PL199364B1 - Urządzenie do wytwarzania części bieżnika opony przewodzącej elektryczność i dysza wytłaczająca do tego urządzenia - Google Patents

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest urz adzenie do wytwarza- nia cz esci bie znika opony przewodz acej elektrycznosc zawieraj ace znany wk lad z mieszanki przewodz acej i wyt la- czark e z matryc a walcow a. Urz adzenie wed lug wynalazku jest wyposa zone w mikrowyt laczark e (40) osadzon a i za- mocowan a na wsporniku (41). Mikrowyt laczarka (40) zawie- ra g lowic e wyt laczaj ac a (402), wyposa zon a przy swym ko ncu w dysz e wyt laczaj ac a (403). Dysza wyt laczaj aca (403) jest umieszczana w przestrzeni zawartej pomi edzy ustalon a górn a cz esci a g lównej wyt laczarki (10) i znajduj a- c a si e naprzeciw cz esci a doln a, do której to przestrzeni wp lywa wyt laczana mieszanka kauczukowa przed uwolnie- niem. Koniec dyszy wyt laczaj acej (403) jest przy lozony do dolnej cz esci, tak ze kierunki strumienia mieszanki przewo- dz acej w dyszy wyt laczaj acej (403) i strumienia mieszanki nie przewodz acej we wspomnianej przestrzeni przecinaj a si e. Przedmiotem wynalazku jest tak ze dysza wyt laczaj aca mikro-wyt laczarki z g lowic a wyt laczaj ac a wyposa zon a w matryc e, wa lek wyt laczaj acy z powierzchni a na któr a wyt la- czany jest materia l kauczukowy. Dysza zawiera pier scie- niow a cz esc umo zliwiaj ac a kontakt, opór i zamocowanie na czopie g lowicy wyt laczaj acej (402) mikrowyt laczarki (40) dzi eki obecno sci kilku otworów mocuj acych (405), oraz tulej e cylindryczn a i prost a komor e zasilania (406), posiada- j ac a na swej powierzchni cylindrycznej otwór wyt laczania (407), przez który wyt laczany jest przewodz acy materia l kauczukowy, zajmuj acy zasadniczo cala wysokosc ……… PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest urządzenie do wytwarzania części bieżnika opony przewodzącej elektryczność i dysza wytłaczająca do tego urządzenia. W szczególności, przedmiotem wynalazku jest urządzenie do wytwarzania opony z bieżnikiem, która w czasie jazdy jest poddawana dużemu wzrostowi temperatury, tak jak na przykład w przypadku opony przeznaczonej do ciężarówek o duż ej ł adownoś ci.

Ponieważ zagadnienia dotyczące ochrony środowiska stają się coraz bardziej istotne i w coraz większym stopniu bierze się pod uwagę ekonomiczne spalanie paliw, a walka ze szkodliwymi czynnikami produkowanymi przez pojazdy stała się priorytetem, jednym z celów producentów opon jest wytwarzanie opony, która jednocześnie charakteryzuje się małymi oporami toczenia, zarówno na podłożu suchym jak i wilgotnym, zaśnieżonym czy oblodzonym, dużą wytrzymałością na zużycie oraz zredukowanym hałasem toczenia.

Dla osiągnięcia tego celu w europejskim zgłoszeniu patentowym EP A 501 227 zaproponowano oponę posiadającą bieżnik, który dla wzmocnienia jako główny wsad posiada krzemionkę. Chociaż rozwiązanie to pozwala na uzyskanie ulepszenia sumy sprzecznych wcześniej wymienionych własności, to jednak okazuje się, że w czasie jazdy pojazdów wyposażonych w opony tego typu w oponach w mniejszym lub większym stopniu gromadzi się statyczny ładunek elektryczny, który powstaje w wyniku tarcia opony o drogę w czasie jazdy pojazdu, ponieważ krzemionka nie charakteryzuje się przewodnością elektryczną.

Zgromadzony statyczny ładunek elektryczny może, w przypadku jednoczesnego zajścia pewnych warunków, spowodować nieprzyjemny wstrząs elektryczny u osoby przebywającej w samochodzie, w momencie, gdy dotknie ona karoserii. Ponadto, może on również powodować przyspieszone starzenie się opony z powodu ozonu generowanego w czasie wyładowania elektrycznego. Może on również powodować, zależnie od rodzaju podłoża i pojazdu, złe odbieranie radia samochodowego z racji powstają cych interferencji.

Problem z gromadzeniem się statycznego ładunku elektrycznego i większość niedogodności z nim związanych są znane od dawna i występują również w przypadku, gdy zastosowanym wsadem wzmacniającym jest sadza.

Zgłoszenie EP A 658 452 opisuje adaptację od dawna znanych podstawowych własności opony nazywanej nowoczesną, adaptację która pozwala na rozwiązanie głównych problemów występujących w rozwią zaniach zaproponowanych w róż nych wcześ niejszych dokumentach, a zwł aszcza problemu kłopotliwej heterogeniczności występującej w architekturze opony. Zaproponowane rozwiązanie przewiduje wstawienie pasa przewodzącej mieszanki kauczukowej, rozciągającego się korzystnie na całym obwodzie opony i łączącego powierzchnię bieżnika albo z jednym z zwojów szczytowych, albo z osnową, albo na całej części opony o wystarczającej przewodności elektrycznej, przy czym niezbędna przewodność elektryczna jest zapewniona dzięki obecności zastosowanej sadzy węglowej.

Zgłoszenie US 5 017 118 opisuje urządzenie do współwytłaczania zawierające pojedynczą wytłaczarkę, która posiada liczne otwory formujące uchodzące odpowiednio na otwór uformowany przez płytki wytłaczające. Jak to pokazano na fig. 7 i 8 tego dokumentu, wkład 120 wraz z mieszankami 114, 118 i 122 dochodzi przez otwór formujący w otworze 94 uformowanym przez płytki 106 i 98 na powierzchnię 116 walca.

Chociaż powyższe rozwiązanie jest bardzo odpowiednie dla opony zawierającej bieżnik utworzony z jednej mieszanki nie przewodzącej, jak na przykład bieżnik pojazdu turystycznego, nie znajduje ono jednak zastosowania w przypadku opon posiadających warstwy mieszanek kauczukowych ponad uzbrojeniem szczytowym i warstwy kauczuku pomiędzy uzbrojeniem szczytowym i osnową, tak jak ma to miejsce w przypadku opon przewidzianych do stabilnej pracy przy podwyższonej temperaturze, takich jak stosowane w pojazdach ciężkich czy pojazdach przeznaczonych do rozwijania dużych prędkości.

W rezultacie, jeś li z jakiegokolwiek powodu wyposaż a się taką oponę w nieprzewodzą c ą warstwę lub część wewnętrzną bieżnika (nie stykającą się z podłożem), pomiędzy uzbrojeniem szczytowym i częścią zewnętrzną (stykającą się z podłożem) bieżnika przewodzącego dzięki obecności obwodowego wkładu lub pręgi, wspomniana wewnętrzna część powinna posiadać przewodność elektryczną. Podobnie, warstwa pomiędzy uzbrojeniem osnowowym i uzbrojeniem szczytowym, posiadająca dobrze znane naddatki w obszarach brzegów zwojów szczytowych, również musi być przygotowana do przewodności elektrycznej, chyba że posiada tę własność od samego początku.

PL 199 364 B1

Zgodnie z pierwszym rozwiązaniem, w celu uzyskania przewodzącego bieżnika współwytłacza się części wewnętrzne i zewnętrzne bieżnika oraz wyposaża się tak utworzony zestaw w przewodzący wkład obwodowy. Rozwiązanie to nie jest satysfakcjonujące z wielu powodów, z których wymieńmy dwa: w oponie rozważanego typu całkowita grubość bieżnika jest zbyt duża; ponadto, istotne jest, że wkłady przewodzące, odpowiednio dla warstw wewnętrznej i zewnętrznej bieżnika, nie są realizowane z mieszanki kauczukowej o tej samej jakoś ci.

Zgodnie z innym rozwiązaniem, opisanym we francuskim zgłoszeniu FR 97/02276, przewiduje się zapewnienie połączenia elektrycznego pomiędzy dwiema warstwami przewodzącymi lub uczynionymi przewodzącymi, rozdzielonymi warstwą nie przewodzącą, poprzez przynajmniej jeden pas mieszanki kauczukowej o małej grubości, małej szerokości i małej długości, umieszczony pomiędzy dwiema powierzchniami spoiny warstwy nie przewodzącej, oraz będący w kontakcie z zespołami zapewniającymi przewodność dwóm połączonym warstwom. Chociaż rozwiązanie to z przemysłowego punktu widzenia jest satysfakcjonujące, wymaga ono jednak wstawiania dodatkowego produktu oraz wiąże się ze zwiększeniem kosztów wytwarzania.

Trzecie rozwiązanie przewiduje wyposażenie części nie przewodzącej w obwodowy wkład o prostoliniowej okr ą g ł ej postaci lub okrą g łą prę g ę po wytł oczeniu wspomnianej części przy pomocy typowych urządzeń wytłaczających, oraz następnie połączenie dwóch tych produktów przed nałożeniem na uzbrojenie szczytowe. W przypadku gdy pręga jest bardzo drobna w celu nie zakłócania własności fizycznych mieszanek stanowiących dwie części bieżnika, a grubość wsadów, mierzona w przekroju poprzecznym opony, jest rzę du 0,01 do 2 mm, rozwią zanie takie wymaga wykonania jedynie toru dla pręgi w części zewnętrznej bieżnika na ściance łączącej dwie części, który to tor byłby idealnie ustawiony w linii lub wyśrodkowany względem ścieżki na ściance dla pręgi w części wewnętrznej tego bieżnika.

Poza tym, własności mechaniczne kompozycji kauczukowych przed wulkanizacją są bardzo niedobre, mieszanka surowego kauczuku może mieć postać bardzo miękkiej pasty lub, przeciwnie, bardzo twardego aglomeratu. Niezależnie od sposobu obróbki tych mieszanek, trudno jest uzyskać idealną geometrię gotowego półproduktu, który jest zestawem dwóch nie wulkanizowanych części bieżnika: wyrównanie liniowe pomiędzy odpowiednimi torami pręg na ściance stykowej pomiędzy dwiema częściami jest bardzo trudne do osiągnięcia, przy czym rozwiązanie z dwoma okrągłymi pręgami nie może być traktowane jako strukturalnie optymalne ani jako odpowiednie do przemysłowej produkcji, zarówno z punktu widzenia kosztu jak i uzyskanych własności.

Jednym z celów niniejszego wynalazku jest rozpraszanie, w oponie zawierającej liczne mieszanki nie przewodzące elektryczności, ładunków elektrostatycznych indukowanych w wyniku toczenia się opony, bez istotnego wpływania na własności opony, natomiast innym celem wynalazku jest uzyskanie jak najprostszej i jak najtańszej opony, tak pod względem kosztu materiału i kosztów wytwarzania.

Urządzenie do wytwarzania części bieżnika opony przewodzącej elektryczność dzięki wkładowi z mieszanki przewodzącej, zawierające wytłaczarkę z matrycą walcową do wytłaczania nie wulkanizowanej części bieżnika, według wynalazku charakteryzuje się tym, że zawiera ponadto mikro-wytłaczarkę osadzoną i zamocowaną na wsporniku, przy czym mikro-wytłaczarka zawiera głowicę wytłaczającą, wyposażoną przy swym końcu w dyszę wytłaczającą, tłoczącą w zależności od żądanego profilu i toru, wkładu obwodowego, część mieszanki niewulkanizowanej pochodzącej z głównej wytłaczarki, przy czym dysza wytłaczająca jest umieszczana w przestrzeni zawartej pomiędzy ustaloną górną częścią głównej wytłaczarki i znajdującą się naprzeciw częścią dolną, do której to przestrzeni wpływa wytłaczana mieszanka kauczukowa przed uwolnieniem, przy tym koniec dyszy wytłaczającej jest przyłożony do wspomnianej dolnej części, tak że kierunki strumienia mieszanki przewodzącej w dyszy wytłaczającej i strumienia mieszanki nie przewodzącej we wspomnianej przestrzeni przecinają się.

Umocowana część górna głównej wytłaczarki jest górnym sklepieniem wytłaczarki, a część dolna ścianki matrycy walcowej znajduje się przed otworem wytłaczania głównej wytłaczarki.

Umocowana część górna głównej wytłaczarki jest górnym sklepieniem wspomnianej wytłaczarki, a część dolna jest sklepieniem dolnym znajdującym się przed otworem wytłaczania głównej wytłaczarki.

Umocowana część górna głównej wytłaczarki jest górną częścią płytki wytłaczającej a dolna część jest ścianką matrycy walcowej umieszczoną przed otworem wytłaczania.

Umocowana część górna głównej wytłaczarki jest górną częścią płytki wytłaczającej a dolna część umieszczona naprzeciwko górnej powierzchni płytki wytłaczającej jest częścią dolną płytki głównej wytłaczarki.

PL 199 364 B1

Dysza wytłaczająca mikro-wytłaczarki z głowicą wytłaczającą wyposażoną w matrycę, wałek wytłaczający z powierzchnią, na którą wytłaczany jest materiał kauczukowy, według wynalazku charakteryzuje się tym, że zawiera pierścieniową część umożliwiającą kontakt, opór i zamocowanie na czopie głowicy wytłaczającej mikro-wytłaczarki dzięki obecności kilku otworów mocujących oraz tuleję cylindryczną i prostą komorę zasilania, posiadającą na swej powierzchni cylindrycznej otwór wytłaczania, przez który wytłaczany jest przewodzący materiał kauczukowy, zajmujący zasadniczo całą wysokość wspomnianej dyszy i którego przekrój poprzeczny jest przekrojem z dwiema podstawami o różnych szerokościach, przy czym koniec lub podstawa dyszy wytłaczającej jest stycznie przyłożony do dolnej części znajdującej się naprzeciw górnej części głównej wytłaczarki.

Dysza wytłaczająca mikro-wytłaczarki z głowicą wytłaczającą wyposażoną w matrycę, wałek wytłaczający z powierzchnią na którą wytłaczany jest materiał kauczukowy charakteryzuje się tym, że ma ruchomą płytę matrycową rozciągającą się wzdłuż części swej długości i włożoną do otworu prostopadłego do głowicy wytłaczającej przy czym podstawa wspomnianej dyszy wytłaczającej jest utrzymywana w kontakcie ze ścianką matrycy walcowej dzięki ciśnieniu wytłaczanej mieszanki przewodzącej.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1A przedstawia schematyczny widok perspektywiczny części szczytowej opony posiadającej nie przewodzący bieżnik, fig. 1B - widok rzutu bieżnika opony z fig. 1 A; fig. 2 - główne części składowe stosowanego urządzenia według wynalazku, fig. 3 - powiększony widok urządzenia według fig. 2, fig. 4 i 5 części składowe innych urządzeń wytłaczających, które mogą być stosowane do formowania wkładów przewodzących, fig. 6 - widok w powiększeniu dyszy wytłaczającej, która jest zastosowana w urządzeniu z fig. 5.

Opona o wymiarach 315/80.R.22.5, jest tak zaprojektowana by miała małe opory toczenia, zawiera uzbrojenie osnowy 1, składające się z metalowego zwoju uformowanego z metalowych nierozciągliwych przewodów zatopionych w kalandrowej mieszance kauczukowej, uzdatnionej do przewodzenia ładunków elektrostatycznych za pośrednictwem sadzy węglowej stosowanej obecnie jako wsad wzmacniający mieszanki. Wspomniane uzbrojenie 1 jako powszechnie znane, przytwierdzone jest do przynajmniej jednej drutówki w każdym zgrubieniu obrzeża, tak by tworzyć kantowanie (nie pokazane). Wewnątrz wspomnianego uzbrojenia osnowy 1 znajdują się typowe warstwy wzmacniające oraz warstwy nazywane wewnętrznymi, utworzone z mieszanek zasadniczo nieprzepuszczających gazu, którym opona jest nadmuchiwana. Zakończenia (jednej lub wielu) warstw wewnętrznych są zasadniczo pokryte częścią osiowo wewnętrzną warstwy ochronnej zgrubienia obrzeża (nie pokazanego), oraz warstwą ścieralną, której część osiowo zewnętrzna wywiera nacisk na wieniec montażowy, przy czym wspomniana warstwa jest zasadniczo wypełniona sadzą węglową, dzięki czemu jest silnie przewodząca.

Uzbrojenie osnowowe 1 jest nadbudowane w swej części szczytowej uzbrojeniem szczytowym, złożonym, w opisywanym przykładzie, z dwóch pół-zwojów nazywanych triangulacyjnymi 20, uformowanych z nierozciągliwych przewodów metalowych ustawionych względem kierunku obwodowego pod kątem z zakresu 30 do 90°; promieniowo powyżej znajdują się dwa zwoje 21 i 22 nazywane roboczymi, złożone z nierozciągliwych przewodów metalowych, skrzyżowanych z następnym zwojem tworząc z kierunkiem obwodowym kąty, które mogą, lecz nie muszą, być równe wartości z zakresu 10 do 30°; i w końcu występuje przynajmniej jeden zwój 23 nazywany ochronnym, uformowany z elastycznych przewodów tworzących z kierunkiem obwodowym kąt równy co do wartości kątowi umieszczonego promieniowo najbardziej na zewnątrz zwoju roboczego. Wszystkie przewody uzbrojenia szczytowego 2 są otoczone jedną lub wieloma mieszankami kauczuku kalandrowego, przewodzącymi ładunki elektrostatyczne dzięki czarnej sadzy powszechnie stosowanej jako wsad wzmacniający do tych mieszanek.

Uzbrojenie szczytowe 2, nie posiadające takiego samego profilu jak leżące w pobliżu poniżej uzbrojenie osnowowe 1, jest oddzielone od uzbrojenia osnowowego warstwą kauczuku o małej grubości na części promieniowo środkowej 61, gdzie oba uzbrojenia są zasadniczo równoległe i, po obu stronach części środkowej 61, o rosnącej grubości w kierunku na zewnętrz opony, tak by powstawały kliny lub profile trójkątne 62. Z przyczyn związanych z nagrzewaniem, kliny 62 kauczukowe i część środkowa 61 nie są wykonane z przewodzących mieszanek kauczukowych, ponieważ są w bardzo małej ilości wypełnione sadzą węglową. Promieniowo ponad uzbrojeniem szczytowym 2 umieszczony jest bieżnik 3 składający się z warstwy promieniowo wewnętrznej 31, nazywanej warstwą spodnią, uformowanej z mieszanki wypełnionej głównie krzemionką, przy tym na spodniej warstwie 31 jest

PL 199 364 B1 promieniowo nałożona warstwa promieniowo zewnętrzna 32, lub warstwa bieżnikowa, która jest w bardzo duż ym stopniu wype ł niona krzemionką . Bież nik 3 jest połączony ze zgrubieniami obrzeż a mieszankami bocznymi 4, które są również w dużym stopniu wypełnione krzemionką.

Warstwa bieżnikowa 32 jest uczyniona przewodzącą dzięki wkładowi kauczukowemu 11 mającemu postać pierścienia obwodowego na całej wysokości warstwy bieżnikowej 32 w celu łączenia powierzchni bieżnika wchodzącej w kontakt z podłożem z powierzchnią promieniowo górną 310 spodniej warstwy 31. Wkład 11 o bardzo małej szerokości osiowej e na powierzchni bieżnika, równej 0,5 mm, występuje w przedstawionym przykładzie pojedynczo i jest wyśrodkowany na płaszczyźnie równikowej XX' opony, a jego tor na powierzchni stykowej 310 pomiędzy dwiema częściami 31 i 32 bieżnika jest prostoliniowy i okrągły. Wkład 11 może być mimośrodowy, zwłaszcza w przypadku obecności na bieżniku rowka środkowego; w takim przypadku mogą występować dwa wkłady 11, rozmieszczone na przykład symetrycznie względem płaszczyzny równikowej, lecz przy tym w taki sposób, by niezależnie od stopnia zużycia bieżnika zapewniony był kontakt z podłożem. Wkład, widziany w przekroju poprzecznym, posiada powierzchnię z dwiema podstawami 110 i 111, gdzie podstawa 110 ma małą szerokość e na powierzchni bieżnika, a jeśli chodzi o podstawę 111, na powierzchni styku pomiędzy dwiema częściami 31 i 32 bieżnika, jest ona w porównaniu bardzo szeroka, ponieważ jej szerokość E jest równa, w opisywanym przykładzie, 20 mm, co oznacza że jest 40 razy większa niż szerokość e, a przekrój poprzeczny wkładu 11 może być traktowany jako promieniowe złożenie części trójkątnej o małej szerokości e i dużej grubości z częścią prostoliniową o dużej szerokości E i małej grubości (fig. 1B). Połączenie elektryczne pomiędzy warstwą bieżnikową 32, a dokładniej między jednym lub wieloma wkładami 11, i promieniowo zewnętrznym zwojem 23 uzbrojenia szczytowego 2, uformowanego z przewodów metalowych otoczonych mieszanką kauczukową wypełnioną przewodzącą sadzą węglową, jest zrealizowane za pośrednictwem wkładu obwodowego 12 na całej wysokości części 31 bieżnika, którego tor o szerokości e', na ściance stykowej 310 pomiędzy dwiema częściami 31 i 32 bieżnika 3, jest również okrągły, przy czym szerokość e' jest w opisywanym przykładzie równa szerokości e. Kompozycja kauczukowa tworząca wkład obwodowy przewodzący 12 ładunki elektrostatyczne jest, tak jak kompozycja kauczukowa wkładu 11, wykonana na bazie kauczuku naturalnego i/lub kauczuków syntetycznych, powszechnie stosowanych do wytwarzania opon, a zwłaszcza bieżników, przy czym kompozycja ta zawiera jako wsad przewodzącą sadzę węglową korzystnie stosowaną do produkcji opon. Jak to pokazano na fig. 1A i 1B, wkład 12 posiada, podobnie jak wkład 11, tor na powierzchni styku pomiędzy dwiema warstwami 31 i 32, o kształcie okrągłym i którego powierzchnia przekroju ma postać powierzchni prostokątnej o szerokości e' i głębokości równej grubości warstwy 31. Wkłady 11 i 12 posiadają na ściance stykowej powierzchnie obwodowe, tak że powierzchnia o szerokości e' jest zawarta w powierzchni o szerokości E. Takie rozmieszczenie pozwala, po wzajemnym ustawieniu dwóch części bieżnika, niezależnie czy na cylindrze do wytwarzania opon czy na innym zespole do łączenia wspomnianych dwóch części, by pomiędzy dwoma wkładami 11 i 12 zapewniony był kontakt, niezależnie od typowej tolerancji przyjętej przy pozycjonowaniu dwóch części bieżnika jedna względem drugiej, ani od błędów centrowania przy wytwarzaniu (przesunięcie osi środkowych dwóch wkładów 11 i 12 jest widoczne na fig. 1A i 1B).

Połączenie elektryczne pomiędzy uzbrojeniem szczytowym 2 i uzbrojeniem osnowowym 1 jest w opisywanym przypadku realizowane za pomocą wkładu 13, którego przekrój poprzeczny jest prostokątny, posiadającego na powierzchni wspólnej z uzbrojeniem osnowowym i powierzchni wspólnej z uzbrojeniem szczytowym okrągłe i prostoliniowe tory o szerokości e', równej e i 0,5 mm, przy czym wkład 13 może mieć postać obwodowo ciągłą lub nieciągłą.

Jeden lub wiele wkładów przewodzących ładunki elektrostatyczne, dzięki ich kompozycji kauczukowej o dużej zawartości sadzy węglowej, mogą być realizowane za pomocą odpowiednich zespołów, tak w przypadku wytwarzania opony w stanie nie wulkanizowanym, jak i po wulkanizacji. Jeden lub wiele wkładów przewodzących 11 mogą być na przykład zrealizowane poprzez wytłoczenie w czasie wytwarzania warstwy promieniowo górnej 32 bież nika 3 w stanie niewulkanizowanym. To samo rozwiązanie może tyczyć się wkładów 12 i 13 dla warstwy promieniowo wewnętrznej 31, otrzymywanej w oddzielnym wytłaczaniu, jak i dla warstwy 6.

Na fig. 2 przedstawiono pierwszą wytłaczarkę 10 osadzającą przy pomocy śruby wytłaczarki 101 niewulkanizowaną mieszankę kauczukową, przeznaczoną do wytwarzania górnej części 32 bieżnika w głowicy wytłaczającej 102, ograniczonej przez górne sklepienie 104 i dolne sklepienie 103, oraz zawierającej otwór formujący 105 po pierwsze zabierający mieszankę na obrotowy walec 15 połączony z wytłaczarką 10, oraz po drugie zabierający mieszankę do otworu do wytłaczania 107 ograniczo6

PL 199 364 B1 nego powierzchnią cylindryczną 150 matrycy walcowej 15 i zamocowaną ścianką płytki 106, przy czym otwór wytłaczania pozwala na uzyskanie wytłoczonej mieszanki o żądanym profilu. Z pierwszą wytłaczarką i walcem związana jest mikro-wytłaczarka 40, zamontowana w sposób ustalony do wspornika 41. Wytłaczarka ta, wyposażona w śrubę 401 i w głowicę wytłaczającą 402 posiada przy swym końcu dyszę wytłaczającą 403 zamocowaną do czopa mikro-wytłaczarki 40 i przeznaczoną do wytłaczania, zgodnie z pożądanymi profilami i torami, obwodowego wkładu 11 w profilu z niewulkanizowanej mieszanki, wychodzącego w stanie ciepłym z otworu 107 wytłaczarki 10. Wspornik 41 jest taki, że głowica wytłaczająca 402 i dysza wytłaczająca 403 mikro-wytłaczarki są umieszczane w otworze formującym 105 głównej wytłaczarki 10, umieszczonym przed otworem wytłaczania 107. Przewodząca mieszanka kauczukowa jest następnie wytłaczana w strumieniu mieszanki nie przewodzącej.

Jak to pokazano na fig. 3, która przedstawia powiększenie dyszy wytłaczającej 403 mikro-wytłaczarki 40 z fig. 2, dysza wytłaczająca 403 głowicy wytłaczającej 402 umieszczona w otworze formującym 105 głównej wytłaczarki 10 posiada część pierścieniową 404 pozwalającą na dociskanie i mocowanie dyszy do czopa gł owicy wytł aczają cej 402 mikro-wytł aczarki 40 dzię ki obecnoś ci licznych otworów mocujących 406. Cylindryczna komora zasilania 406 posiada na swej powierzchni cylindrycznej otwór wytłaczania 407, przez który wytłaczana jest przewodząca materia kauczukowa, oraz zajmujący zasadniczo całą wysokość wspomnianej dyszy, przy czym w jego przekroju poprzecznym znajduje się przekrój o dwóch podstawach o różnych szerokościach. Dysza wytłaczająca 403 jest umieszczona w otworze formującym 105, tak że strumień przepływu F mieszanki kauczukowej przeznaczonej do wytłaczania przez główną wytłaczarkę 10 najpierw uderza w bok wklęsłego korpusu przeciwległy do boku, w którym znajduje się otwór do wytłaczania. Koniec 408 dyszy 403 jest przyłożony do powierzchni 150 walca wytłaczającego 15 głównej wytłaczarki 10, tak że mieszanka przewodząca przeznaczona do wytłoczenia przyjmuje dokładnie postać odpowiadającą otworowi wytłaczania.

Jeśli chodzi o dyszę wytłaczającą (403) pokazaną na fig. 4, różni się ona od dyszy pokazanej na fig. 3 przede wszystkim tym, że komora zasilania mieszanką przewodzącą ma postać zakrzywioną w taki sposób, że koniec 408 dyszy wytłaczającej 403 jest przyłożony nie na matrycę walcową 15 wytłaczarki 10, ale do ścianki dolnego sklepienia 103 głowicy wytłaczającej 102 głównej wytłaczarki 10.

Na fig. 5 przedstawiono jedynie sklepienie górne 104, otwór formujący 105 zabierający mieszankę w stronę otworu wytłaczania 107, ograniczony powierzchnią cylindryczną 150 matrycy walcowej 15 i zamocowaną ścianką płytki 106, i w związku z tym na obrotowej matrycy walcowej 15, połączonej z wytłaczarką 10, otwór do wytłaczania pozwala na uzyskanie wytłoczonej mieszanki o pożądanym profilu. Z wytłaczarką i matrycą walcową 15 połączona jest mikro-wytłaczarka 40 zamontowana w sposób ustalony na płytce wytłaczającej 106. Ta wytłaczarka, wyposażona w śrubę 401 i w głowicę wytłaczającą 402, posiada przy swym końcu dyszę wytłaczającą 403 przeznaczoną do wytłaczania, zgodnie z pożądanym profilem i torem, obwodowy wkład 12 w profilu niewulkanizowanej mieszanki wychodzący w stanie ciepłym przez otwór 107 wytłaczarki 10. Głowica wytłaczająca 402 jest zakrzywiona przy swym końcu, tak że dysza wytłaczająca 403, zamocowana do czopu głowicy wytłaczającej i umieszczona w otworze do wytłaczania 107 głównej wytłaczarki, może być przykładana do powierzchni 150 matrycy walcowej 15. Przewodząca mieszanka kauczukowa jest następnie wytłaczana w strumieniu mieszanki nie przewodzącej. Należ y podkreś lić , ż e zasada mocowania mikro-wytł aczarki na płytce wytłaczającej stosuje się również do wytłaczarki z płaskim czopem, przy czym ta wytłaczarka różni się od poprzedniej tym, że posiada płaską powierzchnię, a otwór do wytłaczania 107 jest otoczony ścianką dolną i górną płyty wytłaczającej (nie pokazanej).

Figura 6 przedstawia powiększony widok dyszy wytłaczającej 403 z ruchomym ustnikiem, zastosowanej w mikro-wytłaczarce z fig. 5, przy czym ustnik znajduje się w pozycji kontaktu z walcem głównej wytłaczarki. Płytka wytłaczająca 106 odbiera w prostopadłym rozwierceniu do głowicy wytłaczającej 402 dyszę wytłaczającą 403 z ruchomym ustnikiem, rozszerzającym się zgodnie z odpowiednim przekrojem w części swej wysokości. Kontakt pomiędzy podstawą 408 dyszy wytłaczającej 403 z ruchomym ustnikiem i ś cianką 150 matrycy walcowej 15 jest utrzymywany przez ciś nienie mieszanki przewodzącej oddziaływujące na odcinek 409, co pozwala na ewentualne nieciągłe wytłaczanie mieszanki przewodzącej.

Claims (7)

1. Urządzenie do wytwarzania części bieżnika opony przewodzącej elektryczność dzięki wkładowi z mieszanki przewodzącej, zawierające wytłaczarkę z matrycą walcową do wytłaczania niewulkanizowanej części bieżnika, znamienne tym, że zawiera ponadto mikro-wytłaczarkę (40) osadzoną i zamocowaną na wsporniku (41), przy czym mikro-wytłaczarka (40) zawiera głowicę wytłaczającą (402), wyposażoną przy swym końcu w dyszę wytłaczającą (403), w tłoczącą w zależności od żądanego profilu i toru, wkładu obwodowego (12, 11) część mieszanki niewulkanizowanej pochodzącej z głównej wytłaczarki (10), przy czym dysza wytłaczająca (403) jest umieszczana w przestrzeni zawartej pomiędzy ustaloną górną częścią głównej wytłaczarki (10) i znajdującą się naprzeciw częścią dolną, do której to przestrzeni wpływa wytłaczana mieszanka kauczukowa przed uwolnieniem, przy tym koniec dyszy wytłaczającej (403) jest przyłożony do wspomnianej dolnej części, tak że kierunki strumienia mieszanki przewodzącej w dyszy wytłaczającej (403) i strumienia mieszanki nie przewodzącej we wspomnianej przestrzeni przecinają się.

2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że umocowana część górna głównej wytłaczarki (10) jest górnym sklepieniem (104) wytłaczarki, a część dolna ścianki (150) matrycy walcowej (15) znajduje się przed otworem wytłaczania głównej wytłaczarki (10).

3. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że umocowana część górna głównej wytłaczarki (10) jest górnym sklepieniem (104) wspomnianej wytłaczarki, a część dolna jest sklepieniem dolnym (103) znajdującym się przed otworem wytłaczania (107) głównej wytłaczarki (10).

4. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że umocowana część górna głównej wytłaczarki (10) jest górną częścią płytki wytłaczającej (106), a dolna część jest ścianką (150) matrycy walcowej (15) umieszczoną przed otworem wytłaczania.

5. Urządzenie do wytwarzania części bieżnika opony przewodzącej elektryczność dzięki wkładowi z mieszanki przewodzącej, zawierające wytłaczarkę z matrycą płaską do wytłaczania niewulkanizowanej części bieżnika, znamienne tym, że zawiera ponadto mikro-wytłaczarkę (40) osadzoną i zamocowaną na wsporniku (41), przy czym mikro-wytłaczarka (40) zawiera głowicę wytłaczającą (402), wyposażoną przy swym końcu w dyszę wytłaczającą (403), tłoczącą w zależności od żądanego profilu i toru, wkładu obwodowego (12, 11) część mieszanki niewulkanizowanej pochodzącej z głównej wytłaczarki (10), przy czym dysza wytłaczająca (403) jest umieszczona w przestrzeni zawartej pomiędzy umocowaną górną częścią głównej wytłaczarki (10) i znajdującą się naprzeciw częścią dolną, do której to przestrzeni wpływa wytłaczana mieszanka kauczukowa przed uwolnieniem, przy czym koniec dyszy wytłaczającej (403) jest przyłożony do wspomnianej dolnej części, tak że kierunki strumienia mieszanki przewodzącej w dyszy i strumienia mieszanki nie przewodzącej we wspomnianej przestrzeni przecinają się, przy czym umocowana część górna głównej wytłaczarki (10) jest górną częścią płytki wytłaczającej (106) a dolna część umieszczona naprzeciwko górnej powierzchni płytki wytłaczającej (106) jest częścią dolną płytki głównej wytłaczarki (10).

6. Dysza wytłaczająca mikro-wytłaczarki z głowicą wytłaczającą wyposażoną w matrycę, wałek wytłaczający z powierzchnią na którą wytłaczany jest materiał kauczukowy, znamienna tym, że zawiera pierścieniową część (404) umożliwiającą kontakt, opór i zamocowanie na czopie głowicy wytłaczającej (402) mikro-wytłaczarki (40) dzięki obecności kilku otworów mocujących (405), oraz tuleję cylindryczną i prostą komorę zasilania (406), posiadającą na swej powierzchni cylindrycznej otwór wytłaczania (407), przez który wytłaczany jest przewodzący materiał kauczukowy, zajmujący zasadniczo całą wysokość wspomnianej dyszy i którego przekrój poprzeczny jest przekrojem z dwiema podstawami o różnych szerokościach, przy czym koniec lub podstawa (408) dyszy wytłaczającej (403) jest stycznie przyłożony do dolnej części znajdującej się naprzeciw górnej części głównej wytłaczarki (10).

7. Dysza wytłaczająca mikro-wytłaczarki z głowicą wytłaczającą wyposażoną w matrycę, wałek wytłaczający z powierzchnią na którą wytłaczany jest materiał kauczukowy, znamienna tym, że ma ruchomy ustnik rozciągający się wzdłuż części swej długości i włożoną do otworu prostopadłego do głowicy wytłaczającej (402), przy czym podstawa wspomnianej dyszy wytłaczającej (403) jest w kontakcie ze ścianką (150) matrycy walcowej (15) dzięki ciśnieniu wytłaczanej mieszanki przewodzącej.