ofrir

/uˈfɾi/, /uˈfɾi/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « ofrir »

Vèrb

ofrir

1. Far de presents.

Sinonims

• aufrir (gascon)
• auherir (gascon)
• auhrir (gascon)

Traduccions

alemand: schenken (de) anglés: to offer (en) catalan: oferir (ca)

francés: offrir (fr) naut sorab: darić (hsb) perfectiu, darować (it) imperfectiu

Conjugason

Lengadocian

Infinitiu	ofrir
Gerondiu	ofrissent
Participi passat
	singular			plural
masculin	ofèrt			ofèrts
femenin	ofèrta			ofèrtas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	ofrissi	ofrisses	ofrís	ofrissèm	ofrissètz	ofrisson
Imperfach	ofrissiái	ofrissiás	ofrissiá	ofrissiam	ofrissiatz	ofrissián
Preterit	ofriguèri	ofriguères	ofriguèt	ofriguèrem	ofriguèretz	ofriguèron
Futur	ofrirai	ofriràs	ofrirà	ofrirem	ofriretz	ofriràn
Condicional	ofririái	ofririás	ofririá	ofririam	ofririatz	ofririán
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	ofrisca	ofriscas	ofrisca	ofriscam	ofriscatz	ofriscan
Imperfach	ofriguèsse	ofriguèsses	ofriguèsse	ofriguèssem	ofriguèssetz	ofriguèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	ofrís !	—	ofriscam !	ofrissetz !	—
Negatiu	—	ofriscas pas !	—	ofriscam pas !	ofriscatz pas !	—