ostil
- Del latin hostilis, de hostis « enemic ».
/ust'il/ França (Bearn) : escotar « ostil »
os|til
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | ostil | ostils |
| [ust'il] | [ust'ils] | |
| Femenin | ostila | ostilas |
| [ust'ilo̞] | [ust'ilo̞s] | |
ostil
- Qu'es d’un enemic, qu'anoncia, que caracteriza un enemic.
- (per extension) Qu'es fòrça opausat a quicòm o a qualqu’un.