Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1977

De 350cc-race in Oostenrijk eindigde in chaos nadat er een ernstig ongeval was gebeurd. De Zwitser Hans Stadelmann verongelukte hierbij en een groot aantal coureurs weigerde daarna nog te starten. De 125cc-race ging nog gewoon door, maar de 500cc-klasse had slechts veertien starters waarvan er zes de finish haalden. Het ongenoegen was dan ook groot: Volgens de rijders zouden de marshals gele vlaggen hebben gezwaaid, terwijl bij de volledige geblokkeerde baan rode vlaggen gezwaaid hadden moeten worden (die waren niet bij elke baanpost aanwezig, een baancommissaris mocht die beslissing zelf ook niet nemen). Bij gebrek aan een draagbaar werd Stadelmann door twee man naar een verderop geparkeerde ambulance gedragen. Ambulances konden het ongeval niet bereiken omdat de race pas acht ronden later werd afgevlagd, terwijl de wrakstukken van vijf motorfietsen de baan blokkeerden. Ze waren al onderweg naar het ziekenhuis met de eerste slachtoffers (Johnny Cecotto (armbreuk), Franco Uncini (licht gewond), Dieter Braun (hersenschudding en beschadigde nekwervels) en Patrick Fernandez (ernstig gewond door open wonden aan rug en zij en veel bloed verloren) toen Hans Stadelmann op de chaos van de geblokkeerde baan inreed en verongelukte. De coureurs werden aanvankelijk tevredengesteld door de organisatie totdat berichten uit het ziekenhuis binnenkwamen: De chirurgen in het ziekenhuis hadden hun handen al vol doordat er een groot ongeluk in de buurt van Salzburg was gebeurd. Braun zou een uur met - naar men toen nog dacht - een gebroken nek op de gang hebben gelegen en Fernandez zou minstens een half uur hebben liggen schreeuwen van pijn voordat hij geholpen kon worden. Bovendien mocht de nieuwe mobiele kliniek van dokter Costa niet gebruikt worden omdat buitenlandse artsen in Oostenrijk alleen eerste hulp mochten verlenen en werd Brian Littler, die zich met de veiligheid bezighield, door de politie uit het rennerskwartier verwijderd omdat hij protesteerde tegen de gang van zaken. De FIM nam wel maatregelen tegen de wedstrijdleider (schorsing voor de rest van het seizoen), niet tegen de stakende coureurs.

De gevolgen van het ongeval waren voor veel betrokkenen niet gering: Dieter Braun beëindigde zijn carrière, Johnny Cecotto, kanshebber voor de 500cc-titel, miste drie maanden van het seizoen, Paolo Pileri moest zes weken rust houden. Patrick Fernandez raakte ernstig gewond, maar hij bleef bij bewustzijn. Dat redde zijn leven, want hij kon de artsen vertellen dat hij buikpijn had, waardoor een gescheurde darm werd ontdekt. Als dat niet was gebeurd zou hij waarschijnlijk door inwendige bloedingen zijn overleden.

Na de strubbelingen rond de medische verzorging van de slachtoffers van de valpartij in de 350cc-race liet de organisatie in Oostenrijk maar eerst de zijspanklasse rijden om zo tijd te winnen om de 500cc-coureurs over te halen te gaan rijden. Het mislukte grotendeels: er kwamen veertien rijders aan de start. Boet van Dulmen lag aan de leiding toen hij een vastloper kreeg, waarna Marcel Ankoné de koppositie overnam. Hij viel echter ook uit. Jack Findlay won voor Max Wiener en Alex George. Alle finishers reden met een Suzuki. De fabrieksteams van Suzuki (Barry Sheene, Pat Hennen en Steve Parrish) en Yamaha (Steve Baker, want Johnny Cecotto had in de 350cc-race een arm gebroken) weigerden te starten. Jack Findlay verklaarde later in een interview dat hij zich op de startlijn al realiseerde dat hij de race zou winnen en dat gaf en een slecht gevoel. Hij won inderdaad, maar vond het "not one of my great moments". Findlay had echter de dure reis na de Grand Prix van Spanje achter de rug en had het startgeld nodig om weer uit Oostenrijk te kunnen vertrekken en zijn twee monteurs te betalen.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Jack Findlay	Suzuki	51' 19" 26	15
2	Max Wiener	Suzuki	+15" 4	12
3	Alex George	Suzuki	+15" 91	10
4	Helmut Kassner	Suzuki	+25" 36	8
5	Franz Heller	Suzuki	+1 ronde	6
6	Michael Schmid	Suzuki	+3 ronden	5
	Marcel Ankoné	Suzuki	+16 ronden
DNF	Werner Nenning	Suzuki
DNF	Bosse Granath	Suzuki
DNF	Virginio Ferrari	Suzuki
DNF	Markku Matikainen	Suzuki
DNF	Armando Toracca	Suzuki
DNF	Stu Avant	Suzuki
DNF	Boet van Dulmen	Suzuki

In Oostenrijk was de 125cc-race de enige die ertoe deed, maar dat kwam omdat de 350cc-race werd afgelast en de belangrijkste 500cc-coureurs weigerden te rijden. Men verwachtte een strijd tussen Ángel Nieto en Pier Paolo Bianchi, maar plotseling bleek de Morbidelli van Eugenio Lazzarini erg snel. Nieto viel uit door een gebroken radiatorslang, maar Bianchi kon Lazzarini absoluut niet volgen en werd met 50 seconden achterstand tweede, voor Harald Bartol.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Eugenio Lazzarini	Morbidelli	48' 14" 90	15
2	Pier Paolo Bianchi	Morbidelli	+49" 98	12
3	Harald Bartol	Morbidelli	+58" 97	10
4	Pierluigi Conforti	Morbidelli	+1' 08" 28	8
5	Stefan Dörflinger	Morbidelli	+1' 26" 66	6
6	Hans Müller	Morbidelli	+1' 26" 73	5
7	János Drapál	Morbidelli	+1 ronde	4
8	Per-Edvard Carlsson	Morbidelli	+1 ronde	3
9	Rolf Blatter	Morbidelli	+1 ronde	2
10	Johann Parzer	Morbidelli	+1 ronde	1
11	Matti Kinnunen	Morbidelli	+1 ronde
12	Hans Hallberg	Morbidelli	+1 ronde
13	Thierry Noblesse	Morbidelli	+1 ronde
14	Hans-Jürgen Hummel	Morbidelli	+1 ronde
15	Johann Zemsauer	Rotax	+1 ronde
16	August Auinger	Morbidelli	+1 ronde
17	Cees van Dongen	Morbidelli	+2 ronden
18	Jan Ubels	Morbidelli	+2 ronden
19	Alfred Schmid	Morbidelli	+2 ronden
20	Toni Mang	Morbidelli	+2 ronden
21	Walter Koschine	Morbidelli	+3 ronden
22	Marc Constantin	Morbidelli	+3 ronden
DNF	Ángel Nieto	Bultaco
DNF	Gert Bender	Bender
DNF	Xaver Tschannen	Bender
DNF	Ernst Fagerer	Morbidelli
DNF	Jean-Louis Guignabodet	Morbidelli
DNF	Juliaan Vanzeebroeck	Morbidelli
DNF	Jacky Hutteau	Morbidelli
DNF	Horst Seel	Seel
DNF	Werner Schmied	Rotax
DNF	Patrick Plisson	Morbidelli
DNF	Herbert Rittberger	Morbidelli
DNF	Thierry Espié	Motobécane
DNF	Michel Baloche	Motobécane
DNF	Rino Pretelli	Morbidelli

Omdat veel 500cc-coureurs weigerden te rijden liet de organisatie in Oostenrijk de zijspanklasse eerder rijden, waardoor ze nu eens niet het sluitstuk van de dag was. Rolf Biland en Kenny Williams hadden met hun Schmid-Yamaha veruit als snelste getraind, maar startten slecht. Daardoor werd de kopgroep aanvankelijk gevormd door Alain Michel/Gérard Lecorre (GEP-Yamaha) en George O'Dell/Kenny Arthur (Windle-Yamaha). Wereldkampioen Rolf Steinhausen viel al snel uit. Biland wist iedereen nog in te halen en won de race, gevolgd door O'Dell/Arthur en Michel/Lecorre.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Rolf Biland	Kenneth Williams	Schmid-Yamaha	47' 01" 41	15
2	George O'Dell	Kenny Arthur	Windle-Yamaha	+23" 33	12
3	Alain Michel	Gérard Lecorre	GEP-Yamaha	+48" 65	10
4	Göte Brodin	Bengt Forsberg	Windle-Yamaha	+1' 13" 74	8
5	Werner Schwärzel	Andreas Huber	ARO-Fath	+1' 22" 31	6
6	Dick Greasley	Mick Skeels	Windle-Yamaha	+1 ronde	5
7	Bruno Holzer	Karl Meierhans	LCR-Yamaha	+1 ronde	4
8	Heinz Luthringshauser	Hermann Hahn	MKM-BMW	+2 ronden	3
9	Amedeo Zini	Andrea Fornaro	König	+2 ronden	2
10	Herbert Prügl	Johann Kußberger	Rotax	+2 ronden	1
11	Marc Alexandre	Paul Gerard	Kova-König	+2 ronden
	Helmut Schilling	Rainer Gundel	Schmid-Yamaha	+4 ronden
	Rudi Kurth	Dane Rowe	Yamaha	+4 ronden
	Siegfried Schauzu	Hartmut Schimanski	Busch-Yamaha	+5 ronden
	Ted Jansen	Erich Schmitz	Colyam-Yamaha	+7 ronden
DNF	Jean-François Monnin	Edouard Weber	Seymaz-Yamaha
DNF	Rolf Steinhausen	Josef Huber	Busch-König
DNF	Max Venus	Norbert Bittermann	Eckl-König
DNF	Hermann Schmid	Martial Jean-Petit-Matile	Schmid-Yamaha