ocasion
- Del latin occasio.
lengadocian, gason /ukaˈzju/, provençau /ukaˈzjũⁿ/
- França (Bearn) : escotar « ocasion »
o|ca|sion
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| ocasion | ocasions |
| [ukaˈzju] | [ukaˈzjus] |
ocasion
- Encontre, conjonctura o concors fortuit e efemèr d'escasenças qu'es temporàriament de bon astre per una entrepresa, un projècte, etc.
- Circonstància que determina un efècte, una causa.
- (filosofia) Circonstància que fa possibila la produccion d’un fenomèn, mas que, a la diferéncia de la causa, interven pas de biais positiu e, a diferéncia de la condicion, es pas necessària.
- Objècte d’un prètz men car qu'aquel dels objèctes de meteissa espècia, qu'es de segonda man, o per una autra rason.
|
|