekiwany, zwłaszcza z uwagi na fakt, że analiza BIAcore® wykazywała, że G5/44 może blokować wiązanie HD239 z CD22. Brak silnego hamowania wiązania HD239 przez G5/44 można wyjaśnić w oparciu o różnice w stopniu powinowactwa wobec CD22. Gdy powyższe mysie mAb przeciwko CD22 badano pod kątem zdolności do hamowania wiązania G5/44 z limfocytami B CD22+, wiązanie G5/44 hamowały SHCL1 i M6/13, ale nie inne przeciwciała mAb przeciwko CD22. Epitopy wiążące HD239 i SHCL1 mapowano do pierwszej Ig-podobnej domeny CD22. Jednakże, epitopy rozpoznawane przez M6/13 lub M5/44 nie zostały zmapowane. Opisane powyżej badania blokowania wskazują, że powyższe przeciwciała rozpoznają epitopy zlokalizowane na pierwszej Ig-podobnej domenie CD22, określanej wspólnie jako epitop A.
Dwadzieścia tysięcy komórek Ramos inkubowano z różnymi dawkami CMC-544, z i bez rituximabu (RITUXAN) przez 96 godzin. Po 96 godzinach mierzono żywotność komórek przez ekskluzję jodkiem propidiowym, a następnie przez analizę metodą cytometrii przepływowej. Obliczano średnio żywotność dla 3 do 6 studzienek i dla różnego leczenia obliczano hamowanie żywotności komórek w odpowiedzi na dawkę. Tło dla hamowania żywotności komórek jako odpowiedzi obliczono od zerowego stężenia CMC-544. Do zbadania, czy CMC-544 spowodował statystycznie istotne zahamowanie wzrostu komórek Ramos przy dawkach w zakresie 0,01 do 3 ng kalicheamycyny DMH/ml, stosowano analizę regresji logistycznej. Regresję logistyczną stosowano również do oznaczenia statystycznej istotności interakcji pomiędzy CMC-544 i rituximabem (RITUKAN). Obliczono również średnie stężenia hamujące (IC50) i odnotowano skuteczność każdego leczenia w stosunku do leczenia samym CMC-544. Analizy statystyczne prowadzono stosując metodę PROBIT w SAS wersja 8.2.
Wyniki prowadzonych badań wskazują, że CMC-544 spowodował zależne od dawki zahamowanie wzrostu komórek Ramos przy dawkach w zakresie 0,01 do 3 ng kalicheamycyny DMH/ml. Średnie stężenie hamujące (IC50) dla samego CMC-544 wynosiło 0,029 ng/ml. Do komórek traktowanych CMC-544 dodano rituximab (RITUXAN) w stężeniach 2, 20 i 200 gg/ml, w celu określenia staty32
PL 222 725 B1 stycznej istotności interakcji pomiędzy rituximabem (RITUXAN) i cytotoksyczną aktywnością CMC-544. Rituximab (RITUXAN), dodawany w stężeniach 20 i 200 μg/ml bez CMC-544, nie miał istotnego na wzrost komórek (111,7% i 94,0% wzrostu dla nośnika, odpowiednio). W kombinacji z CMC-544 trzy stężeniach (RITUXAN) spowodowały statystycznie istotne (p<0,05) przesunięcia w pętli w lewo i przerwanie krzywej dawka-odpowiedź dla CMC-544. Kombinacja z rituximabem w stężeniach 2 i 200 μg/ml spowodowała największe przesunięcia w krzywych dawka-odpowiedź. Te dwie krzywe nie różniły się statystyczne, ale były zasadniczo różne (p<0,05) od krzywej dla kombinacji z dawką 20 μg/ml. Wyniki obserwowane w pierwszym badaniu potwierdzono drugim badaniem (wyników nie przedstawiono). Średnie stężenia hamujące dla kombinacji 2, 20 i 200 μg/ml rituximabu (RITUXAN) plus CMC-544 odpowiednio wynoszą 0,0072, 0,0081 i 0,0072 ng/ml. Średnie stężenie hamujące dla CMC-544 plus rituximab (RITUXAN) są około czterokrotnie wyższe niż wartości IC50 dla samego CMC-544.
II. AKTYWNOŚĆ PRZECIWNOWOTWOROWA IN VIVO WOBEC PODSKÓRNYCH KSENOPRZESZCZEPÓW I OGÓLNOUSTROJOWO ROZSIANYCH CHŁONIAKÓW ZALEŻNYCH OD LIMFOCYTÓW B U MYSZY SCID
Samice atymicznych myszy nagich, o ciężarze ciała 18-22 g, poddano całkowitemu napromienieniu (400 radów). Napromienienie w dalszym stopniu osłabiło układ odpornościowy myszy, zwiększając szansę przyjęcia nowotworu. Trzy dni po napromienieniu myszom wstrzyknięto podskórnie w prawy bok 107 komórek RL w MATRIGEL (Collaborative Biomedical Products, Belford, MA, rozcieńczony w pożywce RPMI w stosunku 1:1. Gdy guzy osiągnęły odpowiednią wielkość (0,3 g, na ogół po 21 dniach), myszom podawano w sterylnym roztworze soli fizjologicznej, w dawce 0,2 ml/mysz, ip. CMC-544, rituximab (RITUXAN) lub CHOP (patrz poniżej). Pierwszy dzień podawania leku oznaczono jako dzień 1. Dnia 5 i 9 (leczenie = g4Dx3) podawano dwie dodatkowe dawki. Leczenie CHOP obejmowało cyklofosfamid (C) (CYTOXAN, Bristol-Meyers Sąuibb Co., Princeton, NJ) w dawce 40 mg/kg ip; doksorubicynę HCl (H), (Sigma-Aldrich, Co., St Louis, MO) w dawce 3,3 mg/kg ip; winkrystynę (O), (GensiaSicor Pharmaceuticals irvine, CA) w dawce 0,5 mg/kg ip; oraz prednizon (P), (Roxane Labs., Columbia, OH) w dawce 0,2 mg/kg po. CHO podawano według tego samego schematu dawkowania, jak CMC-544 i rituximab (RITUXAN) (q4Dx3), zaś prednizon podawano doustnie co drugi dzień, łącznie 5 dawek (q2Dx5). Guzy mierzono przynajmniej raz w tygodniu i obliczano ciężar guza (g) = 0,5 (szerokość guza/2) (długość guza). Obliczano średnią dla grupy, SEM, i porówn ywano ją ze średnią dla grupy leczonej nośnikiem na istotność statystyczną, stosując wielotorowe testy T. Średnie w grupach zapisywano aż do 50 dnia, lub do śmierci myszy (co przerywa średnią w grupie) lub do momentu, w których guz urósł do zbyt dużych rozmiarów (>3,5 g) i mysz należało uśmiercić. Po upływie tego czasu, ciężar guza odnotowywano jedynie dla pojedynczych myszy w całej leczonej grupie. Pod koniec każdego badania w każdej leczonej grupie zapisywano również liczbę myszy wo lnych od guza.
Do oceny działania na rozsiane chłoniaki samego CMC-544 lub w kombinacji z innymi środkami bioaktywnymi stosowano model myszy SCID. Samcom myszy SCID (CB17 SCID), o ciężarze ciała 20-25 g, przez żyłę ogonową wstrzykiwano 106 komórek Ramos (0,2 ml). Dnia 3 lub 9 po wstrzyknięciu komórek myszom podawano nośnik, koniugaty (CMC-544 lub CMC-676) albo rituximab (RITUXAN) ip, łącznie 3 dawki. W schemacie leczenia od dnia 3 dawki podawano w dniu 3, 7 i 11. W schemacie leczenia od dnia 9 dawki podawano w dniu 9, 13 i 17. W schemacie leczenia od dnia 9 podawano również kombinacje CMC-544 i rituximabu (RITUXAN), jak opisano powyżej. Myszy monitorowano codziennie i gdy wystąpiło porażenie kończyn tylnych, myszy uśmiercano. Stosowano 7 do 10 myszy w każdej leczonej grupie. Dla każdej grupy obliczano średni czas przeżycia, (+SD), medianę, minimumalne i maksymalne czasy przeżycia. Różnice w rozkładzie przeżywalności pomiędzy poszczególnymi grupami oznaczano stosując nieparametryczny test Long-rank, a istotność oznaczano przy poziomie 0,05. Krzywe przeżycia konstruowano stosując metodę Kaplana-Meiera.
W pierwszym teście badano wpływ dwóch różnych schematów dawkowania na czasy przeżycia myszy SCID z rozsianym chłoniakiem. W pierwszym badaniu obserwowano początkowe dawkowanie leku 3 dni po dożylnym wstrzyknięciu komórek nowotworowych (model rozwijania), a w drugim badaniu obserwowano opóźnione dawkowanie leku po 9 dniach po wstrzyknięciu komórek nowotworowych (model ustabilizowany). W każdym badaniu podawano dootrzewnowe 3 dawki w 4-dniowych odstępach (Q4Dx3) CMC-544 (160 μο^ρ), CMA-676 (160 μg/kg) albo rituximab (RITUXAN) (20 mg/kg). W modelu rozwijania u myszy leczonych nośnikiem średni czas przeżycia wynosił 27 dni (Fig. 23, Tablica 8).
PL 222 725 B1
CMA-676, dopasowana do izotypu kontrola dla CMC-544, nie zwiększył w znaczny sposób czasu przeżycia (p>0,05). CMC-544 znacznie zwiększył czas przeżycia do 41 dni, zaś rituximab miał poważny wpływ na zwiększenie czasu przeżycia do >125 dni (znacznie większy niż CMC-544, p<0,05). Opóźnione dawkowanie, które daje komórkom możliwość krążenia (naprowadzanie) i osadzenia się w docelowych tkankach (model ustabilizowany) zmieniło wyniki dla CMC-544 i rituximabu (RITUXAN). CMA-676 ponownie nie miał istotnego wpływu na czasy przeżycia (Fig. 24, Tablica 8). Rituximab (RITUXAN) zwiększył średni czas przeżycia do 62,6 dnia, a CMC-544 poprawił tę średnią do 83,5 dnia. W modelu ustabilizowanym nie obserwowano zasadniczej różnicy pomiędzy działaniem CMC-544 i rituximabu (RITUXAN).
TABLICA 8
OPIS POMIARÓW CZASÓW PRZEŻYCIA
Badanie Związek Średni czas przeżycia Mediana czasu przeżycia Standardowe odchylenia Minimalny czas przeżycia Maksymalny czas przeżycia Ilość zwierząt
Model rozwijania CMA-676 32,9 34,0 3,9 28,0 36,0 7
CMC-544 41,0 38,0 10,1 32,0 60,0 7
Rituximab 128,4 >130,0 4,7 119,0 >130,0 7
Nośnik 27,2 28,0 1,4 25,0 28,0 8
Model ustabilizowany CMA-676 33,7 31,0 4,6 30,0 42,0 7
CMC-544 83,5 76,5 41,6 34,0 >130,0 8
Rituximab 62,6 37,0 46,2 31,0 >130,0 7
Nośnik 30,5 29,0 3,6 27,0 36,0 8
Prowadzono badanie wstępne w celu określenia, czy rituximab (RITUXAN) ma jakikolwiek wpływ, pozytywny lub negatywny, na przeżycie w odpowiedzi na CMC-544. CMC-544 (160 μg/kg) podawano bez i z rituximabem (RITUXAN) (20 mg/kg, wysoką dawkę kombinacji leku oznaczono jako (HD)). Ponadto z małymi dawkami CMC-544 (80 μg/kg) podawano małe dawki rituximabu (RITUXAN) (10 mg/kg). Przy dawkach 80 g/kg lub 10 mg/kg związków nie podawano oddzielnie z uwagi na ogr aniczoną liczbę myszy w badaniu. Tę kombinację, CMC-544 (80 μg/kg) z rituximabem (RITUKAN) (10 mg/kg), oznaczono jako kombinację ze średnią dawką (MD) i badano ją w celu określenia działania niższych dawek kombinacji leków na przeżycie myszy SCID. CMC-544 (160 μg/kg) i sam rituximab (RITUXAN) (20 mg/kg), podawano jak opisano powyżej dla modelu ustabilizowanego. Każdy z tych leków zwiększył średni czas przeżycia, odpowiednio do 58,5 i 50,5 dnia (Fig. 25, Tablica 9). Dla kombinacji średni czas przeżycia nieznacznie (aczkolwiek w statystycznie nieistotny sposób, p>0,05) zwiększył się do 64,4 dnia przy dużej dawce kombinacji. Kombinacja przy średniej dawce wynoszącej 80 μg/kg CMC-544 i 10 mg/kg rituximabu (RITUXAN) znacznie zwiększyła (p<0,05 w stosunku do grupy leczonej nośnikiem) czas przeżycia, średnio do 92,4 dnia. Wyniki te sugerują, że niższe dawki kombinacji CMC-544 i rituximabu (RITUKAN) były uzasadnione.
TABLICA 9
OPIS POMIARÓW CZASÓW PRZEŻYCIA WE WSTĘPNYM BADANIU KOMBINACJI
Związek Średni czas przeżycia Mediana czasu przeżycia Standardowe odchylenie Minimalny czas przeżycia Maksymalny czas przeżycia Ilość zwierząt
CMC MD+Ritux MD 92,4 >100,0 16,0 62,0 >100,0 10
CMC HD+Rltux HD 64,4 58,5 26,7 29,0 >100,0 10
CMC-544 58,5 34,5 35,8 27,0 >100,0 10
Rituximab 50,5 41,0 26,4 30,0 >100,0 10
Nośnik 31,0 27,0 9,7 27,0 56,0 9
PL 222 725 B1
CMC MD = CMC-544 średnia dawka, μg/kg CMC HD = CMC-544 duża dawka,
160 μg/kg Ritux MD = Rituximab średnia dawka, mg/kg Ritux HD = Rituximab duża dawka, 20 mg/kg
Badano również kombinację CMC-544 i rituximabu (RITUXAN). Leczenie prowadzono w następujących grupach: CMC-544 w dawkach 40, 80 i 160 μg/kg; rituximab (RITUXAN) w dawkach 5, 10 i 20 mg/kg; i CMC-544 w dawce 40 μg/kg plus rituximab (RITUXAN) w dawce 5 mg/kg, CMC-544 w dawce 80 μg/kg plus rituximab (RITUKAN) w dawce 10 mg/kg i CMC-544 w dawce 160 μg/kg plus rituximab (RITUXAN) w dawce 20 mg/kg. Wszystkie dawki rituximabu (RITUXAN) nieznacznie poprawiły średni czas przeżycia w zakresie 33 do 40 dni (dla wszystkich dawek p<0,05 w porównaniu ze średni czasem przeżycia w grupie leczonej nośnikiem, wynoszącym 25,8 dnia. Fig. 26, Tablica 10). Duża dawka CMC-544, 160 μg/kg, zwiększyła średni czas przeżycia do 85 dni, do było zgodnie z wynikami podanymi dla dwóch wcześniejszych badań. Połączenie CMC-544 z rituximabem (RITUXAN) nie przyniosło znacznej poprawy czasów przeżycia (Fig. 27, Tablica 10). Każda z dwóch niższych dawek CMC-544 (80 i 40 μg/kg) poprawiła znacznie (p<0,05) czasy przeżycia, w porównaniu z odnotowanymi dla wysokiej dawki CMC-544. Dla dawek CMC-544 40 i 80 μg/kg, odpowiednio u 90% i 80% myszy obserwowano przeżycie przez 125 dni. W obydwu grupach z kombinacją leków 100% myszy przeżyło aż do 125 dnia. Niższe dawki CMC-544 są bardziej skuteczne niż wysoka dawka, 160 μg/kg.
Rituximab (RITUXAN) w kombinacji z CMC-544 nie miał oczywistego wpływu na aktywność wobec modelu rozsianego chłoniaka z limfocytów B u myszy SCID w badanych dawkach (patrz powyżej). Stosując model podskórnego ksenoprzeszczepu chłoniaka z limfocytów B u myszy nagich Balb/c, oceniano również, czy CMC-544, podawany z rituximabem (RITUXAN) spowodował nasilenie lub zahamowanie aktywności przeciwnowotworowej. W podskórknym modelu chłoniaka z limfocytów B guzy ustabilizowano do średniego ciężaru 300 mg, a następnie podawano dootrzewnowe dwa badane środki terapeutyczne. CMC-544 stosowano w dawkach 20 lub 80 μg/kg Q4Dx3, z lub bez rituximabu (RITUXAN) (20 mg/kg Q4Dx3). Współpodawanie rituximabu (RITUKAN) nie zwiększyło ani nie zahamowało w sposób istotny (p>0,05) skuteczności terapeutycznej CMC-544 (Fig. 28). W badaniu tym rituximab (RITUXAN), podawany sam, hamował wzrost chłoniaka RL z limfocytów B (57% zahamowania wzrostu guza w dniu 20, p<0,05 w stosunku do grupy leczonej nośnikiem), podobnie jak obserwowano dla niższej dawki CMC-544.
Schemat z kombinacją środków chemioterapeutycznych CHOP (cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna i prednizon) jest najczęściej stosowaną metodą terapeutyczną w leczeniu pacjentów z chłoniakiem nieziarniczym. Przeciwnowotworowe działanie CHOP porównywano z działaniem CMC-544 w ustabilizowanych ksenoprzeszczepach chłoniaka RL z limfocytów
B. Poszczególne składniki schematu CHOP stosowano u myszy nagich w odpowiednich maksymalnych tolerowanych dawkach (danych nie podano), jak następuje: cyklofosfamid (C) 40 mg/kg IP, doksorubicyna (H) 3,3 mg/kg IP, winkrystyna (O) 0,5 mg/kg IP i prednizon (P) 0,2 mg/kg PO. CHO podawano Q4Dx3, a P podawano PO, Q2Dx5. CMC-544 podawano IP, Q4Dx3 w dawce 160 μg/kg równoważnika kalicheamycyny. Leczenie CHOP początkowo spowodowało znaczne hamowanie wzrostu chłoniaka RL z limfocytów B (Fig. 29). Jednakże, po 3 tygodniach guzy ponownie rosły z p odobną szybkością wzrostu, jak w grupie leczonej nośnikiem. W przeciwieństwie do powyższego, przeciwnowotworowe działanie CMC-544 było całkowite i trwało przez cały okres badania. Wyniki te sugerują, że CMC-544, w dawkach znacznie niższych od maksymalnej dawki nieletalnej u myszy nagich, jest znacznie skuteczniejszy niż terapia skojarzona CHOP.
Badania te wykazują, że rituximab (RITUXAN), jako dodatek do CMC-544, spowodował znaczny wzrost aktywności cytotoksycznej CMC-544, obserwowanej w stosunku do komórek chłoniaka Ramos z limfocytów B. Donoszono ostatnio o synergistycznej interakcji rituximabu (RITUXAN) i gluk okortykosterodów w komórkach Ramos. Ponadto, gdy rituximab (RITUXAN) podawano w kombinacji z 10 μM deksametazonu, obserwowano synergistyczny wzrost zahamowania w 4 do 8 dodatkowych liniach komórkowych.
Zgodnie z doniesieniami, sam rituximab (RITUKAN) w dawce 0,4 do 10 μg/ml, spowodował istotne, aczkolwiek małe (maksymalnie 18%) zahamowanie wzrostu komórek Ramos. Był on ponadto aktywny w 6 spośród 8 linii komórkowych chłoniaka nieziarniczego zależnego od limfocytów B, przy inkubacji w dawce 10 μg/ml (48 godzin inkubacji). W publikacji Ghetie i in., wykazano, że po 24 godzinach inkubacji z komórkami Ramos, rituximab (RITUXAN), w dawce 10 μg/ml, spowodował 6,2% wzrostu apoptozy (w porównaniu z 3,5% dla komórek traktowanych nośnikiem). Zgodnie z bieżącymi
PL 222 725 B1 badaniami, rituximab (RITUXAN), w dawkach 20 i 200 gg/ml, gdy był podawany sam, nie miał wpływu na wzrost komórek Ramos. W badaniach na myszach nie stwierdzono żadnej interakcji pomiędzy CMC-544 i rituximabem (RITUXAN) ani w modelu rozsianym, ani w modelu podskórnego ksenoprzeszczepu. Badane kombinacje leków nie zakłócały ani nie wzmagały działania poszczególnych składników. Należało potwierdzić, czy zmniejszenie dawek każdego leku w modelu rozsianym wpłynie na zmianę w tych obserwacjach.
Model rozsianego chłoniaka zależnego od limfocytów B z komórkami Ramos został opisano w publikacji Flavell i in. Zgodnie z doniesieniami, średnia czasów przeżycia w grupie myszy leczonych nośnikiem wynosiła 34-36 dni. U myszy rozwijało się porażenie kończyn tylnych, które postępowało, powodując stan konania, a wkrótce potem śmierć. Analiza histologiczna narządów wykazała, że najczęściej atakowanymi narządami były nadnercza, śledziona i przestrzeń podpajęczynówkowa. Przestrzeń podpajęczynówkowa często pojawiają się nacieki rozszerzające się w kierunku mózgu. Rituximab (RITUXAN) działał dobrze, gdy podawano go we wczesnej fazie procesu chorobowego myszom SCID z rozsianym chłoniakiem (Fig. 23), ale był mniej skuteczny przy podawaniu dnia 9 w modelu z ustabilizowaną fazą (Fig. 24). Rituximab (RITUXAN), będący izotypem IgG1, najprawdopodobniej działa poprzez mechanizmy efektorowe mysiego gospodarza. Mechanizmy te obejmują cytotoksyczność, której pośredniczy dopełniacz i/lub zależną od przeciwciała cytotoksyczność komórkową poprzez rekrutację komórek naturalnych zabójców, które są obecne u myszy SCID. Wstrzyknięte komórki nowotworowe Ramos prawdopodobnie stają się wcześniej bardziej podatne na mechanizmy odpornościowe gospodarza, które aktywowano rituximabem (RITUXAN), zanim zyskają możliwość naciekania do dotkniętych narządów. Nieskoniugowanego przeciwciała G5/44 (cząsteczka kierująca w CMC-544) nie badano jeszcze w modelu rozsianego guza u myszy SCID, ale nie odnotowano jego działania przy podawaniu w modelu podskórnych ksenoprzeszczepów. Nie oczekuje się, że G5/44, jako izotyp IgG4, będzie aktywował mechanizmy efektorowe gospodarza, a tym samym będzie miał działanie przeciwnowotworowe.
G5/44 skoniugowany z kalicheamycyną (CMC-544) działa w przeciwny sposób niż rituximab (RITUXAN), dając lepsze wyniki przy podawaniu w ustabilizowanej fazie choroby. Przyczyna, dla której CMC-544 ma lepsze działanie w ustabilizowanej fazie, nie jest jasna, ale faza ustabilizowana w bliższym stopniu odzwierciedla sytuację kliniczną. CMA-676, dopasowany izotyp, niewiążący koniugat kontrolny, nie miał znacznego wpływu na średnie czasy przeżycia. Wyniki w modelu myszy SCID z rozsianym chłoniakiem sugerują wyraźnie, że w celu określenia maksymalnej dawki skutecznej (MED), dawki CMC-544 należy zmniejszyć. Dawka 160 gg/kg była mniej aktywna od niższych dawek 80 i 40 gg/kg. Powód nie jest jasny, ale dawka 160 gg/kg może znacznie przekraczać dawkę MED. Problemowi temu poświęcono dalsze badania.
Zgodnie z publikacją Mohammad i in., terapię CHOP (cyklofosfamid (C) 40 mg/kg IV, oksorubicyna (H) 3,3 mg/kg IV, winkrystyna (O) 0,5 mg/kg IV i prednizon (P) 0,2 mg/kg PO) stosowano w modelu podskórnych przeszczepów z linią komórkową rozsianego wielokomórkowego chłoniaka, DLCL. Jako dawki w terapii CHOP stosowano dawki oznaczone jako maksymalne dawki tolerowane. Leczenie, CHO podawane raz IV i P, stosowane raz dziennie przez 5 dni, uważano za „aktywne” i uzyskano wartość T/C 25,8%. Nie zapisywano liczy wyleczonych nowotworów. Wyniki w modelu opisanym przez Mohammada i in., wydają się podobne do obserwowanych w terapii CHOP (podawanej IP, Q4Dx3) w opisanym tu modelu RL. W przeciwieństwie do CMC-544, w żadnym z badań CHOP nie uzyskano wyniku długotrwałych wyleczeń.
TABLICA 10
OPISOWE POMIARY CZASU PRZEŻYCIA W BADANIACH KOMBINACJI
Leczenie Średni czas przeżycia Średnia czasów przeżycia Standardowe odchylenie Minimalny czas przeżycia Maksymalny czas przeżycia Liczba zwierząt
1 2 3 4 5 6 7
CMC-544 40 gg/kg 118,90 125,00 19,29 64,00 125,00 10
CMC LD + Ritux LD 125,00 125,00 0,00 125,00 125,00 10
CMC-544 80 g/kg 118,22 125,00 17,86 71,00 125,00 9
CMC MD + Ritux MD 125,00 125,00 0,00 125,00 125,00 10
CMC-544 160 gg/kg 85,22 82,00 40,37 35,00 125,00 9
PL 222 725 B1 cd. tablicy 10
1 2 3 4 5 6 7
CMC HD + Ritux HD 91,30 100,00 36,31 44,00 125,00 10
Rituxitnab 5 mq/kg 40,70 36,50 9,57 34,00 64,00 10
Riluximab 10 mq/kq 33,80 34,.00 3,26 29,00 41,00 10
Rituximab 20 mg/kg 40,50 34,00 15,45 31,00 82,00 10
Nośnik 25,80 25,00 3,12 22,00 34,00 10
CMC LD = CMC-544 niska dawka, 40 gg/kg
Ritux LD = Rituximab niska, 5 mg/kg
CMC MD = CMC-544 średnia dawka, 80 gg/kg
Ritux MD = Rituximab średnia dawka, 10 mg/kg
CMC HD = CMC-544 wysoka dawka, 160 gg/kg
Ritux HD = Rituximab wysoka dawka, 20 mg/kg
PRZYKŁAD 8
STABILNE FORMULACJE CMC-544
Stabilne formulacje CMC-544 do podawania in vivo wytworzono przez dodanie rozcieńcza lników, nośników i stabilizatorów. Po chromatografii HIC, frakcje chromatograficzne badano metodą SEC-HPLC i metodą analizy UV przy wielu długościach fali. Na podstawie powyższej analizy dobrano odpowiednie frakcje i uzyskano informacje dotyczące zawartości agregatu, stężenia białka i obciążenia kalicheamycyną. W celu stabilizowania roztworu dodano substancje pomocnicze, stabilizatory, czynniki wypełniające i środki buforujące. Ponieważ CMC-544 może ulec rozkładowi w wielu szlakach rozkładu, przy opracowywaniu formulacji należy uwzględnić niestabilność fizyczną. Jednym z głównych problemów w pracach na formulacjami jest konieczność zminimal izowania szybkości hydrolizy kalicheamycyny z przeciwciała, przy jednoczesnym utrzymaniu fizycznej i chemicznej integralności przeciwciała przeciwko CD-22. Ponadto, należy również zmniejszyć wytrącanie się koniugatu kalicheamycyna-przeciwciało, które może wystąpić w warunkach określonego pH i przy określonym stężeniu.
W pracach nad formułowaniem monomerycznego koniugatu pochodna kalicheamycyny-przeciwciało, pH formulacji jest krytyczne, ponieważ zmniejsza rozkład i niestabilność fizyczną. W celu zmniejszenia hydrolizy kalicheamycyny i otrzymania odpowiedniej rozpuszczalności k oniugatu wybrano pH o wartości 8,0. Dodatkowe dane, otrzymane w badaniach SDS-PAGE i w badaniach wiązania antygenu metodą ELISA, wskazują, że przy pH 8,0 zachowano znaczną strukturalną integralność i swoistość przeciwciała. W konsekwencji, aby utrzymać pH na poziomie 8,0, jako czynnik buforujący wybrano trometaminę. Innym buforem może być dizasadowa sól s odowa lub fosforan potasu. Stężenie buforu może mieścić się w zakresie 5 do 50 mM. Jako k orzystne do utrzymania optymalnej stabilności/rozpuszczalności sugeruje się pH w zakresie 7,5 do 8,5. W obecnym opisie, pH dla wytworzonego produktu mieści się w zakresie 7,0-9,0.
Aczkolwiek stabilność buforowanych roztworów koniugatów jest odpowiednia dla krótkich okresów, stabilność długotrwała jest zła. W celu poprawienia czasu przechowywania koniugatów stosuje się liofilizację. Problemy towarzyszące liofilizacji roztworu białka są dobrze znane i po dczas procesu zamrażania i suszenia mogą wystąpić straty w drugorzędowej, trzeciorzędowej i czwartorzędowej strukturze. Wprowadzona do preparatu sacharaza pełni funkcję amorficznego stabilizatora koniugatu i utrzymuje strukturalną integralność przeciwciała podczas zamrażania i suszenia. Sacharozę stosuje się w stężeniach 1,5-5,0% wag./obj. Ponadto, w celu poprawienia wyglądu i zwiększenia sztywności fizycznej liofilizowanych placków można wprowadzi polimerowy czynnik wypełniający, taki ja dekstran lub hydroksyetyloskrobia, w stężeniach w zakresie 0,51,5% wagowego. Stosując takie substancje można uzyskać liofilizowane placki przy stosunkowo niskich stężeniach i można je stosować do zmniejszenia łącznej zawartości substancji stałych w liolifizowanej formulacji, umożliwiając w ten sposób szybką liofilizację. W badaniach formulacji stosowano Dextran 40 w stężeniu 0,9% wagowego.
W celu zwiększenia rozpuszczalności koniugatu do formulacji wprowadzono Polisorbat 80. Stosowano korzystne stężenie 0,01%, a zakres możliwych do stosowania stężeń wynosi 0,0050,05%. Do formulacji dodano również TWEEN w stężeniu 0,01-0,05% objętościowych.
PL 222 725 B1
Do formulacji można również dodać eletrolitu, który stosuje się w celu poprawienia efektywności końcowego procesu oczyszczania. Na ogół stosuje się chlorek sodu w stężeniu 0,01 M do 0,1 M. Zamiast chlorku sodu można również stosować inne elektrolity, takie jak siarczan sodu, który można łatwiej liofilizować. W najlepszym przypadku, końcowy roztwór CMC-544 zawiera 1,5% sacharozy (wagowo), 0,9% Dextran 40 (wagowo), 0,01% TWEEN 80, 50 mM chlorku sodu, 0,01% polisorbat 80 (wagowo) i 20 mM trometaminy.
Typowy skład roztworu przed liofilizacją jest następujący: 0,5 mg/ml CMC-544, 1,5% wagowego sacharozy, 0,9% wagowego Dextran 40, 0,05 M chlorku sodu, 0,01 -0,05% objętościowy TWEEN, 0,01% wagowego polisorbat 80, 0,02 M trometaminy, pH 8,0, oraz woda. Roztwór porcjuje się do bursztynowych fiolek w temperaturze +5°C do 10°C, (korzystnie + 5°C); następnie roztwór zamraża się w temperaturze zamrażania -35°C do -50°C, (korzystnie w -45°C); zamrożony roztwór poddaje się początkowemu etapowi liofilizacji pod pierwszym ciśnieniem suszenia wynoszącym 20 do 80 mikronów (korzystnie 60 mikronów); liofilizowany produkt utrzymuje się w temperaturze przechowywania wynoszącej -10°C do -40°C, (korzystnie -30°C), przez 24 do 72 godzin, (korzystnie przez 60 godzin); i na końcu liofilizowany produkt poddaje się drugiemu etapowi suszenia pod ciśnieniem suszenia w ynoszącym 20-80 mikronów, (korzystnie 60 mikronów) w temperaturze przechowywania +10°C do +35°C, (korzystnie +25°C), przez 15 do 30 godzin (korzystnie przez 24 godziny). Do określenia końca etapu pierwszego suszenia stosuje się test podnoszenia ciśnienia. Po koniec cyklu liofilizacji fiolki napełnia się azotem i zamyka.
W Tablicy 11 zestawiono różnice w formulacjach stosowanych dla CMC-544 i dla CMC-676. Istotne różnice pomiędzy formulacjami dla CMA-676 i dla CMC-544 obejmują zmniejszone stężenie białka w nowej formulacji (0,5 mg/mL), stosowanie trometaminy jako buforu i obecność 0,01% TWEEN 80. Różnice te spowodowały, że rekonstytuowana nowa formulacja CMC-544 była klarowna, w przeciwieństwie do zmętnienia, które obserwowano w rekonstytuowanej formulacji CMA-67 6 (patrz Tablice 12 i 13).
TABLICA 11
PORÓWNANIE FORMULACJI CMA-676 i FORMULACJI CMC-544 DLA CMC-544
Formulacja CMA-676 Formulacja CMC-544
Stężenie białka 1,0 mg/ml 0,5 mg/ml
Skład 1,5% sacharozy, 0,9% dextran 40, 100 mm chlorku sodu, 5 mm buforu fosforanowego 1,5% sacharozy, 0,9% dextran 40, 0,01%TWEEN 80, 0,01% polisorbat 80, 50 mm chlorku sodu, 20 mm trometaminy
TABLICA 12
STABILNOŚĆ I OBSERWACJE WŁASNOSCI FIZYKOCHEMICZNYCH FORMULACJI CMA-676 i CMC-544 DLA CMC-544 W TEMPERATURZE 5°C
Formulacja CMA-676 Formulacja CMC-544
Czas Na początku 2 tygodnie Na początku 2 tygodnie
Obserwacje Lekko mętna Lekko mętna Klarowna Klarowna
pH 7,5 7,5 7,8 7,8
Całkowita ilość białka (mg/ml) 1,07 1,07 0,52 0,52
Całkowita ilość kalicheamycyny (gg/mg białka) 67 67 57 57
Nieskoniugowana kalicheamycyny (gq/mg białka) 1,21 2,82 0,97 1,13
% Agregatów 3,03 2,81 1,59 1,70
PL 222 725 B1
TABLICA 13
STABILNOŚĆ I OBSERWACJE WŁASNOŚCI FIZYKO-CHEMICZNYCH FORMULACJI CMA-676 I CMC-544 LIOFILIZOWANCH I PRZECHOWYWANYCH W TEMPERATURZE 25°C
Formulacja CMA-676 Formulacja CMC-544
Czas Na początku 4 tygodnie Na początku 4 tygodnie
Obserwacje własności fizycznych rekonstytuowanych koniugatów Lekko mętna Lekko mętna Klarowna Klarowna
PH 7,5 7,5 7,8 7,8
Całkowita ilość białka (mg/ml) 1,03 1,03 0,51 0,51
Całkowita ilość kalicheamycyny ^g/mg białka) 67 67 57 57
Nieskoniugowana kalicheamycyny ^g/mg białka) 1,13 1,03 1,03 0,94
% Agregatów 2,63 2,96 1,49 2,09
BIBLIOGRAFIA
1. G. Kohler i Milstein, C., Nature, 256:495 (1975).
2. T. G. Hose i Blair, A.H. CRC Critical Rev. Drug Carrier Systems 3:263 (1987).
3. Patent USA Nr 5,877,296
4. Patent USA Nr 5,773,001
5. Patent USA Nr 5,714,586
6. Patent USA Nr 5,712,374
7. Patent USA Nr. No. 5,053,394
8. J. Tramontano i In., J. Mol. Recognit. 7:9 (1994).
9. H. McConnell 1 Hoess, J., J. Mol. Biol. 250:460 (1995).
10. Nord i in., Nat Biotechnol. 15:772 (1997).
11. Nord i in.. Protein Eng. 8:601 (1995).
12. Ku i Schultz, Proc. Natl. Acad. Sci., USA 92:6552 (1995)
13. Markand i in., Biochemistry 35:8045 (1996).
14. Markand i in., Biochemistry 35:8098 (1996).
15. Rottgen i Collins, Gene 164:243 (1995).
16. Wang i in., J. Biol. Chem., 270:12250 (1995).
17. I.D. Bernstein i in., J. Clin. Invest. 79:1153 (1987).
18. I.D. Bernstein i in., J. Immunol. 128:867-881 (1992).
19. Kabat i in., Sequences of Proteins of Immunological Interest, wydanie 5, 1991, U.S. Department of Health i Human Services, Public Health Service, National Institutes of Health.
20. Publikacja zgłoszenia PCT nr WO 91/09967.
21. Yang i in., J. Mol. Biol., 254, 392-403 (1995).
22. Low i in., J. Mol. Biol., 260, 359-368 (1996).
23. Patten i in., Curr. Opin. Biotechnol., 8 724-733, (1997).
24. Thompson 1 in., J. Mol. Biol., 256, 77-88, (1996).
25. Crameri i in., Nature, 391, 288-291, (1998).
26. Patent USA Nr 4,671,958
27. Patent USA Nr 4,970,198
28. Patent USA Nr 5,037,651
29. Patent USA Nr 5,079,233
30. Patent USA Nr 5,877,296
31. Publikacja zgłoszenia PCT nr WO 98/20734
32. Trail P i Bianchi A., Current Opin. Immunol., 11:584-588, (1999).
33. Dubowchik G. i Walker M., Pharmacol. & Therapeutics, 83:67-123 (1999).
34. Bross P.F., Beitz J., Chen G., Chen X.H., Duffy E., Keiffer-Bross P., Beitz J., Chen G., Chen X., Duffy E., Kieffer L., Roy S., Sridhara R., Rahman A., Williams G., Pazdur R., Clin. Cancer Res., 7:1490-1496 (2001).
35. Berger M., Leopold L., Dowell J., Korth-Bradley J., Sherman M. invest. New Drugs, 20: 395-406 (2002).
PL 222 725 B1
36. Sievers E., Larson R., Stadmauer E., Estey E., Lowenberg B., Dombret H., Karanes C., Theobald M., Bennet J., Sherman M., i in., J. Glin. Oncol., 19:3244-3254 (2001).
37. Larson R., Boogaerts M., Estey E., Karanes C., Stadtmauer E., Sievers E., Mineur P., Bennett J., Berger M., Eten C. i in., Leukemia, 16:1627-1636 (2002).
38. Hamann P., Hinman L., Beyer C., Kindh D., Upeslacis J., Flowers D., Bernstein I., Choice of Linker. Bioconj. Chem., 13:40-46 (2002).
39. Hamann P., Hinman L., Holiander I., Beyer C., Lindh D., Holcomb R., Hallet W., Tsou H., Upeslacis J., Shochat D., i in., Bioconj. Chem., 13:47-58 (2002).
40. Lee M., Dunne T., Chang C., Siegal M., Morton G., Ellestad G., McGahren W., Borders D., J. Am. Chem. Soc. 1992, 114:985-987 (1992).
41. Zein N., Sinha A., McGahren W., Ellestad G., Science, 240:1198-1201 (1988).
42. Thorson J., Sievers E., Ahlert J., Shepard E., Whitwam R., Onwueme K., Ruppen M., Current Pharmaceut. Design, 6:1841-1879 (2000).
43. Andrews R., Singer J., Bernstein I., J. Exp. Med., 169:1721-1731 (1989).
44. Kreitman R.J., Current Pharmaceut. Biotech., 2:313-325 (2001).
45. Pastan I., Kreitman R.J., Current Opin. Investig. Drugs, 3 (7):1089-1091 (2002).
46. Kreitman R.J., Curr. Opin. Mol. Ther., 5:44-551 (2003).
47. Crocker P.R. i Varki A. Siglecs, Trends in Immunol., 22:337-342 (2001).
48. Hursey M., Newton D.L., Hansen H.J., Ruby D., Goldenberg D.M., Rybak S.M., Leukemia i Lymphoma, 43:953-959 (2002).
49. Nitschke L., Floyd H. i Crocker P.R., Scand. J. Immunol., 53:227-234 (2001).
50. Moyron-Quiroz J.E., Partida-Sanchez S., Donis-Hernandez R., Sandoval-Montes C. i Santos-Argumedo L., Scand. J. Iirmunol., 55:343-351 (2002).
51. Tedder T.F., Tuscano J., Sato S., Kehrl J.H., Ann. Rev. Immunol., 15:481-504 (1997).
52. Hanna R., Ong G.L., Mattes M.J., Cancer Res., 56:3062-3068 (1996).
53. Shan D. i Press O.W., J. Immunol., 15 4:4466-4475 (1995).
54. Dowell J.A., Korth-Bradley J., Liu H., King S.P., Berger M.S., J. Glin. Pharmacol., 41:12061214 (2001).
55. Gibaldi M., Perrier D., Pharmacokinetics, wydanie 2, Marcel-Dekker Inc., NY (1982).
56. Van Horssen P.J., Preijers, F.W., Van Oosterhout, Y.V., Eling W.M. i De Witte, T., Leukemia & Lymphoma, 39 (5-6):591-599 (2000).
57. Hinman L.M., Hamann P.R., Wallace R., Menendez A.T., Durr F.E., Upeslacis J., Cancer Res. 53:3336-3342 (1993).
58. Kreitman R.J., Wilson W.H., Bergeron K., Raggio M., Stetler-Stevenson M., Fitzgerald D.J., Pastan I., N. Engl. J. Med., 345:241-247 (2001).
59. Leonard J.P. i Link B.K., Sem. Oncol. 29:81-86 (2002).
60. Schindler J., Sausville E., Messmann R., Uhr J.W. & Vitetta, E.S., Glin.Cancer Res., 7, 255-258 (2001).
61. Vincent T. DeVita, Samuelo Hellman, Steven A. Rosenberg, red., Cancer Principies i Practice of Oncology, wydanie 6, wydawcy: Lippincott, Williams i Wilkins (2001).
62. Edward Chu i Yincent T. DeVita, Physician's Cancer Chemotherapy Drug Manual, Publishers: Jones i Bartiett (2002).
63. Marshall M. Siegel, Keiko Tabei, Arthur Kunz, Irwin J. Hollander, Philip R. Hamann, and Duncan H. Bell, Anal. Chem., 69(14): 2716-2726 (1997).
64. Publikacja zgłoszenia europejskiego EP 263526.
PL 222 725 B1
Wykaz sekwencji
<110> Wyeth Holdings Corporation Kunz, i in., Arthur
<120> KONIUGATY POCHODNA KALICHEAMYCYNY/NOŚNIK
<130> P194 1010PL.D3
<150> <151> 60/377,440 2002-05-02
<150> <151> PCT/US2003/013910 2003-05-02
<160> 65
<170> Patentln wer. 3.5
<210> <211> <212> <213> 1 5 PRT Mus musculus
<220> <223> mysie monoklonalne 5/44 CDR-H1
<400> 1
Asn Tyr Trp Ile His 1 5
<210> <211> <212> <213> 2 16 PRT Mus musculus
<220> <223> mysie monoklonalne 5/44 CDR-H2gLl T3
<400> 2
Gly Ile Asn Pro Gly Asn Asn Tyr Thr Thr Tyr Lys Arg Asn Leu Lys
1 5 10 15
<210> <2U> <212> <213> 3 12 PRT Mus musculus
<220>
<223> mysie monoklonalne 5/44 CDR-H3 <400> 3
Glu Gly Tyr Gly Asn Tyr Gly Ala Trp Phe Ala Tyr 15 10
PL 222 725 B1 <210> A <211> 15 <212> PRT <213> Mus musculus <220>
<223> mysie monoklonalne 5/44 CDR-L1 <400> 4
Arg Ser Ser Gin Ser Leu Ala Asn Ser Tyr Gly Asn Thr Phe Leu 15 10 15 <210> 5 <211> 7 <212> PRT <213> Mus musculus <220>
<223> mysie monoklonalne 5/44 CDR-L2 <400> 5
Gly Ile Ser Asn Arg Phe Ser
5 <210> 6 <211> 9 <212> PRT <213> Mus musculus <220>
<223> mysie monoklonalne 5/44 CDR-L3 <400> 6
Leu Gin Gly Thr His Gin Pro Tyr Thr
5 <210> 7 <211> 113 <212> PRT <213> Mus musculus <220 <223> mysie monoklonalne 5/44 VL domain <400 7
Asp 1 Val Val Val Thr 5 Gin Thr Pro Leu Ser 10 Leu Pro Val Ser Phe 15 Gly
Asp Gin Val Ser 20 Ile Ser Cys Arg Ser 25 Ser Gin Ser Leu Ala 30 Asn Ser
Tyr Gly Asn 35 Thr Phe Leu Ser Trp 40 Tyr Leu His Lys Pro 45 Gly Gin Ser
Pro Gin 50 Leu Leu Ile Tyr Gly 55 Ile Ser Asn Arg Phe 60 Ser Gly Val Pro
Asp Arg Phe Thr Gly Ser Gly Ser Gly Thr Asp Phe Thr Leu Lys Ile
PL 222 725 B1
70 75 80
Ser Thr Ile Lys Pro Glu Asp Leu Gly Met Tyr Tyr Cys Leu Gin Gly
85 90 95
Thr His Gin Pro Tyr Thr Phe Gly Gly Gly Thr Lys Leu Glu Ile Lys
100 105 110
Arg
<210> 8
<211> 121
<212> PRT
<213> Mus musculus
<220>
<223> mysie monoklonalne 5/44 VH domain
<400> 8
Glu Val Gin Leu Gin Gin Ser Gly Thr Val Leu Ala Arg Pro Gly Ala
1 5 10 15
Ser Val Lys Met Ser Cys Lys Ala Ser Gly Tyr Arg Phe Thr Asn Tyr
20 25 30
Trp Ile His Trp Val Lys Gin Arg Pro Gly Gin Gly Leu Glu Trp Ile
35 40 45
Gly Gly Ile Asn Pro Gly Asn Asn Tyr Thr Thr Tyr Lys Arg Asn Leu
50 55 60
Lys Gly Lys Ala Thr Leu Thr Ala Val Thr Ser Ala Ser Thr Ala Tyr
65 70 75 80
Met Asp Leu Ser Ser Leu Thr Ser Glu Asp Ser Ala Val Tyr Tyr Cys
85 90 95
Thr Arg Glu Gly Tyr Gly Asn Tyr Gly Ala Trp Phe Ala Tyr Trp Gly
100 105 110
Gin Gly Thr Leu Val Thr Val Ser Ser
115 120
<210> 9
<211> 13
<212> PRT
<213> Sekwencj a i sztuczna
<220>
<223> cH
<400> 9
Gly Asn Asn Tyr Thr Thr Tyr Lys Arg Asn Leu Lys Gly
5 10 <210> 10 <211> 13 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna
PL 222 725 B1 <220>
<223> N55Q <400> 10
Gly Asn Gin Tyr Thr Thr Tyr Lys Arg Asn Leu Lys Gly
10 ' <210> 11 <211> 13 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> T57A <400> 11
Gly Asn Asn Tyr Ala Thr Tyr Lys Arg Asn Leu Lys Gly
10 <210> 12 <211> 13 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> T57V <400> 12
Gly Asn Asn Tyr Val Thr Tyr Lys Arg Asn Leu Lys Gly
10 <210> 13 <211> 17 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> CDR-H2 (T57}A H1 <400> 13
Gly Ile Asn Pro Gly Asn Asn Tyr Ala Thr Tyr Lys Arg Asn Leu Lys 1 5 10 15
Gly <210> 14 <211> 13 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> K60R <400> 14
Gly Asn Asn Tyr Thr Thr Tyr Arg Arg Asn Leu Lys Gly 15 10
PL 222 725 B1 <210> 15 <211> 17 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> CDR-H2 (K60R)R Η1' <400> 15
Gly Ile Asn Pro Gly Asn Asn Tyr Thr Thr Tyr Arg Arg Asn Leu Lys
1 Gly 5 10 15
<210> 16
<211> 17
<212> PRT
<213> Sekwencja sztuczna
<220>
<223> CDR-H2 (T57A K60R) H
<400> 16
Gly Ile Asn Pro Gly Asn Asn Tyr Ala Thr Tyr Arg Arg Asn Leu Lys 15 10 15
Gly <210> 17 <211> 70 <212> PRT <213> Homo sapiens <220>
<223> DKP9 <400> 17
Asp Ile Gin Met Thr Gin Ser Pro Ser Ser Leu Ser Ala Ser Val Gly
1 5 10 15
Asp Arg Val Thr Ile Thr Cys Trp Tyr Gin Gin Lys Pro Gly Lys Ala
20 25 30
Pro Lys Leu Leu Ile Tyr Gly Val Pro Ser Arg Phe Ser Gly Ser Gly
35 40 45
Ser Gly Thr Asp Phe Thr Leu Thr Ile Ser Ser Leu Gin Pro Glu Asp
50 55 60
Phe Ala 65 Thr Tyr Tyr Cys 70
<210> 18
<2U> 11
<212> PRT
<213> Homo sapiens
<220>
PL 222 725 B1 <223> JK1 <400> 18
Phe Gly Gin Gly Thr Lys Yal Glu Ile Lys Arg
1 5 10
<210> 19
<211> 113
<212> PRT
<213> Sekwencja sztuczna
<220>
<223> gLl
<400> 19
Asp Val Gin Val Thr Gin Ser Pro Ser Ser Leu Ser Ala Ser Val Gly
1 5 10 15
Asp Arg Val Thr Ile Thr Cys Arg Ser Ser Gin Ser Leu Ala Asn Ser
20 25 30
Tyr Gly Asn Thr Phe Leu Ser Trp Tyr Leu His Lys Pro Gly Lys Ala
35 40 45
Pro Gin Leu Leu Ile Tyr Gly Ile Ser Asn Arg Phe Ser Gly Val Pro
50 55 60
Asp Arg Phe Ser Gly Ser Gly Ser Gly Thr Asp Phe Thr Leu Thr Ile
65 70 75 80
Ser Ser Leu Gin Pro Glu Asp Phe Ala Thr Tyr Tyr Cys Leu Gin Gly
85 90 95
Thr His Gin Pro Tyr Thr Phe Gly Gin Gly Thr Lys Val Glu Ile Lys
100 105 110
Arg
<210> 20
<211> 113
<212> PRT
<213> . Sekwencja sztuczna
<220>
<223> i gL2
<400> : 20
Asp Val Val Val Thr Gin Ser Pro Ser Ser Leu Ser Ala Ser Val Gly
1 5 10 15
Asp Arg Val Thr Ile Thr Cys Arg Ser Ser Gin Ser Leu Ala Asn Ser
20 25 30
Tyr Gly Asn Thr Phe Leu Ser Trp Tyr Leu His Lys Pro Gly Lys Ala
35 40 45
Pro Gin Leu Leu Ile Tyr Gly Ile Ser Asn Arg Phe Ser Gly Yal Pro
55 60
PL 222 725 B1
Asp Arg 65 Ser Ser Thr His Arg Phe Leu Gin Ser Gly Ser 70 Glu Thr Gly Asp Phe Ser Phe Gly Gly Thr Asp 75 Tyr Thr Phe Tyr Lys Thr Cys Ual Leu Leu Glu 110 Thr Gin 95 Ile Ile 80 Gly Lys
Ala Gin 105 Thr 90 Gly
Gin Pro 100 Pro 85 Tyr
<210> 21
<211> 80
<212> PRT
<213> Homo sapiens
<220>
<223> DP7
<400> 21
Gin Val Gin Leu Ual Gin Ser Gly Ala Glu Val Lys Lys Pro Gly Ala
1 5 10 15
Ser Val Lys Val Ser Cys Lys Ala Ser Gly Tyr Thr Phe Thr Trp Ual
20 25 30
Arg Gin Ala Pro Gly Gin Gly Leu Glu Trp Met Gly Lys Phe Gin Gly
35 40 45
Arg Ual Thr Met Thr Arg Asp Thr Ser Thr Ser Thr Val Tyr Met Glu
50 55 60
Leu Ser Ser Leu Arg Ser Glu Asp Thr Ala Ual Tyr Tyr Cys Ala Arg
65 70 75 80
<210> 22
<211> 11
<212> PRT
<213> Homo sapiens
<220>
<223> JH4
<400> 22
Trp Gly Gin Gly Thr Leu Ual Thr Val Ser Ser
1 5 10
<210> 23 <211> 121 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> gHl <400> 23
Glu Val Gin Leu Val Gin Ser Gly Ala Glu Val Lys Lys Pro Gly Ala 15 10 15
PL 222 725 B1
Ser Val Lys Val 20 Ser Cys Lys Ala Ser 25 Gly Tyr Arg Phe Thr 30 Asn Tyr
Trp Ile His Trp Val Arg Gin Ala Pro Gly Gin Gly Leu Glu Trp Ile
35 40 45
Gly Gly Ile Asn Pro Gly Asn Gin Tyr Thr Thr Tyr Lys Arg Asn Leu
50 55 60
Lys Gly Arg Ala Thr Leu Thr Ala Asp Thr Ser Thr Ser Thr Val Tyr
65 70 75 80
Met Glu Leu Ser Ser Leu Arg Ser Glu Asp Thr Ala Val Tyr Tyr Cys
85 90 95
Thr Arg Glu Gly Tyr Gly Asn Tyr Gly Ala Trp Phe Ala Tyr Trp Gly
100 105 110
Gin Gly Thr Leu Val Thr Val Ser Ser
115 120 <210> 24 <211> 121 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> gH4 <400> 24
Glu 1 Val Gin Leu Val 5 Gin Ser Gly Ala Glu 10 Val Lys Lys Pro Gly 15 Ala
Ser Val Lys Val Ser Cys Lys Ala Ser Gly Tyr Arg Phe Thr Asn Tyr
20 25 30
Trp Ile His Trp Val Arg Gin Ala Pro Gly Gin Gly Leu Glu Trp Ile
35 40 45
Gly Gly Ile Asn Pro Gly Asn Asn Tyr Ala Thr Tyr Arg Arg Asn Leu
50 55 60
Lys Gly Arg Ala Thr Leu Thr Ala Asp Thr Ser Thr Ser Thr Val Tyr
65 70 75 80
Met Glu Leu Ser Ser Leu Arg Ser Glu Asp Thr Ala Val Tyr Tyr Cys
85 90 95
Thr Arg Glu Gly Tyr Gly Asn Tyr Gly Ala Trp Phe Ala Tyr Trp Gly
100 105 110
Gin Gly Thr Leu Val Thr Val Ser Ser
115 120
<210> 25
<211> 121
<212> PRT
<213> Sekwencja sztuczna
<220>
<223> gH5
PL 222 725 B1 <400> 25
Glu 1 Val Gin Leu Val 5 Gin Ser Gly Ala Glu 10 Val Lys Lys Pro Gly 15 Ala
Ser Val Lys Val Ser Cys Lys Ala Ser Gly Tyr Arg Phe Thr Asn Tyr
20 25 30
Trp Ile His Trp Val Arg Gin Ala Pro Gly Gin Gly Leu Glu Trp Ile
35 40 45
Gly Gly Ile Asn Pro Gly Asn Asn Tyr Ala Thr Tyr Arg Arg Asn Leu
50 55 60
Lys Gly Arg Val Thr Met Thr Ala Asp Thr Ser Thr Ser Thr Val Tyr
65 70 75 80
Met Glu Leu Ser Ser Leu Arg Ser Glu Asp Thr Ala Val Tyr Tyr Cys
85 90 95
Thr Arg Glu Gly Tyr Gly Asn Tyr Gly Ala Trp Phe Ala Tyr Trp Gly
100 105 110
Gin Gly Thr Leu Val Thr Val Ser Ser
115 120 <210> 26 <211> 121 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> i gH6
<4oo> : 26
Glu Val Gin Leu Val Gin Ser Gly Ala Glu Val Lys Lys Pro Gly Ala
1 5 10 15
Ser Val Lys Val Ser Cys Lys Ala Ser Gly Tyr Arg Phe Thr Asn Tyr
20 25 30
Trp Ile His Trp Val Arg Gin Ala Pro Gly Gin Gly Leu Glu Trp Ile
35 40 45
Gly Gly Ile Asn Pro Gly Asn Asn Tyr Ala Thr Tyr Arg Arg Lys Phe
50 55 60
Gin Gly Arg Ala Thr Leu Thr Ala Asp Thr Ser Thr Ser Thr Val Tyr
65 70 75 80
Met Glu Leu Ser Ser Leu Arg Ser Glu Asp Thr Ala Val Tyr Tyr Cys
85 90 95
Thr Arg Glu G1 y Tyr Gly Asn Tyr Gly Ala Trp Phe Ala Tyr Trp Gly
100 105 110
Gin Gly Thr Leu Val Thr Val Ser Ser 115 120
<210> 27
<211> 121
<212> PRT
PL 222 725 B1 <213> Sekwencja sztuczna <220> <223> gH7 <400> 27
Glu 1 Val Gin Leu Val 5 Gin Ser Gly Ala Glu Val 10 Lys Lys Pro Gly 15 Ala
Ser Val Lys Val Ser Cys Lys Ala Ser Gly Tyr Arg Phe Thr Asn Tyr
20 25 30
Trp Ile His Trp Val Arg Gin Ala Pro Gly Gin Gly Leu Glu Trp Ile
35 40 45
Gly Gly Ile Asn Pro Gly Asn Asn Tyr Ala Thr Tyr Arg Arg Lys Phe
50 55 60
Gin Gly Arg Val Thr Met Thr Ala Asp Thr Ser Thr Ser Thr Val Tyr
65 70 75 80
Met Glu Leu Ser Ser Leu Arg Ser Glu Asp Thr Ala Val Tyr Tyr Cys
85 90 95
Thr Arg Glu Gly Tyr Gly Asn Tyr Gly Ala Trp Phe Ala Tyr Trp Gly
100 105 110
Gin Gly Thr Leu Val Thr Val Ser Ser
115 120
<210> ; 28
<2ii> : 239
<212> PRT
<213> Sekwencja sztuczna
<220>
<223> Pełna sekwencja g5/44 łańcuch lekki
<400> 28
Met Lys Leu Pro Val Arg Leu Leu Val Leu Leu Leu Phe Trp Ile Pro
1 5 10 15
Ala Ser Arg Gly Asp Val Gin Val Thr Gin Ser Pro Ser Ser Leu Ser
20 25 30
Ala Ser Val Gly Asp Arg Val Thr Ile Thr Cys Arg Ser Ser Gin Ser
35 40 45
Leu Ala Asn Ser Tyr Gly Asn Thr Phe Leu Ser Trp Tyr Leu His Lys
50 55 60
Pro Gly Lys Ala Pro Gin Leu Leu Ile Tyr Gly Ile Ser Asn Arg Phe
65 70 75 80
Ser Gly Val Pro Asp Arg Phe Ser Gly Ser Gly Ser Gly Thr Asp Phe
85 90 95
Thr Leu Thr Ile Ser Ser Leu Gin Pro Glu Asp Phe Ala Thr Tyr Tyr
100 105 110
Cys Leu Gin Gly Thr His Gin Pro Tyr Thr Phe Gly Gin Gly Thr Lys
PL 222 725 B1
115 120 125
Val Glu 130 Ile Lys Arg Thr Val 135 Ala Ala Pro Ser Val 140 Phe Ile Phe Pro
Pro 145 Ser Asp Glu Gin Leu 150 Lys Ser Gly Thr Ala 155 Ser Val Val Cys Leu 160
Leu Asn Asn Phe Tyr 165 Pro Arg Glu Ala Lys 170 Val. Gin Trp Lys Val 175 Asp
Asn Ala Leu Gin 180 Ser Gly Asn Ser Gin 185 Glu Ser Val Thr Glu 190 Gin Asp
Ser Lys Asp 195 Ser Thr Tyr Ser Leu 200 Ser Ser Thr Leu Thr 205 Leu Ser Lys
Ala Asp 210 Tyr Glu Lys His Lys 215 Val Tyr Ala Cys Glu 220 Val Thr His Gin
Gly 225 Leu Ser Ser Pro Val 230 Thr Lys Ser Phe Asn 235 Arg Gly Glu Cys
<210> 29 <211> 781 <212> DNA <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> DNA nić kodująca g5/4 4 łańcuch lekki <400> 29
ttcgaagccg ccaccatgaa gttgcctgtt aggctgttgg tgcttctgtt gttctggatt 60
cctgcttccc ggggtgacgt tcaagtgacc cagagcccat ccagcctgag cgcatctgta 120
ggagaccggg tcaccatcac ttgtagatcc agtcagagtc ttgcaaacag ttatgggaac 180
acctttttgt cttggtatct gcacaaacca ggtaaagccc cacaattgct catctacgga 240
atctctaaca gatttagtgg tgtaccagac aggttcagcg gttccggaag tggtactgat 300
ttcaccctca cgatctcgtc tctccagcca gaagatttcg ccacttatta ctgtttacaa 360
ggtacacatc agccgtacac attcggtcag ggtactaaag tagaaatcaa acgtacggta 420
gcggccccat ctgtcttcat cttcccgcca tctgatgagc agttgaaatc tggaactgcc 480
tctgttgtgt gcctgctgaa taacttctat cccagagagg ccaaagtaca gtggaaggtg 540
gataacgccc tccaatcggg taactcccag gagagtgtca cagagcagga cagcaaggac 600
agcacctaca gcctcagcag caccctgacg ctgagcaaag cagactacga gaaacacaaa 660
gtctacgcct gcgaagtcac ccatcagggc ctgagctcgc ccgtcacaaa gagcttcaac 720
aggggagagt gttagaggga gaagtgcccc cacctgctcc tcagttccag cctgggaatt 780
c 781
<210> 30 <211> 467
PL 222 725 B1 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> Pełna sekwencja g5/44 łańcuch ciężki <400> 30
Met Asp Phe Gly Phe Ser Leu Val Phe Leu Ala Leu Ile Leu Lys Gly 15 10 15
Val Gin Cys Glu Val Gin Leu Val Gin Ser Gly Ala Glu Val Lys Lys 20 25 30
Pro Gly Ala Ser Val Lys Val Ser Cys Lys Ala Ser Gly Tyr Arg Phe 35 40 45
Thr Asn Tyr Trp Ile His Trp Val Arg Gin Ala Pro Gly Gin Gly Leu 50 55 60
Glu Trp Ile Gly Gly Ile Asn Pro Gly Asn Asn Tyr Ala Thr Tyr Arg
70 75 80
Arg Lys Phe Gin Gly Arg Val Thr Met Thr Ala Asp Thr Ser Thr Ser
90 95
Thr Val Tyr Met Glu Leu Ser Ser Leu Arg Ser Glu Asp Thr Ala Val 100 105 110
Tyr Tyr Cys Thr Arg Glu Gly Tyr Gly Asn Tyr Gly Ala Trp Phe Ala 115 120 125
Tyr Trp Gly Gin Gly Thr Leu Val Thr Val Ser Ser Ala Ser Thr Lys 130 135 140
Gly Pro Ser Val Phe Pro Leu Ala Pro Cys Ser Arg Ser Thr Ser Glu
145 150 155 160
Ser Thr Ala Ala Leu Gly Cys Leu Val Lys Asp Tyr Phe Pro Glu Pro
165 170 175
Val Thr Val Ser Trp Asn Ser Gly Ala Leu Thr Ser Gly Val His Thr 180 185 190
Phe Pro Ala Val Leu Gin Ser Ser Gly Leu Tyr Ser Leu Ser Ser Val 195 200 205
Val Thr Val Pro Ser Ser Ser Leu Gly Thr Lys Thr Tyr Thr Cys Asn 210 215 220
Val Asp His Lys Pro Ser Asn Thr Lys Val Asp Lys Arg Val Glu Ser
225 230 235 240
Lys Tyr Gly Pro Pro Cys Pro Pro Cys Pro Ala Pro Glu Phe Leu Gly
245 250 255
Gly Pro Ser Val Phe Leu Phe Pro Pro Lys Pro Lys Asp Thr Leu Met 260 265 270
Ile Ser Arg Thr Pro Glu Val Thr Cys Val Val Val Asp Val Ser Gin 275 280 285
Glu Asp Pro Glu Val Gin Phe Asn Trp Tyr Val Asp Gly Val Glu Val
PL 222 725 B1
290 295 300
His Asn Ala Lys Thr Lys Pro Arg Glu Glu Gin Phe Asn Ser Thr Tyr
305 310 315 320
Arg Val Val Ser Vał Leu Thr Val Leu His Gin Asp Trp Leu Asn Gly
325 330 335
Lys Glu Tyr Lys Cys Lys Val Ser Asn Lys Gly Leu Pro Ser Ser Ile
340 345 350
Glu Lys Thr Ile Ser Lys Ala Lys Gly Gin Pro Arg Glu Pro Gin Val
355 360 365
Tyr Thr Leu Pro Pro Ser Gin Glu Glu Met Thr Lys Asn Gin Val Ser
370 375 380
Leu Thr Cys Leu Val Lys Gly Phe Tyr Pro Ser Asp Ile Ala Val Glu
385 390 395 400
Trp Glu Ser Asn Gly Gin Pro Glu Asn Asn Tyr Lys Thr Thr Pro Pro
405 410 415
Val Leu Asp Ser Asp Gly Ser Phe Phe Leu Tyr Ser Arg Leu Thr Val
420 425 430
Asp Lys Ser Arg Trp Gin Glu Gly Asn Val Phe Ser Cys Ser Val Met
435 440 445
His Glu Ala Leu His Asn His Tyr Thr Gin Lys Ser Leu Ser Leu Ser
450 455 460
Leu Gly Lys
465 <210> 31 <211> 2160 <212> DNA <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> DNA nić kodująca g5/44 łańcuch ciężki <400> 31
aagcttgccg ccaccatgga cttcggattc tctctcgtgt tcctggcact cattctcaag 60
ggagtgcagt gtgaggtgca attggtccag tcaggagcag aggttaagaa gcctggtgct 120
tccgtcaaag tttcgtgtaa ggctagcggc tacaggttca caaattattg gattcattgg 180
gtcaggcagg ctccgggaca aggcctggaa tggatcggtg gcattaatcc cgggaataac 240
tacgctacat ataggagaaa attccagggc agagttacga tgaccgcgga cacctccaca 300
agcactgtct acatggagct gtcatctctg agatccgagg acaccgcagt gtactattgt 360
actagagaag gctacggtaa ttacggagcc tggttcgcct actggggcca gggtacccta 420
gtcacagtct cctcagcttc tacaaagggc ccatccgtct tccccctggc gccctgctcc 480
aggagcacct ccgagagcac agccgccctg ggctgcctgg tcaaggacta cttccccgaa 540
ccggtgacgg tgtcgtggaa ctcaggcgcc ctgaccagcg gcgtgcacac cttcccggct 600
PL 222 725 B1
gtcctacagt cctcaggact ctactccctc agcagcgtgg tgaccgtgcc ctccagcagc 660
ttgggcacga agacctacac ctgcaacgta gatcacaagc ccagcaacac caaggtggac 720
aagagagttg gtgagaggcc agcacaggga gggagggtgt ctgctggaag ccaggctcag 780
ccctcctgcc tggacgcacc ccggctgtgc agccccagcc cagggcagca aggcatgccc 840
catctgtctc ctcacccgga ggcctctgac caccccactc atgcccaggg agagggtctt 900
ctggattttt ccaccaggct ccgggcagcc acaggctgga tgcccctacc ccaggccctg 960
cgcatacagg ggcaggtgct gcgctcagac ctgccaagag ccatatccgg gaggaccctg 1020
cccctgacct aagcccaccc caaaggccaa actctccact ccctcagctc agacaccttc 1080
tctcctccca gatctgagta actcccaatc ttctctctgc agagtccaaa tatggtcccc 1140
catgcccacc atgcccaggt aagccaaccc aggcctcgcc ctccagctca aggcgggaca 1200
ggtgccctag agtagcctgc atccagggac aggccccagc cgggtgctga cgcatccacc 1260
tccatctctt cctcagcacc tgagttcctg gggggaccat cagtcttcct gttcccccca 1320
aaacccaagg acactctcat gatctcccgg acccctgagg tcacgtgcgt ggtggtggac 1380
gtgagccagg aagaccccga ggtccagttc aactggtacg tggatggcgt ggaggtgcat 1440
aatgccaaga caaagccgcg ggaggagcag ttcaacagca cgtaccgtgt ggtcagcgtc 1500
ctcaccgtcc tgcaccagga ctggctgaac ggcaaggagt acaagtgcaa ggtctccaac 1560
aaaggcctcc cgtcctccat cgagaaaacc atctccaaag ccaaaggtgg gacccacggg 1620
gtgcgagggc cacatggaca gaggtcagct cggcccaccc tctgccctgg gagtgaccgc 1680
tgtgccaacc tctgtcccta cagggcagcc ccgagagcca caggtgtaca ccctgccccc 1740
atcccaggag gagatgacca agaaccaggt cagcctgacc tgcctggtca aaggcttcta 1800
ccccagcgac atcgccgtgg agtgggagag caatgggcag ccggagaaca actacaagac 1860
cacgcctccc gtgctggact ccgacggctc cttcttcctc tacagcaggc taaccgtgga 1920
caagagcagg tggcaggagg ggaatgtctt ctcatgctcc gtgatgcatg aggctctgca 1980
caaccactac acacagaaga gcctctccct gtctctgggt aaatgagtgc cagggccggc 2040
aagcccccgc tccccgggct ctcggggtcg cgcgaggatg cttggcacgt accccgtcta 2100
catacttccc aggcacccag catggaaata aagcacccac cactgccctg gctcgaattc 2160
<210> 32 <211> 94 <212> DNA <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> 5/44gHl Tl <400> 32 agtgtgaggt gcaattggtc cagtcaggag cagaggttaa gaagcctggt gcttccgtca 60
PL 222 725 B1 aagtttcgtg taaggctagc ggctacaggt tcac <210> 33 <211> 96 <212> DNA <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> 5/44gHl T2 <400> 33 gtggcattaa tcccgggaat cagtacacta catataaaag aaatctaaag ggcagagcaa cgctgaccgc ggacacctcc acaagcactg tctaca <210> 34 <211> 95 <212> DNA <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> 5/44gHl T3 <400> 34 agagaaggct acggtaatta cggagcctgg ttcgcctact ggggccaggg taccctagtc acagtctcct cagcttctac aaagggccca agaaa <210> 35 <211> 94 <212> DNA <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> 5/44gHl BI <400> 35 ggaccaattg cacctcacac tgcactccct tgagaatgag tgccaggaac acgagagaga atccgaagtc catggtggcg gcaagctttt attc <210> 36 <211> 97 <212> DNA <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> 5/44gHl B2 <400> 36 gattcccggg attaatgcca ccgatccatt ccaggccttg tcccggagcc tgcctgaccc aatgaatcca ataatttgtg aacctgtagc cgctagc <210> 37 <211> 93 <2I2> DNA <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> 5/44gHl B3
PL 222 725 B1 <400> 37 cgtaattacc gtagccttct ctagtacaat agtacactgc ggtgtcctcg gatctcagag atgacagctc catgtagaca gtgcttgtgg agg <210> 38 <211> 21 <212> DNA <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> 5/44gHl FI <400> 38 gaataaaagc ttgccgccac c <210> 39 <211> 22 <212> DNA <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> 5/44gHl Rl <400> 39 tttcttgggc cctttgtaga ag <210> 40 <211> 87 <212> DNA <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> 5/44gLl Tl <400> 40 gcttcccggg gtgacgttca agtgacccag agcccatcca gcctgagcgc atctgtagga gaccgggtca ccatcacttg tagatcc <210> 41 <211> 90 <212> DNA <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> 5/44gLl T2 <400> 41 tatctgcaca aaccaggtaa agccccacaa ttgctcatct acggaatctc taacagattt agtggtgtac cagacaggtt cagcggttcc <210> 42 <211> 91 <212> DNA <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> 5/44gLl T3 <400> 42
PL 222 725 B1
PL 222 725 B1 gcacgccgta cgtttgattt c <210> 48 <211> 339 <212> DNA <213> Mus musculus <220>
<223> DNA nić kodująca mysie monoklonalne d/44 domena VL <400> 48 gatgttgtgg tgactcaaac tccactctcc ctgcctgtca gctttggaga tcaagtttct atctcttgca ggtctagtca gagtcttgca aacagttatg ggaacacctt tttgtcttgg tacctgcaca agcctggcca gtctccacag ctcctcatct atgggatttc caacagattt tctggggtgc cagacaggtt cactggcagt ggttcaggga cagatttcac actcaagatc agcacaataa agcctgagga cttgggaatg tattactgct tacaaggtac acatcagccg tacacgttcg gaggggggac caagctggaa ataaaacgt <210> 49 <211> 363 <212> DNA <213> Mus musculus <220>
<223> DNA nić kodująca mysie monoklonalne 5/44 domena VH <400> 49
120
180
240
300
339
gaggtccaac tgcagcagtc tgggactgta ctggcaaggc ctggggcttc cgtgaagatg 60
tcctgcaagg cttctggcta caggtttacc aactactgga ttcactgggt aaaacagagg 120
cctgggcagg gtctagaatg gattggtggt attaatcctg gaaataatta tactacgtat 180
aagaggaact tgaagggcaa ggccacactg actgcagtca catccgccag cactgcctac 240
atggacctca gcagcctgac aagtgaggac tctgcggtct attactgtac aagagagggc 300
tatggtaact acggggcctg gtttgcttac tggggccagg ggactctggt caccgtctcc 360
tca 363
<210> 50 <211> 9 <212> DNA <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> Sekwencja w starterze oligonukleotydowym <400> 50 gccgccacc
<210> 51
<211> 101
<212> DNA
<213> Sekwencj a
<220>
PL 222 725 B1 <223> starter oligonukleotydowy 5' <400> 51 gcgcgcaagc ttgccgccac catggacttc ggattctctc tcgtgttcct ggcactcatt 60 ctcaagggag tgcagtgtga ggtgcagctc gtcgagtctg g 101 <210> 52 <211> 339 <212> DNA <213> Mus musculus <220>
<223> DNA nić niekodująca mysie monoklonalne 5/44 domena VL <400> 52
ctacaacacc actgagtttg aggtgagagg gacggacagt cgaaacctct agttcaaaga 60
tagagaacgt ccagatcagt ctcagaacgt ttgtcaatac ccttgtggaa aaacagaacc 120
atggacgtgt tcggaccggt cagaggtgtc gaggagtaga taccctaaag gttgtctaaa 180
agaccccacg gtctgtccaa gtgaccgtca ccaagtccct gtctaaagtg tgagttctag 240
tcgtgttatt tcggactcct gaacccttac ataatgacga atgttccatg tgtagtcggc 300
atgtgcaagc ctcccccctg gttcgacctt tattttgca 339
<210> 53 <211> 363 <212> DNA <213> Mus musculus <220>
<223> DNA nić niekodująca mysie monoklonalne 5/44 domena VH <400> 53
ctccaggttg acgtcgtcag accctgacat gaccgttccg gaccccgaag gcacttctac 60
aggacgttcc gaagaccgat gtccaaatgg ttgatgacct aagtgaccca ttttgtctcc 120
ggacccgtcc cagatcttac ctaaccacca taattaggac ctttattaat atgatgcata 180
ttctccttga acttcccgtt ccggtgtgac tgacgtcagt gtaggcggtc gtgacggatg 240
tacctggagt cgtcggactg ttcactcctg agacgccaga taatgacatg ttctctcccg 300
ataccattga tgccccggac caaacgaatg accccggtcc cctgagacca gtggcagagg 360
agt 363 <210> 54 <211> 110 <212> DNA <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> gH4 oligonukleotyd <400> 54 ccgggaataa ctacgctaca tataggagaa atctaaaggg cagagcaacg ctgaccgcct 60 tattgatgcg atgtatatcc tctttagatt tcccgtctcg ttgcgactgg 110
PL 222 725 B1 <210> 55 <211> 20 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> gH4 przeszczep <400> 55
Pro Gly Asn Asn Tyr Ala Thr Tyr Arg Arg Asn Leu Lys Gly Arg Ala 15 10 15
Thr Leu Thr Ala 20
<210> 56
<211> 109
<212> DNA
<213> Sekwencja sztuczna
<220>
<223> gH5 oligonukleotyd
<400> 56
ccgggaataa ctacgctaca tataggagaa atctaaaggg cagagttacg atgaccgcct 60
tattgatgcg atgtatatcc tctttagatt tcccgtctca atgctactg 109
<210> 57
<211> 20
<212> PRT
<213> Sekwencja sztuczna
<220>
<223> gH5 przeszczep
<400> 57
Pro Gly ' Asn Asn Tyr Ala Thr Tyr Arg Arg Lys Phe Gin Gly Arg Val
1 5 10 15
Thr Met Thr Ala
<210> 58 <211> 110 <212> DNA <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> gH6 oligonukleotyd <400> 58 ccgggaataa ctacgctaca tataggagaa aattccaggg cagagcaacg ctgaccgcct 60 tattgatgcg atgtatatcc tcttttaagg tcccgtctcg ttgcgactgg 110 <210> 59 <211> 20 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna
PL 222 725 B1 <220>
<223> gH6 przeszczep <400> 59
Pro Gly Asn Asn Tyr Ala Thr Tyr Arg Arg Lys Phe Gin Gly Arg Ala 15 10 15
Thr Leu Thr Ala 20 <210> 60 <211> 110 <212> DNA <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> gH7 oligonukleotyd <400> 60 ccgggaataa ctacgctaca tataggagaa aattccaggg cagagttacg atgaccgcct tattgatgcg atgtatatcc tcttttaagg tcccgtctca atgctactgg <210> 61 <211> 20 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> gH7 przeszczep <400> 61
Pro Gly Asn Asn Tyr Ala Thr Tyr Arg Arg Lys Phe Gin Gly Arg Val 15 10 15
Thr Met Thr Ala 20 <210> 62 <211> 123 <212> DNA <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> gL2 oligonukleotyd <400> 62 ccggggtgac gttgtcgtga cccagagccc atccagcctg agcgcatctg taggagaccg gccactgcaa cagcactggg tctcgggtag gtcggactcg cgtagacatc ctctggccca gtg <210> 63 <211> 22 <212> PRT <213> Sekwencja sztuczna <220>
<223> gL2 przeszczep
110
120
123
PL 222 725 B1 <400> 63
Ser Arg Gly Asp Val Val Val Thr Gin Ser Pro Ser Ser Leu Ser Ala
1 5 10 15
Ser Val Gly Asp Arg Val 20
<210> 64 <211> 781 <212> DNA <213> Sekwencja sztuczna
<220> <223> DNA <400> 64 aagcttcggc nić niekodującą g5/44 ggtggtactt caacggacaa łańcuch lekki tccgacaacc acgaagacaa caagacctaa 60
ggacgaaggg ccccactgca agttcactgg gtctcgggta ggtcggactc gcgtagacat 120
cctctggccc agtggtagtg aacatctagg tcagtctcag aacgtttgtc aatacccttg 180
tggaaaaaca gaaccataga cgtgtttggt ccatttcggg gtgttaacga gtagatgcct 240
tagagattgt ctaaatcacc acatggtctg tccaagtcgc caaggccttc accatgacta 300
aagtgggagt gctagagcag agaggtcggt cttctaaagc ggtgaataat gacaaatgtt 360
ccatgtgtag tcggcatgtg taagccagtc ccatgatttc atctttagtt tgcatgccat 420
cgccggggta gacagaagta gaagggcggt agactactcg tcaactttag accttgacgg 480
agacaacaca cggacgactt attgaagata gggtctctcc ggtttcatgt caccttccac 540
ctattgcggg aggttagccc attgagggtc ctctcacagt gtctcgtcct gtcgttcctg 600
tcgtggatgt cggagtcgtc gtgggactgc gactcgtttc gtctgatgct ctttgtgttt 660
cagatgcgga cgcttcagtg ggtagtcccg gactcgagcg ggcagtgttt ctcgaagttg 720
tcccctctca caatctccct cttcacgggg gtggacgagg agtcaaggtc ggacccttaa 780
781 <210> 65 <211> 2160 <212> DNA <213> Sekwencja sztuczna
<220> <223> DNA nić niekodującą g5/44 łańcuch ciężki
<400> 65 ttcgaacggc ggtggtacct gaagcctaag agagagcaca aggaccgtga gtaagagttc 60
cctcacgtca cactccacgt taaccaggtc agtcctcgtc tccaattctt cggaccacga 120
aggcagtttc aaagcacatt ccgatcgccg atgtccaagt gtttaataac ctaagtaacc 180
cagtccgtcc gaggccctgt tccggacctt acctagccac cgtaattagg gcccttattg 240
atgcgatgta tatcctcttt taaggtcccg tctcaatgct actggcgcct gtggaggtgt 300
PL 222 725 B1
tcgtgacaga tgtacctcga cagtagagac tctaggctcc tgtggcgtca catgataaca 360
tgatctcttc cgatgccatt aatgcctcgg accaagcgga tgaccccggt cccatgggat 420
cagtgtcaga ggagtcgaag atgtttcccg ggtaggcaga agggggaccg cgggacgagg 480
tcctcgtgga ggctctcgtg tcggcgggac ccgacggacc agttcctgat gaaggggctt 540
ggccactgcc acagcacctt gagtccgcgg gactggtcgc cgcacgtgtg gaagggccga 600
caggatgtca ggagtcctga gatgagggag tcgtcgcacc actggcacgg gaggtcgtcg 660
aacccgtgct tctggatgtg gacgttgcat ctagtgttcg ggtcgttgtg gttccacctg 720
ttctctcaac cactctccgg tcgtgtccct ccctcccaca gacgaccttc ggtccgagtc 780
gggaggacgg acctgcgtgg ggccgacacg tcggggtcgg gtcccgtcgt tccgtacggg 840
gtagacagag gagtgggcct ccggagactg gtggggtgag tacgggtccc tctcccagaa 900
gacctaaaaa ggtggtccga ggcccgtcgg tgtccgacct acggggatgg ggtccgggac 960
gcgtatgtcc ccgtccacga cgcgagtctg gacggttctc ggtataggcc ctcctgggac 1020
ggggactgga ttcggttggg gtttccggtt tgagaggtga gggagtcgag tctgtggaag 1080
agaggagggt ctagactcat tgagggttag aagagagacg tctcaggttt ataccagggg 1140
gtacgggtgg tacgggtcca ttcggttggg tccggagcgg gaggtcgagt tccgccctgt 1200
ccacgggatc tcatcggacg taggtccctg tccggggtcg gcccacgact gcgtaggtgg 1260
aggtagagaa ggagtcgtgg actcaaggac ccccctggta gtcagaagga caaggggggt 1320
tttgggttcc tgtgagagta ctagagggcc tggggactcc agtgcacgca ccaccacctg 1380
cactcggtcc ttctggggct ccaggtcaag ttgaccatgc acctaccgca cctccacgta 1440
ttacggttct gtttcggcgc cctcctcgtc aagttgtcgt gcatggcaca ccagtcgcag 1500
gagtggcagg acgtggtcct gaccgacttg ccgttcctca tgttcacgtt ccagaggttg 1560
tttccggagg gcaggaggta gctcttttgg tagaggtttc ggtttccacc ctgggtgccc 1620
cacgctcccg gtgtacctgt ctccagtcga gccgggtggg agacgggacc ctcactggcg 1680
acacggttgg agacagggat gtcccgtcgg ggctctcggt gtccacatgt gggacggggg 1740
tagggtcctc ctctactggt tcttggtcca gtcggactgg acggaccagt ttccgaagat 1800
ggggtcgctg tagcggcacc tcaccctctc gttacccgtc ggcctcttgt tgatgttctg 1860
gtgcggaggg cacgacctga ggctgccgag gaagaaggag atgtcgtccg attggcacct 1920
gttctcgtcc accgtcctcc ccttacagaa gagtacgagg cactacgtac tccgagacgt 1980
gttggtgatg tgtgtcttct cggagaggga cagagaccca tttactcacg gtcccggccg 2040
ttcgggggcg aggggcccga gagccccagc gcgctcctac gaaccgtgca tggggcagat 2100
gtatgaaggg tccgtgggtc gtacctttat ttcgtgggtg gtgacgggac cgagcttaag 2160
PL 222 725 B1

Claims (52)

    Zastrzeżenia patentowe
  1. (1) dodania pochodnej kalicheamycyny do przeciwciała anty-CD22, przy czym pochodna kalicheamycyny stanowi 4,5-11% wagowych przeciwciała anty-CD22;
    1. Sposób wytwarzania kompozycji zawierającej monomeryczne koniugaty pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22 o zmniejszonej zawartości frakcji niskoskoniugowanej (LCF) poniżej 10%, o wzorze Pr(-X-W)m, w którym:
    Pr oznacza przeciwciało anty-CD22,
    X oznacza ulegający hydrolizie łącznik, który obejmuje hydrazon i ma strukturę produktu reakcji (a) hydrazydu na kalicheamycynie funkcjonalizowanej 3-merkapto-3-metylobutanoilohydrazydem z (b) kwasem 4-(4-acetylofenoksy)butanowym (AcBut);
    W oznacza kalicheamycynę;
    m oznacza średnie obciążenie dla oczyszczonego produktu sprzęgania, przy którym kalicheamycyna stanowi 4-10% wagowych koniugatu; a (-X-W)m oznacza pochodną kalicheamycyny, obejmujący etapy:
  2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przeciwciało anty-CD22 jest wybrane z grupy obejmującej przeciwciało monoklonalne, przeciwciało chimeryczne, ludzkie przeciwciało, humanizowane przeciwciało, przeciwciało jednołańcuchowe oraz biologicznie czynny fragment przeciwciała, przy czym biologicznie czynny fragment stanowi Fab, modyfikowany Fab, Fab', F(ab')2 lub Fv, lub monomer lub dimer łańcucha ciężkiego.
    (2) inkubowania pochodnej kalicheamycyny przeciwciała anty-CD22 w nienukleofilowym, kompatybilnym z białkiem, buforowanym roztworze o pH w zakresie od około 7 do 9, z wytworzeniem kompozycji zawierające] monomeryczne koniugaty pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22, przy czym roztwór obejmuje ponadto (a) organiczny współrozpuszczainik, oraz (b) dodatek obejmujący co najmniej jeden kwas karboksylowy lub jego sól, wybrane z grupy składającej się z kwasu nonan owego, dekanowego, undekanowego i dodekanowego lub ich soli, przy czym inkubację prowadzi się w temperaturze w zakresie od około 30°C do około 35°C przez okres czasu w zakresie od około 15 minut do 24 godzin; oraz (3) poddawania kompozycji wytworzonej w etapie (2) rozdzielaniu na drodze chromatografii, w celu oddzielenia monomerycznych koniugatów pochodna kalicheamycyny/przeciwciało o obciążeniu kalicheamycyną w zakresie 4-10% wagowych i zawartości niskoskoniugowanej frakcji (LCF) poniżej 10%, od nieskoniugowanego przeciwciała, pochodnej kalicheamycyny i zagregowanych koniugatów.
  3. 3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że przeciwciało jest przeciwciałem humanizowanym.
  4. 4. Sposób według jednego z zastrz. 1-3, znamienny tym, że przeciwciało anty-CD22 jest przeciwciałem z przeszczepionym CDR, które jest wariantem przeciwciała otrzymanego metodą dojrzewania powinowactwa i ma zwiększoną swoistość wobec ludzkiego CD22.
  5. 5. Sposób według jednego z zastrz. 1-4, znamienny tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje SEKW. NR ID: 1 dla CDR-K1, SEKW. NR ID: 2 lub SEKW. NR ID: 13 lub SEKW. NR ID: 15 lub SEKW. NR ID: 16 lub reszty 50-66 SEKW. NR ID: 23 lub reszty 50-66 SEKW. NR ID: 27 dla CDR-H2, SEKW. NR ID: 3 dla CDR-H3, SEKW. NR ID: 4 dla CDR-L1, SEKW. NR ID: 5 dla CDR-L2 oraz SEKW. NR ID: 6 dla CDR-L3.
  6. 6. Sposób według jednego z zastrz. 1-5, znamienny tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje SEKW. NR ID: 1 dla CDR-H1, reszty 50-66 SEKW. NR ID: 27 dla CDR-H2, SEKW. NR ID: 3 dla CDR-H3, SEKW. NR ID: 4 dla CDR-L1, SEKW. NR ID: 5 dla CDR-L2 oraz SEKW. NR ID: 6 dla CDR-L3.
  7. 7. Sposób według jednego z zastrz. 1-6, znamienny tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje domenę zmienną zawierającą regiony zrębowe ludzkiego akceptora.
  8. 8. Sposób według jednego z zastrz. 1-7, znamienny tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje domenę zmienną łańcucha ciężkiego obejmującą region zrębowy łańcucha ciężkiego zawierający reszty donora w pozycjach 1, 28, 48, 72 i 97 SEKW. NR ID: 8, w których znajdują się odpov/iednio Glu, Arg, Ile, Ala i Thr, przy czym pozostałość regionu zrębowego łańcucha ciężkiego stanowią odpowiadające reszty regionu zrębowego ludzkiego akceptora z SEKW. NR ID.: 21 lub 22.
  9. 9. Sposób według jednego z zastrz. 1-7, znamienny tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje domenę zmienną łańcucha ciężkiego obejmującą region zrębowy łańcucha ciężkiego zawierający reszty donora w pozycjach 1, 28, 48, 68, 70, 72 i 97 SEKW. NR ID: 8, w których znajdują się odpo64
    PL 222 725 B1 wiednio Glu, Arg, Ile, Ala, Leu, Ala i Thr, przy czym pozostałość regionu zrębowego łańcucha ciężkiego stanowią odpowiadające reszty regionu zrębowego ludzkiego akceptora z SEKW. NR ID.: 21 lub 22.
  10. 10. Sposób według jednego z zastrz. 1-8, znamienny tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje domenę zmienną łańcucha ciężkiego zawierającą SEKW. NR ID.: 27.
  11. 11. Sposób według jednego z zastrz. 1-8 i 10, znamienny tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje łańcuch ciężki składający się z reszt 20 do 466 SEKW. NR ID.: 30 i jest wyrażane w komórce ssaka.
  12. 12. Sposób według jednego z zastrz. 1-8, 10 i 11, znamienny tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje łańcuch ciężki wynikający z ekspresji SEKW. NR ID.: 31 w komórce ssaka.
  13. 13. Sposób według jednego z zastrz. 1-8 i 10-12, znamienny tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje łańcuch ciężki zawierający SEKW. NR ID.: 30.
  14. 14. Sposób według jednego z zastrz. 1-13, znamienny tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje domenę zmienną łańcucha lekkiego obejmującą region zrębowy łańcucha lekkiego zawierający reszty donora w pozycjach 2, 4, 42, 43, 50 i 65 SEKW. NR ID: 7, w których znajdują się odpowiednio Val, Val, Leu, His, Gin i Asp, przy czym pozostałość regionu zrębowego łańcucha lekkiego stanowią odpowiadające reszty regionu zrębowego ludzkiego akceptora z SEKW. NR ID.: 17 lub 18.
  15. 15. Sposób według jednego z zastrz. 1-14, znamienny tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje domenę zmienną łańcucha lekkiego obejmującą region zrębowy łańcucha lekkiego zawierający reszty donora w pozycjach 2, 3, 4, 42, 43, 50 i 65 SEKW. NR ID: 1, w których znajdują się odpowiednio Val, Val, Val, Leu, His, Gin i Asp, przy czym pozostałość regionu zrębowego łańcucha łekkiego stanowią odpowiadające reszty regionu zrębowego ludzkiego akceptora z SEKW. NR ID.: 17 lub 18.
  16. 16. Sposób według jednego z zastrz. 1-14, znamienny tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje domenę zmienną łańcucha łekkiego zawierającą SEKW. NR ID.: 19.
  17. 17. Sposób według jednego z zastrz. 1-14 i 16, znamienny tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje łańcuch lekki składający się z reszt 21 do 239 SEKW. NR ID.: 28 i jest wyrażane w komórce ssaka.
  18. 18. Sposób według jednego z zastrz. 1-14, 16 i 17, znamienny tym, że przeciwciało antyCD22 obejmuję łańcuch lekki wynikający z ekspresji SEKW. NR ID.: 29 i SEKW. NR ID.: 31 w komórce ssaka.
  19. 19. Sposób według jednego z zastrz. 1-14 i 16-18, znamienny tym, że przeciwciało antyCD22 obejmuje łańcuch łekki zawierający SEKW. NR ID.: 28.
  20. 20. Sposób według jednego z zastrz. 1-19, znamienny tym, że kalicheamycyną jest gammakalicheamycyna lub N-acetylo-gamma-kalicheamycyna.
  21. 21. Sposób według jednego z zastrz. 1-20, znamienny tym, że dodatkiem w etapie (2) (b) jest kwas oktanowy lub jego sól.
  22. 22. Sposób według jednego z zastrz. 1-20, znamienny tym, że dodatkiem w etapie (2) (b) jest kwas dekanowy lub jego sól.
  23. 23. Sposób według jednego z zastrz. 1-22, znamienny tym, że dodatek w etapie (2) (b) jest dostarczony w stężeniu mniejszym niż 200 mM.
  24. 24. Sposób według jednego z zastrz. 1-22, znamienny tym, że dodatek w etapie (2) (b) jest dostarczony w stężeniu mniejszym niż 100 mM.
  25. 25. Sposób według jednego z zastrz. 1 -22, znamienny tym, że dodatek w etapie (2) (b) jest dostarczony w stężeniu mniejszym niż 50 mM.
  26. 26. Sposób według jednego z zastrz. 1-25, znamienny tym, że procesem chromatograficznego rozdzielania w etapie (3) jest chromatografia wykluczania zależnego od wielkości cząstek (SEC).
  27. 27. Sposób według jednego z zastrz. 1-26, znamienny tym, że procesem chromatograficznego rozdzielania w etapie (3) jest HPLC, FPLC lub chromatografia z użyciem Sephacryl S-200.
  28. 28. Sposób według jednego z zastrz. 1 -27, znamienny tym, że procesem chromatograficznego rozdzielania w etapie (3) jest chromatografia oddziaływań hydrofobowych (HIC).
  29. 29. Sposób według zastrz. 28, znamienny tym, że chromatografię oddziaływań hydrofobowych (HIC) prowadzi się stosując ośrodek do chromatografii Phenyl-Sepharose 6 Fast Flow, ButylSepharose 4 Fast Flow, Octyl-Sepharose 4 Fast Flow, Toyopearl Ether-650M, ośrodek Macro-Prep metyl HIC lub Macro-Prep t-Butyl HIC.
  30. 30. Sposób według zastrz. 28, znamienny tym, że chromatografię oddziaływań hydrofobowych (HIC) prowadzi się stosując ośrodek do chromatografii Butyl-Sepharose 4 Fast Flow.
    PL 222 725 B1
  31. 31. Kompozycja zawierająca monomeryczny koniugat pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22 o zmniejszonej zawartości frakcji niskoskoniugowanej (LCF) poniżej 10%, o wzorze Pr(-X-W)m, w którym Pr oznacza przeciwciało anty-CD22;
    X oznacza ulegający hydrolizie łącznik, który obejmuje hydrazon i ma strukturę produktu reakcji (a) hydrazydu na kalicheamycynie funkcjonalizowanej 3-merkapto-3-metylobutanoilohydrazydem z (b) kwasem 4-(4- acety]ofenoksy)butanowym (AcBut);
    W oznacza kalicheamycynę;
    m oznacza średnie obciążenie dla oczyszczonego produktu sprzęgania, przy którym kalicheamycyna stanowi 4-10% wagowych koniugatu, a (-X-W)m oznacza pochodną kalicheamycyny.
  32. 32. Kompozycja według zastrz. 31, znamienna tym, że przeciwciało anty-CD22 jest wybrane z grupy składającej się z przeciwciała monokłonalnego, przeciwciała chimerycznego, ludzkiego przeciwciała, humanizowanego przeciwciała, przeciwciała jednołahcuchowego, biologicznie czynnego fragmentu przeciwciała, przy czym biologicznie czynny fragment stanowi Fab, modyfikowany Fab, Fab', F(ab')2 lub Fv, lub monomer lub dimer łańcucha ciężkiego.
  33. 33. Kompozycja według zastrz. 31 albo 32, znamienna tym, że przeciwciało anty-CD22 jest przeciwciałem humanizowanym.
  34. 34. Kompozycja według jednego z zastrz. 31-33, znamienna tym, że przeciwciało anty-CD22 jest przeciwciałemi z przeszczepionym CDR, które jest wariantem przeciwciała otrzymanego metodą dojrzewania powinowactwa i ma zwiększoną swoistość wobec ludzkiego CD22.
  35. 35. Kompozycja według jednego z zastrz. 31-34, znamienna tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje SEKW. NR ID: 1 dla CDR-H1, SEKW. NR ID: 2 lub SEKW. NR ID: 13 lub SEKW. NR ID: 15 lub SEKW. NR ID: 16 lub reszty 50-66 SEKW. NR ID: 23 lub reszty 50-66 SEKW. NR ID: 27 dla CDR-H2, SEKW. NR ID: 3 dla CDR-H3, SEKW. NR ID: 4 dla CDR-L1, SEKW. NR ID: 5 dla CDR-L2 oraz SEKW. NR ID: 6 dla CDR-L3.
  36. 36. Kompozycja według jednego z zastrz. 31-35, znamienna tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje SEKW. NR ID: 1 dla CDR-H1, reszty 50-66 SEKW. NR ID: 27 dla CDR-H2, SEKW. NR ID: 3 dla CDR-H3, SEKW. NR ID: 4 dla CDR-L1, SEKW. NR ID: 5 dla CDR-L2 oraz SEKW. NR ID: 6 dla CDR-L3.
  37. 37. Kompozycja według jednego z zastrz. 31 -36, znamienna tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje domenę zmienną zawierającą regiony zrębowe ludzkiego akceptora i CDR nie-ludzkiego donora.
  38. 38. Kompozycja według jednego z zastrz. 31-37, znamienna tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje domenę zmienną łańcucha ciężkiego obejmującą region zrębowy łańcucha ciężkiego zawi erający reszty donora w pozycjach 1, 28, 48, 72 i 97 SEKW. NR ID: 8, w których znajdują się odpowiednio Glu, Arg, Ile, Ala i Thr, przy czym pozostałość regionu zrębowego łańcucha ciężkiego stanowią odpowiadające reszty regionu zrębowego ludzkiego akceptora z SEKW. NR ID.: 21 lub 22.
  39. 39. Kompozycja według jednego z zastrz. 31-38, znamienna tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje domenę zmienną łańcucha ciężkiego obejmującą region zrębowy łańcucha ciężkiego zawierający reszty donora w pozycjach 1, 28, 48, 68, 70, 72 i 97 SEKW. NR ID: 8, w których znajdują się odpowiednio Glu, Arg, Ile, Ala, Leu, Ala i Thr, przy czym pozostałość regionu zrębowego łańcucha ciężkiego stanowią odpowiadające reszty regionu zrębowego ludzkiego akceptora z SEKW. NR ID.: 21 lub 22.
  40. 40. Kompozycja według jednego z zastrz. 31-38, znamienna tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje domenę zmienną łańcucha ciężkiego zawierającą SEKW. NR ID.: 27.
  41. 41. Kompozycja według jednego z zastrz. 31-38 i 40, znamienna tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje łańcuch ciężki składający się z reszt 20 do 466 SEKW. NR ID.: 30 i jest wyrażane w komórce ssaka.
  42. 42. Kompozycja według jednego z zastrz. 31-38, 40 i 41, znamienna tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje łańcuch ciężki wynikający z ekspresji SEKW. NR ID.: 31 w komórce ssaka.
  43. 43. Kompozycja według jednego z zastrz. 31-38 i 40-42, znamienna tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje łańcuch ciężki zawierający SEKW. NR ID.: 30.
  44. 44. Kompozycja według jednego z zastrz. 31-43, znamienna tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje domenę zmienną łańcucha lekkiego obejmującą region zrębowy łańcucha lekkiego zawierający reszty donora w pozycjach 2, 4, 42, 43, 50 i 65 SEKW. NR ID: 7, w których znajdują się odpo66
    PL 222 725 B1 wiednio Val, Val, Leu, His, Gin i Asp, przy czym pozostałość regionu zrębowego łańcucha lekkiego stanowią odpowiadające reszty regionu zrębowego ludzkiego akceptora z SEKW. NR ID.: 17 lub 18.
  45. 45. Kompozycja według jednego z zastrz. 31-43, znamienna tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje domenę zmienną łańcucha lekkiego obejmującą region zrębowy łańcucha lekkiego zawierający reszty donora w pozycjach 2, 3, 4, 42, 43, 50 i 65 SEKW. NR ID: 7, w których znajdują się odpowiednio Val, Val, Val, Leu, His, Gin i Asp, przy czym pozostałość regionu zrębowego łańcucha lekkiego stanowią odpowiadające reszty regionu zrębowego ludzkiego akceptora z SEKW. NR ID.:17 lub 18.
  46. 46. Kompozycja według jednego z zastrz. 31-44, znamienna tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje łańcuch lekki zawierający SEKW. NR ID.: 19.
  47. 47. Kompozycja według jednego z zastrz. 31-44 i 46, znamienna tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje łańcuch lekki składający się z reszt 21 do 239 SEKW. NR ID.: 28 i jest wyrażane w komórce ssaka.
  48. 48. Kompozycja według jednego z zastrz. 31-44, 46 i 47, znamienna tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje łańcuch lekki wynikający z ekspresji SEKW. NR ID.: 29 i SEKW. NR ID.: 31 w komórce ssaka.
  49. 49. Kompozycja według jednego z zastrz. 31 -44 i 46-48, znamienna tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje łańcuch lekki zawierający SEKW. NR ID.: 28.
  50. 50. Kompozycja według zastrz. 31 albo 32, znamienna tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje region zmienny łańcucha lekkiego zawierający SEKW. NR ID: 7 i region zmienny łańcucha ciężkiego zawierający SEKW. NR ID: 8.
  51. 51. Kompozycja według jednego z zastrz. 31-33, znamienna tym, że przeciwciało anty-CD22 obejmuje hybrydowy CDR ze skróconą sekwencją CDR donora, w której brakującą część CDR donora jest zastąpiona inną sekwencją i tworzy funkcjonalny CDR.
  52. 52. Kompozycja według jednego z zastrz. 31-51, znamienna tym, że kalicheamycyną jest gamma-kalicheamycyna lub N-acetylowa gamma-kalicheamycyna.
PL374523A 2002-05-02 2003-05-02 Sposób wytwarzania kompozycji i kompozycja zawierająca monomeryczne koniugaty pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22 o zmniejszonej zawartości frakcji niskoskoniugowanej PL222725B1 (pl)

Applications Claiming Priority (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
US37744002P 2002-05-02 2002-05-02

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL374523A1 PL374523A1 (pl) 2005-10-31
PL222725B1 true PL222725B1 (pl) 2016-08-31

Family

ID=29401497

Family Applications (5)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL413302A PL228741B1 (pl) 2002-05-02 2003-05-02 Koniugaty pochodna kalicheamycyny/przeciwciało przeciwko CD22 oraz ich zastosowanie
PL410219A PL224150B1 (pl) 2002-05-02 2003-05-02 Kompozycja zawierająca koniugat leku obejmujący pochodne kalicheamycyny i przeciwciało, oraz kompozycja farmaceutyczna ją zawierająca
PL374523A PL222725B1 (pl) 2002-05-02 2003-05-02 Sposób wytwarzania kompozycji i kompozycja zawierająca monomeryczne koniugaty pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22 o zmniejszonej zawartości frakcji niskoskoniugowanej
PL410218A PL224001B1 (pl) 2002-05-02 2003-05-02 Sposób wytwarzania stabilnej liofilizowanej kompozycji obejmującej monomeryczne koniugaty pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22, kompozycja otrzymana tym sposobem oraz jej zastosowanie
PL411824A PL224844B1 (pl) 2002-05-02 2003-05-02 Zastosowanie kompozycji zawierającej monomeryczne koniugaty pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22

Family Applications Before (2)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL413302A PL228741B1 (pl) 2002-05-02 2003-05-02 Koniugaty pochodna kalicheamycyny/przeciwciało przeciwko CD22 oraz ich zastosowanie
PL410219A PL224150B1 (pl) 2002-05-02 2003-05-02 Kompozycja zawierająca koniugat leku obejmujący pochodne kalicheamycyny i przeciwciało, oraz kompozycja farmaceutyczna ją zawierająca

Family Applications After (2)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL410218A PL224001B1 (pl) 2002-05-02 2003-05-02 Sposób wytwarzania stabilnej liofilizowanej kompozycji obejmującej monomeryczne koniugaty pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22, kompozycja otrzymana tym sposobem oraz jej zastosowanie
PL411824A PL224844B1 (pl) 2002-05-02 2003-05-02 Zastosowanie kompozycji zawierającej monomeryczne koniugaty pochodna kalicheamycyny/przeciwciało anty-CD22

Country Status (34)

Country Link
US (6) US8153768B2 (pl)
EP (3) EP1507556B1 (pl)
JP (5) JP5153057B2 (pl)
KR (2) KR101125524B1 (pl)
CN (1) CN100482277C (pl)
AU (2) AU2003231293A1 (pl)
BE (1) BE2017C049I2 (pl)
BR (3) BR122019027974B1 (pl)
CA (2) CA2483552A1 (pl)
CR (3) CR7557A (pl)
CY (4) CY1116634T1 (pl)
DK (3) DK2371392T3 (pl)
EC (1) ECSP045445A (pl)
ES (3) ES2545745T3 (pl)
FR (1) FR17C1054I2 (pl)
HK (2) HK1070825A1 (pl)
HU (4) HUE057124T2 (pl)
IL (2) IL164946A (pl)
LT (3) LT3127553T (pl)
LU (1) LUC00044I2 (pl)
MX (1) MXPA04010792A (pl)
NL (1) NL300903I2 (pl)
NO (3) NO339730B1 (pl)
NZ (2) NZ586071A (pl)
PH (2) PH12013501159A1 (pl)
PL (5) PL228741B1 (pl)
PT (3) PT2371392E (pl)
RU (3) RU2422157C3 (pl)
SG (3) SG165158A1 (pl)
SI (3) SI2371392T1 (pl)
TW (2) TWI438010B (pl)
UA (1) UA88599C2 (pl)
WO (1) WO2003092623A2 (pl)
ZA (2) ZA200409752B (pl)

Families Citing this family (135)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US6905669B2 (en) 2001-04-24 2005-06-14 Supergen, Inc. Compositions and methods for reestablishing gene transcription through inhibition of DNA methylation and histone deacetylase
US20110045005A1 (en) * 2001-10-19 2011-02-24 Craig Crowley Compositions and methods for the treatment of tumor of hematopoietic origin
SI2371392T1 (sl) * 2002-05-02 2015-10-30 Wyeth Holdings Llc Konjugati derivat-nosilec kaliheamicina
GB0210121D0 (en) * 2002-05-02 2002-06-12 Celltech R&D Ltd Biological products
AR048098A1 (es) * 2004-03-15 2006-03-29 Wyeth Corp Conjugados de caliqueamicina
JP5470597B2 (ja) * 2004-05-26 2014-04-16 国立大学法人 香川大学 希少糖ｄ−アロースを利用した細胞・組織・臓器保存液及び該液を用いる保存方法
TW200621282A (en) * 2004-08-13 2006-07-01 Wyeth Corp Stabilizing formulations
TWI364458B (en) 2004-08-27 2012-05-21 Wyeth Res Ireland Ltd Production of tnfr-lg
US7294484B2 (en) 2004-08-27 2007-11-13 Wyeth Research Ireland Limited Production of polypeptides
US7335491B2 (en) 2004-08-27 2008-02-26 Wyeth Research Ireland Limited Production of anti-abeta
CA2486285C (en) * 2004-08-30 2017-03-07 Viktor S. Goldmakher Immunoconjugates targeting syndecan-1 expressing cells and use thereof
GT200500255A (es) * 2004-09-10 2006-04-10 Anticuerpos anti-5ta humanizados y conjugados anticuerpo anti-5ta/calicheamicina
EP1661584A1 (en) * 2004-11-26 2006-05-31 Heinz Dr. Faulstich Use of conjugates of amatoxins and phallotoxins with macromolecules for cancer and inflammation therapy
US20110166319A1 (en) * 2005-02-11 2011-07-07 Immunogen, Inc. Process for preparing purified drug conjugates
US7250416B2 (en) 2005-03-11 2007-07-31 Supergen, Inc. Azacytosine analogs and derivatives
US20070003559A1 (en) * 2005-07-01 2007-01-04 Wyeth Methods of determining pharmacokinetics of targeted therapies
US7678832B2 (en) 2005-08-16 2010-03-16 Synta Pharmaceuticals Corp. Bis(thio-hydrazide amide) formulation
CA2893252C (en) 2005-08-24 2018-05-29 Immunogen, Inc. Process for preparing antibody maytansinoid conjugates
US7700567B2 (en) 2005-09-29 2010-04-20 Supergen, Inc. Oligonucleotide analogues incorporating 5-aza-cytosine therein
US9393215B2 (en) 2005-12-02 2016-07-19 Novartis Ag Nanoparticles for use in immunogenic compositions
BRPI0619476A2 (pt) * 2005-12-05 2011-10-04 Wyeth Corp composições de interleucina-11 e métodos de uso
PA8718601A1 (es) 2006-03-10 2009-05-15 Wyeth Corp Anticuerpos anti-5t4 y sus usos
ATE521366T1 (de) * 2006-05-27 2011-09-15 Faulstich Heinz Dr Anwendung von amatoxin-konjugaten und phallotoxin-konjugaten mit makromolekülen zur krebstherapie und therapie von entzündungen
EP2495307B9 (en) 2006-07-13 2018-05-02 Wyeth LLC Production of coagulation factor IX with improved glycosylation pattern
JP2010501562A (ja) 2006-08-21 2010-01-21 シンタ ファーマシューティカルズ コーポレーション 増殖性障害を治療するための化合物
AU2007308145A1 (en) * 2006-10-12 2008-04-17 Wyeth Modification of ionic strength in antibody-solutions to reduce opalescence/aggregates
WO2008055260A2 (en) 2006-11-03 2008-05-08 Wyeth Glycolysis-inhibiting substances in cell culture
US8481683B2 (en) 2006-12-01 2013-07-09 Medarex, Inc. Human antibodies that bind CD22 and uses thereof
US8552067B2 (en) * 2006-12-22 2013-10-08 The Regents Of The University Of California Macromolecular conjugates of cystic fibrosis transmembrane conductance regulator protein inhibitors and uses therefor
AU2008205538A1 (en) * 2007-01-16 2008-07-24 Wyeth Inflammation treatment, detection and monitoring via TREM-1
EP2115126B1 (en) 2007-03-02 2015-04-08 Wyeth LLC Use of copper and glutamate in cell culture for production of polypeptides
SI2465541T1 (sl) * 2007-05-22 2018-10-30 Wyeth Llc Izboljšani postopki za izdelavo hidrazidov
PE20090309A1 (es) * 2007-06-04 2009-04-18 Wyeth Corp Conjugado portador-caliqueamicina y un metodo de deteccion de caliqueamicina
AU2008311815B2 (en) * 2007-10-19 2014-02-06 Seagen Inc. CD19 binding agents and uses thereof
CA2707791A1 (en) * 2007-12-21 2009-07-09 Genentech, Inc. Therapy of rituximab-refractory rheumatoid arthritis patients
JP2011507933A (ja) * 2007-12-26 2011-03-10 バイオテスト・アクチエンゲゼルシヤフト 免疫複合体の細胞傷害性副作用の低減及び有効性の改善方法
JP5990365B2 (ja) 2007-12-26 2016-09-14 バイオテスト・アクチエンゲゼルシヤフト Ｃｄ１３８を標的とする剤及びその使用
SI2242772T1 (sl) * 2007-12-26 2015-03-31 Biotest Ag Imunokonjugati, ki ciljajo v CD138, in njihova uporaba
EP2240516B1 (en) * 2007-12-26 2015-07-08 Biotest AG Methods and agents for improving targeting of cd138 expressing tumor cells
US20090186026A1 (en) * 2008-01-18 2009-07-23 Wyeth Ephrin and eph receptor agonists for modulation of bone formation and resorption
WO2009124109A1 (en) 2008-04-04 2009-10-08 The Government Of The U.S. A. As Represented By The Secretary Of The Dept. Of Health &Human Services Human monoclonal antibodies specific for cd22
FR2930443B1 (fr) * 2008-04-29 2010-06-25 Oreal Produit extemporane de soin a base d'un lyophilisat de microorganisme et de tensioactif(s) de hlb superieur ou egal a 12
EP3266469A3 (en) 2008-04-30 2018-03-28 ImmunoGen, Inc. Cross-linkers and their uses
IL300840A (en) * 2009-06-03 2023-04-01 Immunogen Inc coupling methods
US20130012916A1 (en) * 2010-02-11 2013-01-10 Glide Pharmaceutical Technologies Limited Delivery of immunoglobulin variable domains and constructs thereof
US8822663B2 (en) 2010-08-06 2014-09-02 Moderna Therapeutics, Inc. Engineered nucleic acids and methods of use thereof
US20130150554A1 (en) 2010-08-20 2013-06-13 Wyeth Llc Cell culture of growth factor-free adapted cells
CA2821992A1 (en) 2010-10-01 2012-04-05 Moderna Therapeutics, Inc. Engineered nucleic acids and methods of use thereof
US9309322B2 (en) 2010-11-12 2016-04-12 Scott & White Healthcare (Swh) Antibodies to tumor endothelial marker 8
US20120222979A1 (en) * 2011-03-04 2012-09-06 Elwha LLC, a limited liability company of the State of Delaware Glassy compositions
KR102351886B1 (ko) 2011-03-29 2022-01-17 이뮤노젠 아이엔씨 일-단계 방법에 의한 메이탄시노이드 항체 접합체의 제조
JP2014511687A (ja) 2011-03-31 2014-05-19 モデルナ セラピューティクス インコーポレイテッド 工学操作された核酸の送達および製剤
MX359314B (es) 2011-08-30 2018-09-25 Astex Pharmaceuticals Inc Star Formulaciones derivadas de decitabina.
US9464124B2 (en) 2011-09-12 2016-10-11 Moderna Therapeutics, Inc. Engineered nucleic acids and methods of use thereof
SG11201401196WA (en) 2011-10-03 2014-05-29 Moderna Therapeutics Inc Modified nucleosides, nucleotides, and nucleic acids, and uses thereof
SG11201401220SA (en) 2011-10-21 2014-07-30 Pfizer Addition of iron to improve cell culture
CA2858133A1 (en) 2011-12-08 2013-06-13 Biotest Ag Uses of immunoconjugates targeting cd138
SG10201604896TA (en) 2011-12-16 2016-08-30 Moderna Therapeutics Inc Modified nucleoside, nucleotide, and nucleic acid compositions
US9283287B2 (en) 2012-04-02 2016-03-15 Moderna Therapeutics, Inc. Modified polynucleotides for the production of nuclear proteins
WO2013151670A2 (en) 2012-04-02 2013-10-10 modeRNA Therapeutics Modified polynucleotides for the production of nuclear proteins
US9878056B2 (en) 2012-04-02 2018-01-30 Modernatx, Inc. Modified polynucleotides for the production of cosmetic proteins and peptides
US9572897B2 (en) 2012-04-02 2017-02-21 Modernatx, Inc. Modified polynucleotides for the production of cytoplasmic and cytoskeletal proteins
EP3838921A3 (en) 2012-07-03 2021-09-01 Washington University Antibodies to tau
US8883979B2 (en) 2012-08-31 2014-11-11 Bayer Healthcare Llc Anti-prolactin receptor antibody formulations
EP2904089A4 (en) 2012-10-04 2016-05-25 Immunogen Inc USE OF A PVDF MEMBRANE FOR PURIFYING CELL BINDING AGENT-CYTOTOXIC AGENT CONJUGATES
WO2014080251A1 (en) 2012-11-24 2014-05-30 Hangzhou Dac Biotech Co., Ltd. Hydrophilic linkers and their uses for conjugation of drugs to cell binding molecules
EP4074834A1 (en) 2012-11-26 2022-10-19 ModernaTX, Inc. Terminally modified rna
US9943610B2 (en) 2012-12-21 2018-04-17 Bioalliance C.V. Hydrophilic self-immolative linkers and conjugates thereof
US8980864B2 (en) 2013-03-15 2015-03-17 Moderna Therapeutics, Inc. Compositions and methods of altering cholesterol levels
SG11201509026VA (en) * 2013-05-02 2015-12-30 Hoffmann La Roche Combination therapy of an afucosylated cd20 antibody with a cd22 antibody-drug conjugate
US10023626B2 (en) 2013-09-30 2018-07-17 Modernatx, Inc. Polynucleotides encoding immune modulating polypeptides
WO2015051214A1 (en) 2013-10-03 2015-04-09 Moderna Therapeutics, Inc. Polynucleotides encoding low density lipoprotein receptor
MX2016005784A (es) 2013-11-04 2016-08-19 Pfizer Conjugados de anticuerpo anti-ligando efrina-a4-farmaco.
JP6494240B2 (ja) * 2013-11-04 2019-04-03 ファイザー・インク カリケアマイシン誘導体を合成するための中間体および方法
WO2015127685A1 (en) 2014-02-28 2015-09-03 Hangzhou Dac Biotech Co., Ltd Charged linkers and their uses for conjugation
US10544395B2 (en) 2014-03-19 2020-01-28 Pfizer Inc. Method of cell culture
US11998594B2 (en) 2014-04-02 2024-06-04 Case Western Reserve University Anti-cancer plant virus particles linked to HER2 antigens
KR20170020868A (ko) 2014-06-20 2017-02-24 바이오얼라이언스 씨.브이. 항-폴레이트 수용체 알파 (fra) 항체-약물 컨쥬게이트 및 그것의 사용 방법
TWI664190B (zh) 2014-06-27 2019-07-01 美商Ｃ２Ｎ醫療診斷有限責任公司 人類化抗－ｔａｕ抗體
GB201412658D0 (en) 2014-07-16 2014-08-27 Ucb Biopharma Sprl Molecules
US9925281B2 (en) 2014-08-05 2018-03-27 Case Western Reserve University Coated plant virus imaging agents
CN107001428B (zh) 2014-11-07 2023-01-10 卡斯西部储备大学 使用病毒颗粒的癌症免疫疗法
AU2016246737B2 (en) 2015-04-07 2019-11-21 Cornell University Nanoparticle immunoconjugates
EA201792312A1 (ru) * 2015-04-21 2018-06-29 ЭББВИ СТЕМСЕНТРКС ЭлЭлСи Конструкции на основе калихеамицина и способы их применения
GB201506870D0 (en) 2015-04-22 2015-06-03 Ucb Biopharma Sprl Method
IL293719B2 (en) 2015-05-21 2023-07-01 Harpoon Therapeutics Inc Trispecific binding proteins and methods of use
US10624975B2 (en) 2015-06-29 2020-04-21 Case Western Reserve University Anticancer drug-containing plant virus particles
US10485764B2 (en) 2015-07-02 2019-11-26 Otsuka Pharmaceutical Co., Ltd. Lyophilized pharmaceutical compositions
AU2015242213A1 (en) 2015-07-12 2018-03-08 Hangzhou Dac Biotech Co., Ltd Bridge linkers for conjugation of cell-binding molecules
US9839687B2 (en) 2015-07-15 2017-12-12 Suzhou M-Conj Biotech Co., Ltd. Acetylenedicarboxyl linkers and their uses in specific conjugation of a cell-binding molecule
GB201601075D0 (en) 2016-01-20 2016-03-02 Ucb Biopharma Sprl Antibodies molecules
GB201601073D0 (en) 2016-01-20 2016-03-02 Ucb Biopharma Sprl Antibodies
EP3322485B1 (en) * 2015-07-16 2020-07-01 Case Western Reserve University Plant virus particles for delivery of antimitotic agents
GB201601077D0 (en) 2016-01-20 2016-03-02 Ucb Biopharma Sprl Antibody molecule
CA3214798A1 (en) 2015-09-23 2017-03-30 Pfizer Inc. Cells and method of cell culture
US11401509B2 (en) 2015-11-09 2022-08-02 Bristol-Myers Squibb Company Methods of minimizing glycoprotein agregation in CHO cell production
NZ743815A (en) 2016-01-08 2023-06-30 Altrubio Inc Tetravalent anti-psgl-1 antibodies and uses thereof
US20170281758A1 (en) * 2016-03-29 2017-10-05 Sorrento Therapeutics, Inc. Calicheamicin antibody drug conjugates linking an amidoacetyl group to a sugar moiety on calicheamicin
SG11201808356UA (en) 2016-04-05 2018-10-30 Pfizer Cell culture process
US11623958B2 (en) 2016-05-20 2023-04-11 Harpoon Therapeutics, Inc. Single chain variable fragment CD3 binding proteins
GB201610512D0 (en) 2016-06-16 2016-08-03 Autolus Ltd Chimeric antigen receptor
WO2018017985A1 (en) 2016-07-21 2018-01-25 Case Western Reserve University Plant virus or virus-like particle constructs
EP3535283A4 (en) 2016-11-03 2020-08-12 Case Western Reserve University CONSTRUCTIONS OF FUSION TREATED VIRAL NANOPARTICLES
CN110099682B (zh) 2016-11-14 2023-03-31 杭州多禧生物科技有限公司 偶联连接体，含有此连接体的细胞结合分子-药物偶联物及其制备和应用
US11590183B2 (en) 2017-03-10 2023-02-28 Case Western Reserve University Cancer immunotherapy using virus particles
WO2018167621A1 (en) 2017-03-16 2018-09-20 Pfizer Inc. Tyrosine prototrophy
CN113896792A (zh) 2017-05-12 2022-01-07 哈普恩治疗公司 间皮素结合蛋白质
WO2018213587A1 (en) 2017-05-17 2018-11-22 Case Western Reserve University Anticancer trail-targeted plant virus particles
AU2018310857A1 (en) 2017-08-03 2020-02-13 Otsuka Pharmaceutical Co., Ltd. Drug compound and purification methods thereof
KR20200047702A (ko) 2017-09-15 2020-05-07 브리스톨-마이어스 스큅 컴퍼니 관심 폴리펩티드 대규모 생산 동안의 온라인 바이오매스 정전용량 모니터링
EP3694871A4 (en) 2017-10-13 2021-11-10 Harpoon Therapeutics, Inc. B-CELL MATURATION ANTIG-BINDING PROTEINS
WO2019084555A1 (en) 2017-10-27 2019-05-02 Case Western Reserve University TYMOVIRUS VIRUSES AND VIRAL TYPE PARTICLES USEFUL AS NANOVECTORS FOR IMAGING AND THERAPEUTIC AGENTS
JP7462566B2 (ja) 2018-03-16 2024-04-05 ブリストル－マイヤーズ スクイブ カンパニー タンパク質生産の間の代謝酵素活性およびジスルフィド結合還元
CN110507824A (zh) * 2018-05-21 2019-11-29 荣昌生物制药（烟台）有限公司 一种抗间皮素抗体及其抗体药物缀合物
CR20200623A (es) * 2018-05-30 2021-07-01 Abbvie Stemcentrx Llc Conjugados de fármaco y anticuerpo anti-sez6 y métodos de uso
KR20210086623A (ko) 2018-09-25 2021-07-08 하푼 테라퓨틱스, 인크. Ddl3 결합 단백질 및 사용 방법
US20220016277A1 (en) 2018-11-20 2022-01-20 Cornell University Macrocyclic complexes of radionuclides and their use in radiotherapy of cancer
JP2022513702A (ja) 2018-12-06 2022-02-09 ファイザー・インク 阻害剤産生が低下した細胞およびその使用方法
EA202192555A1 (ru) 2019-03-19 2021-11-25 Фундасио Привада Институт Д'Инвестигасио Онколохика Де Валь Эброн Комбинированная терапия для лечения рака
US11390853B2 (en) 2019-04-26 2022-07-19 Case Western Reserve University Freeze dried viral nanoparticle constructs
WO2021024020A1 (en) 2019-08-06 2021-02-11 Astellas Pharma Inc. Combination therapy involving antibodies against claudin 18.2 and immune checkpoint inhibitors for treatment of cancer
US11896676B2 (en) 2019-08-07 2024-02-13 Case Western Reserve University Targeting cancer cells and tissue using filamentous plant virus particles
EP4069312A4 (en) * 2019-12-04 2024-03-27 The Research Foundation for the State University of New York COMPOSITIONS AND METHODS FOR REDUCING OFF-TARGET TOXICITY OF ANTIBODY-DRUG CONJUGATES
IL298993A (en) 2020-07-07 2023-02-01 BioNTech SE Therapeutic RNA for HPV positive cancer
WO2022135666A1 (en) 2020-12-21 2022-06-30 BioNTech SE Treatment schedule for cytokine proteins
TW202245808A (zh) 2020-12-21 2022-12-01 德商拜恩迪克公司 用於治療癌症之治療性ｒｎａ
WO2022135667A1 (en) 2020-12-21 2022-06-30 BioNTech SE Therapeutic rna for treating cancer
CN112724263B (zh) * 2021-04-02 2021-08-03 上海偌妥生物科技有限公司 改造抗cd20单克隆抗体以提高其药物疗效的方法及其应用
KR20240046323A (ko) 2021-07-13 2024-04-08 비온테크 에스이 암에 대한 병용 요법에 있어서 cd40 및 cd137에 대한 다중특이 결합제
TW202333802A (zh) 2021-10-11 2023-09-01 德商拜恩迪克公司 用於肺癌之治療性rna(二)
WO2023148598A1 (en) 2022-02-02 2023-08-10 Pfizer Inc. Cysteine prototrophy
WO2024058201A1 (ja) * 2022-09-16 2024-03-21 国立研究開発法人量子科学技術研究開発機構 放射性医薬組成物の中間体の製造方法、放射性医薬組成物の中間体の精製用キット
WO2024089013A1 (en) 2022-10-25 2024-05-02 Peptomyc, S.L. Combination therapy for the treatment of cancer
WO2024126457A1 (en) 2022-12-14 2024-06-20 Astellas Pharma Europe Bv Combination therapy involving bispecific binding agents binding to cldn18.2 and cd3 and immune checkpoint inhibitors
WO2024218706A1 (en) 2023-04-21 2024-10-24 Pfizer Inc. Improved cells and cell cultures

Family Cites Families (43)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US4671958A (en) 1982-03-09 1987-06-09 Cytogen Corporation Antibody conjugates for the delivery of compounds to target sites
US4970198A (en) 1985-10-17 1990-11-13 American Cyanamid Company Antitumor antibiotics (LL-E33288 complex)
US5225539A (en) 1986-03-27 1993-07-06 Medical Research Council Recombinant altered antibodies and methods of making altered antibodies
US4771128A (en) * 1986-10-10 1988-09-13 Cetus Corporation Method of purifying toxin conjugates using hydrophobic interaction chromatography
US5079233A (en) 1987-01-30 1992-01-07 American Cyanamid Company N-acyl derivatives of the LL-E33288 antitumor antibiotics, composition and methods for using the same
US5037651A (en) 1987-01-30 1991-08-06 American Cyanamid Company Dihydro derivatives of LL-E33288 antibiotics
US5053394A (en) 1988-09-21 1991-10-01 American Cyanamid Company Targeted forms of methyltrithio antitumor agents
US5530101A (en) 1988-12-28 1996-06-25 Protein Design Labs, Inc. Humanized immunoglobulins
US5134075A (en) 1989-02-17 1992-07-28 Oncogen Limited Partnership Monoclonal antibody to novel antigen associated with human tumors
GB8928874D0 (en) 1989-12-21 1990-02-28 Celltech Ltd Humanised antibodies
DE69133528T2 (de) 1990-06-27 2006-09-07 Princeton University Proteinkomplex p53/p90
EP0531472B1 (en) 1991-03-06 2003-08-13 MERCK PATENT GmbH Humanized monoclonal antibodies
US5714350A (en) 1992-03-09 1998-02-03 Protein Design Labs, Inc. Increasing antibody affinity by altering glycosylation in the immunoglobulin variable region
US5686072A (en) 1992-06-17 1997-11-11 Board Of Regents, The University Of Texas Epitope-specific monoclonal antibodies and immunotoxins and uses thereof
US5484892A (en) * 1993-05-21 1996-01-16 Dana-Farber Cancer Institute, Inc. Monoclonal antibodies that block ligand binding to the CD22 receptor in mature B cells
US6180377B1 (en) 1993-06-16 2001-01-30 Celltech Therapeutics Limited Humanized antibodies
US5436265A (en) 1993-11-12 1995-07-25 Merck Frosst Canada, Inc. 1-aroyl-3-indolyl alkanoic acids and derivatives thereof useful as anti-inflammatory agents
US6310185B1 (en) 1994-03-08 2001-10-30 Memorial Sloan Kettering Cancer Center Recombinant human anti-Lewis Y antibodies
US5773001A (en) 1994-06-03 1998-06-30 American Cyanamid Company Conjugates of methyltrithio antitumor agents and intermediates for their synthesis
AU3272695A (en) 1994-08-12 1996-03-07 Immunomedics Inc. Immunoconjugates and humanized antibodies specific for b-cell lymphoma and leukemia cells
CN1172502A (zh) 1994-08-12 1998-02-04 亿万遗传股份有限公司 17q连锁的乳房癌和卵巢癌易患性基因的体内突变和多态性
US5714586A (en) 1995-06-07 1998-02-03 American Cyanamid Company Methods for the preparation of monomeric calicheamicin derivative/carrier conjugates
US5712374A (en) * 1995-06-07 1998-01-27 American Cyanamid Company Method for the preparation of substantiallly monomeric calicheamicin derivative/carrier conjugates
US6267958B1 (en) 1995-07-27 2001-07-31 Genentech, Inc. Protein formulation
US7147851B1 (en) 1996-08-15 2006-12-12 Millennium Pharmaceuticals, Inc. Humanized immunoglobulin reactive with α4β7 integrin
US20020141990A1 (en) 1996-11-01 2002-10-03 Smithkline Beecham Corporation Anti-RSV human monoclonal antibodies
US5980898A (en) 1996-11-14 1999-11-09 The United States Of America As Represented By The U.S. Army Medical Research & Material Command Adjuvant for transcutaneous immunization
WO1998041641A1 (en) 1997-03-20 1998-09-24 The Government Of The United States As Represented By The Secretary Of The Department Of Health And Human Services Recombinant antibodies and immunoconjugates targeted to cd-22 bearing cells and tumors
US6183744B1 (en) 1997-03-24 2001-02-06 Immunomedics, Inc. Immunotherapy of B-cell malignancies using anti-CD22 antibodies
US6306393B1 (en) * 1997-03-24 2001-10-23 Immunomedics, Inc. Immunotherapy of B-cell malignancies using anti-CD22 antibodies
IL133220A0 (en) 1997-06-13 2001-03-19 Genentech Inc Stabilized antibody formulation
AT408613B (de) * 1998-06-17 2002-01-25 Immuno Ag Pharmazeutisches faktor vii-präparat
US6183477B1 (en) * 1998-09-04 2001-02-06 Smith & Nephew, Inc. Attachment tool for drill guide
KR100345463B1 (ko) 1998-11-19 2003-01-08 주)녹십자 B형간염바이러스의표면항원프리-s1에대한인간화항체및이의제조방법
JP2000226336A (ja) * 1998-11-30 2000-08-15 Sankyo Co Ltd 免疫グロブリン製剤
AU775076B2 (en) 1998-12-10 2004-07-15 Bristol-Myers Squibb Company Protein scaffolds for antibody mimics and other binding proteins
WO2000074718A1 (en) 1999-06-09 2000-12-14 Immunomedics, Inc. Immunotherapy of autoimmune disorders using antibodies which target b-cells
WO2001012653A1 (en) * 1999-08-17 2001-02-22 Novo Nordisk A/S Stabilisation of freeze-dried cake
EP1336850A1 (de) 1999-10-12 2003-08-20 Connex Gesellschaft zur Optimierung von Forschung und Entwicklung Verbessertes Verfahren zum Nachweis von Säure-resistenten Mikroorganismen im Stuhl
US20010046496A1 (en) 2000-04-14 2001-11-29 Brettman Lee R. Method of administering an antibody
GB0013810D0 (en) 2000-06-06 2000-07-26 Celltech Chiroscience Ltd Biological products
SI2371392T1 (sl) 2002-05-02 2015-10-30 Wyeth Holdings Llc Konjugati derivat-nosilec kaliheamicina
GB0210121D0 (en) * 2002-05-02 2002-06-12 Celltech R&D Ltd Biological products

Also Published As

Publication number Publication date
PL410219A1 (pl) 2015-03-30
DK2371392T3 (en) 2015-08-31
MXPA04010792A (es) 2005-03-07
TW201231089A (en) 2012-08-01
EP1507556A2 (en) 2005-02-23
PH12013501159B1 (en) 2015-12-02
RU2602878C3 (ru) 2021-11-24
US20140235835A1 (en) 2014-08-21
EP1507556B1 (en) 2016-07-27
HUE027590T2 (hu) 2016-11-28
NL300903I2 (nl) 2018-02-08
ES2593304T3 (es) 2016-12-07
FR17C1054I1 (pl) 2018-01-12
PL374523A1 (pl) 2005-10-31
LT1507556T (lt) 2016-10-10
NO2017061I1 (no) 2017-11-21
US9351986B2 (en) 2016-05-31
DK1507556T3 (en) 2016-09-12
RU2016141576A (ru) 2018-05-03
KR101062628B1 (ko) 2011-09-07
IL164946A (en) 2015-06-30
LTPA2017036I1 (lt) 2017-11-27
US20120213804A1 (en) 2012-08-23
PL224844B1 (pl) 2017-02-28
US8747857B2 (en) 2014-06-10
CY1116634T1 (el) 2017-03-15
AU2009202609A1 (en) 2009-07-16
JP2013163678A (ja) 2013-08-22
CY1124900T1 (el) 2023-01-05
US8835611B2 (en) 2014-09-16
RU2016141576A3 (pl) 2018-05-03
JP2012051900A (ja) 2012-03-15
ES2545745T3 (es) 2015-09-15
US20040082764A1 (en) 2004-04-29
RU2678818C2 (ru) 2019-02-04
PL410218A1 (pl) 2015-03-30
CA2483552A1 (en) 2003-11-13
PL228741B1 (pl) 2018-05-30
RU2422157C3 (ru) 2021-04-23
EP3127553A1 (en) 2017-02-08
EP3127553B1 (en) 2021-12-01
IL230659A0 (en) 2014-03-31
ES2916174T3 (es) 2022-06-28
PH12013501158B1 (en) 2015-11-09
WO2003092623A2 (en) 2003-11-13
IL230659A (en) 2016-02-29
PL224150B1 (pl) 2016-11-30
PT3127553T (pt) 2022-01-24
US8153768B2 (en) 2012-04-10
BE2017C049I2 (pl) 2022-08-09
HK1162926A1 (en) 2012-09-07
RU2004135101A (ru) 2005-06-27
RU2602878C2 (ru) 2016-11-20
HUE030806T2 (hu) 2017-05-29
BR122019027974B1 (pt) 2022-06-14
AU2003231293A1 (en) 2003-11-17
SI1507556T1 (sl) 2016-10-28
JP2017105801A (ja) 2017-06-15
ECSP045445A (es) 2005-01-28
HUS1700038I1 (hu) 2017-11-28
BR0309868A (pt) 2005-10-18
KR20050006220A (ko) 2005-01-15
US20160303252A1 (en) 2016-10-20
LTC2371392I2 (lt) 2019-03-25
NO339730B1 (no) 2017-01-23
JP2005524700A (ja) 2005-08-18
JP5441971B2 (ja) 2014-03-12
SI2371392T1 (sl) 2015-10-30
CY2017035I1 (el) 2018-04-04
WO2003092623A3 (en) 2004-03-18
PT1507556T (pt) 2016-09-28
PT2371392E (pt) 2015-10-07
CN1665532A (zh) 2005-09-07
LT3127553T (lt) 2022-04-11
NO20044663L (no) 2005-01-25
JP5153057B2 (ja) 2013-02-27
JP6872376B2 (ja) 2021-05-19
NZ586071A (en) 2012-02-24
DK3127553T3 (da) 2022-01-31
CR20130390A (es) 2013-11-08
SG187991A1 (en) 2013-03-28
AU2009202609B2 (en) 2012-07-26
NZ573563A (en) 2010-10-29
PH12013501158A1 (en) 2015-11-09
PL413302A1 (pl) 2016-05-23
NO344509B1 (no) 2020-01-20
EP2371392A1 (en) 2011-10-05
CY2017035I2 (el) 2018-04-04
RU2422157C2 (ru) 2011-06-27
CR20120364A (es) 2012-10-05
SI3127553T1 (sl) 2022-02-28
BR122019027966B8 (pt) 2021-07-27
HK1070825A1 (zh) 2005-06-30
RU2011108928A (ru) 2012-09-20
TW200404005A (en) 2004-03-16
TWI438010B (zh) 2014-05-21
KR20110050753A (ko) 2011-05-16
SG10201700289RA (en) 2017-02-27
TWI379693B (en) 2012-12-21
KR101125524B1 (ko) 2012-03-22
BR122019027966B1 (pt) 2020-11-17
CA2871117A1 (en) 2003-11-13
LUC00044I2 (pl) 2018-02-26
US20180339058A1 (en) 2018-11-29
JP5756489B2 (ja) 2015-07-29
LUC00044I1 (pl) 2017-11-03
ZA201003874B (en) 2019-12-18
IL164946A0 (en) 2005-12-18
FR17C1054I2 (fr) 2019-01-11
UA88599C2 (ru) 2009-11-10
PL224001B1 (pl) 2016-11-30
EP2371392B1 (en) 2015-07-08
HUE057124T2 (hu) 2022-04-28
PL411824A1 (pl) 2015-08-17
PH12013501159A1 (en) 2015-12-02
BRPI0309868B8 (pt) 2021-05-25
JP2015061875A (ja) 2015-04-02
ZA200409752B (en) 2010-08-25
CN100482277C (zh) 2009-04-29
HUE057124T4 (hu) 2022-02-28
SG165158A1 (en) 2010-10-28
EP1507556A4 (en) 2009-01-07
CY1117973T1 (el) 2017-05-17
CR7557A (es) 2008-10-03
NO20161431A1 (no) 2005-01-25
US20040192900A1 (en) 2004-09-30
BRPI0309868B1 (pt) 2020-04-28

Similar Documents

Publication Publication Date Title
RU2678818C2 (ru) Конъюгаты &#34;производное калихеамицина-носитель&#34;
AU2015246156B2 (en) Calicheamicin derivative-carrier conjugates
AU2012244218C1 (en) Calicheamicin derivative-carrier conjugates