[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Vejatz lo contengut

Lucian Freud

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Lucian Freud

Lucian Freud OM CH (Berlin, 8 de decembre de 1922 - Londres, 20 de julh de 2011). Pichon filh Sigmund Freud, foguèt un important pintre e gravador britanic.

Malgrat que sa jovença comencèt pel surrealisme, aprèp la Segonda Guèrra Mondiala venguèt en un dels principals representants de la pintura figurativa anglesa. Especializat dins retraches, aqueles excluson l'expression de sentiments e los personatges representats apareisson nus e jos una fòrta lutz.

Recebèt l'Òrdre del Merite del Reialme Unit.

Sos parents èran Lucie Brasch e l'arquitècte Ernst Ludwig Freud, e èra lo pichon filh de Sigmund Freud. Aguèt dos fraires, l'òme politic Clement Raphael Freud e Stephan Gabriel Freud. Sa neboda, Emma Freud, es una important productora de ràdio britanica.

Aprèp la Primièra Guèrra Mondiala e amb l'avançada del Nazisme, Lucien e la familha emigrèron al Reialme Unit en 1933, e recebèt la nacionalitat britanica en 1939. Pendent aquel periòde, estudièt a la Dartington Hall School a Totnes, Devon, e a la Bryanston School.

Un periòde brèu, estudièt a la Central School of Art de Londres e aprèp fòrça succès a l'Escòla de Pintura e de dessenh Cedric Morris's East Anglian, a Dedham. s'engatgèt com dins la marina mercanda dins una companhiá de l'Atlantic Nòrd en 1941, abans d'èsser reformat del servici en 1942.

En 1943, l'editor ceilanés Tambimuttu faguèt una comanda al jove artista per illustrar un libre de poèmas de Nicholas Moore, intitulat The Glass Tower.

A sa primièra exposicion individuala, a la Lefevre Gallery, en 1944, expausèt son quadre enigmatic The Painter's Room.

L'estiu de 1946 viatjèt a París, per contunhar cap a Itàlia pendent qualques meses. Aprèp visquèt e trabalhèt a Londres.

Lo 20 de julh de 2011 va moriguèt «en patz» a son domicili de Londres, segon un comunicat de premsa de son avocada Diana Rawstron (font: France Presse).

Cambis d'estil

[modificar | Modificar lo còdi]

Las primièras pinturas de Freud sovent son associadas amb lo surrealisme e mòstran de personas e de plantas en juxtaposicions inabitualas, fachas amb de pintura fòrça fina. A partir dels ans 50 comencèt a realizar de retraches, plan sovent nus, utilizant la tecnica de l'empast (pintura al costèl). Las colors son sovent neutras.

Los tèmas de Freud son las personas e lors vidas; amistats, familha, collègas, aimants e enfants. En escassas ocasions acceptèt de retraches de comanda. Coma o explica el meteis dins sas memòrias: «Lo tèma es autobiografic, tot aquò qu'a ligam amb l'esperança e la memòria e la sensualitat e l'engatjament, la vertat...», «Pinti gents, pas per çò que volrián èsser, mas per çò que son».

L'usatge d'animals dins sas composicions es fòrça e es sovent apareisson los animals domestics al costat de son proprietari. Exemples de retraches d'animals e personas de l'òbra de Freud: Noi i Speck (1980-81), Eli i David (2005-06) e Doble Retrach (1985-86).

Sa passion pels cavals lo menèt a pintar los especimèns de l'escòla de Darlington, ont, en mai de los montar, fins i tot dormiá dins los estables. Entre aqueles, cal destacar los retraches de Grey Gelding (2003), L'euga Skewbald (2004), e Euga menjant fenc (Mare Eating Hay) (2006).

Son quadre After Cézanne es notable per sa forma inabituala e lo naut prètz que paguèt la Galariá Nacionala d'Austràlia (7,4 milions de dolars americans). Un retrach de pichon format de la reina Elisabeta II provoquèt controvèrsia, en la mostrant tan envielhida (o mai) de que es. La premsa britanica ne publiquèt de criticas opausadas.

La quòta de l'òbra

[modificar | Modificar lo còdi]
  • Naked Woman on a Sofa (1984-1985) se vendèt a l'encant, en 2005, per 4,353 milions d'èuros.
  • Le 13 mai 2008, un nud intitulat Benefits supervisor sleeping, de 1995, se vendèt per Christie's a Londres. Per près de 34 milions d'èuros, qu'es l'òbra pus costosa d'un artista encara viu[1].

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. (fr)« Record de vente pour l'œuvre d'un artiste vivant ». Montpellierplus, 15 mai 2008, n° 497, p. 10.