resèrva
- De reservar.
/re'zɛrβo̞/
re|sèr|va
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| resèrva | resèrvas |
| [re'zɛrβo̞] | [re'zɛrβo̞s] |
resèrva femenin
- Accion de servar, de far de provisions.
- Restriccion al subjècte d'escasenças que se pòt pas preveire o que se vòl pas precisar.
- (lengatge corrent) Abséncia de certitud o de garantida.
- Las quita causas reservadas.
- (militar) Partida de las fòrças militaras d’un país que, en temps de patz, es pas mantenguda activa o cridada pas que per de periòdes d’instruccion e que, en cas de mobilizacion generala, rejónh las autras tropas.
- (caça) Canton qu'es reservat per qui la caça li aperten.
- (ecologia) Territòri, reservat per la conservacion d'unes animals e d'unas plantas.
- (arquitectura) Pèça adaptada per la conservacion del manjar.
- Bacin d’aiga.
- (automobila) Darrièra pichona quantitat de la font d'energia al fons de la sèrva, permetent de far un pauc de camin.
- (comptabilitat) Montants del cumul dels beneficis dels exercicis precedents d’una entrepresa, ni tornat, ni integrat dins son capital.
- (figurat) Discrecion ; circonspeccion ; retenguda.
- (drech) Precision, limit d’interpretacion d’un acte.
- (drech) Partida d’una succession destinada a unes eretièrs dichs reservataris.
Vèrb
resèrva