TT Assen 1976

Na het opheffen van het fabrieksteam van Yamaha was Giacomo Agostini teruggekeerd bij MV Agusta, maar het team had grote problemen met de nieuwe geluidseisen., waar de viertaktmotor niet aan kon voldoen zonder vermogen in te leveren. Agostini had de MV Agusta 500 4C al na twee wedstrijden ingeruild voor een Suzuki RG 500 productieracer en met de MV Agusta 350 4C bereikte hij in Assen ongewild een mijlpaal: hij scoorde de laatste overwinning voor een viertaktmotor in de 350cc-klasse maar ook zijn eigen laatste overwinning in het wereldkampioenschap wegrace. Het was de enige keer dat de MV Agusta 350 4C de finish haalde in 1976.

Toen de eerste GP's gereden werden wist eigenlijk niemand waar Kent Andersson gebleven was. Hij had kennelijk in België gewerkt en er gingen geruchten dat hij zijn "oude" 125cc-Yamaha verbeterd had. Hij verscheen echter pas in Assen weer aan de start met zijn zelfbouw Yamaha. Na de Grand Prix van België maakte hij bekend te zullen stoppen met racen. In die race stond hij zijn machine al af aan Leif Gustafsson. Hij ging voor Yamaha Motor NV in Amsterdam werken.

De TT werd geteisterd door temperaturen van meer dan 30 °C. Dat was zwaar voor het publiek, voor de coureurs en ook voor de motoren, die vaak veel te warm werden. Ook de races werden er niet spannender van, want toen de rijders de uitputting nabij waren zakten de rondetijden in en werden de gevechten ook minder. Alex George schreef later in zijn column dat hij zijn enkels verbrand had aan het frame dat door de uitlaten warm gestookt was en dat Philippe Coulon een black-out gehad had, waardoor hij voor de S-bocht remde, de rem weer losliet en net op tijd bij kennis kwam om voor de strobalen langs te sturen. Hij werd in de pitstraat door het team van Alex George opgevangen net voordat hij weer een flauwte kreeg. Ook Christian Estrosi werd bevangen door de hitte en zag tijdens de 500cc-race af en toe dubbel. Zijspancoureur Hermann Schmid won de zijspanrace maar kreeg na de finish een hartstilstand. Hij werd gered door hartmassage en zuurstof en naar het ziekenhuis van Assen vervoerd. Een groot aantal rijders moesten hun race door de hitte bevangen afbreken.

In de 500cc-klasse stond Barry Sheene op poleposition. Giacomo Agostini was tweede maar naast hem stonden Wil Hartog en Marcel Ankoné. Marco Lucchinelli, net hersteld van een botbreuk, brak in Assen in de training zijn sleutelbeen en was weer uitgeschakeld. Na zijn slechte beurt in de 350cc-klasse verscheen Johnny Cecotto in de 500cc-race helemaal niet aan de start. Hartog was intussen bekend als goede starter en dat deed hij in zijn thuisrace ook. Hij was als snelste weg, achtervolgd door Teuvo Länsivuori, Alex George, John Newbold, Pat Hennen en Bernard Fau. Sheene was slecht gestart, maar begon moeiteloos terrein goed te maken en in de vijfde ronde nam hij de leiding over. De eerste coureurs begonnen toen al verkoeling te zoeken in de pits. Na tien ronden reed Sheene aan de leiding, gevolgd door Agostini (nog steeds op de Suzuki) en Hartog. De derde plaats werd in de slotfase overgenomen door Pat Hennen, die het gat met Agostini niet meer kon dichten maar geholpen werd toen Ago in de laatste ronde een vastloper kreeg. Daardoor werd Hennen tweede en Hartog derde. Slechts twaalf rijders haalden de finish.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Barry Sheene	Suzuki	48' 44" 9	15
2	Pat Hennen	Suzuki	+45" 6	12
3	Wil Hartog	Suzuki	+1' 05" 4	10
4	Alex George	Yamaha	+1' 13" 4	8
5	Jack Findlay	Suzuki		6
6	John Williams	Suzuki		5
7	Bernard Fau	Yamaha		4
8	Rob Bron	Yamaha		3
9	Helmut Kassner	Suzuki		2
10	Dave Potter	Yamaha		1
11	Piet van der Wal	Yamaha
12	Hans Braumandl	Yamaha
DNF	Philippe Coulon	Suzuki	hitteflauwte
DNF	Christian Estrosi	Suzuki	hitteflauwte
DNF	Kees van der Kruijs	Yamaha	ontsteking
DNF	Dick Alblas	König	bougies
DNF	Phil Read	Suzuki	ontsteking
DNF	Marcel Ankoné	Suzuki	ontsteking
DNF	Boet van Dulmen	Yamaha	hitteflauwte
DNF	Giacomo Agostini	Suzuki	vastloper
DNF	John Newbold	Suzuki
DNF	Teuvo Länsivuori	Suzuki
DNF	Karl Auer	Yamaha
DNF	Jean-Philippe Orban	Yamaha
DNF	Jean-Paul Boinet	Yamaha
DNF	Michel Rougerie	Suzuki
DNF	Gianfranco Bonera	Harley-Davidson
DNS	Marco Lucchinelli	Harley-Davidson	blessure[1]
DNS	Johnny Cecotto	Yamaha

De zo onbetrouwbare en lawaaierige (132 dB(A)) MV Agusta 350 4C bleef juist in de hitte van Assen voor het eerst heel en was ook de snelste van het hele 350cc-veld. Giacomo Agostini pakte dan ook meteen de leiding en na twee ronden had hij al acht seconden voorsprong. Achter hem vochten Patrick Pons en Víctor Palomo om de tweede plaats, terwijl steeds meer coureurs er de brui aan gaven. Dieter Braun gaf het op en kon met emmers water niet voldoende afgekoeld worden, en dat gold ook voor de oververhitte motor van Takazumi Katayama. Slechts 15 van de 30 starters haalden de finish. Het optreden van Johnny Cecotto viel erg tegen: als 8e gestart viel hij zelfs even terug naar de 15e plaats, waarna hij weer naar de 8e plaats terugkwam. Uiteindelijk won Agostini ruim en tweede man Patrick Pons had ook weer 18 seconden voorsprong op Chas Mortimer.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Giacomo Agostini	MV Agusta	49' 30" 4	15
2	Patrick Pons	Yamaha	+24" 1	12
3	Chas Mortimer	Maxton-Yamaha	+46" 3	10
4	Bruno Kneubühler	Yamaha	+50" 7	8
5	John Dodds	Yamaha		6
6	Franco Uncini	Yamaha		5
7	Tom Herron	Yamaha		4
8	Johnny Cecotto	Yamaha		3
9	Dieter Braun	Yamaha		2
10	Philippe Bouzanne	Yamaha		1
11	Olivier Chevallier	Yamaha
12	Philippe Coulon	Yamaha
13	Alex George	Yamaha
14	Piet van der Wal	Yamaha
15	Bert Struyk	Yamaha
DNF	Pentti Korhonen	Yamaha	val
DNF	Patrick Fernandez	Yamaha
DNF	Boet van Dulmen	Yamaha	val
DNF	Takazumi Katayama	Yamaha	uitlaat
DNF	Walter Villa	Harley-Davidson
DNF	Jean-François Baldé	Yamaha	hitteflauwte
DNF	Jean-Louis Guignabodet	Yamaha	hitteflauwte
DNF	Gianfranco Bonera	Harley-Davidson
DNF	Jack Findlay	Yamaha
DNF	Karl Auer	Yamaha
DNF	Gérard Choukroun	Yamaha	val
DNF	Leif Gustafsson	Yamaha
DNF	Víctor Palomo	Yamaha	val
DNF	Charlie Williams	Yamaha	vastloper
DNQ	Rob Bron	Yamaha

Walter Villa trainde in Assen 2 seconden sneller dan de concurrentie. Morbidelli gebruikte nu eindelijk het lang verwachte Bimota-frame en daarmee kwam Paolo Pileri op de derde startplaats terecht, achter Takazumi Katayama. In de race startte Villa ongeveer als laatste, mogelijk nog vermoeid van zijn inspanningen in de 350cc-race. Pileri was als snelste weg, gevolgd door John Dodds en Takazumi Katayama. In de vijfde ronde liep de Morbidelli van Pileri te warm en moest hij opgeven. Villa vocht zich intussen door het veld naar de derde plaats, waar hij al in de vijfde ronde arriveerde. In de 7e ronde lag hij al aan de leiding. De warmte sloeg nu toe: veel motoren vielen uit met warmteverschijnselen en halverwege de race bezette iedereen de positie die hij tot het einde zou vasthouden. Dat betekende dat Walter Villa won vóór Katayama en John Dodds.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Walter Villa	Harley-Davidson	47' 31" 4	15
2	Takazumi Katayama	Yamaha	+16" 2	12
3	John Dodds	Yamaha	+37" 8	10
4	Gianfranco Bonera	Harley-Davidson	+44" 2	8
5	Víctor Palomo	Yamaha		6
6	Patrick Fernandez	Yamaha		5
7	Tom Herron	Yamaha		4
8	Bruno Kneubühler	Yamaha		3
9	Dieter Braun	Yamaha		2
10	Franco Uncini	Yamaha		1
11	Bernard Fau	Yamaha
12	Jon Ekerold	Yamaha
13	Pekka Nurmi	Yamaha
14	Marcel Ankoné	Yamaha
15	Olivier Chevallier	Yamaha
16	Henk van Kessel	Yamaha
17	Rolf Minhoff	Yamaha
18	Matti Rainup	MZ
DNF	Tapio Virtanen	MZ	val
DNF	Patrick Pons	Yamaha	hitteflauwte
DNF	Chas Mortimer	Yamaha	hitteflauwte
DNF	Pentti Korhonen	Yamaha
DNF	Jan Hardonk	Harley-Davidson
DNF	Charlie Williams	Yamaha	bougies
DNF	Harald Bartol	Yamaha
DNF	Christian Estrosi	Yamaha	hitteflauwte
DNF	Philippe Bouzanne	Yamaha
DNF	Jean-François Baldé	Yamaha	blessure
DNF	Paolo Pileri	Morbidelli	motor oververhit
DNS	Hans Stadelmann	Yamaha	geblesseerd[2]

In Assen verscheen zowaar Kent Andersson met zijn zelfbouw Yamaha voor het eerst aan de start. Paolo Pileri had de beste start, maar zijn teamgenoot Pier Paolo Bianchi vertrok als voorlaatste, terwijl ook Ángel Nieto slecht weg kwam. Daardoor reden Claudio Lusuardi (Malanca^[3]) en Henk van Kessel achter Pileri. Van Kessel rukte zelfs even op naar de tweede plaats, maar zijn Condor kwam toch wat vermogen tekort. In de tweede ronde zat Nieto al aan het wiel van Van Kessel in de nieuwe S-bocht (tegenwoordig de GT-bocht) en met meer vermogen nam hij de tweede plaats over. In de derde ronde werd Van Kessel ook ingehaald door Bianchi, die Lusuardi in zijn slipstream meenam. Toen de hitte een rol begon te spelen moest Lusuardi met koelproblemen stoppen. Pileri maakte een fout en viel even terug waardoor Bianchi aan de leiding kwam voor Nieto en Van Kessel. Kent Andersson gaf op met schakelproblemen. In de twaalfde ronde viel Van Kessel door een losgeschoten aanzuigrubber van een carburateur ook uit. De race werd gewonnen door Bianchi, voor Pileri en Nieto.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Pier Paolo Bianchi	Morbidelli	46' 38"	15
2	Paolo Pileri	Morbidelli	+47" 2	12
3	Ángel Nieto	Bultaco	+1' 01" 3	10
4	Jean-Louis Guignabodet	Morbidelli		8
5	Stefan Dörflinger	Morbidelli		6
6	Toni Mang	Morbidelli		5
7	Cees van Dongen	Morbidelli		4
8	Eugenio Lazzarini	Morbidelli		3
9	Xaver Tschannen	Maico		2
10	Pierre-Jean Cecchini	Maico		1
11	Hans Müller	Yamaha
12	Piet van Niel	Yamaha
13	Pentti Salonen	Yamaha
14	Hans Hallberg	Yamaha
15	Bert Klaassens	Yamaha
16	Julien van Zeebroeck	Morbidelli
DNF	Hans-Jürgen Hummel	Yamaha	hitteflauwte
DNF	Ulrich Graf	Yamaha	hitteflauwte
DNF	Horst Seel	Seel
DNF	Matti Kinnunen	Maico
DNF	Claudio Lusuardi	Malanca	motor oververhit
DNF	Kent Andersson	Yamaha	versnellingsbak
DNF	Peter Frohmeyer	NAVA- DRS
DNF	Harald Bartol	Morbidelli
DNF	Henk van Kessel	Condor	carburateur
DNF	Jan Ubels	Buton
DNF	Gert Bender	Bender	val

In Assen verscheen het Van Veen-Kreidler-team met monteurs Jan de Vries en Jaap Voskamp, die steun verleenden aan Nico Polane en Herbert Rittberger. Rittberger was bij de start als eerste weg, maar Ángel Nieto hing meteen aan zijn achterwiel. Eugenio Lazzarini had nu ook een Kreidler en hij wist dit tweetal zelfs te passeren. Nu sloot Nieto achter hém aan en liet Rittberger achter zich. Drie ronden lang kwam Nieto rechtop zittend met opgestoken duim naar zijn team langs de pits, maar toen vond hij het welletjes en gaf hij echt gas. Lazzarini verloor ook wat snelheid door koppelingsproblemen. Intussen was Ulrich Graf na een zeer slechte start naar voren aan het rijden en aan het einde van de race werd hij achter Nieto tweede. Rittberger werd derde omdat Lazzarini steeds verder terugviel.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Ángel Nieto	Bultaco	33' 10" 4	15
2	Ulrich Graf	Kreidler	+18" 4	12
3	Herbert Rittberger	Van Veen-Kreidler	+21" 3	10
4	Eugenio Lazzarini	UFO-Morbidelli		8
5	Theo van Geffen	Kreidler		6
6	Rudolf Kunz	Kreidler		5
7	Gerrit Strikker	Kreidler		4
8	Engelbert Kip	Kreidler		3
9	Günter Schirnhofer	Kreidler		2
10	Aldo Pero	Kreidler		1
11	Theo Timmer	Kreidler
12	Ton Kooyman	Hemeyla
13	Ingo Emmerich	Kreidler
14	Stefan Dörflinger	Kreidler
15	Julien van Zeebroeck	Kreidler
16	Joaquín Galí	Derbi
17	Peter Looijesteijn	Kreidler
18	Yves Le Tourmelin	Scrab-Tyl
19	Ramón Galí	Derbi
20	Guido de Lys	Kreidler
21	Wim van Beek	DRM
22	Terence Keane	Kreidler
DNF	Nico Polane	Kreidler
DNF	Patrick de Wulf	Kreidler
DNF	Cees van Dongen	Kreidler
DNF	Hans-Jürgen Hummel	Kreidler
DNF	Bruce Brady	Kreidler
DNF	Adri de Korte	Kreidler

De Nederlandse combinatie Cees en Jan Smit had als zesde getraind in Assen, maar coureur Cees werd bij de duwstart al getorpedeerd door een andere combinatie en Jan kon niet meer doen dan de zijspancombinatie naast de baan duwen. Rolf Biland/Kenneth Williams startten als snelsten, maar vielen al snel uit door een gebroken zuiger. Werner Schwärzel nam de leiding over, gevolgd door Siegfried Schauzu en Schmid. De Nederlandse combinatie Martin Kooy/Rob Vader (Kova-König) lag toen op de vijfde plaats achter Gustav Pape/Franz Kallenberg (König). De race verliep tamelijk chaotisch omdat de hitte zowel de motoren als de coureurs en bakkenisten parten speelde. Schauzu nam vier ronden lang de leiding van Schwärzel over maar viel terug met een slecht lopende motor. Schmid kwam even op kop, maar verdween achterstevoren van de baan, wat hem terug bracht naar de tweede plaats. Schwärzel kreeg ook technische problemen en zo kwam de Nederlandse combinatie Kooy/Vader op de tweede plaats terecht. Ze finishten slechts 2 seconden achter Hermann Schmid/Martial Jean-Petit-Matile en voor Pape/Kallenberg. Voor Hermann Schmid was er na de race niets te vieren: hij kreeg een hartstilstand, werd geranimeerd en naar het ziekenhuis afgevoerd.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Hermann Schmid	Martial Jean-Petit-Matile	Schmid-Yamaha	48' 35" 8	15
2	Martin Kooij	Rob Vader	Kova-König	+2" 1	12
3	Gustav Pape	Franz Kallenberg	König	+36" 7	10
4	Werner Schwärzel	Andreas Huber	König		8
5	Helmut Schilling	Rainer Gundel	Schmid-Fath		6
6	Otto Haller	Erich Haselbeck	Krauser-BMW		5
7	Dick Greasley	Cliff Holland	Windle-Yamaha		4
8	Rolf Steinhausen	Josef Huber	Busch-König		3
9	Jaap Geerts	Jan van Veen	König		2
10	Siegfried Schauzu	Wolfgang Kalauch	Schmid-Fath		1
11	Amedeo Zini	Andrea Fornaro	König
DNF	Rolf Biland	Kenneth Williams	Seymaz-Yamaha	gebroken zuiger
DNF	Cees Smit	Jan Smit	König	aanrijding