[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/

Grand Prix-wegrace van Spanje 1969

De Grand Prix-wegrace van Spanje 1969 was de eerste Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1969. De races werden verreden op 4 mei 1969 op het Circuito Permanente del Jarama in Madrid. Alleen de soloklassen kwamen aan de start.

Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Grand Prix-wegrace van Spanje 1969
Circuito Permanente del Jarama
Circuito Permanente del Jarama
Officiële naam 19° GP de España
Land Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje
Datum 4 mei 1969
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Italië Angelo Bergamonti
Derde Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy
350 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Australië Kel Carruthers
Derde Vlag van Italië Giuseppe Visenzi
250 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Renzo Pasolini
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Santiago Herrero
Tweede Vlag van Zweden Kent Andersson
Derde Vlag van Zweden Börje Jansson
125 cc
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Salvador Cañellas
Eerste Vlag van Nederland Cees van Dongen
Tweede Vlag van Zweden Kent Andersson
Derde Vlag van Italië Walter Villa
50 cc
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Nederland Aalt Toersen
Tweede Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Derde Vlag van Nederland Jan de Vries

Algemeen

bewerken

De Spaanse Grand Prix, voor het eerst op het nieuwe, permanente circuit van Jarama, werd onder slechte weersomstandigheden verreden. Toen de 50cc-klasse 's morgens op negen uur het spits afbeet, waren er niet meer dan 100 toeschouwers.

500cc-klasse

bewerken

In Spanje maakte Giacomo Agostini het nog even spannend door een zeer slechte start. Angelo Bergamonti was met de Paton al bijna uit zicht toen de MV Agusta eindelijk aansloeg. Bergamonti werd opgejaagd door Kel Carruthers met een opgeboorde Aermacchi Ala d'Oro 350, tot die van de baan gleed. Door zijn val viel ook Agostini, die hem juist wilde inhalen, maar die kon zijn race weer vervolgen en reed ongeveer drie seconden per ronden sneller dan Bergamonti. Uiteindelijk had Ago aan de finish al meer dan een halve minuut voorsprong, terwijl Bergamonti nog net zijn tweede plaats kon vasthouden vóór Ginger Molloy (Bultaco).

Uitslag 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië  Giacomo Agostini MV Agusta 1:13"11'1 15
2 Vlag van Italië  Angelo Bergamonti Paton +37'6 12
3 Vlag van Nieuw-Zeeland  Ginger Molloy Bultaco +52'5 10
4 Vlag van Zwitserland  Gyula Marsovszky LinTo +1"39'7 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Godfrey Nash Norton +1"42'3 6
6 Vlag van Duitsland  Günter Fischer Matchless 5
7 Vlag van Zwitserland  Gilbert Argo Matchless 4

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië  Jack Findlay LinTo Ontsteking
Vlag van Australië  Kel Carruthers Aermacchi Val
Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Burguess Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Steve Ellis LinTo
Vlag van Nieuw-Zeeland  Keith Turner LinTo
Vlag van Zweden  Bosse Granath Husqvarna

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Peter Williams Matchless
Vlag van Oostenrijk  Karl Auer Matchless
Vlag van Oostenrijk  Werner Bergold Matchless
Vlag van Oostenrijk  Wolfgang Stropek MV Agusta
Vlag van Australië  John Dodds LinTo
Vlag van Australië  Ross Hannan Norton
Vlag van Australië  Terry Dennehy Drixton-Honda
Vlag van Tsjechië  Bohumil Staša ČZ
Vlag van Duitsland  Karl Hoppe Métisse-URS
Vlag van Duitsland  Paul Eickelberg Norton
Vlag van Duitsland  Walter Scheimann Norton
Vlag van Finland  Hannu Kuparinen Matchless
Vlag van Finland  Osmo Hansen Matchless
Vlag van Finland  Pentti Lehtelä Matchless
Vlag van Frankrijk  André-Luc Appietto Paton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Alan Barnett Kirby-Métisse-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Alan Lawton Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Barry Scully Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Billie Nelson Paton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Dan Shorey Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Derek Woodman Seeley-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Trevor Findlay Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Williams Métisse-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Lewis Young Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Malcolm Uphill Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Maurice Hawthorne Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Percy Tait Triumph
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Peter Darvil Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Phil O'Brien Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Rob Fitton Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Ron Chandler Seeley-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Selwyn Griffiths Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Steve Jolly Seeley-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Steve Spencer Métisse-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tom Dickie Kuhn-Seeley-Matchless
Vlag van Ierland  Brian Steenson Seeley-Matchless
Vlag van Italië  Alberto Pagani LinTo
Vlag van Italië  Emanuele Maugliani Norton
Vlag van Italië  Franco Trabalzini Paton
Vlag van Italië  Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië  Paolo Campanelli Seeley-Matchless
Vlag van Italië  Silvano Bertarelli Paton
Vlag van Nederland  Theo Louwes Norton
Vlag van Zweden  Jack Lindh Seeley-Matchless
Vlag van Sovjet-Unie  Endel Kiisa Vostok

350cc-klasse

bewerken

Na de val van Renzo Pasolini (Benelli) in de 250cc-race in Spanje, waardoor hij de rest van de dag rust moest nemen, was de enige gevaarlijke concurrent van Giacomo Agostini met de MV Agusta weggevallen. Daarom bleef de nieuwe 350cc-zescilinder op stal. Agostini had inderdaad geen kind aan de concurrentie. Hij was duidelijk veel sneller dan de rest en won met 1 minuut en 39 seconden voorsprong op Kel Carruthers (Aermacchi) en Giuseppe Visenzi (Yamaha). Bill Ivy kreeg pech met zijn Jawa V4, die veel te heet werd en daardoor uitviel.

 
MV Agusta wilde voor de zekerheid deze nieuwe 350 zescilinder inzetten, maar zag daarvan af toen bleek dat Renzo Pasolini (Benelli 350 4C) niet zou starten.

Uitslag 350cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië  Giacomo Agostini MV Agusta 1:18"09'2 15
2 Vlag van Australië  Kel Carruthers Aermacchi +1"39'1 12
3 Vlag van Italië  Giuseppe Visenzi Yamaha +1"59'3 10
4 Vlag van Nieuw-Zeeland  Ginger Molloy Bultaco 8
5 Vlag van Australië  Jack Findlay Yamaha 6
6 Vlag van Zwitserland  Herbert Denzler Aermacchi 5
7 Vlag van Duitsland  Adolf Ohligschläger Yamaha 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Jerry Lancaster Drixton-Aermacchi 3
9 Vlag van Duitsland  Günter Fischer Aermacchi 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Godfrey Nash Norton 1

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Bill Ivy Jawa Koeling
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Rodney Gould Yamaha

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië  Renzo Pasolini Benelli Blessure[1]
Coureur Merk
Vlag van Australië  Brian Smith Aermacchi
Vlag van Zwitserland  Ivar Sauter Aermacchi
Vlag van Tsjechië  Bohumil Staša ČZ
Vlag van Tsjechië  František Šťastný Jawa
Vlag van Tsjechië  Karel Bojer ČZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek  Heinz Rosner MZ
Vlag van Duitsland  Karl Hoppe Yamaha
Vlag van Duitsland  Walter Scheimann Yamaha
Vlag van Finland  Hannu Kuparinen Yamaha
Vlag van Finland  Martti Pesonen Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Bill Smith Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Billie Guthrie Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Billie McCosh Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Billie Nelson Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Brian Steenson Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Cecil Crawford Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Cliff Carr Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Dave Degens Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Dave Simmonds Kawasaki
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Jim Curry Métisse-Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Trevor Findlay Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Lewis Young Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Maurice Hawthorne Métisse-Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Mike Hatherill Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Phil Read Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Rob Fitton Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Roy Graham Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Selwyn Griffiths AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Terry Grotefeld Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tom Dickie Seeley-AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tommy Robb Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tony Rutter Yamaha
Vlag van Hongarije  János Drapál Aermacchi
Vlag van Italië  Bruno Spaggiari Ducati
Vlag van Italië  Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië  Silvano Bertarelli Aermacchi
Vlag van Italië  Silvio Grassetti Yamaha
Vlag van Nederland  Jan Kostwinder Yamaha
Vlag van Nederland  Leo Commu Yamaha
Vlag van Rhodesië  Gordon Keith Yamaha
Vlag van Verenigde Staten  Marty Lunde Yamaha

250cc-klasse

bewerken

In de training van de 250cc-klasse in Spanje was gebleken dat Santiago Herrero met de simpele eencilinder Ossa een fractie sneller was dan Renzo Pasolini met de Benelli 250 4C-viercilinder. Herrero nam ook de leiding in de race, maar werd bijgehaald en na enkele ronden gepasseerd door Pasolini. Tijdens hun tweestrijd raakten de machines elkaar even waardoor Pasolini zijn motorfiets plat moest gooien om te voorkomen dat hij in de vangrail terechtkwam. Dat besliste de 250cc-race want Kent Andersson (Yamaha) had bij de finish 25 seconden achterstand en hij werd tweede vóór Börje Jansson die op 44 seconden derde werd met zijn Yamaha met Kawasaki-frame. Pasolini kon de rest van de dag niet meer starten.

Uitslag 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)  Santiago Herrero Ossa 1:17"09'6 15
2 Vlag van Zweden  Kent Andersson Yamaha +24'9 12
3 Vlag van Zweden  Börje Jansson Kawasaki-Yamaha[3] +43'5 10
4 Vlag van Finland  Martti Pesonen Yamaha +1"19'5 8
5 Vlag van Italië  Giuseppe Visenzi Yamaha +2"02'2 6
6 Vlag van Duitse Democratische Republiek  Heinz Rosner MZ +2"03'5 5
7 Vlag van Duitsland  Dieter Braun MZ 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Jerry Lancaster Yamaha 3

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië  Renzo Pasolini Benelli Val
Coureur Merk
Vlag van Oostenrijk  Heinz Kriwanek Suzuki
Vlag van Australië  Eric Hinton Yamaha
Vlag van Australië  Jack Findlay Yamaha
Vlag van Australië  Kel Carruthers Benelli
Vlag van Canada 1957-1965  Frank Perris Suzuki
Vlag van Zwitserland  Gyula Marsovszky Yamaha
Vlag van Tsjechië  František Šťastný Jawa
Vlag van Tsjechië  Karel Bojer ČZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek  Günter Bartusch MZ
Vlag van Duitsland  Klaus Huber Yamaha
Vlag van Duitsland  Lothar John Yamaha
Vlag van Duitsland  Reinhard Scholtis Kawasaki
Vlag van Duitsland  Siegfried Lohmann Suzuki
Vlag van Duitsland  Toni Gruber Yamaha
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)  Carlos Giró Ossa
Vlag van Finland  Matti Salonen Yamaha
Vlag van Finland  Pentti Korhonen Yamaha
Vlag van Finland  Teuvo Länsivuori Yamaha
Vlag van Frankrijk  Christian Ravel Yamaha
Vlag van Frankrijk  Jean Auréal Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Billie Guthrie Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Billie Nelson Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Chas Mortimer Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Dave Simmonds Kawasaki
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Derek Chatterton Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Dick Pipes Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Frank Whiteway Suzuki
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Ian Richards Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Ringwood Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Mick Chatterton Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Phil Read Benelli
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Ray McCullough Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Rodney Gould Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Stan Woods Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tony Rutter Yamaha
Vlag van Hongarije  László Szabó MZ
Vlag van Italië  Angelo Bergamonti Aermacchi
Vlag van Italië  Eugenio Lazzarini Benelli
Vlag van Italië  Gilberto Parlotti Benelli
Vlag van Italië  Silvio Grassetti Yamaha
Vlag van Italië  Walter Villa Villa
Vlag van Nieuw-Zeeland  Keith Turner Aermacchi
Vlag van Rhodesië  Gordon Keith Yamaha

125cc-klasse

bewerken

In de eerste race in Spanje had Cees van Dongen met zijn ex- fabrieks-Suzuki RT 67 veel last in de trainingen gehad door schakelproblemen. Hij haalde 's avonds het blok uit elkaar en ontdekte bramen op enkele tandwielen die hij hierdoor tijdig kon repareren. Hij stond wel op de voorste startrij. Hij startte als snelste, maar werd al in de eerste ronde ingehaald door Salvador Cañellas, die onverwacht een ex-fabrieks-Yamaha RA 31 had gekregen. Hij viel echter in de tweede ronde al uit. Van Dongen liep daarna ver uit op de rest van het veld en won onbedreigd. Dit was de tweede Nederlandse overwinning van de dag (na Aalt Toersen in de 50cc-race). Kent Andersson (Maico) werd op bijna 1½ minuut tweede en Walter Villa (Moto Villa) werd derde.

Uitslag 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Nederland  Cees van Dongen Suzuki 1:07"41'5 15
2 Vlag van Zweden  Kent Andersson Maico +1"21'9 12
3 Vlag van Italië  Walter Villa Villa +1"30'7 10
4 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)  Enrique Escuder Bultaco +1"46'9 8
5 Vlag van Zwitserland  Bruno Veigel Honda +1"48'2 6
6 Vlag van Australië  Kel Carruthers Aermacchi +1 ronde 5
7 Vlag van Nieuw-Zeeland  Ginger Molloy Bultaco +3 ronden 4
8 Vlag van Finland  Pertti Leinonen Honda +3 ronden 3
9 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)  Ramón Galí Bultaco +3 ronden 2

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië  Barry Smith Derbi
Vlag van Australië  Brian Smith Derbi
Vlag van Zwitserland  Herbert Denzler Honda
Vlag van Duitse Democratische Republiek  Heinz Rosner MZ
Vlag van Duitsland  Dieter Braun Suzuki
Vlag van Duitsland  Horst Seel Onbekend
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)  Ángel Nieto Derbi
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)  Francisco García Onbekend
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)  José Medrano Onbekend
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)  Juan Bordons Derbi
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)  Salvador Cañellas Yamaha
Vlag van Finland  Seppo Kangasniemi MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Jerry Lancaster Honda
Vlag van Italië  Giovanni Lombardi Onbekend
Vlag van Monaco  Jean-Louis Pasquier Bultaco
Vlag van Zweden  Börje Jansson Maico
Vlag van Zweden  Bosse Granath MZ
Coureur Merk
Vlag van Oostenrijk  Heinz Kriwanek Rotax
Vlag van Australië  John Dodds Aermacchi
Vlag van Zwitserland  Jean Campiche Honda
Vlag van Duitse Democratische Republiek  Eberhard Mahler MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek  Friedhelm Kohlar MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek  Günter Bartusch MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek  Hartmut Bischoff MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek  Thomas Heuschkel MZ
Vlag van Duitsland  Lothar John MZ
Vlag van Duitsland  Siegfried Lohmann MZ
Vlag van Duitsland  Walter Scheimann Villa
Vlag van Frankrijk  Daniel Crivello Maico
Vlag van Frankrijk  Jacques Roca Derbi
Vlag van Frankrijk  Jean Auréal Yamaha
Vlag van Frankrijk  Jean-François Chaffin Villa
Vlag van Frankrijk  Pierre Viura Maico
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Bob Coulter Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Carl Ward Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Charles Garner Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Chas Mortimer Villa
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Dave Simmonds Kawasaki
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Gary Dickinson Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Jim Curry Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Kiddie Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Shacklady Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Steve Murray Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tom Loughridge Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tommy Robb Bultaco
Vlag van Hongarije  János Reisz MZ
Vlag van Hongarije  László Szabó MZ
Vlag van Italië  Francesco Villa Villa
Vlag van Italië  Giuseppe Mandolini Villa
Vlag van Italië  Silvano Bertarelli Aermacchi
Vlag van Nederland  Jan Huberts MZ
Vlag van Nederland  Lous van Rijswijk jr. Yamaha
Vlag van Polen  Ryszard Mankiewicz MZ

50cc-klasse

bewerken

Al tijdens de training van de 50cc-klasse in Spanje was duidelijk dat drie rijders ver boven de rest uit staken: Aalt Toersen met de Van Veen-Kreidler, Barry Smith met de Derbi en Jan de Vries, ook met een Van Veen-Kreidler. Toersen startte als snelste in de natte race maar kreeg al snel gezelschap van Santiago Herrero (Derbi). De Vries kreeg al snel een grote achterstand maar lag toch nog derde, op kop van een flinke groep achtervolgers. Toersen en Herrero maakten er vijf ronden lang een spannende race van, maar toen viel Herrero. Smith wist op de tweede plaats te komen maar viel in zijn drang om Toersen te bereiken. Om de Spaanse eer te redden moest Ángel Nieto enorme risico's nemen. Hij wist de tweede plaats te bereiken. Jan de Vries reed op safe en hield de derde plaats vast. Paul Lodewijkx was toen al uitgevallen met een slecht lopende motor. Hij moest de Jamathi uit 1968 gebruiken omdat zijn nieuwe machine nog niet klaar was. Maar het Nederlandse succes was met drie podiumplaatsen enorm, vooral omdat de tribune op dat moment (tussen 9 en 10 uur 's ochtends) vrijwel uitsluitend bevolkt was door een honderdtal Nederlanders die met een chartervlucht, georganiseerd door het Motor Racing Team Nederland (MRTN) naar Jarama waren gekomen.

Uitslag 50cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Nederland  Aalt Toersen Van Veen-Kreidler 42"15'9 15
2 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)  Ángel Nieto Derbi +13'9 12
3 Vlag van Nederland  Jan de Vries Van Veen-Kreidler +16" 10
4 Vlag van Italië  Gilberto Parlotti Tomos +16'4 8
5 Vlag van Italië  Giovanni Lombardi Guazzoni +30'8 6
6 Vlag van Oostenrijk  Jakob Unterladstätter KTM 5
7 Vlag van Zwitserland  Herbert Denzler Kreidler 4
8 Vlag van Monaco  Jean-Louis Pasquier Derbi 3
9 Vlag van Zwitserland  Bruno Veigel Honda 2
10 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)  Juan Bordons Derbi 1

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië  Barry Smith Derbi Val
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)  Santiago Herrero Derbi Val
Vlag van Nederland  Paul Lodewijkx Jamathi
Coureur Merk
Vlag van Duitsland  Gerhard Thurow Kreidler
Vlag van Duitsland  Ludwig Faßbender Kreidler
Vlag van Duitsland  Rudolf Kunz Kreidler
Vlag van Duitsland  Rudolf Schmälzle Kreidler
Vlag van Duitsland  Winfried Reinhard Reimo
Vlag van Frankrijk  André Millard Kreidler
Vlag van Frankrijk  Charly Dubois Kreidler
Vlag van Frankrijk  Jacques Roca Derbi
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Arthur Lawn Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Barrie Dickinson Garelli
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Chris Walpole Garelli
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Fran Redfern Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Frank Whiteway Crooks-Suzuki
Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Lawley Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Luke Lawlor Derbi
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Stuart Aspin Meurs-Garelli
Vlag van Italië  Eugenio Lazzarini Morbidelli
Vlag van Italië  Franco Ringhini Morbidelli
Vlag van Italië  Luigi Rinaudo Tomos
Vlag van Italië  Silvano Bertarelli Minarelli
Vlag van Nederland  Cees van Dongen Kreidler
Vlag van Nederland  Jan Huberts Kreidler
Vlag van Nederland  Jos Schurgers Kreidler
Vlag van Nederland  Martin Mijwaart Jamathi
Vlag van Joegoslavië (1943-1992)  Adrijan Bernetic Tomos
Vlag van Joegoslavië (1943-1992)  Anton Kralj Tomos
Vlag van Joegoslavië (1943-1992)  Janko-Florijan Štefe Tomos
Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1968
FIM wereldkampioenschap wegrace
21e seizoen (1969)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1969

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1968
Grand Prix-wegrace van Spanje Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1970