PL173090B1

PL173090B1 - Inhalator do sproszkowanych lekarstw

Info

Publication number: PL173090B1
Application number: PL93309401A
Authority: PL
Inventors: Thomas J. Ambrosio; Charles R. Ashley; Alan J. Bilanin; Charles M. Huck; Andrew E. Kaufman; David J. Kenyon; Srinivas Manthena; Henry R. Sochon; Ken Wilkinson; Tsong-Toh Yang
Original assignee: Schering Corp
Priority date: 1992-12-18
Filing date: 1993-12-16
Publication date: 1998-01-30
Also published as: RU2111020C1; SK282087B6; CZ287848B6; UA27961C2; FI952976A0; EP0674533A1; ATE177323T1; KR0163472B1; NO952429L; NO952429D0; NO313085B1; IL108061A; MY115140A; WO1994014492A3; EP0674533B1; DE69323897T2; CZ153595A3; HU9501774D0; US5829434A; WO1994014492A2

Abstract

1. Inhalator do sproszkowanych lekarstw, zawierajacy obu- d owe proszku do przechowywania w sadu m aterialu sproszkowa- nego przeznaczonego do dozowania, przy czym ta obudowa proszku zawiera p rz e w ód inhalacyjny przechodzacy przez n ia w pierwszym kierunku, w polozeniu przemieszczonym wzgledem w sad u sproszkow anego m aterialu, plytke odm ierzajaca do przechowywania odmierzonej ilosci wspomnianego sproszkowa- nego m aterialu, przy czym ta plytka odm ierzajaca posiada otwór odmierzajacy dawke, do przechowywania tej odmierzonej ilosci sproszkowanego m aterialu, przy czym ta plytka odm ierzajaca j est um ieszczona p o n iza w sadu sproszkowanego m aterialu, przy czym plytka odm ierzajaca i obudow a proszku s a umieszczone obracalnie wzgledem siebie wokól wspólnej srodkowej osi tak, ze otwór odmierzajacy dawke zostaje umieszczony w polaczeniu selektywnie ze w sadem sproszkowanego m aterialu lub z przewo- dem inhalacyjnym , oraz sprezyne do odchylania plytki odm ierza- jacej i obudowy proszku ku sobie d la utrzym yw ania ko n tak tu pomiedzy nimi. znam ienny tym , ze obudowa (20) proszku i plytka odm ierzajaca (180) sa um ieszczone obracalnie wzgledem siebie w dwóch kierunkach o w stepnie okreslony k a t ograniczony przez elementy ograniczajace obrót, przy czym z obudow a (20) proszku i plytka odm ierzajaca (180) je st zestawiony licznik poka- zujacy liczbe daw ek sproszkowanego m aterialu, które zostaly wydozowane lub pozostaly do wydozowania w odpowiedzi na wzgledny obrót obudowy (20) proszku i plytki odmierzajacej (180), przy czym ten licznik zawiera zespól pierscienia zaliczajacego (5 9 0 , 620), pokazujacy te liczbe dawek, który to zespól pierscienia zliczajacego (590, 620) je st obracalny w jednym kierunku wokól wspólnej srodkowej osi i posiada w skazniki zliczania (600) dla podaw ania tej liczby dawek, czlon urucham iajacy (640) do p o - rostowego jednokierunkowego obracania zespolu pierscienia zli- czajacego (590, 62 0 )............................. .................................................... FIG. 3 PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem węne^ku jesł inhalator do sproszkowenęcr lekars^ stosowanę do mhelogynie odmierzonej dawki sproszkowanego lekyrsłwe.

Podczas pobieranie lekersłw, ło znaczę związków aktywnęch farmakologicznie w posłeci stałej, do układu oddechowego i do płuc, należę zachować osłrożność odnośnie dokładności dawki, które może bęć mniejsze niż o,1 miligrama. Jesł ło spowodowane łęm, że łego rodzaju lekarska mają częsło dość silne działanie, i z łego względu oyżeweoie nadmiernej ich ilości przez pacjenta mogłobę bęć dla niego szkodliwe. Ponedło, jeżeli doprowadzane dawka jesł zbęł małe, wówczas nie będzie spełniała swojego zadanie.

Jesł również konieczne, ebę cząsłeczki opuszczające dozownik mieścity się zesedniczo w obrębie szczególnego zakresu węmiarów, ponieważ łe cząsteczki tekersłwe, kłóre są zbęł duże mogą nie wchodzić do układu oddechowego, e zemiesł łego będą się osedzełę w jamie usmej lub gardłowej, e słąd wejdą do układu łrewiaooaro. Jako przękład, zalecane cząsłki mogą mieć średnicę 1 do 5 mikromełrów.

Słosoweno rozmaite urządzenie dla dozowanie odmierzonej dawki sproszkowanego lekersłwe, obejmujące sprężone urządzenie earosolowe, urządzenie rozpęlające mgłę, inhalatorę pompkowe i łęm podobne. Jednakże według obecnego rozeznanie odnośnie warunków środowiskowęch, mniej zalecane są urządzenie aerozolowe, kłóre słenowią dużą część urządzeń obecnęch teraz ne iynku. Ponedło, przę urządzeniach earosolowęch lekersłwo ulega rozpuszczeniu lub zawieszeniu w płęnnej mieszaninie środka napędzającego, co powoduje wprowadzenie do ciała ntepożądenęch substancji chemicznęch i dodełkowo wpłęwe ne złożoność łekich urządzeń.

Poza wspomnienęmi powężej rodzajami zespołów dozownikowęch, znane są również dozowniki proszku. Badanie wękazełę, że nie me żadnęch isłołnęch różnic odnośnie reakcji rozszerzającej oskrzele ze pomocą równoważnęch ilości substancji leczniczęch rozprowadzenęch albo poprzez proszkowe urządzenie dozujące lub łeż urządzenie earosolowa. Odpowiednio do łego, isłnieje obecnie słale narastające połrzebe opracowanie urządzeń dozującęch proszek, kłóre mogą dozować odmierzone dawki sproszkowanego tekersłwe. Ze pomocą łego rodzaju urządzeń proszek jesł węciągeoę automatycznie poprzez wdęchenie łek, że śmieje zmniejszone połrzebe sęnchronlzoweole uwalnianie lekersłwe z dokładnęm rozpoczęciem wdęchanie dla zabezpieczenie jakości doprowadzenie produkłu.

Opis patentowę USA nr 4 524 769 opisuje zespół dozującę w powęższęm rodzaju, kłórę zawiera komorę megyoęoową dla przełroemęwenie związku aktywnego, perforowaną membre173 090 nę umieszczoną obrotowo pod komorą magazynową oraz uchwyt membrany. Wprowadzenie aktywnego związku do perforacji w perforowanej membranie jest realizowane za pomocą elastycznych, sprężyście obciążonych zgarniaczy, zamontowanych w uchwycie w komorze magazynowej. W tego rodzaju rozwiązaniu, membrana jest ruchoma pomiędzy pierwszym położeniem, w którym aktywny związek jest wprowadzany zgarniaczami do części obszaru perforowanej membrany, a drugim położeniem, w którym część obszaru załadowanej membrany została włożona do przewodu powietrznego w inhalatorze dozującym. W ten sposób, aktywny związek zawarty w perforacjach jest zawieszony przy inhalacji i przenoszony poprzez dyszę do układu oddechowego i płuc pacjenta.

W tego rodzaju rozwiązaniu zastosowano sprężynę zwojową, która odchyla zgarniacze do styku z perforowaną membraną. Sprężyna zwojowa jest umieszczona w komorze magazynowej pomiędzy obudową a zepołem zgarniaczy. Alternatywnie ujawniono, że sprężyna zwojowa może być tak umieszczona, że membrana jest dociśnięta do zgarniaczy, i zamontowana tym samym w podstawie lub zespole obsługującym. Dodatkowo do sprężyny zwojowej, Wetterlin zastosował odciążone sprężyście kołki poniżej membrany dla łączenia z zębatkowym dnem membrany dla otrzymania wyraźnie zróżnicowanych położeń perforowanej membrany, gdy jest ona posuwana poprzez podstawę lub zespół obsługujący (patrz również opisy patentowe USA nr nr 4 907 583; 4 534 345; 4 667 668 i 4 805 811).

Opis patentowy USA nr 4 668 218 ujawnia dozownik zasadniczo identyczny do patentów Wetterlina, ponieważ również posiada zespół wskaźnikowy, który wskazuje liczbę rozprowadzonych dawek lekarstwa. Jednakże, Virtanen zastosował jedynie pojedynczy pierścień zliczający, który konsekwentnie ogranicza zdolność zliczania rozprowadzanych dawek. W przypadku, w którym dozownik musi dozować dużą ilość dawek, przykładowo 200 dawek, rozwiązanie według Virtanena będzie całkowicie nieprzydatne. Ograniczenie rozwiązania Virtanena wynika ze stosowania pojedynczego pierścienia zliczającego, który jest obracany wokół osi prostopadłej do obrotowo odmierzającego krążka i który obraca się o jeden przyrost na każdy poziomy obrót obrotowego krążka odmierzającego za pomocą znajdującego się na mm spiralnego występu.

Inne ujawnienia są zawarte w opisach patentowych USA nr 3 085 745; 3 655 952; 4 565 302; 4 817 822 i 5 033 463.

Ponadto, w inhalatorach suchego proszku z zastosowaniem proszku rozbitego na mikronowe drobiny, może występować niewielki przepływ grawitacyjny proszku w postaci zmikronizowanej. Dla polepszenia jakości obsługi, proszek jest przetworzony w małe kuliste aglomeraty, mające przykładowo średnice około 1 ..milimetr. Podczas inhalacji, aglomeraty są unoszone poprzez kanały przepływowe inhalatora i muszą być rozkruszone jeszcze raz ponownie do postaci rozpylonego do mikronów proszku zanim proszek ten będzie mógł być osadzony w płucach pacjenta. Dzieje się tak w szczególności z tego względu, iż dawki muszą być bardzo nieduże, rzędu 50 do 100 mikrogramów, i ponieważ cząsteczki większe niż około 10 mikronów mają tendencję zbierania się na powierzchniach jamy ustnej i gardłowej. Aglomeraty są zwykle znacznie większe niż 10 mikronów.

W znanych dozownikach proszku, dla zapewniania uzyskania rozbicia proszku na drobiny mikronowe i właściwego wymieszania z powietrzem zasysającym, zastosowano spiralne łopatki w przewodzie wylotowym ustnika (patrz przykładowo opisy patentowe USA nr 4 907 583 i 5 033 463. Jednakże, tego rodzaju spiralne łopatki nie rozbijają odpowiednio wielu aglomeratów proszku.

Dodatkowo, w przypadku wspomnianych powyżej dozowników proszku, takich jak w opisie patentowym USA nr 4 805 811, jest konieczne oddzielne przygotowanie urządzenia do każdego użycia, po zdjęciu pokrywy. Jest to w praktyce kłopotliwe.

Inhalator do sproszkowanych lekarstw, zawierający obudowę proszku do przechowywania wsadu materiału sproszkowanego przeznaczonego do wydozowania, przy czym ta obudowa proszku zawiera przewód inhalacyjny przechodzący przez nią w pierwszym kierunku, w położeniu przemieszczonym względem wsadu sproszkowanego materiału płytkę odmierzającą do przechowywania odmierzonej ilości wspomnianego sproszkowanego materiału, przy czym ta płytka odmierzająca posiada otwór odmierzający dawkę, do przechowywania tej odmierzonej ilości sproszkowanego materiału, przy czym ta płytka odmierzająca jest umieszczona poniżej

173 090 wsadu sproszkowanego materiału, przy czym płytka odmierzająca i obudowa proszku są umieszczone obracalnie względem siebie wokół wspólnej środkowej osi tak, że otwór odmierzający dawkę zostaje umieszczony w połączeniu selektywnie ze wsadem sproszkowanego materiału lub z przewodem inhalacyjnym, oraz sprężynę do odchylania płytki odmierzającej i obudowy proszku ku sobie dla utrzymania kontaktu pomiędzy nimi, według wynalazku charakteryzuje się tym, że obudowa proszku i płytka odmierzająca są umieszczone obracalnie względem siebie w dwóch kierunkach, o wstępnie określony kąt, ograniczony przez elementy ograniczające obrót, przy czym z obudową proszku i płytką odmierzającąjest zestawiony licznik pokazujący liczbę dawek sproszkowanego materiału, które zostały wydozowane lub pozostały do wydozowania w odpowiedzi na względny obrót obudowy proszku i płytki odmierzającej, przy czym ten licznik zawiera zespół pierścienia zliczającego pokazujący tę liczbę dawek, który to zespół pierścienia zliczającego jest obracalny w jednym kierunku wokół wspólnej środkowej osi i posiada wskaźniki zliczania dla podawania tej liczby dawek, człon uruchamiający do przyrostowego jednokierunkowego obracania zespołu pierścienia zliczającego w odpowiedzi na wspomniany jednokierunkowy względny obrót pomiędzy płytką odmierzającą i obudową proszku oraz okienko odsłaniające jeden ze wskaźników zliczania na zespole pierścienia zliczającego dla wskazania ilości dawek sproszkowanego materiału, które zostały wydozowane lub pozostały do wydozowania.

Poniżej i w kontakcie z płytką odmierzającą znajduje się górna płytka podporowa, która posiada otwór większy niż otwór odmierzający dawkę i znajdujący się w jednej linii z tym otworem odmierzającym dawkę, gdy otwór odmierzający dawkę znajduje się w jednej linii z przewodem inhalacyjnym oraz człon ustalający zawierający materiał przymocowany do strony spodniej górnej płytki podporowej wybrany z grupy składającej się z filtra przepuszczającego gaz, ekranu sitowego, sita z materiału porowatego oraz perforowanego elementu płytkowego.

Zespół pierścienia zliczającego jest zamontowany obrotowo na podstawie mającej wystający osiowo kołek ustalający, współosiowy ze wspomnianą wspólną osią i otaczający kołek ustalający.

Zespół pierścienia zliczającego zawiera ciągły pierścień zliczający zawierający wskaźniki zliczania oraz nieciągły pierścień zliczający zamontowany współosiowo z ciągłym pierścieniem zliczającym i zawierający wskaźniki zliczania.

Ciągły pierścień zliczający posiada dookoła zęby przekładniowe, nieciągły pierścień zliczający posiada dookoła zęby przekładniowe, zaś człon uruchamiający zawiera zapadkę łączącą się z tymi zębami przekładniowymi' ciągłego pierścienia zliczającego i nieciągłego pierścienia zliczającego dla obracania ciągłego pierścienia zliczającego o jeden przyrost za każdym razem po wydozowaniu dawki sproszkowanego materiału, dla uwidocznienia następnego wskaźnika zliczania na ciągłym pierścieniu zliczającym poprzez okienko i dla obracania nieciągłego pierścienia zliczającego o jeden przyrost po każdej wstępnie określonej ilości przyrostów obrotowych ciągłego pierścienia zliczającego dla uwidocznienia przez okienko następnego wskaźnika zliczania na nieciągłym pierścieniu zliczającym.

Zapadka ma sprężynę odchylającą zapadkę do połączenia z zębami przekładniowymi ciągłego pierścienia zliczającego i nieciągłego pierścienia zliczającego.

Zapadka ma człon zapadkowy łączący się wewnątrz zębów przekładniowych ciągłego pierścienia zliczającego lub nieciągłego pierścienia zliczającego oraz przedłużenie zapadkowe przymocowane do końca sprężyny i umieszczone na wysokości powyżej elementu zapadkowego dla łączenia się wewnątrz zębów przekładniowych odpowiednio nieciągłego zliczającego lub ciągłego pierścienia zliczającego.

Zęby przekładniowe ciągłego pierścienia zliczającego są umieszczone odpowiednio do znajdujących się na nim wskaźników zliczania, zaś zęby przekładniowe nieciągłego pierścienia zliczającego są umieszczone odpowiednio do znajdujących się na nim wskaźników zliczania.

Zęby przekładniowe ciągłego pierścienia zliczającego zawierają wiele kolejnych pierwszych zębów przekładniowych o pierwszej głębokości i przynajmniej jeden drugi ząb przekładniowy o drugiej, większej głębokości, przy czym każdy drugi ząb przekładniowy jest umieszczony po każdej wstępnie określonej ilości pierwszych zębów przekładniowych, zaś nieciągły pierścień zliczający zawiera wiele kolejnych trzecich zębów przekładniowych o

173 090 głębokości równej głębokości każdego drugiego zęba przekładniowego ciągłego pierścienia zliczającego tak, że zapadka łączy się z kolejnymi pierwszymi zębami przekładniowymi podczas kolejnych operacji dozowania i łączy się z drugim zębem przekładniowym i trzecim zębem przekładniowym nieciągłego pierścienia zliczającego po wielu operacjach dozowania.

Pierwsze i drugie zęby przekładniowe są utworzone na wewnętrznej powierzchni ciągłego pierścienia zliczającego, a trzecie zęby przekładniowe są utworzone na wewnętrznej powierzchni nieciągłego pierścienia zliczaj ącego.

Zapadka łączy się z zębami przekładniowymi ciągłego pierścienia zliczającego i nieciągłego pierścienia zliczającego dla obracania ciągłego pierścienia zliczającego i nieciągłego pierścienia zliczającego w pierwszym kierunku obrotowym, a ponadto zawiera zaczepy zapobiegające obrotowi ciągłego pierścienia zliczającego i nieciągłego pierścienia zliczającego w drugim kierunku obrotu, przeciwnym względem pierwszego kierunku obrotu. .

Zaczepy stanowią pierwszy element zaczepowy zapobiegający obrotowi, zamontowany na podstawie dla łączenia się z pierwszymi lub drugimi zębami przekładniowymi dla uniknięcia obrotu ciągłego pierścienia zliczającego w drugim kierunku obrotu i drugi element zaczepowy zapobiegający obrotowi, zamontowany na podstawie dla łączenia się z jednym z trzecich zębów przekładniowych dla uniknięcia obrotu nieciągłego pierścienia zliczającego w drugim kierunku obrotu.

Człon uruchamiający zawiera ponadto człon napędzający zapadkę do przyrostowego obracania zapadki, przy czym ten człon napędzający zapadkę zawiera ustalacz zamontowany obrotowo na podstawie współosiowo z ciągłym pierścieniem zliczającym i nieciągłym pierścieniem zliczającym, a ponadto ten ustalacz zawiera pierwszy człon napędzający zapadkę do łączenia z jedną stroną zapadki dla przyrostowego obracania zapadki w pierwszym kierunku obrotu przy końcu obrotu ustalacza w pierwszym kierunku obrotu i drugi człon napędzający zapadkę do łączenia się z przeciwległą stroną zapadki dla przyrostowego obracania tej zapadki w drugim, przeciwnym kierunku obrotu przy końcu obrotu ustalacza w drugim, przeciwnym kierunku obrotu.

Pierwszy i drugi człon napędzający zapadkę są utworzone jako przeciwległe krawędzie łukowej ściany napędzającej zapadkę, połączonej z ustalaczem.

Pierwszy i drugi człon napędzający zapadkę 654 są utworzone jako wystające promieniowo ściany końcowe napędzające zapadkę, połączone z ustalaczem.

Pierwszy i drugi człon napędzający zapadkę są rozstawione względem siebie na odległość taką, że obrót ustalacza o pierwszą łukową odległość powoduje przyrostowy obrót zapadki o drugą mniejszą łukową odległość.

Obudowa proszku zawiera człon uchwytowy do przytrzymywania ustalacza z obudową proszku podczas względnego obrotu pomiędzy płytką odmierzającą i obudową proszku wokół wspólnej osi środkowej.

Człon uchwytowy stanowi przynajmniej jedną szczelinę napędzającą w obudowie proszku lub w ustalaczu oraz przynajmniej jedno ucho napędzające w drugim z tych elementów, przy czym to przynajmniej jedno ucho napędzające zachodzi we wspomnianą przynajmniej jedną szczelinę napędzającą.

Zęby przekładniowe nieciągłego pierścienia zliczającego mają zewnętrzną obwodowo wystającą część i część pochyloną, wystającą wewnętrznie z tej obwodowo wystającej części.

Ciągły pierścień zliczający jest zamontowany obrotowo na podstawie, zaś nieciągły pierścień zliczający jest zamontowany obrotowo na ciągłym pierścieniu zliczaj ącym współosiowo z tym ciągłym pierścieniem zliczającym.

Nieciągły pierścień zliczający jest zamontowany obrotowo na podstawie, zaś ciągły pierścień zliczający jest zamontowany obrotowo na nieciągłym pierścieniu zliczającym współosiowo z tym nieciągłym pierścieniem zliczającym.

Z licznikiem jest połączony roboczo człon blokujący do zapobiegania względnemu obrotowi obudowy proszku i płytki odmierzającej po wstępnie określonej licznie wydozowanych dawek.

Płytka odmierzająca jest zamontowana nieobrotowo na podstawie, na której jest również zamontowany nieobrotowo adaptor, przy czym człon blokujący zawiera ograniczający dawkę

173 090 wypust na adaptorze oraz klapkę na liczniku, łączącą się z wypustem ograniczającym dawkę, gdy została wydozowana wstępnie określona liczba dawek.

Obudowa proszku jest przykryta nasadką zamykającą, która zawiera człon przygotowujący do obracania obudowy proszku tak, że przewód inhalacyjny zostaje połączony z otworem odmierzającym dawkę, gdy nasadka zamykająca jest zdjęta z położenia przykrywającego obudowę proszku i do obracania obudowy proszku tak, że przewód inhalacyjny nie jest połączony z otworem odmierzającym dawkę i tak, że otwór zasilający proszek zostaje połączony z otworem odmierzającym dawkę, gdy nasadka zamykająca jest przymocowana i przykrywa obudowę proszku.

Obudowa posiada adaptor zamontowany obrotowo względem tej obudowy proszku i nieobrotowo względem płytki odmierzającej, przy czym ten adaptor zawiera pierwsze gwinty spiralne, a nasadka zamykająca zawiera drugie gwinty spiralne do łączenia z pierwszymi gwintami spiralnymi dla połączenia gwintowego nasadki zamykającej z adaptorem.

Obudowa proszku zawiera przynajmniej jedno wgłębienie napędzające, zaś człon przygotowujący zawiera żebro na wewnętrznej powierzchni nasadki zamykającej do łączenia z przynajmniej jednym wgłębieniem napędzającym dla obracania obudowy proszku tak, ze przewód inhalacyjny jest połączony z otworem odmierzającym dawkę, gdy nasadka zamykająca jest odkręcona z położenia przykrywającego obudowę proszku i dla obracania obudowy proszku tak, że przewód inhalacyjny jest odłączony od otworu odmierzającego dawkę i tak, że otwór zasilania proszku jest połączony z otworem odmierzającym dawkę, gdy nasadka zamykającajest przykręcona do adaptora, w położeniu przykrywającym obudowę proszku.

Na drodze z przewodu inhalacyjnego znajduje się dysza pobierająca powietrze i sproszkowany materiał z przewodu inhalacyjnego dla rozbijania aglomeratów sproszkowanego materiału i tworzenia mikronowych drobin materiału proszkowego i dla mieszania tego mikronowego sproszkowanego materiału z powietrzem zasysającym, przy czym ta dysza zawiera wnękę do zmiany kierunku przepływu proszku z pierwszego kierunku przewodu inhalacyjnego ma drugi kierunek odmienny od pierwszego kierunku, oraz człon zawirowywujący do zasadniczo ciągłej zmiany kierunku przepływu tego proszku w drugim kierunku w tej wnęce.

Wnęka jest utworzona przez ścianę górną i osłonę podłączoną do obrzeża tej ściany górnej otaczająco względem członu zawirowywującego.

Ściana górna zawiera otwór do zmiany kierunku przepływu proszku z drugiego kierunku wnęki zasadniczo z powrotem do pierwszego kierunku. Ściana górna ma kształt okrągły, zaś otwór jest umieszczony środkowo w tej ścianie górnej.

Człon zawirowywujący stanowi zakrzywioną ścianę wystającą od otworu do wspomnianej osłony.

Zakrzywiona ściana jest usytuowana spiralnie. Zakrzywiona ściana ma pierwszy odcinek, który częściowo wystaje wokół środkowego otworu i drugi odcinek który wystaje z jednego końca tego pierwszego odcinka zakrzywionej ściany do osłony, przy czym obydwa te odcinki zakrzywionej ściany wystają wzdłuż łuku kołowego, zaś promień łuku kołowego drugiego odcinka zakrzywionej ściany jest większy niż promień łuku kołowego pierwszego odcinka zakrzywionej ściany. Zakrzywiona ściana jest połączona ze ścianą górną.

Ze ściany górnej wystaje kanał otaczająco względem środkowego otworu, zmieniający kierunek przepływu proszku z drugiego kierunku wnęki z powrotem na pierwszy kierunek.

Kanał ma środkową oś równoległą i odsuniętą od środkowej osi przewodu inhalacyjnego.

Na drodze z przewodu inhalacyjnego znajduje się druga dysza do redukowania rozmiaru cząsteczkowego aglomeratów sproszkowanego materiału wchodzącego do dyszy z przewodu inhalacyjnego, usytuowana w pierwszym kierunku inhalatora dla utworzenia mikronowych drobin sproszkowanego materiału i dla zmieszania tych mikronowych drobin sproszkowanego materiału zasysanym powietrzem, przy czym ta druga dysza zawiera zewnętrzna ścianę tworzącą kanał mający kształt odwróconego tornado, utworzony przez zmienny w sposób ciągły przekrojowy obszar kołowy mający promień, który zmienia się wykładniczo pod względem głębokości od dolnego zewnętrznego okręgu o pierwszym promieniu do górnego okręgu o drugim, mniejszym promieniu i mający początek, który porusza się po okręgu zmieniającym się wraz z głębokością.

173 090

Kształt kanału jest wyznaczony poprzez równanie:

(x-a)² + (y-b)² = C0 + C1 · e~^kz, gdzie a = a_(; · sinus (a1 · π) b = b0· cosinus (b π), c0 + c1 stanowi promień najniższego przekrojowego obszaru kołowego odwróconego kształtu tornado, C0 stanowi promień najwyższego przekrojowego obszaru kołowego odwróconego kształtu tornado, a_i; + a1 stanowi współrzędną x najniższego przekrojowego obszaru kołowego, a0 stanowi współrzędną x najwyższego przekrojowego obszaru kołowego, b0 + bt stanowi współrzędną y najniższego przekrojowego obszaru kołowego, b0 stanowi współrzędną x najwyższego przekrojowego obszaru kołowego, x, y i z stanowią współrzędne x, y i z, zaś k stanowi współczynnik wykładniczy, który określa geometrię kształtu spirali odwróconego tornado.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony na przykładzie wykonania na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia perspektywiczny widok dozownika odmierzającego dawkę proszku według obecnego wynalazku;

fig. 2 - perspektywiczny widok dozownika odmierzonej dawki proszku z fig. 1, ze zdjętą nasadką zamykającą;

fig. 3 - widok perspektywiczny w rozłożeniu na części dozownika odmierzającego dawkę proszku z fig. 1;

fig. 4 - podłużny przekrój dozownika odmierzającego dawkę proszku z fig. 1;

fig. 5 - widok z przodu, częściowo w przekroju korpusu zbiornika dozownika odmierzającego dawkę proszku z fig. 1; fig. 6- widok z góry korpusu zbiornika z fig. 5; fig. 7 - z dołu korpusu zbiornika z fig. 5; fig. 8 - przekrój korpusu zbiornika z fig. 6, wzdłuż linii 8-8;

fig. 9 - widok z góry korka zbiornika dozownika odmierzającego dawkę proszku z fig. 1;

fig. 10 - widok z dołu korka zbiornika z fig. 9;

fig. 11 - widok z boku korka zbiornika z fig. 9, w widoku z linii 11-11;

fig. 12 - przekrój korka zbiornika z fig. 9 wzdłuż linii 12-12;

fig. 13 - przekrój korka zbiornika z fig. 9 wzdłuż linii 13-13;

fig. 14 - widok z przodu korpusu napędzającego dozownika odmierzającego dawkę proszku z fig. 1;

fig. 15 - widok z góry korpusu napędzającego z fig. 14;

fig. 16 - widok z dołu korpusu napędzającego z fig. 14;

fig. 17 - przekrój korpusu napędzającego z fig. 15, wzdłuż linii 17-17;

fig. 18 - przekrój korpusu napędzającego z fig. 16, wzdłuż linii 18-18;

fig. 19 - przekrój korpusu napędzającego z fig. 16, w położeniu odwróconym, wzięty wzdłuż linii 19-19;

fig. 20 - przekrój korpusu napędzającego z fig. 16, wzdłuż linii 20-20;

fig. 21 - widok z boku przedstawiający wypust zatrzymujący licznik w korpusie napędzającym z fig. 14, z widoku wzdłuż linii 21-21; fig. 22 - widok z góry płytki odmierzającej dawkę dozownika do odmierzania dawki proszku z fig. 1;

fig. 23 - przekrój płytki odmierzającej dawkę z fig. 22, wzięty wzdłuż linii 23-23; fig. 24 - widok z dołu płytki odmierzającej dawkę z fig. 22;

fig. 25 - widok z góry órystawydozownika odamerzajrzago dawkę proszku z fig. 1; fig. 26 - widok z dołu ood ptowy w fi g. 25; fig. 27 - widok z przoc^-z oodspowy w fig. fig. fig. 28 - widok z boku podstawy z fig· 25;

173 090 fig. 29 - przekrój podstawy z fig. 25, wzięty wzdłuż linii 29-29;

fig. 30 - widok z dołu dolnego ustalacza sprężynowego dozownika odmierzającego dawkę proszku z fig. 1;

fig. 31 - widok z góry dolnego ustalacza sprężynowego z fig. 30;

fig. 32 - widok z boku dolnego ustalacza sprężynowego z fig. 30;

fig. 33 - przekrój dolnego ustalacza sprężynowego z fig. 30, wzięty wzdłuż linii 33-33; fig. 34 - przekrój dolnego ustalacza sprężynowego z fig. 30, wzięty wzdłuż linii 34-34; fig. 35 - widok z góry płytki podporowej dozownika odmierzającego dawkę produktu z fig· 1;

fig. 36 - widok z dołu płytki podporowej z fig. 35;

fig. 37 - przekrój płytki podporowej z fig. 35, wzięty wzdłuż linii 37-37;

fig. 38 - przekrój części płytki odmierzającej dawkę, płytki podporowej i ustalacza proszku według alternatywnego rozwiązania obecnego wynalazku;

fig. 39 - przekrój części płytki odmierzającej dawkę, płytki podporowej i ustalacza proszku według następnego alternatywnego rozwiązania obecnego wynalazku;

fig. 40 - widok z przodu adaptora dozownika dmierzającego dawkę proszku z fig. 1;

fig. 41 - widok z boku adaptora z fig. 40;

fig. 42 - widok z góry adaptora z fig. 40;

fig. 43 - widok z dołu adaptora z fig. 40;

fig. 44 - przekrój adaptora z fig. 42; wzdłuż linii 44-44;

fig. 45 - przekrój adaptora z fig. 41; wzdłuż linii 45-45;

fig. 46 - widok z góry dyszy zawirowywującej dozownika odmierzającego dawkę produktu z fig. 1;

fig. 47 - widok z dołu dyszy zawirowywującej z fig. 46;

fig. 48 - widok z boku dyszy zawirowywującej z fig. 46;

fig. 49 - przekrój dyszy zawirowywującej z fig. 47; wzdłuż linii 49-49;

fig. 50 - przekrój tylko pierścieniowej ściany bocznej dyszy zawirowywującej z fig. 48, wzdłuż linii 50-50;

fig. 51 - widok z góry ustnika dozownika odmierzającego dawkę proszku z fig. 1; fig. 52 - przekrój ustnika z fig. 51, wzdłuż linii 52-52; fig. 53 - przekrój ustnika z fig. 51, wzdłuż linii 53-53; fig. 54 - widok z dołu ustnika z fig. 51;

fig. 55 - widok z boku ustnika z fig. 51;

fig. 56 - widok perspektywiczny z góry połączenia dyszy ustnikowej według następnego rozwiązania obecnego wynalazku;

fig. 57 - widok perspektywiczny z dołu dyszy ustnikowej z fig. 56;

fig. 58 - perspektywiczny widok kształtu wewnętrznej wnęki zawirowywującej dyszy ustnikowej z fig. 56;

fig. 59 - widok z boku nasadki zamykającej dozownika odmierzającego dawkę proszku z fig. 1;

fig. 60 - widok z dołu nasadki zamykającej z fig. 59;

fig. 61 - widok z góry nasadki zamykającej z fig. 59;

fig. 62 - widok przekrojowy nasadki zamykającej z fig. 60, wzdłuż linii 62-62;

fig. 63 - przekrój nasadki zamykającej z fig. 61, wzdłuż linii 63-63;

fig. 64 - widok z dołu uchwytu środka osuszającego dozownika odmierzającego dawkę proszku z fig. 1;

fig. 65 - widok z boku uchwytu środka osuszającego z fig. 64;

fig. 66 - przekrój uchwytu środka osuszającego z fig. 64; wzdłuż linii 66-66;

fig. 67 - widok z góry ciągłego pierścienia zliczającego dozownika odmierzającego dawkę proszku z fig. 1;

fig. 68 - widok z dołu ciągłego pierścienia zliczającego z fig. 67;

fig. 69 - przekrój ciągłego pierścienia zliczającego z fig. 67, wzdłuż linii-69-69; fig. 70 - widok z boku ciągłego pierścienia zliczającego z fig. 67;

173 090 fig. 71 - widok z góry okresowego pierścienia zliczającego dozownika odmierzającego dawkę proszku z fig. 1;

fig. 72 - widok z dołu okresowego pierścienia zliczającego z fig. 71;

fig. 73 - przekrój okresowego pierścienia zliczającego z fig. 71, wzdłuż linii 73-73;

fig. 74 - widok z boku okresowego pierścienia zliczającego z fig. 71;

fig. 75 - widok z góry zespołu zapadki dozownika odmierzającego dawkę proszku fig. 1;

fig. 76 - widok z dołu zespołu zapadki z fig. 75;

fig. 77 - widok z boku zespołu zapadki z fig. 75;

fig. 78 - przekrój zespołu zapadki z fig. 75; wzdłuż linii 78-78;

fig. 79 - przekrój zespołu zapadki z fig. 75; wzdłuż linii 79-79;

fig. 80 - schematyczny widok przedstawiający zależność pomiędzy łukową ścianą napędzającą zapadkę dolnego ustalacza sprężynowego, ciągłym pierścieniem zliczającym, okresowym pierścieniem zliczającym i zespołem zapadki w pozycji magazynowania;

fig. 81 - schematyczny widok podobny do fig. 80, gdy łukowa ściana napędzająca zapadkę została obrócona 178° w kierunku położenia inhalacji; a fig. 82 - schematyczny widok podobny do fig. 80 w w położeniu inhalacji, fig. 83 - widok z góry podstawy według następnego rozwiązania dozownika odmierzającego dawkę proszku z fig. 1; fig. 84 - widok z dołu podstawy z fig. 83; fig. 85 - widok z przodu podstawy z fig. 83; fig. 86 - widok z boku podstawy z fig. 83; fig. 87 - przekrój podstawy z fig. 83; wzdłuż Unii 87-87;

fig. 88 - widok z dołu dolnego sprężystego ustalacza według następnego rozwiązania dozownika odmierzającego dawkę proszku z fig. 1;

fig. 89 - widok z góry dolnego sprężystego ustalacza z fig. 88;

fig. 90 - widok z boku dolnego sprężystego ustalacza z fig. 88;

fig. 91 - przekrój dolnego sprężystego ustalacza z fig. 88; wzdłuż linii 91-91;

fig. 92 - przekrojowy widok dolnego sprężystego ustalacza z fig. 88; wzdłuż linii 92-92;

fig. 93 - widok z góry ciągłego pierścienia zliczającego według następującego rozwiązania dozownika odmierzającego dawkę proszku z fig. 1; fig. 94 - widok z dołu ciągłego pierścienia zliczającego z fig. 93; fig. 95 - przekrój ciągłego pierścienia zliczającego z fig. 93, wzdłuż linii 95-95; fig. 96 - przekrój ciągłego pierścienia zliczającego z fig. 93, wzdłuż linii 96-96; fig. 97 - widok z boku ciągłego pierścienia zliczającego z fig. 93; fig. 98 - widok z góry okresowego pierścienia zliczającego według następnego rozwiązania dozownika odmierzającego dawkę proszku z fig. 1; fig. 99 - widok z dołu okresowego pierścienia zliczającego z fig. 98; fig. 100 - przekrój okresowego pierścienia zliczającego z fig. 98, wzdłuż linii 100-100; fig. 101 - widok z boku okresowego pierścienia zliczającego z fig. 98; fig. 102 - widok perspektywiczny zespołu zapadkowego według następnego rozwiązania dozownika odmierzającego dawkę proszku z fig. 1; fig. 103 - widok z góry zespołu zapadkowego z fig. 102; fig. 104 - widok z boku zespołu zapadkowego z fig. 102; i fig. 105 - widok z góry zespołu zapadkowego mający sprężynę w kształcie S według następnego rozwiązania obecnego wynalazku, w którym zespół zapadkowy jest zmontowany z podstawą i pierścieniami zliczającymi, jednakże z pominiętymi zaczepami sprężyny na podstawie.

Jak przedstawiono szczegółowo na rysunkach, i początkowo w odniesieniu do fig. 1-4, dozownik odmierzający dawkę proszku 10 według wynalazku zawiera obudowę proszku 20 do pomieszczenia wsadu sproszkowanego materiału do dozowania, i do doprowadzania odmierzonych dawek proszku do użytkownika.

173 090

Obudowa proszku 20 jest zbudowana z korpusu zbiornika 22, korka zbiornika 90 i korpusu napędzającego 120, z których każdy jest utworzony jako pojedyncza formowana część z tworzywa sztucznego.

Jak przedstawiono na fig. 3-8, korpus zbiornika 22 zawiera okrągłą ścianę górną 24 posiadającą pierścieniową osłonę 26 wystającą w dół od obrzeża okrągłej ściany górnej 24. Pierścieniowa osłona 26 zawiera odcinek górnej pierścieniowej osłony 28, którego górny koniec wystaje w dół od obrzeża okrągłej ściany górnej 24 oraz odcinek dolnej pierścieniowej osłony 30, wystający w dół od górnego pierścieniowego odcinka osłony 28. Dolny pierścieniowy odcinek osłony 30 posiada wewnętrzną i zewnętrzną średnicę większą niż odpowiednio wewnętrzna i zewnętrzna średnica górnego pierścieniowego odcinka osłony 28. Odpowiednio, zewnętrzny pierścieniowy występ 32 jest utworzony przy górnym końcu dolnego pierścieniowego odcinka osłony 30.

Przeciwlegle po średnicy, w pierścieniowej osłonie 26 są utworzone przebiegające osiowo szczeliny napędowe 34 i 36, z których każda przebiega przez rozmaity obwodowy zasięg kątowy wokół pierścieniowej osłony 26. Przykładowo, napędowa szczelina 34 jest pokazana jako przebiegająca wzdłuż łuku 30°C obwodowo względem pierścieniowej osłony 26, zaś napędowa szczelina 36 jest pokazana jako przebiegająca wzdłuż łuku 40° obwodowo względem pierścieniowej osłony 26. Oczywiście, wynalazek obecny nie jest ograniczony do tych szczególnych kątów. Szczeliny napędowe 34 i 36 są otwarte na ich dolnych końcach 38 i 40, odpowiednio, i wystają w górę całkowicie poprzez dolną pierścieniową część osłonową 30 i częściowo poprzez górną pierścieniową część osłonową 28. Tym samym, szczeliny napędowe 34 i 36 mają zamknięte górne końce, które tworzą krawędzie gniazdowe 42 i 44.

Obudowa proszku 28 zawiera łukowy przewód rozgałęźny 46, utworzony na górnej powierzchniu orrąglej ścóayygrmej 44, w połoeeniu owioGowymn oddalnymn od jej rrodka. Przewód rozgałęźny 46 zawiera łukową komorę 47, przechodzącą obwodowo na długości łukowej około 140° wokół obwodowej części kołowej ściany górnej 24, i która jest utworzona przez otaczającą ścianę komorową 48. W szczególności, komorowa ściana 48 jest utworzona przez dolną część 50 ściany komorowej, wystającą w górę od okrągłej ściany górnej 24 i górną część 52 ściany komorowej, sięgającą w górę od górnego końca dolnej części 50 ściany komorowej. Kształty części ściany 50 i 52 są zasadniczo identyczne, jednakże wewnętrzne wymiary górnej części ściany 52 są mniejsze niż wewnętrzne wymiary dolnej części ściany 50. W wyniku tego, powstaje występ 54 przy dolnym końcu górnej części ściany komorowej 52.

Okrągła górna ściana 24 zawiera otwór 55 o tym samym kształcie i wymiarach co dolna część ściany komorowej 50 przewodu rozgałęźnego 46 i w jednej linii z dolnym końcem dolnej części ściany komorowej 50. Górny koniec przewodu rozgałęźnego 46, a w szczególności górna część ściany komorowej 52, jest zamknięty ścianą górną 56 przewodu rozgałęźnego, która jest ustawiona pod kątem ku dołowi od środka, i która posiada w środku otwór 58.

W środku ściany górnej 52 przewodu rozgałęźnego jest utworzony przewód doprowadzania proszku 60, ustawiony w jednej linii z otworem 58. Górny koniec przewodu zasilania proszku 60 jest otwarty. Przewód zasilania proszku 60 jest normalnie wypełniony proszkiem 62 do inhalacji. Stosowane tutaj określenia sproszkowane lekarstwa i proszek obejmują mikronowe drobiny proszku, proszek ziarnisty, mikrodrobiny proszku w obudowie, aglomeraty proszku i tym podobne, i są stosowane wzajemnie wymiennie.

Na okrągłej ścianie górnej 24 jest również utworzony mający kształt stożka ściętego przewód inhalacyjny 64 typu rurki venturi, zasadniczo równolegle do przewodu zasilania proszku 60 i w odstępie osiowym od środkowej osi okrągłej ściany górnej 24. Środkowa oś przewodu zasilania proszku 60 i środkowa oś przewodu venturi 64 leżą na okręgu mającym środek zgodny ze środkiem okrągłej ściany górnej 24, tak aby mógł być umieszczony przy części obwodowej okrągłej ściany górnej 24, przy czym osie środka przewodów 60 i 64 są rozstawione wzdłuż takiego okręgu o kąt około 105°.

W szczególności, przewód venturi 64 jest utworzony przez dolny odcinek przewodu venturi 66 i górny odcinek przewodu venturi 68, które są ustawione osiowo w jednej linii i każdy ma zmniejszającą się wewnętrzną średnicę od dolnego końca do górnego końca. Górny koniec górnego odcinka przewodu venturi 68 jest otwarty, i górny odcinek przewodu venturi 68 ma

173 090 mniejszą średnicę niż dolny odcinek przewodu venturi 66, tak że przy dolnej krawędzi górnego odcinka przewodu venturi 68 powstaje wewnętrzny pierścieniowy występ 70. Okrągła ściana górna 24 zawiera następny otwór 72 o tym samym kształcie i wymiarach, co dolny koniec dolnego odcinka przewodu venturi 66 i ustawiony w jednej linii.

Na obwodowej części okrągłej ściany górnej 24 wystaje zasadniczo wokół kołowego łuku obwodowa ściana mocująca 74, która otacza dolną część ściany komorowej 50 i dolny odcinek przewodu venturi 66. W ścianie mocującej 74 jest utworzona szczelina 76 w położeniu naprzeciwko przewodów 60 i 64, zaś wewnętrznie od przeciwnych zakończeń ściany mocującej 74 przy szczelinie 76 wystają promieniowo wypusty 78. Ponadto, od górnego końca ściany mocującej 74 wystaje promieniowo na zewnątrz pierścieniowa warga 80.

Jak wynika z powyższego opisu, konieczne jest, aby dolna powierzchnia okrągłej ściany górnej 24 była możliwie gładka, to jest aby miała bardzo małą falistość. Jednakże jest to trudne do uzyskania, jeżeli formuje się korpus zbiornika 22 jako pojedynczą część. Z tego względu, dla pokonania tego problemu stosuje się korek zbiornika 90, jak pokazano na fig. 3, 4 i 9-13.

W szczególności, korek zbiornika 90 zawiera cienką okrągłą płytkę 92, która może być formowana, ze względu na cienkość płytki 92, tak aby posiadała bardzo gładką dolną powierzchnię bez żadnej falistości. Zewnętrzna średnica okrągłej płytki 92 jest zasadniczo równa wewnętrznej średnicy górnej pierścieniowej części osłonowej 28, tak aby mógł być w niej dopasowany korek zbiornika 90, jak pokazano na fig. 4. W takim stanie, dolna powierzchnia okrągłej płytki 92 jest skutecznie dopasowana do krawędzi gniazdowych 42 i 44 szczelin napędowych 34 i 36.

Okrągła płytka 92 posiada okrągły otwór 94, pierwszy zasadniczo owalny otwór 96 i drugi zasadniczo owalny otwór 98, przy czym wszystkie te otwory mają środki przechodzące wzdłuż wyimaginowanego okręgu mającego środek na środku płytki 92.

Na górnej powierzchni okrągłej płytki 92 jest utworzony okrągły przewód korka 100, który otacza okrągły otwór 94. Przewód 100 jest otwarty na swym górnym i dolnym końcu i posiada zewnętrzną średnicę i wysokość zasadniczo równe wewnętrznej średnicy i wysokości, odpowiednio, dolnego odcinka przewodu venturi 66, a wewnętrzna średnica jest równa wewnętrznej średnicy górnego odcinka przewodu venturi 68. Tak więc, gdy korek zbiornika 90 jest włożony do górnej części pierścieniowej osłony 28, wówczas przewód korka 100 jest dopasowany suwliwie wewnątrz dolnego odcinka przewodu venturi 66, a wewnętrzna powierzchnia przewodu korka tworzy gładką kontynuację wewnętrznej powierzchni górnego odcinka przewodu venturi 68. W takim stanie, górna krawędź przewodu korka 100 przylega do pierścieniowego występu 70 tak, że pomiędzy przewodem korka 100 i górnym odcinkiem przewodu venturi 68 nie powstaje żaden prześwit.

Na górnej powierzchni okrągłej płytki 92 jest utworzony łukowy przewód korka 102, otaczający pierwszy i drugi zasadniczo owalny otwór 96 i 98. Przewód korka 102 ma ten sam kształt, dolna część ściany komory 50 przewodu rozgałęźnego 46. Przewód korka 102 jest otwarty przy górnym i dolnym końcu i ma zewnętrzny kształt i wymiary równe zasadniczo wewnętrznemu kształtowi i odpowiednio wymiarom dolnej części ściany komory 50, wewnętrzny kształt i wymiary równe wewnętrznemu kształtowi i wymiarom górnej części ściany komory 52, i wysokość równą wysokości dolnej części ściany komory 50. Tak więc, gdy korek zbiornikowy 90 jest włożony do górnej pierścieniowej sekcji osłonowej 28, wówczas przewód korka 102 jest dopasowany suwliwie wewnątrz dolnej części ściany komory 50, a wewnętrzna powierzchnia przewodu korka 102 stanowi gładką kontynuację wewnętrznej powierzchni górnej części ściany komory 52. W takim stanie, górna krawędź przewodu korka 102 przylega do występu 54 tak, że pomiędzy przewodem korka 102, a górną częścią ściany komory 52 nie tworzy się żadna szczelina.

Jakkolwiek zewnętrzne powierzchnie przewodów korka 100 i 102 są przedstawione powyżej jako gładkie, to jednak należy uwzględnić, że tego rodzaju powierzchnie zewnętrzne mogą mieć utworzone żebra 104, jak pokazano na fig. 4, 12 i 13.

Jak pokazano na fig. 3, 4 i 14-21, korpus napędzający 120 zawiera okrągłą ścianę górną 122 posiadającą pierścieniową osłonę 124 wystającą w dół od obwodu okrągłej ściany górnej 122.

173 090

Pierścieniowe osłona 124 zawiera górnę odcinek pierścieniowej osłonę 126, którego górnę koniec węstaje w dół od obrzeże okrągłej ścianę górnej 122 i dolnę odcinek pierścieniowej osłonę 128 węsłającę w dół od dolnego końce górnego odcinka pierścieniowej osłonę 126. Dolnę odcinek pierścieniowej osłonę 128 posiada wewnęłrzną i zewoęłrzną średnicę większą niż wagnęłrzoa i odpowiednio zawnęłrooe średnice górnego odcinka pierścieniowej osłonę 126. Odpowiednio do łego, przę dolnej krawędzi górnego odcinka pierścieniowej osłonę 126 powsłeje wewnęłrooe pierścieniowy węsłęp 13Θ wzdłuż wnę^ze pierścieniowej osłonę 126. Jednakże zewoętron9 powiarochoi9 obszaru przejściowego pomiędzę górnęm odcinkiem pierścieniowej osłonę 126 i dolnęm odcinkiem pierścieniowej osłonę 128 jesł ułworzone jako powierzchnie w kształcie słożke ścięłego 132.

Ponedło, gawoętrzne średnice dolnego odcinka pierścieniowej osłonę 128 jesł zesedniczo łeke same jak zawoęłrzn9 średnice górnego odcinka pierścieniowej osłonę 28 korpusu zbiornikowego 22, e wewnętrzne średnice górnego odcinka pierścieniowej osłonę 126 jesł zasadniczo łeke same jak zewnęłrooe średnice obwodowej ścianę mocującej 74 korpusu zbiornika 22. Zgodnie z powęższęm, korpus zbiomikowę 22 jesł dopasowanę w korpusie nepędząjącęm 12Θ z pasowaniem ciasnęm, dopóki węstająca promieniowo pierścieniowe werge 8o obwodowej ścianę mocującej 74 nie przylgnie do pierścieniowego wę.słępu 13Θ.

Dla zblokowanie w łekim położeniu korpusu zbiornikowego 22 i korpusu napędzającego 12Θ, równolegle i w odsłępie ponad pierścieniowęm węsłępem 13Θ, ne wewnę^^znej powierzchni górnego odcinka osłonę 126 są ukorzone dwe rozsławione osiowo, węsłejące obwodowo żebra 134 i 136, dla utworzenie pomiędzę sobą pierścieniowej powierzchni przęłroemującej 138. Tek więc, gdę korpus zbiornikowę 22 jesł włożonę do wewoąłrz korpusu napędzającego 12Θ w sposób opisenę powężej, wówczas werge 8Θ przę gómęm końcu obwodowej ścianę mocującej 74, w węniku sprężęsłości części plastycznęch, przesuwa się wzdłuż wewnęłrzoej powierzchni górnej części osłonowej 126 i po dolnęm żebrze 136, i jesł ułrzęmęwąoe pomiędzę żebrami 134 i 136 w obrębie pierścieniowej powierzchni proełrzymującej 138.

Ponedło, dla zapewnienie właściwego ukierunkowanie pomiędzę korpusem zbiornikowęm 22 i korpusem nepędzającęm 12Θ, ne wewnęłronej powierzchni górnego odcinka pierścieniowej osłonę są umieszczone dwe rozsławione, węsłejące osiowo, ukierunkowane promieniowo, ustawione w linii żebra 14Θ. Żebra 14Ω są rozsławione ne odległość zasadniczo równą szerokości szczelinę 76. Tek więc, w słanie zmontow^ęm korpusu zbiornika 22 i korpusu napędzającego 12Θ, żebra 14Θ są dopasowane ciasno pomiędzę wępustami 78 korpusu zbiornikowego 22, ło zneczę wewnąłro szczelinę 76.

Okrągłe ściana górne 122 ne ukorzonę okrągłę ołwór 142, kłórę jesł usłewionę w jednej linii i mieści w sobie przewód yenluri 64 w kształcie słożke ścięłego łek, że górne krawędź przewodu venłuri 64 w kształcie słożke ścięłego jesł zasadniczo zgrane z górną powierzchnią okrągłej ścianę górnej 122.

Okrągłę przewód korka 144 węsłeje w dół z dolnej powierzchni okrągłej ścianę górnej 122 i jesł ustawionę w linii z przewodem doprowadzenie proszku 6Θ. Węsłejące promieniowo żebro 146 wysłaje ne zewnąłrz z dolnego końce przewodu korkowego 144 i me zewoęłrzną średnicę zesedniczo równą tub łrochę większą niż wegoęłrzne średnice przewodu doprowadzenie proszku 6o. Tek więc, przewód korka 144 zamęke górnę ołwarłę koniec przewodu zasilenie proszku 6o, gdę korpus zbiomikowę 22 jesł zmontowanę z korpusem oąpędoającem 12ϋ. Nas^pnie, proszek 62 może wędobęweć się jedęnie poprzez przewód rozgełęźnę 46, ołwór 55 i zasadniczo owalne ołworę 96 i 98.

Ponedło, zakrzęwiona ściana ustalające 148 węsłeje w dół z dolnej powierzchni okrągłej ścianę górnej 122, otaczając częściowo okrągłę ołwór 142 dla zepewnienie dodatkowego rozdzielenie pomiędzę przewodem doprowadzenie proszku 6Θ i przewodem venłuri 64 w kształcie słożke ścięłego, kiedę korpus zbiornikowę 22 i korpus napędzającę 12Ω są w słanie zmonłowenęm.

Dla ukorzenie wtórnego prO.epłęwu powiełrzą, jak będzie opisane poniżej, ściana łworzące górnę odcinek pierścieniowej osłonę 126 węsłaje wewnętrznie w kierunku promieniowęm dla ukorzenie pierwszego zewnęłronego kanału powie^znego 15Θ, w sąsiedzkie okrągłego

173 090 otworu 142 w kierunku obwodowym korpusu napędzającego 120 i drugi zewnętrzny kanał powietrzny 152, oddalony łukowo o około 100° od pierwszego kanału powietrznego 150.

Wzdłuż wspólnego łuku kołowego przy obrzeżu górnej powierzchni okrągłej ściany górnej 122 są utworzone wystające osiowo górne ściany mocujące 154,156 i 158, dla przymocowania dyszy do korpusu napędzającego 120, jak będzie opisane szczegółowo poniżej. W szczególności, obwodowo pomiędzy kanałami powietrznymi 150 i 152 jest utworzona górna ściana mocująca 154, obwodowo pomiędzy drugim zewnętrznym kanałem powietrznym 152 i przewodem korkowym 144 jest utworzona górna ściana mocująca 156, zaś obwodowo pomiędzy pierwszym zewnętrznym kanałem powietrznym 152 i przewodem korkowym 144 jest utworzona górna ściana mocująca 158, otaczająca od zewnątrz okrągły otwór 142. Z górnego końca każdej górnej ściany mocującej 154,156 i 158 wystaje zewnętrznie promieniowo wystające żebro 160. Wspólny łuk kołowy wzdłuż którego przebiegają górne ściany mocujące 154, 156 i 158 jest oddalony nieznacznie od obwodowej krawędzi okrągłej ściany górnej 122 tak, aby utworzyć pierścieniowy uskok ustalający 159 na okrągłej ścianie górnej 122, umieszczony zewnętrznie względem górnych ścian mocujących 154, 156 i 158 w kierunku promieniowym.

Od dolnej krawędzi dolnego odcinka pierścieniowej osłony 128 wystaje ku dołowi wypust 162 ograniczający obrót, którego przeznaczenie będzie wynikało z poniższego opisu. Wypust 162 ograniczający obrót zawiera zaokrąglony występ 163 na swoim dolnym końcu.

Na koniec, w dolnym odcinku pierścieniowej osłony 128 są utworzone dwa przeciwległe średnicowo wgłębienia napędzające 164 i 166, przy czym wgłębienie napędzające 164 jest ustawione obwodowo w linii z okrągłym otworem 142. Jak będzie opisane poniżej, wgłębienie napędzające 164 i 166 łączą się dla obracania korpusu napędzającego 120.

Dla otrzymania odmierzonych dawek proszku 62 z przewodu zasilania proszku 60 do przewodu venturi 64, płytka odmierzająca dawkę 180 jest umieszczona wewnątrz górnego odcinka pierścieniowej osłony 28 korpusu zbiornikowego 22, bezpośrednio poniżej korka zbiornika 90. Płytka odmierzająca dawkę 180 zawiera cienki krążek 182, posiadający pojedynczy niewielki otwór 184 odmierzający dawkę w pobliżu obrzeża, który funkcjonuje jako pojedyncze gniazdo na proszek, to jest mieści w sobie odmierzoną dawkę proszku 62. Dla uchronienia odmierzonej dawki proszku przed wypadnięciem przez otwór 184 dozujący, dolną powierzchnię krążka 182 przykrywa ustalacz proszku 186, wystający przynajmniej ponad otworem 184 dozującym. Korzystnie, ustalacz proszku 186 jest utworzony przez ekran sitowy, filtr, porowaty materiał lub tym podobny, który ma minimalny efekt ograniczający przepływ gazu, przy jednoczesnym zapobieganiu utraty znacznej ilości proszkowego lekarstwa poniżej dolnej powierzchni krążka 182. Ustalacz proszku 186 może być wytworzony z dowolnego odpowiedniego materiału, stanowiącego celulozę, polimery, metale, ceramikę, szkło Iub ich kompozyty, materiały użytkowe zawierające spieczone tworzywa porowate, porowate membrany polimerowe, naturalne Iub sztuczne włókna tkane, nietkane włókna syntetyczne i tym podobne. W szczególności, materiały użytkowe stanowią poliestrowe i poliolefinowe siatki tkane, i porowate membrany z poliolefin, poliwęglanów, polietrafluoroetylenu, dichlorku poliwinylidenu i zmieszanych estrów celulozy.

Z dolnej powierzchni krążka 182 wystaje ku dołowi pierścieniowy kołek montażowy 188, umieszczony na niej centralnie. Pierścieniowy kołek montażowy 188 ma wzdłuż swej długości utworzone spłaszczenie 190, które rozciąga się na odległości łukowej wynoszącej około 65°. Jak wynika z poniższego opisu, spłaszczenie 190 zabezpiecza nieruchome pozostawanie płytki odmierzającej 180 dawkę względem obudowy proszku 20, gdy obudowa proszku 20 zawierająca korpus zbiornikowy 22, korek zbiornikowy 90 i korpus napędzający 120 podlega obracaniu.

Podczas pracy, otwór 184 odmierzający dawkę znajduje się początkowo w jednej linii z przewodem venturi 64 w kształcie stożka ściętego. Jak będzie wyjaśnione poniżej, obudowa proszku 20 ma możliwość jedynie obrotu o 180° względem płytki odmierzającej dawkę 180. Podczas początkowego obrotu przygotowawczego, otwór odmierzający dawkę 184 przechodzi pod przewodem rozgałęźnym 46 i zasadniczo owalnymi otworami 96 i 98. W wyniku tego, proszek 62 opada wewnątrz i jest zgarniany do otworu 184 odmierzającego dawkę. W szczególności, ściany boczne tworzące zasadniczo owalne otwory 96 i 98 zgarniają proszek 62 do otworu

173 090 odmierzającego dawkę 184. Ponieważ owalne otwory 96 i 98 są odległe mniej niż 180° od okrągłego otworu 94, zatem otwór odmierzający dawkę 184 przechodzi całkowicie poza owalne otwory 96 i 98 i przewód rozgałęźny 46. Następnie, podczas powrotnego obrotu z powrotem do położenia początkowego, otwór odmierzający dawkę 184 przechodzi z powrotem pod przewodem rozgałęźnym 46 i zasadniczo owalnymi otworami 96 i 98 do ustawienia w linii z przewodem venturi 64. Podczas tego ruchu powrotnego, ściany boczne tworzące zasadniczo owalne otwory 96 i 98 ponownie zgarniają proszek 62 do otworu 184 odmierzającego dawkę, zapewniając w ten sposób całkowite i dokładne wypełnienie otworu 184 odmierzającego dawkę. Tak więc, zgarnianie jest otrzymywane podczas zarówno obrotu przeciwnego do ruchu wskazówek zegara, jak i zgodnego z ruchem wskazówek zegara, to jest zarówno podczas etapu załadowania 180° i odwrotnego ruchu 180° do etapu inhalacji. Gdy otwór 184 odmierzający dawkę znajduje się w jednej linii z przewodem venturi 64, wówczas jest jedynie konieczne, aby użytkownik dokonał inhalacji poprzez przewód venturi 64, powodując wciągnięcie i zassanie poprzez otwór 184 odmierzający dawkę, przez co odmierzona dawka proszku 62 jest wciągana poprzez przewód venturi 64 i dostarczana użytkownikowi.

Dla otrzymania tego względnego obrotu, płytka odmierzająca dawkę 180 jest zamontowana nieobrotowo, zaś obudowa proszku 20 jest zamontowana obrotowo na podstawie 200, pokazanej na fig. 3, 4 i 25-29. Podstawa 200 zawiera okrągłą ścianę górną 202, posiadającą pierścieniową osłonę 204 wystającą w dół od jej obrzeża. Odwodowa krawędź okrągłej ściany górnej 202 jest wycięta dla utworzenia zewnętrznego pierścieniowego uskoku 206. Na zewnętrznej powierzchni pierścieniowej osłony 204 przy jej dolnym końcu jest utworzona pierścieniowa warga podpierająca 208, tak że wystaje z niej zewnętrznie w kierunku promieniowym względem pierścieniowej osłony 204. Ponadto, na zewnętrznej powierzchni pierścieniowej osłony 204 jest utworzony pierścieniowy wieniec ustalający 210, równolegle do wargi podpierającej 208 i oddalony ponad nią, tak aby wystawać zewnętrznie od pierścieniowej osłony 204 w’ kierunku promieniowym. Wieniec ustalający 210 ma średnicę mniejszą niż średnica wargi podpierającej 208. Tak więc, pomiędzy wargą podpierającą 208 i wieńcem ustalającym 210 jest utworzona pierścieniowa szczelina ustalająca 212. Ponadto, wieniec ustalający 210 jest wycięty wzdłuż ’ bardzo niewielkiej odległości łukowej dla utworzenia małej szczeliny 214, i również posiada górną pierścieniową powierzchnię w kształcie stożka ściętego.

Środkowo i osiowo na górnej powierzchni okrągłej ściany górnej 202 jest utworzony cylindryczny czop 216, zaś przy górnym końcu cylindrycznego czopa 216 jest utworzony współosiowy kołek ustalający 218 o średnicy mniejszej niż cylindryczny czop 216. Tym samym, przy górnej krawędzi cylindrycznego czopa 216jest utworzony zewnętrzny pierścieniowy uskok 220. Kołek ustalający 218 ma zewnętrzną średnicę trochę mniejszą niż wewnętrzna średnica pierścieniowego kołka montażowego 188 płytki odmierzającej dawkę 180. Kołek ustalający 218 posiada spłaszczenie 222 wzdłuż swej długości,- przy czym to spłaszczenie 222 rozciąga się na odległości łukowej około 65°. Wskutek zastosowania spłaszczeń 190 i 222, kołek montażowy 188 płytki odmierzającej dawkę 180 jest utrzymywany na kołku ustalający 218 w sposób nieobrotowy dla zapewnienia pozostawania płytki odmierzającej dawkę 180 stacjonarnie względem obudowy proszku 20, gdy obudowa proszku 20, zawierająca korpus zbiornika 22, korek zbiornika 90 i korpus napędzający 120, podlega obrotowi.

Jako część mechanizmu zliczającego, który będzie opisany szczegółowo poniżej, zastosowano pierwszy sprężysty zaczep 224 zapobiegający obrotowi, zamontowany dźwigniowo na okrągłej ścianie górnej 202. W szczególności, ściana podpierająca zakrzywiony pionowy zaczep 226 wystaje w górę od okrągłej ściany górnej 202 w położeniu zasadniczo w połowie drogi pomiędzy pierścieniowym uskokiem 206 a cylindrycznym czopem 216, zaś sprężysty zaczep 224 zapobiegający pierwszemu obrotowi wystaje od jednej krawędzi 228 ściany podpierającej zaczep 226, równolegle i w odstępie ponad okrągłą ścianą górną 202. Ponadto, swobodny koniec pierwszego sprężystego zaczepu 204 zapobiegającego obrotowi jest wyposażony w zukosowanie 230, którego jest ukierunkowane promieniowo względem okrągłej ściany górnej 202.

Również jako część mechanizmu zliczającego, który będzie opisany szczegółowo poniżej, zamontowano drugi sprężysty zaczep 232 zapobiegający obrotowi, w sposób dźwigniowy na okrągłej ścianie górnej 202. W szczególności, drugi sprężysty zaczep zapobiegający obrotowi 232

173 090 wystaje z krawędzi 228 ściany podpierającej zaczep 226, równolegle i w odstępie powyżej okrągłej ściany górnej 202 i równolegle oraz w odstępie powyżej pierwszego sprężystego zaczepu 224 zapobiegającego obrotowi. Swobodny koniec drugiego sprężystego zaczepu 232 zapobiegającego obrotowi jest wyposażony w zukosowanie 234, które jest ukierunkowane promieniowo względem okrągłej' ściany górnej 202. Należy zauważyć w szczególności na podstawie fig. 25, że swobodny koniec zaczepu 224 wystaje promieniowo na zewnątrz na trochę większy zasięg niż swobodny koniec zaczepu 232.

W okrągłej ścianie górnej 202 jest utworzone sektorowe wgłębienie 236 odpowiadające zaczepom 224 i 232. W szczególności, wgłębienie 236 zawiera pierwszą promieniową granicę 238 ustawioną w linii ze swobodnym końcem zaczepu 232, drugą promieniową granicę 240 ustawioną w linii z połączonym końcem zaczepu 232, oraz trzecią granicę 242 podłączoną pomiędzy wewnętrznymi końcami promieniowych granic 238 i 240 i wystającą w jednej linii z kierunkiem podłużnym zaczepu 232.

Dla sprężystego odchylenia płytki odmierzającej dawkę 180 do połączenia z dolną powierzchnią cienkiej okrągłej płytki 92 korka zbiornika 90 i zabezpieczenia inhalowania proszku 62 jedynie wówczas, gdy otwór odmierzający dawkę 184 znajduje się w jednej linii z przewodem venturi 64, zastosowano zespół odchylający.

Zespół odchylający zawiera dolny sprężysty ustalacz 260, zamontowany na pierścieniowym uskoku 220, ponad kołkiem ustalającym 218, jak pokazano na fig. 3, 4 i 30-34. W szczególności, dolny sprężysty ustalacz 260 zawiera krążek 262, posiadający środkowy otwór 264 zwymiarowany odpowiednio do pomieszczenia kołka ustalającego 218. Pierścieniowy czop 266 wystaje z dolnej powierzchni krążka 262, otaczając środkowy otwór 264. Gdy ustalający 218 wystaje poprzez pierścieniowy czop 266 i środkowy otwór 264, wówczas dolna krawędź pierścieniowego czopa 266 opiera się na pierścieniowym występie 220.

Górna pierścieniowa warga ustalająca 268 wystaje w górę od obwodowej krawędzi krążka 262. Ponadto, są utworzone dwa wystające promieniowo ucha napędzające 270 i 212 ,· usytuowane w średnicowo przeciwległym położeniach przy obwodowej krawędzi pierścieniowej wargi 268. Ucho 270 posiada szerokość zasadniczo równą szerokości szczeliny napędzającej 34 korpusu zbiornikowego 22 tak, aby była dopasowana w niej i była przez nią napędzana, zaś ucho 272 ma szerokość zasadniczo równą szerokości szczeliny napędzającej 36 korpusu zbiornikowego 22 tak, aby była w niej dopasowana i przez nią napędzana.

Ponadto, od dolnej powierzchni krążka 262 pomiędzy pierścieniowym czopem 266 i obrzeżem krążka 262 wystaje ściana napędzająca łukową zapadkę 274, na odległości łukowej około 79°. Ściana napędzająca zapadkę 274 zawiera przeciwległe końce napędzające zapadkę 276 i 278, jak będzie opisane szczegółowo poniżej w odniesieniu do mechanizmu zliczającego.

Zespół odchylający zawiera ponadto sprężynę zwojową 290 mającąjeden koniec osadzony na górnej powierzchni krążka 262 dolnego sprężystego ustalacza 260 i ograniczonego na nim poprzez pierścieniową wargę ustalającą 268.

Jak pokazano na fig. 3,4 i 35-37, zespół odchylający zawiera ponadto płytę podpierającą 300, która podpiera płytkę odmierzającą dawkę 180, oddziaływuje jako górny ustalacz sprężysty, odchyla płytkę odmierzającą dawkę 180 względem dolnej powierzchni cienkiej okrągłej płytki 92 korka zbiornikowego 90, i umożliwia zasysanie poprzez otwór odmierzający dawkę 184 tylko wówczas, gdy otwór odmierzający . dawkę 184 znajduje się w jednej linii z przewodem venturi 64.

W szczególności, płytka podporowa 300 jest utworzona poprzez krążek 302 posiadający pierścieniową wargę ustalającą 304, wystającą w dół od obwodowej krawędzi krążka 302.

W średnicowo przeciwległych położeniach przy obwodowej krawędzi pierścieniowej wargi 304 są utworzone dwa wystające promieniowo napędowe ucha 306 i 308. Ucho 306 posiada szerokość zasadniczo równą szerokości szczeliny napędowej 34 korpusu zbiornikowego 22 tak, aby było w niej dopasowane i przez nią napędzane, zaś ucho 308 posiada szerokość zasadniczo równą szerokości szczeliny napędowej 36 korpusu zbiornikowego 22 tak, aby było w mej dopasowane i było przez nią napędzane. Wysokość ucha 306 i 308 jest mniejsza niż wysokość pierścieniowej wargi 304, a dolne powierzchnie ucha 306 i 308 są zasadniczo zgrane z dolną krawędzią pierścieniowej wargi 304, jakkolwiek wynalazek nie jest ograniczony do takiego rozwiązania.

173 090

Ponadto, w krążku 302 jest utworzony środkowy okrągły otwór 310, który ma wymiary przystosowane do obrotowego pomieszczenia pierścieniowego kołka montażowego 188 płytki odmierzającej dawkę 180. Od okrągłego otworu 310 odchodzi połączona z nim promieniowo wystająca szczelina 312. Szczelina 312 rozciąga się na zewnątrz w kierunku promieniowym na odległość taką, że promieniowo zewnętrzna część szczeliny 312 przykrywa otwór odmierzający dawkę 184, gdy otwór odmierzający dawkę 184 znajduje się w jednej linii z przewodem venturi 64, i jest poza ustawieniem w jednej linii i tym samym nie przykrywa otworu odmierzającego dawkę 184 we wszystkich innych przypadkach.

Jak opisano powyżej, ustalacz proszku 186 jest utworzony przez ekran sitowy, filtr, materiał porowaty lub tym podobny, który posiada minimalny wpływ ograniczaj ący na przepływ gazu poprzez ten materiał. Jednakże, gdy zastosowany jest ekran sitowy Iub tym podobny, wówczas występuje zredukowanie przepływu gazu, a tym samym zasysania przez użytkownika o około 3Ο%. Według edzwirzzwia zltarnatywnαgo, nnUazaoodO na fio . :38, ustalacz proczku zbudowany z ekranu sitowego Iub tym podobnego może być przemieszczony na dolną powierzchnię krążka 302 płyty podporowej 300, pod szczelinę 312. Z tego względu, jakkolwiek ekran sitowy Iub podobny, redukuje przepływ gazu przez wystającą promieniowo szczelinę 312, to jednak nie ogranicza to skutecznie przepływu gazu przez otwór odmierzający dawkę 184, który jest mniejszy niż szczelina 312. Tak więc, główny przepływ powietrza jest niezależny od przekrojowej szerokości płytki odmierzającej dawkę 180. Ponadto, przy otworze odmierzającym dawkę 184 nie ma sitowego ustalacza proszku 186 dla redukowania przepływu powietrza poprzez otwór odmierzający dawkę 184.

Jak pokazano na fig. 39, która stanowi rozwiązanie alternatywne w stosunku do fig. 38, szczelina 312 w płycie podporowej 300 jest ustawiona pod katem przy przeciwległych bokach w sposób rozbieżny ku dołowi. Przy tego rodzaju rozwiązaniu, powierzchnia przekrojowa przepływu powietrza przy spodzie szczeliny 312 może być większa niż czterokrotność powierzchni przekrojowej przepływu powietrza otworu odmierzającego dawkę 184.

Z powyższego opisu można zauważyć, że płytka, odmierzająca dawkę 180 jest utrzymywana stacjonarnie na podstawie 200, wskutek obecności spłaszczeń 190 i 222. Ponadto, obudowa proszku 20, zbudowana z korpusu zbiornikowego 22, korka zbiornikowego 100 i korpusu napędzającego 120 jest zamontowana obrotowo w stosunku do podstawy 200 i płytki odmierzającej dawkę 180.

Ponadto, płytka podporowa 300jest odchylona do połączenia z dolną powierzchnią płytki odmierzającej dawkę 180 tak, aby ją podeprzeć. Podczas pracy, wystająca promieniowo szczelina 312 jest ustawiona w jednej linii z otworem odmierzającym dawkę 184 tylko wówczas, gdy otwór odmierzający dawkę 184 znajduje się w jednej linii z przewodem venturi 64. Tak więc, jakkolwiek proszek 62 zawarty wewnątrz otworu odmierzającego dawkę 184, gdy otwór odmierzający dawkę 184 jest poza ustawieniem w linii z przewodem venturi 64, jest zamknięty obustronnie w otworze odmierzającym dawkę 184 poprzez sitowy ustalacz proszku 186 i górną powierzchnię krążka 302 płyty podporowej 300 przy jej dolnym końcu, oraz przez dolną powierzchnię cienkiej kołowej płyty 92 korka zbiornikowego 90 przy górnym końcu. Jak będzie rozważone szczegółowo poniżej, w położeniu magazynowania Iub w położeniu nieczynnym dozownika odmierzonej dawki proszku 10, otwór odmierzający dawkę 184 jest przygotowany i jest umieszczony średnicowo przeciwlegle względem przebiegającej promieniowo szczeliny 312. W takim położeniu, proszek 62 zawarty wewnątrz otworu odmierzającego dawkę 184 jest utrzymywany pomiędzy górną powierzchnią krążka 302 płyty podporowej 300 i dolną powierzchnią cienkiej okrągłej płytki 92 korka zbiornikowego 90, i z tego względu nie może się z tego otworu wydobyć.

Dla wymuszonego przetrzymywania wszystkich powyższych elementów razem, dozownik odmierzający dawkę proszku 10 zawiera ponadto adaptor 320, jak pokazano na fig. 3, 4 i 40-45. Jak pokazano, adaptor 320 zawiera dolną pierścieniową ścianę 322 mającą wewnętrzną średnicę większą niż zewnętrzna średnica dolnego odcinka pierścieniowej osłony 30 korpusu zbiornikowego 22 tak, aby mogła być na niej łatwo dopasowana. Wewnętrzna średnica dolnej pierścieniowej ściany 322 jest również trochę większa niż zewnętrzna średnica pierścieniowej osłony 204 podstawy 200 tak, aby była na niej dopasowana, jednakże jest trochę mniejsza niż

173 090 zewnętrzna średnica pierścieniowego wieńca ustalającego 210 podstawy 200. Ponadto, wewnętrzny dolny koniec dolnej pierścieniowej ściany 322 jest zukosowany w miejscu 323.

Przy dolnym końcu dolnej pierścieniowej ściany 322jest utworzony pierścieniowy rowek 324, oddalony w niewielkiej odległości powyżej dolnej krawędzi. Zgodnie z tym, w wyniku sprężystości części plastycznych, gdy adaptor 320 zostaje włożony na podstawę 200 i popchnięty na nią w dół, wówczas wieniec ustalający 210 podstawy 200 zaskoczy w pierścieniowy rowek 324 dla przytrzymania adaptora 320 na podstawie 200. Dla uzyskania i utrzymania prawidłowego ustawienia w linii pomiędzy adaptorem 320 i podstawą 200, adaptor 320 wyposażono w niewielki mostek 326 wewnątrz rowka 324. Mostek 326 ma szerokość zasadniczo równą szerokości niewielkiej szczeliny 214 w podstawie 200 tak, aby mógł być w niej dopasowany. W ten sposób obrót adaptora 320 powoduje łączne obracanie podstawy 200.

Zewnętrzna powierzchnia dolnej pierścieniowej ściany 322 jest korzystnie wyposażona w powierzchnię uchwytową 328 utworzoną poprzez pofałdowania, wyżłobienia lub tym podobne, dla polepszenia uchwycenia i obrotu dozownika odmierzającego dawkę proszku 10.

W dolnej pierścieniowej ścianie 322 znajduje się owalne przezroczyste plastikowe okienko 330, zasadniczo średnicowo przeciwlegle do mostka 326, i zasadniczo środkowo wzdłuż wysokości dolnej pierścieniowej ściany 322 do stosowania z mechanizmem zliczającym, który będzie opisany szczegółowo poniżej.

Adaptor 320 zawiera ponadto górną pierścieniową ścianę 332 o średnicy mniejszej niż dolna pierścieniowa ściana 322, i połączoną z górnym końcem dolnej pierścieniowej ściany 322 poprzez pierścieniowy odcinek łączący 334 w kształcie stożka ściętego. Jak wynika z poniższego opisu w stosunku do mechanizmu zliczającego, powyżej okienka 330 na wewnętrznych powierzchniach odcinka łączącego 334 i dolnej pierścieniowej ściany 322 znajduje się wypust ograniczający dawkę 336. Wypust ograniczający dawkę 336 zapobiega pracy dozownika 10 po wstępnie opisanej ilości dawek, na przykład po wydozowanych 200 dawkach, jest to czasami określane jako cecha blokowania.

Na wewnętrznej powierzchni górnej ściany pierścieniowej 332 znajduje się pierścieniowa warga odchylająca 338. Gdy adaptor 320 jest popchnięty w dół do zblokowania na podstawie 200, jak opisano powyżej, wówczas pierścieniowa warga odchylająca 338 spoczywa na zewnętrznym pierścieniowym występie 32 korpusu zbiornikowego 22, i tym samym odchyla korpus zbiornikowy 22 w dół wbrew oddziaływaniu sprężyny zwojowej 290. Zgodnie z tym, sprężyna zwojowa 290 jest ściskana tak, że siła odchylająca zawsze popycha płytkę podporową 300 do przylegania z płytką odmierzającą dawkę 180, i zawsze popycha płytkę odmierzającą dawkę 180 do przylegania z korkiem zbiornikowym 90. Jednakże, tego rodzaju oddziaływanie odchylające zapobiega obrotowi korpusu zbiornikowego 22 względem adaptora 320 i płytki odmierzającej dawkę 180.

Jednocześnie, ściskanie sprężyny zapewnia, że napędzane ucha 270 i 306 będą zawsze umieszczone w obrębie szczeliny napędzającej 34, a ucha napędzające 272 i 308 będą zawsze umieszczone w obrębie szczeliny napędzającej 36, tak że obrót korpusu zbiornikowego 22 będzie powodował w konsekwencji obrót dolnego sprężystego ustalacza 260 i płyty podporowej 300. Ponieważ płyta odmierzająca dawkę 180 jest utrzymywana stacjonarnie na podstawie 200, w wyniku spłaszczeń 190 i 222, zatem obudowa proszku 20 (zawierająca korpus zbiornikowy 22, korek zbiornikowy 100 i korpus napędzający 120), dolny sprężysty ustalacz 260 i płyta podporowa 300 są zamontowane obrotowo w stosunku do podstawy 200, płyty odmierzającej dawkę 180 i adaptora 320.

W rozważonym powyżej stanie zmontowanym, dolna krawędź dolnego odcinka pierścieniowej osłony 128 korpusu napędzającego 120 spoczywa i obraca się na górnej krawędzi górnej pierścieniowej ściany 332 adaptora 320. Dla otrzymania przepływu powietrza przez otwór odmierzający dawkę 184 płytki odmierzającej dawkę '180, w górnej pierścieniowej ścianie 332 utworzono dwa średnicowo przeciwległe wgłębienia 340 i 342, odchodzące od górnej krawędzi górnej pierścieniowej ściany do pierścieniowej wargi odchylającej 338. Wgłębienie 340 ma szerokość identyczną z szerokością szczeliny napędzającej 34, zaś' wgłębienie 342 ma szerokość identyczną do szerokości szczeliny napędzającej 36. Gdy otwór odmierzający dawkę 184 jest ustawiony w jednej linii z przewodem venturi 64 korpusu zbiornika 22 i z promieniowo wystającą

173 090 szczeliną 312 płyty podporowej 300, wówczas wgłębienie 340 znajduje się w jednej ze szczeliną napędzającą 34, a wgłębienie 342 znajduje się w jednej ze szczeliną napędzającą 36. Zgodnie z powyższym, przyłożone do przewodu venturi 64 zasysanie powoduje przepływ powietrza przez wgłębienie 340 i szczelinę napędzającą 36 oraz poprzez wgłębienie 342 i szczelinę napędzającą 36, a następnie poprzez wystającą promieniowo szczelinę 312, otwór odmierzający dawkę 184 i przewód venturi 64 dla doprowadzania odmierzonej dawki proszku 62 w otworze odmierzającym dawkę 184 do użytkownika dozownika 10.

Gdy dolna krawędź dolnego odcinka pierścieniowej osłony 128 korpusu napędzającego 120 opiera ' się i obraca na górnej krawędzi górnej pierścieniowej ściany 332 adaptora 320, wówczas wypust ograniczający obrót 162 i zaokrąglony występ 163 przesuwają się wzdłuż górnej powierzchni pierścieniowej wargi odchylającej 338. Z tego względu, na górnej powierzchni pierścieniowej wargi odchylającej 338 utworzono dwa ograniczniki 344 i 346 tak, że przeciwległe końce wypustu ograniczającego obrót 162 przylegają do nich podczas obrotu korpusu napędzającego 120 względem adaptora 320, w celu ograniczenia obrotu obudowy proszku 20 w kierunku zgodnym z mchem wskazówek zegara i przeciwnym do ruchu wskazówek zegara o 180°.

Dla uniknięcia przypadkowego obrotu korpusu napędzającego 120 względem adaptora 320, na górnej powierzchni pierścieniowej wargi odchylającej 338 zastosowano dwa zaczepy 348 i 350 o niedużej wysokości, lekko odsunięte od ograniczników odpowiednio 344 i 346..W ten sposób, podczas obrotu korpusu napędzającego 120 względem adaptora 320, zaokrąglony występ 163 na dolnym końcu wypustu ograniczającego obrót 162 przesuwa się ponad zaczepami 348 i 350 w wyniku sprężystości części plastycznych. Wpust ograniczający obrót 162 jest tym samym utrzymywany wyjmowalnie pomiędzy ogranicznikiem 344 i zaczepem 348, lub wyjmowalnie utrzymywany pomiędzy ogranicznikiem 346 i zaczepem 350.

Na zewnętrznej powierzchni górnej pierścieniowej ściany 332 jest utworzony podwójny gwint śrubowy 352, którego przeznaczenie będzie opisane poniżej.

Dla zapewnienia, że proszek nie będzie ulegał zbrylaniu i będzie właściwie wymieszany z powietrzem zasysającym z otwartego górnego końca górnego odcinka 68 przewodu venturi 64, przy górnym końcu korpusu zbiornikowego 22 zamontowano dyszę zawirowywującą 380. Powietrze zawierające zbrylone cząsteczki proszku przepływa z górnego odcinka przewodu venturi 68 do dyszy zawirowywującej. Mechaniczne oddziaływanie przeciwko zbrylaniu stanowi ważną funkcję dyszy zawirowywującej.

Dysza zawirowywująca 380 zawiera okrągłą ścianę górną 382 i pierścieniową ścianę boczną 384, odchodzącą w dół od obrzeża ściany górnej 382. Pierścieniowa ściana boczna 384 ma średnicę zewnętrzną zasadniczo równą zewnętrznej średnicy górnego odcinka pierścieniowej osłony 126 korpusu napędzającego 120. Ponadto, wewnętrzny obszar łączący 386 pomiędzy okrągłą ścianą górną 382 i pierścieniową ścianą boczną 384 jest zakrzywiony dla otrzymania gładkiego przejścia pomiędzy i tym samym dla otrzymania gładkiego toru przepływu dla proszku 62. Inaczej mówiąc, wewnętrzna powierzchnia utworzona przez okrągłą ścianę górną 382, pierścieniową ścianę boczną 384 i wewnętrzny obszar łączący 386 ma częściowo cokolwiek toroidalną. Znajdujący się pomiędzy nimi zewnętrzny obszar łączący 390 tworzy jednakże zasadniczo kąt prosty w przekroju pomiędzy okrągłą ścianą górną 382 i pierścieniową ścianą boczną 384.

Dla przymocowania dyszy zawirowywującej 380 na górnym końcu korpusu napędzającego 120, a w szczególności na pierścieniowym uskoku ustalającym 159 korpusu napędzającego 120, na wewnętrznej powierzchni pierścieniowej ściany bocznej 384 są utworzone trzy wgłębione odcinki 392, 394 i 396. Wgłębione odcinki 392, 394 i 396 wystają w odległościach łukowych, które są odmienne od siebie i które są identyczne z odległościami łukowymi górnych ścian mocujących 154, 156 i 158 korpusu napędzającego 120. Ponadto, wgłębione odcinki 392, 394 i 396 są odsunięte w identyczny sposób do górnych ścian mocujących 154, 156 i 158 korpusu napędzającego 120.

Każdy wgłębiony odcinek 392,394 i 396 zawiera dolny łukowy wycięty obszar 398, który wystaje w górę wzdłuż wewnętrznej powierzchni pierścieniowej ściany bocznej 384 od jej dolnej krawędzi. Tak więc, każdy wycięty obszar 398 ma grubość ściany mniejszą niż grubość ściany pierścieniowej ściany bocznej 384 w położeniach na zewnątrz wgłębionych odcinków 392, 394 i 396. Każdy wgłębiony odcinek 392, 394 i 396 zawiera ponadto górny łukowy rowek 400,

173 090 utworzony przez wycięcie obszaru każdego wgłębionego odcinka 392, 394 i 396 bezpośrednio powyżej wyciętego obszaru 398. Inaczej mówiąc, każdy łukowy rowek 400 jest tak utworzony, że grubość ściany pierścieniowej ściany bocznej 384 jest mniejsza niż grubość ściany wyciętego obszaru 398.

Należy zauważyć, że dysza zawirowywująca 380jest dopasowana zatrzaskowo na korpusie napędzającym 120. W szczególności, wgłębione odcinki 392,394 i 396 są ustawione w jednej linii z górnymi ścianami mocującymi 154,156 i 158 korpusu napędzającego 120. Gdy do dyszy zawirowzwującej 380jest przyłożona skierowana ku dołowi siła osiowa, i w wyniku sprężystości elementów plastycznych, wystające promieniowo żebra 160 górnych ścian mocujących 154, 156 i 158 przesuwają się po wyciętych obszarach 398 i do łukowych rowków 400 tak, aby ustalić dyszę zawirowzwującą 380 na korpusie napędzającym 120. Należy zauważyć, że w takim położeniu pierwszy i drugi zewnętrzny kanał powietrzny 150 i 152 wystają wewnętrznie względem pierścieniowej ściany bocznej 384 dla doprowadzania do niej wtórnego przepływu powietrza, który miesza się z mieszaniną powietrza i proszku z przewodu venturi 64, która również jest doprowadzana do wnętrza pierścieniowej ściany bocznej 384.

Okrągła ściana górna 384 posiada środkowy otwór 402, oraz kanał zasilający 404, utworzony na górnej powierzchni okrągłej ściany górnej 384, otaczający środkowy otwór 402.

Dla rozbijania aglomeratów proszku, przed doprowadzaniem go przez kanał doprowadzający 404, zastosowano zakrzywioną, spiralną ścianę 406, odchodzącą w dół od okrągłej ściany górnej 382 i połączoną jednym końcem 408 z pierścieniową ścianą boczną 384. Zakrzywiona ściana 406 wystaje krzywoliniowo od końca 408 i częściowo wokół środkowego otworu 402 do przeciwległego końca 410. Tak więc, pomiędzy końcem 410 i pozostałą częścią zakrzywionej ściany 406 zostaje utworzona szczelina 409. Wysokość zakrzywionej ściany 406 jest równa wysokości pierścieniowej ściany bocznej 384, tak że dolna krawędź zakrzywionej ściany 406 spoczywa na okrągłej ścianie górnej 122 korpusu napędzającego 120, gdy dysza zawirowywująca 380 jest zmontowana z korpusem napędzającym 120, jak opisano powyżej. Zakrzywiona ściana 406 jest skutecznie utworzona w dwóch odcinkach, a mianowicie z pierwszego odcinka 406a wystającego częściowo wokół środkowego otworu 402, na przykład na 165°, i drugiego odcinka 406b wystającego z jednego końca pierwszego odcinka 406a do wewnętrznej powierzchni pierścieniowej ściany bocznej 384 wzdłuż większego promienia niż pierwszy odcinek 406a. W zależności od kierunku promienia do środka przewodu venturi 64, drugi odcinek 406b korzystnie odsuwa się Iub odłącza od środkowego otworu 402 pod katem około 15° równoległym do takiej linii promienia, niezależnie od wielkości dyszy zawirowzwującej 380. ·

Należy zauważyć, że zakrzywiona ściana 406 tworzy wnękę zawirowywującą 412, tak że proszek z przewodu venturi 64 wchodzi do wnęki zawirowywującej 412 i w sposób ciągły zmienia kierunek przy czym wzrasta jego prędkość, przed wejściem do kanału zasilającego 404. Tak więc, aglomeraty proszku stale uderzają o okrągłą ścianę górną 382, pierścieniową ścianę boczną 384 i zakrzywioną ścianę 406 wewnątrz wnęki zawirowywującej 412. Ponadto, aglomeraty zderzają się ze sobą, co powoduje wzajemne ocieranie Iub rozbijanie aglomeratów. Jednocześnie, wtórny przepływ powietrza z pierwszego i drugiego zewnętrznego kanału powietrznego 150 i 152 wchodzi do komory zawirowywującej 412, jak wskazano strzałkami 414 i 416, dla przyspieszenia ruchu aglomeratów proszku we wnęce zawirowywującej 412. Ciągłe uderzenia aglomeratów proszku o ściany tworzące wnękę zawirowywującą 412 powodują rozbijanie aglomeratów pod wpływem uderzeń do postaci zmikronizowanych drobin proszku. W zasadzie, tak długo jak aglomeraty proszku przemieszczają się z wystarczającą prędkością, energia kinetyczna będzie wystarczająca do rozbicia aglomeratów.

Ponadto, zamiast zastosowania jedynie spiralnego toru wzdłuż osiowego kierunku dyszy, jak w stanie techniki, zakrzywiona ściana 406 i szczególnie wnęka zawirowywująca 412, najpierw zmienia kierunek proszku 62 z kierunku osiowego przewodu venturi 64 na kierunek poprzeczny zasadniczo prostopadły do kierunku osiowego. W tym kierunku poprzecznym, proszek 62 jest następnie popychany do ciągłej zmiany kierunku w kierunku poprzecznym wnęki zawirowywującej 412. Po wyjściu z wnęki zawirowywującej 412, kierunek proszku 62 zostaje ponownie zmieniony na kierunek osiowy poprzez kanał zasilający 404, przy zachowaniu składowej zawirowywania przepływu, to znaczy przy spiralnym zawirowywaniu poprzez

173 090 kanał 404. Ponieważ zmikronizowany proszek i jakiekolwiek pozostałe w nim aglomeraty utrzymują zawirowanie nadane poprzez wnękę zawirowywującą 412, zatem przepływ wirowy wywiera siłę odśrodkową na zmikronizowany proszek i pozostałe aglomeraty, powodując dodatkowe uderzenia w kanale zasilającym 404, tak aby spowodować dalsze rozbijanie pozostałych aglomeratów.

Jednakże główne rozbijanie aglomeratów powinno następować we wnęce zawirowywującej 412. Prędkość uzyskiwana przez aglomeraty zależy od siły wciągania lub siły zasysającej, bezwładności aglomeratu i długości wnęki zawirowywującej 412, to jest czasu oddziaływania siły wciągania na aglomerat. Ze względu na swoją bezwładność, aglomerat uderza o ścianę we wnęce zawirowywującej 412, ulegając przekształceniu w mikronowe drobiny proszku.

Dodatkowo do rozbijania aglomeratów, dysza zawirowywująca 380 musi spełniać dodatkowe ograniczenia. Przykładowo, spadek ciśnienia poprzez inhalator proszku powinien korzystnie być niższy niż około 20 cali kolumny wody (5 Kpa) dla łatwości stosowania przez osoby z upośledzoną funkcją oddychania, ale jednak wystarczająco wysoki, aby umożliwić istotny główny przepływ powietrza przez otwór odmierzający dawkę 184. Spadek ciśnienia poprzez dyszę zawirowywującą 380 może ulegać zmianie poprzez zmianę kąta α pomiędzy końcem 410 pierwszego odcinka 406a zakrzywionej ściany 406 i położeniem, w którym pierwszy odcinek 406a i drugi odcinek 406b zakrzywionej ściany 406 spotykają się, to znaczy, gdzie drugi odcinek 406b opuszcza środkowy otwór 402, jak pokazano na fig. 47. W zalecanym obecnie rozwiązaniu, a wynosi około 165°, jakkolwiek wartość ta może ulegać zmianie w zależności od pożądanego spadku ciśnienia.

Ponadto, na górnej powierzchni okrągłej ściany górnej 382 jest utworzona pierścieniowa ustnikowa ściana mocująca 418, odsunięta nieznacznie wewnętrznie od obwodowej krawędzi tej ściany. W wyniku tego powstaje pierścieniowy uskok 420 na górnej powierzchni okrągłej ściany górnej 382, zewnętrznie względem pierścieniowej ustnikowej ściany mocującej 418. Ponadto, od górnego końca pierścieniowej ustnikowej ściany mocującej 418 wystaje zewnętrznie w kierunku promieniowym pierścieniowa warga 422.

Ustnik 440, jak pokazano na fig. 3, 4 i 51-55, jest zamocowany do górnego końca dyszy zawirowywującej 380. Ustnik 440 zawiera zasadniczo prostokątną ścianę górną 442 z pierścieniową ścianą boczną 444, wystającą w dół od obrzeża ściany górnej 442. Ponieważ ściana górna 442 ma konfigurację zasadniczo prostokątną i ze względu na pierścieniową konfigurację ściany bocznej 444, górne części przy przeciwległych bokach 446 i 448 ściany bocznej 444 odpowiadające podłużnym bokom ściany górnej 442 są nachylone w górę w sposób rozbieżny ku sobie. Wargi użytkownika urządzenia są umieszczone na bokach 446 i 448 podczas inhalacji. Oczywiście, ponieważ usta użytkownika są umieszczone na ustniku, jego krawędzie są zaokrąglone.

W ścianie górnej 442 jest utworzony środkowo otwór 450, którego górna część posiada kształt stożka ściętego, a dolna część ma kształt okrągły, jak pokazano na fig. 52 i 53. Przy dolnej powierzchni ściany górnej 442jest utworzona pierścieniowa rurka łącząca 452, otaczająca otwór 450. Gdy ustnik 440jest osadzony na dyszy zawirowywującej 380, wówczas rura łącząca 452 mieści w sobie górny koniec kanału doprowadzającego 404 dyszy zawirowywującej 380.

Dla zamocowania ustnika 440 do dyszy zawirowywującej 380, dolny koniec ściany bocznej 444 posiada kształt okrągły lub pierścieniowy. Przy wewnętrznej powierzchni tego dolnego końca ściany bocznej 444jest utworzony pierścieniowy występ 454 w kształcie V, który wystaje wewnętrznie w kierunku promieniowym. Gdy ustnik 440 jest umieszczony na dyszy zawirowywującej 380 i naciśnięty na nią w dół, wówczas pierścieniowa warga 422 dyszy zawirowywującej 380, wskutek sprężystości części plastycznych, przesuwa się po występie 454 w kształcie V tak, że występ 454 przytrzymuje pierścieniową wargę 422 i tym samym ustnik 440 na dyszy zawirowywującej 380. W takim położeniu, dolna krawędź ściany bocznej 444 spoczywa na pierścieniowym uskoku 420 dyszy zawirowywującej 380.

Alternatywne rozwiązanie dyszy 380 i ustnika 440 jest pokazane w kombinacji dyszy z ustnikiem 480 na fig. 56-58. Dysza ustnikowa 480 zawiera górny odcinek 482 mający podobny kształt zewnętrzny i wymiary do ustnika 440. Górny odcinek 482 ustnika 480 posiada zasadniczo prostokątną ścianę górną 484 z cylindryczną ścianą boczną 486 wystającą w dół od obrzeża ściany górnej 484. Ponieważ ściana górna 484 posiada konfigurację zasadniczo prostokątną i ze

173 090 względu na pierścieniową konfigurację ściany bocznej 486, przeciwległe boki 488 i 490 ściany bocznej 486 odpowiadające podłużnym bokom ściany górnej 484 są nachylone w górę w sposób rozbieżny względem siebie. Wargi użytkownika urządzenia są umieszczone na bokach 488 i 490 podczas inhalacji. Oczywiście, ponieważ wargi użytkownika są umieszczone na ustniku, zatem rozmaite jego krawędzie są korzystnie zaokrąglone.

Dysza ustnikowa 480 zawiera ponadto dolny odcinek 492 utworzony przy dolnym końcu górnego odcinka 482. Dolny odcinek 492 zawiera wzdłuż wewnętrznej powierzchni rowek ustalający 494, który spełnia to samo zadanie, co górny łukowy rowek 400 dyszy zdwirowywującej 380. Inaczej mówiąc, w wyniku sprężystości elementów plastycznych, promieniowo wystające żebra 160 górnych ścian mocujących 154, 156 i 158 korpusu napędzającego 120 są włożone wewnątrz rowka ustalającego 494, przytrzymując dyszę ustnikową 480 na korpusie napędzającym 120.

Wewnątrz dyszy usterkowej 480jest utworzona wnęka zawirowywująca 496 w położeniu ponad rowkiem ustalającym 494. Wewnętrzny kontur powierzchniowy wnęki zdwlrowywującnj 496 przypomina kształt odwróconego tornado, jak pokazano na fig. 58. W szczególności, wewnętrzny kontur powierzchniowy stanowi zmienny w sposób ciągły okrąg, którego promień zmienia się wykładniczo poprzez głębokość od dolnego zewnętrznego okręgu o promieniu C0 + C1 do górnego okręgu o promieniu Co. Początek zmiennego w sposób ciągły okręgu jest oznaczony oznacrni0ami a i b, które odpowiadają współrzędnym x i y. Ten początek (a, b) porusza się samym w okręgu, który zmienia się z głębokością. Z tego względu, nie tylko promień zmienia się wraz z głębokością, ale również wraz z głębokością zmienia się początek okręgu.

Równanie wewnętrznego konturu powierzchniowego jest następujące:

(x-a)² + (y-b)² = C0+ C1-e-k, gdzie a = a · sinus (ai · π) oraz b = b0 cosinus (B1· π).

Współczynnik wykładniczy k wyznacza geometrię spirali tornado, i dla górnego promienia około 6,35 mm (1/4 cala) i dolnego promienia około 25,4 mm (jeden cal), stwierdzono, że właściwe jest zastosowanie wartości k równej 13.

Należy zauważyć, że powyższe równanie stanowi odmianę generalnego równania okręgu, które stanowi χ2 + y2 = r, gdzie r jest promieniem okręgu. Dodatkowe wartości po lewej stronie równania tornado uwzględniają zmianę środka okręgu, zaś dodatkowe wartości po prawej stronie uwzględniają zmienną wysokość Iub głębokość okręgu. Tak więc, dla początkowej wysokości z = 0 przy dolnym końcu wewnętrznego konturu powierzchniowego o większym promieniu ek równa się 1, tak że prawa strona równania redukuje się do c0 + 01, które stanowi promień przy spodzie wewnętrznego konturu powierzchniowego. Jednakże z drugiej strony, przy jego szczycie, zakłada się, z =0, przez co cr e'k=0, tak że promień przy górnym końcu wewnętrznego konturu powierzchniowego jest równy co.

W tego rodzaju układzie, wylot przewodu venturi 64 bezpośrednio wyładowywuje się do wnęki zawirowywującej tornado 496. Podczas ruchu przez ten przewód, aglomeraty uderzają o ściany tworzące wewnętrzny kontur powierzchniowy wnęki zawirowywującej 496, rozbijając w ten sposób aglomeraty do postaci mikronowych drobin proszku.

Fachowcy z danej dziedziny zauważą, że ustnik można łatwo zmienić dla dostosowania do doprowadzania lekarstw do nosa, bez zmiany wewnętrznej konfiguracji i wymiarów dysz zawirowywujących. Jedynie zewnętrzny wymiar i kształt ustnika będzie wymagał modyfikacji dla doprowadzania do nosa.

Jak pokazano na fig. 59-63, jako zamknięcie ustnika 440 zastosowano nasadkę zamykającą 520 dozownika odmierzającego dawkę proszku 10, która jednocześnie pełni funkcję przygotowania dozownika 10 do zastosowania. W szczególności, nasadka zamykająca 520 zawiera górną wydłużoną pierścieniową ścianę pokrywającą 522, która jest zamknięta na swym górnym końcu zasadniczo okrągłą ścianą górną 524. Do dolnego końca pierścieniowej ściany pokrywającej 522 jest przymocowana dolna pierścieniowa osłona mocująca 526 o średnicy większej niż pierście26

173 090 niowa ściana pokrywająca 522, za pomocą pierścieniowego łącznika 528 w kształcie stożka ściętego. Dolny koniec pierścieniowej osłony mocującej 526 jest otwarty. Ponadto, wewnętrzna średnica dolnej pierścieniowej osłony mocującej 526jest trochę większaniż zewnętrzna średnica górnej pierścieniowej ściany 332 adaptora 320 tak, że jest na niej dopasowana.

Dla zamocowania nasadki zamykającej 520 na dozowniku 10, a w szczególności dla przykrycia ustnika 440, na wewnętrznej powierzchni dolnej pierścieniowej osłony mocującej 526 jest utworzony podwójny gwint spiralny 530. Tak więc, gdy nasadka zamykająca 520 jest włożona na budowę proszku 20, dyszę zawirowywującą 380 i ustnik 440, wówczas spiralny gwint 530 nasadki zamykającej 520 łączy się z podwójnym spiralnym gwintem 352 adaptora 320, dopóki dolna krawędź dolnej pierścieniowej osłony mocującej 526 nie spocznie na pierścieniowym odcinku łączącym 334 w kształcie stożka ściętego adaptora 320. Należy zauważyć, że zewnętrzna średnica dolnej pierścieniowej osłony mocującej 526 jest zasadniczo identyczna z zewnętrzną średnicą dolnej pierścieniowej ściany 322 adaptora 320 dla uzyskania stosunkowo gładkiego, ciągłego wyglądu. Dla dopomożenia w zdejmowaniu i zamykaniu nasadki zamykającej 520, zewnętrzna powierzchnia dolnej pierścieniowej osłony mocującej 526 posiada powierzchnię uchwytową 532, utworzoną przez pofałdowania, karbowania Iub podobnie, dla zwiększenia uchwytu i obrotu nasadki zamykającej 520.

Jak stwierdzono powyżej, nasadka zamykająca 520 służy również do przygotowania dozownika 10 odmierzającego dawkę proszku do użycia. W szczególności, na wewnętrznej powierzchni nasadki zamykającej 520 jest utworzona pierwsza para równoległych, wystających osiowo, rozstawionych żeber przygotowawczych 534, wystających na niewielką odległość w dół od łącznika 528 w kształcie stożka ściętego na dolną pierścieniową osłonę mocującą 526. Na wewnętrznej powierzchni nasadki zamykającej 520 jest również utworzona druga para równoległych, wystających osiowo, rozstawionych żeber przygotowywujących 536, które wystają na niewielką odległość w dół od łącznika 528 w kształcie stożka ściętego na dolną pierścieniową osłonę mocującą 526, średnicowo przeciwlegle do żeber przygotowywujących 534. Żebra przygotowywujące 534 i 536 każdej pary są rozstawione na odległość zasadniczo równą szerokości wgłębień napędzających 164 i odpowiednio 166 korpusu napędzającego 120 i są do nich dopasowane, gdy nasadka zamykająca 520 jest umieszczona i lekko nakręcona na adaptor 320. Inaczej mówiąc, podczas początkowego wkręcania, żebra przygotowujące 534 i 536 wchodzą we wgłębienia 164 i 166.

Gdy nasadka zamykająca 520 jest zdjęta z dozownika 10 odmierzającego dawkę proszku, wówczas otwór odmierzający dawkę 184 jest ustawiony w jednej linii z przewodem venturi 64, gotowy do dokonania inhalacji przez użytkownika. Gdy nasadka zamykająca 520 jest nakręcona z powrotem na adaptor 320, wówczas żebra przygotowujące 534 i 536 wchodzą we wgłębienia napędzające 164 i 166 korpusu napędzającego 120. Tak więc, zamykający obrót nasadki zamykającej 520 powoduje taki sam obrót korpusu napędzającego 120, i tym samym przewodu venturi 64 względem otworu odmierzającego dawkę 184, do pozycji gromadzenia 180° poza ustawienie w linii. Jak rozważono powyżej, podczas tego ruchu proszek 62 zostaje zagarnięty do otworu odmierzającego dawkę 184 tak, aby przygotować dozownik 10 do wydatkowania odmierzonej dawki proszku.

Gdy użytkownik jest gotowy do zastosowania dozownika 10, wówczas nasadka zamykająca 520 zostaje odkręcona z adaptora 320. Podczas tego ruchu, żebra przygotowujące 534 i 536, które są połączone z napędzającymi wgłębieniami, 164 i 166 korpusu npędzającego 120, powodują przeciwny obrót korpusu napędzającego- 120, a tym samym przewodu venturi 64 względem otworu -.odmierzającego dawkę 184 do położenia ustawienia w linii. Tak więc, gdy tylko nasadka zamykająca 520 zostanie zdjęta, wówczas otwór odmierzający dawkę 184, wypełniony proszkiem 62, jest ustawiony w linii z przewodem venturi 64 i gotowy do inhalacji. Nie ma więc żadnej potrzeby stosowania jakiegokolwiek dodatkowego przygotowania i ustawiania działania po zdjęciu nasadki zamykającej 520. Oczywiście, dozownik 10 powinien być uruchamiany z nasadką 520 zdjętą przez obracanie obudowy proszku 20 w tył i przód względem adaptora 320.

173 090

Ponedło, nasadka zemękejące 52Θ zewiere łrzę rógookąłnie rozsławione węs^ę 538, ułworzone ne wewoęłronej powierzchni ścianę pokrywającej 522, oddalone ne niewielką odległość od ścianę górnej 524.

Dla ochronę proszku 62 przeciw zawilgoceniu, węs^ę 538 wewnąłrz nasadki zemękejącej 52o podłrzęmują uchwęł środka osuszającego 56Ó. Jak pokazano ne fig. 64-66, uchwęł środka osuszającego 56Ω zawiera okrągłą ścianę górną 562 i pierścieniową ścianę boczną 564 węstającą w dół od jej obrzeże. Ne wewnę^^znej powierzchni pierścieniowej ścianę bocznej 564 w jej dolnej części powsłaje pierścieniowe wgłębienie 566 dla pomieszczenie krążka (oIz pokazanego), kłórę podłrzęmuje środek osuszający, łeki jak żel krzemionkowę. Ne zewoęłrznej powierzchni pierścieniowej ścianę bocznej 564 jesł ukorzone pierścieniowe żebro 568. W łen sposób, uchwęł środka osuszającego 56Ω jesł włożonę wewnąłrz nasadki zemękającej 52Ω. W węniku sprężęsłości części plastycznęch, pierścieniowe żebro 568 przesuwa się po wekłępych 538, łek że uchwęł środka osuszającego 56o jesł ułrzzmegene gegoąłrz nasadki zemękejącej 52o w sąsiedzkie jej ścianę górnej 524.

Ne fig. 4 pokazano nieznaczną modęfikecję uchwęłu środka osuszającego 56o, w kłórej ne wewnę^^znej powierzchni pierścieniowej ścianę bocznej 564 jesł ułworzonę pierścieniowę rowek 57o dla przęłroęmeole krążka 572 zeglerejącaro środek osuszającę.

Według węnelezku, zastosowano mechanizm zliczającę 58o dla zliczenie ilości dawek, kłóre zostałę wędozowene lub wskazanie liczbę dawek, kłóre pozostaty do wędozowenie, łek ebę okłrzereć użęłkownika odnośnie zmniejszającej się ilości proszku. Przydanie są rozmaiłe rodzaje mechanicznęch i elekłręcznęch liczników. Możne umieścić cęfrowę licznik elekłronicOnę gegnąłrz podstawę lub innęch obszarów urządzenie, i będzie on węmegeł zastosowanie przewodzącę^ elekłręcznie kontaktów, kłóre uzupełniaj ą obwód w pewnęm momencie podczas operacji zełedowęwąoie dawki, przę częm właściwości pożądanej bełerii będą słanowiłę częnnik ustalającę czas megeoenowenle urządzenie. Obecnie jesł zalecenę mechanizm zliczającę 58o, słynogiące ubęłkowę licznik mechenicznę, kłórę wskazuje liczbę dawek pozosłełęch do gedozoweole.

Mechanizm zliczającę jesł zbudowanę ze wspomnienęch powężej pierwszęch i drugich zapobiegającę^ obrołowi sprężę^ęch zaczepów 224 i 232 ne podstawie 2oo, wspomnianego powężej proezroczesłego plastikowego okienka 33o edepłore 32o, ciągłego pierścienie zliczającego 59o, okresowego pierścienie zliczającego 62o i odchęlonego sprężęście zespołu zapadkowego 64o.

Jak pokazano ne fig. 3, 4 i 67-7o ciągłę pierścień zliczającę 59o jesł ułworzonę poprzez krążek 592 mającę ścianę o przekroju zasadniczo prosłokąłnęm. Górnę pierścieniowę uskok 594 jesł ukorzonę ne zewnęłrznej, górnej krawędzi krążka 592 przez odcięcie. Ponedło, od dolnej zewnęłronej krawędzi krążka 592 węsłaje osiowo dolne pierścieniowe werge 596 jako gładkie przedłużenie krążka 592, jednakże o mniejszej szerokości przekroju. W węniku łego, przę dolnej krawędzi krążka 592 powsłaje wewnętrone pierścieniowę uskok 598. Tek więc, ne podstawie 2oo może bęć osedzonę ciągłę pierścień zliczającę 59o, e w szczególności wewnęłrznę pierścieniowę uskok 598 spoczęwe ne okrągłej ścianie górnej 2o2 podstawę 2oo, e dolne pierścieniowe werge 596 spoczęge ne pierścieniowęm uskoku 2o6 podstawę 2oo, otaczając okrągłą ścianę górną 2o2.

Ne gładkiej łącznej, zewoęłrooej powierzchni krążka 592 i dolnej pierścieniowej wargi 596 nadrukowane jesł wiele wskaźników cęfrowęch 6oo. W szczególności, nadrukowane są równokąłnie dookoła dwe kolejne zestawę cęfr od *O do 9. Należę jednakże zeuwyżęć, że możne zastosować inne wskaźniki zliczenie niż wskaźniki numerę^ne 6oo, łekie jak oznaczenie kolorowe, oznaczenie kształtowe, cęfrę rzęmskie, dni tygodnie, i łęm podobne.

Ne wewnę^^znej powierzchni krążka 592 odpowiednio do dwudziesto cęfr wskaźników cęfrowęch 6oo jesł ułworzone równokąłola dwadzieścia zębów przekładniowęch 6o2. Wszęsłkie zębę przekładniowe 6o2 mają łę samą głębokość w kierunku promieniowęm, z węjąłkiem średnicowo przeciwległych zębów przekładniowych 6o4 i 6o6 zębów 6o2, odpowiadejącęch przeciwległęm cęfrom' ¹1 wskaźników cęfrowęch 6oo, kłóre są głębsze niż pozosłełe zębę 6o2, ło zneczę zębę przekładniowe 6()4 i 6o6 wysłają ne zegoąłrz w kierunku promieniowęm dalej niż pozosłełe zębę 6o2. Gdę ciągłę pierścień zliczającę 59o jesł osedzonę ne podstawie 2Θ01,

173 090 wówczas sprężysty zaczep zapobiegający pierwszemu obrotowi 224 podstawy 200 łączy się z jednym zębem przekładniowym 602 za każdym razem, dla zapobieżenia obrotowi zgodnie z ruchem wskazówek zegara ciągłego pierścienia zliczającego 590 na podstawie 200.

Jak pokazano na fig. 3,4 i 71-74, okresowy pierścień zliczający 620 jest utworzony przez krążek 622 mający ścianę o przekroju zasadniczo prostokątnym. Dolna pierścieniowa warga 624 wystaje osiowo z dolnej, zewnętrznej krawędzi krążka 622 jako gładkie przedłużenie krążka 622, jednakże mające mniejszą szerokość przekrojową. W wyniku tego przy dolnej krawędzi krążka 622 powstaje wewnętrzny pierścieniowy uskok 626. Z tego względu okresowy pierścień zliczający 620 może być osadzony obrotowo na ciągłym pierścieniu zliczającym 590, a w szczególności wewnętrzny pierścieniowy uskok 626 jest odsunięty powyżej ciągłego pierścienia zliczającego 590, zaś dolna pierścieniowa warga 624 spoczywa na zewnętrznym pierścieniowym uskoku 594 ciągłego pierścienia zliczającego 590.

Na gładkiej połączonej zewnętrznej powierzchni krążka 622 i dolnej pierścieniowej wargi 624 są nadrukowane liczne wskaźniki cyfrowe 628. W szczególności, nadrukowano równokątnie dookoła cyfry 01 do 20. Tylko jedna taka cyfra jest pokazana na fig. 74. Należy jednakże zauważyć, że można zastosować wskaźniki zliczania inne niż wskaźniki cyfrowe 628, takie jak oznaczenia kolorowe, znaki kształtowe, cyfry rzymskie, dni tygodnia i tym podobne.

Na wewnętrznej powierzchni krążka 622 odpowiednio do dwudziestu cyfr wskaźników cyfrowych 628 rozmieszczono równokątnie dwadzieścia zębów przekładniowych 630. Wszystkie zęby przekładniowe 630 mają tę samą głębokość w kierunku promieniowym. Gdy okresowy pierścień zliczający 620 jest osadzony na ciągłym pierścieniu zliczającym 590, wówczas drugi sprężysty zaczep zapobiegający obrotowi 232 podstawy 200 łączy się z jednym zębem przekładniowym 630 w danym czasie, dla zapobiegnięcia obrotowi zgodnemu z ruchem wskazówek zegara okresowego pierścienia zliczającego 620 na podstawie 200. Jak można będzie stwierdzić napodstawie poniższego rozważania, zęby przekładniowe 630 wystają wzdłuż okręgu o większej średnicy niż zęby przekładniowe 602, tak że zęby przekładniowe 630 są przemieszczone zewnętrznie w kierunku promieniowym względem zębów przekładniowych 602.

W górę od górnej powierzchni krążka 622 wystaje wypust ograniczający dawkę 632, odpowiednio do położenia pomiędzy cyframi 01 i 20 dla zapobiegania działaniu dozownika 10 odmierzonej dawki proszku po wydozowaniu określonej ilości dawek. Przykładowo, gdy dozownik 10 odmierzonej dawki proszku jest ograniczony do wydozowania 200 dawek, wówczas wypust ograniczający dawkę 632 oprze się o wypust ograniczający dawkę 336 adaptora 320 po wydozowaniu dwusetnej dawki, dla zapobiegnięcia dalszemu względnemu obrotowi obudowy proszku 20 względem płytki odmierzania dawki 180, jak będzie opisane poniżej.

Początkowo, cyfra 20 wskaźnika 628 jest ustawiona w jednej linii z cyfrą 0 wskaźnika 600 dla utworzenia cyfry 200, która jest odsłonięta poprzez przezroczyste plastikowe okienko 330 adaptora 320. Po wydozowaniu pierwszej dawki, zarówno ciągły pierścień zliczający 590, jak i okresowy pierścień zliczający 620 obracają się razem dla odsłonięcia cyfr 19 i odpowiednio 9 tworząc cyfrę 199, która jest odsłonięta przez okienko 330. Po następnych dziewięciu dawkach, tylko ciągły pierścień zliczający 590 obraca się o jeden przyrost w danym czasie na każdą dawkę. Po odsłonięciu cyfry 190 poprzez okienko 330, następna dawka powoduje obrót zarówno ciągłego pierścienia zliczającego 590 jak i okresowego pierścienia zliczającego 620, tworząc cyfrę 189. Tego rodzaju działanie przebiega tak długo, aż okienko 330 odsłoni cyfrę 00. W tym momencie, okresowy pierścień zliczający 620 obrócił się do położenia takiego, że wypust ograniczający dawkę 632 przylega do wypustu ograniczającego dawkę 336 adaptora 320, dla uniknięcia dalszego względnego obrotu obudowy proszku 20 względem płytki odmierzającej dawkę 180.

Dla spowodowania takiego obrotu ciągłego pierścienia zliczającego 590 i okresowego pierścienia zliczającego 620, sprężyście odchylony zespół zapadkowy 640 zawiera napęd zapadki 642, jak pokazano na fig. 3, 4 i 75-79. Napęd zapadki 642 zawiera łukową ścianę 644 mającą wystające wewnętrznie wykręcone kołnierze 646 i 648 przy przeciwległych krawędziach bocznych. Łukowa ściana 644 ma wysokość większą niż łączna wysokość ciągłego pierścienia zliczającego 590 i okresowego pierścienia zliczającego 620. Do swobodnych końców wykręconych kołnierzy 646 i 648 jest podłączony ustalacz 650 w kształcie U. Ustalacz 650 w

173 090

Stkjtłrin U wc kątrarCć woinjtks oiż kątrarCć Spamej tricrą 644. OUsrkinUoio do tego, Spamc &ϊοοο 644, Żołnierze 646 i 648 rrck cttclcrt 650 w atktcrrin U tworzą pętlę kąkoorzor jącą merty rbtkcr 652.

Nc tnkoetrkoej lcb kąscSrnj sokinrtaOoi Spamej tcieoą 644 jest ctkrrtroc 654.

TcS więc, gdą ocseU kCStUSi 642 jest rt okrągłą ścicrę górną kOk srUttcką 20ο rttrkcjsr ^ΠοΖ^^ο) 216, kókrkos kbscdSb 654 noże być włożone w ząb 602. ΙιΖοοΖζι, srrinktż zęby srknareUoirkn 630 są płożone okręgu o kieStknj Crednic) oiż zęby

SrknSrcUoirkn 602, kejnw keseUSc 654 wożn łączyć się jcZyrin z zębowi srknSrcUoirkąwi 602, e oin z zębowi srtnSłcUoirkąwi 630. InZyry wyjątek jest kókczes, gdą keseUae 654 łączy się z jnUryw z kębók srknSłeUoirkąrO 604 lab 606. W teSiw srkąseUkc, sroinkcż zęby srknZłor Urimi 604 i 606 są głębsze oiż srkrstełn zęby srknSłeUoirkn 602, keseUSe 654 noże dosięgnąć i srłąrkąć się z zębowi srknSłeUoirkąwi 630. Ρ^^ιζ zęby srknSreUoirkn 604 i 606 są rrkstekiron co dziesięć kebók srknSłeUoirkąrO, zetcw keseUSe 654 łączy się z jnUryw z kebók SrknSłeUoirkąrO 604 lcb 606 po ZożU)W dziesięcic kąUrkrkerierO Ζ^Ζΐ, i tąo sowąw łączy się z jednym z kebók srknSreUoirkąrO 630 w teSiw ^οδ^ dle rbrrtrkngr reseUznoie rSrnsrkngr sinrCrinoie klirktjąrngr 620 krtz z ciągłym sinrCrinoinw klirkejąrąw 5C0.

Dle rUr0ąlnoie keseUai 654 do srłąrknoie z zębowi srtnSłedrirkąwi 602, ot góroyw końca kSlęsłej lab knkoejrkoej srkinrzr0ri łpZrkej &ϊοο) 644 ptkrrzror Ιόο rrkstekiron cr0kątą 656 w Ζ^Ιο^^ L. PłosZe sprężyno 658 jest wygięto do Zrofigprerji zooka ksZozpjąr srką czym skrbrUoą Zroinr kięZsknj części Ułpgrtri 660 jest ρΙ^ο^οο) ciernie knkosjrk pr0kątók 656 w Ζ^Ιο^ι L, keC tkrbrUrą Zroinr ZrójZinj części UłpgrCri 662 jest UrsrOoięją do rąlioUrąrkongr ϋ^ο 216 srUsjeką 220, rUrO)lejąr tąo stoyw knssół kcsoUr Sm) 640 oo knkostrz w ZiercoZp srrwinoirkąw. PrkrUpjn to srłsrkeoin ^ο^ 654 z zębowi

SrknSroUrirkąwi 602.

Jeko οΙΙιγοοΙ^ο srłąrknoio knssrła keseUZrkngr 640 i słoskinj spręż),) 658, knssół kOSoUZrk) noże być ctwrrkro) z dość sprężystego woteriołc slettyrzongr, jkrΓkąrngr występ kąstojsr) w dół srU Zetem ρΖ^Ο)ο, sΓką czyn występ teo rUUzierykajn jeZo sprężyno rUrO)lojąre kntsół koseUZrk) względem rąlioUΓąrkongr ϋ^ο 216, jeZ rsisoor srkążnj.

Dziełenie wnr0ooikwp klirkojąrngr 580 będzie ^^οοι w sjrscoZc do kidoZók ^ΟιοοsrknUsjokiroąrO ot fig. 80-82. Dolo) sprężysty ^Ι^ο^ 260 obroco się kret z

Ζ^^ιο zbirΓoiZrkąw 22 o 180° względem płytki rUwinΓzojąrnj UokZę 180 srwięUką srłrżnoinw grrwtUznoie, gdą rosodZe zow)Zejąrt 520 jest οΟζ^οοο ot oUestrr 320, o Srłrżnoino ioOtlocji, gdy reteUZe kew)Zejsre 520 jest zdjęte z eUestrΓe 320. Ne fig. 80 SrZekeor względne srrrżeoin srwięUk) Crieos oeseUttjąrą łaZmą zostUZę 274 Urlongr sprężystego ρ^Ζο^ο 260, ciągłym sinrCrinoinw Ζ^Ρ^ο 5C0, rSrnsrk)w sinrtrinrino Ζ^Ρ^ο 620 i knssrrnw ztstUZrkyw 640, gdy UrzrkoiZ 10 rUwinrztjsr) UtkZę srrtzZp koejUpjn się w srłrżnoip grrweUznoit. W teSiw srłrżnoip, ztstUZe 654 jest srłsrkrot z sł)jZi zębem srznZroUoirkyw 602 ciągłego sinrCrinoit zlirkejąrngr 5C0, i Ulttngr oie łączą się z kębnw SrznZrtUoirk)W 630. Ρ^οώ», w tekin srrrżnoip rtsęUkojsr) Zrninr ztsoUZi 276 ^ίοη) otsęUktjsrnj łpZrką ztstUZę 274 łączą się z zntsrłno zoseUSrkyw 640.

Gdy Zrrsps zbiorniam) 22 zrsjtjn obróconą o sinΓktkn 178° w stronę srłrżnoio inOelokorit, kókczts Zoriec oosęUtojsc) ^οΙΖ^ 278 łpZrknj tciooy otseUząjącnj ktstUZe 274 rbΓÓrroy do srłąrknoit z srznciklngłs stroną kntsrrc ztsoUZrkngr 640, jeZ srZtktor ot fig. 81. W wynika tego, jeZ srZtztor rt fig. 81, testUZt 654 zotttjn rbrócroc w ZiercoZp tgrUryo z γρ^ιο ksZezóknZ zegoro ot fig. 81, sΓtnz m zeseUZe 654 k)rOrUzi z słyjZingr zębe sΓteSreUrirkngr 602, tąo stoyw CcisZe ąc sprężynę 658. Krot)oprkoo) obrót do smoąrO 180°, jeZ srZektor ot fig. 82, srkrUpjn oinkinlZi obrót zesoUZi 654 i ostUoierin do otsjesongr zębo SrknZrtUoirkngr 604, którą sjeorki sΓZ)ZłeUrko głęboki ząb sΓknZreUoirky. W skrkngólortri, gdą zesedZe 654 sorptze się z srrrżenie ot fig. 81 do srłrżnoie oo fig. 82, kókczes sprężyno 658 odchylę zeseUZę 654 do zębe sΓknZłeUoirkngr 604. Proinkeż ząb srknZreUoirką 604 ^οο^ głęboki ząb srznSroUoirky, ^Ιιο zosoUZo 654 krOrUki również w jeden z zębów srznkłoUrirr wącO 530. W tąo woonorin, UrkrkoiZ 10 rUwinrzrrnj UokZi prosząc się w srrrżnoip ioOtlowenio, w Ztórąw mór rUwinrkojąr) dokZe 1 84^^ PttOkiro) w jednej linii z srznkrUnw veotpri 64.

173 090

Gdy użytkownik dokona inhalacji dawki proszku 62, wówczas nasadka zamykająca 520 jest wkręcona z powrotem na adaptor 320. W wyniku tego, korpus zbiornikowy 22 obraca się z powrotem do swego położenia początkowego z fig. 80, co również powoduje obrót dolnego ustalacza sprężystego 260. Podczas tego obrotu z powrotem o 180°, to jest w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara na fig. 80, koniec napędzający zapadkę 276 łukowej ściany napędzającej zapadkę 274 łączy się z zespołem zapadkowym 640 przy końcu swego ruchu dla obrócenia zespołu zapadkowego 640 w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara na fig. 80 do swego położenia początkowego. Podczas tego ruchu, ponieważ zapadka 654 jest połączona wewnątrz głębokiego zęba przekładniowego 604 i jednego z zębów przekładniowych 630, zatem zarówno ciągły pierścień zliczający 590 jak i okresowy pierścień zliczający 620 obracający się razem o jeden przyrost. W przypadku gdy zapadka 654 nie jest połączona z jednym z głębokich zębów przekładniowych 604 lub 606, wówczas zapadka nie łączy się z zębem przekładniowym 630, tak żeobracał się będzie tylko ciągły pierścień zliczający 590.

Należy zauważyć, że ciągły pierścień zliczający 590 i okresowy pierścień zliczający 620 nie mogą obracać się w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara na fig. 80-82, ze względu na pierwszy i drugi sprężysty zaczep zapobiegający obrotowi 224 i 232, które łączą się odpowiednio z zębami przekładniowymi 602 i 630.

Należy zauważyć, że w obrębie wynalazku mogą być dokonywane rozmaite zmiany. Przykładowo, obrót płytki odmierzającej dawkę 180 nie musi wynosić 180°, ale może stanowić mniejszą lub większą odległość łukową. W takim porzypadku, długość łukowej ściany napędzającej zapadkę 274 może być zmieniona dla napędzania zespołu zapadkowego 640 przyrostowo.

Zgodnie z wynalazkiem, otrzymano dozownik 10 odmierzający dawkę proszku, który dokładnie wymierza dawki sproszkowanego lekarstwa dostarczane pacjentowi. W szczególności, konstrukcja i montaż dozownika 10 są znacznie uproszczone w stosunku do stanu techniki.

Wszystkie powyższe elementy, z wyjątkiem sprężyn 290 i 658, są korzystnie wykonane z łatwo dostępnych tworzyw sztucznych, zaś sprężyny są korzystnie wytworzone z odpowiednich metali. Zwykle, rozmaite elementy, które nie wymagają posiadania porowatości lub innych szczególnych własności, mogąbyć formowane zjednej lub więcej substancji termoplastycznych mających pożądaną sztywność i wytrzymałość. W niektórych rozwiązaniach, element składowy zawierający gniazdo proszku jest stosunkowo cienki, i dla utrzymania pożądanego stopnia płaskości powierzchni, powinien być wykonany z trudniej odkształcalnej substancji, takiej jak wzmocnione tworzywo sztuczne, ceramika lub metal. Oczywiście, wybrane materiały muszą być chemiczne kompatybilne z dozowanym lekarstwem. Ze względu na koszty, zaleca się maksymalne wykorzystanie tworzyw sztucznych, tam gdzie urządzenie jest przeznaczone do wyrzucenia po zużyciu, bez ponownego wypełnienia lekarstwem lub jedynie z ograniczoną ilością ponownych wypełnień po wydozowaniu początkowego wsadu lekarstwa.

Zalecane obecnie rozwiązanie korka zbiornikowego 90 obejmuje cienką, okrągłą płytkę z elektropolerowanej stali nierdzewnej, którajest formowana przez wsunięcie na meteriał podstawowy z tworzywa sztucznego. Część metalowa kontaktuje się z płytką dozującą 180 w zmontowanym urządzeniu, tworząc bardzo płaską, gładką i sztywną powierzchnię zapobiegającą przesypywaniu się proszku ze zbiornika. Ponadto, metal rozprasza jakiekolwiek ładunki elektrostatyczne, wytwarzane poprzez tarcie pomiędzy powierzchniami podczas załadowywania dawki, które ładunki mogłyby ujemnie wpłynąć na przepływ proszku do i ze stanowiska dozowania. Jednakże, można użyć inne złożone składniki w urządzeniu tam, gdzie wymagane są szczególne jego własności.

Dla zmontowania dozownika 10 odmierzającego dawkę proszku, najpierw montuje się obudowę proszku 20. W szczególności, do korpusu zbiornikowego 22 wkłada się korek zbiornikowy 90, płaską sprężynę 658 zakłada się do uchwytów 656 w kształcie L zespołu zapadkowego 640, wprowadza się uchwyt środka osuszającego 560 do nasadki zamykającego 520, montuje się dyszę zawirowywującą 380 z korpusem napędzającym 120 i montuje się ustnik 440 z dyszą zawirowywującą 380. Następnie, na podstawę 200 nasadza się ciągły pierścień zliczający 590, zaś okresowy pierścień zliczający 620 nasadza się na ciągły pierścień zliczający 590. Obydwa pierścienie zliczające 590 i 620 są obracane, dopóki cyfra 10 okresowego pierścienia zliczającego 620 i cyfra O ciągłego pierścienia zliczającego nie znajdą się w jednej linii z małą

173 090 szczeliną 214 podstawy 200. Inaczej mówiąc, odpowiada to cyfrze 100, i jest bezpośrednio przeciwległe cyfrze 200, która będzie pokazana poprzez okienko 330 adaptora 320.

Następnie na górnej okrągłej ścianie 202 podstawy 200 umieszcza się zespół zapadkowy 640 z zawartą w nim sprężyną 658, otaczając cylindryczny czop 216, przy czym zapadka 654 jest odchylona do połączenia z zębem przekładniowym 604 w jednej linii z cyfrą 1 i zębem przekładniowym 630 w jednej linii z cyfrą 11, to znaczy w jednej linii z cyfrą 111. Należy zauważyć, że pierwszy i drugi sprężysty zaczep zapobiegający obrotowi 224 i 232 są ustawione w jednej linii z zębem przekładniowym 606, odpowiadającym cyfrze 1 i z zębem przekładniowym 630 odpowiadającym przeciwległej cyfrze 11.

Następnie, na czopie 216 jest umieszczony dolny sprężysty ustalacz 260, otaczający kołek ustalający 218, z wąskim uchem napędzającym 270 ustawionym w jednej linii z cyfrą, 100 na pierścieniach 590 i 620. W takim przypadku, koniec napędzający zapadkę 276 przylega do wystającego do wewnątrz odwróconego kołnierza 648 zespołu zapadkowego 640. Następnie na krążek 262 dolnego sprężystego ustalacza 260 jest osadzona sprężyna zwojowa 290, zaś na wierzchu sprężyny zwojowej 290 jest umieszczona płyta podporowa 300, której wąskie ucho napędzające 306 znajduje się w jednej linii z wąskim uchem napędzającym 270 dolnego sprężystego ustalacza 260. Następnie, umieszcza się pierścieniowy kołek montażowy 188 płytki odmierzającej dawkę 180, przełożony przez środkowy okrągły otwór 310 płyty podporowej 300 i na kołek ustalający 218 podstawy 200, przy czym sj?ł^2^c^^^ni^ 190 i 222 są ustawione w jednee linii. W takim przypadku, otwór odmierzający dawkę 184 znajduje się w jednej linii z wystającą promieniowo szczeliną 312 płyty podporowej 300.

Następnie, na płytkę odmierzającą dawkę 180, płytkę podporową 300, sprężynę zwojową 290 i dolną płytkę podporową 260 jest nakładany korpus zbiornikowy 22 mający zmontowany razem korek zbiornikowy 90, tak że wąskie ucha napędzające 270 i 306 wchodzą wewnątrz wąskiej szczeliny napędzającej 34, zaś szersze ucha napędzające 272 i 308 wchodzą wewnątrz szerszej szczeliny napędzającej 36 korpusu zbiornikowego 22. W takim przypadku, przewód venturi 64 znajduje się w jednej linii z otworem odmierzającym dawkę 184. Dla zmontowania razem powyższych części, nakłada się adaptor 320 na powyższy zespół tak, że mostek 326 adaptora znajduje się w .jednej linii z małą szczeliną 214 podstawy 200. Następnie adaptor 320 jest wciskany w dół, dopóki pierścieniowy uskok 210 podstawy 200 nie zaskoczy w pierścieniowy rowek 324 adaptora 320. W tym momencie, sprężyna zwojowa 290 ulega ściśnięciu, w okienku 330 adaptora 320 pojawia się cyfra 200, zaś wgłębienia 340 i 342 adaptora 320 są ustawione w jednej linii ze szczelinami napędowymi 34 i odpowiednio 36 korpusu zbiornikowego 22.

Następnie, wypełnia się przewód zasilania proszkiem 60 poprzez jego otwarty górny koniec, a potem nasadza się korpus napędzający 120, z dyszą 380 i ustnikiem 440 na korpus zbiornikowy 22, tak że okrągły przewód korkowy 144 korpusu napędzającego 120 zatyka górny otwarty koniec przewodu zasilania proszku 60 i tak, że górny otwarty koniec przewodu venturi 64 sięga przez okrągły otwór 142 w korpusie napędzającym 120. W tym położeniu, dolna krawędź dolnego pierścieniowego odcinka osłony 128 korpusu napędzającego 120 jest umieszczona bezpośrednio powyżej górnej krawędzi górnej pierścieniowej ściany 332 adaptora 320.

Następnie na adaptor 320 nakręca się nasadkę zamykającą 520, przez co obudowa proszku 20 zostaje obrócona o 180° względem płytki odmierzającej dawkę 180 tak, aby przygotować dozownik 10 odmierzający dawkę proszku, to znaczy aby zgarnąć proszek'62 do otworu odmierzającego dawkę 184. Powoduje to przesunięcie zapadki 654 do następnego zęba przekładniowego 602, jak pokazano na fig. 82.

Gdy użytkownik zapragnie dokonać 'inhalacji dawki proszku 62, wówczas nasadka zamykająca 520 zostaje odkręcona i zdjęta, obracając w ten sposób obudowę proszku 20 z powrotem o 180° taki aby ustawić w jedne' linii przewód venturi 64 z otworem odmierzającym dawkę 184. w gotowości do dokonania inhalacji, w tym momencie, zapadka 654 zostaje obrócona o jeden przyrost z powrotem do położenia pokazanego na fig. 80, przez co przez okienko 330 zostaje pokazana następna cyfra 190. Gdy zostanie wydatkowane wszystkie 200 dawek, wówczas wypust ograniczający dawkę 632 okresowego pierścienia zliczającego 620 przylgnie do wypustu ograniczającego dawkę 336 adaptora 320 dla zapobiegnięcia dalszemu obrotowi dla dozowania. Zgodnie z tym, cyfry nie będą kontynuowane od 00 do 200.

173 090

Na fig. 83-105 jest pokazane alternatywne rozwiązanie mechanizmu zliczającego do zliczania liczby dawek, które zostały wydozowane lub dla wskazywania liczby dawek, które pozostały do wydozowania tak, aby ostrzegać użytkownika o zmniejszającej się ilości proszku, przy czym elementy odpowiadające mechanizmowi zliczającemu zostały zidentyfikowane przez te same odnośniki cyfrowe z wyróżnikiem prim. Podobnie jak przy mechanizmie zliczającym, zaleca się, aby mechanizm zliczający był licznikiem ubytkowym, który wskazuje ilość dawek pozostałą do wydozowania.

W zasadzie, jako część mechanizmu zliczającego, części, które zostały zmodyfikowane stanowią podstawę 200', dolny sprężysty ustalacz 260' ciągły pierścień zliczający 590', okresowy pierścień zliczający 620', i sprężyście odchylony zespół zapadkowy 640'.

W pierwszym miejscu, podstawa 200' zawiera okrągłą ścianę górną 202' mającą pierścieniową osłonę 204' wystającą w dół od jej obrzeża. Obwodowa krawędź okrągłej ściany górnej 202' jest wycięta tworząc zewnętrzny pierścieniowy uskok 206'. Na zewnętrznej powierzchni pierścieniowej osłony 204' przy jej końcu jest utworzona pierścieniowa warga podpierająca 208', która wystaje zewnętrznie w kierunku promieniowym względem pierścieniowej osłony 204'. Ponadto, na zewnętrznej powierzchni pierścieniowej osłony 204' jest utworzony pierścieniowy wieniec ustalający 210', równolegle do podpierającej wargi 208' i w odstępie powyżej niej, tak aby wystawał zewnętrznie od pierścieniowej osłony 204' w kierunku promieniowym. Wieniec ustalający 210' posiada średnicę mniejszą niż średnica podpierającej wargi 208'. Tak więc, pomiędzy podpierającą wargą 208' a wieńcem ustalającym 210' tworzy się pierścieniowa szczelina ustalająca 212'. Należy zauważyć, że zamiast wycięcia wieńca ustalaj ącego 210' wzdłuż bardzo małej łukowej odległości dla utworzenia w nim małej szczeliny, tak jak szczelina 214 podstawy 200, można w tym samym celu utworzyć małą szczelinę 214' w wardze podporowej 208'. Ponadto, wieniec ustalający 210' posiada górną powierzchnię pierścieniową w kształcie stożka ściętego.

Środkowo i osiowo na górnej powierzchni okrągłej ściany górnej 202' jest utworzony cylindryczny czop 216', zaś przy górnym końcu cylindrycznego czopa 216' znajduje się współosiowy kołek ustalający 218' o średnicy mniejszej niż cylindryczny czop 216'. Odpowiednio do tego, przy górnej krawędzi cylindrycznego czopa 216' powstaje zewnętrzny pierścieniowy uskok 220'. Kołek ustalający 218' posiada zewnętrzną średnicę trochę mniejszą niż wewnętrzna średnica pierścieniowego kołka montażowego 188 płytki odmierzającej dawkę 180. Kołek ustalający 218' posiada szczelinę 220' wzdłuż swej długości. W tym przypadku, kołek montażowy 188 posiada odpowiadający szpilkowy występ (nie pokazany). Odpowiednio do tego, wskutek obecności szpilkowego występu i szczeliny 222', kołek montażowy 188 płytki odmierzającej dawkę 180 jest ustalony na kołku ustalającym 218' w sposób nieobrotowy dla zabezpieczenia stacjonarnego pozostawania płytki odmierzającej dawkę 180 względem obudowy proszku 20, podczas obrotu obudowy proszku 20, zawierającej korpus zbiornikowy 22, korek zbiornikowy 90 i nasadkę napędzającą 120.

Jako część mechanizmu zliczającego, na okrągłej ścianie górnej 202' jest zamontowany w sposób wspornikowy pierwszy sprężysty zaczep zapobiegający obrotowi 224'. W szczególności, zakrzywiona pionowa ściana podpierająca zaczep 226' wystaje w górę od okrągłej ściany górnej 202' tak, że górna krawędź sprężystego zaczepu 224' jest zasadniczo położona współpłaszczyznowo z górną krawędzią cylindrycznego czopa 216', zaś pierwszy sprężysty zaczep zapobiegający obrotowi 224' wystaje z jednej krawędzi 228' ściany podbierającej zaczep 226', równolegle i w odstępie ponad okrągłą ścianą górną 202'. Ponadto, swobodny koniec pierwszego sprężystego zaczepu zapobiegającego obrotowi 224' jest wyposażony w zukosowanie 230', za pomocą którego jest on ustawiany w kierunku promieniowym okrągłej ściany górnej 202'.

Na okrągłej ścianie górnej 202'jest zamontowany w sposób wspornikowy drugi sprężysty zaczep zapobiegający obrotowi 232'. Drugi sprężysty zaczep zapobiegający obrotowi 232' wystaje od krawędzi 228' ściany podpierającej zaczep 226', równolegle i w odstępie poniżej pierwszego sprężystego zaczepu zapobiegającego obrotowi 224' i pomiędzy pierwszym sprężystym zaczepem zapobiegającym obrotowi 224' i okrągłą górną ścianą 202'. Swobodny koniec drugiego sprężystego zaczepu zapobiegającego obrotowi 232' jest wyposażony w końcówkę 234', która ma zwiększoną grubość i szczególną konfigurację, jak będzie wyjaśnione poniżej.

173 090

W okrągłej górnej ścianie 202' jest utworzone odcinkowe wgłębienie 236', odpowiadające zaczepom 224' i 323'. W szczególności, wgłębienie 236' zawiera pierwsze promieniowe ograniczenie 238', zasadniczo w linii ze swobodnym końcem zaczepu 232', drugie promieniowe ograniczenia 240 zasadniczo w linii z przyłączonym końcem zaczepu 232', oraz trzecie ograniczenie 242' podłączone pomiędzy wewnętrznymi końcami promieniowych ograniczeń 238' i 240' i wystające w jednej linii z podłużnym kierunkiem zaczepu 232'.

Ponadto, na górnej powierzchni ściany górnej 202' znajduje się ściana ograniczająca dawkę 243', wystająca od krawędzi ściany podpierającej zaczep 226' promieniowo zewnętrznie do obwodowej krawędzi ściany górnej 202'. Ściana ograniczająca dawkę 243' pełni tę samą funkcję, co wypust ograniczający dawkę 336 pierwszego rozwiązania, który jest utworzony na wewnętrznych powierzchniach odcinka łączącego 334 i dolnej pierścieniowej ściany 322. W ten sposób wypust ograniczający dawkę 243' zapobiega pracy dozownika odmierzającego dawkę proszku po wstępnie opisanej ilości dawek, przykładowo po wydozowaniu 200 dawek, jak będzie wynikało na podstawie poniższego opisu.

Jak pokazano na fig. 88-92, sprężysty ustalacz 260', zamontowany na pierścieniowym uskoku 220', nad kołkiem ustalającym 218', zawiera krążek 262 mający środkowy otwór 264' o wymiarach mieszczących kołek ustalający 218'. Od dolnej powierzchni krążka 262' wystaje pierścieniowy czop 266' otaczający środkowy otwór 264'. Gdy kołek ustalający 218' wystaje poprzez pierścieniowy czop 266' i środkowy otwór 264', wówczas dolna krawędź pierścieniowego czopa 266' spoczywa na pierścieniowym uskoku 220'.

Górna pierścieniowa warga ustalająca 268' wystaje w górę od obwodowej krawędzi krążka 262'. Ponadto, przy obwodowej krawędzi pierścieniowej wargi 268' są utworzone dwa wystające promieniowo ucha napędzające 270' i 272' w położeniach średnicowo przeciwległych. Ucho 270' posiada szerokość zasadniczo równą szerokości szczeliny napędzającej 34 korpusu zbiornikowej 22 tak, żejest w nim dopasowane i napędzane poprzez nie, zaś 272' posiada szerokość zasadniczo równą szerokości szczeliny napędzającej 36 korpusu zbiornikowej 22 tak, że jest w niej dopasowane i napędzane poprzez nią.

Ponadto, od dolnej powierzchni krążka 262' pomiędzy pierścieniowym czopem 266' i obwodem krążka 262' wystaje łukowa ściana napędzająca zapadkę 274'. Przeciwległe końce łukowej ściany napędzającej zapadkę 274' są zakończone w wystających promieniowo ścianach końcowych napędzających zapadkę 276' i 278', przy czym każda z nich wystaje promieniowo pomiędzy pierścieniowym czopem 266' a odpowiednim końcem łukowej ściany napędzającej zapadkę 274', jakkolwiek końcowa ściana napędzająca zapadkę 278' wystaje promieniowo zewnętrznie trochę poza koniec łukowej ściany napędzającej zapadkę 274', czego przyczyna będzie wyjaśniona poniżej. Łukowa odległość pomiędzy końcowymi ścianami napędzającymi zapadkę 276' i 278' wynosi około 190°.

Jak pokazano na fig. 93-97, ciągły pierścień zliczający 590' jest utworzony poprzez krążek 592' mający ścianę o zasadniczo przekroju prostokątnym. Na zewnętrznej dolnej krawędzi krążka 592' jest utworzony zewnętrzny pierścieniowy uskok 594', poprzez wycięcie krążka 592' przy tej krawędzi.

Na gładkiej zewnętrznej krawędzi krążka 592' nadrukowano wiele wskaźników cyfrowych 600'. W szczególności, nadrukowano równokątnie dookoła dwa kolejne zestawy cyfr O do 9. Jednakże należy zauważyć, że można zastosować inne wskaźniki zaliczania niż wskaźniki cyfrowe 600', a mianowicie oznaczenia kolorowe, oznaczenia kształtowe, cyfry rzymskie, dni tygodnia i tym podobne.

Na wewnętrznej powierzchni krążka 592' odpowiednio do dwudziestu cyfr wskaźników cyfrowych 600' jest utworzone równokątnie dwadzieścia zębów przekładniowych 602'. Wszystkie zęby przekładniowe 602' mają tę samą głębokość w kierunku promieniowym, z wyjątkiem średnicowo przeciwległych zębów przekładniowych 604' i 606' zębów 602', odpowiadających położeniu pomiędzy cyframi 4 i 5 wskaźników cyfrowych 600', które są głębsze niż pozostałe zęby przekładniowe 602', to znaczy zęby przekładniowe 604' i 606' wystają zewnętrznie w kierunku promieniowym dalej niż pozostałe zęby przekładniowe 602'. Gdy ciągły pierścień zliczający 590' zostanie umieszczony prawidłowo w urządzeniu, jak będzie wyjaśnione poniżej, wówczas pierwszy sprężysty zaczep zapobiegający obrotowi 224' podstawy 200' łączy

173 090 się z jednym zębem przekładniowym 602', w danym czasie, zapobiegając obrotowi zgodnemu z ruchem wskazówek zegara ciągłego pierścienia zliczającego 590' na podstawie 200'.

Jak pokazano na fig. 98-101, okresowy pierścień zliczający 620' jest utworzony przez krążek 622' mający ścianę o przekroju zasadniczo prostokątnym.

Na gładkiej zewnętrznej powierzchni krążka 602' jest nadrukowanych wiele wskaźników cyfrowych 628'. W szczególności, nadrukowano równokątnie dookoła cyfry 0 do 20. Na fig. 101 pokazano tylko kilka takich cyfr. Należy jednakże zauważyć, że można zastosować inne wskaźniki zliczania niż wskaźniki cyfrowe 628', a mianowicie oznaczenia kolorowe, oznaczenia kształtowe, cyfry rzymskie, dni tygodnia i tym podobne.

Na wewnętrznej powierzchni krążka 622' w położeniu około dwie-trzecie wysokości krążka 622', utworzono wewnętrzną pierścieniową ścianę 629', jak pokazano na fig. 100. Na wewnętrznej powierzchni wewnętrznej pierścieniowej ściany 629' utworzono równokątnie dwadzieścia zębów przekładniowych 630', odpowiadających dwudziestu cyfrom wskaźników cyfrowych 628'. Wszystkie zęby przekładniowe 630' mają tę samą głębokość w kierunku promieniowym. Należy zauważyć, że każdy ząb 630' ma zewnętrzną, zasadniczo obwodowo wystającą część 631' oraz nachyloną część 633' wystającą wewnętrznie od zewnętrznej, zasadniczo obwodowo wystającej części 631'. Ze względu na obwodowo wystającą część 631', ulega zredukowaniu obwodowa długość nachylonej części 633' i tym samym staje się ona bardziej stroma niż w pierwszym rozwiązaniu zębów przekładniowych 630. Z tego względu, swobodny koniec 234' drugiego sprężystego zaczepu zapobiegającego obrotowi 232' podstawy 200', który ma zwiększoną grubość, posiada konfigurację odpowiadającą konfiguracji zębów przekładniowych 630'. W wyniku obwodowo wystającej części 631' i zwiększonego nachylenia pochylonej części 633' występuje większy moment, który jest konieczny do uruchomienia okresowego pierścienia zliczającego 620'. Zadaniem tego rozwiązania jest zapobiegnięcie niepożądanemu ruchowi okresowego pierścienia zliczającego 620' w wyniku sił tarcia z ciągłym pierścieniem zliczającym 590', gdy pożądane jest aby obracał się tylko ciągły pierścień zliczający 590'.

W tego rodzaju rozwiązaniu, okresowy pierścień zliczający 620' jest osadzony na podstawie 200', a w szczególności dolna krawędź krążka 622' spoczywa na pierścieniowym uskoku 206'podstawy 200', otaczając okrągłą górną ścianę 202'. Przy takim osadzeniu okresowego pierścienia zliczającego 620', drugi sprężysty zaczep zapobiegający obrotowi 232' podstawy 200' łączy się z jednym zębem przekładniowym 630' w danym czasie, zapobiegając obrotowi zgodnemu z ruchem wskazówek zegara okresowego pierścienia zliczającego 620' na podstawie 200'. Jak będzie wyjaśnione poniżej, zęby przekładniowe 630' są ustawione wzdłuż okręgu o większej średnicy niż zęby przekładniowe 602', tak że zęby przekładniowe 630' są przemieszczone na zewnątrz w kierunku promieniowym względem zębów przekładniowych 602'.

Ponadto, ciągły pierścień zliczający 590' jest osadzony obrotowo na okresowym pierścieniu zliczającym 620', a w szczególności zewnętrzny pierścieniowy uskok 594' spoczywa na górnej krawędzi krążka 622' dla obrotu względem niego. Należy zauważyć, że stanowi to odwrócenie pierwszego rozwiązania, w którym okresowy pierścień zliczający 620 spoczywa na ciągłym pierścieniu zliczającym 590.

Z dolnej powierzchni wewnętrznej pierścieniowej ściany 629' wystaje ku dołowi wypust ograniczający dawkę 632', odpowiadający położeniom przy cyfrze 05 dla zapobiegania działania dozownika 10 odmierzającego dawkę proszku po wstępnie określonej ilości wzdozowanych dawek. Przykładowo, jeżeli dozownik 10 odmierzający dawkę proszku jest ograniczony do wyeozawania 200 dawek, wówczas wypust ograniczający dawkę 632' oprze się o ścianę ograniczającą dawkę 243' podstawy 200' po wydozowaniu dwusetnej dawki, zapobiegając dalszemu względnemu obrotowi obudowy proszku 20 względem płytki odmierzającej dawkę 180.

Początkowo, cyfra 20 wskaźnika 628'jest ustawiona w linii z cyfrą 0 wskaźnika 600', tworząc cyfrę 200, która jest uwidoczniona poprzez przezroczyste plastikowe okienko 330 adaptora 320. Po wydozowaniu pierwszej dawki, zarówno ciągły pierścień zliczający 590' jak i okresowy pierścień zliczający 620' obracają się razem, odsłaniając cyfry odpowiednio 19 i 9, tworząc liczbę 199, która jest uwidoczniona poprzez okienko 330. Po następnych dziewięciu dawkach, jedynie ciągły pierścień zliczający 590' obraca się o jeden przyrost w

173 090 danym czasie dla każdej dawki. Po uwidocznieniu liczby 19O’poprzeż okienko 330, następna dawka powoduje obrót zarówno ciągłego pierścienia zliczającego 59(0 jak i okresowego pierścienia zliczającego 620', tworząc liczbę 189. Działanie to jest kontynuowane, dopóki przez okienko 330 nie zostanie uwidoczniona liczba 00. W tym momencie, okresowy pierścień zliczający 620' obrócił się do położenia, w którym wypust ograniczający dawkę 632' przylega do ściany ograniczającej dozowania 243' podstawy 200', dla uniknięcia dalszego względnego obrotu obudowy proszku 20 względem płytki odmierzającej dawkę 180.

Dla spowodowania takiego obrotu ciągłego pierścienia zliczającego 590' i okresowego pierścienia zliczającego 620', odchylony sprężyście zespół zapadkowy 640' zawiera zapadkę 654', mającą konfigurację zasadniczo trójkątną, przymocowaną blisko jednego końca płaskiej, plastycznej sprężyny spiralnej 658', jak pokazano na fig. 102-104. Zapadka 654' posiada wysokość równą wysokości sprężyny 658'. Ponadto, na szczycie zapadki 654' jest zamontowane przedłużenie zapadki 655' o tym samym ukształtowaniu, co zapadka 654', tak aby wystawało powyżej sprężyny 658'. Wydłużenie zapadki 655'posiada długą powierzchnię promieniową 657' i zasadniczo równoległą krótką powierzchnię promieniową 659', przy czym krótka powierzchnia promieniowa 659' jest zakończona kątową powierzchnię 661', która jest podłączona do końca długiej powierzchni promieniowej 657'.

W rozwiązaniu alternatywnym, pokazanym na fig. 105, zamiast spiralnej sprężyny 658' można zastosować sprężynę 658 w kształcie S. Na fig. 105 opuszczono sprężyste zaczepy 224' i 232' ze względu na przejrzystość.

Gdy zespół zapadkowy 640' jest nałożony na okrągłą ścianę zapadkową górną 202' podstawy 200' otaczając cylindryczny czop 216', wówczas wydłużenie zapadkowe 655' jest odchylone za pomocą sprężyny 658' wewnątrz zęba przekładniowego 602'. Jednakże, ponieważ zęby przekładniowe 630' są ułożone na okręgu o większej średnicy niż zęby przekładniowe 602', zatem zapadka 654' nie łączy się w tym momencie z zębami przekładniowymi 630'. Jedyny wyjątek występuje wówczas, gdy wydłużenie zapadkowe 655' łączy się z jednym z zębów przekładniowych 604' Iub 606'. W takim przypadku, ponieważ zęby przekładniowe 604' i 606' są głębsze niż pozostałe zęby przekładniowe 602', zapadka 654' może dosięgnąć i połączyć się z zębami przekładniowymi 630'. Ponieważ zęby przekładniowe 604' i 606' są rozstawione o dziesięć zębów przekładniowych, zatem wydłużenie zapadkowe 655' łączy się z jednym z zębów przekładniowych 604' Iub 606' po wydozowaniu każdych dziesięciu dawek, i wówczas zapadka 654' łączy się z jednym zębem przekładniowym 630' w danym czasie dla obrotowego napędzania' okresowego pierścienia zliczającego 620' wraz z ciągłym pierścieniem zliczającym 590'.

Obecnie zostanie opisane działanie mechanizmu zliczającego 580'. Dolny ustalacz sprężysty 260' obraca się wraz z korpusem zbiornikowym 22 względem płytki odmierzającej dawkę 180 pomiędzy położeniem gromadzenia, kiedy nasadka zamykająca 520 jest nakręcona na adaptor 320, a położeniem inhalacji, kiedy nasadka zamykająca 520 jest zdjęta z adaptora 320.

W położeniu początkowym, liczba 20 okresowego pierścienia zliczającego 620' i liczba 0 ciągłego pierścienia zliczdjąśngo 590' są umieszczone w przezroczystym plastikowym okienku 330, tak aby uwidocznić połączoną liczbę 200 odpowiadającą ilości pozostających do wydozowania dawek. Okienko 330 jest umieszczone średnicowo przeciwlegle względem małej szczeliny 214' na podstawie 200'. Wydłużenie zapadkowe 655' jest umieszczone 90° przeciwnie do ruchu wskazówek zegara względem szczeliny 214', tak że wydłużenie zapadkowe 655' łączy się z głębokim zębem przekładniowym 604', a zapadka 654' łączy się z zębem przekładniowym 630'. Ponadto, ściana końcowa napędzająca zapadkę 278' opiera się o długą promieniową powierzchnię 657'. W tym położeniu, napędzające ucho 270' znajduje się zasadniczo w jednej linii ze szczeliną 214'.

Gdy korpus zbiornikowy 22 zostaje obrócony z położenia zamkniętego do otwartego położenia roboczego, wówczas ściana końcowa napędzająca zapadkę 276' dolnego ustalacza sprężystego 260' jest obracana do położenia z krótką promieniową powierzchnią 659' wydłu żenia zapadkowego 655'. W tym położeniu, napędzające ucho 272' znajduje się zasadniczo w jednej linii ze szczeliną 214'. W wyniku tego, zapadka 654' i wydłużenie zapadkowe 655' obracają się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Podczas tego ruchu, ponieważ

173 090 wydłużenie zapadkowe 655' i zapadka 654' są połączone wewnątrz głębokiego zęba przekładniowego 604' i odpowiednio jednego z zębów przekładniowych 630', zatem zarówno ciągły pierścień zliczający 590' jak i okresowy pierścień zliczający 620' obracają się razem o jeden przyrost. Odpowiednio do tego, liczba 19 okresowego pierścienia zliczającego 620' i liczba 9 ciągłego pierścienia zliczającego 590' zostają umieszczone w przezroczystym plastikowym okienku 330, tak aby uwidocznić połączoną liczbę 199 odpowiadającą ilość pozostających dawek. W tym momencie, dozownik 10 odmierzający dawkę proszku znajduje się w położeniu inhalacji, w którym otwór odmierzający dawkę 184 znajduje się w jednej linii z przewodem venturi 64.

Po dokonaniu przez użytkownika inhalacji dawki proszku 62, nasadka zamykająca 520 zostaje nakręcona z powrotem na adaptor 320. W wyniku tego, korpus zbiornikowy 22 obraca się z powrotem do położenia początkowego, co powoduje również obrót dolnego sprężystego ustalacza 260' w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara. Podczas tego powrotnego obrotu, ściana końcowa napędzająca zapadkę 278' dolnego sprężystego ustalacza 260' zostaje obrócona do połączenia z długą promieniową powierzchnię 657' wydłużenia zapadkowego 655'. W wyniku tego, zapadka 654' i wydłużenie zapadkowe 655' zostają obrócone w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, podczas którego to czasu wydłużenie zapadkowe 655' wysuwa się z zęba przekładniowego 604', a zapadka 654' wysuwa się z zęba przekładniowego 630', ściskając tym samym sprężynę 658'. Ciągły obrót powoduje, że wydłużenie zapadkowe 655' nieznacznie się obraca i wpada w następny ząb przekładniowy 602', który przykładowo stanowi płytki ząb przekładniowy. W szczególności, sprężyna 658' odchyla wydłużenie zapadkowe 655' do płytkiego zęba przekładniowego 602'. Ponieważ ząb przekładniowy 602' stanowi płytki ząb przekładniowy, zatem zapadka 654' nie wchodzi w jeden z zębów przekładniowych 630'. W tym położeniu, ściana końcowa napędzająca zapadkę 278' przylega do długiej promieniowej powierzchni 659', zaś napędzane ucho 270'jest zasadniczo ustawione w jednej linii ze szczeliną 214'.

Należy zauważyć, że podczas ruchu wydłużenia zapadkowego 654' z jednego zęba przekładniowego 602' do następnego zęba przekładniowego 602', wydłużenie zapadkowe 654' przesuwa się po ścianie końcowej napędzającej zapadkę 278'. Przyczyna, dla której ściana końcowa napędzająca zapadkę 278' wystaje promieniowo na zewnątrz poza łukową ścianę napędzającą zapadkę 274' polega na konieczności uchronienia zapadki 654' przed ruchem poza ścianę końcową napędzającą zapadkę 278' do ustawienia w jednej linii z łukową ścianą napędzającą zapadkę 274', ponieważ mogłoby to zapobiegać ściśnięciu sprężyny 658' i tym samym chronić wydłużenie zapadkowe 655' przed ruchem z jednego zęba 602' do następnego zęba 602'.

Działanie to jest kontynuowane dla każdej dawki. W przypadku, w którym wydłużenie zapadkowe 655' nie jest połączone z jednym z głębokich zębów przekładniowych 604' Iub 606', zapadka 654' nie łączy się z zębem przekładniowym 630', tak że obracać się może tylko ciągły pierścień zliczający 590'.

Należy zauważyć, że ciągły pierścień zliczający 590' i okresowy pierścień zliczający 620' nie mogą obracać się w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara z powodu zastosowania pierwszego i drugiego sprężystego zaczepu przeciwdziałającego obrotowi 224' i 232', które łączą się odpowiednio z zębami przekładniowymi 602' i 630'.

Zgodnie z powyższym, według wynalazku zastosowano mechanizm zliczający, który posiada dużą wydolność zliczania dawek dozowanych Iub pozostających do wydozowania. W szczególności, zastosowano dwa obracane oddzielnie pierścienie zliczające, jeden dla jednych cyfr zliczanej liczby i drugi dla cyfr oznaczających dziesiątki i setki zliczanej liczby, przy czym pierścienie zliczające są obracane wzdłuż tej samej wspólnej osi do obudowy proszku.

Ponadto, jest zastosowana dysza zawirowywująca, w której zachodzi ulepszone rozbijanie na mikrony proszku i ulepszone mieszanie zmikronizowanych drobin proszku z powietrzem zasysającym. W szczególności, proszek najpierw zmienia kierunek z kierunku osiowego inhalacji Iub przewodu venturi do kierunku poprzecznego zasadniczo prostopadłego do kierunku osiowego, ciągle zmienia kierunek w sposób spiralny we wnęce zawirowywującej przechodzącej w kierunku poprzecznym, i po wyjściu z wnęki zawirowywującej zmienia kierunek z powrotem

173 090 do kierunku osiowego poprzez kanał zasilający, przy zachowaniu składowej zawirowania przepływu.

Ponadto, według wynalazku, dozownik odmierzający dawkę proszku jest przygotowany automatycznie za każdym razem, kiedy nasadka zamykająca jest nakręcona na dozownik i jest automatycznie gotowy do zastosowania za każdym razem, gdy nasadka zamykająca jest odkręcona. Jeżeli pożądane są wielokrotne pobrania dawki w danym czasie, wówczas użytkownik nie musi powtarzalnie zdejmować i ponownie nakładać nasadki, ale może po prostu wykonać posuwisto-zwrotny obrót albo górnej albo dolnej części urządzenia, przy jednoczesnym utrzymywaniu drugiej części stacjonarnie, a następnie ponownie umieścić nasadkę w położeniu gromadzenia, dopóki nie będzie potrzebował zastosować następną wstępnie określoną dawkę.

Powyżej opisano szczególne zalecane rozwiązania wynalazku w odniesieniu do rysunków towarzyszących, jednakże należy zauważyć, że wynalazek obecny nie jest ograniczony do tych szczegółowych rozwiązań i że można przeprowadzać rozmaite zmiany i modyfikacje przez fachowców z tej dziedziny bez wykraczania poza zakres lub istotę wynalazku, określoną w załączonych zastrzeżeniach.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Inhalator do sproszkowanych lekarstw, zawierający obudowę proszku do przechowywania wsadu materiału sproszkowanego przeznaczonego do dozowania, przy czym ta obudowa proszku zawiera przewód inhalacyjny przechodzący przez nią w pierwszym kierunku, w położeniu przemieszczonym względem wsadu sproszkowanego materiału, płytkę odmierzającą do przechowywania odmierzonej ilości wspomnianego sproszkowanego materiału, przy czym ta płytka odmierzająca posiada otwór odmierzający dawkę, do przechowywania tej odmierzonej ilości sproszkowanego materiału, przy czym ta płytka odmierzająca jest umieszczona poniżej wsadu sproszkowanego materiału, przy czym płytka odmierzająca i obudowa proszku są umieszczone obracalnie względem siebie wokół wspólnej środkowej osi tak, że otwór odmierzający dawkę zostaje umieszczony w połączeniu selektywnie ze wsadem sproszkowanego materiału lub z przewodem inhalacyjnym, oraz sprężynę do odchylania płytki odmierzającej i obudowy proszku ku sobie dla utrzymywania kontaktu pomiędzy nimi, znamienny tym, ze obudowa (20) proszku i płytka odmierzająca (180) są umieszczone obracalnie względem siebie w dwóch kierunkach o wstępnie określony kąt, ograniczony przez elementy ograniczające obrót, przy czym z obudową (20) proszku i płytką odmierzająca (180) jest zestawiony licznik pokazujący liczbę dawek sproszkowanego materiału, które zostały wydozowane lub pozostały do wydozowania w odpowiedzi na względny obrót obudowy (20) proszku i płytki odmierzającej (180), przy czym ten licznik zawiera zespół pierścienia zaliczającego (590,620), pokazujący tę liczbę dawek, który to zespół pierścienia zliczającego (590, 620) jest obracalny w jednym kierunku wokół wspólnej środkowej osi i posiada wskaźniki zliczania (600) dla podawania tej liczby dawek, człon uruchamiający (640) do przyrostowego jednokierunkowego obracania zespołu pierścienia zliczającego (590, 620) w odpowiedzi na wspomniany jednokierunkowy względny obrót pomiędzy płytką odmierzającą (180) i obudową (20) proszku, oraz okienko (330) odsłaniające jeden ze wskaźników zliczania (600) na zespole pierścienia zliczającego (590, 620) dla wskazania ilości dawek sproszkowanego materiału, które zostały wydozowane lub pozostały do wydozowania. .

2. ' Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że poniżej i w kontakcie z płytką odmierzającą (180) znajduje się górna płytka podporowa (300), która posiada otwór (312) większy niż otwór (184) odmierzający dawkę i znajdujący się w jednej linii z tym otworem (184) odmierzającym dawkę, gdy otwór (184) odmierzający dawkę znajduje się w jednej linii z przewodem inhalacyjnym (64), oraz człon ustalający (186) zawierający materiał przymocowany do strony spodniej górnej płytki podporowej (300) wybrany z grupy składającej się z filtra przepuszczającego gaz, ekranu sitowego, sita z materiału porowatego oraz perforowanego elementu płytkowego.

3. Inhalator według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że zespół pierścienia zliczającego (590, 620) jest zamontowany obrotowo na podstawie (200) mającej wystający osiowo kołek ustalający (218) współosiowy ze wspomnianą wspólną osią i otaczający kołek ustalający (218).

4. Inhalator według zastrz. 3, znamienny tym, że zespół pierścienia zliczającego (590, 620) zawiera ciągły pierścień zliczający (590) zawierający wskaźniki zliczania (600), oraz nieciągły pierścień zliczający (620) zamontowany współosiowo z ciągłym pierścieniem zliczającym (590) i zawierający wskaźniki zliczania (628)

5. Inhalator według zastrz. 4, znamienny tym, że ciągły pierścień zliczający (590) posiada dookoła zęby przekładniowe (602, 604, 606), nieciągły pierścień zliczający (620) posiada dookoła zęby przekładniowe (630), zaś człon uruchamiający (640) zawiera zapadkę (654) łączącą się z tymi zębami przekładniowymi (602, 604, 606, 630) ciągłego pierścienia zliczającego (590) i nieciągłego pierścienia zliczającego (620) dla obracania ciągłego pierścienia zliczającego (590) o jeden przyrost za każdym razem po wydozowaniu dawki sproszkowanego materiału, dla uwidocznienia następnego wskaźnika zliczania na ciągłym pierścieniu zliczającym (590) poprzez okienko (330) i dla obracania nieciągłego pierścienia zliczającego (620) o

173 090 jeden przyrost po każdej wstępnie określonej ilości przyrostów obrotowych ciągłego pierścienia zliczającego (590) dla uwidocznienia przez okienko (330) następnego wskaźnika zliczania na nieciągłym pierścieniu zliczającym (620).

6. Inhalator według zastrz. 5, znamienny tym, że zapadka (654) na sprężynę (658) odchylającą zapadkę (654) do połączenia z zębami przekładniowymi (602, 604, 606, 630) ciągłego pierścienia zliczającego (590) i nieciągłego pierścienia zliczającego (620).

7. Inhalator według zastrz. 6, znamienny tym, że zapadka (654) ma człon zapadkowy łączący się wewnątrz zębów przekładniowych ciągłego pierścienia zliczającego (590) lub nieciągłego pierścienia zliczającego (620) oraz przedłużenie zapadkowe przymocowane do końca sprężyny (658) i umieszczone na wysokości powyżej elementu zapadkowego dla łączenia się wewnątrz zębów przekładniowych odpowiednio nieciągłego zliczającego (620) lub ciągłego pierścienia zliczającego (590).

8. Inhalator według zastrz. 5 albo 6, albo 7, znamienny tym, że zęby przekładniowe (602, 604, 606), ciągłego pierścienia zliczającego (590) są umieszczone odpowiednio do znajdujących się na nim wskaźników zliczania (600), zaś żeby przekładniowe (630) nieciągłego pierścienia zliczającego (620) są umieszczone odpowiednio do znajdujących się na nim wskaźników zliczania (628).

9. Inhalator według zastrz. 8, znamienny tym, że zęby przekładniowe (602, 604, 606), ciągłego pierścienia zliczającego (590) zawierają wiele kolejnych pierwszych zębów przekładniowych (602) o pierwszej głębokości i przynajmniej jeden drugi ząb przekładniowy (604,606) o drugiej większej głębokości, przy czym każdy drugi ząb przekładniowy (604, 606) jest umieszczony po każdej wstępnie określonej ilości pierwszych zębów przekładniowych (602), zaś nieciągły pierścień zliczający (620) zawiera wiele kolejnych trzecich zębów przekładniowych (630) o głębokości równej głębokości każdego drugiego zęba przekładniowego (604,606) ciągłego pierścienia zliczającego (590) tak, że zapadka łączy się z kolejnymi pierwszymi zębami przekładniowymi (602) podczas kolejnych operacji dozowania i łączy się z drugim zębem przekładniowym (604, 606) i trzecim zębem przekładniowym (630) nieciągłego pierścienia zliczającego (620) po wielu operacjach dozowania.

10. Inhalator według zastrz. 9, znamienny tym, że pierwsze i drugie zęby przekładniowe (602, 604, 606) są utworzone na wewnętrznej powierzchni ciągłego pierścienia zliczającego (590), a trzecie zęby przekładniowe (630) są utworzone na wewnętrznej powierzchni nieciągłego pierścienia zliczającego (620). ·

11. Inhalator według zastrz. 5 albo 6, albo 7, znamienny tym, że zapadka (654) łączy się z zębami przekładniowymi (602, 604, 606, 630) ciągłego pierścienia zliczającego (590) i nieciągłego pierścienia zliczającego (620) dla obracania ciągłego pierścienia zliczającego (590) i nieciągłego pierścienia zliczającego (620) w pierwszym kierunku obrotowym, a ponadto zawiera zaczepy (224, 232) zapobiegające obrotowi ciągłego pierścienia zliczającego (590) i nieciągłego pierścienia zliczającego (620) w drugim kierunku obrotu, przeciwnym względem pierwszego kierunku obrotu.

12.1nhalator według zastrz. 11, znamienny tym, że zaczepy (2:24,232) stanowią pierwszy element zaczepowy (224) zapobiegający obrotowi, zamontowany na podstawie dla łączenia się z pierwszymi lub drugimi zębami przekładniowymi (602, 604, 606) dla uniknięcia obrotu ciągłego pierścienia zliczającego (590) w drugim kierunku obrotu i drugi element zaczepowy (232) zapobiegający obrotowi, zamontowany na podstawie dla łączenia się z jednym z trzecich zębów przekładniowych (630) dla uniknięcia obrotu nieciągłego pierścienia zliczającego (620) w drugim kierunku obrotu.

13. Inhalator wedlow eałtrz. a, rnamizrniy tym, że człon unichamiąjący (640) /uwiera ponadto człon (642) napędzający zapadkę do przyrostowego obracania zapadki (654), przy czym ten człon (642) napędzający zapadkę zawiera ustalacz (260) zamontowany obrotowo na podstawie współosiowo z ciągłym pierścieniem zliczającym (590) i nieciągłym pierścieniem zliczającym (620), a ponadto ten ustalacz (260) zawiera pierwszy człon (278) napędzający zapadkę do łączenia z jedna stroną zapadki (654) dla przyrostowego obracania zapadki (654) w pierwszym kierunku obrotu przy końcu obrotu ustalacza (260) w pierwszym kierunku obrotu i drugi człon (276) napędzający zapadkę (654) do łączenia się z przeciwległą stroną zapadki (654) dla

173 090 przyrostowego obracania tej zapadki (654)· w drugim, przeciwnym kierunku obrotu przy końcu obrotu ustalacza (260) w drugim, przeciwnym kierunku obrotu.

14. Inhalator według zastrz. 13, znamienny tym,-że' pierwszy (278) i drugi człon (276) napędzający zapadkę (654) są utworzone jako przeciwległe krawędzie łukowej ściany (274) napędzającej zapadkę, połączonej z ustalaczem (260).

15. Inhalator według zastrz. 13, znamienny tym, że pierwszy (278) i drugi człon (276) napędzający zapadkę (654) są utworzone jako wystające promieniowo ściany końcowe napędzające zapadkę (654), połączone z ustalaczem (260).

16. Inhalator według zastrz. 13, znamienny tym, że pierwszy (278) i drugi człon (276) napędzający zapadkę (654) są rozstawione względem siebie na odległość taką, że obrót ustalacza (260) o pierwszą łukową odległość powoduje przyrostowy obrót zapadki (654) o drugą mniejszą łukową odległość.

17. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że obudowa (20) proszku zawiera człon uchwytowy do przytrzymywania ustalacza (260) z obudową (20) proszku podczas względnego obrotu pomiędzy płytką odmierzającą (180) i obudową (20) proszku wokół wspólnej osi środkowej.

18. Inhalator według zastrz. 17, znamienny tym, że człon uchwytowy stanowi przynajmniej jedną szczelinę napędzającą (34) w obudowie (20) proszku lub w ustalaczu (260), oraz przynajmniej jedno ucho napędzające (270) w drugim z tych elementów, przy czym to przynajmniej jedno ucho napędzające (270) zachodzi we wspomnianą przynajmniej jedną szczelinę napędzającą (34).

19. Inhalator według zastrz. 5, znamienny tym, że zęby przekładniowe nieciągłego pierścienia zliczającego (620) mają zewnętrzną obwodowo wystającą część i część pochyloną, wystającą wewnętrznie z tej obwodowo wystającej części.

20. Inhalator według zastrz. 4, znamienny tym, że ciągły pierścień zliczający (590) jest zamontowany obrotowo na podstawie, zaś nieciągły pierścień zliczający (620) jest zamontowany obrotowo na ciągłym pierścieniu zliczającym (590) współosiowo z tym ciągłym pierścieniem zliczającym (590).

21. Inhalator według zastrz. 4, znamienny tym, że nieciągły pierścień zliczający (620) jest zamontowany obrotowo na podstawie, zaś ciągły pierścień zliczający (590) jest zamontowany obrotowo na nieciągłym pierścieniu zliczającym (620) współosiowo z tym nieciągłym pierścieniem zliczającym (620).

22. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że z licznikiem jest połączony roboczo człon blokujący (632, 336) do zapobiegania względnemu obrotowi obudowy (20) proszku i płytki odmierzającej (180) po wstępnie określonej liczbie wydozowanych dawek.

23. Inhalator według zastrz. 22, znamienny tym, że płytka odmierzająca (180) jest zamontowana nieobrotowo na podstawie (200), na której jest również zamontowany nieobrotowo adaptor (320), przy czym człon blokujący (632,336) zawiera ograniczający dawkę wypust (336) na adaptorze (320) oraz klapkę (632) na liczniku, łączącą się z wypustem (336) ograniczającym dawkę, gdy została wydozowana wstępnie określona liczba dawek.

24. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że obudowa (20) proszku jest przykryta nasadką zamykającą (520), która zawiera człon przygotowujący (534, 536) do obracania obudowy (20) proszku tak, że przewód inhalacyjny (64) zostaje połączony z otworem (184) odmierzającym dawkę, gdy nasadka zamykająca (520) jest zdjęta z położenia przykrywającego obudowę (20) proszku i do obracania obudowy (20) proszku tak, że przewód inhalacyjny (64) nie jest połączony z otworem (184) odmierzającym dawkę i tak, że otwór zasilający proszek zostaje połączony z otworem (184) odmierzającym dawkę, gdy nasadka zamykająca (520) jest przymocowana i przykrywa obudowę (20) proszku.

25. Inhalator według zastrz. 24, znamienny tym, że obudowa (20) posiada adaptor (320) zamontowany obrotowo względem tej obudowy (20) proszku i nieobrotowo względem płytki odmierzającej (180), przy czym ten adaptor (320) zawiera pierwsze gwinty spiralne (352), a nasadka zamykająca (520) zawiera drugie gwinty spiralne (530) do łączenia z pierwszymi gwintami spiralnymi (352) dla połączenia gwintowego nasadki zamykającej (520) z adaptorem (320).

173 090

26. Inhalator według zastrz. 25, znamienny tym, że obudowa (20) proszku zawiera przynajmniej jedno wgłębienie napędzające (164, 166), zaś człon przygotowujący (534, 536) zawiera żebro na wewnętrznej powierzchni nasadki zamykającej (520) do łączenia z przynajmniej jednym wgłębieniem napędzającym dla obracania obudowy (20) proszku tak, że przewód inhalacyjny (64) jest połączony z otworem (184) odmierzającym dawkę, gdy nasadka zamykająca (520) jest odkręcona z położenia przykrywającego obudowę (20) proszku i dla obracania obudowy (20) proszku tak, że przewód inhalacyjny (64) jest odłączony od otworu (184) odmierzającego dawkę i tak, że otwór zasilania proszku jest połączony z otworem (184) odmierzającym dawkę, gdy nasadka zamykająca (520) jest przykręcona do adaptora (320), w położeniu przykrywającym obudowę (20) proszku.

27. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że na drodze z przewodu inhalacyjnego (64) znajduje się dysza (380) pobierająca powietrze i sproszkowany materiał z przewodu inhalacyjnego (64) dla rozbijania aglomeratów sproszkowanego materiału i tworzenia mikronowych drobin materiału proszkowego i dla mieszania tego mikronowego sproszkowanego materiału z powietrzem zasysającym, przy czym ta dysza (380) zawiera wnękę (412) do zmiany kierunku przepływu proszku z pierwszego kierunku przewodu inhalacyjnego (64) ma drugi kierunek odmiany od pierwszego kierunku, oraz człon zawirowywujący do zasadniczo ciągłej zmiany kierunku przepływu tego proszku w drugim kierunku w tej wnęce (412).

28. Inhalator według zastrz. 27, znamienny tym, że wnęka (412) jest utworzona przez ścianę górną (442) i osłonę podłączoną do obrzeża tej ściany górnej (442) otaczaj ąco względem członu zawirowywującego.

29. Inhalator według zastrz. 28, znamienny tym, że ściana górna (442) zawiera otwór (450) do zmiany kierunku przepływu proszku z drugiego kierunku wnęki (412) zasadniczo z powrotem do pierwszego kierunku.

30. Inhalator według zastrz. 29, znamienny tym, że ściana górna (442) ma kształt okrągły, zaś otwór (450) jest umieszczony środkowo w tej ścianie górnej (442).

31. Inhalator według zastrz. 28, znamienny tym, że człon zawirowywujący stanowi zakrzywioną ścianę wystającą od otworu (450) do wspomnianej osłony.

32. Inhalator według zastrz. 31, znamienny tym, że zakrzywiona ściana jest usytuowana spiralnie.

33. Inhalator według zastrz. 32, znamienny tym, że zakrzywiona ściana ma pierwszy odcinek, który częściowo wystaje wokół środkowego otworu (450) i drugi odcinek, który wystaje z jednego końca tego pierwszego odcinka zakrzywionej ściany do osłony, przy czym obydwa te odcinki zakrzywionej ściany wystają wzdłuż łuku kołowego, zaś promień łuku kołowego drugiego odcinka zakrzywionej ściany jest większy niż promień łuku kołowego pierwszego odcinka zakrzywionej ściany.

34. Inhalator według zastrz. 33, znamienny tym, że zakrzywiona ściana jest połączona ze ścianą górną.

35. Inhalator według zastrz. 34, znamienny tym, że ze ściany górnej wystaje kanał (404) otaczająco względem środkowego otworu (450), zmieniający kierunek przepływu proszku z drugiego kierunku wnęki (412) z powrotem na pierwszy kierunek.

36. Inhalator według zastrz. 35, znamienny tym, że kanał (404) ma środkową oś równoległą i odsuniętą od środkowej osi przewodu inhalacyjnego (64).

37. Inhalator według zastrz. 27, znamienny tym, że na drodze z przewodu inhalacyjnego (64) znajduje się druga dysza (480) do redukowania rozmiaru cząsteczkowego aglomeratów sproszkowanego materiału wchodzącego do dyszy (480) z przewodu inhalacyjnego (64), ustytuowana w pierwszym kierunku inhalatora dla utworzenia mikronowych drobin sproszkowanego materiału i dla zmieszania tych mikronowych drobin sproszkowanego materiału z zasysanym powietrzem, przy czym ta druga dysza (480) zawiera zewnętrzną ścianę tworzącą kanał (496) mający kształt odwróconego tornado, utworzony przez zmienny w sposób ciągły przekrojowy obszar kołowy mający promień, który zmienia się wykładniczo pod względem głębokości od dolnego zewnętrznego okręgu o pierwszym promieniu do górnego okręgu o drugim, mniejszym promieniu i mający początek, który porusza się po okręgu zmieniającym się wraz z głębokością.

173 090

38. Inhalator według zastrz .37,znamjenny tym, ze kształt kanału (496) jessw yzn aczony poprzez równania:

jx-y)² + (e-b)² = Co + C· ek gdzie y = (o · sinus j(i · π) b = bo · cokious (bi · π), co + ci stenowi promień najniższego przekrojowego obszaru kołowego odwróconego kszłeSłu tornado,

Co stenowi promień najwęższego przekroju obszaru kołowego odwróconego kszłeSłu tornado, eo + ei stanowi współrzędną x najniższego przekrojowego obszaru kołowego, eo stanowi współrzędną x najwęższego przekrojowego obszaru kołowego, bo + bi słenowi współrzędną ę najniższego przekrojowego obszaru kołowego, bo słenowi współrzędną x najwęższego przekrojowego obszaru kołowego, x, ę i z słenowią współrzędne x, ę i z, zaś k słenowi współcoęonik wękłydoicze, kłórę określa ^omenię kształtu spirali odwróconego tornado.