confús
- Del latin confusus, participi passat de confundere.
/kuɱˈfys/, provençau /kũⁿˈfys/ França (Bearn) : escotar « confús »
con|fús
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | confús | confuses |
| [kuɱˈfys] | [kuɱˈfyzes] | |
| Femenin | confusa | confusas |
| [kuɱˈfyzo̞] | [kuɱˈfyzo̞s] | |
confús
- Qu'es impossible de destriar los elements constitutius.
- (particular) Que se confond e que se compren pas distinctament, en parlant dels sons, dels bruchs.
- (drech) Que confond, que reünís de drechs actius e passius al subjècte d'un meteis objècte.
- (figurat) Qu'es enrambolhat, escur per la ment.
- Qu'es vergonhós o empachat, que la vergonha e l’empach vengan d’una deca comesa, o que vengan d'un tròp de modestia.
- cacós / cacos (lemosin)
- Del latin confusus, participi passat de confundere.
oriental /kuɱˈfus/, occidental /koɱˈfus/
Espanha (Barcelona) : escotar « confús »
con|fús
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | confús | confusos |
| Femenin | confusa | confuses |
confús