disciple
- Del latin discipulus
/diˈsiple/
dis|ci|ple
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| disciple | disciples |
| [diˈsiple] | [diˈsiples] |
disciple masculin, equivalent femenin: discipla
- Persona qu'apren d’un mèstre una sciéncia o un art liberau.
- Persona que seguís la doctrina de qualqu'un mai, que se liga a sos principis, a sos sentiments, sustot quand s’agís dei doctrinas politicas, religiosa o filosoficas.
- discípol (gascon, provençau)
- Del latin discipulus
Estats Units d'America (Tèxas) : escotar « disciple »
/dɪˈsaɪpl̩/
dis|ci|ple
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| disciple | disciples |
| [dɪˈsaɪpl̩] | [dɪˈsaɪpl̩] |
disciple
- Del latin discipulus
/disipl/
dis|ci|ple
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| disciple | disciples |
| [disipl] | |
disciple masculin o femenin