wjezć

Del protoeslau *vezti, del protoindoeuropèu *weǵʰ- « transportar ». Parent del polonés wieźć, del chèc vézt, del rus везти, del ucraïnian везти, del eslau ancian вести.

Prononciacion

[?]

Vèrb

wjezć imperfectiu

1. Trasportar quicòm dins un veïcle.

Mots aparentats

• wjezba
• wjezwo

Referéncias

• Ludmila Budarjowa, 1990, Słownik hornjoserbsko-němski. Wörterbuch Obersorbisch-deutsch, Budyšin-Bautzen, Domowina-Verlag.