Irmgard Keun
| Irmgard Keun | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Standbeeld van Irmgard Keun op de Raadhuistoren van de Stadhuis van Keulen
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 6 februari 1905 | |||
| Geboorteplaats | Charlottenburg (Duitse Keizerrijk) | |||
| Overleden | 5 mei 1982 | |||
| Overlijdensplaats | Keulen (Duitsland) | |||
| Land |  Duitsland
| |||
| Beroep | schrijver | |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 1931–1962 | |||
| Genre | nieuwe zakelijkheid | |||
| Bekende werken | Das kunstseidene Mädchen | |||
| Dbnl-profiel | ||||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| ||||
Irmgard Keun (Charlottenburg, 6 februari 1905 – Keulen, 5 mei 1982) was een Duits schrijver wier werk wordt gerekend tot de stroming van de nieuwe zakelijkheid.[1]
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Irmgard Keun werd geboren in Berlijn en groeide vanaf 1913 op in Keulen. Hier begon ze op zestienjarige leeftijd met een opleiding tot actrice. Nadat ze een paar jaar in Greifswald en Hamburg had gewerkt begon ze met schrijven.[1] Ze leerde de schrijver Alfred Döblin kennen die haar zou hebben gestimuleerd om te gaan schrijven.[2]
In 1931 verscheen de eerste roman van Keun: Gilgi, eine von uns. Het werd in de Weimarrepubliek een groot succes: in een jaar tijd werden er 30.000 exemplaren van verkocht. Een jaar later kwam haar tweede roman uit, Das kunstseidene Mädchen. In beide boeken schetste Keun het beeld van een onconventionele, vrijgevochten vrouw.[3]
Kort na de publicatie van haar tweede roman kwamen de Nazi's aan de macht. Haar werk kwam op de verboden lijst terecht en werd door de Gestapo ingenomen. Keun vluchtte in 1933 uit Duitsland en woonde enige tijd in Frankrijk en Nederland. Ze sloot zich aan bij andere verbannen Duitse schrijvers zoals Stefan Zweig en Joseph Roth.[4] In deze tijd had ze ook een relatie met Roth met wie ze enige tijd in Oostende leefde.[2]
Door haar leven in ballingschap en het verbod van haar boeken was het lezerspubliek van Keun behoorlijk gekrompen. In 1940 doken er krantenberichten op dat ze zelfmoord had gepleegd, maar dit bleek een vals nieuwsbericht. Keun maakte hier gebruik van door terug te keren naar Duitsland. Tot aan de jaren zeventig leefde ze in de anonimiteit tot haar werk herwaardering kreeg.[4]
Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]- Gilgi, eine von uns (1931)
- Das kunstseidene Mädchen (1932), vertaald naar het Nederlands door Dineke Bijlsma als Het kunstzijden meisje (2006)
- Das Mädchen, mit dem die Kinder nicht verkehren durften (1936)
- Nach Mitternacht (1937)
- D-Zug dritter Klasse (1938)
- Kind aller Länder (1938), vertaald naar het Nederlands door Marcel Misset als Kind van alle landen (2016)
- Bilder und Gedichte aus der Emigration (1947)
- Nur noch Frauen... (1949)
- Ferdinand, der Mann mit dem freundlichen Herzen (1950)
- Scherzartikel (1951)
- Wenn wir alle gut wären (1954)
- Blühende Neurosen (1962)
Verfilmingen
[bewerken | brontekst bewerken]Twee boeken van Keun zijn in de loop der jaren verfilmd. Johannes Meyer verfilmde al een jaar na de publicatie Gilgi, eine von uns onder de titel Eine von uns. Julien Duvivier maakte in 1960 de film Das kunstseidene Mädchen naar de gelijknamige roman en Wolf Gremm bewerkte Nacht Mitternacht tot een film in 1981.
- ↑ a b (en) Irmgard Keun. Marginalized Voices. Gearchiveerd op 6 februari 2023. Geraadpleegd op 6 februari 2023.
- ↑ a b Van literaire ster tot exilschrijver: het onwaarschijnlijke levensverhaal van de Irmgard Keun. Karakters (27 augustus 2019). Gearchiveerd op 6 februari 2023. Geraadpleegd op 6 februari 2023.
- ↑ Patrick Dassen, De Weimarrepubliek 1918-1933: Over de kwetsbaarheid van de democratie (Vierde druk; Amsterdam 2022), 290.
- ↑ a b (en) Arvind Dilawar, The Extraordinary Disappearing Act of a Novelist Banned by the Nazis. Smithsonian Magazine. Gearchiveerd op 6 februari 2023. Geraadpleegd op 6 februari 2023.